The Hybrid Life • One Direction • 5 Seconds Of Summer • Speeltopic 2 - Speeltopics

In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


• Rollen•
• Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_ •
• Zayn Malik • • •
• Liam Payne • • •
• Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin •
• Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson •

• Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik •
• Luke Hemmings • • •
• Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
• Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_ •

• Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik •


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


• Het Begin •
De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

[ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was goed dat ik Ashton hiermee blij had kunnen maken, maar zijn woorden lieten me toch een beetje fronsen. Dan was ik benieuwd hoe ik de rest kon verdienen, al kende ik hem goed genoeg om te weten dat ik daar nog achterkwam. Mijn nieuwsgierigheid werd er niet echt mee geholpen, dus pruilde ik een beetje en kroop tegen hem aan toen hij een arm om me heensloeg. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en sloot mijn ogen omdat ik alsnog van dit moment genoot. Als het kon bleef ik de rest van de dag zo tegen hem aan hangen, maar hij had nog meer dingen te doen behalve mij aandacht geven, hoe jammer ik dat ook vond. Liefdevol drukte ik mijn lippen korstondig tegen zijn nek en zuchtte. Het was erg fijn om zo te zitten, dat was het altijd geweest en zou ook altijd zo blijven. Ik wist dat hij er voor me zou zijn als ik iemand nodig had en met mijn regelmatige breakdowns had hij nog een lange weg met me te gaan, zeker als hij nog achter zijn keuze stond om me te helpen dingen te gaan verwerken. Ik humde zacht om het kusje op mijn kruin en schudde mijn hoofd lichtjes. "Ik houd deze wel aan, lossere broeken gaan niet helpen met de opmerkingen," mompelde ik met een lichte glimlach. Hij had me teveel opgewonden en als iets lossers aan zou doen kon ik het al niet meer verbergen. Ik pruilde om zijn woorden en keek naar hem op, ik had het geweten, maar toch was het niet leuk. Een dagje tegen hem aan kunnen hangen op de bank en films kijken was al teveel gevraagd in dit huishouden. Het was begrijpelijk met de stand die de hybriden hier hadden en ik mocht hem jammergenoeg niet zomaar vrij geven. Een verrastte piep rolde over mijn lippen toen hij me zomaar op schoot trok. Mijn eerste intentie was om mijn armen om zijn nek te slaan, maar dat ging niet eens doordat hij mijn armen met de zijne belemmerde. Zielig keek ik Ashton aan voor hij zijn hoofd op mijn schouder legde. Ik kon vrij weinig, maar zo had ik wel perfect toegang tot zijn nek en schouder. Ik drukte een aantal kusjes in zijn hals en op het ontblote deel van mijn schouder. "Ash, je weet dat ik nooit zelf los kan komen dus zou je alsjeblieft zo lief willen zijn om me op z'n minst een beetje los te laten?" klaagde ik, en om een punt achter mijn statement te zetten schuurde ik zacht met mijn heupen over de zijne. Hij dacht toch niet dat ik niet wist dat hij ook de nodige effect had gehad van daarnet en ik durfde te wedden dat hij dat niet wilde verergeren. Ik gaf hem nog een kleine kus op zijn wang, ik vond het heel fijn om zo dichtbij hem te zijn maar als ik mijn armen kon bewegen was dat ook wel prettig. "Kan je echt niet bij me blijven?" vroeg ik stilletjes, maar met een hoopvolle ondertoon. Een mens mocht hopen en als er een kleine kans was dat ik de hele dag met hem door mocht brengen nam ik die.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Irwin
Ik hield Harry stevig vast, want ik wilde hem echt nooit meer loslaten. Het zou wel moeten, want gister had ik niet schoongemaakt. Ik moest dus wel dingen gaan schoonmaken en opruimen, niet alleen omdat het vies was, maar ook omdat nu echt overal spullen lagen, waarvan er een boel terug in zijn laatje en onder zijn bed moesten. Ik spinde zacht, voor zover dat ging, bij zijn kusje in mijn nek. Het voelde gewoon goed, veilig en vertrouwd. Wat alle andere ook dachten, Harry was een schatje en die gedachte ging niemand ooit veranderen. Ik drukte nog een klein kusje op zijn kruin en stelde voor dat ik hem een wijdere broek zou geven, zodat hij minder gevangen zat en de broek niet vies werd, maar hij keurde het zelf af. Met een zucht vertelde ik hem wel dat ik zo moest gaan om schoon te maken. De kamers moesten schoon en vandaag was mijn beurt om de gezamenlijke kamers schoon te maken en de kelder zou ook nog moeten, maar dat kon ik ook morgen wel doen. Al het bloed was toch al opgedroogd. Ik wist dat hij het liever niet had, en ik zat hier eigenlijk ook wel fijn, maar het moest gewoon gebeuren. Om het hopelijk toch iets beter te maken trok ik hem op schoot. Het was gewoon fijn om hem nog even dicht tegen me aan te hebben, voor ik moest gaan. Zijn gepiep was schattig en ik sloeg mijn armen stevig om hem heen. Ik zag hem me dan wel zielig aankijken, maar ik probeerde hem juist wat rustig te houden en stevig en mijn armen. Toen hij ook nog eens kusjes in mijn nek en op mijn schouder begon te drukken, waren alle zorgen dat ik toch iets verkeerd had gedaan, waren verdwenen. Toen hij toch weer wat klaagde, en daar bovenop ook nog over mijn kruis begon te schuren, spande ik juist mijn armen iets meer aan. Met een zachte grom knabbelde ik zacht aan zijn nek, om mijn gekreun tegen te houden, door mezelf wat af te leiden. "Alleen als je als een braaf jochie blijft zitten." fluisterde ik zacht in zijn oor, in de hoop het hese te verbergen, maar het lukte me verre van helemaal. Hij had toch wel veel macht over me, al was ik vaak degene die de touwtjes bij ons twee in handen had. Ik beet nog zacht in zijn oorlel en liet toen mijn armen iets gaan, zodat hij mogelijk een arm los zou kunnen wrikken als hij echt wilde. Ik wilde zo min mogelijk ruimte laten ontstaan, maar ik wilde ook dat geschuur stoppen, want anders werd het ook in mijn strakke broek zichtbaar, en dat wilde ik echt niet. Ik drukte met mijn hand even duidelijk op zijn nog onzichtbare bobbel in zijn broek, die zeker wel voelbaar was. Hopelijk zou hij stoppen. Ik kon hem ook altijd nog gewoon vastbinden aan het bed en mijn werkjes gaan doen, maar dan zou ik echt niet meer van hem af kunnen blijven, wat juist vandaag de bedoeling was. Ik moest mezelf inhouden en straks even kijken hoe ik van het probleempje in mijn broek af kwam, maar dat ging ik dus niet aan Harry vragen, want dan ging het vast nog verder mis.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik vond het echt maar niks dat Ashton me alleen moest laten. Natuurlijk zou ik niet helemaal alleen zijn, maar met de rest was ik verre van zo sociaal als met hem. Bij hen kon ik niet zomaar tegen ze aankruipen of in de armen gesloten worden. Ik schrok wel een beetje van dat hij me zomaar op schoot trok, al vond ik het absoluut niet erg om nog even dichtbij hem te zijn voor hij zijn eigen dingen ging doen. Beneden zou ik iemand wel overhalen om een film met me te kijken, dat leidde me af van mijn eigen problemen. Het was minder dat hij me op zo'n manier vasthad dat ik in principe niets kon, dus keek ik hem zielig aan. Ik besefte me na een paar seconden hoe dat op hem moest overkomen en drukte een aantal zachte kusjes in zijn nek als verontschuldiging. Toch kon ik het niet laten om zacht te klagen over mijn beperkte bewegingsvrijheid, want mijn armen kunnen gebruiken zou wel fijn zijn. Om Ashton op te laten schieten schuurde ik tegen hem aan, maar maakte een ongemakkelijk geluidje toen hij zijn spieren aanspande en daarmee me half platdrukte. Ik beet op mijn lip om geen geluid te maken toen hij zijn tanden in mijn nek zette en knikte gelijk braaf bij zijn woorden, waarna ik mijn heupen stil hield. Het was te horen dat ik een juist effect op hem had gehad, maar ik flikte het niet nog een keer als hij niet wilde. Omdat ik het nu niet verwachtte rolde een zacht kreuntje over mijn lippen doordat hij in mijn oorlel beet. Gelukkig liet hij zijn verstikkende grip nu gaan en kreeg ik het voor elkaar een arm los te wurmen, die ik om zijn nek sloeg zodat de knuffel niet zo eenzijdig meer was. Mijn lippen lagen in zijn hals toen ik nog een geluid van genot maakte dankzij zijn hand die hij tegen mijn kruis gedrukt had, het was bijna alsof hij er zelf om vroeg dat ik weer ging schuren. Hij gaf me er in ieder geval de perfecte gelegenheid voor en zijn grote hand gaf me net de frictie die ik nodig had. De wanhopige gevoelens van eerder kwamen hierdoor weer omhoog zetten en piepte klagend. "Ash, alsjeblieft. Geef me gewoon alles of raak me niet meer zo aan, want anders red ik dit echt niet," mompelde ik. Dankzij zijn eerdere woorden wilde ik bewijzen dat ik het een dag vol kon houden met de plug, maar de hoop werd beetje bij beetje minder elke keer als hij zoiets deed. Tenzij Ashton wilde zien dat ik het moeilijk had dan, hoe ik me in moest houden als ik naast een van de anderen zat. Voor zo iemand zag ik hem niet aan, maar als ik er over nadacht had ik ook niet verwacht dat hij het type zou zijn om zo ruw in bed te zijn. Personen zaten gewoon vol verrassingen en ik vond het leuk om meerdere kanten aan hem te ontdekken, zo kon ik er ook mee leren omgaan wat weer goed was voor het algemene sociaal zijn. Zo open en vrolijk als hij was kon ik nooit worden en daar streefde ik ook niet naar, maar een klein beetje kon geen kwaad.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Irwin
Om zo samen te zijn vond ik heel fijn en een beetje de grenzen opzoeken van wat kon en wat niet in een informele setting was best heel interesant. Ik wilde namelijk niet te ver gaan, zeker niet omdat ik zo toch weer onderdanig aan hem moest gaan werken en functioneren. Zijn gekreun deed me goed en ik liet dan ook mijn grip op hem iets gaan, waardoor ik al snel zijn arm om me heen voelde. Ik verborg mijn gezicht in zijn nek en wreef zacht met mijn neus langs zijn huid, terwijl ik met een hand een lichte druk op zijn kruis uitoefende. Ik wilde hem rustig houden, een beetje onderdanig, maar hem ook laten weten dat hij erg geliefd was, want dat was hij. Alle geluidjes die hij maakte, deden me heel erg goed. Tot kort geleden werd elke vorm van mijn dominantie, die altijd toch een beetje door mijn gedrag zichtbaar was, extreem hardhandig afgestraft, maar nu hij eraan had toegegeven, leken er een boel dingen op hun plek te vallen. Dat hij nu duidelijk wanhopig was, maakten zijn woorden nog duidelijker. Nu was het aan mij om deze beslissing te maken. Ik was niet goed in beslissingen maken, omdat het zo lang niet had gemogen, maar toch wist ik wel wat het beste voor hem was, maar ook wat we wilden. Ik wilde hem alleen niet meer pijn doen, omdat zijn lichaam al veel te voortduren had gehad, zeker in mijn ogen. Ik haalde mijn hand dus maar weg en schoof hem van me af. "Betekend dat, dat je graag zelf naar de woonkamer loopt of tv te gaan kijken? Of dat je hier graag blijft liggen, terwijl ik ga schoonmaken?" vroeg ik met een scheve grijns. Ik raakte hem nu helemaal niet meer aan. Ik wist wel wat hij had bedoeld, maar ik had al gezegd dat hij duidelijk moest zijn als we dit soort dingen deden, en dit viel nogsteeds binnen de grenzen daarvan, volgens mij. Anders kreeg hij niet wat hij wilde. In een normale setting, kon hij maar een beweging maken en ik wist precies wat hij wilde, wat ik hem dan ook gaf, maar hier was het anders, hier kreeg ik niet op mijn flikker als ik wat dwars en dominant was. Ik wilde hem echt niet zien lijden, dat nooit, daarom was ik ook gestopt, maar plagen kon geen kwaad, toch? Zeker omdat ik het nu best onschuldig hield en stopte als hij het zei. Hij kreeg zo langzaam toch een deel van de touwtjes terug, in elk geval degenen die hij nodig zou hebben door de dag heen. "Je krijgt in elk geval nog wel lunch van me over een paar uur en vanavond eten we denk ik weer gewoon samen met de rest. Als je daar even goed eet als met je ontbijt, krijg je, je verrassing als beloning." verklapte ik hem toch. Hij wilde vast weten hoe het zou werken, gezien hij zoizo niet hield van dingen niet weten. Meer kreeg hij niet, al kwam dat ook omdat ik verder nog niet echt plannen had gemaakt. Die moest ik nog maken, maar daar had ik voldoende tijd voor, gezien het nog niet eens zo enorm laat was. Als ik een beetje doorwerkte hadden we vanmiddag zelfs nog wel tijd om samen wat vakantieplekken te bekijken, of wat andere dingen te bekijken.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ashton was verre van de hulp die hij hoorde te zijn, geestelijk werd ik er namelijk niet beter op als hij dit bleef doen en ik elke vezel van mijn lichaam moest richten op niet komen tot het ook fysiek pijn begon te doen. Daar wees ik hem op door middel van woorden, in de hoop dat hij zijn hand weg zou halen en ik me gewoon nog even veilig en prettig zijn armen mocht voelen. Met grote, afwachtende oogjes keek ik hem aan. Anders kon ik altijd nog proberen zijn hand zelf weg te duwen, al werd dat nog een hele opgave omdat ik nog steeds muurvast tegen zijn borst gedrukt zat. Verbijsterd keek ik op toen hij me van zich afschoof. Dat was niet de bedoeling en dat was het nooit geweest. Ik pruilde zielig om zijn woorden, het was niet eerlijk als hij zo deed. Misschien was ik niet heel duidelijk geweest, maar zeker duidelijk genoeg voor hem om te begrijpen. Dit was vals, en dat kon ik ook zijn, net zoals dat ik verschrikkelijk manipulatief kon zijn. Dat waren skills die ik in de jaren in de kelder had opgedaan en de vorige beul van wie ik alles had geleerd. "Prima, dan ga ik zelf wel. Dat kan ik best, het zal alleen veel pijn doen," hufte ik hem toe. Het kostte me een altijd seconden voor ik besefte wat ik had gezegd en ik voelde me gelijk schuldig. Ik kroop langzaam terug op zijn schoot en nam zijn gezicht tussen mijn handen. "Shit, sorry Ashton. Ik weet dat je me nooit pijn zou willen doen en ik zal je het echt nooit verwijten, het spijt me. God, ik ben hier heel slecht in," verontschuldigde ik me. Hoe hard het ook klonk, mijn extreem kwetsende, cynische of sarcastische antwoorden zaten heel diep geworteld en dat kreeg ik er niet zomaar uit. Ik aaide zacht met mijn duimen over zijn wangen en keek of ik zijn reactie kon peilen, hopelijk begreep hij dat ik hem nooit zo zou willen kwetsen. Na gisteravond moest ik inderdaad heel erg op gaan passen, want ik wilde hem niet verliezen, zeker niet op zo'n manier door mijn eigen schuld. Ik knikte een beetje om zijn woorden en mijn ogen lichtten wat op, dat ik een beetje extra wist was al goed. Zijn voorwaarden moesten niet al te moeilijk op te volgen, ik kreeg vast wel een opmerking als ik niet genoeg op mijn bord en ik kon zelf aangeven of het echt teveel was. Ik wist dat hij wilde dat ik meer ging eten, maar dat moest dan erg langzaam opgebouwd worden want mijn lichaam kon echt niet zoveel aan. Ik drukte mijn lippen zacht en liefdevol op die van hem om op die manier zonder geluid de woorden uit te spreken waar ik zo'n moeite mee had. Het was niet dat ik niet wilde zeggen dat ik van hem hield, het was vooral moeilijk omdat ik het ontwend was, zelfs de gedachte dat ik van iemand kon houden was vreemd voor me. Toch was het wel zo en probeerde dat zo goed mogelijk duidelijk te maken, Ashton verdiende het om te weten dat al die liefde die hij gaf niet onbeantwoord was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood

Ik kijk even op en zie dat nog steeds niemand iets door heeft. Als het goed was en als ik er onder ging zou het alarm niet afgaan. Nu wist ik dit natuurlijk niet zeker. Ik begin nog een flink stuk te graven en voel hoe een nagel een stukje afbreekt als deze achter een wortel blijft haken. Als ik een flink diep gat heb loop ik even wat verder van de plek en trek een struik eruit. Volgens mij wisten ze ook niet eens waar wel en geen struiken waren. Ik neem het struikje mee en leg deze over het gat zodat je dit minder goed zag. Ik bedacht me als ik twee of drie dagen nog een flink stuk kon graven dat ik dan over drie dagen hier kon ontsnappen. Ik kijk even vlug om de hoek en ik zie niemand snel glip ik naar binnen. Vluchtig klop ik mijn schoenen uit en ren naar mijn kamer. Daar trek ik vlug hetzelfde setje maar dan schoon aan en gooi de vieze zooi onder in de wasmand. In de badkamer begin mijn handen goed te wassen en ik zorg ervoor dat er geen enkele spoor meer is dat ik buiten weer een gat maak

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ashton Irwin
Natuurlijk moest ik het verpesten. Ik had het verre van slecht bedoelt, en zou hem zo weer op mijn schoot nemen, maar hij werd boos, waardoor ik mijn oren weer plat tegen mijn hoofd klapte en wat bangig in elkaar kroop. "Sorry. Zo bedoelde ik het niet. Het spijt me." piepte ik zacht. Nee, hybrides waren hier niet voor gemaakt, zeker niet ik, bij wie van alles mis was gegaan. Ik was een van de weinige hybrides van mijn generatie die niet vanuit menselijk en dierlijk DNA was gecreëerd, maar die uit een aantal kruisingen was ontstaan, zelfs mijn ouders waren al door kruisingen ontstaan, maar ergens was iets mis gegaan, waardoor ik toch wat vreemde trekken had, die ze er normaal in het lab uit elimineren, zoals mijn dominantie en brutaliteit. Toen hij weer op mijn schoot kroop, keek ik hem in een afwachtende staat van angst aan. Dit kon voor mij niet goed eindigen. Harry had vandaag de kelder niet in gehoeven, maar waarschijnlijk zou daar zo met een woord verandering in komen. Ik was over de lijn gegaan, de lijn die langzaam weer verschenen. Tijdens Sexy Time bepaald eik de lijnen, maar hij bepaalde nogsteeds wanneer dat was en wanneer het weer stopte, wat nu was. Toen hij zich begon te verontschuldigen, veranderde de angst in verwarring. Ik had hem gevraagd niet meer sarcasme te gebruiken om zijn liefde te uiten, maar dit had ik gewoon verdient. Ik was te ver gegaan. Ik was gewoon een slechte hybride, die niet luisterde, zijn boekje keer na keer te buiten ging, en neusde in de spullen van zijn baasje. Heel voorzichtig maakte ik toch een opmerking die dit ofwel kon oplossen, ofwel duizend keer erger kon maken. Hij zei niets, maar er gebeurde iets in zijn ogen, waarvan ik niet wist wat het was. Toch had ik weinig tijd om erover te denken want hij kuste me, niet zoals vannacht, maar lief en zacht. Alsof hij zo wel de woorden kon overbrengen, die hij niet kon zeggen. Ik kuste hem zacht terug en sloeg mijn armen om zijn lichaam heen. "Ik had je ook niet zo moeten plagen, maar gewoon moeten luisteren." mompelde ik zacht tegen zijn lippen en trok terug, voor ik me uitrekte en hem zacht achter zijn oor kriebelde. "Blijf jij hier liggen? Dan ga ik een emmertje sop pakken en schoonmaken. Ik blijf bij je, maar je geen zorgen." Ik drukte een kusje op zijn neus en wreef toen zacht met mijn neus langs zijn nek. Ik was ook niet goed met woorden, zeker omdat ik niet helemaal wist wat ik voelde en hoe ik het moest benoemen. Liefde was niet iets wat een hybride hoorde te voelen, misschien platonische liefde voor de baas, of andere hybrides, maar niets meer. De broederlijke liefde die ik voelde voor Harry was al absurd en ongehoord, laat staan als het meer zou worden. Het had lang geduurd voor ik door had gekregen dat mijn emoties niet normaal waren, maar toch had het me vreemd genoeg niet afgeschrokken zo van hem te blijven houden. Nu het nog meer was geworden, wist ik het ook even niet meer, maar het kwam wel goed. Zolang het goed voelde, voor ons allebei, was dit gewoon een meer volwassenere stap in het samen spelen. Misschien was het vreemd om het zo te zien, maar het hield me op het padje en maakte dit alles een stuk gemakkelijker en simpeler.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Onder mijn werk keek ik zo af en toe naar buiten. Toen ik Calum plots met takken zag slepen, terwijl hij onder de viezigheid zat vloekte ik zacht. Ik wilde niet boos worden, ik wilde niet straffen of hem pijn doen, maar ik kon niet zo over me heen laten lopen. Ik typte mijn verslag af en sloeg die op, voor ik opstond. Ik rekte me even uit en keek naar de klok. Ik had een kwartier voor mijn bespreking begon. Dat moest hopelijk lukken. Ik liep richting beneden, maar toen ik herrie vanuit zijn kamer hoorde komen, opende ik die deur, en zag hem net schone kleren aantrekken, met nog een veeg aarde op zijn gezicht. "Calum. Wat had ik nu gezegd? Niet graven. En het eerste wat je doet is graven, terwijl je klusjes nog niet eens af zijn, gezien de staat van de ramen. Ik vind het niet erg dat je je werk uitspreid over de dag, maar je houd je gewoon niet aan de afspraak. Ik ben teleurgesteld in je, Calum. Ik dacht echt dat het beter zou gaan. Naar mijn kantoor, alsjeblieft." zei ik met een duidelijke teleurstelling in mijn stem en ogen. Ik zou zo even kijken hoe het met Ace ging. Ik wilde namelijk niet dat hij zijn lichaam te ver zou pushen, nu het wat beter leek te gaan. Wat ik met Calum ging doen moest ik nog verzinnen, want ik had hier niet op gerekend. Ik wilde hem niet te hard straffen, maar aan de andere kant moest hij wel weten wat wel en niet kon. Misschien dat ik straks Harry zou vragen om tips... Als hij klaar was met Ashton dan... Ik wilde namelijk echt niet inlopen op die twee.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood

Ik trek vlug een shirt over mijn hoofd als de deur open gaat. Met grote ogen zie ik Niall binnen komen met een teleurstellende blik. Hij had me gezien."Calum. Wat had ik nu gezegd? Niet graven. En het eerste wat je doet is graven, terwijl je klusjes nog niet eens af zijn, gezien de staat van de ramen. Ik vind het niet erg dat je je werk uitspreid over de dag, maar je houd je gewoon niet aan de afspraak. Ik ben teleurgesteld in je, Calum. Ik dacht echt dat het beter zou gaan. Naar mijn kantoor, alsjeblieft." Ik slik even en ik kijk bangig omlaag. Begreep hii nou echt niet dat ik het nooit zou opgeven. Al zouden de banden oh zo goed worden ik ben en bleef zijn slaafje. Ik slaak een zucht en trek mijn shirt goed. Ik woel vlug door mn haren waarna er wat zand uit valt en loop voor Niall naar zijn kantoor. " het spijt me" mompel ik niet menend. Maar misschien waardeerde hij een sorry. "Zal ik de ramen dan maar eens gaan doen" zeg ik iets brutaal. Ik wilde hem ergens uit lokken maar eigenlijk weer niet. Dan verpeste ik het ook voor Ace

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Niall Horan
Ik zag Calum bangig wegkijken. Ik wilde niet dat hij bang voor me was, maar aan de andere kant was het goed dat hij wist dat dit echt niet mocht. Hij liep weg en ik liep achter hem aan. Harry's kamer was op dit moment stil, maar als ze nu lagen te slapen, ging ik ze echt niet wakker maken. Calum's excuses klinken niet gemeend, wat me eigenlijk bozer maakt dan het gegraaf. Ik snapte dat ik me nog moest bewijzen dat ik het goed bedoelde, maar dan moest hij me ook een kans geven en wat tijd. Ik sloot de deur achter hem en gaf hem een flinke klap tegen zijn wang toen hij een brutale opmerking maakte. "Jij gaat helemaal nergens heen. Je gaat hier in de hoek zitten tot ik bedenk wat ik met je ga doen." zei ik voor ik achter mijn bureau ging zitten en als eerste een andere halsband uit mijn lade haalde. Ooit had ik deze gebruikt, toen Ace nog constant weg probeerde te lopen. Het ding gaf een pijnlijke stroomstoot als die buiten de muren van het huis kwam, dus ook de tuin, en gaf een alarm af op mijn mobiel. "Eerst kom je maar eens hier en op je knieën. Geen streken want dan haal ik direct Harry erbij." dreigde ik, terwijl ik de halsband in mijn handen nam. Zo kon ik hem in elk geval binnen houden, terwijl ik wat verzon.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hod

Niall sluit de deur als ik binnen ben met hem. Zijn hand verkoopt een flinke klap naar me toen ik mijn opmerking had gemaakt over het weg gaan. Een boze grom verlaat mijn mond en met een woedende en dodende blik kijk ik hem aan. Ik wist van mezelf dat ik hem nu puur ging uitdagen omdat het in mijn karakter zat. De kleine strijd was begonnen dus het gevecht gaf ik niet snel op. "Jij gaat helemaal nergens heen. Je gaat hier in de hoek zitten tot ik bedenk wat ik met je ga doen."Zegt Niall en ga achter zijn bureau zitten 'Ik dacht dat je ons als mens ging behandelen, dit bewijst maar weer dat je niets kunt waar maken' Grom ik kwaad. Hij grabbelt in een la en kijkt me aan. "Eerst kom je maar eens hier en op je knieën. Geen streken want dan haal ik direct Harry erbij." Dreigt hij en ik zie een halsband in zijn armen. Hij kwam me niet bepaald bekend voor deze maar er was vast iets mee. Met ontblote tanden loop ik naar hem en ga gedwongen op mijn knieën. Woest adem ik in en uit door mijn neus terwijl mijn tanden ontbloot blijven. 'Wat is het?" Sis ik naar hem terwijl ik hem weer een vernietigende blik gun. Mijn oren en staart stonden strak omhoog en naar achteren.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Niall Horan
Calum ging nu echt te ver. Ik ging hem en Ace inderdaad meer als mensen behandelen, maar ik bleef zijn baas. Ik wilde ze minder als sloofje en meer als werknemer gaan behandelen, maar ook tegen je baas in een bedrijf deed je niet zo. Dit zou ik namelijk ook zo doen bij een van de drugsdealers als bleek dat ze drugs achter hielden of stalen. Ik liet zijn woorden van me af glijden op zit moment en dwong hem voor me op zijn knieën. Dit was minder menselijk, maar dan moest hij zich maar zo gedragen. Ik greep hem bij zijn haren en trok zijn hoofd wat naar achter, zodat ik met mijn andere hand de band boven zijn eigen halsband om kon klikken. "Als je als mens behandelt wil worden, zal je je ook als mens moeten gedragen en niet als een ongehoorzame hond. De afspraak was niet graven, het eerste wat je doet is graven, en ik wilde je nog een menselijke straf geven, maar aangezien je jezelf niet als mens kan gedragen, zal ik je ook niet als mens aanpakken." zei ik voor ik zijn eigen halsband losmaakte en de schokhalsband iets strakker aantrok en er een slot aan hing, zodat die niet meer af kon. "Als je wil weten wat die doet steek je je hoofd maar uit het raam. Ga nu je klusjes afmaken. Als ik iets heb bedacht zoek ik je wel weer op. Als je klaar bent mag je binnen het huis iets voor jezelf gaan doen, binnen alle redelijkheid." zei ik, om hem nog een kans te geven, maar het asiel werd wel langzaam een steeds betere optie.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood.

Niall grijpt me ruw bij mijn haar en trok mijn hoofd naar achteren. Een woeste grom verlaat weer mijn mond. De halsband werd over mijn andere halsband gemaakt. . "Als je als mens behandelt wil worden, zal je je ook als mens moeten gedragen en niet als een ongehoorzame hond. De afspraak was niet graven, het eerste wat je doet is graven, en ik wilde je nog een menselijke straf geven, maar aangezien je jezelf niet als mens kan gedragen, zal ik je ook niet als mens aanpakken." Woedend keek ik hem aan. Dit kon hij echt niet zeggen tegen mij. Hij trekt mijn andere halsband los en trek de harde ruwe strak aan. Vervolgens hangt hij er een slot aan. 'Want ik kan er ook echt wat aan doen dat idioten experimenten gingen uitvoeren' Spuug ik boos naar hem. "Als je wil weten wat die doet steek je je hoofd maar uit het raam. Ga nu je klusjes afmaken. Als ik iets heb bedacht zoek ik je wel weer op. Als je klaar bent mag je binnen het huis iets voor jezelf gaan doen, binnen alle redelijkheid." Boos sta ik op en met een harde klap smijt ik de deur dicht. Ik had me nu toch al in de problemen gewerkt dus ik plof ik op mijn bed. Daar begin ik te prutten aan het slotje maar ik merk al gauw dat het met een sleuteltje was. Misschien kon ik die vanacht wel jatten. Door zijn opmerking wist ik wel gelijk wat het deed. De komende tijd zou ik dus n iet dor kunnen gaan met graven. Al wist ik dat er ooit het moment kwam dat ik het zou proberen maar ik wist ook dat Niall wist hoeveel ik aan kon. Nou was dat redelijk wat dus het verbaasde me niets als hij dat apparaat op zijn hoogste stand had gezet waardoor ik gelijk knock-out zou gaan.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Harry Styles
Ik voelde een steek door mijn hart gaan toen Ashton zo bang en onzeker reageerde. Snel kroop ik terug op zijn schoot en schudde mijn hoofd. Hij had niets om zich voor te verontschuldigen, hij was alleen speels, ik was degene die hem constant kwetste en niet andersom. De hybride moest niet bang voor me zijn, ik wilde hem nooit zomaar pijn doen. Zacht legde ik mijn handen op zijn wangen en keek hem vol schuld aan, ik voelde me heel erg schuldig dat ik hem dit weer had geflikt. Ik probeerde hem recht aan te kijken, want ik verwachtte wel dat hij mijn blik ging ontwijken. Het speet me oprecht, al hoefde hij dat niet te geloven, dat begreep ik wel. Ik wist zelf ook prima dat ik een verschrikkelijk mens was dat niets kon dan anderen pijn doen, zowel bewust als onbewust. Ik zag hoe de angst in zijn ogen omsloeg naar verwarring en ik sloeg mijn ogen neer, voorbereidend op de preek die ik ongetwijfeld kreeg over wat we net nog hadden afgesproken. Afwachtend bleef ik zitten, maar keek enigszins verbaasd op door wat hij zei. Automatisch begonnen mijn ogen nieuwsgierig te twinkelen, al wist ik dat ik het toch niet uit hem kon krijgen wat de verrassing werkelijk was. Daarom drukte ik mijn lippen op die van Ashton om mezelf af te leiden en nogmaals sorry te zeggen, dat ik wel degelijk heel veel om hem gaf. Het schuldgevoel ebde langzaam weg toen ik hem terug voelde kussen en zijn armen zich weer om mijn lichaam sloten. Ik schudde mijn hoofd weer bij zijn woorden kort voordat hij terugtrok. "Ik ga ook zo vaak over de grenzen heen, het is alleen maar eerlijk dat jij dat af en toe ook mag," mompelde ik en aaide zacht door zijn krullen. Ik humde door het gekriebel achter mijn oor en knikte instemmend, ik bleef toch liever hier dan dat ik naar beneden ging, daar had ik toch niet echt iemand om mee te praten. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en gniffelde om het kusje op mijn neus, om vervolgens content te zuchten. Hij was echt heel lief, op zijn manier door met zijn neus tegen mijn hals te wrijven, wat ik langzaam aan het overnemen was. "Het is je geraden dat je bij me blijft, Irwin. Bij wie moet ik anders rondhangen?" zei ik met een glimlach en drukte mijn lippen kort op zijn slaap. Ik keek op richting de deur toen ik allerlei gestommel en kwade uitroepen hoorde, waarna ik licht op mijn lip beet. Ik mocht me echt gelukkig prijzen met zo'n hybride als Ashton, hij luisterde tenminste als het echt moest, was lief en mijn band met hem was gewoon heel sterk. Niemand liever dan hij, dat stond was. Het was onmogelijk om me voor te stellen dat ik iemand anders dan hem mijn hele leven aan mijn zijde had gehad, ik was zo afhankelijk van hem geworden. Hij was het laatste dat me nog een beetje bij mijn gezonde verstand hield in deze wereld met alle invloeden om me heen. Zonder hem en met de dagen in de kelder was ik allang doorgeslagen, ik was gewoon dankbaar voor zijn aanwezigheid.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Irwin
Harry kon van nature niet tegen verrassingen, maar ik ging het hem echt niet verklappen. Toch liet hij het gelukkig rusten en werd de sfeer daarna snel een stuk beter. Ik kon er echt niet tegen als alles zo negatief was en mijn goedbedoelde acties alleen maar werden afgestraft. Jammer genoeg moest ik wel aan mijn klusjes voor vandaag, want anders zou ik misschien niet van Harry, maar wel van een van de anderere meesters op mijn sodemieter krijgen, en dat wilde ik heel graag voorkomen. Ik grinnikte zacht bij zijn woorden en humde zacht bij het kusje op mijn slaap. Het voelde heel fijn, maar het geschreeuw van buiten de deur, van twee kanten, deed me toch wat in elkaar krimpen. Harry had nooit tegen me geschreeuwd,zelfs niet als ik enorm ongehoorzaam was. Hij had me dan gewoon meegesleurd naar de kelder aan mijn krullen of halsband. Andere keren had hij gewoon een zweep of ander werktuig onder zijn bed vandaan getoverd om me ermee de les te leren, maar gelukkig had hij nooit geschreeuwd. Dat was nig erger dan sarcastische en cynische opmerkingen. Ik drukte zacht nog een kusje in zijn nek, en legde hem vervolgens voorzichtig neer op het bed. "Ik ben zo terug. Even een sopje halen." zei ik zacht. Ik had zijn opmerking van net genegeerd, want ondanks dat het misschien harde woorden waren, was het meer dan duidelijk dat hij ze goed bedoelde. Ik stond op en dekte hem toe, voor ik naar de badkamer liep om een emmer met sop te vullen en een doekje en een trekker te pakken. Als Harry genoeg had gegeten, zou ik dat vanavond worden, een trekker. Ik wist ook eigenlijk niet hoe het werkte, maar ik kon het vast wel verzinnen. Daarbij kon hij me helpen. Van plaatjes in een tijdschrift kon je namelijk maar weinig afleiden, behalve waar ik wat ongeveer moest plaatsen. Meer zou ik toch van hem moeten leren, zoals met alles wat niet 100% op instinct kon. Ik liep terug de kamer in en zette de emmer bij het raam neer, waar allemaal vieze vlekken en stofjes op zaten. Rustig begon ik met het lapje te poetsen, terwijl mijn staart zwakjes mee heen en weer ging met de bewegingen van mijn arm. Het zou nog wel even duren voor de spierpijn daar uit was. Ik had die staart namelijk echt overbelast gister. Kijk, mijn eigen gewicht was normaal geen probleem en Harry was niet zo zwaar, maar het was duidelijk te veel geweest. Deze pauze was dan ook niet helemaal alleen voor Harry zijn lichaam, maar wel voor het grootste gedeelte. Naast de spierpijn, waardoor ik niet meer op mijn staart kon leunen als normaal, had ik niets, terwijl Harry's lichaam een waar slagveld was. Zijn huid sierde overal blauwe plekken, schrammen, en striemen, alle zuigzoenen nog buiten beschouwing gelaten. "Zullen we vanmiddag wat vakantie dingen gaan bekijken? En dan niet alleen de bestemming, maar ook wat we gaan doen." zei ik, voor ik mijn trekker pakte om de ruit mooi streeploos droog te maken. Ik kon er echt niet tegen als er strepen op de ramen zaten, dat was me mijn eer als huishoudster te na. Ik werd dan niet betaald, maar een huishoudster was ik wel degelijk, wij hybrides allemaal, huishoudsters en butlers. Maar om nu te zeggen dat ik erg baalde van deze taken kon ik niet, zeker niet door de beloningen die ik ervoor terug kreeg, zeker nu.

Topic 3

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 13 jan 2015 - 12:17 ]

---

Bowties were never Cooler