The 37th Hunger Games || Speeltopic 1 || [200] - Speeltopics

Geachte tributen,

Het is weer tijd voor de hongerspelen in een geheel nieuwe arena met vierentwintig nieuwe tributen. Het is de bedoeling dat jullie vechten in deze arena tot één van jullie over is en tot winnaar kan worden uitgeroepen.
In totaal zullen en tijdens het bloedbad vier jongens en vier meisjes sterven, wat betekend dat er acht in te vullen meisjes en acht in te vullen jongens zijn. Tussen de doden zullen sowieso geen beroeps uit district één en twee zitten dus die vier tributen moeten sowieso ingevuld worden.
Verdere sterfte zal bepaald worden aan de hand van of mensen wel reageren (lange tijd niks van je laten horen betekent dus dat je tribuut vermoord mag worden) en of men zich aan de regels houdt. Blijft er een vaste groep over die reageert volgens de regels, dan zal er in eerste instantie gevraagd worden aan de mensen met twee tributen of zij één van de twee willen kiezen om mee verder te gaan. Dit om simpelweg iedereen die goed mee doet de kans te geven zolang mogelijk mee te kunnen RPGen. Uiteindelijk zal er tussen de overgebleven mensen worden geloot wie er dood zal gaan, tot er nog één iemand over is. Dit zal volkomen eerlijk verlopen en noch ik zal mijzelf noch anderen voortrekken.
Voor wapens en andere spullen bij de hoorn vandaan, moet je mij pben. Dan kunnen we overleg plegen. Denk erbij aan waar je tribuut vandaan komt en hoe ver hij het bloedbad in zal kunnen gaan zonder vermoord te worden. Beroeps kunnen dus makkelijk tot de hoorn gaan waar de beste wapens liggen, maar iemand uit district twaalf zal dat waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Ik zal dus simpelweg kijken of het realistisch genoeg is. Voor populaire wapens als de pijl en boog moet misschien geloot worden, omdat er daar geen honderden van zullen liggen.
Wanneer je gesponsord wil worden , je tribuut kan bijvoorbeeld ernstig gewond zijn en dus medicijnen nodig hebben, moet je dit even overleggen met mij of XY390. Is het realistisch genoeg, dan krijg je toestemming. Ook als je per se je cijfer van de trainingen wilt kunnen noemen, kan je hiervoor toestemming vragen. Je kan hem ook buiten beschouwing laten. In ieder geval wil ik niet dat iedereen met torenhoge cijfers rondloopt.
Als er nog vragen zijn, hoor ik dit graag.

©Starlord

Met vriendelijke groet,
De spelmaker

De Arena:

Dit jaar vinden de Spelen zich plaats in een wonderlijk landschap. Het is niet zomaar dat de pakken van deze spelen dikker en warmer zijn dan normaal. De Spelen zullen zich afspelen in een winters landschap vol sneeuw en ijs. De arena is omringd door bergen. Je kan deze bergen bereiken, maar het zal je niet veel positieve kanten brengen. In de bergen is er geen voedsel en er is geen water te vinden. Er is veel kans, ook voor ervaren klimmers, te vallen en te sterven, of dood te vriezen aangezien de temperatuur er nog kouder is dan in de rest van de arena. Het is vroeg donker omdat de zon achter de bergen staat en het is hierdoor ook laat licht. Sneeuw zal regelmatig vallen, maar door de bescherming van de bergen zal een sneeuwstorm niet dagelijks voorkomen, hoewel de kans daarop natuurlijk bestaat. De Hoorn staat in het midden van de arena en dit jaar is deze lastig te bereiken, doordat hij op een klein stuk land in meer staat en de tributen aan de buitenrand van het meer beginnen. Je moet dus over het ijs om de hoorn te bereiken. Het zal niet snel gebeuren dat er iemand door het ijs zakt want het is erg dik en kan veel mensen dragen. Om dit meer heen ligt aan de westkant een groot heuvelig landschap, met hier en daar een dun dennenboompje. Het bied weinig bescherming maar veel bewegingsvrijheid en er valt te jagen. Aan de oostkant is een dennenbos dat zich uitstrekt tot het noorden en rond het meer langzaam overloopt naar het heuvelachtige landschap van het westen. In dit dennenbos is het gemakkelijk je te verschuilen door de vele schaduwen en bomen, maar er zijn dus ook veel tributen. Dan heb je het zuiden nog. In het zuiden is het altijd mistig en er is niet veel bekend over wat er daar is. Er zijn wel wat bomen, maar veel minder dicht op elkaar dan het bos. Het meer loopt daar door tot een brede, natuurlijk bevroren rivier, met minder dik ijs dan het grote meer. Dan zijn er nog de warmwaterbronnen, die alleen te vinden zijn in het oosten en het zuiden. Hierdoor zul je ze in het bos dus niet vinden. Warmwaterbronnen zullen erg geliefd zijn door de warmte die ze bezitten, iets wat de tributen hard nodig gaan hebben. Ook is er meer voedsel te vinden rond warmwaterbronnen. Deze plek is dus geliefd, gevaarlijk en zeldzaam. Het zijn er een stuk of vijf, ver van elkaar af. De sneeuw om de warmwaterbronnen smelt niet. Het zal geen makkelijke arena zijn. Negatieve punten zoals kou, voedseltekort, het moeilijk kunnen uitwissen van sporen en weinig licht zullen het de tributen niet makkelijk maken.

Mutilanten
Deze zullen aangepast zijn op de sneeuw en zullen het meest lijken op ijsberen, vossen, wolven en sneeuwuilen.

Arena overzicht

Ik kan dit uitwerken mocht dit nodig zijn.




Regels


Begin

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 15:46 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Status: Een kleine snee in haar keel, maar niet bij haar slagader. || Bondgenoten: (nog) Niemand || Beschikt over: Een rugzak met een rolletje verband, gedroogd fruit, een dikke éénpersoonsslaapzak, een klein flesje water || Locatie: De mistige heuvels.


Opnieuw komt Zeven me achterna gelopen, maar als ze op tien meter afstand is blijft ze staan. Ze stopt haar mes in haar rugzak, en loopt vervolgens langzaam naar me toe, met haar handen in de lucht. "Ik wil bondgenoten worden."
"Niet het beste verzoek na een poging mij te vermoorden, vind je niet?" Ik kantel mijn hoofd een beetje, en sla mijn armen over elkaar. Met elke stap dat Zeven dichterbij komt, doe ik er een achteruit. Ik wilde niet weer aangevallen worden. Wie weet kan dat kind ook mijn nek omdraaien met die kleine handjes van dr. Momenteel kon ik niemand vertrouwen, maar toch zei iets in mij dat ik haar wel moest vertrouwen.
Ik wist niet hoe ik op de gedachte kwam, maar van de andere kant kon het een slimme zet zijn. We konden samenwerken, en wat zij in haar rugzak had kon mij ook nog van pas komen. En dan, wanneer ik mijn kruisboog had, sloeg ik toe en vermoordde ik haar. Dat zou het ideale plan zijn, maar of het nou echt helemaal volgens plan zou gaan, dat was nog de vraag.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

'Niet het beste verzoek na een poging mij te vermoorden, vind je niet?' antwoordt Teiler. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt me aan. Ik probeer langzaam dichterbij te komen, maar zij loopt ook. Ze vertrouwt me niet, duh. Ik zou mezelf ook niet vertrouwen na een moordpoging.
'Luister, ik probeer je heus niet nog een keer te vermoorden,' zeg ik. Niet nu, nee. Maar dat begrijpt ze zelf ook wel, aangezien er maar één iemand kan winnen. 'Je hebt al bewezen dat je me aankunt,' vervolg ik. Dat wil ik liever niet toegeven, maar het is zo.
Teiler kijkt me nog steeds alleen maar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Als we samen werken, als we onze krachten bundelen, hebben we allebei een grote kans om te winnen.'
Teiler lijkt niet te weten wat ze moet doen. Ze staat daar maar, waarschijnlijk in gevecht met haarzelf.
'Je hebt pit, en doorzettingsvermogen. Dat bewonder ik.' Alsof ik geen pit en doorzettingsvermogen heb. Maar dat maakt ons juist een goed team. Ik ben er best van overtuigd dat wij samen wel wat aankunnen. Misschien kunnen we zelfs een Beroeps verslaan. Niet allemaal tegelijk, maar als een team tegen één van de arrogante getrainde Beroeps lukt misschien wel.

[alsof Callidy niet zo arrogant is als de Beroeps toch wel grappig dat ze andere mensen arrogant vind, en het niet bij haar is opgekomen dat zij de arrogante is.]

[ bericht aangepast op 23 okt 2014 - 15:30 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

(Risu &Rosea, hartstikke leuk die quote en zo erboven, maar let erop dat dat niet de woorden van de posts zijn, waardoor het lijkt alsof jullie het minimum van 200 woorden halen, maar dat soms helemaal niet het geval is! Houd je aan dat woorden minimum! )

---

Happy Birthday my Potter!

Starlord schreef:
(Risu &Rosea, hartstikke leuk die quote en zo erboven, maar let erop dat dat niet de woorden van de posts zijn, waardoor het lijkt alsof jullie het minimum van 200 woorden halen, maar dat soms helemaal niet het geval is! Houd je aan dat woorden minimum! )

[ik heb er op gelet, ik schrijf eerst ook altijd mijn stukjes in word, en daar kan ik zien hoeveel woorden elk stukje is. Alleen mijn laatste post haalde maar net de 200, de rest allemaal ruim boven het minimum.]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Status: Een kleine snee in haar keel, maar niet bij haar slagader. || Bondgenoten: (nog) Niemand || Beschikt over: Een rugzak met een rolletje verband, gedroogd fruit, een dikke éénpersoonsslaapzak, een klein flesje water || Locatie: De mistige heuvels.


"Luister, ik probeer je heus niet nog een keer te vermoorden," zegt ze. Yeah right, en ik ga deze Spelen winnen. Hahaha.
"Je hebt al bewezen dat je me aankunt." Ik knikte, ze had een punt. Maar dan nog, hoe moest ik een tribuut vertrouwen die zojuist een mislukte poging had gedaan mij te vermoorden? De situatie werd ongemakkelijker met de minuut.
Ik begin haar met opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken. "Als we samenwerken, onze krachten bundelen, hebben we allebei grote kans om te winnen." Gaat ze verder. "Jij bent nogal zelfverzekerd van jezelf, is het niet?" Kaats ik terug.
Mijn gedachten waren in gevecht. Ik had geen idee wat ik moest doen. Er was geen ontsnappen aan deze situatie. Het enige wat ik kon doen was een keuze maken, waar ik niet goed in was.
"Je hebt pit, en doorzettingsvermogen. Dat bewonder ik." En op dat moment viel mijn mond open van verbazing. Het kind wat net een poging deed mij te vermoorden bewonderd mij? Ik begon knallende koppijn te krijgen. Ik snapte helemaal niks meer van deze situatie.
Uiteindelijk kom ik terug op mijn vorige plan. Onze krachten bundelen, en wanneer ik mijn kruisboog heb haar mijn eerste slachtoffer maken door een pijl recht door haar keel te schieten. Uiteindelijk steek ik mijn hand naar haar uit, uiteraard nog steeds alert dat ze me niet weer in de houdgreep neemt. "Goed dan, je hebt vanaf nu een bondgenoot uit Twaalf, met de naam Taylor o'Neill."

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

En dan, uiteindelijk steekt ze haar hand uit.
'Goed dan, je hebt vanaf nu een bondgenoot uit Twaalf, met de naam Taylor o'Neill.'
Taylor! Niet Teiler. Ach, het lijkt een beetje op elkaar.
Ik glimlach en schudt haar hand.
'Mijn naam is Callidy Dolor, by the way,' zeg ik. Aangezien ik mezelf nogal laag heb gehouden, is het begrijpelijk dat ze waarschijnlijk mijn naam niet weet.
'Zullen we?' vraag ik haar, met een gebaar naar het bos. 'We zullen daar wat meer bedekt zijn tegen de sneeuw en hopelijk is de wind wat minder scherp tussen de bomen. En ik durf te zeggen dat je geen zin hebt om met mij in zo'n klein grotje te zitten en de volgende dag waarschijnlijk ingesneeuwd te zijn?'
Taylor zucht en begint richting de bomen te lopen, met haar blik nog steeds strak op mij gericht. We lopen op ongeveer vijf meter afstand van elkaar, en zodra we een paar minuten door de bomen hebben gelopen, stop ik.
'Wacht even, ik pak mijn mes,' zeg ik tegen haar, als ze me verbaast aankijkt. 'We zitten nog steeds in de Spelen, hoor. Alleen maar omdat ik dat mes niet ga gebruiken om jou aan te vallen, betekent het niet dat iemand anders niet vermoord mag worden.'

---

“A queen will always turn pain into power.”

Dawnelle Eguskine || District 9
Status: Oppervlakkige snee linkerarm || Bondgenoten: Flynn Poynter || Beschikt over: Een blaaspijp met 10 niet giftige en 10 giftige pijltjes en met sneeuw gevulde waterzak || Locatie: Grens tussen het bos en het mistige gebied

De mist leek iedere mogelijkheid om de plaats in de arena te bepalen te doen verdwijnen. Mijn ogen hadden zich tot spleetjes geknepen, terwijl ik bij iedere stap rondkeek of we niet aangevallen werden of er iets nuttigs of bruikbaars in de buurt was. Het weinige overzicht was ik gewend van de uitgestrekte graanvelden waar je makkelijk in kon verdwalen, maar daar kon je de zon tenminste nog zien, zodat je enig idee had waar het noorden, oosten, westen en zuiden zich bevond. Hier was dat verdomd lastig doordag we omgeven waren door dikke laaghangende wolken. Daarnaast irriteerde ieder geluid dat de sneeuw onder mijn en Flynns voeten mij mateloos. Zo kon men zich toch nooit in stilte verplaatsen! Op het moment haatte ik de makers van de arena dan ook met heel mijn hart. Het was koud, er waren weinig eetbare planten te vinden, de sneeuw maakte geluid, het was glad en zo kon ik nog wel even verder gaan met het opnoemen van alle irritaties en nadelen. Stomme sneeuw.
Mijn ogen speurden de hemel even af op zoek naar de bergketen die de arena waarschijnlijk omrandde. Echter klonken op dat moment een derde paar voetstappen door de mist. Het geluid zorgde ervoor dat al mijn spieren zich aanspanden en mijn hele lichaam erop gefocust was ons te verdedigen. Toch werd ik volledig uit balans gebracht toen er opeens iets vanuit de mist tegen mij aan knalde. In een reflex klampte ik mij vast aan Flynn om niet te vallen, waarna ik mijzelf herstelde en mijn dodelijke blaaspijp richtte op hetgeen dat tegen mij aan was geknald, klaar om de tribuut te vermoorden. Ik deed het echter niet, omdat ik mij net op tijd realiseerde dat het een klein jongetje van hooguit dertien was. Ik probeerde mijzelf eroverheen te zetten, maar zijn smeekbedes hielpen niet echt mee. Ik had teveel medelijden met hem om hem te vermoorden. Bovendien viel hij ons ook niet aan, waardoor ik niet genoodzaakt was mij te verdedigen en dat maakte dat hem vermoorden volledig mijn eigen keuze zou zijn geweest. Niet iets wat ik gedwongen deed en ik kon niet beslissen over iemands leven.
'N-Nee, doe me geen pijn.' Het klonk zo machteloos, zo zielig. Ik beet op mijn lip, terwijl ik de blaaspijp stevig voor mijn mond hield, nog steeds bewust van het feit dat hij wel een vijand was en dat mijn vader nu iets van mij verwachtte, namelijk dat ik zou vechten om veilig thuis te komen. 'Alsjeblieft,' zijn smekende fluistering bereikte mijn oren op het moment dat ik besloot dat ik er de kracht niet voor had om daadwerkelijk een giftig pijltje door zijn huid te schieten en dus liet ik de blaaspijp iets zakken, waarna ik naar Flynn keek en weer terug naar het jongetje voor ik zuchtte.
'Als we Zyan tegengekomen waren, had ik hem zonder enige aarzeling afgemaakt, maar ik kan toch geen weerloos kind van dertien zomaar vermoorden,' fluisterde ik hopeloos naar Flynn. Mijn ogen gingen weer naar het jongetje. Vertrouw niemand, dreunde er door mijn gedachten. Straks was dit zijn strategie. Mensen zoeken, ze laten denken dat hij een zielig arm kindje was en ze vervolgens in hun slaap vermoorden als ze zich over hem hadden ontfermd. Ik zou het hem in ieder geval hebben geleerd zo aan te pakken als ik zijn mentor was geweest. We hoefden hem niet te vermoorden, we konden hem ook achterlaten, hem aan zijn lot overlaten. Zo te zien had hij geen eten of drinken. Hij zou wel vanzelf sterven van de kou, de honger, de uitdroging of hij zou iemand als Zyan tegenkomen die met niemand medelijden had. Hoewel dat mij een misselijk gevoel bezorgde, was het de waarheid. Niet iedereen in deze arena was zo gevoelig voor dit soort dingen als ik. Dat was mij wel duidelijk geworden net. Mijn ogen gingen vragend naar Flynn, benieuwd naar wat hij ervan dacht.

---

Happy Birthday my Potter!

(het volgende is niet bedoeld als reclame; alleen maar zodat jullie het weten:
ik heb een andere RPG over the Hunger Games aangemaakt. Als iemand van jullie daar aan mee zou willen doen: klik hier)

---

“A queen will always turn pain into power.”

(Ik ga er wel vanuit dat als mensen zich aanmelden bij die RPG, ze deze niet gaan verwaarlozen. Ik zou dat erg jammer vinden)

---

Happy Birthday my Potter!

Starlord schreef:
(Ik ga er wel vanuit dat als mensen zich aanmelden bij die RPG, ze deze niet gaan verwaarlozen. Ik zou dat erg jammer vinden)

(Dit + Zoals ik in je intresse topic al had gemeld. Met 1 HG rpg heb ik genoeg. )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Flynn Poynter ~ 9
Status: Krassen van nagels, hoofdpijn, bebloed | Bondgenoten: Dawnelle Eguskine | Beschikt over: Kleine dolk, rugtas met rolletje touw en klein stukje verband | Locatie: Tussen bos en mistig gebied.

Er ligt, net zo dik als de sneeuw, een laag stilte over ons voortbewegen. We zeggen niks, waardoor ik in gedachten verzonken raak en nadenk over dit, hoe we verder moeten, wat we allemaal nog moeten doorstaan, wie we misschien wel moeten vermoorden… Ik slik bij die gedachte. Opeens botst er iets uit het niets, nou ja uit de mist dan, tegen Dawn op. Hierdoor verliest ze haar evenwicht en haar lichaam valt tegen me aan. Ik schrik maar uit een reflex grijp ik Dawn om haar middel om haar omhoog te houden en voel een blos door mijn eigen handtastelijkheid. Snel zet ik haar weer normaal overeind en kijk geschrokken naar wie of wat er tegen Dawnelle is opgebotst. Een klein jongetje, van nog geen jaar of dertien, staart ons angstig aan. Hij valt lastig te onderscheiden in de mist dus ik weet niet of ik hem al heb gezien voor we de arena in gingen, of ik hem überhaupt ken, of ik weet uit welk district hij komt… Ik merk nu alleen dat Dawnelle razendsnel een pijltje in haar blaaspijp paraat heeft en die op de jongen heeft gericht.
'N-Nee, doe me geen pijn,' stottert het jongetje en ik weet nu al dat het mis is. Ik kan deze kleine toch niks doen? Mijn hart smelt bijna. Misschien is het een val, maar dan ben ik er vol in gevallen en het is onmogelijk om er nu nog uit te klauteren. Ik zie ook aan Dawn, die op haar lip bijt dat ze niet veel kan doen tegen deze jongen. 'Alsjeblieft,' fluistert hij. Dawn laat hierdoor haar blaaspijpje iets zakken. Ik voel haar blik branden en mijn ogen ontmoeten even die van haar, waarna ze weer terugkijkt naar het jongetje op de grond.
'Als we Zyan tegengekomen waren, had ik hem zonder enige aarzeling afgemaakt, maar ik kan toch geen weerloos kind van dertien zomaar vermoorden,' haar gefluister is hopeloos. Ze kijkt weer snel naar het jongetje. Mijn gedachten werken op topsnelheid. Hij is hopeloos zonder enige hulp, ik zie hem niet vechten. Ook zie ik niet dat hij zichzelf kan verzorgen of warm kan houden. in het kort; ik zie hem hier niet overleven. Deze gedachte zorgt er voor dat ik slik en mijn bonkende hoofd nog pijnlijker aanvoelt. We kunnen hem hier laten en hem aan mensen als Zyan overlaten, of een ijsblok laten worden. Of hem meteen doden, maar geen van die ideeën staan me echt aan. Net als ik naar Dawn kijk om haar gedachten af te lezen van haar gezicht kijkt ze naar mij.
Mijn blik gaat even naar het kleine jongetje. Daarna buig ik me dichter naar Dawn toe en draai ons iets van de jongen af, zodat hij ons niet kan verstaan.
'Ik kan hem niet vermoorden,' zeg ik met angst in mijn stem en staar naar mijn bondgenoot, 'en daar tel ik hem hier achterlaten en overleveren aan Zyan of andere Beroeps bij.' Ik kijk steeds even kort naar het jongetje op de grond om te zorgen dat hij ons op de een of andere rare manier toch niet aanvalt en om mijn gedachten er van te overtuigen dat hij er te lief uit zag om iets aan te doen. Dan kijk ik weer naar Dawn. 'En volgens mij kan jij dat ook niet.' Het is niet gemeen bedoeld en zo klinkt het ook niet. Volgens mij is het zelfs meer een compliment dan een belediging, omdat het aangeeft dat ik weet dat Dawn niet zo'n gewetenloze massamoordenaar is als Zyan. 'Maar… betekent dat dat we hem moeten meenemen?' mompel ik en zorg er voor dat de andere tribuut het niet hoort.
Ik heb geen flauw idee wat we moeten doen. Aan de ene kant wil ik hem niet meenemen omdat ik toch niet helemaal zeker ben van wie en hoe hij is, maar aan de andere kant wil ik hem ook niet achterlaten en ik zou hem ook al helemaal niet kunnen vermoorden.

[ bericht aangepast op 24 okt 2014 - 20:15 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

(Ik heb alle mensen die nog niet gereageerd hebben een berichtje gestuurd met dat ze voor volgende week vrijdag gereageerd moeten hebben. Verder wil ik iedereen verzoeken om alles wat ze nog te doen hebben in het bloedbad (mensen vermoorden, daadwerkelijke beroepstroep vormen bv.) af te ronden voor vrijdag. Dan wil ik namelijk de kanonnen laten gaan om aan te geven dat het bloedbad is afgelopen en kunnen de rest van de spelen beginnen. Dan loopt iedereen overigens ook weer een beetje gelijk.)

---

Happy Birthday my Potter!

Starlord schreef:
(Ik ga er wel vanuit dat als mensen zich aanmelden bij die RPG, ze deze niet gaan verwaarlozen. Ik zou dat erg jammer vinden)

(dat is zeker niet mijn bedoeling, dat zal inderdaad zonde zijn. Als je denkt dat dat kan gebeuren, dan moet je je zeker niet bij mijn RPG gaan aanmelden. Als je weet dat het wel lukt, dan zou het natuurlijk ook leuk zijn.)

---

“A queen will always turn pain into power.”

Ik zag het meisje waartegen ik opgebotst was haar blaaspijp laten zakken. Al hield ze deze wel nog steeds vast. Ik slikte even en liet mijn blik van de ene tribuut naar de andere gaan. Ze zeiden wat tegen elkaar maar echt verstaan wat ze zeiden kon ik niet. Stil lag ik nog steeds op de grond, bang dat als ik een beweging maakte ze me genadeloos zou vermoorden. Toen ze zich wat draaiden, vast om een plan te beraden keek ik schichtig om me heen, zoekend naar een uitweg. Mijn handen hadden zich en de sneeuw geklauwd voor grip. Mist, enkel mist. Mijn ademhaling versnelde, waardoor mijn borstkas hevig op en neer ging, verdomme waarom had ik op dit moment last van mijn astma? Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem om dan vervolgend rechtop te staan. De poging wagend om genadeloos vermoord te worden door deze actie. "Als-sjeblieft, ik doe niets echt wa-aar." snikte ik , zoekend naar adem, na even leek ik rustig te worden waardoor mijn ademhaling weer regelmatig werd. De tributen voor me waren een stuk ouder dan ik, maar als ik me herinnerde leken ze me wel aardig. "Jullie zijn van district 9 toch? Flynn en Dawn?" mijn stem was zacht, nog steeds bang. Gezien ik wegvluchten uitsloot -dat pijltje zou me meteen raken- en janken me niet veel verder hielp, moest ik me proberen sterk te houden. Vrienden maken, zodat ik mijn laatste dagen misschien toch nog tevreden kan afsluiten. Vredig.
"I-ik ben van district 5, Lucca weet je nog?" fluisterde ik nu hopend dat ze me nog herkenden. Dat zich nog herinneren dat ik geen vlieg pijn deed - of tenminste dat niet kan-

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Mensjes reageer eens aub?!)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH