Cordelia had die avond geen bezoek meer verwacht, en zeker niet van Leona. Ze liet haar binnen en keek een beetje bezorgd, want zo stond Leona’s gezicht ook.
‘Is er iets gebeurd?’ vroeg ze direct. ‘Met Kato?’
‘Nee, nee,’ zei Leona haastig. ‘Dat is niet waar ik voor kom.’
‘O,’ zei Cordelia, enigszins opgelucht. ‘Je kijkt zo ernstig, je liet me een beetje schrikken.’
Leona keek haar verontschuldigend aan en Cordelia wees naar de schommelstoel op de veranda. Het was een warme avond en de kinderen lagen inmiddels al een tijdje te slapen.
‘Ik was daarstraks wel even buiten de muur,’ begon Leona. ‘Ik zag daar alleen niet Kato. Er was iemand bij de muur. Hij was op zoek naar jou, zei hij.’
Cordelia knipperde verbaasd met haar ogen. ‘Naar mij? De enige personen die ik ken buiten de muur zijn Kato en Michelle. Wie was het dan?’ Ze kon zich niet voorstellen wie naar haar op zoek was.
‘Hij is een mens, en hij was er heel erg op gebrand om jou te vinden. Zijn naam is Sean.’
Cordelia’s hart leek even een aantal seconden stil te staan en het kostte haar moeite om adem te halen.
‘Cordelia?’ Leona keek haar een beetje bezorgd aan en tikte met haar vingers tegen haar schouder. ‘Cordelia? Gaat het?’
Uiteindelijk haalde ze adem, heel diep en moeizaam. ‘Dat kan helemaal niet,’ fluisterde hij. ‘Hoe heeft hij me gevonden? Dan moet hij er ook zijn,’ vervolgde ze angstig. ‘Ze komen me halen.’ Ze drukte haar nagels zo hard tegen haar blote benen dat er diepe kuilen in ontstonden.
‘Wie komt je halen? Is hij gevaarlijk?’ vroeg Leona fel.
‘Ik weet het niet,’ zei Cordelia met trillende stem. ‘Sean was altijd goed voor me. Maar Bill... Was hij alleen?’ vroeg ze plotseling.
‘Voor zover ik weet wel,’ knikte Leona. Cordelia beet op haar lip. ‘Hij wil je zien, zei hij. Hij is al jarenlang naar je op zoek. Hij verblijft buiten de muur. De keuze is aan jou, of je er naar toe wilt gaan of niet.’ Leona’s ogen keken haar vriendelijk aan en Cordelia werd iets rustiger. ‘Hij leek op het eerste oog geen kwaad in de zin te hebben. Alleen heel erg verheugd om jou te zien.’
Cordelia kwam overeind en legde haar handen op het hek van de veranda. Ze staarde naar de donkere zee en de grote sterrenhemel.
‘Ga je het verder redden, Cordelia?’ Ze hoorde Leona’s voetstappen achter zich.
‘Ja, ik red me wel. Dank je wel, dat je het me bent komen vertellen.’
‘Denk er goed over na,’ zei Leona alleen, voor ze na een vriendelijk knikje de trap af liep en in de duisternis verdween. Cordelia’s hart begon weer als een razende tekeer te gaan toen ze eenmaal alleen was en wenste dat Kato er was om haar gerust te stellen. Hij moest haar advies geven over wat ze moest doen, hij moest met haar mee als ze Sean op ging zoeken. Hij kon haar beschermen en er voor haar zijn. Voor ze het wist rolden er tranen langs haar wangen en leek de donkere zee voor het eerst niet een geruststelling, maar een dreiging.
You were born with wings. Why prefer to crawl through life?
