• Hebben jullie dat soms ook? Je bekijkt bijvoorbeeld topics die je in het begin van je "leven op Quizlet" plaatste en denkt: heb ik dat echt aangemaakt?

    Ik merk echt op dat ik vroeger vreemde quizzen maakte en vreemde topics opende, soms echt te onnozel voor woorden! Soms zijn die topics dan tegen de regels zoals bijvoorbeeld deze. Dan denk ik echt: hoe verschrikkelijk dom kon ik toen zijn? :') .
    Soms waren ze echt zó onnozel, neem nu deze :') . En zo zijn er vele voorbeelden waarin je ziet hoe kinderachtig ik wel niet deed! En ik schreef met vreselijk veel spellingsfouten en soms echt teveel smileys waardoor het irritant werd.
    En nu schaam ik me er echt voor en wenste ik dat ik dat allemaal niet gedaan had, haha...

    Hebben jullie dat ook als je terugkijkt naar je vroegere ik op Quizlet? Of deden jullie vanaf het begin al redelijk normaal?


    I wanna be a wizard!

    Ik herken het :')


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

    Painkiller schreef:
    Wedden dat ik me over een paar jaar weer ga schamen over hoe ik nu ben? :') Waarschijnlijk omdat ik te veel (cat) en :') gebruik, haha.


    maar maar maar de (cat) is awesome


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Alpheratz schreef:
    (...)

    maar maar maar de (cat) is awesome


    Het is alleen maar een hype die binnenkort zo 2015 zal zijn. (cat)


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Painkiller schreef:
    (...)

    Het is alleen maar een hype die binnenkort zo 2015 zal zijn. (cat)


    true


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Ja... die gaan we niet meer bekijken... *loopt al weg voordat ze zich weer gaat schamen*


    16 - 09 - '17

    Nee hè, niet dit weer. :'D *schaamt zich alvast superhard voor negenjarige zelf*

    Ik vind het zelfs al gênant om een post van een maand geleden terug te lezen, haha. Vreselijk.


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Wauw, nu schaam ik me ook echt dood om mijn oude topics. :')
    Ik zette achter elke zin een smiley, verschrikkelijk gewoon!


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Painkiller schreef:
    Wedden dat ik me over een paar jaar weer ga schamen over hoe ik nu ben? :') Waarschijnlijk omdat ik te veel (cat) en :') gebruik, haha.


    Ja dat ook! Die :') gebruik ik ook vaak maar dat vind ik nog meevallen omdat die geen kleur krijgt enzo, maar inderdaad over een paar jaar... :')


    I wanna be a wizard!

    Ik schaam me soms nog steeds voor mijn topics xD

    Bloody Merlin, no. Ik wil niet eens terug kijken. Echt hoor, wat dat betreft is het misschien wel goed dat de crash mijn langste verhaal ooit tot nu gewist heeft, want wat een crap zal dat geweest zijn.


    Happy Birthday my Potter!

    Ik daag iedereen hier uit zijn oudste Quizlet-hoofdstuk hier te placeren. :Y)

    “Als straf aan alle inwoners van het Capitool”, begon president Paylor. “Omdat ze heel Panem zo lang onderdrukt hebben, zal er een allerlaatste hongerspelen georganiseerd worden, met naaste familieleden van de vorige machthebbers.” Shanaya schrok zich dood. Wat? Hoe konden ze? Hoe waren ze op het idee gekomen? Paylor ging verder. “Dit was niet het idee van mij. Dit was een idee van President Coin. Onze winnaars, Katniss Everdeen, Peeta Mellark, Enobaria Clothe, Beetee Doss Annie Cresta, Lyme Jyon en Haymitch Abernathy hebben hiermee ingestemd. Er is gestemt, en de meerderheid stemde voor ja. Uiteraard niet allemaal. Ik hoop, dat jullie dit begrijpen. De mensen, het grootste deel van onze winnaars, vonden dit een rechtvaardige straf, voor wat hen is aangedaan.” Paylor gaf iedereen de tijd om naar adem te happen. Niemand had dit verwacht, maar Shanaya begreep het. Zij zou zelf naar de spelen moeten gaan. “Ik ga nu de namen van de kinderen luidop voorlezen, die naar de spelen zullen gaan.” Paylors hand gaat naar een papier. Paylor begon.
    “De eerste tribuut is… Maryke Sonn.” Een meisje met prachtig blond haar liep naar voor, zelfverzekerd. “Dan gaan we over naar de 2de tribuut… Essie Fynn.” Paylor wilde er duidelijk snel van af zijn, merkte Shanaya op. “Dan gaan we over naar tribuut 3, Hannah-Elena Ivana.” een meisje met prachtig rood haar, mooi in krullen gelegt liep naar voor. “Tijd voor tribuut 4!” riep Paylor luid. “Alice Juano”, een meisje met bruin haar liep naar voor, het podium op om bij Maryke, Essie en Hannah-Elena te gaan staan. De namen vlogen voorbij, de ene tribuut voor de andere tribuut ging naar voor, op weg naar de dood. En voor Shanaya het door had, zat president Paylor al aan tribuut 23. “Michael Ulic!” de zoon van Clara Fly. Zij was een hoofdspelmaker geweest. Daarom dat ze nu opgesloten zat in de gevangenis. Dat was met alle hoge functionarissen van het Capitool zo geweest, zo ook met alle spelmakers. Destijds door president Coin allemaal veroordeeld. “En onze laatste tribuut is…”, zei Paylor. “Shanaya Snow.” Shanaya had het de hele tijd al geweten, dat zij getrokken zou worden. Ze was de kleindochter van president Snow geweest. Het kon gewoon niet anders. Shanaya liep naar voor, ze kon er nu toch niets meer aan doen, dus probeerde ze zelfverzekerd over te komen op alle inwoners. “Wij wensen het grootste succes aan alle tributen. En mogen de kansen ìmmer in uw voordeel zijn!”


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Ik heb geen hoofdstukken meer uit die tijd. De oudste die ik kon vinden is van 20 September 2011. Ik gebruik daar nog "me" slecht genoeg D:

    Ik opende mijn ogen en knipperde tegen de sterke Griekse ochtendzon. De vogels floten vrolijk de morgen in en al gauw voegde ik me bij hun concert. De muziek vulde de straten in het kleine dorpje onder de bergen waar het beroemde orakel van Apollo lag. De mensen die mij hoorden zingen, zeiden vaak dat ik gezegend was met zijn goddelijkheid. De klanken die uit mijn mond kwamen, beheersten de stemmingen van de mensen die voelden wat ik zong. Toch hield ik liever mijn mond, maar in de vroege ochtend sliep iedereen toch nog.

    Mijn tweelingzus, Marsilla, was heel anders. Ze had een rebels karakter en was de enige vrouw in ons dorp die een hert in één keer kon doden. De meeste mensen vonden het wel lachwekkend. Als of we de menselijke vorm van de godentweeling waren. Ik dacht daar anders over. In onze situatie was lak aan de regels erg gevaarlijk. Onze diensten voor de koning waren zo belangrijk dat hij bij iedere misstap die we maakten gelijk immense straffen bedacht. En om nou te zeggen dat we goed met hem op konden schieten.

    De koning was waarschijnlijk de slechtste heerser op de gehele aardbol. Hij werd zelf wel rijker, maar hij maakte zijn bevolking armer. Oorlogen organiseerde hij zo, dat hij veel mensen op kon offeren. Zijn gevangenen werden openbaar gestraft op gruwelijke manieren. Met andere woorden; Hij was een sadist. Af en toe was het zo erg, dat hij ze expres liet leven. Bijna iedereen viel lichamelijk te redden, maar geestelijk kon ik weinig doen. Ik voelde me machteloos. Ik verzette mijn voeten richting de kamer van mijn zusje. Ze sliep graag lang uit, maar dan vervloekte ze zichzelf en mij er om dat alle dieren dan al hun slaapdronkenheid kwijt waren. Niet dat dat erg was. Ze raakte ze toch wel. Ik opende de kamerdeur en keek verbaasd naar het lege bed. Marsilla was nooit zo vroeg weg. ‘Marsilla?’ riep ik de gang in. Geen antwoord. Ik liep naar mijn kamer en deed snel mijn toga aan.

    Net toen ik me naar de deur wilde begeven, werd er aangeklopt. Een beetje geschrokken, opende ik de deur. Het was niet normaal dat mensen nog voor het eerste offer aan Zeus op bezoek gingen. Mijn ogen namen de mannen in zich op. Duidelijk soldaten. ‘Kan ik u helpen?’ De mannen duwden me ruw aan de kant en sloten de deur achter zich. De grootste van de twee sprak me met een zware stem toe. ‘Wat van uw zus haar uitingen is waar?’ Ik keek de mannen één voor één argwanend aan. Ik had geen idee wat er gebeurt was, maar mijn angst was waarheid geworden. ‘Ik heb geen idee waar u het over heeft. Kunt u nu mijn huis verlaten?’ Ze lachten me uit. Iets was ik vreemd vond. ‘Vanaf vandaag bent u niet meer welkom in het land van de koning.’


    Happy Birthday my Potter!

    LaughingJack schreef:
    Ik schaam me soms nog steeds voor mijn topics xD


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Ik zit nog maar een jaartje op quizlet
    Maar ik durf niet echt meer topics aan te maken dus zelf maken
    Omdat ik het dan echt helemaal verpest en steeds haat reacties krijg en waarom doe je dit topic weer enzo.
    Het enige topic dat me dus wel is gelukt was die van "ik zoek een jas"


    Life is like the ocean. It can be calm or still, and rough or rigid, but in the end, it is always beautiful

    Ik heb het meer omgekeerd. ''Oh nee, dat is van toen ik 14 was! Beter niet naar kijken dus''. Dan kijk er naar, en kom ik tot de conclusie dat ik bijzonder goed meeviel. :Y)
    Maar van hoofdstukken heb ik wel soms - slecht geschreven, moet ik aanpassen, maar geen tijd voor.

    [ bericht aangepast op 19 juli 2015 - 12:24 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.