We are Shadowhunter » Speeltopic « {300} - Speeltopics

Shadowhunters, ook wel bekend als de Nephilim, zijn een geheimzinnig ras van wezens die de mens geboren met engelachtige bloed. Zij zijn de aangewezen krijgers op Aarde van de Engel Raziel. Ze zijn speciaal aangesteld om te controleren en voorzitten van de Shadow World, evenals over de demonen en Downworlders die het bewonen. Zij hebben de demonische krachten sterk zijn voor zowel uitgevochten over de spanwijdte van een duizend jaar, het creëren van hun eigen cultuur en beschaving in de menselijke samenleving. Hun mandaat is om de vrede in de schaduwwereld houden en verborgen te houden uit de alledaagse wereld, terwijl de bescherming van de bewoners van beide werelden.

In welke wereld pas jij?

R o l l e n:
Shadowhunters: SHADOWHUNTERS VOL!
- Jade Aya Belacqua • 19 jr. • Reincarnate (FC; Elizabeth Gillies)
- Eleanora 'Nora' Felicity Herondale • 19 jr. • Pebble (FC; Elsa Hosk)
- Olivia 'Liv' Fairchild • 18 jr. • CrystalShade (FC; Jemima West)

- Nickolas "Nick" Eoman Longford • 19 jr. • geleninja (FC; Steve Lund)
- Wolf Erasmus Jensen Westerport • 21 jr. • Hylla (FC; Colton Haynes)
-

Downworlders:
- Tatiana "Tatia" Rylan • 19 jr. • geleninja
- Elvira Angelina Ruby Dressmond • 19 jr. • Constellation
- Arabella Grace Scott • 255 jr. • Pebble

- Damon Dimitrov Chambers • 19 jr. • Zephyr
-
-

R e g e l s:
- Alleen ik, Reincarnate, maak de topics tenzij ik iemand anders aanwijs.
-Max 2 personages p.p.
- Reservaties blijven max. 4 dagen staan!!
- Max. 1 rol p.p. (kan eventueel veranderen als er een tekort is aan mensen.)
- Geen gescheld of gepest! Ik kan best begrijpen dat je iemand niet mag, maar vecht dat lekker buiten deze topic uit.
- Als er iets is, laat het me dan weten. Want ik kan niet aanvoelen dat je bezig bent of het heel erg druk bent.

[ bericht aangepast op 18 feb 2015 - 7:43 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Nickolas "Nick" Eoman Longford
Shadowhunter

"Mijn woede voor de gast voel ik meer dan de pijn, maar misschien is het een goed idee." Ik kan een grijns niet onderdrukken en wrijf over de knokkels van mijn rechterhand. Die doen behoorlijk zeer en er begint al een blauwe plek te vormen. Geweldig, als Wolf die ziet lacht hij me uit... wel de blauwe plek op mijn vuist betekend dat hij er waarschijnlijk een in zijn gezicht heeft. "Let's go,' zegt Jade en ik ga haar voor naar de keuken. Waar ze direct op het keukeneiland gaat zitten. Een echte shadowhunter voelt zich direct thuis in een Institute en ik geef haar een grijns terwijl ik een doekje en wat melk pak voor haar arm. "Hoe heb jij het ontdekt?" vraagt ze zachtjes terwijl ze naar de rune op haar arm kijkt.
'Ik heb nooit ontdekt dat ik een shadowhunter ben,' zeg ik zachtjes. 'Ik kom uit een van de oudste shadowhunters families en ben dan ook als shadowhunter opgevoed.' Ik maakte het doekje nat met de melk en legde die over de rune heen. 'In 1206 haalde en groep kruisvaarders een warlock over een engel op te roepen. De mensheid werd bedreigd door demonen en ze wilde er iets aan gaan. De Engel, Raziel, gaf hen zijn bloed om te drinken en zo ontstonden de eerste Nephilim. Dat is ons ras Nephilim, shadowhunter is meer een baan, het is onze taak. We jagen op demonen, zorgen dat de downworlders zich aan de regels houden en beschermen de wereld.' Ik gaf haar een klein glimlachje. 'Het klinkt heftiger dan het is.' Ik maakte een gebaar naar haar arm. 'Door het engelen bloed in ons lichaam kunnen we runen dragen. Die kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat je geneest, of dat je dingen niet vergeet of dat je beter kan zien.' Ik liet haar het voyance rune zien op mijn rechter hand. Ik bloosde een beetje toen ze de blauwe plek zag die zich daar aan het vormen was. 'Tja, daar kan ik maar beter wat aan doen.' Ik pakte mijn stele en zette snel een iratze op mijn arm. Meestal liet ik blauwe plekken zitten, maar zo kon ik direct Jade laten zien dat ik niet overdreef over de runen. 'Wat zou je nog willen weten?'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

{      Jade Aya Belacqua      •      19      •      Nephilim      }

---

Na een tijdje merkte ik op dat Nick vaak naar z'n hand keek. Blijkbaar had die slag toch meer impact gehad. "Ik heb nooit ontdekt dat ik een shadowhunter ben.", Antwoordde hij zachtjes. Het voelde apart hoe snel ik me hier al thuis voelde, maar Nick leek er niet van op te kijken. "k kom uit een van de oudste shadowhunters families en ben dan ook als shadowhunter opgevoed.", Vervolgde hij z'n verhaal. Dat verklaarde wel een boel waarom ik dan zoveel mistte. "n 1206 haalde en groep kruisvaarders een warlock over een engel op te roepen. De mensheid werd bedreigd door demonen en ze wilde er iets aan gaan. De Engel, Raziel, gaf hen zijn bloed om te drinken en zo ontstonden de eerste Nephilim. Dat is ons ras Nephilim, shadowhunter is meer een baan, het is onze taak. We jagen op demonen, zorgen dat de downworlders zich aan de regels houden en beschermen de wereld.", Vertelde hij me. Dit was dus de geschiedenis van ons bestaan en hoe wij op aarde zijn gekomen. Ik begon al steeds meer over mezelf te begrijpen. Ik gaf mezelf heel even de tijd om dit te verwerken. "Het klinkt heftiger dan het is.", Hoorde ik Nick zeggen, wat mijn gedachtengangen doorbrak. Hij maakte een klein gebaar naar m'n arm, terwijl hij een doekje met melk klaar maakte voor mijn Rune. Hij vervolgde zijn uitleg: "Door het engelen bloed in ons lichaam kunnen we runen dragen. Die kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat je geneest, of dat je dingen niet vergeet of dat je beter kan zien.", En nog voor ik het wist liet hij een Rune zien waarop hij vervolgens bloosde toen ik naar zijn blauwe plek keek. Ik toverde een glimlach op mijn lippen. "Ach ik heb vaak genoeg blauwe plekken gehad hoor.", Zei ik met een grote grijns. "Tja, daar kan ik maar beter wat aan doen.", Zei hij vervolgens over z'n blauwe plek. Ik grinnikte en zag hoe hij een ding uit z'n zak haalde, waarop ik vervolgens een beetje sceptisch werd. Dat al eerder op me werd gebruikt zonder enige waarschuwing. "Wat zou je nog willen weten?", Vroeg hij en haalde me daarmee uit mijn sceptische gevoelens. "Zijn er nog meer als ons op de wereld?", Vroeg ik uiteindelijk en merkte hoe de melk mijn pijn wat meer wegnam..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Nickolas "Nick" Eoman Longford
Shadowhunter

'Zijn er nog meer als ons op de wereld?' vroeg ze.
'Ja, heel veel. We hebben een eigen land, ook een geschenk van de engel, genaamd Idris. Mensen die niets van onze wereld af weten kunnen er niet heen, de grens is betoverd, het licht tussen Frankrijk en Duitsland in. Er hangt een wereld kaart in de bibliotheek, ik laat het je later wel zien.' Ik haalde even diep adem. 'In iedere stad op de wereld is een institute, zoals deze. Sommige shadowhunters wonen in deze instituten, sommige wonen in Idris, sommige hebben eigen huizen. Vanuit Idris worden we geregeerd, vanuit de instituten werken we. Dit zijn onze uitvalbasissen zeg maar.' Ik was even stil. 'Wil je een kopje thee of iets sterkers? Jullie Engelsen zijn altijd van de thee, maar er zit vast wel een vijf in de klok dus van mij mag ook een fles wijn open.' Ik gaf haar een kleine grijns. 'Ik ben geboren in het institute van Rome en ik woonde daar tot ik vijftien was. Ik ben nooit helemaal gewend geraakt aan de eet en drink gewoontes hier en ik denk dat het me ooit gaat lukken, maar wil je iets drinken?'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Zoals Liv al gemerkt had, was Wolf dus echt in een grafstemming en hij gedroeg zich dan ook weer als zijn eigen asociale graftakkenzelf toen hij Nick tegen de muur aan pinde. Liv was Wolf's uitbarstingen wel gewend maar normaal gesproken richtten die zich niet op Nick, als wel op haar. Liv kwam dan ook niet in beweging om Nick te hulp te schieten - hij kon overigens ook prima voor zichzelf zorgen - en rolde alleen simpelweg met haar ogen. "Mannen.." mompelde ze geïrriteerd. Alsof Wolf zich nog niet onbehoorlijk genoeg had gedragen wendde hij zich tot Jade en gaf haar hardhandig een rune. Tot haar opluchting klopten Nora's constateringen en was Jade dus inderdaad een Nephilim, ze veranderde in ieder geval niet in een Forsaken. Als dat wel het geval was geweest had dat verschrikkelijke gevolgen gehad, en niet alleen voor Wolf. Jade bleek het net zo min te waarderen als zij en viel dan ook ongelooflijk tegen Wolf uit en stampte daarna het café uit. Ook Nick viel tegen Wolf uit en rende als een reddende engel achter Jade aan. Al met al voelde Liv zich dus nogal nutteloos, iets wat bijna nooit voorkwam. Meestal stond zij toch wel in de (negatieve) belangstelling of had ze zich zo in een gevecht of ruzie gemengd. Nou, vandaag bleek ook niet haar geluksdag te zijn. Eerst verloor ze van Nick, toen ontdekte ze een dwarse shadowhunter, daarna Wolf die een scène schopte en Nick die haar achterliet voor die halve Mundane. Haar gezicht stond dan ook op onweer, nergens in dit alles had zij een beslissende rol kunnen spelen en ze kon dan ook niet zeggen dat ze zich vandaag shadowhunterwaardig gedragen had. En het feit dat ze zich in de steekgelaten voelde door Nick, dat kon ze al helemaal niet uitstaan van zichzelf. Ze wierp Wolf een duistere blik toe en ook Tatia en Nora kregen deze naar zich toe. "Nou mooi is dat.. Nu heb ik ook een klote humeur!" snauwde ze richting Wolf terwijl ze woest van haar stoel opstond en deze tegen de tafel schoof - Nee, laat ik zeggen, tegen de tafel aan ramde - en het café uit stormde.

---

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

{      Jade Aya Belacqua      •      19      •      Nephilim      }

---

Nog steeds voelde de wond op mijn arm warm en pijnlijk, al was de scherpe rand van de pijn weg en was het best vol te houden. "Ja, heel veel. We hebben een eigen land, ook een geschenk van de engel, genaamd Idris. Mensen die niets van onze wereld af weten kunnen er niet heen, de grens is betoverd, het licht tussen Frankrijk en Duitsland in. Er hangt een wereld kaart in de bibliotheek, ik laat het je later wel zien.", Zei Nick en ik merkte hoe hij even diep adem haalde voor zijn verdere uitleg. "Ja, ik zou graag willen zien hoe het eruit ziet.", Zei ik nog net hoorbaar en keek naar de grond. "In iedere stad op de wereld is een institute, zoals deze. Sommige shadowhunters wonen in deze instituten, sommige wonen in Idris, sommige hebben eigen huizen. Vanuit Idris worden we geregeerd, vanuit de instituten werken we. Dit zijn onze uitvalbasissen zeg maar.", Vertelde hij verder en ik knikte dat ik het begreep. Er viel even een ongemakkelijke stilte tussen ons twee en ik wist zo gauw niet even hoe ik me moest gedragen. "Wil je een kopje thee of iets sterkers? Jullie Engelsen zijn altijd van de thee, maar er zit vast wel een vijf in de klok dus van mij mag ook een fles wijn open.", Zei hij met een brede grijns en ik grinnikte zacht. "k ben geboren in het institute van Rome en ik woonde daar tot ik vijftien was. Ik ben nooit helemaal gewend geraakt aan de eet en drink gewoontes hier en ik denk dat het me ooit gaat lukken, maar wil je iets drinken?", Vertelde hij me en ik bleef hem aankijken. "Ik kan wel wat sterkers gebruiken na wat er net gebeurd is. Ik ben niet echt een typische Engelse. Ik drink koffie normaal in plaats van thee, maar nu kan ik wel een wijntje gebruiken.", Zei ik en keek Nick aan. Ik kon er nog steeds niet met mijn hoofd helemaal bij wat er zojuist allemaal was gebeurd. Ik wilde nu alles weten en of er nog meer runen waren die ik kon dragen. Ik keek naar de Rune op mijn arm, die me meteen aan de chagrijnige jongen herinnerde..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Nickolas "Nick" Eoman Longford
Shadowhunter

"Ik kan wel wat sterkers gebruiken na wat er net gebeurd is. Ik ben niet echt een typische Engelse. Ik drink koffie normaal in plaats van thee, maar nu kan ik wel een wijntje gebruiken,' zei Jade en ik gaf haar een kleine glimlach.
'Rood of wit?' vroeg ik haar. 'We hebben ook nog ergens rosé liggen, maar die is verschrikkelijk. Er zou een regel ingesteld moeten worden dat ik de enige hier ben die wijn mag kopen.' Dat laatste mompelde ik meer tegen mezelf. Ik pakte twee wijnglazen uit de kast (grote glazen, niet die kinderglaasjes waaruit ze hier tijdens het eten dronken). Ik opende de koelkast om even te kijken of iets koud lag en vloekte direct. 'Bij de Engel, wie legt er nu weer een rode wijn koud?' Ik trok de fles er snel uit en zette hem op het aanrecht zodat hij weer op kamer temperatuur kon komen.

[Sorry, het is nogal slecht, maar ik heb echt amper tijd]

[ bericht aangepast op 27 april 2015 - 14:12 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

{      Jade Aya Belacqua      •      19      •      Nephilim      }

---

Ik merkte hoe hij glimlachte toen ik begon over iets sterkers. Ach het was meer dan de waarheid. Na vandaag zou ik wel iets kunnen gebruiken en dat zou van alle soorten drank kunnen zijn. "Rood is altijd goed. Wit drink ik meer bij eten of bij een goede volle maan op het dak van mijn appartementencomplex.", Antwoordde ik en werd meteen teruggetrokken naar mijn appartement op de hoogste etage. Ik kon altijd makkelijk het dak bereiken via de nood trap, want een deel trok namelijk door naar het dak. "We hebben ook nog ergens rosé liggen, maar die is verschrikkelijk. Er zou een regel ingesteld moeten worden dat ik de enige hier ben die wijn mag kopen.", Zei Nick en hij trok me uit mijn gedachtes. Op momenten als dit verlangde ik eigenlijk wel naar mijn huis en mijn oude vertrouwde bed. Ik keek hem na toen hij naar de kast liep en de glazen eruit haalden. "Mooi dat je grote glazen pakt. Ik heb liever grote dan die mini glaasjes.", Zei ik tegen hem en glimlachte vriendelijk, maar zodra hij de koelkast opende, vertrok zijn gezicht. "Bij de Engel, wie legt er nu weer een rode wijn koud?", Vloekte hij en ik fronste. "Welke idioot doet nou zoiets?!", Schreeuwde ik bijna en wilde spontaan gaan vloeken, maar ik hield wijs maar even mijn mond. "Zijn er ook Runes waar jullie niet van afweten?", Vroeg ik uit nieuwsgierigheid en bekeek Nick van een afstand..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

"Welke idioot doet nou zoiets?!", Schreeuwde ze bijna en ik gaf haar een glimlachje. Eindelijk iemand die me begreep. "Zijn er ook Runes waar jullie niet van afweten?", Vroeg ze.
'Ja, er zijn runnen die we niet kennen. De engel heeft ons het grijze boek gegeven met daar alle runnen in die we kunnen gebruiken, er is echter een vrouw, Clarissa Morgenstern, die ook andere runnen kent. Haar vader deed experimenten met engelen bloed op haar voor ze geboren was en wel...' Ik slikte. Praten over Morgensterns was nooit makkelijk voor me, want als je het over de ene had kwam je al snel bij Sebastiaan terecht en ik sprak liever niet over Sebastiaan en wat hij gedaan had. 'Wel, nu kent ze meer runnen. Haar vader is overigens dood. Geëxecuteerd door een Engel en wel... het is een heel lang verhaal.' Ik gaf haar geen glas met wijn en nam snel een slok uit de mijne. God, ik ging iets sterkers dan wijn nodig hebben als we over Morgensterns gingen praten. 'De Morgensterns zijn niet heel populair in onze wereld, je kan beter niet rond gaan en vragen over ze stellen.' Ik hoopte dat ze de hint kreeg en dat ze niet verder vroeg. 'Veel mensen zijn door hen door gegaan.'

[Sorry, sorry. Moet not 5 exames en dan ben ik weer helemaal vrij om te schijven]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Wolf was vriendelijk als altijd en kreeg een behoorlijk harde dreun in zijn gezicht van zijn vriendje. Olivia Fairchild stormde het café uit en ik bedacht dat het waarschijnlijk een goed idee was als ik dat ook deed. Ik wilde echter niet te veel aandacht naar mezelf toe trekken. Ik had er namelijk totaal geen zin in dat Wolf zijn woede op mij zou africhten. Wat goed mogelijk was aangezien ik de dichtsbijzijnde downworlder was. Mijn telefoon piepte en ik was opgelucht toen ik zag dat het een herinnering was dat ik nog langs het instituut moest. Het hoofd van het instituut had een of andere vraag voor me, wat betekende dat hij waarschijnlijk wilde dat ik iemand van mijn eigen soort ging verraden, jeej!!
'Nora, lieverd ik moet gaan,' zei ik. 'Er is vanavond een feest bij de Highwarlock.' Ik toverde een uitnodiging te voorschijn en legde die op tafel. 'Hierbij ben je uitgenodigd, neem aub niet te opzichtige wapens mee en laat Wolf vooral thuis.' Ik stond en haalde een hand door mijn haar. 'Heb nog een fijne dag.' Ik liep het café uit, naar het instituut.

[Sorry, het is echt slecht, maar ik moet weer gaan leren.]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Nadat Liv wat rondjes door Londen had gestampt om af te koelen wijzigde ze haar richting en ging ze op weg naar het Instituut. Ze was verder gelopen dan ze verwacht had en het duurde dan ook langer dan ze verwacht had voordat ze voor de grote deuren van het Instituut stond. Ze keek omhoog en zag de prachtige kathedraal boven haar oprijzen. Na al die tijd bleef het gebouw nog even adembenemend als op het begin. Ze haalde nog een keer diep adem, concentreerde zichzelf en maakte haar hoofd helemaal leeg voordat ze de zware, houten deur opende. Ze liep door het middenschip en keek naar de brandende kaarsen die de kathedraal in een gouden gloed hulden. Waarschijnlijk had Nick de nieuwe Shadowhunter naar hier gebracht en ze was wel benieuwd wat hun mentor Joseph erover te zeggen had. Nog meer was ze benieuwd hoe Joseph zou reageren als ze vertelde van de opschudding die Wolf had veroorzaakt in het Downworlders café. Hij zou er vast niet blij mee zijn en had misschien al wat boze belletjes van de eigenaar gekregen. Ze hoopte dat Wolf gestraft zou worden, maar ze wist ook dat het waarschijnlijk niets uit zou maken. Met Wolf was alles tien keer zo moeilijk als met de rest, je kon hem niet laten doen wat je wilde want gehoorzaamheid kwam hoogstwaarschijnlijk niet in zijn woordenboek voor. Liv schudde zichzelf uit haar dagdroom en was geërgerd dat haar kalmte nu alweer was weggeëbd. Ze had geen zin om Joseph uit te leggen wat er gebeurd was maar ze had ook geen zin om die nieuwe te helpen alles te begrijpen. Liv wilde alleen maar iets of iemand verrot schoppen, slaan mocht ook. Ze had zin in een gevecht zodat ze zich ergens op kon focussen, kon doen waar ze goed in was. Ze drukte op het knopje van de lift en de deuren gingen krakend open, ratelend bracht de gammele lift zich naar de eerste verdieping. Ze hoorde geluiden uit de keuken horen, ze hoorde Nick's vertrouwde stem en de stem van het meisje. Ze liep in de richting van de keuken maar twijfelde of ze naar binnen wilde gaan. Toen ze de naam van de Morgensterns hoorde vallen ontplofte ze bijna. Haar familie was nauw verbonden geweest met Valentijn en Sebastian, niet iets waar Liv echt trots op was. Ze hadden veel mensen pijn gedaan, ze hadden haar familie pijn gedaan en ze kon het niet hebben dat Nick deze naam noemde tegen dat nieuwe kind. Ze kenden haar niet, ze wisten niet of ze te vertrouwen was. Wie zei dat ze geen spion was? Wie zei dat ze niet de idealen van de Morgensterns nastreefde? Met vlammende ogen stapte Liv de kamer in. "Hoe durf je!" snauwde ze met een dodelijke blik op Nick, "Hoe durf je hun naam in je mond te nemen tegenover háár!" en ze keek met een dodelijke blik naar het meisje. "Wie zegt dat je haar kunt vertrouwen?!" ze brieste bijna voordat ze verder ging. "Waar is Joseph? We moeten voorzichtig zijn na alles wat er gebeurd is. Je kan haar niet zomaar alles gaan vertellen, hoor je me?!" schreeuwde ze. Misschien reageerde ze te overdreven, maar dit deel van haar familiegeschiedenis woog zwaar op haar. Alleen al bij het horen van hun naam veranderde haar bloed in ijs.


PS. Ik heb Liv's uiterlijk eventjes aangepast.. ik vond deze foto en ik vond hem zo prachtig en ik vond hem echt goed bij haar passen c:
PPS. Ik hoop dat dit weer gaat leven!

---

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

Een manische lach borrelde op in Wolfs keel en kwam eruit op een humorloze, haast krankzinnige toon. Een gevaarlijk vuur brandde in zijn ogen en het feit dat hij niet naar Nick uitschoot met scheldwoorden van minstens zoveel venijn, was geen goed voorteken. Zijn razernij verdrukte zelfs de pijn van de klap die op zijn kaak was geland. Het voelde niet gebroken, toen zijn vingertoppen ernaar reikten, maar er zou vast en zeker een blauwe plek komen te staan binnen een paar minuten. Jade en Nick verlieten beiden het café, wat maar goed was ook, anders had Wolf hem niet meer van een vijand afgescheiden. Zijn kaak stond gespannen evenals zijn schouders, maar Livs woorden deden hem uit zijn trance opschrikken.
      "Nou mooi is dat.. Nu heb ik ook een klote humeur!" Om de één of andere reden bracht dit hem weer naar zijn gewoonlijke, geamuseerde zelf. De Wolf die niet op iedereen wilde springen om een mes door hun brein te rammen. Hij glimlachte zelfs en niet venijnig deze keer. De woede was echter nog niet helemaal weggeëbd, maar hij negeerde Tatia en Nora, schoof zijn stoel grofweg weer onder tafel en verliet toen ook het café.
      Toen de koele lucht zijn huid raakte en Wolf de kloppende pijn weer in zijn wang voelde, leek hij even te twijfelen om herrie te gaan schoppen in een buurt waar vampieren zaten om Belle te irriteren, een club op te zoeken om er weer een scharrel te vinden, of gewoon naar het Instituut te gaan. Hij koos voor het laatste en ging te voet in plaats van de metro te nemen. Wolf had het nooit echt gehad op openbaar vervoer en bedacht dat de wandeling hem sowieso wel even zou afkoelen. Hij twijfelde er niet aan dat Jade het Instituut was binnengegaan en had dan ook geen zin om haar op eigen bodem in elkaar te gaan slaan - wat sowieso wel nog zou gebeuren als ze ooit training met hem zou hebben.
      Het Instituut kwam in zicht en Wolf ging er op zijn dooie gemak binnen en hoorde al meteen het kabaal vanuit te keuken. Met een opgetrokken wenkbrauw ging hij er binnen - voordat Joseph vat om hem kon krijgen - en deed één van de hoge keukenkasten open waar een fles whiskey in stond. Wolf merkte op dat hij geminderd was, hoewel er in alcoholstift 'AF' op stond geschreven, maar zei er niets over. Zijn wang stond overigens al aardig blauw. Nadat hij het glas had ingeschonken, de fles weer in de kast en een slok had genomen, ging hij zitten op het aanrecht. Zijn rug steunde tegen de muur en zijn knieën waren half opgetrokken, voeten ook op het aanrecht - een houding die uiteraard niet vaak geapprecieerd werd vanwege hygiënische redenen.
      "Wauw, Liv, je zou denken dat één uitbarsting voor vandaag toch al genoeg was," zei hij monotoon, waarna hij het glas weer aan zijn lippen zette. Eigenlijk zou hij ijs moeten gaan zoeken voor zijn blauwe plek, maar het begon toch al te kleuren dus het was al te laat. Hij fronste even bij de gedachte aan ijs. "Is er nog vanille-ijs?"

(Whoa this is shitty. Ah well, ik wilde eerder posten maar nu is hij er toch. (: Sorry dat hij zo slecht is!)

[ bericht aangepast op 15 mei 2015 - 20:48 ]

---

help

{      Jade Aya Belacqua      •      19      •      Nephilim      }

---

"Ja, er zijn runnen die we niet kennen. De engel heeft ons het grijze boek gegeven met daar alle runnen in die we kunnen gebruiken, er is echter een vrouw, Clarissa Morgenstern, die ook andere runnen kent. Haar vader deed experimenten met engelen bloed op haar voor ze geboren was en wel...", Vertelde hij me, maar aan de manier waarop hij het vertelde, liet me al merken dat het eigenlijk iets was waar hij liever niet over praatte. Zou iedereen hier er zoveel moeite mee hebben? "Wel, nu kent ze meer runnen. Haar vader is overigens dood. Geëxecuteerd door een Engel en wel... het is een heel lang verhaal.", Vervolgde hij en het leek me een afschuwelijk verhaal. Lokaal wilde ik er verder over navragen, ik wist dat ik op sommige momenten beter mijn mond kon houden. Hoewel ik hier nieuw was, kon ik niet alles gaan vragen over de geschiedenis van de Morgenstern. Niet veel later werden mijn vermoedens bevestigd door Nick. "De Morgensterns zijn niet heel populair in onze wereld, je kan beter niet rond gaan en vragen over ze stellen.", Zei hij nadrukkelijk. Blijkbaar met de bedoeling dat ik met niemand nog hierover zou beginnen. Nog voor ik mijn mond open kon trekken stormde iemand met enorme woede binnen. "Hoe durf je!"[/i[, siste ze. "Hoe durf je hun naam in je mond te nemen tegenover háár!", hoorde ik haar verder tieren. Met een schuldig gezicht keek ik naar Nick. Hij kreeg de volle laag. ""Waar is Joseph? We moeten voorzichtig zijn na alles wat er gebeurd is. Je kan haar niet zomaar alles gaan vertellen, hoor je me?!", Tierde ze verder en ik wilde antwoord geven, maar dit was niet het goede moment. Ondertussen merkte ik dat Wolf binnen was komen lopen. Zijn wang zag er blauw uit en ik voelde me eigenlijk beter bij dat zicht. "Wauw, Liv, je zou denken dat één uitbarsting voor vandaag toch al genoeg was.", Zei hij zo monotoon mogelijk. Ik trok een wenkbrauw op bij het horen van zijn stem. Het liet me al walgen bij het horen van. "Is er nog vanille-ijs?", Vroeg hij. Het liefst wilde ik iedereen hier nu verrot schelden en overal tegen in gaan, maar het was de moeite niet waard. Ik zette de glas met wijn neer op het aanrecht en verliet de keuken. "Sorry Nick, het word mij te druk en te chagrijnig hier.", Zei ik tegen Nick en vertrok uit de keuken. Ik wist niet precies waar ik was, maar het maakte me niks uit. Ik liep de gang uit en liet mezelf maar rond dwalen door het instituut..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Nickolas "Nick" Eoman Longford
Shadowhunter

"Hoe durf je!", siste Liv . "Hoe durf je hun naam in je mond te nemen tegenover háár!", Ik voelde me ijskoud worden. "Waar is Joseph? We moeten voorzichtig zijn na alles wat er gebeurd is. Je kan haar niet zomaar alles gaan vertellen, hoor je me?!"
'Liv, de oorlog is voorbij. De oorlog was 8 jaar geleden. Valentijn en Sebastiaan zijn dood en de genen die hen helpen zijn gedood of gestraft. Ze weet niet eens wat ze is hoe kan ze in de Engelsnaam iets met Valentijn te maken hebben.' Ik deed iets wat ik niet vaak deed, ik verhief mijn stem en werd boos. Ik werd woedend. Ik liep langzaam op haar af terwijl er iemand de keuken binnen liep en Jade er van door ging. Het kon me niet schelen. 'Praat niet over zaken die je niet begrijpt Olivia,' zei ik nu met een heel zachte stem waarvan ik wist dat ze moeite moest gaan doen om hem te horen. 'Je hebt misschien gehoord wat de Morgensterns gedaan hebben, maar je zal het nooit begrijpen.' Ik stond nu vlak voor haar en torende over haar heen. 'Je was tien en hebt niemand verloren in de strijd.' Ik wist dat ik raar moest overkomen en ik had geen flauw idee of ze wist van mijn broer, maar het kon me niet schelen. Ik keek van haar weg en zag Wolf staan. 'Zin om te sparren Wolf, of ben je bang dat ik je gezichtje weer raak.' Ik wist dat het dom was om zo naar Wolf uit te halen, maar ik moest iets doen, iets slaan en wel niemand vond het erg als Wolf geslagen werd. 'O, en Olivia, misschien moet je achter Jade aangaan als je haar niet vertrouwd. Ze kan zomaar een geschiedenis boek vinden in de bibliotheek!'

[Reincarnate zei dat het in 2015 afspeelde en de boeken spelen zich af in 2007. Dus ik ga er van uit dat de oorlog en de morgenstern ding 8 jaar geleden was]

[ bericht aangepast op 18 mei 2015 - 13:05 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

[Ja dat klopt inderdaad. Ik begin liever een eigen bedenksel dan de boeken volgen. Hoewel ik het niet erg zou vinden als Jace erin terug zou komen ofzo x"d ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Het hoofd van het instituut was er niet. Jeej voor shadowhunters en hun arogante houding naar mijn soort. Ik zuchtte, haalde mijn hand door mijn haar en vroeg me af wat ik in godsnaam nu zou gaan doen toen ik Jade zag. Het leek er op alsof ze rond wilde gaan dwalen door het instituut en de waarschuwing die ik kreeg toen ik hier voor het eerst kwam klonk me nog duidelijk in de oren.
'Hé, wacht!' riep ik naar haar toe. 'Dit gebouw is waarschijnlijk een van de gevaarlijkste plekken in Londen. Sommige deuren komen op niets uit en dan val je naar beneden of kamers waar je beter niet in moet komen, dus zorg dat je een gids hebt als je gaat ronddwalen!'

[Sorry, dat het slecht is, maar ik wil niet dat dit dood loopt!!!]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.