MSV - We're going home! - Speeltopic - Speeltopics

Based on The 100. Echter hoef je de serie natuurlijk niet te kennen om mee te doen!

Het is 2187. De wereld heeft zijn ondergang honderd jaar geleden gehad. Toen er een nucleaire oorlog uitbrak hebben verschillende onderduikers van verschillende landen besloten de ruimte in te gaan en daar te wachten tot de Aarde terug leefbaar is.
Terwijl het leven in het ruimtestation (De Ark genaamd) doorgaat begint de Aarde zich te herstellen. Echter gebeurd er van alles in de Ark en misdrijven gaan vaak gepaard met de doodstraf. Echter worden jongeren opgesloten in cellen die zich in de Ark bevinden.
Wanneer de raad het er over eens is dat er gekeken moet worden of de Aarde terug leefbaar is, besluiten ze de gevangen jongeren naar de Aarde te sturen, ze te laten kijken of het leefbaar is. Ieder van de jongeren krijgt een ijzeren armband om. Deze laat weten aan de Ark of ze nog in leven zijn en of het veilig genoeg is om terug te keren naar de Aarde, en hier een nieuwe samenleving te starten met de mensen die ze hebben...

Jongeren;
- Jongen - Rune Mateja - 19 - Gonplei
- Jongen - Lucas - 19 - Aureolus
- Jongen - Keagan Yate - 23 - Ignatius
- Jongen - Marshall Sadler "Spike-E" - 24 - Angmar
- Jongen - Cain Stephans - 26 - Angmar
- Jongen - Nicky Cane "Force" - 22 - Hohenheim
- Meisje - Estera - ? - AsamiSato
- Meisje - Celeste Silver Twisteye "Silver" - 25 - Hohenheim
- Meisje - Marguerite Crux - 20 - Angmar
- Meisje - Bird Forsyth - 19 - Repair
- Meisje - Abbygail Raven Ryess - 18 - Aereolus
- Meisje - Nimf Yates - 18 - Waldeinsamkeit
- Meisje - Pearl - 21 - Waldeinsamkeit


Regels
- Maximaal 3 personages
- Jongens en meiden gelijk houden alsjeblieft
-We schrijven in de 3e persoon, verleden tijd (tenzij meerdere toekomst willen)
- Offtopic tussen haakjes of in het praattopic
- Respect voor elkaar
- Ruzies mogen alleen in het speeltopic
- Plezier hebben!

Topics;
Rollentopic 1
Speeltopic 2

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 20:27 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bird.
''Ik ben met Rune voor de aanval een stuk het bos in gegaan. . . Het bied veel beschutting en mogelijkheden, maar we moeten een meer vinden. Een waterbron om ons op te frissen en te kunnen drinken.'' Stelde ze voor. Het was het meest logische dat ze konden doen. ''We kunnen beter met daglicht lopen dan 's nachts. . . Daar zullen we ook iets op moeten verzinnen.'' Fronste ze waarna ze al begon te lopen. ''Een slaapplek.'' Verklaarde ze. Slapen moest immers ook gebeuren.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Ik twijfel of ik terug kom. Ik was niet zo heel redelijk toen en, tja... excuus daarvoor (bloos) )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

{Persoonlijk zou ik het erg leuk vinden als je terug zou komen. Volgens mij was het vooral uit de hand gelopen.}

She was always looking for more..

Kyyyyyy! Kom terug. Ik ben ook terug. We could be a big, happy family.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Okii (: ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

|Dat was makkelijk. Stiekem wilde je zelf wel terugkomen. ^^
Je miste ons. > reaction. |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Pearl knikte bij de woorden die werden gezegd.
"Het lijkt mij het veiligst voor iedereen als we wachtrondes houden tijdens het slapen." Het was nou niet dat ze de anderen vertrouwden, maar zonder wachtrondes zou ze net zo goed worden vermoord als iemand dat zou willen en daarnaast werd ze liever gewaarschuwd als ze werden aangevallen.

Nimf trok haar wenkbrauwen op na de hele ruzie en schudde haar hoofd om het even te kunnen vergeten en zich weer te kunnen focussen op de belangrijke dingen die ze aan het bespreken waren.
"Oké, waar waren we?" Vroeg ze.

She was always looking for more..

Rune

Hij was de andere kwijtgeraakt. Niet slim, dat wist hij zelf ook wel. Hij was alleen maar rechtdoor gelopen, dus als hij zich om zou draaien en terug rechtdoor zou lopen, zou hij er zo zijn. Hij kneep zijn ogen tot een kiertje toen hij in de verte iets zag glimmen. Toen hij een stapje naar voor zette werd hij plots aan zijn enkel getrokken. Echter niet naar voor, maar de lucht in. Een pijnlijk geluid kwam uit zijn mond en hij probeerde zichzelf omhoog, naar zijn voet, te bewegen. Hij had alleen niet genoeg buikspieren om het waar te maken. Hij was in een val gelopen, maar wat deed deze hier? Was deze gemaakt door iemand van ons? Hij bewoog wat met mijn voet, wat juist pijn veroorzaakte.
"He- help! Iemand!" riep hij luid. Hij voelde het bloed naar zijn hoofd stromen wat een beetje vervelend werd. "Ik ben het, Rune!"

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bird.
Ze stond op het moment om Pearl gelijk te geven, toen ze ver weg vaag een schreeuw opmerkte. Kort kneep ze haar ogen samen, waarna ze Pearl aanstootte en impulsief als ze was begon te rennen. Adrenaline pompte door haar lichaam terwijl takjes over haar huid schuurden en ze meermaals bleef hangen achter een scherp blad. Hijgend keek ze uiteindelijk naar het absurde tafereel dat zich voor haar bevond: Rune, ondersteboven.
''Mijn god,'' ze vloekte onder haar adem waarna ze het zweet van haar voorhoofd veegde en naar de dolk uit haar riem reikte. ''Rune. Blijf stilhangen.'' Beval ze hem bijna terwijl ze haar paniek probeerde in te tomen. Waarom was ze zo bezorgd geweest? Ze schudde het gevoel van zich af waarna ze zich zo groot mogelijk maakte om erbij te kunnen. Hij hing echter te hoog. ''Verdomme.'' Gromde ze opnieuw.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Rune

Hij keek naar Bird en blies zijn wangen even op.
"Misschien kan ik er zelf bij komen?" Hij liet zijn armen naar beneden vallen en probeerde zich iets uit te rekken, wat meteen pijn deed in zijn enkel. Hij klemde zijn kaken op elkaar en keek naar Bird. "Shit?" zei hij toen met een kort lachje, hoewel hij wel pijn had. "Wie legt dit hier dan ook neer? Weet jij wie hier heen is geweest?"

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bird.
Daar had ze nog niet bij stilgestaan. Dit was een val. Een. . . Menselijke val? Ze rilde bij het idee. Rune en zijzelf waren de enigen die het bos in waren getrokken om op onderzoek uit te gaan. Bovendien gebruikten ze dit soort primitieve middelen niet op de Ark. Terwijl haar gedachten op volle toeren draaiden, wierp ze haar tas op de grond waarna ze het handvat van de dol tussen haar tanden klemde en naar de stam van de boom beende. Ze zou hem er uit halen.
Koppig greep ze zich zo goed en kwaad als dat lukte vast aan de schors. Haar nagels waren niet gemaakt om zich vast te klauwen, maar de pijn kwam later wel. Eerst moest ze omhoog zien te komen. Haar spieren verzuurden vrijwel direct bij de weinige kracht die ze had opgebouwd in haar leven -- maar ze weigerde zich te laten vallen. Haar grommende geluiden werden deels gesmoord door het mes dat ze nog altijd bijtend in haar mond hield. De neuzen van haar schoenen schraapten over de schors die niet overal even gelijk was, tot ze zich omhoog kon werken aan de laagst hangende tak.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Eerlijk gezegd vond Pearl de gehele situatie wel amusant. Tot nu toe vond ze Rune, net als iedereen, nogal een onruststoker. Dit zou vast een goede les voor hem zijn.
"Voor zover ik weet is niemand hierheen geweest." Zei ze toen ze eenmaal bij de paniekerige Bird aan was gekomen, waar ze ook Rune aantrof, ondersteboven. "Misschien zou een mes helpen" Vroeg ze aan Bird terwijl ze kalm bleef. Het deed haar niets dat hij wel gewond had kunnen raken. Dit was dan ook het 'ga voor jezelf' kamp en als iemand dat anders wil, zouden ze beter naar het 'samenwerk' kamp kunnen gaan, hoewel Pearl niet zeker wist of ze nu nog wel hartelijk ontvangen zouden worden. Ze snapte sowieso niet waarom Bird ineens zo gesteld leek op Rune, maar ze wist zeker dat het niet handig was. In dat geval zou het eerder een Bird en Rune samen tegen Pearl worden als ze ooit ruzie zouden hebben. Pearl was niet zo best in rekenen, maar in dit geval wist ze wel wie er in het voordeel was.

She was always looking for more..

Rune

Hoewel hij zag dat Bird veel moeite voor hem deed en hij zelf pijn had, moest hij toch een beetje grinniken. Hij zag Pearl aankomen en wees naar haar.
"Bird, ga naar de grond terug en help elkaar om mij eruit te krijgen." Zei hij droogjes en had zijn armen voor zijn borst gevouwen, hoewel het zwaar was en de zwaartekracht zijn werk begon te doen, hield hij het wel vol. Hij maakte een lief glimlachje en keek naar Pearl. "Je wil me wel helpen toch? Ik zal bij jullie in het krijt staan." Zei hij vriendelijk. "En het begint pijn te doen, dus ik wil eruit." gaf hij toe.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Pearl had een beetje gemengde gevoelens over Rune. Eerst ging hij haar en Bird orders geven over dat ze hem moesten bevrijden, terwijl hij het daarna nog even besloot lief te vragen.
"Tuurlijk help ik, zodra je maar niet besluit om terug te gaan naar die plek daar." Zei ze wijzend naar de plek die ze net achter hadden gelaten. Als hij toch zou overlopen, dan zou het vast geen zin hebben om hem te helpen gezien dat ze nu vijanden waren. "Ik heb alleen geen idee hoe." Zei ze er achteraan. Ze zou best willen helpen, als het haar maar niet teveel moeite zou kosten.

She was always looking for more..

Bird.
''Houd jullie koppen dicht.'' Snauwde ze uiteindelijk lichtelijk onverstaanbaar, toen ze zich omhoog had weten te hijsen tot een goede vier meter boven de grond. Ze had niets aan Rune als hij gewond was, of erger -- dood. Ze wist niet of ze anderen kon vertrouwen, maar bij Rune had ze het voordeel dat ze precies wist wat hij zou doen. Ze was uitgeput toen ze uiteindelijk de dolk uit haar mond bevrijdde en balancerend op een tak het touwachtige spul vastpakte waarmee Rune was opgehangen. ''Au.'' Siste ze fronsend, waarna ze in een reflex het lemmet langs het gespannen stuk haalde zodat Rune losschoot. Ze leunde zelf tegen de boomstam terwijl ze naar haar vingers en handpalm keek. Ze kon haar huid voelen prikken, waarop de alarmbelletjes in haar hoofd al begonnen te draaien. ''Sorry,'' mompelde ze nog naar Rune, die was gevallen, waarna ze zelf zo voorzichtig mogelijk afdaalde. Ze balde haar hand tot een vuist waarna ze de dolk opborg. ''Ben je oké?''

Feel the fire, but do not succumb to it.