[RPG] [200] On the Road ~ Speeltopic - Speeltopics

Na het studeren komt een oude vriendengroep weer bij elkaar. Ze waren ooit zo close op de middelbare school, maar toen iedereen hun eigen weg ging hield dit verhaal al snel op. Langzaam komen ze allemaal weer in contact met elkaar. Ze zien waar hun vroegere vrienden nu zijn en hoe hun leven eruit ziet zonder de invloeden van de groep. Maar het blijkt dat het bij iedereen praktisch hetzelfde verhaal is. Ze zijn klaar met hun studies. Voor hen is het nu alleen nog maar een kwestie van opstaan, goed voor de dag komen, werken, thuis komen en weer slapen. Dag na dag. Ze zijn het er allemaal over eens dat ze nog één groot avontuur moeten hebben, met zijn allen. Just like the old days. Weken gaan voorbij en dan is het eindelijk zover. Ze zijn allemaal vrij en de road trip door Amerika kan beginnen. Maar is dit wel zo'n goed idee? Zijn de banden tussen hen nog goed genoeg om uren samen in een busje te zitten en wat gebeurt er als het even moeilijk wordt?
Een ding is zeker: deze road trip wordt zeker het grootste avontuur dat ze ooit zullen meemaken...

Rollen:

Vrouwen ~
- Adriana Hayden Stark ~ Barone
- Cassia "Cass" Meia Woods ~ Wiser
- Gracey Jenna Palmer ~ Balloo
- Delaney Clara Lincoln ~ HeaIy
- Elle Gabi Mack ~ MeganKM
- Alison "Ali" Naomi Geisiër ~ AlisonAriaEmily
- Christina Blake Smith ~Blurrierface
- Eliza Moore ~ Heavenlyy

Mannen ~
- Matthew 'Matt' Nikolai Lockwood ~ Barone
- James-Dean Marcus Devraux ~ Wiser
- Luke Damian Lewis ~ XDarkWingsX
- Ezra Issac Cullen ~ GusWaters
- Noah Westerfield ~ coven
- Alexander James Smith ~ Blurrierface

Regels:

• Schrijf stukjes van +- 200 woorden, dan heeft de ander genoeg om op te reageren.
• Geen perfecte personages!
• Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
• Geen eendagsvliegen!
• 16+ mag maar hou het een beetje netjes.
• No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
• OOC tussen haakjes of in het praattopic!
• Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
• Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.

Extra:

~ De groep komt uit Seattle, dit is dan ook het vertrekpunt.
~ De bus >

The Group:

Women ~

Gracey Jenna Palmer

Cassia Meia Woods

Alison Naomi Geisiër

Elle Gabi Mack

Adriana Hayden Stark

Delaney Clara Lincoln

Eliza Moore

Christina Blake Smith

Men ~

Matthew Nikolai Lockwood

James-Dean Marcus Devraux

Luke Damian Lewis

Ezra Issac Cullen

Noah Westerfield

Alexander James Smith

Begin:

Ze verzamelen allemaal op een plein wat vroeger ook wel een van de plekken was waar ze samen vaak kwamen. Via een vriend van Matthews vader hebben ze een busje kunnen regelen voor zolang hun reis duurt. Als iedereen er is en alles is gecontroleerd kunnen ze vertrekken en hun reis beginnen

[ bericht aangepast op 12 aug 2015 - 11:21 ]

---

El Diablo.

• The truth I can't explain •

"Met dank aan de puberteit zullen we maar zeggen, eh?", zei ze en ik glimlachte.
Het leek bijna of Delaney het compliment wat van zich af wilde schudden, maar ik vond het niet erg.
Ik keek even om naar Alison en Luke. Daar zat duidelijk een haar in de boter, of een hele pruik zoals mijn oma gezegd zou hebben. Ergens vond ik het wel jammer dat er al een aantal mensen deze vakantie moesten starten met ruzie maar ik besloot me er niet te veel van aan te trekken op dit moment. Voor mij was het ten slotte ook vakantie en dat ging ik niet laten verpesten door iemand anders.
Delaney moest een tijdje nadenken toen ik haar vroeg hoe het ging.
"Wel goed denk ik...", zei ze en ik keek haar aan. "Overtuigend klonk dat niet echt", ze ik.
"Laten we zeggen dat mijn carrière prima gaat, de muziekwereld is geweldig en op het podium staan, dat euforische gevoel dat het je geeft is geweldig. Enkel mijn privé leven...". Ze zuchtte even.
"Noah en ik zijn uit elkaar, voor goed waarschijnlijk, de reden doet er nu nog even niet toe maar je snapt wel dat ik me niet zo verheug op hem weer zie,".
Dat kwam even onverwacht. Natuurlijk kon er veel veranderd zijn in die jaren maar Noah en Delaney leken altijd goed bij elkaar te passen, ten minste dat gevoel had ik gehad.
"Wat naar voor je", was het eerste dat ik kon antwoorden. Mijn stem was stil omdat het niet de bedoeling was dat iedereen dit gesprek zou horen. Ik legde even kort mijn arm rond haar heen en kneep in haar schouder. "Als je er over wil praten, laat je het maar weten en als Noah vervelend doet of zo, ik ben bereid om te vechten". Dat laatste zei ik vooral in de hoop Delaney terug een beetje op te vrolijken aangezien ik dus echt totaal niet kon vechten.
De aantal keren dat ik eens een gevecht was gestart, kwam het er uiteindelijk op neer dat ik eindigde met een bloedneus en de andere met hoogstens een schrammetje. "Hoe dan ook, hoe gaat het met jou?"
"Druk", zei ik. "Er is de laatste tijd nogal veel veranderd, maar dat leg ik je nog wel eens uit", zei ik en ik wuifde het weer weg.
Natuurlijk moest ik haar nog eens vertellen dat ik op jongens viel, maar nu nog niet.

[ bericht aangepast op 13 aug 2015 - 20:01 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

[ bericht aangepast op 11 aug 2015 - 18:17 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Langzamerhand zag ik steeds meer bekende gezichten zich aan de groep toevoegen en luiste ik naar sommige gesprekken. Toch hou ik mijn mond want ik had er geen zin om mezelf ergens bij te mengen dus laat ik mijn blik over het pleintje gaan. Ik kijk om naar een bankje waar de stem van Matthew klinkt. Het vervoer was er over tien minuten dus was het misschien handig om toch maar met iemand een gesprek te voeren. Mijn koffer trek ik achter mij aan terwijl ik mezelf naar het bankje beweeg en naast Matthew plaatsneem. "Hey Matthew" zeg ik rustig en bekijk de jongeman naast mij even. Hij zag er veel volwassener uit en hem had ik zeker niet zo voorgesteld. Ik voel mijn mobiel trillen dus haal ik deze uit mijn broekzak en zie dat ik een sms heb ontvangen van Eliza waarin ze meld dat ze later is, maar tijd om te antwoorden heb ik niet want nog geen minuut later, zie ik haar al aankomen. "Heey Eliza" begroet ik haar voordat ik me weer tot Matthew richt. "Nog wat gebeurt in die jaren dat we elkaar niet gezien hebben?' vraag ik nieuwsgierig en een glimlach speelt rond mijn lippen. Ik zet mezelf wat rechterop tegen de leuning van het bankje en veeg een pluk haar uit mijn gezicht terwijl ik wacht op antwoord. Ik buig mezelf naar de zijkant van het bankje waar ik mijn koffer had neergezet en haal uit het zijvakje een strip paracetamol en een flesje water. Ik draai de dop eraf, druk het pilletje uit de strip en doe deze in mijn mond. Vervolgens neem ik enkele slokken, slik alles door en berg het weer zwijgend op. Tijdens het rijden, kon ik nogal hoofdpijn krijgen door het piekeren, ets waar ik mezelf steeds vaker op betrapte. Piekeren was een slechte en vooral irritante gewoonte van mij geworden en enorm verergerd na 't auto-ongeluk. Gelukkig was dit na een paracetamol vaak al verminderd dus had ik hier een grote voorraad van meegenomen. Even glijd mijn blik over de groep en bedenk me dat er nog best wat mensen mistte en die zich moesten gaan haasten, wilde die nog op tijd komen.

---

Spencer Reid - 'I know what it's like to be afraid of your own mind.'

DELANEY CLARA LINCOLN

Ik zie Ezra even langs mij heen kijken en vragend volg ik zijn blik, die bij Alison en Luke stopt. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauw op wanneer ik Alison hysterisch zie gillen - wat ze zegt hoor ik enkel niet - en ik fluit even, wat zou Luke tegen haar gezegd hebben? Nog verbaasder kijk ik naar de twee wanneer ook Luke opgefokt schijnt te raken - Luke die boos wordt, dat is best wel knap - en zuchtend wend ik mijn blik af wanneer ik Ezra hoor praten.
      "Wat naar voor je," zegt hij zachtjes en ik knik daarna spijtig waarna ik mijn schouders enkel even ophaal. Wanneer hij zijn arm om mijn schouder legt glimlach ik even dankbaar naar hem en leun wat tegen hem aan. Ik begrijp nu wel waarom ik een korte 'relatie' had met Ezra, hij is gewoon zo ontzettend lief en ziet er ook nog leuk uit. Ik voel geen verliefd gevoel wanneer ik naar hem kijk maar ik weet wel dat ik om hem geef.
      "Als je er over wil praten, laat je het maar weten en als Noah vervelend doet of zo, ik ben bereid om te vechten", zegt hij waardoor ik even moet lachen en mijn hoofd schud voordat ik mijn hoofd op zijn schouder leg.
      "Dankje," fluister ik zachtjes voordat ik een kus op zijn wang druk en weer normaal ga zitten.
      "Druk", zegt hij dan op mijn vraag. "Er is de laatste tijd nogal veel veranderd, maar dat leg ik je nog wel eens uit." ik zie dat het iets ernstigs is en knik dan begrijpend, dat komt vast nog wel.
      "Is goed, je zegt het maar," glimlach ik en zie dan hoe Luke op ons afkomt gelopen, hij kijkt niet zo blij en vragend kijk ik hem aan. Hij komt naast me zitten en voordat ik iets kan zeggen geeft hij een subtiele tik met zijn schouder tegen de mijne - ons teken dat hij zijn ei ergens over kwijt wilt. Onmiddelijk knik ik begrijpend en knik wat ten teken dat het wel nu kan en pak zijn hand vast voordat ik er even in knijp.

---

I just caught the wave in your eyes

Eliza

Ik kijk om me heen en mijn blik richt zich naar de grond. Iedereen is aan het kletsen met iemand en ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Mijn handen zweten en ik veeg ze snel af aan mijn broek. Ik zucht diep en probeer rustig te blijven. Er komt vast wel iemand met je praten, zeg ik tegen mezelf.

(Ik kan het fout hebben hoor, maar de regel is +-200 woorden. Volgens mij zijn dit er nog geen 100.)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(OC: Dat snap ik, maar ik moet dan eerst even met iemand een gesprek beginnen.)

[ bericht aangepast op 9 aug 2015 - 20:23 ]

.

[ bericht aangepast op 10 aug 2015 - 7:50 ]

Luke Damian Lewis

Ik zie hoe Delaney onmiddelijk knikt naar mij en het begrijpt. Ze begrijpt alles al zo snel en ik ben altijd dan zo blij dat we ook - ondanks dat we elkaar plagen- dat we ook serieuze gesprekken konden voeren met elkaar. Ze gleed met haar hand over de mijne en kneep er zachtjes in. Ze maakt een gebaar dat we ook nu even konden praten en dat was fijn. We hadden nog wel even voordat de busje er was. Ik zag dat er nog andere erbij kwamen en even gleden mijn ogen naar Elle. Ze was heel erg veranderd. Ze zag er nog wel hetzelfde eruit, maar deftiger en mooier dan vroeger. Ze bloemde echt uit als een vrouw. Dat was altijd mooi om te zien. Ik keek weer naar Delaney en kneep ook even in haar hand en vervolgens stond ik op om vervolgens haar te begeleiden naar een rustig plekje. Ik vond dat de rest het niet mocht weten, anders was het al zo'n gedoe en hoe minder mensen het wisten, hoe minder drama's zouden komen. ' Fijn, dat je even wilde praten' zeg ik zachtjes en liet haar plaats nemen op een bankje vlakbij de groep. Ik ging naast haar zitten en draaide naar haar om, om vervolgens in haar blauwe ogen te kijken. Ik zuchte weer zachtjes en haalde mijn hand weer door mijn korte bruine haren. Dat was echt een tik van mij. Mijn ogen gleden weer naar Alison en toen weer naar Delaney. 'Het komt erop neer, dat ze hulp van mij nodig had' begon ik zachtjes tegen haar. 'Je weet dat ik graag mensen help, dus dat doe ik dan ook. Ik vroeg wat er was en ze had dus wat dingen uitgelegd. Zou je het niet erg vinden als ik even de 'dingen' factoren' noem, want die factoren heeft ze toch vertrouwelijk tegen mij gezegd' vervolgde ik, maar tegelijkertijd vroeg ik het ook. . ' Er zijn namelijk een bepaalde factoren waar ze mee zit, sommige daarvan kan ik haar helpen om dat mooi af te ronde. Maar er is 1 factor waarmee ik niet kan helpen en een andere instantie wel' legde ik weer uit. ' Dus toen zei ik, als een bezorgde vriend van is het beter als je misschien niet gaat. Ik snap dat ze vakantie wilt en ik zou het ook heel leuk vinden als ze mee gaat, maar die factor is toch een belangrijk punt en ik wil niet dat ze later problemen krijgt en ons met zich mee sleept. Daarna werd ze dus boos en werd ze meteen een dramaqueen. En je weet ook dat ik niet zo snel boos wordt en heb dus gezegd dat wij haar hand niet moeten vasthouden om haar in hier te helpen omdat wij ook rust en vakantie wilde. Ze moet leren om wat harder te worden en zekerder te zijn. Wij kunnen haar alleen advies geven, maar voor de rest moet zij het zelf doen.' Legde ik mijn verhaal uit. ' En toen vroeg ze of ze wel mee mocht van mij. Maar dat bepaal ik niet, dat moet zij bepalen. Het is haar vakantie, maar goed ik zie het wel. Ik laat mijn vakantie niet door haar verpesten.' Zuchte ik en eindigde hier mijn verhaal. ' Ik hoop dat je het begrijpt' zeg ik ten einde en laat weer mijn handen over mijn gezicht glijden. Ik keek weer naar haar, als ze vragen had mocht ze die gerust vragen.

---

One Who Travels A Higher Path.

Heavenlyy schreef:
(OC: Dat snap ik, maar ik moet dan eerst even met iemand een gesprek beginnen.)

[Het is de bedoeling dat je dat meteen in die post doet, en anders kan je ook zonder op 200 woorden komen ^^]

---

Spinning around, I'm weightless.

•      •      •      •      •      •
Model. • Drieëntwintig. • Outfit
•      •      •      •      •

Mijn dromen zijn altijd al erg levendig geweest, maar een droom zo mooi, zo puur als deze heb ik nog nooit gehad. Hij - Stan - was er, en ik, en alles was wit en het was mooi en we waren gelukkig, en er was niets wat ons uit elkaar kon houden. Ik had nog nooit zoiets moois gezien... Gelukzalig rekte ik me uit en keek naast me, maar het enige wat ik ontdekte was mijn zwarte lakens en een hoop opgestapelde kussens. Oh, ja. Ik had het uitgemaakt. Omdat Stan liever op zijn playstation zat dan enige interactie met mij had. Juist. En dat was inmiddels al een half jaar geleden. En ik was er al volkomen overheen. En toch kwamen de dromen nog steeds. Ik schudde lachend mijn hoofd. Mijn verbeelding... sloeg nergens op.

Goed, er was iets aan de hand met vandaag, maar wat? Ik dacht en ik dacht, maar ik kon er niet op komen. Langsgaan bij mama's graf? Nee. Oma? Nee. Pap? Hell nee. Shoot? Nee. Iets met Alex? Het had wel iets met Alex te maken... Ik haalde mijn schouders op en huppelde de trap af, naar de keuken. Mijn broer - ja, we woonden in hetzelfde huis: hij kon op het moment niet veel meer betalen en ik vond het altijd heel fijn om hem bij me te hebben, en onze vader was geen optie - was nog niet wakker. Dan zou het wel later op de dag zijn. Misschien moesten we nog wat dingen regelen voor de roadtrip die we gingen maken met onze oude klasgenootjes? De week erop zouden we op dit moment daar moeten zijn, misschien zouden we zelfs al onderweg zijn? Dromerig glimlachend liep ik door de keuken terwijl ik voor mezelf een kop koffie inschonk. Koffie, mijn verslaving sinds het begin van de middelbare school, toen mijn moeder me het eindelijk liet drinken. Ik glimlachte terwijl ik een slok nam en op de kalender keek.

Ik spuugde mijn koffie bijna over de kalender heen. De roadtrip was vandaag. Nu. Op dit moment. We moesten er al lang zijn. Ik sla mijn hand voor mijn mond en giet mijn koffie achterover, waarna ik de trap op ren om Alex wakker te maken. "LEX. OPSTAAN. NU. WE MOETEN WEG." Gil ik tegen zijn deur, en krijg een muf gekreun als antwoord, als teken dat mijn broer leeft en me gehoord heeft. Ik schiet door, de badkamer in en spring onder de douche. "Fuck fuck fuck fuck..." Mompel ik, terwijl ik snel mijn haar was, mijn tanden poets en mijn lichaam inzeep. Ik scheer mijn benen en snij daarbij in mijn kuit, maar het kan me even niets schelen. Het bloed stroomt nog uit mijn been als ik door de gang ren met alleen een handdoek om me heen, en mijn kamer in schiet. Daar kleed ik me snel om en gooi al mijn spullen in mijn koffer. Die is nog niet gepakt, natuurlijk, want ik dacht dat we volgende week pas weg gingen. Als ik na tien minuten nog geen voetstappen heb gehoord, schiet ik mijn badjas aan en ren naar mijn broer zijn kamer. De deur open ik volledig, waardoor het licht zijn kamer instroomt, en ik een boos gegrom onder de lakens vandaan hoor komen. "Lex, I swear to god. We moeten gáán. Die roadtrip, remember?" Het hoofd van mijn broer komt met een verbaasde uitdrukking onder zijn lakens tevoorschijn. "Ge-wel-dig, jij wist het ook niet?" Hij schudt verbaasd zijn hoofd. "Was dat vandaag?" Lachend schud ik mijn hoofd en spring bovenop hem, om vervolgens zijn laken weg te trekken. "Douchen, hup. Ik smeer wel iets van brood en dan eten we wel onderweg. Hij duwt me van zich af en ik sprint mijn eigen kamer weer in, om me om te kleden.

Ik schiet het eerste aan wat ik vind, in dit geval een zwarte croptop, zwarte shorts, mijn favoriete kattenmuts, mijn oversized spijkerjas en mijn favoriete paar schoenen. Een enigszins donkere outfit, maar ik heb even niets anders; al het andere heb ik op het moment in mijn koffer gepropt en ik heb geen zin om iets eruit te moeten halen. Te veel moeite.
Snel schiet ik de trap af. Ik stop een paar appels in mijn tas, samen met twee flesjes water en een aantal boterhammen die ik smeer. Als ik klaar ben wil ik net onderaan de trap gaan staan gillen naar Alex, dat hij nu naar beneden moet komen of dat ik zonder hem vertrek, als mijn broer voor mijn neus staat. "You ready?" Vraag ik aan hem, en als hij knikt grijp ik zijn hand. "Let's go then." Gehaast grijp ik mijn telefoon en sleutels van de dressoir in de hal en zet ik het alarm aan. Als Alexander buiten naast me staat sluit ik de deur af en stuur ik met mijn telefoon een sms'je naar Delaney:

>> We're on our way! Wacht op ons, we waren even vergeten dat het vandaag was... As usual dus. 10 minuutjes. x C

Het is niet ver, en aangezien ik mijn auto liever in de garage laat, besluiten we om te gaan lopen. Als ik het plein zie, begin ik te rennen. Ik zie al een groepje mensen staan. Sommige van hen heb ik in geen tijden gezien, en wat zijn ze veranderd!

Eenmaal aangekomen houd ik halt en kijkk de groep verontschuldigend rond. "Hi guys, sorry sorry sorry sorry dat we zo laat zijn..." Grijns ik verontschuldigend terwijl ik mijn vroegere vrienden één voor één aankijk.

[ bericht aangepast op 10 aug 2015 - 0:11 ]

---

Spinning around, I'm weightless.

Ik luisterde even mee naar de verschillende gesprekken en glimlach kort. Just like the old days.. Alleen zat ik dan meestal met een enorme kater en een zonnebril hier. Voor de rest klopte het wel, een paar jaar geleden was ik ook meer van het luisteren. Al wouden ze altijd de verhalen horen van het zoveelste feest die nacht. "Hey Matthew" hoor ik opeens naast me en ik kijk weer op, recht in het gezicht van Gracey. Ze was volwassener geworden, dat zie ik. Maar ook de oude kenmerken zie ik nog steeds terug in haar. ''Hello..'' glimlach ik naar haar en kijk voor me wanneer ze Eliza begroet. Die net aankomt. Ik steek mijn hand even naar haar op, maar richt me al snel weer op Gracey.
"Nog wat gebeurt in die jaren dat we elkaar niet gezien hebben?'' vroeg ze aan me waarop ik nonchalant mijn schouders ophaal. ''Mwah.. Rechtenstudie, dus na deze vakantie kan je mij mooi inschakelen als je ooit in de problemen komt.'' vertel ik en ik geef haar een plagerige knipoog. Ergens vroeg ik me af of ze zoiets bij me hadden verwacht, ik bedoel maar. Vroeger was ik het feestbeest van de groep. Degene die zelfs doordeweeks weg was in het midden van de nacht en vervolgens met een gigantische kater terug kwam. Ik was degene die nooit wat serieus nam, nu nog steeds niet echt maar dat terzijde. Dat ik een rechtenstudie ging doen verbaasde zelfs mij, maar je moet wat. ''Voor de rest niet echt wat bijzonders... Een feest hier en daar natuurlijk, maar niks dat jullie niet kennen..'' zeg ik en ik kijk haar aan. ''En hoe gaat het met jou? Nog steeds het lieve meisje van vroeger?'' plaag ik haar.

---

El Diablo.

Ik kijk nog steeds een beetje awkward om me heen als ik Christina en Alex aan zie komen lopen. Ik glimlach naar Christina. Ze heeft een niets verhullend topje aan, en ik bloos een klein beetje. Haar muts is ongelofelijk schattig. "Hey" zeg ik als ze me aankijkt. Het lijkt alsof ze met haar mooie ogen recht in mijn ziel kijkt. Ik slik en probeer niet in paniek te raken. Ik vind het niet fijn als mensen weten hoe ik me voel. "Hoe is het? L-Lang niet gezien."

Ik kan opnieuw niet geloven hoe knap iedereen uit onze vriendengroep is. Ik vraag me af wie van ons een relatie heeft, en of er überhaupt iemand is die weet over mijn seksualiteit. Ik denk niet dat ze verwachtten dat ik op meisjes viel, toen we jong waren. Ik hield me niet bezig met jongens, maar ik heb nooit echt aangegeven dat ik me wel bezig hield met meisjes. Ik ben een beetje bang voor hun reactie, en beslis om eerst nog niks over te zeggen. Ik sla mijn armen over elkaar en zucht. Het is best wel stressvol om niet te weten wat ze van me vinden. Straks zijn we helemaal uit elkaar gegroeid. Ik was vroeger een stuk drukker en opener. Hopelijk kunnen we nog steeds goed met elkaar omgaan, anders gaat het een zware trip worden.

[ bericht aangepast op 10 aug 2015 - 14:29 ]

(Gaat er nog iemand op Rowley reageren of niet... ik post niet voor niks. En aangezien hij tussen de groep staat kan het niet zijn dat niemand hem ziet.)

[ bericht aangepast op 10 aug 2015 - 15:50 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Bostick schreef:
(Gaat er nog iemand op Rowley reageren of niet... ik post niet voor niks. En aangezien hij tussen de groep staat kan het niet zijn dat niemand hem ziet.)

(Sorry, dat ik dit zeg maar je had aan het begin van de speeltopic gezegd in het rollentopic dat je een paar dagen niet zou reageren. Dat vond -denk ik- iedereen goed. En dan reageer je opeens wel maar heel kort en je zegt dat je aan het meelezen bent. Terwijl ik in luke post zet dat hij Rowley app dus dat kon je ook in je begin post zetten en had je naar luke kunnen gaan en dan had ik eventueel gereageerd. Of je had kunnen mailen naar iemand die nog niet heeft gereageerd of ook 'open' staat om een gesprek te starten. En nu zit je een beetje te zeuren van dat niemand op Rowley reageert. Je kan zelf ook iets doen. Sommige mensen kijken niet naar het praattopic dan mail je gewoon even. Zo moeilijk is het niet. Ik mail ook naar mensen waarmee ik een gesprek kan/wil starten. Ik snap dat het misschien moeilijk is maar ze bijten niet.)

---

One Who Travels A Higher Path.