[RPG] Power Adventures [Speeltopic OO1.] - Speeltopics

School Regels:
1. We behandelen elkaar met respect.
2. We blijven van elkaars spullen af.
3. We pesten elkaar niet!
4. Je deelt een kamer met één iemand of meerdere, zonder tegenstribbelen!
5. Je mag oefenen met je krachten, zolang je een ander geen pijn doet en/of stoort!
6. Je hebt je eigen kluisje om je spullen op te ruimen, dus je laat boeken niet slingeren in je kamer behalve als je moet leren.
7. Je accepteert je kracht, het is aan jou toegewijd!

RPG Regels:
- Minimaal 150 woorden, dit is makkelijk haalbaar lijkt me.
- OOC graag aangeven met de volgende haakjes, [] {} () of - -.
-16+ mag maar graag in een spoiler.
- Houd het graag realistisch. Een relatie kan niet al ontstaan in 1 dag. De leerlingen zijn niet overmachtig met hun krachten!
- Geen perfecte personages.
- Reserveringen blijven 72 uur (drie dagen) staan, en je rol telt pas als die helemaal af is.
- Als je een week niet hebt gereageerd en je hebt niet gezegd waarom, lig je er zonder pardon uit.
- Gelieve geen andere personages besturen, als je toestemming hebt van diegene mag het wel.
- Je mag 3 personages.
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Topics worden alleen geopend door Luke_Pinguin en Cicatrix!
- En de belangrijkste regel: Have fun!

[ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 11:28 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Arelia Constance Romanoff • Outfit • Geokinese
“Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever.”

Om precies tien over negen begon mijn wekker keihard te blèren door de kamer en met een geïrriteerd gezicht sloeg ik die van mijn nachtkastje af. Hij bleef nog steeds keihard afgaan. Ik zuchtte en stond op van mijn bed om het knopje in te drukken zodat hij uit ging. Zo makkelijk was het, maar niemand zou het op die manier doen. Ik keek om me heen en zag dat beide kamergenoten me al hadden verlaten. Aardig zeg.
      Sangster keek me blij aan en haar staart ging heen en weer, waarna ik weer automatisch een glimlach op mijn gezicht kreeg. Wat hield ik van dat beest. Ik liep naar mijn kast toe en pakte een simpele outfit uit voor de dag. Uiteindelijk werd het een crop top, die net boven mijn navel kwam, een paar zwarte skinny jeans en mijn leren jas. Dat zat volgens mij het meest comfortabel. Ik deed mijn outfit aan en deed wat make-up op mijn gezicht, maar alleen wat eyeliner om mijn ogen en een donkerrode lippenstift op mijn lippen. De lippenstift stopte ik in mijn jaszak voor het geval dat ik nog wat meer nodig had later.
      Ik liet Sangster in mijn kamer, want ik nam haar namelijk nooit mee naar het eten. Anders zou ze alles opeten en dat was niet de bedoeling. Ik liep neuriënd naar de kantine en liet mijn ogen over de menigte glijden. Kijkende voor een plek om te zitten.

[ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 18:46 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Daniel Elijah Strickland - Psychometrie

Naarmate de tijd verstreek en het buiten steeds lichter werd, kwamen er ook steeds meer leerlingen binnen druppelen. Mijn ontbijt was ik voornamelijk over mijn bord heen en weer aan het schuiven terwijl ik de steeds groter wordende groep bij de ingang in de gaten hield. Brooke kwam midden tussen de mensen door en liep met een glimlach op haar lippen mijn kant uit. ''Heey, lekker geslapen?'' Was het eerste wat ze aan me vroeg. "Hey." Zei ik terug terwijl Brooke langs me kwam zitten. "Ik heb heerlijk geslapen." Mijn toon was wat sarcastisch omdat ze dondersgoed wist dat ik een hekel aan opstaan had. Ik besloot toch nog maar een stukje brood in mijn mond te stoppen. "Dus met welke les begin jij zometeen?" Vroeg ik haar nadat ik mijn mond leeg had gegeten. Terwijl Brooke aan het praten was werd mijn aandacht getrokken naar een meisje dat helemaal alleen op de grote trap in de hal zat. Ze zat er nog niet toen ik naar beneden liep en zag er behoorlijk eenzaam uit. Mijn blik gleed terug naar het gezicht van Brooke en met mijn ogen wenkte ik haar richting het meisje aangezien ik wijzen ontzettend onbeleefd vond. "Misschien moeten we haar uitnodigen om hier te komen zitten?" Ook al kende ik het meisje helemaal niet, ik had liever dat ze hier met ons zou zitten dan op de trap in haar eentje.

[ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 19:03 ]

---

“Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

Amanda `Ame` Loréena Scott.
` Having a new start, is maybe hard. But you have to be strong. `

Ik klapte m`n boek dicht, nadat een kort zuchtje mijn lippen verliet. Ik zag hoe er meer en meer leerlingen kwamen. Ze stroomden allemaal in één richting, dus waarschijnlijk naar een kantine. Eerlijk gezegd rammelde mijn maag ook wat, omdat ik alleen een thee vanochtend binnen had gekregen. Ik propte het boek weer in mijn oude rugzak en stond van de trappen op. Ik haalde weer mijn hand door mijn roodbruine lokken, wat inmiddels al een soort `trekje` voor mij was geworden. Ik zette mijn tanden stevig op elkaar en liep met de massa mee. Ik haat het, wanneer het druk is - en je aan de kant word geduwd. Ik stopte voor de kantine. Jezus, dit was groot. Ik liet mijn blik door de kantine glijden en er zaten aardig al wat personen. Maak je niet druk Ame, gewoon eten pakken en daarna wegwezen. Ik haalde diep adem en liep met kleine passen naar het buffet. Oké, moeilijker als ik dacht. Ik pakte een groene appel en een bosbessen muffin. Mijn lievelings snackje. Mijn bruine kijkers gleden weer over de aanwezigen in deze zaal. Er waren nog een paar tafels vrij en buiten was het behoorlijk fris, dus toch maar zitten. Ik liep met grote passen naar de kleinste tafel helemaal achterin. Ik nam snel plaats en schoof de rugzak op het tafeltje. Misschien zou ik hierdoor niet zo veel blikvangers krijgen. Hopelijk zijn nieuwe leerlingen niet zo interessant hier..

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Wanneer Alaska me opmerkt kijkt ze opzij en vraagt ze of ik goed heb geslapen. Ik haal simpel mijn schouders op.
"Jawel, alleen toen maakte die klote wekker me wakker" mompel ik dan licht geïrriteerd, dan forceer ik een lach rond mijn lippen en ik kijk haar aan:
"en, heb jij lekker geslapen?"
Ik neem een hap van het broodje dat op mijn bord ligt en neem er nog een slok van mijn sinaasappelsap achteraan. Ze ziet er moe uit dus ze zal wel slecht geslapen hebben, of laat naar bed gegaan zijn.
Dan kijk ik de kantine door, ik zie allemaal bekende gezichten rondlopen, en natuurlijk de nieuwe eerstejaars. Mensen die ik mag, mensen die ik niet mag en mensen die ik liever dood zie dan levend. Tja, ik heb nogal snel een pesthekel aan iemand. Dan zie ik een onbekend gezicht. Ze is duidelijk geen eerste jaars... maar ze is niet lelijk.
"Volgens mij hebben we een nieuwe leerling dat een keer geen eerstejaars is" grinnik ik tegen Alaska en Nikolai waarna ik naar de nieuwkomer wijs.

---

Little do you know

Nikolai `Niko` Dimitri Croshnov.
` Sometimes I just thinking about things. `

Ik zuchtte en staarde langs Alaska heen. Ik had mijn vader laatst nog gesproken, via de telefoon - en hij is de laatste tijd erg chagrijnig. En wanneer hij chagrijnig is, dan is het zeker niet goed met zijn korte lont. Ik zette mijn kaken hard op elkaar. Waarschijnlijk zou hij nog veel erger als chagrijnig reageren, wanneer ik zou vertellen dat ik niet op het vrouwelijke geslacht val. De enigste die hiervan wist, was Alaska. Zelfs mijn moeder en zussen wisten er gewoon niks van. Een lange zucht verliet mijn lippen. Ik hoorde maar half toe wat Alaska en Teamin allemaal zeiden. Ik schudde even mijn hoofd en gaf hun weer de volle aandacht. » Volgens mij hebben we een nieuwe leerling, dat een keer geen eerstejaars is. « Teamin zette een lachje op en wees naar een meisje met lange, krullende haren. Ze keek schichtig om zich heen. » Ze is ook niet de dapperste. « Ik keek haar grijnzend na.
» Ik ben benieuwd in wel jaar ze überhaupt zit, misschien in het vijfde of zesde. «

[ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 19:32 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Na een paar keer mijn blik over de hele kantine gleed, vond ik nog steeds geen plaats om rustig te zitten en mijn voedsel op te eten. Ik besloot maar eerst wat eten te halen en dan bij een willekeurige tafel te gaan zitten, want een andere optie was er niet echt bepaald. Snel pakte ik een kom soep van het buffet en liep naar de eerste en beste tafel.
      Bij de tafel zat een meisje die ik hier nog nooit had gezien en zonder iets te zeggen plofte ik tegenover haar neer en nam alvast een voorzichtige slok van mijn soep met een lepel. Daarna keek ik haar aan en zuchtte. ''Ik neem aan dat je nieuw bent, maar ik ben Arelia Romanoff.'' zei ik met een lichte glimlach en stak mijn hand naar haar uit. Ze leek me niet bepaald iemand die een gesprek zou beginnen, maar ach. Het kon me op het moment niet zozeer schelen. Ik had geen zin om bij Teamin en Niko te zitten, want daar had ik even geen zin in. Al was ik 'gefriendzoned' door hem en vice versa, het was niet bepaald gênant tussen ons, althans dat hoopte ik. Het was alleen dat ik geen zin had in hem.

[ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 19:53 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Ik kijk geïrriteerd naar het plafond terwijl mijn handen om mijn deken klemmen. Ik ben ontzettend vroeg naar bed gegaan gisteren en ik heb geen seconde kunnen slapen. Ik gaap luidruchtig omdat ik alleen in de kamer was en Daniel zeker zo stilletjes mogelijk heeft gedaan om mij niet wakker te maken. Ik was sinds gisteravond eigenlijk al wakker dus hij mocht geluid maken als hij wou. Ik hees mezelf moeiteloos omhoog met mijn ellebogen waarna ik mijn benen over de bedrand slinger en ik opsta. Met mijn ogen halfdicht pak ik de kleren van mijn stoel en doe ze met dichte ogen aan, ook omdat ik wazig zag. Ik ga op mijn knieën zitten en pak het kleine sleuteltje onder mijn kussen en stak die in het slotje op de lade van mijn nachtkastje. Als ik het slotje eraf haal en de lade open zie ik mijn bril liggen. Glanzend, maar met hier en daar een krasje van de keren dat ik door pestkoppen op de grond werd geslagen. Ik wrijf over de pijnlijke blauwe plekken op mijn arm en dan pak ik de bril op. Ik zet het ding op mijn neus en meteen verbetert mijn zicht, ik grijns kort en vervolg mijn weg naar de badkamer. Ik zucht vermoeid en zet met behulp van wat gel mijn bruine haren in een perfecte kuif, waarna ik nog wat armbanden om doe om mijn wonden te bedekken. Niemand maar dan ook niemand mocht het weten dat ik mezelf sneed. Zelfs het aan Blaise vertellen is een slecht idee, ik ben nu een soort van gestopt en ik wil ook niet meer verder gaan. Ik werp nog een blik op mezelf in de spiegel en dan verwissel ik nog snel mijn bril voor mijn lenzen. Ik pakte mijn rugzak en mijn skateboard en ik hef mijn hand. De tas en het skateboard vliegen de lucht in en blijven op hun plek zweven terwijl ik nog armbanden om doe. Je weet maar nooit. Ik doe mijn hand weer naar beneden en met het behulp van mijn gedachten blijven de voorwerpen naast me in de lucht en als ik loop zweven ze gewoon mee. Ik kijk nog 1 keer de kamer en dan merk ik dat Jack, mijn kleine tijger, nog steeds ligt te slapen bij het voeteneind op mijn bed. Ik fluit even waarna Jack zijn kopje opheft en meteen het bed afspringt en bij mijn voeten gaat staan. Ik kriebel het beestje zachtjes achter zijn oren en dan loop ik de kamer uit met Jack aan mijn zijde. Als ik eenmaal de kantine binnenkom merk ik meteen Blaise op, de vlinders in mijn buik beginnen weer op te spelen en ik voel mijn wangen nu al rood worden. Ik pak gulzig een croissantje, een gekookt ei, een bakje cornflakes met melk, jus d' orange en wat vlees voor Jack zodat hij niet de duif van Blaise zou opeten, of andere huisdieren. Ik liep met mijn dienblad in mijn handen naar een tafel toe en ging eraan zitten. Jack sprong op de tafel en ik legde het vlees voor hem neer. Ik grinnikte en neem een hap van mijn croissantje met kersenjam terwijl ik naar Blaise kijk.

{1 van mijn langste posts ooit :')}

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Amanda `Ame` Loréena Scott.
` I don`t like the crowd, it`s maybe weird. But yeah. `

Ik schrok op van een geluid en verslikte me in mijn muffin. Ik begon te hoesten en tranen prikten in mijn ogen. Ik wapperde even met mijn hand voor mijn ogen en kon na een aantal kuchen weer redelijk kijken. Een meisje met bruine lokken keek me aan een zuchtte eventjes. Ik voelde mijn wangen warm worden, vanwege mijn hoestaanval. God, soms was ik echt een kluns. Niet alleen `soms`.
» Ik neem aan dat je nieuw bent, maar ik ben Arelia Romanoff. « Ze stak haar hand naar mij uit en keek me met een grote glimlach aan. Ik pakte haar hand, met mijn gloeiend hete hand vast - en schudde haar hand kort, die ik ook gelijk weer los liet. » A-Ame.. Amanda S-Scott.. « Ik stamelde en keek haar wat onzeker aan. Mijn wangen moesten nu waarschijnlijk dieprood zijn en ik haatte dat. Ik sloeg mijn blik weer neer en nam nu een hap van mijn appel.
Nadat ik het stukje gekauwd en doorgeslikt had, beet ik op mijn onderlip. Ze komt tenminste bij me zitten, en ik zit gewoon door te eten. Ik keek haar met een korte glimlach aan. Altijd wanneer ik lachte, zag je de kuiltjes in mijn wangen. Weer iets, wat ik haat.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

De vlinders in mijn buik beginnen weer op te spelen als ik James met zijn kleine tijgertje Jack langs zie lopen. Ik loop - nog steeds een paar centimeter boven de grond zwevend - naar de vitrines, waarna ik een croissantje, een gekookt eitje met wat bacon, een sandwich, een appel en een flesje water op mijn dienblad zet. Ook leg ik snel een sneetje brood voor Valley op mijn dienblad. Het was duidelijk te zien dat ik honger had. Wat ik eigenlijk altijd wel had, maar wat niet te zien was gezien ik aardig dun was.
Ik loop - opnieuw, nog steeds zwevend - naar de tafel waar James aan is gaan zitten, en ga naast hem zitten. In plaats van met mijn benen onder de tafel ga ik richting James zitten in kleermakerszit, en begin te zweven. Dit is altijd onderdeel geweest van meditatie, waar ik aan doe omdat ik mijn gave - levitatie - beter onder controle wil krijgen.
Het eerste wat ik doe als ik goed zit, is mij voorover naar James buigen en hem een zoen op zijn wang te geven, waarna mijn wangen vrij snel rood kleuren. "Hey lieffie." Fluister ik in zijn oor. Ik buig me terug en glimlach liefjes naar hem, waarna ik naar Valley fluit. Via fluiten gaf ik haar altijd commando's door, waar ze goed naar luisterde. Braaf ging ze op haar sneetje brood zitten en begon ze te pikken. "Smakelijk, Val." Zei ik, waarna ik haar over haar witte kopje streelde.
Zelf pakte ik de sandwich het eerste, en nam er een hap van. Wat er op zat was snel te merken. Kaas, sla, tomaat en een paar kleine stukjes olijf. Mijn lievelings.
Ik nam nog een paar happen, waarna ik mijn flesje water opende en een paar slokken nam. Ik keek weer naar James, en wachtte zijn antwoord geduldig af.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

Het meisje leek te schrikken van mijn aanwezigheid en ze begon zelfs te hoesten. Haar wangen begonnen zichtbaar rood te worden en als ik me nu niet in zat te houden, had ik haar uitgelachen en vernederd voor de hele kantine. Dat deed ik maar niet.
      Ze pakte mijn hand en schudde die kort, om haar hand daarna weer terug te trekken. ''A-Ame.. Amanda S-Scott..'' Haar ogen stonden ietwat onzeker en haar wangen waren nog steeds een teint rood. Ze sloeg haar blik neer en nam een hap van haar appel. Daarna keek ze me met een korte glimlach aan, waardoor er kuiltjes in haar wangen vormden. ''Je hoeft niet bang te zijn, ik bijt niet.'' lachte ik en pakte mijn lepel op om wat soep te eten, drinken, wat je het ook noemde. ''Maar dus ook niet bang voor mij zijn,'' zei ik met een glimlachje. Meestal was ik niet bepaald aardig tegen nieuwe mensen, maar ach. Een keer verandering kon geen kwaad, al kon het niet elke keer zo zijn. Mijn reputatie zou ter plekke doodgaan. ''Maar in welk jaar zit je?'' vroeg ik en legde mijn lepel weer neer in de kom met soep. Veel trek had ik niet echt.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Amanda 'Ame' Loréena Scott.
' Every new start is difficult. '

Arelia keek me lachend aan. " Je hoeft niet bang te zijn, ik bijt niet. " Als ik niet zo was hoe ik ben, zou ik haar echt een klap verkocht hebben. Ze moet zelf is naar een zomaar nieuwe school gaan. Ik zuchtte en liet mijn blik weer door de kantine glijden, toen Arelia begon te eten. Ik zag een drietal naar me kijken. Een blondharige jongen, een bruinharig meisje en een bruinharige jongen. Ik maakte mijn blik snel los van, hopend dat ze het niet gemerkt hebben. " Maar dus ook niet bang voor mij zijn. " Arelia keek me glimlachend aan. Waarschijnlijk bedoelde ze het niet gemeen. Ze vroeg in welk jaar ik kwam.
" Het zesde.. " Er kwam niet veel meer uit dan een mompelen. Ik pakte de rugzak van de tafel, en stond op - ik knikte een doei naar Arelia en liep richting de uitgang van de kantine. Ik keek nog een laatste keer naar het drietal en mijn vermoeden dat minstens één bij mij in de klas zat, werd telkens groter. Ik haalde weer een hand door mijn krullende lokken en verliet hiermee de kantine.

[ bericht aangepast op 16 okt 2014 - 11:09 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Langzaam word ik wakker door een warm gevoel op mijn gezicht, gepaard met opgelichtte oogleden. Wat me verteld dat Shaun de gordijnen weer eens heeft geopend. Niet dat ik het erg vind, de wekker maakt mij vaak toch niet wakker. Ik sla de dekens van me af en loop naar mijn kast om een set kleren aan te doen, zoals gewoonlijk een simpele jeans met een blauw shirt met V-hals en een grijs vest. Om mijn nek doe ik mijn kettingen om en als laatste trek ik mijn zwarte sneakers aan. Dan loop ik de badkamer in en fiks mijn haar met wat haarlak. Ik weet het, iets voor 'gays' of 'faggots' zoals ik door sommigen hier nog wel genoemd word, maar het boeit me niet. Liever haarlak dan die vieze gel smurrie in mijn haar. Ook maakt het me niet uit dat ik soms word uitgescholden door sommigen, het doet me niks meer. Eerst deed het pijn, maar ik heb mijn aard geaccepteerd en ik negeer de mensen die dat niet kunnen.

Met een zelfverzekerde lach op mijn gezicht loop ik naar de kantine. Iedereen begint al langzaam wakker te worden en het word zo te zien ook steeds drukker op de gangen. Ik loop de kantine binnen en haal wat te eten voor mezelf. Daarna loop ik met het dienblad met eten naar de tafels, even kijk ik rond om te zien waar ik kan gaan zitten. Ik zie een aantal groepjes, maar ik ga liever bij één iemand zitten. Dan zie ik Shaun alleen zitten aan een tafel. Hij heeft weliswaar oordopjes in maar ik besluit bij hem te gaan zitten. Onderweg loop ik langs een tafel met Teamin Sangue, Alaska Santenera en Nikolai Croshnov... die laatste is een persoon dat al een tijdje door mijn hoofd spookt. Hij is aantrekkelijk, maar zal mij nooit zien staan. Aangezien hij vast geen oog heeft op jongens, want hij date en flirt met enorm veel meiden..
Eenmaal bij de tafel waar Shaun zit ga ik tegenover hem zitten met een lach op mijn gezicht.
"Goeiemorgen" zeg ik dan tegen hem "Lekker geslapen?" vraag ik vervolgens "Dankje trouwens, dat je de gordijnen open hebt gedaan. Mn wekker kreeg me niet wakker" lach ik dan waarna ik een hap van mijn ontbijt neem.

---

Little do you know

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Nikolai 'Niko' Dimitri Croshnov.
' I looked to him and I felt like Wow. '

Een diepe zucht verliet mijn lippen. Mijn maag rammelde best wel en ik had nog niks gegeten. Zometeen maar wat pakken. " Wat hebben we zo voor vak ? " Ik vroeg het aan Teamin, omdat hij hetzelfde leerjaar als ik bezocht. Ik haalde even een hand door mijn haar, bang ervoor dat het weer scheef zou zitten. Die gel begaf het soms en ik had geen idee, waarom ik hem nog gebruikte.
Ik keek even door de kantine. Het was al aardig druk. Er waren nog maar een aantal plekken over.
Toen kwam iemand binnen, die ik al een tijdje in m'n achterhoofd heb geprent. Pete. Hij zag er echt goed uit met die donkere haren en ogen - en zijn getinte huid. Soms werd ik echt warm vanbinnen door hém. Ik schudde even m'n hoofd. Ik weet dat hij homoseksueel is, de hele school weer het. Wat heel anders is bij mij. Bij mij weet maar één persoon het. Een korte zucht verliet mijn lippen, toen ik Alaska en Teamin aankeek. " Dat nieuwe meisje. In welk jaar komt het, denken jullie? " Ik stond op voordat ze konden reageren en liep naar het buffet. Dat nieuwe meisje boeide me niet veel, maar als ik nadacht en de hele tijd in gedachten verzonken ben - valt het op. Ik pakte een sandwich en een glas melk. Ik liep weer op m'n dooie gemak naar Alaska en Teamin. Ik liet me met een grote zucht ploffen en nam een hap van mijn sandwich.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."