• How To Be A Heartbreaker • Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 feb 2015 - 16:14 ]

---

El Diablo.

Elliot Sebastian Duchess

'Opgehaald worden klinkt wel erg verleidelijk. Denk je dat je North Street kunt vinden? Het huis met de aftandse bloemenstruiken. Dat kun je niet missen. x'. stond er op mijn mobiel en ik dacht even na, North Street, ja dat wist hij wel liggen. 'Ik ben er zo ;') x' stuurde hij terug waarna hij zijn mobiel in zijn broekzak stak en nog een laatste keer zijn outfit bekeek .Het was een jeans hemd met licht bolletjes patroon, en daaronder een goed zittende jeans. Elliot had zijn gemakkelijke vans aangedaan gezien ze naar het stand gingen en zijn haren zaten simpel en ietsje warrig. Met nog die laatste blik op de speigel nam hij nog een trui en zijn auto sleutels om dan naar beneden te gaan, richting de voordeur. Zijn auto stond iets verderop geparkeerd en ooit zou hij wel een klassebak hebben, nu moest hij het doen met een tweedehands auto. Een Volkswagen passat of hoe hij het liever noemde, de tank. Elliot was wel tevreden dat hij ten minste een wagen had, maar kon het ook niet laten jaloers te zijn op mensen met een Mercedes of Porch, niet te spreken over de mensen die een sportauto bezaten. Hij stapte de zilverkleurige auto in en reed richting North Street, onderweg stopte hij wel even om nog een kleineheidje voor Kendra te kopen want hij vond dat hij niet met lege handen moest afkomen. Daarna vervolgde hij zijn weg weer en reed de straat binnen terwijl hij keek naar de voortuintjes op zoek naar een stel ouderwetse bloemen. Veel verstand had hij er niet van, maar het zou toch ietsje moeten opvallen en ja hoor na even stopte hij voor een mooi huis met van die typische oma bloemen. Elliot stapte uit en hield in zijn linkerhand een simpele rode roos, zonder doorns weliswaar. Eenmaal bij de deur aangekomen belde hij aan en wachtte geduldig tot er iemand open deed, in de hoop dat het het juiste huis was.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Elîn deed na enkele seconden en ze had behoorlijk haar best gedaan zo te zien, haar blonde lokken waren glanzend en ze had een strakke blouse aan. Die had er zin in, gelukkig was dat wederzijds.
‘’Hey, kom binnen.’’ Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht en ik volgde haar richting naar boven. Was het toch niet zo slim dat ze een rokje aan had gedaan.
      Ik nam plaats op haar bed, zelfs haar kamer was groot. Haar vader moest vast veel verdienen als hij dit kon betalen. ‘’Wil je wat drinken bij het huiswerk of liever niets?’’
Ik hoestte kort voordat ik iets achterover leunde en haar kamer bekeek, ‘’doe maar wat fris.’’ Ze had een lichte grijns rondom haar lippen, ‘’was de weg moeilijk?’’
      Ik schudde mijn hoofd, ‘’jouw huis is niet te missen,’’ antwoordde ik sarcastisch. Alle huizen leken op elkaar, het was dat de kleur verschillend was anders had ik er zo voorbij gelopen. Met mijn vingers streelde ik langs een paar voorwerpen voordat ik haar weer aankeek en toen weer naar de wiskunde boeken die open lagen. Wiskunde. . .


Sorry, vreselijke slechte post. :')

[ bericht aangepast op 24 feb 2015 - 16:22 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Elînor 'Elîn' Taylor Heynwidge

"Doe maar wat fris." Ik knikte en bekeek hem even toen hij op m'n bed zat, net toen ik wou omdraaien en het drinken halen - hoorde ik de stem van Owen nog. "Jouw huis is niet te missen," zei hij duidelijk sarcastisch. Ik rolde even met m'm ogen en zag z'n blik geheft op de wiskundeboeken. "Zoek alvast eruit wat je niet snapt, dan haal ik drinken," zei ik met een lichte grijns rondom m'n lippen - het viel duidelijk op dat Owen geen behoefte had aan wiskunde, maar zelf stelde hij het voor - waardoor ik hem er mee kon pesten, zolang mogelijk hopelijk.
      Ik liep de kamer uit en hopelijk ging hij nu niet m'n hele kamer doorzoeken, wat ik eigenlijk alsnog verwachtte. De kamer was sowieso veel te groot om hem zo door te zoeken. Met een zucht wist ik de koelkast te openen, waardoor ik er bitter lemon en cola uithaalde. Hij kon kiezen wat hij wilde, maar ik prefeerde bitter lemon. Vluchtig schonk ik de inhoud van de flessen in twee glazen en zette die weer terug in de koelkast, voordat ik de glazen nam en weer naar boven liep.
      Ik liep naar m'n bed, waar Owen nog telkens zat - echter struikelde ik over het tapijt en vloog de cola van het glas in m'n linkerhand rechtstreeks op Owen af en maakte een vlek in z'n hemd. Shit. Ik zette het andere glas, wat halfvol was neer en liep op Owen af. "Sorry, dat was niet m'n bedoeling," zei ik met een schuldige blik en zocht snel in een lade na een doek - welke ik ook vond. Uiteindelijk ging ik weer bij Owen staan en wreef met het doek over z'n buik, daar waar de vlek zat. "Wil je misschien, een nieuw shirt? Het spijt me zo," murmelde ik, voordat ik naar het resultaat keek - de vlek was alleen erger geworden.

[ bericht aangepast op 24 feb 2015 - 22:48 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

---

---

Met een verveelde blik keek ik rond, de woonkamer was compleet leeg en alleen de televisie maakte het iets levendiger. Een diepe zucht verliet mijn lippen en beende naar de keuken, om een fles Jack Daniel's te pakken met een paar shotglazen. Ik rolde mijn ogen en opende de fles om er gelijk uit de drinken, niemand was hier toch. Neuriënd liep ik door de kamer met de fles in mijn handen em het was veel te stil voor mijn doen in de kamer. Ik nam opnieuw een slok van de fles en glimlachte breed. Mijn moeder was voor een avondje uit, haar eerste avond na mijn vader's dood en het maakte me toch wel iets blijer dan normaal. Na de dood van mijn vader had ze alleen maar gerouwd, wat dus meestal bestond uit een hele nacht huilen met een zielige film op. Het deed mezelf ook niet veel beter, maar ik haatte het als mensen niet rechtdoor keken. Rechtdoor kijken, alsof niets je in de weg stond. Waar ik wel blij mee was dat mijn moeder zelf geen alcoholist werd, of überhaupt op de verkeerde pad terecht kwam. Ze was en bleef mijn moeder.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Het is weer een doorsnee dag, die ik na school doorbreng op mijn kamer. De buurvrouw, die onze ruzies wel moet horen, dat kan niet anders, stopte me een broodje toe toen ik via de voordeur naar binnen probeerde te komen, alleen om er achter te komen dat mijn moeder die van binnenuit op slot had gedaan.
De vrouw zei niets, maar glimlachte enkel. Het was geen vrolijke glimlach, meer eentje met medelijden. Ik haat dat soort lachjes, maar ik ben haar dankbaar.
Na over de schutting geklommen te zijn, waarna ik bij de landing mijn enkel flink bezeerd heb, lukte het me om via de achterdeur naar binnen te komen.
Mijn moeder ligt, als het goed is, nog steeds te slapen op de bank, uitgeput van de drie flessen wijn die nu leeg zijn en het hele pakje sigaretten dat ze weg heeft gewerkt.
De deur van mijn slaapkamer heb ik op slot gedraaid en voor de zekerheid is de grote stoel die normaal gesproken in de hoek van de kamer staat er tegenaan geschoven. Ik zit op mijn bed, gewikkeld in het dekbed dat er op ligt, een laptop op mijn schoot.
Via mijn oortjes hoor ik de muziek van ons bandje, terwijl ik door Facebook scroll.
Mijn vingers tikken Dalon's naam in, en hij is de eerste die omhoog schiet zodra de eerste vier letters er staan. Ik stuur hem, zonder erg echt bij na te denken, een vriendschapsverzoek, en daar achteraan meteen een berichtje.
Hey, ik hoop je naast met mijn geweldige lichaam, verblindende schoonheid en overduidelijke sarcasme ook te verleiden met mijn muzikaliteit.
Ik treed morgenavond met mijn band je op - je kunt ons niet missen. See you there?
x Lilith. Erbij link ik naar de website van de bar, die er nogal ouderwets uitziet, en daarna verstuur ik het berichtje.
Of ik hier goed aan gedaan heb weet ik niet, maar ach, waarom ook niet?

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Ze rolde met haar ogen alsof ik een vreselijke opmerking had gemaakt. ‘’Zoek alvast eruit wat je niet snapt, dan haal ik drinken.’’ Nog steeds had ze een lichte grijns rondom haar lippen en ik vestigde mijn blik op het wiskunde boek nadat ze de kamer uit was gelopen. Hoe moest ik nou weten wat ik niet snapte? Ik begon te bladeren en was blij toen ik haar de trap op hoorde komen met twee grote glazen.
      Toen ze echter het glas aan mij wou geven struikelde ze over het tapijt waardoor de cola die zich eerst in het glas bevond nu over mijn overhemd zat. Verdomme. Dit ging er nooit meer uit, althans. ‘’Sorry, dat was niet m’n bedoeling.’’
      Met de doek die ze had gevonden dempte ze op mijn shirt, ‘’wil je misschien, een nieuw shirt? Het spijt me zo.’’ Ik schudde mijn hoofd en trok onhandig aan de knoopjes. ‘’Het is oké, het kan gebeuren.’’ Ik probeerde een zwak glimlachje te forceren, ze had geluk dat ze er goed uit zag anders had ik nu allang weggelopen. Waarom had ik dan ook een wit overhemd aan gedaan? Nu ik alle knoopjes los had trok ik het overhemd over mijn hoofd uit.
      ‘’Als je een ander shirt hebt, graag. Of vind je het heel erg als ik zo rondloop?’’ Mijn ogen drongen zich in die van haar, aangezien ik hoopte dat ze me zou bespringen maar ik moest niet al te hoge verwachtingen hebben. Ook al wou ze het graag. Het was vast niet de eerste keer dat hier jongens zonder shirt zaten maar dat kon me weinig schelen, die jongens zagen er niet zo uit als ik deed. Ik schoof wat naar haar toe en pakte het wiskunde boek. ‘’Dus, wat ik niet snapte. . .’’ Ik bladerde en stopte bij een willekeurige bladzijde om vervolgens met mijn vinger een opdracht aan te wijzen. ‘’Leg is uit, Elînor.’’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Elliot Sebastian Duchess

Elliot keek even naar de details uit de deur in afwachting tot deze geopend werd en ja hoor. Na heel even werd de deur opengedaan en stond er een prachtige verschijning voor zijn neus. "Wat lief dat je me wilde ophalen," zei ze met een speelse glimlach rondom haar lippen en Elliot grijnsde even terug. "Alles voor een mooie dame." vertelde hij en overhandigde haar daarna de roos. "Ik hoop dat je van rozen houd?" Hij had zijn verleidelijke glimlach rond zijn lippen hangen en keek haar even aan in haar heldere ogen die hem spontaan deden denken aan de zee waar ze zo zouden vertoeven. Er viel een lichte stilte tussen ons, hier aan haar deurpost maar ze was niet zozeer onaangenaam. Ik vond het wel een fijne stilte, maar het mocht ook niet te lang deuren. Ze leek het ook door te hebben, waarbij er lichte blosjes op haar wangen verschenen, wat hem lichtjes deed grinniken. Hij vond het erg schattig bij haar staan. Kendra leunde wat ongemakkelijk tegen de deurpost aan en Elliot stak nonchalant zijn handen in zijn broekzakken. "Wilde je nog even binnenkomen? Ik leid je graag rond." stelde ze voor en Elliot trok even een bedenkelijk gezicht en knikte dan. "Tuurlijk, een tour alla Kendra." grinnikte hij en glimlachte dan even. "Dus het begin is met de ouderwetste bloemen zeker?" vroeg hij plagend en keek haar lichtelijk speels aan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Elînor 'Elîn' Taylor Heynwidge

"Het is oké, het kan gebeuren," zei Owen met een zwak glimlachje. De hartenbreker laat zoiets over zich halen? Een grinnik ontsnapte m'n mond, waardoor ik zachtjes m'n hoofd schudde. "Als je een ander shirt hebt, graag. Of vind je het heel erg als ik zo rondloop?" Owen trok z'n hemd uit, waardoor ik even als steen naar z'n bovenlichaam keek. Het zag er totaal niet verkeerd uit, gespierd en getatoëerd - maar zeker niet verkeerd. Ik knipperde even met m'n wimpers. "Ik.. euhm, haal zo nog wel een.. euh.. shirt van m'n broer, oké?" Owen schoof naar me toe, waardoor z'n lichaam dichter bij me was. Oké, nee. Ik moest me focussen op wiskunde, niet op gespierde bovenlichamen. "Dus, wat ik niet snapte. . ." Owen bladerde even in het boek en wees een bladzijde aan. Nu werd het me duidelijk, eigenlijk de hele tijd, dat hij alles behalve wiskunde wou doen. "Oh, die opdracht - als je het begrijpt is het makkelijk. Het duurt wel heel lang om uit te leggen, kom je mee naar het bureau?" Ik wiegde er lichtelijk met m'n heupen toen ik naar het bureau liep, immers moest ik hem aan de haak weten te slaan. "Kom je, Owen?" Ik keek even over m'n schouder en lachte in m'n gedachten om het feit hem een wiskunde verhaal voor te stangen dat nergens op sloeg, daarnaast wilde hij geen wiskunde.

[ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 19:18 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Ze liet een grinnik horen en ik fronste, ‘’pardon?’’ Vervolgens leek ze mijn bovenlichaam te bestuderen en knipperde ze met haar ogen. ‘’Ik. . Euhm, haal zo nog wel een. . Eh. . shirt van m’n broer, oké?’’ Ik knikte, ze had dus een broer. Zolang ik maar niet eindigde als Elliot, hij zag er niet uit na die klappen.
      ‘’Oh, die opdracht – als je het begrijpt is het makkelijk. Het duurt wel heel lang om uit te leggen, kom je mee naar het bureau?’’ Ze stond op en ze wiegde met haar heupen en ik keek verrast op. Wou ze niet zo dicht op mij zitten? Prima. Playing hard to get. ‘’Kom je, Owen?’’
      Ik stond ook op uit mijn zitpositie en nam plaats op haar bureaustoel waarop ik verveeld een paar rondjes draaide nadat ze haar verhaal had uitgelegd. In plaats van mijn ogen op het boek te richtte, richtte ik ze op haar blonde lokken. ‘’Hoe kan je zo goed in wiskunde zijn en zo knap tegelijk zijn?’’ Vroeg ik haar vervolgd door een kort lachje.
‘’Ik denk dat ik wiskunde nooit ga begrijpen, misschien kunnen we iets anders leuks doen?’’ Vroeg ik haar. Als ze mijn hints niet begreep was het haar probleem. Ik pakte haar hand en trok haar iets naar mij toe.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Elînor 'Elîn' Taylor Heynwidge

Owen had er totaal geen zin, het was letterlijk te zien - zeker toen hij rondjes begon te draaien op de stoel, die overigens vaak gebruikt werd voor rondjes draaien - dankzij m'n geweldige broer. "Hoe kan je zo goed in wiskunde zijn en tegelijk zo knap?" Ik trok grijnzend m'n wenkbrauwen op. "Mhm, een gave?" Ik keek hem met een scheve grijns aan, voordat ik hem even bekeek en weer bleef m'n blik gepind op z'n gespierde torso. "Ik denk dat ik wiskunde nooit ga begrijpen, misschien kunnen we iets anders leuks doen?" Z'n hand omvatte de mijne en hij trok me dichter naar hem toe, waardoor ik luttele seconden enkel naar m'n hand keek.
      Nu verscheen er echter een grijns rondom m'n lippen, waardoor ik een hand over z'n borst liet glijden voor ik naar m'n kleine inloopkast liep, het was eigenlijk een opslagkamer - maar voor mij een kledingkast. "We hebben een zwembad," zei ik met een zachte, zelfzekerw stem - voordat ik de deur achter me dichtsloeg en m'n blouse-rok om veranderde in l'outfit de bikini. Enkel trok ik er een tunika over, die nauwelijk doorzichtig was. Het duurde ook niet lang voordat ik weer tevoorschijn en Owen enkel achter me aanwinkte, voor ik de trappen afdaalde en uitkwam in het grote zwembad en grijnzend tegen de muur ging staan, hij mocht er eerst in. "Your turn first, jij wou - ik ga na je," grijnsde ik met twinkelende blik in m'n kijkers.

[ bericht aangepast op 26 feb 2015 - 12:35 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

‘’Mhm, een gave?’’ Ze keek me grijnzend aan, uitdagend. Weer bekeek ze mijn ontblote bovenlijf en nu was het mijn beurt om lichtjes te grijnzen. Ze liet vervolgens grijnzend haar hand over mijn borst glijden voordat ze naar een soort van kast liep. Een inloopkast. ‘’We hebben een zwembad.’’ Enthousiast kwam ik overeind in de stoel en zag de deur dichtgaan, meende ze dat nou serieus?
      Na enkele minuten kwam ze tevoorschijn in een tunika, ze had een bikini aangetrokken, dank god. Ik daalde achter haar de trappen af, twee om precies te zijn en zo kwamen we in het grote zwembad. Ze stond nu grijnzend tegen de muur aan. ‘’Your turn first, jij wou – ik ga na je,’’ zei ze met een twinkelende blik.
      Mijn handen gingen naar mijn broek die ik losknoopte en zo tevoorschijn kwam in mijn witte Calvin Klein boxer. Misschien had ik niet het geld wat zij had maar ik hield van merkkleding en dat was dan ook het enigste waar ik voor spaarde.
      Ik keek haar met een onschuldige grijns aan, ik zou mijn broek niet nat maken. Nooit in mijn leven. Met korte stappen rende ik naar de zwembad rand en sprong er in waardoor er een klap te horen was. Toen ik weer boven water kwam schudde ik wild met mijn hoofd. ‘’Nu jij.’’ Mijn blik ging over haar heen en ik klom op het trappetje terug naar haar en pakte haar lichtjes vast. Ik trok haar tunika uit zodat ze in haar bikini stond en staarde even. Toen ik dat eenmaal door had mompelde ik een vluchtige sorry en tilde haar op. ‘’Wel zo eerlijk als jij ook gaat, niet?’’ Zei ik nog voordat ik haar het water in gooide en achter haar aan sprong.

[ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 19:59 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Elînor 'Elîn' Taylor Heynwidge

Owen deed gelijk z'n bruik uit, waarom ook niet? De witte onderbroek die overigens het merk Calvin Klein droeg, stak af tegen z'n licht gebruinde lichaam en het zag er om eerlijk te zijn totaal niet verkeerd uit. Hij sprong het water in, en liet een luide plots achter. Toen het hoofd van Owen weer zichtbaar werd, schudde hij z'n hoofd en kwam weer naar buiten.
      Hij pakte me lichtjes vast, waardoor er een rilling door m'n lijf schoot - van z'n natte handen. "Nu jij." Ongevraagd trok hij m'n perzikkleurige tunika uit en staarde eventjes naar me, dat was niet te overzien. Een grijns beeldde zich om m'n mond - ik had hem nu al aardig goed geïnteresseerd, geloof ik. Echter toen Owen me optilde, begon ik hevig tegen te spartelen. "Wel zo eerlijk als jij ook gaat, niet?"
      Natuurlijk ontkwam ik niet die gespierde armen. "Owééé-.." gilde ik z'n naam nog niet ten einde uit, voor ik mezelf in het water voelde vallen. Ik zwom naar boven en haalde diep adem. "Jezus, Owen! Ik kan bij mezelf lopen, kijk naar m'n ogen," zuchtte ik. Ik wist met honderd procent dat m'n eyeliner en mascara was uitgelopen, het kon niet anders. "Ik zou er niet zo erg uit hebben gezien als nu, als je me liet lopen," grijnsde ik voordat ik expres weg begon te zwemmen.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

‘’Owééé-. . .’’ Gilde ze voordat ze het water inviel. Ze zwom terug naar het oppervlakte en haalde diep adem. ‘’Jezus, Owen! Ik kan bij mezelf lopen, kijk naar m’n ogen.’’ Een korte lach rolde over mijn lippen bij haar overdreven reactie.
      ‘’Ik zou er niet zo erg uit hebben gezien als nu, als je me liet lopen.’’ Ze grijnsde en begon expres weg te zwemmen maar ik greep haar bij haar arm waardoor ze zich wel naar mij moest draaien. ‘’Dat valt hartstikke mee,’’ sprak ik eerlijk alhoewel haar eyeliner en mascara naderhand op haar wangen zat. Ach, dat was te verwachten in een zwembad.
Een zwakke grijns verscheen op mijn gezicht voordat ik iets naar voren boog en mijn lippen op die van haar drukte. Het chloor proefde vies maar ik moest er maar even door heen bijten. Mijn handen vonden een weg naar haar heupen en ik trok haar iets naar mij toe.
Ze wist dat het hoe dan ook zou gebeuren en na alle hints die ze had gegeven had ik niet het idee dat ze zich hier uit ging terugtrekken.

[ bericht aangepast op 26 feb 2015 - 16:43 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.