The 37th Hunger Games || Speeltopic 1 || [200] - Speeltopics

Geachte tributen,

Het is weer tijd voor de hongerspelen in een geheel nieuwe arena met vierentwintig nieuwe tributen. Het is de bedoeling dat jullie vechten in deze arena tot één van jullie over is en tot winnaar kan worden uitgeroepen.
In totaal zullen en tijdens het bloedbad vier jongens en vier meisjes sterven, wat betekend dat er acht in te vullen meisjes en acht in te vullen jongens zijn. Tussen de doden zullen sowieso geen beroeps uit district één en twee zitten dus die vier tributen moeten sowieso ingevuld worden.
Verdere sterfte zal bepaald worden aan de hand van of mensen wel reageren (lange tijd niks van je laten horen betekent dus dat je tribuut vermoord mag worden) en of men zich aan de regels houdt. Blijft er een vaste groep over die reageert volgens de regels, dan zal er in eerste instantie gevraagd worden aan de mensen met twee tributen of zij één van de twee willen kiezen om mee verder te gaan. Dit om simpelweg iedereen die goed mee doet de kans te geven zolang mogelijk mee te kunnen RPGen. Uiteindelijk zal er tussen de overgebleven mensen worden geloot wie er dood zal gaan, tot er nog één iemand over is. Dit zal volkomen eerlijk verlopen en noch ik zal mijzelf noch anderen voortrekken.
Voor wapens en andere spullen bij de hoorn vandaan, moet je mij pben. Dan kunnen we overleg plegen. Denk erbij aan waar je tribuut vandaan komt en hoe ver hij het bloedbad in zal kunnen gaan zonder vermoord te worden. Beroeps kunnen dus makkelijk tot de hoorn gaan waar de beste wapens liggen, maar iemand uit district twaalf zal dat waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Ik zal dus simpelweg kijken of het realistisch genoeg is. Voor populaire wapens als de pijl en boog moet misschien geloot worden, omdat er daar geen honderden van zullen liggen.
Wanneer je gesponsord wil worden , je tribuut kan bijvoorbeeld ernstig gewond zijn en dus medicijnen nodig hebben, moet je dit even overleggen met mij of XY390. Is het realistisch genoeg, dan krijg je toestemming. Ook als je per se je cijfer van de trainingen wilt kunnen noemen, kan je hiervoor toestemming vragen. Je kan hem ook buiten beschouwing laten. In ieder geval wil ik niet dat iedereen met torenhoge cijfers rondloopt.
Als er nog vragen zijn, hoor ik dit graag.

©Starlord

Met vriendelijke groet,
De spelmaker

De Arena:

Dit jaar vinden de Spelen zich plaats in een wonderlijk landschap. Het is niet zomaar dat de pakken van deze spelen dikker en warmer zijn dan normaal. De Spelen zullen zich afspelen in een winters landschap vol sneeuw en ijs. De arena is omringd door bergen. Je kan deze bergen bereiken, maar het zal je niet veel positieve kanten brengen. In de bergen is er geen voedsel en er is geen water te vinden. Er is veel kans, ook voor ervaren klimmers, te vallen en te sterven, of dood te vriezen aangezien de temperatuur er nog kouder is dan in de rest van de arena. Het is vroeg donker omdat de zon achter de bergen staat en het is hierdoor ook laat licht. Sneeuw zal regelmatig vallen, maar door de bescherming van de bergen zal een sneeuwstorm niet dagelijks voorkomen, hoewel de kans daarop natuurlijk bestaat. De Hoorn staat in het midden van de arena en dit jaar is deze lastig te bereiken, doordat hij op een klein stuk land in meer staat en de tributen aan de buitenrand van het meer beginnen. Je moet dus over het ijs om de hoorn te bereiken. Het zal niet snel gebeuren dat er iemand door het ijs zakt want het is erg dik en kan veel mensen dragen. Om dit meer heen ligt aan de westkant een groot heuvelig landschap, met hier en daar een dun dennenboompje. Het bied weinig bescherming maar veel bewegingsvrijheid en er valt te jagen. Aan de oostkant is een dennenbos dat zich uitstrekt tot het noorden en rond het meer langzaam overloopt naar het heuvelachtige landschap van het westen. In dit dennenbos is het gemakkelijk je te verschuilen door de vele schaduwen en bomen, maar er zijn dus ook veel tributen. Dan heb je het zuiden nog. In het zuiden is het altijd mistig en er is niet veel bekend over wat er daar is. Er zijn wel wat bomen, maar veel minder dicht op elkaar dan het bos. Het meer loopt daar door tot een brede, natuurlijk bevroren rivier, met minder dik ijs dan het grote meer. Dan zijn er nog de warmwaterbronnen, die alleen te vinden zijn in het oosten en het zuiden. Hierdoor zul je ze in het bos dus niet vinden. Warmwaterbronnen zullen erg geliefd zijn door de warmte die ze bezitten, iets wat de tributen hard nodig gaan hebben. Ook is er meer voedsel te vinden rond warmwaterbronnen. Deze plek is dus geliefd, gevaarlijk en zeldzaam. Het zijn er een stuk of vijf, ver van elkaar af. De sneeuw om de warmwaterbronnen smelt niet. Het zal geen makkelijke arena zijn. Negatieve punten zoals kou, voedseltekort, het moeilijk kunnen uitwissen van sporen en weinig licht zullen het de tributen niet makkelijk maken.

Mutilanten
Deze zullen aangepast zijn op de sneeuw en zullen het meest lijken op ijsberen, vossen, wolven en sneeuwuilen.

Arena overzicht

Ik kan dit uitwerken mocht dit nodig zijn.




Regels


Begin

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 15:46 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

(Iemand voor Judith?)

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

(Saar, wilde Lucca Dawn en Flynn al meeten -gezien Flynn zijn helper zou worden en Dawn met Flynn meegaat? Ik had ze expres al naar de grens tussen bomen en mistig gebied gestuurd, maar ik kan ze eerst wel verder richting het mistige gebied laten trekken als dat handiger is? Idk wat jij vindt?)

---

Happy Birthday my Potter!

( Wat jij het fijnst vind c; Lucca kan toch niet heel veel doen in z'n uppi :') Maar ik vind het geen probleem om te wachyen c;
Oh en iemand voor Zyany? C;)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Gally schreef:
( Wat jij het fijnst vind c; Lucca kan toch niet heel veel doen in z'n uppi :') Maar ik vind het geen probleem om te wachyen c;
Oh en iemand voor Zyany? C;)

Lucca kan wel in de mist ze tegenkomen. Das leuk want ze zien niet wie wie is :') anders meeten zayn pyralis en judith?

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

(Iemand voor Briar?)

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Blaise schreef:
(Iemand voor Briar?)

('t Is denk niet logisch dat ze nu Tay komt opzoeken hea? xd)

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 11:52 ]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

(Gezien iedereen nu opzoek is naar mensen, probeer de logica te vinden. De beroeps beschermen de hoorn, het vervelende is dat nog niet iedereen gereageerd heeft en ik dus nog niet de kanonnen kan laten gaan. Donderdag zal ik iedereen die nog niet gereageerd heeft een berichtje sturen met nog één week om te reageren. Oftewel, geduld is een schone zaak, maar ik geloof dat zowat iedereen van de beroeps ook nog niet allebei de moorden heeft gepleegd, dus je kan ook samen moorden als je met iemand wil schrijven bijvoorbeeld c; Anderen die weggaan bij de hoorn kunnen beter elkaar tegenkomen en dan besluiten of ze bondgenoten worden -wat slim is als je een RPG maatje wil- of elkaars vijanden worden. Op het moment zijn dat geloof ik Taylor en Callidy, dus ik zou zeggen, doe er iets leuks mee en blijf niet de hele tijd vragen "iemand voor mij"?

@Risu
Let op je haakjes! Dit is de tweede keer dat ik het moet zeggen! En dat geldt ook voor jou Roos c; )

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 11:48 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Starlord schreef:
(Gezien iedereen nu opzoek is naar mensen, probeer de logica te vinden. De beroeps beschermen de hoorn, het vervelende is dat nog niet iedereen gereageerd heeft en ik dus nog niet de kanonnen kan laten gaan. Donderdag zal ik iedereen die nog niet gereageerd heeft een berichtje sturen met nog één week om te reageren. Oftewel, geduld is een schone zaak, maar ik geloof dat zowat iedereen van de beroeps ook nog niet allebei de moorden heeft gepleegd, dus je kan ook samen moorden als je met iemand wil schrijven bijvoorbeeld c; Anderen die weggaan bij de hoorn kunnen beter elkaar tegenkomen en dan besluiten of ze bondgenoten worden -wat slim is als je een RPG maatje wil- of elkaars vijanden worden. Op het moment zijn dat geloof ik Taylor en Callidy, dus ik zou zeggen, doe er iets leuks mee en blijf niet de hele tijd vragen "iemand voor mij"?

@Risu
Let op je haakjes! Dit is de tweede keer dat ik het moet zeggen! En dat geldt ook voor jou Roos c; )

(I am sorry, zat in de les, ik heb gezondigd, dat weet ik.

Bad Dobby!

En het is denk ik makkelijker om anders de 'zijn we bondgenoten/vijanden' vraag even via gb te doen. Je kan natuurlijk ook altijd 'iemand voor mij?' anders vragen en gelijk aan één persoon vragen (via gb/pb) of die met jouw personage wil meeten. Verder helemaal eens met Anna, as usual)

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Dawnelle Eguskine || District 9
Status: Oppervlakkige snee linkerarm || Bondgenoten: Flynn Poynter || Beschikt over: Een blaaspijp met 10 niet giftige en 10 giftige pijltjes en met sneeuw gevulde waterzak || Locatie: Grens tussen het bos en het mistige gebied

Ik lachte zachtjes om de ongeloofwaardige blik in zijn ogen, waarna hij met zijn ogen rolde. 'Als dat zo is, had ik het dan aangeboden?' vroeg hij en de er was een zweem van irritatie te horen in zijn stem, maar hij grijnsde -althans iets wat erop leek, een echte grijns kon ik het nog niet noemen- en alles aan hem straalde vriendelijkheid uit. Een glimlach was mijn antwoord op zijn woorden. Terwijl ik de wacht hield over ons, knielde Flynn neer bij zijn rugzak en bestudeerde de inhoud. Ik hield mijn ogen dus strak gericht op de omgeving, geen idee wat hij allemaal ontdekte in zijn tas. Pas toen zijn stem weer door winterwonderland klonk, keek ik heel even in zijn richting. 'Dawn, ik heb verband,' zei hij. Mijn blik ging vluchtig over het kleine rolletje en knikte goedkeurend, terwijl ik mij al weer op de omgeving richtte. Ik hoorde dat Flynn opstond en ging ervan uit dat dat betekende dat we verder konden trekken, maar hij pakte mijn gewonde arm weer, waardoor mijn gezicht ietwat vertrok en ik gedwongen mijn blik weer op hem richtte. Zo te merken wilde hij de wond verzorgen.
'Flynn, dat is echt niet nodig, beter vinden we een schuilplaats. Ik heel vanzelf wel weer en anders-' Ik maakte mijn zin niet af, maar keek met een gepijnigde blik toe hoe hij de wond schoon probeerde te maken en vervolgens zo goed mogelijk probeerde te verbinden. Mijn tanden hadden zich in de binnenkant van mijn wang gezet om geen geluiden te maken, wanneer de kloppingen en steken erger werden. Die Zyan mocht uitkijken. Als ik hem tegenkwam zou ik geen genadige tegenstander zijn. Mijn arm deed immers pijn dankzij hem. Als hij mij met rust gelaten had, was ik nog helemaal heel geweest. Niet dat ik nou zo wraaklustig was, maar het had wel bewezen dat ik Zyan in ieder geval niet kon vertrouwen.
'Hopelijk zit het nu goed,' zei Flynn toen hij klaar was en hij gooide de tas over zijn schouder. Ik schonk hem een dankbare glimlach, want hoewel ik eerst tegen het verbinden van mijn wond was geweest, wist ik dat dit beter was dan wachten tot het zou helen of ontsteken. Nu had ik meer zekerheid op een goede genezing. Bovendien liet ik zo ook nergens bloed achter waardoor we in ieder geval niet aan de hand van mijn bloedsporen gevolgd konden worden. Ik werd haast nog goed in dit hele tribuut gebeuren. Wat de spelen wel niet allemaal met een mens deden. 'Laten we kijken of we hier ergens een plek kunnen vinden waar we... misschien warmte kunnen vinden?' Flynn wiebelde met zijn wenkbrauwen, waarop ik weer zachtjes lachte. Ik vond zijn gezelschap veel prettiger dan alleen zijn, dat was mij nu al duidelijk geworden.
'Voor warmte zou ik naar het mistige gebied gaan, alleen is het zo... mistig,' mompelde ik, terwijl ik met mijn rug richting de bomen ging staan en de laaghangende wolken in tuurde. 'We moeten heel goed opletten dan. Voor we het weten verdwalen we, of lopen we plots tegen een andere tribuut aan.' Twijfelend staarde ik voor mij uit. 'Maar aan de andere kant, we zouden overal tributen tegen kunnen komen en we hebben geen idee hoe de arena precies in elkaar zit, dus echt verdwalen zou je het niet kunnen noemen,' besloot ik schouderophalend en keek mij gloednieuwe bondgenoot aan. 'Dus, mistig gebied dan maar, met de hoop daar niet dood te vriezen van de kou?' Ik hoopte vurig dat de mist inderdaad op warmte duidde en niet slechts onheilspellend en griezelig was.

---

Happy Birthday my Potter!

Het is hier koud. Heel erg koud. De wind is koud. De sneeuw is (duhh) koud. De lucht is koud. Alles is koud.
Nou, van lopen blijven we warm. Dus lopen dan maar.
Rustig loop ik door het witte bos heen. Een bos hoort groen te zijn, niet wit. Ik denk terug aan de lange dagen die ik in het bos doorbracht. En dan te bedenken dat dat nog geen twee weken geleden was.
Ik kijk goed om me heen, zoekend naar andere tributen. Aan mijn rechterkant is niets te zien, behalve oneindig wit bos. Mijn linkerkant lijkt op het eerste gezicht ook maar een onschuldig stuk bos, maar er klopt iets niet. Het is alsof het bos een stukje doorloopt, maar dan eindigt en overgaat in... niets. In wit.
En natuurlijk moet ik dat witte dan maar even gaan onderzoeken. Ik laat mijn hele 'op naar de bergen' plan varen en loop naar links. Ook al ben ik nog niet erg ver van de Hoorn vandaan, voel ik me niet erg onveilig. De Beroeps zijn nog lang niet klaar met vechten. Pas vanavond zullen ze zich in de bossen begeven, en tegen die tijd ben ik hier weg.
Na ongeveer vijf minuutjes eindigt het bos en gaat het over in wit. Ik neem aan dat het iets van mist is ofzo, want wat kan het anders zijn? De Hoorn kan ik niet eens zien, maar wel horen. Of de mensen die er om heen zijn dan, natuurlijk.
Zal ik de mist ingaan? Het onbekende mistige gedeelte, waar het misschien warmer is? Of juist kouder. Met drinkwater. Of juist geen drinkwater.
Uiteindelijk besloot ik toch het bos in te gaan. Het bos is mijn territorium. Wanneer District 7 tributen het bloedbad overleven, is het meestal gebrek aan skills, wapens en doorzettingsvermogen dat hun de strijd uit haalt. Het bos is alleen maar goed, want wij kunnen ons er door navigeren, er voedsel uit halen, ons erin verstoppen. Wij van District 7 hebben eigenlijk best wel wat kans. Als we er de juiste mensen in gooien.
Dus sta ik op het punt me om te draaien als ik iets zie. Een meisje, een blond meisje rent door de mist. Dan bukt ze en verdwijnt ze. Huh? Zonder er over na te denken begin ik in haar richting te lopen. Hoe is ze zo ineens verdwenen? En dan besef ik dat ze in een soort van grot zit. Maar niet voor lang, want ik ben onderweg. Onderweg naar mijn eerste moord in deze Spelen.

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 20:51 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Status: (nog) Niet gewond || Bondgenoten: (nog) Niemand || Beschikt over: Een rugzak met een rolletje verband, gedroogd fruit, een dikke éénpersoonsslaapzak, een klein flesje water || Locatie: De mistige heuvels, momenteel een grot.


Ik hoor zachte voetstappen vanachter de heuvel waar de grot zich in bevindt. Ik schrik, nietwetend wat te doen. Als ik nou eens een kruisboog had en niet uit fucking District 12 kwam had ik dat kind kunnen vermoorden. Nu kon ik niks. Een rol verband naar zijn/haar gezicht gooien zou me niet echt verderhelpen. Queenie had me een paar lessen in zelfverdediging zonder wapens gegeven, maar veel kon ik daar dus niet echt mee. Ik hoopte alleen maar dat ik me uit deze situatie kon redden.
Ik stapte voorzichtig uit de grot, en rende daarna zo snel mogelijk naar een andere heuvel, waar ik me achter verborg. Een District 12 - tribuut zijn was niet al te prettig in dit soort situaties. Noops.
Ik zuchtte. Ik zou dit sowieso niet overleven. Doei leven. Ik keek sneaky langs de heuvel en zag een meisje achter de heuvel met de grot staan. Vaag herkende ik haar als het meisje uit 7, maar haar naam wist ik niet meer. En ik weet niet of dat nog van pas zou komen, of dat ik het überhaupt nog te weten kón komen.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

"Kom op..." hard zat ik de graven in de sneeuw om een soort bodem te vinden, misschien wat gras of gewoon wat groens. Helaas de sneeuw leek bodemloos te zijn. Wel had ik nu een soort holletje gegraven, maar niet groot genoeg om mezelf erin te kunnen verstoppen. Mijn vingers waren ijskoud, waardoor ik genoodzaakt was te stoppen met graven en mijn handen in elkaar te wrijven om toch wat warmte te creëren. Mijn blik vernauwde zich om toch enkele schimmen uit de mist de kunnen waarnemen. Natuurlijk hopen achter een boom, struik of rots en niet achter moordlustige tributen. Ik kwam tot de conclusie dat ik beter verder moest trekken om überhaupt wat nuttigs te vinden. Alleen... Waar moest ik heen. Kwam ik nou van links? Of rechts? Ik besloot gewoon rechtdoor te lopen, zo stil mogelijk. Echter toen ik andere krakende voetstappen hoorde besloot ik toch te lopen. Terwijl ik achterom keek leken er geen schimmen te zijn. wat me grotendeels opluchte maar dan ...
BAM
Pardoes, ik lag alweer in de sneeuw. Wat verward en geen idee waar ik was. oen ik zo goed en wel besefte dat ik niet tegen een hard iets had aangebotst draaide ik me meteen om. Gezien de twee tributen zodicht bij me stonden kon ik hen wel duidelijk zien en zo ook hun bloederig wonden. Ik opende angstig mijn mond en krabbelde achteruit. "N-Nee, doe me geen pijn." mijn stem stief langzaam weg waardoor mijn gesmeek leek alsof je een muis platdrukte. "Alsjeblieft." het leek slechts een fluistering en bang kneep ik mijn ogen dicht. Afwachtend op de pijnlijke dood, smekend dat het snel zou gaan en dat ik er niet bij zou gaan lijden. Na even opende ik dan toch één oog en keek ik de twee aan die me niets leken te doen. Volgens mij kwamen ze van district 9. Even moest ik goed nadenken tegen dat ik de namen weer wist. Dawnelle en Flynn.

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 22:29 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Als ik bij het heuveltje met de grot erin aankom, is het meisje verdwenen. Een flits van woede gaat door me heen, maar dan kijk ik nog eens goed.
Alles wat ik heb gezegd over wit en sneeuw en kou neem ik terug. Deze sneeuw is geweldig! Want vanuit de opening van het kleine grotje lopen er voetstappen door de sneeuw heen, op weg naar de volgende verstopplek. Eerst check ik of ikzelf ook sporen na laat. En ja hoor, er loopt een spoor van voeten vanuit het bos naar de plaats waar ik nu sta. Maar het sneeuwt en het wordt heviger, dus voor ik het weet zullen ze verdwenen zijn.
Voordat het meisje haar voetstappen ook onder de sneeuw verloren gaan, volg ik ze naar het volgende heuveltje. En daar zit ze, een meisje van een jaar of vijftien, misschien zestien met flets blond haar.
Ik glimlach liefjes naar haar. Ze lijkt te ontspannen; waarschijnlijk zie ik er niet zo gevaarlijk uit. Maar ik weet wel beter.
Snel doe ik mijn mes in mijn riem en loop naar haar toe, met mijn handen in de lucht en mijn schattigste blik opgezet. Het meisje, dat ik herken als het District 12 meisje genaamd Teiler ofzo, lijkt niet te weten wat ze moet doen; rennen of mij opwachten. Maar het is te laat, want ik ben er al.
'Niet wegrennen!' roep ik, in mijn lieve meisjes stem. Ik knipper met mijn lange wimpers en glimlach onzeker. Teiler staat daar maar, alsof ze bevroren is.
Ik verstop me achter de heuvel, naast haar.
'Denk je dat iemand je gezien heeft?' vraag ik, alsof ik bang ben dat iemand ons is gevolgd. Teiler knippert en schudt haar hoofd.
'Mooi,' zeg ik, en een glimlach spreidt over mijn gezicht. Dan pak ik haar onverwacht vast in de houdgreep. Met mijn rechterhand haal ik snel het mes uit mijn riem en houd hem tegen haar keel.
'Dan heb ik jou helemaal voor mezelf.'

[ bericht aangepast op 22 okt 2014 - 21:44 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Status: Na deze post een kleine snee in haar keel, maar niet bij haar slagader. || Bondgenoten: (nog) Niemand || Beschikt over: Een rugzak met een rolletje verband, gedroogd fruit, een dikke éénpersoonsslaapzak, een klein flesje water || Locatie: De mistige heuvels.


Het meisje uit 7 staat uiteindelijk toch voor mijn neus, wat mij deed bevriezen. "Niet wegrennen!" Roept ze, liefjes. Ik geloofde er geen bal van dat ze zo 'schattig' was. Ze komt naast me staan. "Denk je dat iemand je gezien heeft?" Vraagt ze, alsof ze bang is dat iemand haar is gevolgd. Ik knipper en schud enkel mijn hoofd. "Mooi," zegt ze, waarna ze begint te grijnzen. Ze pakt me in de houdgreep, en houdt een mes op mijn keel. "Dan heb ik jou helemaal voor mezelf."
In mijn gedachten bedankte ik Queenie voor de kleine lesjes in zelfverdediging. Ze had me deze positie geleerd, en ik wist wat ik ongeveer moest doen. "Dat denk ik niet, 7. Ik mag dan uit 12 komen, maar dat maakt me niet zwak." Ik trap haar met mijn rechterbeen tegen haar scheenbeen aan, waarna ik haar gelijk onderuit haal. Toch laat het mes een kleine snee in mijn keel achter, en mijn hand schiet ernaar.
Ik laat mijn hand even over mijn onderlip glijden, en doe de capuchon van mijn jas over mijn hoofd. "Ik heb nog niet zo'n zin om vermoord te worden, maar toch bedankt voor de poging." Ik glimlach liefjes, en ren dan zo snel mogelijk door naar de volgende heuvels. Het begon steeds heviger te sneeuwen. Als ik niet snel een schuilplek zou vinden, zou ik nog doodvriezen. Hoe dik ik ook was aangekleed.

[ bericht aangepast op 22 okt 2014 - 21:14 ]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

'Dat denk ik niet, Zeven. Ik mag dan uit Twaalf komen, maar dat maakt me niet zwak.'
En dan lig ik ineens in de sneeuw. Grommend kom ik overeind, maar Teiler rent al weg.
'Ik heb nog niet zo'n zin om vermoord te worden, maar toch bedankt voor de poging.'
Ik kook van woede. Heeft dat kind van 12 mij nou zojuist verslagen? Ze is gewoon weggerend!
Niemand. Verslaat. Mij.
En toch heeft Teiler dat zojuist gedaan.
Ondanks al mijn woede tegen de blonde trut, kan ik het niet helpen om haar ook een beetje te bewonderen. Ze toonde geen angst, en ik kan niet anders dan dat respecteren.
Maar dat maakt haar niet minder bitchy.
En toch heeft ze nog best een kans om deze Spelen te winnen. En om mij te verslaan, zoals ze net heeft gedaan. Maar als ik straks mijn bijl heb, dan maakt het niet meer uit. Dan vermoord ik iedereen in mijn zicht, en dan maakt mijn kleine lichaam niet meer uit.
Maar voor nu sta ik toch niet zo sterk als ik dacht. Dat kind had geen moeite met aan mij ontsnappen. Wat natuurlijk deels komt doordat zijzelf wel wat pit heeft. Ik hou wel van mensen met een beetje pit.
Misschien... misschien moeten we maar bondgenoten worden.
Op het moment dat die gedachte mijn hoofd binnenkomt, walg ik van mezelf, maar vindt ik mezelf ook wel slim. Maar als ik haar als bondgenoot wil, dan is het nu of nooit.
'Wacht!' roep ik tegen de achterkant van het rennende meisje. Ze is al gestopt bij de volgende heuvels, en kijkt me wantrouwerig aan.
Ik loop totdat ik op ongeveer 10 meter afstand van haar sta. Dan hef ik mijn mes, en stop hem in mijn rugzak. Vervolgens loop ik heel langzaam naar haar toe, met mijn handen in de lucht.
'Ik wil bondgenoten worden.'

[ bericht aangepast op 22 okt 2014 - 21:43 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”