[RPG] [200] On the Road ~ Speeltopic - Speeltopics

Na het studeren komt een oude vriendengroep weer bij elkaar. Ze waren ooit zo close op de middelbare school, maar toen iedereen hun eigen weg ging hield dit verhaal al snel op. Langzaam komen ze allemaal weer in contact met elkaar. Ze zien waar hun vroegere vrienden nu zijn en hoe hun leven eruit ziet zonder de invloeden van de groep. Maar het blijkt dat het bij iedereen praktisch hetzelfde verhaal is. Ze zijn klaar met hun studies. Voor hen is het nu alleen nog maar een kwestie van opstaan, goed voor de dag komen, werken, thuis komen en weer slapen. Dag na dag. Ze zijn het er allemaal over eens dat ze nog één groot avontuur moeten hebben, met zijn allen. Just like the old days. Weken gaan voorbij en dan is het eindelijk zover. Ze zijn allemaal vrij en de road trip door Amerika kan beginnen. Maar is dit wel zo'n goed idee? Zijn de banden tussen hen nog goed genoeg om uren samen in een busje te zitten en wat gebeurt er als het even moeilijk wordt?
Een ding is zeker: deze road trip wordt zeker het grootste avontuur dat ze ooit zullen meemaken...

Rollen:

Vrouwen ~
- Adriana Hayden Stark ~ Barone
- Cassia "Cass" Meia Woods ~ Wiser
- Gracey Jenna Palmer ~ Balloo
- Delaney Clara Lincoln ~ HeaIy
- Elle Gabi Mack ~ MeganKM
- Alison "Ali" Naomi Geisiër ~ AlisonAriaEmily
- Christina Blake Smith ~Blurrierface
- Eliza Moore ~ Heavenlyy

Mannen ~
- Matthew 'Matt' Nikolai Lockwood ~ Barone
- James-Dean Marcus Devraux ~ Wiser
- Luke Damian Lewis ~ XDarkWingsX
- Ezra Issac Cullen ~ GusWaters
- Noah Westerfield ~ coven
- Alexander James Smith ~ Blurrierface

Regels:

• Schrijf stukjes van +- 200 woorden, dan heeft de ander genoeg om op te reageren.
• Geen perfecte personages!
• Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
• Geen eendagsvliegen!
• 16+ mag maar hou het een beetje netjes.
• No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
• OOC tussen haakjes of in het praattopic!
• Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
• Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.

Extra:

~ De groep komt uit Seattle, dit is dan ook het vertrekpunt.
~ De bus >

The Group:

Women ~

Gracey Jenna Palmer

Cassia Meia Woods

Alison Naomi Geisiër

Elle Gabi Mack

Adriana Hayden Stark

Delaney Clara Lincoln

Eliza Moore

Christina Blake Smith

Men ~

Matthew Nikolai Lockwood

James-Dean Marcus Devraux

Luke Damian Lewis

Ezra Issac Cullen

Noah Westerfield

Alexander James Smith

Begin:

Ze verzamelen allemaal op een plein wat vroeger ook wel een van de plekken was waar ze samen vaak kwamen. Via een vriend van Matthews vader hebben ze een busje kunnen regelen voor zolang hun reis duurt. Als iedereen er is en alles is gecontroleerd kunnen ze vertrekken en hun reis beginnen

[ bericht aangepast op 12 aug 2015 - 11:21 ]

---

El Diablo.

---

Dit moet toch echt ophouden! Ik word knettergek van mezelf. Moet ik een gesprek gaan voeren met Luke of hem compleet negeren, gedurende de reis? Ik denk toch echt dat ik moet zeggen wat er aan de hand is. Ik sta op, met mijn spul, loop naar Luke. "Ehm, hoi. Denk ik. Ik zag je kijken. Ik moet met je praten!" gooi ik eruit. Ik wist dat hij een psycholoog is geworden, dus misschien kan hij me helpen. Misschien kan hij me helpen om over de dood van mijn moeder te komen. Ik kijk hem aan, recht in zijn ogen. "Wil je even komen?" vraag ik. Ik loop naar de kant waar ik zostraks ook zat. Geduldig wacht ik af of Luke ook komt. Hij moet weten wat er aan de hand is. Ik bederf zijn plezier als ik om de haverklap moet huilen of braken. Ik heb mezelf gezworen om nooit weer te braken, maar het is dus wel weer gebeurd. Come on Luke, waar blijf je?! Ik heb je hulp nu het aller hardst nodig! Psycholoog, kom als de donder hier!

[ bericht aangepast op 8 aug 2015 - 20:23 ]

---

all because i liked a girl

Ezra Issac Cullen

Delaney leek even verbaasd te zijn toen ik haar knuffelde maar gelukkig duurde dat maar even. Ik had al schrik dat ze meer afstand van me wou houden. 'Nogal ja! Goed je weer te zien, je ziet er goed uit', zei ze en ik glimlachte. Ik was blij dat ze zo enthousiast antwoordde.
'wel heb je jezelf al eens bekeken, je ziet er prachtig uit', zei ik tegen haar en ik meende het. Delaney had er altijd al wel goed uitgezien maar nu was ze echt prachtig geworden. Even wilde ik vragen of ze nog samen was met Noah maar het leek me beter om even af te wachten en het er met haar over te hebben wanneer er wat minder mensen rond hen heen stonden.
Ik had zin in de roadtrip en hoopte dat het zo leuk ging worden als ik me had voorgesteld. Toch had ik ergens wel wat schrik. Na 4 of 5 jaar was iedereen natuurlijk wel veranderd en misschien ging dat voor problemen zorgen. Daarbij dacht ik ook even aan mezelf. Ik wilde zo graag uitroepen dat ik op jongens viel maar ik had schrik voor de reacties.
Alison zonderde zich af maar ik besteedde er niet al te veel aandacht aan aangezien ze vroeger ook altijd wat meer in zichzelf teruggetrokken was.
'hoe gaat het eigenlijk?', vroeg ik aan Delaney omdat er in een aantal jaren natuurlijk veel gebeurd kan zijn.

[ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 12:03 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Luke Damian Lewis

Hier en daar werd wat gekletst in de groep. Ik keek op mijn mobiel of er nog nieuwtjes waren op mijn werk. Ondanks dat ik vakantie had, moest ik toch op onze 'intranet' kijken of er nog nieuwe opdrachten waren. ' Intranet' was onze internetpagina binnen het bedrijf, alleen werknemers konden daarin met een algemene code. Blijkbaar liep Alison naar me toe en wanneer ze begon te praten keek ik verbaast op. Ze wilde met mij praten?? Waarover?? En waarom deed ze zo? Oke, ze had altijd wel keren dat ze zich afzonderde, maar nu was dat helemaal niet nodig. Sommige vrienden van ons had ik al gemerkt dat ze er geen aandacht aan besteden. Zonder nog iets te zeggen liep ze weg naar de plek waar ze even had afgezonderd. Ze wilde dat ik even moest komen. Als iemand hulp nodig had of even wilde praten was ik er altijd voor hun. De belangrijkste taak van een psycholoog was luisteren. Als je gewoon luisterde dan vonden ze dat al een hele hulp, omdat men zich gehoord voelde. Ik deed mijn zare rugtas af en zette naast mijn sporttas neer. Ik wist dat Delaney wel op mijn spullen zou passen. Vervolgens liep ik achter Alison aan en haalde nog even mijn hand door mijn bruine korte haren. Wanneer ik bij Alison stond hurkte ik voor Alison neer en keek in haar bruine ogen aan. ' Vertel' zeg ik tegen haar als teken dat ze los mag gaan. Ik luisterde eerst en daarna stelde ik vragen. Eerst moest ze me vertellen waarom ze zo deed en waarom ze met mij wilde praten.

[ bericht aangepast op 8 aug 2015 - 18:13 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

      Alison staat opeens op en gaat even alleen zitten met haar gitaar. Fronsend kijk haar na – wat heeft die nou opeens? – maar verder besteed ik er maar weinig aandacht aan.
      ''Hey hey!'' hoor ik dan en ik kijk op in het glimlachende gezicht van Adriana. Ik steek even mijn hand op en glimlach naar haar.
      "Hiya!"
      ''Soms ben ik er echt van overtuigd dat sommige buschauffeurs straight from heaven komen..'' zegt ze hijgend waardoor ik even giechel en haar met getuite lippen aankijk.
      "Hoezo? Zag hij er dan uit als een godheid?" vraag ik grappend en wiebel wat met mijn wenkbrauwen.
      ''Anyway, het is echt goed om jullie weer te zien..'' ik knik instemmend en wil net wat zeggen als ik Alison weer zie aankomen lopen. Verbaasd zie ik hoe ze doet alsof Luke en Adriana lucht zijn en komt weer naar me toe waarna ik haar vragend aankijk.
      "Zeg Delaney, een foto voordat we op reis gaan?" vraagt ze dan vrolijker dan ik had verwacht en een beetje overdonderd knik ik. Mijn mobiel pak ik behendig uit de zak – ja, zak – van mijn rokje waarna ik de camera voor ons houdt en een paar foto's maak.
[tab}"Voilà," glimlach ik en stop mijn telefoon weer weg waarna ik opeens zie hoe ze weer wegloopt en Luke met zich meesleept – wat heeft die nou? Nee even serieus, het ene moment doet ze hartstikke vrolijk waarna ze het andere moment eruit ziet elk moment te gaan janken of dan staat haar gezicht op onweer – hoezo stemmingswisselingen.
      "Wat heeft zij?" spreek ik mijn gedachten hardop uit en kijk de rest even vaag aan terwijl ik weer wat afwezig op mijn gitaar begin te spelen – een liedje van mijn band om precies te zijn.

      Ezra glimlacht om mijn compliment waardoor ik met hem mee moet glimlachen, zijn lach is best wel aanstekelijk – altijd al geweest.
      "Wel heb je jezelf al eens bekeken, je ziet er prachtig uit," zegt hij en ik zie dat hij het meent. Dankbaar lach ik even en haal nonchalant mijn schouders op.
      "Met dank aan de puberteit zullen we maar zeggen, eh?" knipoog ik en zie hoe Luke opstaat en zijn spullen aan mijn voeten legt – voordat hij Alison achterna gaat, okay...
      "Hoe gaat het eigenlijk?," vraagt hij dan en ik kauw even op mijn wang terwijl ik nadenk over het antwoord, tja, hoe gaat het eigenlijk? Best goed kan ik wel zeggen, ik lijd een prima leven en anders zou ik het niet gewild hebben, maar de dingen die er in mijn leven zijn gebeurd, met name Noah...
      "Wel goed denk ik..." begin ik vaag en stop even met spelen waarna ik Ezra aankijk. "Laten we zeggen dat mijn carrière prima gaat, de muziekwereld is geweldig en op het podium staan, dat euforische gevoel dat het je geeft is geweldig. Enkel mijn privé leven..." verzucht ik en buig me wat naar hem toe zodat enkel hij het kan horen.
      "Noah en ik zijn uit elkaar, voor goed waarschijnlijk, de reden doet er nu nog even niet toe maar je snapt wel dat ik me niet zo verheug op hem weer zie," mompel ik zachtjes in zijn oor en kijk hem spijtig aan. "Hoe dan ook, hoe gaat het met jou?"

---

I just caught the wave in your eyes

Alison "Ali" Naomi Geisiër

Ik zie dat Luke naar me toe komt lopen. Hij gaat naast me zittwn . "Vertel," zegt hij, als teken dat ik mag beginnen. "Nou, er is veel gebeurd nadat we uit elkaar zijn gegaan. Allereerst, ik heb door mijn lichaam van nu te krijgen... Mijn vinger in mijn keel gestoken om te braken. God, hierdoor zul je me wel vreselijk vinden." Ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar Luke. Hij luistert aandachtig. "Vervolgens ben ik verliefd geworden op een meisje van de universiteit. We zijn een stel geweest, maar nu laat ze niks meer van zich horen. Zou het aan mij liggen? Ben ik saai? Nou ja, ehm. Mijn moeder is overleden. Ze heeft een auto ongeluk gehad. Kort daarna heb ik mijn haar geverfd in hoe het er nu uit ziet. Ook was ik om deze reden bijna gezakt. Luke, misschien klinkt dit wel vreemd." Ik zucht. Ik moet het vertellen. "Ik ben voorgoed veranderd, van mijn karakter tot mijn uiterlijk. Ik hoop dat we weer vrienden kunnen worden. Ik snap het als jij dit niet wil... Maar bedankt dat je wilde luisteren." En ineens, uit een opwelling, geef ik Luke een kus op zijn wang. "I wish that it could be like in the past, our relationship," fluister ik.

---

all because i liked a girl

De groep werd langzaamaan groter en ik moest even lachen om Adriana's woorden. Ik nam plaats op het bankje en dronk het laatste beetje van mijn koffie op. Bailey klom na alle aandacht mijn tas op en ging daarop liggen. Ik grijns even en klik de riem los, waarna ik hem nog een snelle aai gaf en hem weer met rust liet. De lege koffiebeker gooide ik weg in de prullenbak naast het bankje en ik kijk even de groep rond. Nog niet iedereen was er, dat was duidelijk. Het verbaasde me hoe groot de groep eigenlijk was, en hoe mij dat vroeger nooit echt is opgevallen. Ik denk dat er gewoon telkens mensen bij kwamen, een voor een. Waardoor het dus niet zo opviel.
Ik kijk even op als ik mijn telefoon hoor afgaan en ik vis hem snel uit mijn zak waarna ik opneem. ''Hello...'' zeg ik en ik hoor al snel de bekende stem van mijn vader. ''Matt! Lorenzo en ik zijn hier al bijna met de bus, hij is helemaal opgeknapt.'' zegt hij en ik grijns even. ''Mooi zo.. Waar parkeren jullie? Gewoon ergens naast het plein?'' vraag ik. ''Ja, is goed. We zijn er binnen zo'n tien minuutjes.'' zegt hij bevestigend. ''Alright, is goed. Zie jullie zo dan.'' zeg ik en ik hang op. ''Vervoer is bijna hier..'' zeg ik in het algemeen en ik grijns even.

---

El Diablo.

Luke Damian Lewis

Ik luisterde aandachtig naar haar zinnen die 1 voor 1 kwamen. Om heel eerlijk te zijn was ik nogal overdonderd.Nu ik dit allemaal wist had ik zoveel vragen, maar ook bepaalde schokken. Ik wist niet waar ik moest kijken en ik moest mezelf even in orde brengen. Ik haalde weer mijn hand in mijn korte bruine haren die in stijl werden gehouden door mijn lichte gel. Ineens voelde ik haar twee zachte lippen op mijn wang die een kus vormde en ik hoorde haar laatste zin die ze fluisterend zei. 'Ik ben even overdonderd' vertel ik eerlijk aan haar. Dit zag ik echt niet aan komen. Oke, luke alles op een rijtje zetten. 'Er zijn bepaalde factoren, waarbij ik je kan helpen' leg ik nu aan Alison uit. ' Maar over dat braken' zeg ik en stop even met de zin en kijk haar doordringend aan in haar bruine ogen, zodat ze goed naar me luisterde. ' Daar moet je mee stoppen' vervolg ik verder. ' Het is niet goed voor je lichaam. Je verzwakt je alleen maar meer en daardoor krijg je Anorexia' leg ik nu uit, maar ik had al zo'n gevoel dat ze dat wel begreep. Het overdonderde mij ook dat ze een relatie had met een meisje. Ik dacht dat ze op jongens viel?? En ik vond het al heel erg dan haar moeder was overleden. ' En nog gecondoleerd met je moeder' zei ik spijtig. Ik had haar moeder gekend het was een lieve en aardige vrouw. Al met al had ze gewoon veel meegemaakt. Sommige factoren kon ik haar overheen helpen, zoals met haar moeder en dat meisje. En vooral hoe ze nu was. Ik kon haar helpen hoe ze echt kon zijn om wie zij is, maar dat braken daar moest ze echt een instantie voor in schakelen. Ik wil dat niet op mijn geweten hebben dat er iets zou gebeuren met haar. ' We zijn toch al vrienden' zeg ik tegen haar en duw plagend tegen mijn schouder tegen de hare aan. ' Ik ben nogal overdonderd wat je allemaal zegt en het is niet niks wat je me vertelt, maar ik ga heus niet mijn rug naar je toekeren' zeg ik eerlijk. Dat doe ik gewoon niet. ' En op dat laatste zin' vervolg ik zachtjes. Alison was natuurlijk mijn eerste liefde en ik heb heus wel flashbacks gehad over de leuke dingen die ik met haar had gedaan. Elke keer bracht ik haar een gelukkig glimlach op haar gezichtje en we hadden een fijne relatie met elkaar, maar dat was in die tijd. En nu was het nu. 'Alison, ik onken het niet dat we een leuke relatie hadden gehad, we hebben een leuke relatie gehad en af en toe denk ik er ook weleens aan' vertel ik eerlijk. ' Maar mijn gevoelens zijn over voor jou' zeg ik zachtjes om haar niet pijn te doen, want dat wilde ik niet. 'Tot slot, moeten we wel een aantal factoren aanpakken' zeg ik op het laatst. Maar toen schoot het door mijn hoofd en floepte ik het eruit. ' Is het wel verstandig dat je mee gaat?' Zeg ik zonder erbij na te denken.

[ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 10:48 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Ik trok mijn overvolle koffer over de drempel van de voordeur en snoof de frisse lucht op. Het verbaasde me nog steeds dat ik de koffer vanmorgen had dicht gekregen want hij stond duidelijk op ontploffen. Gelukkig was het pleintje maar twee straten van mijn huis vandaan dus hoefde ik niet ver te sjouwen met mijn koffer. Ik probeerde een beeld te scheppen van hoe iedereen er ongeveer uit zou zien na al die jaren maar waarschijnlijk zou ik er enorm naast zitten. Ik was aardig veranderd maar ook in een minderen manier, een moment kan je leven zo veranderen. Na het auto-ongeluk, twee jaar geleden, miste ik een been en had ik genoeg littekens eraan overgehouden op mijn armen en andere been. Toch ben ik zeker blij dat ik nog kan lopen en ben hier dan ook elke dag enorm dankbaar voor. Een beetje in gedachtes gezonken, zie ik niet veel later een groepje staan op het plein, onder andere Ezra, Matthew en Delaney. Als ik dichterbij de groep kom, zie ik ook Luke en Alison staan. Ik zet mijn koffer met een zucht neer bij de groep en automatisch verschijnt er een grote grijns op mijn gezicht bij het zien van al die bekende gezichten. "Hi everyone!" zeg ik enthousiast en bekijk iedereen, één voor één. Wow, wat ziet iedereen er volwassen uit opeens denk ik en grinnik even bij het idee van ons vroeger.

---

Spencer Reid - 'I know what it's like to be afraid of your own mind.'

---

Ik luister naar wat Luke zegt. "Maar over dat braken. Daar moet je echt mee stoppen." Ik knik. Ik luister nog even naar de laatste woorden die hij zegt. "Mijn gevoelens zijn over voor jou." Ik knik teleurgesteld. Maar de laatste zin die Luke zegt, maakt me woedend. "Is het wel verstandig dat je mee gaat?" Ik sta op. "Hoe kún je Luke! Dit is de enige kans dat ik misschien kan stoppen met braken! Misschien kunnen de anderen me tot rede brengen! Mijn vader is het niet gelukt, mijn broer niet, ik heb zelfs June erover verteld! Ik had gedacht dat je me wou helpen, in plaats daarvan heb je het alleen maar erger gemaakt!" zeg ik met tranen in mijn ogen. Dit is eruit voor ik er erg in heb. Ik begin te huilen. "Mam, ik wou dat je hier was. Ik heb je nu het meest nodig," fluister ik snikkend. "Ik heb spijt van alles wat ik zei Luke. Misschien, kan ik beter weggaan en niet meer hier komen. Ik blijf, als jij een hele sterke reden geeft waarom ik hier zou moeten blijven." Ik kijk hem aan. Zal dit de laatste keer zijn dat ik iedereen zie? Ik denk na. Delaney, Matthew en Elle zouden teleurgesteld zijn als ik nu wegga. Adriana kan er vast om lachen. De rest laat me m'n gang altijd gaan. Luke, geen idee wat hij voor reden geeft.

---

all because i liked a girl

[ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 1:27 ]

Mt, Chris komt wel te laat. Past bij d'r ^^

---

Spinning around, I'm weightless.

(Mt, ik probeer vandaag te posten!)

Luke Damian Lewis

Ik luister haar uitval tegen mij en ik zuchte zachtjes. Typiche iets voor Alison dat ze zo ging doen. Dat was toch een reden waarom ik het had uitgemaakt. Ik werd er moe van dat ze altijd zo deed. Vervolgens veronschuldigd ze tegen mij en ik gleed met mijn handen even over mijn gezicht. ' Het is al goed' zuchte ik. Ik keek haar vervolgens weer aan en stond op. ' Ten eerste, ik ben bezorgd om je' zeg ik ter verdediging en dat was waar ik was bezorgd. 'Ten tweede, wij kunnen je niet helpen. Het is vakantie, iedereen is hier voor zijn rust. Niemand zit erop te wachten om je hand vast te houden en je hierdoor heen te helpen.' Zeg ik best hard, maar dit moest ze toch tegen kunnen. Iedereen was hier volwassen geworden en tuurlijk zou ik haar helpen, maar ik zou niet contineu kijken of ze zat te braken. Dat zou iedereen vakantie verpesten. Het ging niet alleen maar om haar, tuurlijk wat ze allemaal had meegemaakt was niet niks en ik zou haar ook door heen helpen. Maar dit allemaal moest ze zelf doen. Het is tenslotte vakantie. ' Jij kan dit stoppen, wij niet. Wij kunnen je advies geven, maar uiteindelijk ben jij degene die het moet doen. De andere factoren kan ik echt jou ermee helpen, maar dit...' zeg ik en laat even een stilte komen, zodat ze even kon nadenken. ' Dit over braken moet je zelf doen' zeg ik vervolgens. Ze moest sowieso naar een instantie toe, maar dat wilt ze blijkbaar niet. 'Het is niet aan mij of je moet blijven ja of nee' zeg ik vervolgens zuchtend. Af en toe was ze echt een dramaqueen. 'Het is jouw vakantie ook en jij mag beslissen of je wilt blijven.' Zeg ik vervolgens en keek even naar de anderen. Ik zag dat er wat meer bijkwamen staan. ' Ik wilde je alleen maar helpen, maar dan krijg ik dit over mij heen' zeg ik toch een beetje boos. Ik wist dat ik niet boos mocht worden, maar dat ze hulp nodig had. En ik ging haar ook gewoon helpen en dat wist ze maar ze moest niet zo doen. ' Je ziet maar wat je gaat doen' zeg ik tot slot en zonder nog iets te zeggen liep ik weg. Ik loop weer naar de rest toe en zuchtte binnensmond om zo toch niemand van me op te laten kijken. Drama begint weer. Ik ging weer bij Delaney zitten. Onopvallend duw ik zachtjes tegen Delaney haar schouder aan met de mijne. Dat was altijd een teken dat ik haar later iets moest vertellen en dat wist zij alleen maar. Ik wilde gewoon even mijn ei kwijt en dat kon bij Delaney.

Wat een dramaqueen is Alison toch, ppff

[ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 21:34 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Ik open mijn ogen en zie het felle licht die in mijn kamer valt. Snel draai ik me om en neem mijn IPhone van het nachtkastje om te kijken hoe laat het is. Natuurlijk is die weer plat en is mijn alarm niet afgegaan. Hierdoor ben ik een half uur te laat opgestaan. 'Shit!', zeg ik en kruip snel uit mijn bed. Typisch dat dit weer met mij gebeurd en ik haat het om te laat te komen. Zeker bij mensen die je al lang niet meer gezien heb. Ik snel naar de badkamer en maak me klaar. Na ongeveer een half uur ben ik helemaal klaar om te vertrekken. Mijn ouders zijn alweer gaan werken van hen heb ik gisterenavond afscheid genomen dus nu kan ik gewoon vertrekken. Ik neem mijn auto en rij naar hey pleintje. Wanneer ik aankom en mijn auto parkeer zie ik het pleintje al. Hoeveel wij hier gezeten hebben. Nu zal alles verandert zijn. Maar toch heb ik er zin in. Ik wandel naar het pleintje waar al veel van mijn oude vrienden zitten. "Hey! Lang geleden! Sorry dat ik te laat ben!", zeg ik tegen hen. WoW, sommigen waren echt veel verandert. Ik hoop alleen maar dat het niet te ongemakkelijk wordt.

[ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 18:58 ]

Eliza


Ik zie dat Elle komt aanlopen, en ben blij dat ik in ieder geval niet de laatste ben. Ik glimlach naar haar. Ze was altijd heel stil op de middelbare school, en ik wil haar niet ongemakkelijk maken. "Hey" zeg ik zacht. Het is vreemd dat iedereen van onze groep nu zo volwassen is. Ik voel me raar als ik naar sommige van de meiden kijk. Veel van hen zijn knap en ik glimlach in mezelf. Vroeger keek ik ook al stiekem naar hen, maar nu ik helemaal uit de kast ben, kan ik alleen maar concluderen dat er een hoop aantrekkelijke vrouwen in onze groep zitten.