MSV - Op een middelbare school (5) - Speeltopics

Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

Personages:
Bram de Haas - Rosanne
Darius Visser - Jeffrey
Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia
Henk van Es - Rosanne
Ian van Dijck - Kelly
Isa de Vries - Marjanne
Jiang Chen - Rosanne
Joris Franksen - Marjanne
Kate Teresa Vergeest - Marieke
Jelle van Dijck - Kelly
Layla Caspers - Natas
Maya van Leemhuizen - Alicia
Mia den Hertogh - Natas
Petronella "Petra" D'Auxy - Marjanne
Phoebe van Longen - Rosanne
Ramon Scheepsma - Natas
Thomas van Hof - Anouk
Qaasim Braam - Alicia

Andere personages:
Jordana "Jordy" Visser - Natas
Taco Boersma - Alicia

Speeltopics: 1, 2, 3, 4
Praattopics: 1
Rollentopic


Indeling groepjes sportweek
Groep 1
Maya van Leemhuizen – Alicia
Henk van Es - Rosanne
Thomas van Hof – Anouk
Kyra van Bakkum – Lisa
Ramon Scheepsma - Natas
Isa de Vries – Marjanne

Groep 2
Jiang Chen – Rosanne
Bram de Haas - Rosanne
Darius Visser – Jeffrey
Joris Franksen - Marjanne
Mia den Hertogh - Natas
Jelle van Dijck - Kelly
Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia

Groep 3
Tyler Michigan – Lisa
Qaasim Braam – Alicia
Ian van Dijck - Kelly
Petronella "Petra" D'Auxy – Marjanne
Layla Caspers – Natas
Phoebe van Longen – Rosanne
Kate Teresa Vergeest – Marieke

[ bericht aangepast op 15 dec 2015 - 22:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elin keek met over elkaar geslagen armen toe hoe de GPS werd weggeven aan een ander uit haar groepje. Een meisje dat niet al te enthousiast oogde en Elin had hem het liefst uit haar handen getrokken. Ze had haar al horen klagen in de bus dat ze niet hield van droppings, dus dit werd vast oersaai als ze niet eens van de paden af zou durven gaan.
Ze volgde haar groepje en knipoogde naar Layla toen ze doorkreeg dat Jiang in haar groepje zat.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Mia keek naar de GPS in haar handen. Ze was wel blij dat zij hem had gekregen, omdat ze zeker wist dat Bram en Elin voor de lol totaal zouden gaan verdwalen. Ze wist alleen niet hoe het werkte en stapte naar even aarzelen op Jiang af.
'Heb jij dit eerder gedaan?'

---

Layla beantwoordde de knipoog van een vriendin met een glimlach. Ze had zelf ook graag bij Jiang gezeten, maar ze was ingedeeld bij zijn vriendinnetje en het kon ook geen kwaad om daar een beetje een vinger in de pap te houden.
'Phoebe, is het toch?' zei ze, terwijl ze naast het meisje ging staan en op de rest van hun groepje wachtte.

[ bericht aangepast op 29 april 2015 - 9:34 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Groep 1 heeft nog niet een GPS, toch?

Na een klein, onschuldig gevechtje met Ramon had Isa de GPs van hun groepje weten te bemachtigen. Terwijl ze hem steeds heel even voor Ramons neus hield om er bij hem in te wrijven dat zíj het gevecht had gewonnen, gaf ze instructies aan haar groepje welke kant ze op moesten. Ze vond droppings eigenlijk best saai als er een GPS bij was. Twee jaar geleden had ze eens een dropping gedaan met basketbal, maar toen waren er overal tasjes verstopt met aanwijzingen hoe ze weer thuis moesten komen. Dat was veel spannender; een GPS was makkelijk af te lezen en dus was de route simpel terug te vinden.
Desalniettemin wist ze dat ze zich wel zou vermaken. Ze had de hele dag zoveel lol gehad met Ramon dat een paar uurtjes langer met hem door het donker dwalen geen straf was. Hij was sportief, zag er leuk uit en bovendien had hij goede humor; dat laatste was noodzakelijk.
Het voordeel van de GPS was dat ze er geen begeleider mee hoefde. Ze vond het fijn dat de docenten genoeg vertrouwen in hun hadden om hun alleen te laten gaan. Ze hadden enkel een walkie talkie gekregen, die Bram had opgeëist, maar dat vond Isa wel prima. Ten slotte was zij verantwoordelijk voor de route en dat was het belangrijkste.
'We moeten hier rechts, schuin rechts,' zei ze, terwijl ze om zich heen keek. Ze zouden waarschijnlijk zometeen een bos ingaan, wat het natuurlijk extra spannend maakte. Ze nam zichzelf voor niet te gaan gillen als één van de jongens hen ongetwijfeld zou laten schrikken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Zeg we blijven toch niet netjes op het pad lopen, hè? Dan zijn we over honderd jaar nog niet terug.'
Ramon bewoog zijn wenkbrauwen op en neer, maar wist wel dat Isa niet zo bang was aangelegd.
Hij sloeg een arm om haar heen, van plan de GPS zo uit haar handen te grissen. Het was niet dat hij dat ding zo graag wilde hebben, maar vond het wel leuk om een beetje met haar te dollen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isa keek met een schuin oog naar Ramon en kwam er net op tijd achter wat hij van plan was. Met een snelle beweging wist ze de GPS uit zijn bereik te halen, zonder dat hij haar daarvoor los moest laten. 'Wat een schattige poging.' Ze prikte hem in zijn zij en keek naar de GPS. 'Ik denk dat we hier inderdaad wel naar rechts kunnen, als hier niemand bang is om vies te worden.' Ze grijnsde, want op de alternatieve route die ze bedacht had, kwamen de struiken tot aan hun knieën. Ze hoopte natuurlijk dat er geen stekels tussen zaten, maar anders vond ze het alleen maar leuk. Ze had vroeger ook altijd door de bosjes gebanjerd en gedaan alsof ze Tarzan was en in de jungle moest overleven. Vaak klom ze dan in bomen en als ze geluk had, had één van haar vriendinnen zin om Jane te spelen. Hoewel ze zelf liever een vrouw speelde (want ten slotte was ze een meisje), vond ze Jane niet stoer genoeg en wilde ze liever de redder zijn dan degene die gered werd.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ramon haalde zijn arm weer weg. 'Het was het proberen waard. Nou Rambo, baan dan maar een pad voor ons door die dichte struiken! Deze tocht ligt geheel in uw handen!'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jiang schudde zijn hoofd. 'Nee, nog nooit. Maar zo moeilijk zal het niet zijn hoor.' Hij glimlachte bemoedigend. Mia zag er een beetje onzeker en nerveus uit en hij legde even zijn hand op haar schouder. 'Als we maar samen blijven komt het goed.' Dan waren ze in ieder geval niet alleen.

--

'Ja,' knikte Phoebe. 'Jij bent Layla toch? We spreken elkaar nooit echt in de klas,' zei ze een beetje opgelaten.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Natuurlijk spraken ze elkaar nooit in de klas. Phoebe was nou niet bepaald een interessant persoon, maar als ze haar weddenschap wilde winnen kon die chick haar ongetwijfeld op weg helpen.
'Nee,' antwoordde ze, 'daarom is het ook wel leuk dat er zo'n kamp wordt georganiseerd. Dan leer je nog eens andere mensen kennen dan de vaste groepjes die er zijn.'

---

Mia glimlachte een beetje opgelaten terug. Jiang was een schat van een jongen en een van de weinigen bij wie ze zich op haar gemak voelde. Ze hield de GPS in haar handpalm en zag dat er een pijl begon te knipperen. 'We zullen die kant dan wel op moeten ...'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja.' Phoebe knikte en glimlachte. De zon werd inmiddels wel behoorlijk fel en ze wilde haar vest niet uitdoen. Jiang had al vragen gesteld en het was al erg genoeg om tegen hem te moeten liegen. 'Iemand enig idee hoelang deze tocht duurt?'

--

'Ik denk het wel ja. En mochten we echt verdwalen, dan heb ik Google Maps op mijn telefoon.' Jiang hield hem trots omhoog. 'Vorige week nieuw gekocht.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Telefoons moesten ze inleveren, toch?

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kern schreef:
Telefoons moesten ze inleveren, toch?

Volgens mij staat dat nergens. :p

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mia grinnikte, maar had niet heel veel vertrouwen in Google Maps. 'Om de een of andere reden werkt de GPS op mijn telefoon nooit zo lekker.
Hij laat me altijd uren lopen.'

---

'Waarschijnlijk wel een paar uur,' antwoordde Layla. Ze waren eindelijk compleet en konden vertrekken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kate keek uit het raampje van de Mercedes van haar vader. Ze hadden de straten van de stad al een tijdje geleden achtergelaten en reden nu kriskras over zandweggetjes naar een onbekende locatie. Ze reden langs de bossen en Kate keek bij elke open plek om zich heen, op zoek naar een teken van een opgeslagen kamp. Dat kamp was al een tijdje geleden begonnen. Ze was alleen in de laatste week van de zomervakantie ingehuurd om haar vader te helpen met zijn bouwproject. "Dat is goed voor je netwerken in het bedrijfsleven later," werd er tegen haar gezegd. De school dacht daar blijkbaar ook zo over, want ze gaven haar zonder veel moeite toestemming. De druipende bladeren aan de bomen aan de kant van de weg, gaven aan dat het laatst nog geregend had. Vandaag scheen de zon echter fel aan de hemel en de auto was in de uren dat hij op de parkeerplaats stilstond flink opgewarmd. Kate voelde een straaltje zweet over haar rug naar beneden sijpelen en deed snel haar vest uit, waardoor ze enkel een hemd aanhad.
"Ik zal dat vest wel bij je houden," zei haar vader van voorin de auto. Zijn ogen schoten over de weg voor de auto, alsof hij alert was om geen dier aan te rijden.
"Het is wel erg warm," zei Kate, terwijl ze zich wat koelte toewuifde.
"Weet ik, maar ik zal hem aanhouden als je geen schrammen op je armen wilt."
"Schrammen? Waar breng je me in hemelsnaam heen?"
Haar vader glimlachte enkel samenzweerderig, voordat hij de auto liet stoppen en zij enigszins haar antwoord kreeg. Kate zag een aantal leraren staan en in de richting van de auto kijken.
"Je hebt iets met de leraren afgesproken, hmm?" vroeg Kate, waarna haar vader enkel onschuldig met zijn ogen knipperde. Kate schudde haar hoofd en stapte de auto uit, nadat ze haar vader gedag had gezegd. De auto reed onmiddelijk weg en Kate keek naar de leraar die op haar af kwam lopen. "Hier heb je de lijst van de groep waarmee je de opdracht uitvoert. Zij hebben de GPS. Vraag ze zelf maar om verdere inlichtingen, want ze zijn nog geen minuut geleden die richting opgelopen," zei hij, terwijl hij de oostelijke richting uitwees. "Veel succes."
Dat was het, geen enkele aanwijzing werd er verder gegeven. Haar gevoel van wat dit was, werd alleen maar bevestigd: een dropping. Ze liep snel de bossen in en hoorde inderdaad stemmen verderop. Ze hoefde enkel sneller te lopen om hen in te halen. Ze glimlachte toen ze dichtbij genoeg was om hun stemmen te ontcijferen. Vervolgens schraapte ze haar keel om hen op haar aanwezigheid te wijzen zonder plotseling uit de bosjes te springen.
"Hallo," glimlachte ze.

---

''Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever'' - Walt Disney

Isa grinnikte. Ze keek Ramon nog een keer uitdagend aan en zette toen een grote stap middenin een struik. Het was goed geweest dat ze toch een lange broek aan had gedaan, want anders hadden de takjes zeker een paar krassen op haar huid achtergelaten. 'En voorwaarts!' Ze stak haar hand naar voren alsof ze een avonturier was op een missie en liep verder.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Layla was ietwat teleurgesteld toen Kate zich opeens bij hen voegde, al liet ze het niet merken. Ze mocht het meisje niet zo graag, al gold dat evengoed voor haar vriendinnen. Ze was het gewoon nét niet.
'Waar kom jij zo laat vandaan?' wilde ze weten.

---

Ramon volgde haar met een grijns. Het was hem nooit eerder opgevallen dat Isa zo een leuke meid was. Buiten school om zag hij haar immers niet zoveel en in het klaslokaal trok ze niet zoveel aandacht. Misschien was dit kamp nog helemaal niet zo verkeerd.
'Heb je vroeger op scouting gezeten?' vroeg hij. 'Daar vind ik je echt een type voor.'

---

Every villain is a hero in his own mind.