Rpg} The New Americana. [200] - Rollentopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

17 dec 2015 - 11:12 MKH is offline

MKH 594

Nieuw rollentopic!

[ bericht aangepast op 22 jan 2016 - 20:51 ]

I promise you I will learn from my mistakes.

25 dec 2015 - 0:46 Kjaensen is offline

Kjaensen 9738

• Anya Marlen Petrova •

Naam •
Anya - Favor, grace (Hebrew/Russian).
Marlen - High tower (Hebrew).
Petrova - Rock, stone (Russian).

Eventueel een bijnaam •
An, Blondie, Snow White.
De laatste twee bijnamen slaan op haar witblonde haar. Bovendien wordt de bijnaam 'Snow White' alleen gebruikt door Fuego.

Leeftijd •
21 jaar oud.
Geboren op 16 september, 1994.

Nationaliteit •
Half Russisch - Paternal.
Half Amerikaans - Maternal.
Opgegroeid in Amerika.

Oude of nieuwe bewoner •
Oude bewoner.
Van de oude bewoners woont Anya er nog niet heel lang, ongeveer een jaar geleden trok ze in haar appartement in.

Uiterlijk •
FC: Teressa Liane.
Zoals je al verwacht bij het horen van haar bijnaam 'Snow White', heeft Anya net als het sprookjesfiguur waar deze naam vandaan komt een zeer blanke huid. Alleen past de bijnaam bij haar misschien nog wel beter als bij de originele draagster hiervan, want in tegenstelling tot haar (bij)naamgenote zijn ook de haren op haar hoofd wit als sneeuw. Al wil de kleur af en toe nog wel eens veranderen van wit naar lichtblond. Haar haar is van zichzelf stijl, maar af en toe heeft Anya de neiging hier lichtelijke krullen of slag in te brengen met behulp van een krultang. Haar verven doet ze niet aan: Het verpest je haren en bovendien vind ze dat ze niet mag klagen over haar haarkleur, het had erger gekleurd. Wat Anya soms wel doet, is een paar plukken in een leuke kleur verven en één keer heeft ze een dip dye geprobeerd, maar dit beviel haar niet zo goed. Anya gebruikt altijd spoelingen en geen permanente verf, zodat ze er niet aan vastzit als het niks is.
De irissen van Anya hebben een groene kleur en bevinden zich in een paar grote, met redelijk lange en redelijk volle wimpers omringde, ogen. De wimpers dikt ze vaak nog wat aan met zwarte mascara, maar dit is dan ook de enige make-up die ze op haar ogen smeert en samen met een kleurtje op haar lippen - het liefst donkerpaarse lippenstift, waarvan de kleur voor een groot contrast zorgt met haar lichte haar en huid - ook de enige make-up die ze überhaupt gebruikt. Ze heeft verder geen zin om 's ochtends veel moeite te doen en heeft sowieso al een hekel aan dingen als foundation en concealer.
Ondanks de soms ietwat speelse - maar daarbij ook uitdagende - blik in haar ogen, oogt Anya meestal net iets ouder dan ze daadwerkelijk is. Dit vinden veel mannen aantrekkelijk en ook haar mooie gezicht, bestaande uit de grote groene ogen, een smalle neus, volle lippen en een huid met bijna geen enkele imperfecties, draagt hieraan bij. En niet te vergeten haar goed ontwikkelde vrouwen vormen. Anya heeft namelijk redelijk grote borsten, een ranke taille en ronde billen, grenzend aan vrij volle bovenbenen.
Een minpunt aan haar bovenbenen zijn de grote littekens van brandwonden die ze een aantal jaar geleden (zie: Geschiedenis) heeft opgelopen. Met behulp van meerdere operaties zijn sommigen delen van de huid waar de brandwonden zaten weten te redden, maar die op de bovenkant van haar dijen zullen nooit meer weggaat. Doordat het alleen de bovenkant is, weet Anya ze wel goed te verbergen, ze let er altijd op of ze niet te korte kleren aantrekt en in zwemkleding zul je haar nooit zien. Niet alleen schaamt ze zich voor de brandwonden, maar ook horen daar herinneringen bij die ze liever voor zichzelf houdt en niet met anderen deelt en in vragen erover heeft ze al helemaal geen zin.
Anya's kledingstijl is een middenweg tussen stoer en classy. Zwart is haar favoriete kleur als het gaat om wat ze aanheeft, maar ze draagt ook gerust andere tinten, al vermijdt ze te felle kleuren. Ze is redelijk kieskeurig qua kleding en zorgt er altijd voor dat ze een goed matchende, mooie outfit aan heeft, passend voor wat ze gaat doen die dag, zeker met speciale gelegenheden. Toch doet Anya geen kleding aan die totaal niet lekker zit, ze moet zich er wel goed in voelen. Haar kieskeurigheid qua kleding is ontstaan uit haar jeugd, toen ze opgroeide in een arm gezin waar ze helemaal niets te kiezen had qua kleding, maar blij mocht zijn als ze een shirt kon kopen waar nog een beetje vorm in zat.
Anya heeft over de jaren een verzameling van totaal vier tattoo's op verschillende plekken op haar lichaam gezet. De eerste die ze liet zetten heeft betrekking op het vuurongeluk dat haar brandwonden veroorzaakten. Niet dat ze trots is op deze littekens, maar de tatoeage, de datum waarop het ongeluk gebeurde in Romeinse cijfers, gezet op haar ribben, staat voor het feit dat ze na het ongeluk en de vele operaties aan haar benen, het nu eindelijk heeft kunnen afsluiten en min of meer heeft geaccepteerd dat de wonden sindsdien nu eenmaal bij haar horen. Er is nog één andere tattoo die voor haar een speciale betekenis heeft, namelijk de tattoo op haar voet, in de vorm van een lelie. Dit verwijst naar de betekenis van de naam van haar overleden moeder.
De overige twee tattoo's hebben plaatsgenomen op haar bovenrug, deels op haar schouderbladen, en net achter haar linkeroor. Haar andere oor heeft ze versierd met meerdere gaatjes, die ze graag opvult met verschillende knopjes en ringetjes. Ook in haar linkeroor heeft ze gaatjes, maar hier is het aantal beperkt tot drie en draagt ze er meestal kleine knopjes in en soms zelfs niet eens in alle gaatjes iets.

Innerlijk •
Ooit was Anya iemand die veel gaf om de mensen om haar heen, met hen meeleefden en snel geëmotioneerd was als er iets was gebeurd, zowel met haar als met anderen. Maar door alles wat Anya in haar jeugd heeft meegemaakt, is ze erg veranderd. Ze is er veel harder door geworden. Haar emoties stopt ze weg, laat ze niet zien. Ze doet alsof niets haar kan schelen, het haar niet kan raken, maar van binnen is dit wel anders. De enige twee personen waarbij ze wel echt zichzelf durft te laten zien, zijn haar pleegouders die haar hebben opgevangen en hebben verzorgd toen het slecht met haar ging. Zij zijn dan ook de enige twee mensen waar Anya echt om geeft.
Ook zijn het de enige twee mensen van wie Anya hulp accepteert. Vroeger al was Anya van zichzelf erg trots. Zij hielp anderen toen graag, maar haar eigen problemen wilde ze zelf oplossen. Haar pleegouders waren een uitzondering, want toen ging het zowel lichamelijk als psychisch ontzettend slecht met Anya en beseften ze wel dat ze dat niet alleen kon. Sindsdien accepteerde Anya hulp van hen kant wel, maar nog steeds wil ze dit van anderen niet. Aangezien haar pleegouders in Rusland wonen en zij in Amerika, moet ze het dus helemaal zelf doen: Werken, het huis onderhouden en voor zichzelf zorgen. Een beetje financiële steun ontvangt ze wel, maar dit is ook niet heel veel aangezien haar pleegouders het ook nooit breed hadden. Tot ook haar eigen verbazing gaat het haar beter af dan verwacht, al heeft ze vaak slaap tekort doordat ze ook nog regelmatig feest. Vroeger had ze nooit kans om iets leuks te doen sinds haar vader alleen voor haar zorgde, dus ze wil nu wel een beetje van het leven genieten.
Geduldig is Anya bepaald niet. Ze heeft soms nogal een kort lontje, zeker in de ochtend wanneer ze nog wel eens last van een ochtendhumeur wil hebben. Dit is ook deels de reden van de ruzie tussen Anya en Fuego, want ook al daagde Fuego haar de eerste keer wel een beetje uit door niet te stoppen met drummen in haar appartement, Anya reageerde ook niet bepaald aardig en geduldig.

Geschiedenis •
Anya heeft niet de gelukkigste jeugd gehad. Ze werd geboren uit de liefde tussen een Amerikaanse vrouw en een Russische man en groeide de eerste tien jaar van haar jeugd op in Amerika. Al hadden ze het nooit breed gehad, alles was goed en wel, tot haar moeder ernstig ziek werd. De artsen deden wat ze konden, maar het was een hopeloze zaak en een paar weken na Anya's tiende verjaardag blies haar moeder haar laatste adem uit. Haar vader kon het verdriet niet verwerken en sloeg aan het drinken. Intussen had hij zijn dochter mee terug naar Rusland genomen. Hij wilde simpelweg niet meer in hun huis wonen, de herinneringen aan zijn overleden vrouw waren hem teveel, en hij had zijn geboorteland altijd gemist, zijn huwelijk was het enige wat hem in Amerika hield.
In Rusland kreeg zijn vader een weinig verdienende baan en hij werkte iedere dag van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, maar kreeg wel genoeg geld om te onderhouden wat was overgebleven van zijn gezin. Helaas groeide zijn consumptie van alcohol naar steeds grotere hoeveelheden per dag en werd hij na een tijdje ontslagen vanwege onfatsoenlijk gedrag en om het feit dat hij sommige dagen gewoon niet op zijn werk verscheen door een kater, of door het feit dat hij 's ochtends al wat had gedronken en het hem niets meer kon schelen. Nu hadden Anya en haar vader helemaal geen inkomsten meer. Het ging met beiden dan ook bergafwaarts. Er was weinig eten, ze werden beiden erg mager. Het was ijskoud in huis omdat de stroom was afgesloten wegens het feit dat Anya's vader dit niet meer kon betalen en het hem bovendien niet zoveel boeide door de drank. Bovendien had Anya geen sociaal contact, ze sprak in tegenstelling tot haar vader amper Russisch omdat Amerika het land was waar ze was opgegroeid en hierdoor had ze altijd Engels gesproken. Geld voor school was er ook niet. Dus moest Anya toekijken hoe haar vader verder aftakelde, vaak agressief werd door de alcohol en nauwelijks nog uit zijn bed, waar vaak allerlei lege drankflessen omheen lagen, kwam. Zij moest voor haar vader zorgen, hem zover krijgen dat hij zich af en toe wasten, zijn lakens verschonen als hij in zijn dronken bui geen besef had gehad om naar het toilet te gaan en hem het kleine beetje eten voeren dat er was.
Ondanks dat Anya niet perse gelovig was, begon ze met bidden. Niet vanuit godsdienst, maar vanuit hoop, hoop dat het goed kwam, hoop die ze nergens anders vandaan kon halen. Iedere avond stak ze een kaarsje aan en bad vervolgens niet tot god, maar tot haar moeder, smekend of zij haar vanuit de hemel kon helpen, al had ze eigenlijk nooit in dat soort dingen geloofd. Ondanks haar goede bedoelingen was dit wat er uiteindelijk voor zorgden dat haar leven naar een nog lager dieptepunt zakte. Op één dag kwam haar vader namelijk, stomdronken, de woonkamer inlopen toen zij net een kaarsje aangestoken had en aan tafel was aangeschoven. Hij wilde naar de bank lopen, maar slingerde, wankelde en struikelde uiteindelijk tegen de tafel aan. Het kaarsje viel om, zo in haar schoot. Vlammen nestelden zich in haar kleren en brandden op haar bovenbenen. Haar vader deed niets, was op de grond gevallen en had onder invloed nauwelijks door wat er gebeurden. Uiteindelijk kwamen de buren af op Anya's geschreeuw af en hielpen haar, doofden het vuur en brachten haar naar het ziekenhuis. De brand was beperkt gebleven tot haar bovenbenen, maar had hier flinke schade aangericht. Een aantal littekens zijn dan ook nooit meer weggegaan.
Toen Anya uit het ziekenhuis ontslagen was, hebben de buren haar in huis genomen vanwege het feit dat ze hadden gezien hoe slecht de thuissituatie van het dertienjarige meisje was. Daarvoor vermoedden ze ook wel dat het er naast hen niet geweldig aan toe ging, maar dat het zo slecht was wisten zij niet. Haar vader vertrok naar een afkickkliniek. Ongeveer een half jaar later kreeg ze een brief van hem, dat hij ontslagen was uit de kliniek en graag weer contact wilde, het liefst wilde hij dat zij bij hem introk in het nieuwe huisje dat hij had gekocht van wat geleend geld van een oude kennis. Maar Anya was klaar met haar vader en wilde niets meer met hem te maken hebben. Hij gaf echter niet op en bleef schrijven, al kwamen zijn brieven wel steeds minder tot het uiteindelijk vaak bleef bij één verjaardagskaartje en kerstkaartje per jaar en heel af en toe een brief, maar helemaal van hem af kwam ze niet.
Haar leven bij de buren intussen, was goed. Het was er ook klein en ze hadden niet veel, maar er was voldoende eten en het was er warm en gezellig. De mensen hadden zelf geen kinderen en hadden Anya opgenomen als hun eigen dochter. Toen Anya oud genoeg was is zij zelf gaan werken en gaan meebetalen aan de huur en het huishouden. Haar twee pleegouders wilden dit niet, maar Anya stond erop om iets terug te doen na alles wat zij voor haar hadden gedaan. Uiteindelijk verhuisde Anya op haar twintigste terug naar Amerika, dit was het geboorteland van haar moeder en zo voelde zij zich toch nog een beetje bij haar. Met haar pleegouders bleef ze contact houden, van de brieven van haar vader was ze nu eindelijk af, aangezien hij haar adres niet wist en misschien niet eens wist dat ze weg was uit Rusland.
Anya was terechtgekomen in een appartement in The New Americana. Hier kreeg ze alleen al snel problemen met haar buurvrouw, die een drumstel had en hier veel lawaai mee maakte. Eerst was Anya niet van plan er iets over te zeggen, maar ze besloot dat ze zichzelf niet langer wilde wegcijferen en klopte aan om te vragen of het wat zachter kon. Haar buurvrouw, Fuego, trok zich hier echter niets van aan. En zo begon de ruzie die nu al een jaar duurde.

Extra •
Anya rookt vaak sigaretten en op feestjes gebruikt ze nog wel meer drugs, maar er is één ding dat ze absoluut vermijdt: Alcohol. Dit is natuurlijk ook niet zo heel gek als je kijkt naar wat ze heeft meegemaakt en wat er allemaal kapot gegaan is in haar familie door alcohol.
Anya spreekt enkel Engels, doordat ze een tijdje niet naar school is geweest vroeger, heeft ze niet echt veel tijd gehad om een andere taal te leren. Russisch spreekt ze ook niet, omdat ze de eerste paar jaren is opgegroeid in Amerika en daarna er dus nooit les in heeft gehad. Toen ze weer naar school ging, ze woonden inmiddels dus bij haar pleegouders, ging ze dan ook naar een Engels-talige school.
Werken doet Anya in een klein boetiekje vlakbij het appartementencomplex. Het loon is laag en ze maakt best veel uren om zichzelf te kunnen onderhouden, maar haar bazin is erg aardig en ze heeft het er goed naar haar zin. En anders heeft ze nog de kleine financiële ondersteuning van haar pleegouders waar ze op kan terugvallen als het echt nodig is.
Anya valt op het vrouwelijke geslacht en ook alleen daarop. Haar vader weet dit niet, zij kwam hier pas achter toen zij al geen contact meer met hem had. Ze heeft het twee jaar nadat ze er zelf achterkwam pas aan haar pleegouders verteld, die er gelukkig goed op reageerden en haar accepteerden om wie ze was. Een vriendin heeft ze momenteel niet, maar dat hoeft ook niet perse van haar. Ze vindt het wel best zo en bovendien heeft ze ook niet echt veel tijd ervoor, ze is de hele dag druk bezig met werken in het boetiekje, werken in haar eigen appartement of feesten.

Appartement •
Nummer 298
Anya's appartement bestaat voor een groot deel uit één kamer, alleen de badkamer is apart. Haar slaapkamer, keuken, eetkamer en woonkamer zitten dus allemaal bij elkaar in één ruimte. Het is er erg klein, maar Anya vindt dat dit ook wel weer iets knus en gezelligs heeft. Bovendien woont ze er alleen, dus waarom zou ze meer nodig hebben? Ze heeft één tweepersoonsbank en één stoel, met erbij een klein tafeltje. Ernaast staat een kast met een tv, die haar bed en de bank van elkaar scheidt. Ook haar badkamer is zacht gezegd niet groot. Deze bestaat uit een wc, een wastafel en een douche en verder net genoeg ruimte om er te kunnen staan.

[ bericht aangepast op 27 dec 2015 - 17:20 ]

"Family don’t end in blood”

25 dec 2015 - 23:44 Breckenridge is offline

Breckenridge 15956

[/right]• Naam •
Neves-Noïva Mieczysława Francisca Ela San Martín.
Neves • Besneeuwd • Braziliaans.
Noïva • Bruid • Braziliaans.
Mieczysława • Vrouwelijke versie van Mieczysław, glorie • Pools.
Francisca • De vrije • Chileens.
Ela • Edele • Chileens.
San Martín • Familienaam, naar de kerk St. Martin • Chileens.
• Bijnaam •
Fuego, Spaans voor vuur, naar haar vuurrode haar en karakter. Deze naam word haar over het algemeen gegeven, gezien zij door haar ouders Neves-Noïva Mieczysława genoemd word en vooral het tweede deel voor de meesten lastig is. Haar stagename is Imbir, Pools voor roodharige.
• Leeftijd •
Tweeëntwintig, dertien maart 1993.
• Nationaliteit •
Ze is opgegroeid in Chili, het land van haar vaders herkomst. Haar moeder komt uit Polen. Dit geeft Fuego een dubbel paspoort: Chileense en Poolse.
• Oude of nieuwe bewoner •
Oude bewoonster. Ze heeft direct na haar aankomst in NY intrek genomen, zeker vier jaar geleden dus.
• Uiterlijk • [Fc: Alexandra Breckenridge.]
Dat ze maar een simpel studentje is -is niet het eerste wat er bij de meeste mensen opkomt als ze Fuego zien. Fuego heeft absoluut geen kinderlijke gelaatstrekken, maar ze heeft juist een hele vrouwelijke en volwassenen uitstraling. Iets wat haar aantrekkelijk en bovenal heel sexy maakt, daarbij komt ook nog eens een stem, die vaak opgevat word als geil. Mannen gaan hiervoor zo uit de kleren en vrouwen zien haar als zowel knap als een bedreiging en met haar lichaam, uitstraling, elegante handelingen en steelse blikken moet ze uitkijken om niet gezien te worden als goedkope hoer.
Het is niet zo dat ze zulke enorme tieten heeft, of een kont te grootte van een ballon en ook de gebruinde bambi-stelten bezit ze niet, noch is er een pruillipje aanwezig. Haar egale huid is blank, maar lange benen heeft ze wel, ze is 1.75 lang en heeft een zacht figuur: Een slanke taille, volle C-cup en ronde billen maken hier deel van. In verhouding met haar redelijke lengte heeft ze kleine, wat knokkelige handen en voeten.
Ook het smalle gezicht heeft Fuego niet, haar kaaklijn is juist wat vierkant. Ondanks dat deze lijn rond en zacht is, al breng hij enige schaduw, heeft Fuego wel weer duidelijke jukbeenderen, niet vlijmscherp, maar wel zichtbaar. Ze heeft kuiltjes in haar wangen en een klein kuiltje in haar kin. Fuego heeft een smalle mond, met snel droge, zalmroze lippen van een gemiddelde volte. Ze heeft een smalle, rechte neus, die wat naar boven afloopt. Haar ogen hebben iets katachtigs. Niet om hun vorm - zelf al lopen ze wel een beetje omhoog -, dat gemiddeld tot groot en redelijk rond is. Het is de kleur, ze zijn groen als boombladeren, overlopend in mos en dan een klein beetje van een gelig bruin rond de pupil. Fuego's gezicht word omringt door knalrood haar, dat van nature vurig rood is. Haar haren dragen grove krullen en zijn net die centimeter langer dan het populaire vlak-over-de-schouder-kapsel. Ondanks haar absoluut rode haar en porseleinen huid dat onmogelijk bruint, heeft Fuego verder geen duidelijke redhead-kenmerken: Haar wenkbrauwen zijn gewoon zichtbaar en de enige paar sproeten die ze bezit vinden plaats op haar armen.
Veel gedoe rondom kleding op dagelijkse basis is niet iets voor haar. Meestal draagt ze gewoon simpele skinny jeans (preferabel zwart) en hierboven iets van een houthakkersblouse, simpel (band)shirt of iets van spijkerjasjes, misschien iets van leer. Haar tops kunnen heel erg wisselen tussen mannelijk en wat wijdvallend en strak, met decolleté. Aan haar voeten draagt ze laarzen of gympen en op haar hoofd hoogstens een fedora. Sieraden zijn ook niet iets waar ze vaak aan denkt, enkel kleine dingen. Rokken, jurken, hakken, flats, shorts, het zijn niet dingen die ze op een simpele dag aan zou trekken. Maar als ze uit gaat, of op verleidingstocht is, zoals je het zou kunnen noemen, zullen de pumps, het diepe decolleté en de blote benen tevoorschijn komen. Make-up is voor haar ook geen grote hype, ze is niet zo van de (winged) eyeliner en donkere oogschaduw, ze draagt liever gewoon een beetje mascara om haar wat lichte wimpers op te laten vallen en als ze zin heeft wat oogschaduw, lipstick en zeker eyeliner of oogpotlood zijn bij haar zeldzaam. Opmaken voor haar simpele kledingstijl doet een kleine collectie aan tatoeages. Het opvallendst zijn de rozen rond haar rechterschouder, dit zijn ook de enige met kleur, die weer overlopen op een kerkhof op haar andere schouder. De grootste, bloesems die over de linkerkant van haar rug lopen. Er staat een klein schedeltje bij haar enkel. De twee belangrijksten: op haar rechter ribbenkast heeft ze, beginnend in het Spaans "Voelen maakt je alleen maar menselijk," waarna het overgaat in het Pools "denken doet je leven" en achter haar oor een eerbetoon aan haar passie. Ze heeft een flink stuk op haar bovenbeen, plus nog een band om haar arm. Als laatste komt nog één aan de binnenkant van haar onderarm. Op piercings heeft Fuego het toch wel minder, haar gezicht is metaalvrij en buiten de twee knopjes in haar oorlellen, een helix en een nape is de rest van haar lichaam dat ook, al heeft ze wel een klein littekentje van een wenkbrauwpiercing.
• Innerlijk •
Twee kanten heeft Fuego absoluut. Aan de ene kant heb je de rustige laid-back persoon dat zich zoveel mogelijk buiten andermans zaken houd, maar ook heel zorgelijk kan zijn. De andere kant geef een jachtdier, iemand die mannen bespeeld en rauw en grof kan zijn tegen anderen. Daarbij heeft ze nog die kant van de typische, stugge lesbische vrouw. Samen maken ze een verdwaald ziel.
Gebruik maken van haar vrouwelijkheid is één van haar favoriete trucjes om mensen te laten doen wat ze wilt. Ze is een charmeur en zal dit zowel in kleine dingetjes, als op een overduidelijke, eigenlijk gewoon hoerige manier, gebruiken. Seks heeft ze niet zomaar voor haar plezier, one night stands zijn helemaal niks voor haar. Het liefst zou ze willen zeggen dat ze haar lichaam alleen aan speciale mensen weggeeft, maar dat zou een grote leugen zijn. Mocht het nodig zijn zal ze namelijk zelfs zo ver gaan dat ze gewoon uit de kleren gaat.
Fuego is een dominante en pittige tante, ze neemt de leiding en hoewel ze ook rustig de kat uit de boom kan kijken is ze over het algemeen duidelijk aanwezig. Met het zuidelijke temperament kan ze ook aardig boos worden. Ze houd er niet van als dingen niet af zijn gemaakt, zo ook ruzies. Ondanks dat ze het soms juist heel graag uit zal willen spreken zal ze meestal een wrok blijven koesteren en zorgt ze ervoor dat je hoe dan ook terugbetaald. Dat ze nogal een uitdager kan zijn en het dus eigenlijk zelf over zich heen roept maakt dat dit regelmatig voorkomt. Haar koppige persoonlijkheid helpt ook niet.
Een echte lesbo kan ze soms zijn, met dat mannelijke en botte. Ze prefereert vaak mannelijke sporten, instrumenten, kledij, en films, maar ze heeft ook een vrouwelijke kant. Helemaal stereotype is ze dan ook zeker niet. Ondanks dat ze er niet van houd zich op te tutten, is ze dus wel erg sierlijk, wat zich allemaal in haar verleidelijke kant stopt. En heeft ze een vrouwelijke passie voor vol haar, luxe en mooie plaatjes, ze kan echt genieten van een goed uitzicht. Daarbij zou je haar nooit stinkend en schetend tegenkomen en heeft ze ook niks met games en auto's.
Ondanks haar ene scherpe kant is er ook nog iets heel liefs. Zo gaan de zorgen die zij van anderen meekrijgt gaan niet langs haar heen. Ze is dan ook trouw en beschermend over dierbaren; als ze je eenmaal in haar hart heeft gesloten laat ze je niet zomaar gaan. In voor een grapje is ze ook wel, over het algemeen is ze vrij volwassen, maar lachen is niet mis. Het is niet alleen haar nieuwsgierigheid die haar toch nog niet helemaal de saaie volwassen maken, het is ook een kinderlijke angst. Eigenlijk zoekt ze ook gewoon een beetje naar acceptatie, naar liefde, maar is hier tegelijkertijd ook gewoon heel bang voor. Wat zij nodig heeft is iemand bij wie zij terecht kan, iemand van wie ze echt kan houden, iemand die van haar houd, maar dit vind ze moeilijk en doodeng. Ook heeft ze één onzekerheid: Over het algemeen mag ze dan wel een enorme flirt zijn, maar mocht ze iemand echt leuk vinden is ze eigenlijk heel onhandig en pakt ze het totaal verkeerd aan. Aan de ene kant uit zelfbescherming, maar aan de andere kant ook uit verlegenheid.
• Geschiedenis •
De roodharige vrouw werd geboren in een gelukkig gezin, niet per sè een doorsnee gezin, maar het was een warm en liefdevol nest. Door de Poolse afkomst van haar moeder werd ze in twee talen opgevoed en ze ging samen met haar halfbroer Luis naar school een dorpje verderop en ze leerde trommelen, wat later een oude, kleine drums zou worden. Maar haar moeder had heimwee naar haar thuisland en het ontging haar niet dat zijn vader voor een andere vrouw viel. Hij biechtte het op, maar haar ouders gingen niet uit elkaar. Ze hebben het nog jaren geprobeerd, hebben het nog jaren volgehouden, probeerden elkaar de liefde te bewijzen, maar waren op andere momenten enkel aan het ruziën. Haar vader gaf zijn huwelijk duidelijk op en dook steeds vaker met andere vrouwen in bed. De eindelijke realisatie dat dit niet meer kon kwam eigenlijk pas veel te laat en haar ouders gingen uit elkaar. De vrouwen bleven bij elkaar en hetzelfde gelde voor de mannen.
Het oorspronkelijke idee was dat ze terug gingen naar Polen, het probleem alleen was dat hier helemaal geen geld voor was. Opzich hadden ze er altijd prima bij gezeten, maar na de scheiding zaten ze toch wel krap bij kas, zeker omdat haar moeder schoonmaakster was en bijna geen Spaans sprak, wat werk vinden moeilijk maakte. Dit betekende dat ze in een groter dorp bij de kust zijn gaan wonen en hier de centen bij elkaar hebben moeten schrapen. School was niet echt haar ding, ze had prima hersenen, maar was niet het type dat goed uit de boeken kon leren, daarbij was ze veel te afgeleid. In plaats van uitleg of de boeken was zij bezig met haar omgeving, ontdekken. Haarzelf ontdekken, wie was zij nou? Wat wou ze in haar leven? Sowieso kwam ze niet uit het klimaat met de meest betrouwbare medemens en anders waren bijbaantjes om geld voor de grote gezinnen toch het belangrijkst, maar natuurlijk waren er wel enigszins wat van groepen. Fuego vond het als jonge meid moeilijk aansluiting te vinden, een lange Chileense met zo'n bleke huid en knalrood haar? Alleen daardoor was ze al vreemd zat, of hier zat ze zelf ook mee. Met de tijd heeft ze het leren gebruiken, zowel ten goede als ten kwade. Ze kreeg ook haar eigen groep mensen. Ze is geen omega, ze is een alpha en nu kon ze dat eindelijk kwijt, nu wist ze eindelijk hoe ze dat kwijt kon. Eigenlijk was de wereld een plek van bespelen. Haar vertrouwen in de mensheid was natuurlijk al beschadigd door het uit elkaar gaan van haar ouders, maar de manier waarop dit gebeurde, dat har vader haar moeder bedrogen heeft, het toneelstukje, dat heeft nog wel de meeste sporen achtergelaten. Hierdoor heeft ze het idee gecreëerd dat de mens op zichzelf moet zijn. Ze moeten wat van anderen om verder te komen, maar emotioneel sta je er alleen voor. Ondanks de sterke band tussen moeder en dochter begon Fuego zich steeds meer af te sluiten. Een plek voor jezelf zoeken was natuurlijk lastig als je samen in een éénkamerappartement woont.
Dit was de tijd waarin ze wiet begon te roken, oh en je mocht het leegjatten van andermans drankvoorraad niet vergeten. De breuk en het gemis, het had een leegte gemaakt. Dit was haar manier van oplossen, in haar ogen nog altijd een betere optie als snijden, of dergelijke. Het meeste haalde ze uit het drummen, voor zover dat echt mogelijk was op haar gebroken toestel. Haar problemen vielen nog wel mee.
Wonder boven wonder haalde ze haar school uiteindelijk toch, misschien niet helemaal op een eerlijke manier - ze was met een leraar naar bed geweest voor een hoog cijfer voor een project -, maar ze kon weg. Nu kwam het nieuwe probleem: Ze had geen plannen, wat ging ze in hemelsnaam doen? Bij haar moeder blijven, trouwen, huismoeder worden en voor haar moeder zorgen als deze ouder werd? Bij een klein handeltje werken nu ze toch iets van school gedaan had? Ze had geen idee.
Het was het idee van haar moeder geweest om haar dochter naar New York te sturen, hier waren goede opleidingen. Ze gaf haar dochter het geld dat zij had gespaard om terug naar Polen te gaan. Het was oké, als zij ooit goed geld zou verdienen dan kon ze haar moeder helpen terug te komen.
Enkel is NYC een dure stad en lang deed ze niet met het geld, ze had geen studie, geen baan en ze kon beiden niet vinden. De enige optie was een stripclub. Ze heeft de keuze eigenlijk zonder na te denken gemaakt. En het is dan niet raar meer te gaan drinken. Ze heeft ook de keuze gemaakt voor het achterkamertje, betaalde seks. Dit verdiende nog meer, zo kon ze eindelijk dat drumstel betalen, oh en haar dure feestleven te vergeten. Waar zware drugs bij kwam, maar drank en marihuana blijven toch wel de meestgebruikte producten en misschien wel verslavingen. Buiten deze dingen, plus natuurlijk de huur van haar appartement en tatoeages zou ze haar geld nooit aan iets groots uitgeven, alles gaat naar het potje voor haar moeder, dat zij weer terug kan naar Polen. Haar studie heeft ze al opgegeven, maar iets in haar wilt nog altijd voor haar moeder zorgen.
• Extra •
Je vind Fuego regelmatig met een sigaret tussen haar lippen. Haar rookgedrag is wisselvallig. Soms is ze meer de gezeldschapsroker, soms is ze een gewone roker en soms heeft ze de neiging tot kettingroken. Hierbuiten rookt ze ook wiet, gewoon de hele dag door. Simpelweg voor wat rust in haar hoofd.
Ze spreekt twee talen vloeiend: Spaans en Pools. Voor ze in Amerika ging wonen sprak ze geen woord Engels, dit heeft ze met de tijd wel geleerd, maar het gaat nog niet helemaal soepel en er vliegen regelmatig andere woorden uit, ook vloeken zou zij bijvoorbeeld altijd in haar moedertalen blijven doen. Daarbij heeft Fuego een zwaar accent, een mengeling met bovenal het Spaans, maar ook het Pools.
Haar grote passie is absoluut drummen. Het liefst drumt ze midden in de nacht, halfnaakt, met een joint tussen haar lippen en een fles drank aan haar voeten. Het word immers nogal warm en als mannen het topless kunnen, waarom zij dan niet? De enige reden dat ze er soms nog wel een beha aanhoud is om het onprettige gebobbel. Maar als ze eenmaal genoeg gerookt of gedronken heeft ze daar echt geen last meer van.
Ondanks dat ze ook zeker naar mannen kan kijken, voelt ze zich romantisch meer tot het vrouwelijke geslacht aangetrokken. In haar ogen zijn ze interresanter en warmer. Daarbij vind ze het vrouwelijke geslacht ook gewoon mooier. Ze kan echt wel met een man naar bed en flirten zou ze er ook schaamteloos mee, maar niet zoveel als met vrouwen. Uiteindelijk is het een vrouw bij wie ze het liefst thuis komt en hoewel ze dit nooit bevestigd heeft en haar uitstapjes rondom het andere geslacht dit wat verwarrend kunnen maken, zou je haar dus een lesbienne kunnen noemen. Ondanks haar schijnlijke trots en openbaarheid is Fuego helemaal niet uitgekomen voor haer ouders, wat eigenlijk weer precies het tegenovergestelde zegt. Ze is eigenlijk ook niet van plan dit ooit te doen.
[/i]• Appartement •[/i]
Kamer 299.
Fuego's appartement bestaat, buiten de badkamer, uit één ruimte, die nou ook niet persé groot is. De kamer heeft dan ook een slaapzolder, die ongeveer zo geconstrueerd is. Enkel bestaat dat van haar uit een vastgetimmerde ladder die lijd naar een krakkemikkige en akelig krakende constructie, wat een tweepersoonsmatras niet ver onder het plafond vasthoud. Staan zal er ook geen optie zijn, zitten kan dan nog wel. Verder is hier enkel wat ruimte voor een paar flessen en misschien een verdwaald paar drumstokjes. Toch is er ook een voordeel aan de ruimte, het heeft namelijk een raam, omringt met oude, gekleurde en half kapotte kerstlampjes, omdat een andere manier van verlichten niet mogelijk is, met een prachtig uitzicht op de stad. Zeker 's als de zon eenmaal onder is.
[/i]Haar appartement is een beetje een rommelig hol, met als lichtste gedeelte nog de 'woonkamer' bij het raam. Dan heeft ze nog iets van een kast in haar andere hoek, waar ook ergens een soort instant bed is gecreerd. Dit begon uit een grap, maar is uiteindelijk de ideale plek geworden als het haar niet meer lukt zich omhoog te hijsen. Haar grote trots en ook het voorwerp van meeste waarde is toch echt wel het drumstel.
De keuken is heel simpel en ook de badkamer doet mee aan dit thema, met nog net een oude pot in de hoek.
× Relaties ×
Anya Marlen Petrova × Vijand en stiekeme hartverwarmer.

Done. Ik zal morgen inspringen. Als er nog iets veranderd moet worden, of als iemand tussen haar relaties wilt, hoor ik dat graag.

[ bericht aangepast op 25 dec 2015 - 23:44 ]

Reality's overrated.

26 dec 2015 - 0:49 Kjaensen is offline

Kjaensen 9738

Ik maak Anya morgen af

Edit: Sorry, het wordt toch morgen. Ik was vandaag naar familie vanwege kerst maar was later thuis dan ik verwacht had.

[ bericht aangepast op 27 dec 2015 - 0:43 ]

"Family don’t end in blood”

27 dec 2015 - 17:21 Kjaensen is offline

Kjaensen 9738

Liane schreef:

• Anya Marlen Petrova •

(...)
Naam •
Anya - Favor, grace (Hebrew/Russian).
Marlen - High tower (Hebrew).
Petrova - Rock, stone (Russian).

Eventueel een bijnaam •
An, Blondie, Snow White.
De laatste twee bijnamen slaan op haar witblonde haar. Bovendien wordt de bijnaam 'Snow White' alleen gebruikt door Fuego.

Leeftijd •
21 jaar oud.
Geboren op 16 september, 1994.

Nationaliteit •
Half Russisch - Paternal.
Half Amerikaans - Maternal.
Opgegroeid in Amerika.

Oude of nieuwe bewoner •
Oude bewoner.
Van de oude bewoners woont Anya er nog niet heel lang, ongeveer een jaar geleden trok ze in haar appartement in.

Uiterlijk •
FC: Teressa Liane.
Zoals je al verwacht bij het horen van haar bijnaam 'Snow White', heeft Anya net als het sprookjesfiguur waar deze naam vandaan komt een zeer blanke huid. Alleen past de bijnaam bij haar misschien nog wel beter als bij de originele draagster hiervan, want in tegenstelling tot haar (bij)naamgenote zijn ook de haren op haar hoofd wit als sneeuw. Al wil de kleur af en toe nog wel eens veranderen van wit naar lichtblond. Haar haar is van zichzelf stijl, maar af en toe heeft Anya de neiging hier lichtelijke krullen of slag in te brengen met behulp van een krultang. Haar verven doet ze niet aan: Het verpest je haren en bovendien vind ze dat ze niet mag klagen over haar haarkleur, het had erger gekleurd. Wat Anya soms wel doet, is een paar plukken in een leuke kleur verven en één keer heeft ze een dip dye geprobeerd, maar dit beviel haar niet zo goed. Anya gebruikt altijd spoelingen en geen permanente verf, zodat ze er niet aan vastzit als het niks is.
De irissen van Anya hebben een groene kleur en bevinden zich in een paar grote, met redelijk lange en redelijk volle wimpers omringde, ogen. De wimpers dikt ze vaak nog wat aan met zwarte mascara, maar dit is dan ook de enige make-up die ze op haar ogen smeert en samen met een kleurtje op haar lippen - het liefst donkerpaarse lippenstift, waarvan de kleur voor een groot contrast zorgt met haar lichte haar en huid - ook de enige make-up die ze überhaupt gebruikt. Ze heeft verder geen zin om 's ochtends veel moeite te doen en heeft sowieso al een hekel aan dingen als foundation en concealer.
Ondanks de soms ietwat speelse - maar daarbij ook uitdagende - blik in haar ogen, oogt Anya meestal net iets ouder dan ze daadwerkelijk is. Dit vinden veel mannen aantrekkelijk en ook haar mooie gezicht, bestaande uit de grote groene ogen, een smalle neus, volle lippen en een huid met bijna geen enkele imperfecties, draagt hieraan bij. En niet te vergeten haar goed ontwikkelde vrouwen vormen. Anya heeft namelijk redelijk grote borsten, een ranke taille en ronde billen, grenzend aan vrij volle bovenbenen.
Een minpunt aan haar bovenbenen zijn de grote littekens van brandwonden die ze een aantal jaar geleden (zie: Geschiedenis) heeft opgelopen. Met behulp van meerdere operaties zijn sommigen delen van de huid waar de brandwonden zaten weten te redden, maar die op de bovenkant van haar dijen zullen nooit meer weggaat. Doordat het alleen de bovenkant is, weet Anya ze wel goed te verbergen, ze let er altijd op of ze niet te korte kleren aantrekt en in zwemkleding zul je haar nooit zien. Niet alleen schaamt ze zich voor de brandwonden, maar ook horen daar herinneringen bij die ze liever voor zichzelf houdt en niet met anderen deelt en in vragen erover heeft ze al helemaal geen zin.
Anya's kledingstijl is een middenweg tussen stoer en classy. Zwart is haar favoriete kleur als het gaat om wat ze aanheeft, maar ze draagt ook gerust andere tinten, al vermijdt ze te felle kleuren. Ze is redelijk kieskeurig qua kleding en zorgt er altijd voor dat ze een goed matchende, mooie outfit aan heeft, passend voor wat ze gaat doen die dag, zeker met speciale gelegenheden. Toch doet Anya geen kleding aan die totaal niet lekker zit, ze moet zich er wel goed in voelen. Haar kieskeurigheid qua kleding is ontstaan uit haar jeugd, toen ze opgroeide in een arm gezin waar ze helemaal niets te kiezen had qua kleding, maar blij mocht zijn als ze een shirt kon kopen waar nog een beetje vorm in zat.
Anya heeft over de jaren een verzameling van totaal vier tattoo's op verschillende plekken op haar lichaam gezet. De eerste die ze liet zetten heeft betrekking op het vuurongeluk dat haar brandwonden veroorzaakten. Niet dat ze trots is op deze littekens, maar de tatoeage, de datum waarop het ongeluk gebeurde in Romeinse cijfers, gezet op haar ribben, staat voor het feit dat ze na het ongeluk en de vele operaties aan haar benen, het nu eindelijk heeft kunnen afsluiten en min of meer heeft geaccepteerd dat de wonden sindsdien nu eenmaal bij haar horen. Er is nog één andere tattoo die voor haar een speciale betekenis heeft, namelijk de tattoo op haar voet, in de vorm van een lelie. Dit verwijst naar de betekenis van de naam van haar overleden moeder.
De overige twee tattoo's hebben plaatsgenomen op haar bovenrug, deels op haar schouderbladen, en net achter haar linkeroor. Haar andere oor heeft ze versierd met meerdere gaatjes, die ze graag opvult met verschillende knopjes en ringetjes. Ook in haar linkeroor heeft ze gaatjes, maar hier is het aantal beperkt tot drie en draagt ze er meestal kleine knopjes in en soms zelfs niet eens in alle gaatjes iets.

Innerlijk •
Ooit was Anya iemand die veel gaf om de mensen om haar heen, met hen meeleefden en snel geëmotioneerd was als er iets was gebeurd, zowel met haar als met anderen. Maar door alles wat Anya in haar jeugd heeft meegemaakt, is ze erg veranderd. Ze is er veel harder door geworden. Haar emoties stopt ze weg, laat ze niet zien. Ze doet alsof niets haar kan schelen, het haar niet kan raken, maar van binnen is dit wel anders. De enige twee personen waarbij ze wel echt zichzelf durft te laten zien, zijn haar pleegouders die haar hebben opgevangen en hebben verzorgd toen het slecht met haar ging. Zij zijn dan ook de enige twee mensen waar Anya echt om geeft.
Ook zijn het de enige twee mensen van wie Anya hulp accepteert. Vroeger al was Anya van zichzelf erg trots. Zij hielp anderen toen graag, maar haar eigen problemen wilde ze zelf oplossen. Haar pleegouders waren een uitzondering, want toen ging het zowel lichamelijk als psychisch ontzettend slecht met Anya en beseften ze wel dat ze dat niet alleen kon. Sindsdien accepteerde Anya hulp van hen kant wel, maar nog steeds wil ze dit van anderen niet. Aangezien haar pleegouders in Rusland wonen en zij in Amerika, moet ze het dus helemaal zelf doen: Werken, het huis onderhouden en voor zichzelf zorgen. Een beetje financiële steun ontvangt ze wel, maar dit is ook niet heel veel aangezien haar pleegouders het ook nooit breed hadden. Tot ook haar eigen verbazing gaat het haar beter af dan verwacht, al heeft ze vaak slaap tekort doordat ze ook nog regelmatig feest. Vroeger had ze nooit kans om iets leuks te doen sinds haar vader alleen voor haar zorgde, dus ze wil nu wel een beetje van het leven genieten.
Geduldig is Anya bepaald niet. Ze heeft soms nogal een kort lontje, zeker in de ochtend wanneer ze nog wel eens last van een ochtendhumeur wil hebben. Dit is ook deels de reden van de ruzie tussen Anya en Fuego, want ook al daagde Fuego haar de eerste keer wel een beetje uit door niet te stoppen met drummen in haar appartement, Anya reageerde ook niet bepaald aardig en geduldig.

Geschiedenis •
Anya heeft niet de gelukkigste jeugd gehad. Ze werd geboren uit de liefde tussen een Amerikaanse vrouw en een Russische man en groeide de eerste tien jaar van haar jeugd op in Amerika. Al hadden ze het nooit breed gehad, alles was goed en wel, tot haar moeder ernstig ziek werd. De artsen deden wat ze konden, maar het was een hopeloze zaak en een paar weken na Anya's tiende verjaardag blies haar moeder haar laatste adem uit. Haar vader kon het verdriet niet verwerken en sloeg aan het drinken. Intussen had hij zijn dochter mee terug naar Rusland genomen. Hij wilde simpelweg niet meer in hun huis wonen, de herinneringen aan zijn overleden vrouw waren hem teveel, en hij had zijn geboorteland altijd gemist, zijn huwelijk was het enige wat hem in Amerika hield.
In Rusland kreeg zijn vader een weinig verdienende baan en hij werkte iedere dag van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, maar kreeg wel genoeg geld om te onderhouden wat was overgebleven van zijn gezin. Helaas groeide zijn consumptie van alcohol naar steeds grotere hoeveelheden per dag en werd hij na een tijdje ontslagen vanwege onfatsoenlijk gedrag en om het feit dat hij sommige dagen gewoon niet op zijn werk verscheen door een kater, of door het feit dat hij 's ochtends al wat had gedronken en het hem niets meer kon schelen. Nu hadden Anya en haar vader helemaal geen inkomsten meer. Het ging met beiden dan ook bergafwaarts. Er was weinig eten, ze werden beiden erg mager. Het was ijskoud in huis omdat de stroom was afgesloten wegens het feit dat Anya's vader dit niet meer kon betalen en het hem bovendien niet zoveel boeide door de drank. Bovendien had Anya geen sociaal contact, ze sprak in tegenstelling tot haar vader amper Russisch omdat Amerika het land was waar ze was opgegroeid en hierdoor had ze altijd Engels gesproken. Geld voor school was er ook niet. Dus moest Anya toekijken hoe haar vader verder aftakelde, vaak agressief werd door de alcohol en nauwelijks nog uit zijn bed, waar vaak allerlei lege drankflessen omheen lagen, kwam. Zij moest voor haar vader zorgen, hem zover krijgen dat hij zich af en toe wasten, zijn lakens verschonen als hij in zijn dronken bui geen besef had gehad om naar het toilet te gaan en hem het kleine beetje eten voeren dat er was.
Ondanks dat Anya niet perse gelovig was, begon ze met bidden. Niet vanuit godsdienst, maar vanuit hoop, hoop dat het goed kwam, hoop die ze nergens anders vandaan kon halen. Iedere avond stak ze een kaarsje aan en bad vervolgens niet tot god, maar tot haar moeder, smekend of zij haar vanuit de hemel kon helpen, al had ze eigenlijk nooit in dat soort dingen geloofd. Ondanks haar goede bedoelingen was dit wat er uiteindelijk voor zorgden dat haar leven naar een nog lager dieptepunt zakte. Op één dag kwam haar vader namelijk, stomdronken, de woonkamer inlopen toen zij net een kaarsje aangestoken had en aan tafel was aangeschoven. Hij wilde naar de bank lopen, maar slingerde, wankelde en struikelde uiteindelijk tegen de tafel aan. Het kaarsje viel om, zo in haar schoot. Vlammen nestelden zich in haar kleren en brandden op haar bovenbenen. Haar vader deed niets, was op de grond gevallen en had onder invloed nauwelijks door wat er gebeurden. Uiteindelijk kwamen de buren af op Anya's geschreeuw af en hielpen haar, doofden het vuur en brachten haar naar het ziekenhuis. De brand was beperkt gebleven tot haar bovenbenen, maar had hier flinke schade aangericht. Een aantal littekens zijn dan ook nooit meer weggegaan.
Toen Anya uit het ziekenhuis ontslagen was, hebben de buren haar in huis genomen vanwege het feit dat ze hadden gezien hoe slecht de thuissituatie van het dertienjarige meisje was. Daarvoor vermoedden ze ook wel dat het er naast hen niet geweldig aan toe ging, maar dat het zo slecht was wisten zij niet. Haar vader vertrok naar een afkickkliniek. Ongeveer een half jaar later kreeg ze een brief van hem, dat hij ontslagen was uit de kliniek en graag weer contact wilde, het liefst wilde hij dat zij bij hem introk in het nieuwe huisje dat hij had gekocht van wat geleend geld van een oude kennis. Maar Anya was klaar met haar vader en wilde niets meer met hem te maken hebben. Hij gaf echter niet op en bleef schrijven, al kwamen zijn brieven wel steeds minder tot het uiteindelijk vaak bleef bij één verjaardagskaartje en kerstkaartje per jaar en heel af en toe een brief, maar helemaal van hem af kwam ze niet.
Haar leven bij de buren intussen, was goed. Het was er ook klein en ze hadden niet veel, maar er was voldoende eten en het was er warm en gezellig. De mensen hadden zelf geen kinderen en hadden Anya opgenomen als hun eigen dochter. Toen Anya oud genoeg was is zij zelf gaan werken en gaan meebetalen aan de huur en het huishouden. Haar twee pleegouders wilden dit niet, maar Anya stond erop om iets terug te doen na alles wat zij voor haar hadden gedaan. Uiteindelijk verhuisde Anya op haar twintigste terug naar Amerika, dit was het geboorteland van haar moeder en zo voelde zij zich toch nog een beetje bij haar. Met haar pleegouders bleef ze contact houden, van de brieven van haar vader was ze nu eindelijk af, aangezien hij haar adres niet wist en misschien niet eens wist dat ze weg was uit Rusland.
Anya was terechtgekomen in een appartement in The New Americana. Hier kreeg ze alleen al snel problemen met haar buurvrouw, die een drumstel had en hier veel lawaai mee maakte. Eerst was Anya niet van plan er iets over te zeggen, maar ze besloot dat ze zichzelf niet langer wilde wegcijferen en klopte aan om te vragen of het wat zachter kon. Haar buurvrouw, Fuego, trok zich hier echter niets van aan. En zo begon de ruzie die nu al een jaar duurde.

Extra •
Anya rookt vaak sigaretten en op feestjes gebruikt ze nog wel meer drugs, maar er is één ding dat ze absoluut vermijdt: Alcohol. Dit is natuurlijk ook niet zo heel gek als je kijkt naar wat ze heeft meegemaakt en wat er allemaal kapot gegaan is in haar familie door alcohol.
Anya spreekt enkel Engels, doordat ze een tijdje niet naar school is geweest vroeger, heeft ze niet echt veel tijd gehad om een andere taal te leren. Russisch spreekt ze ook niet, omdat ze de eerste paar jaren is opgegroeid in Amerika en daarna er dus nooit les in heeft gehad. Toen ze weer naar school ging, ze woonden inmiddels dus bij haar pleegouders, ging ze dan ook naar een Engels-talige school.
Werken doet Anya in een klein boetiekje vlakbij het appartementencomplex. Het loon is laag en ze maakt best veel uren om zichzelf te kunnen onderhouden, maar haar bazin is erg aardig en ze heeft het er goed naar haar zin. En anders heeft ze nog de kleine financiële ondersteuning van haar pleegouders waar ze op kan terugvallen als het echt nodig is.
Anya valt op het vrouwelijke geslacht en ook alleen daarop. Haar vader weet dit niet, zij kwam hier pas achter toen zij al geen contact meer met hem had. Ze heeft het twee jaar nadat ze er zelf achterkwam pas aan haar pleegouders verteld, die er gelukkig goed op reageerden en haar accepteerden om wie ze was. Een vriendin heeft ze momenteel niet, maar dat hoeft ook niet perse van haar. Ze vindt het wel best zo en bovendien heeft ze ook niet echt veel tijd ervoor, ze is de hele dag druk bezig met werken in het boetiekje, werken in haar eigen appartement of feesten.

Appartement •
Nummer 298
Anya's appartement bestaat voor een groot deel uit één kamer, alleen de badkamer is apart. Haar slaapkamer, keuken, eetkamer en woonkamer zitten dus allemaal bij elkaar in één ruimte. Het is er erg klein, maar Anya vindt dat dit ook wel weer iets knus en gezelligs heeft. Bovendien woont ze er alleen, dus waarom zou ze meer nodig hebben? Ze heeft één tweepersoonsbank en één stoel, met erbij een klein tafeltje. Ernaast staat een kast met een tv, die haar bed en de bank van elkaar scheidt. Ook haar badkamer is zacht gezegd niet groot. Deze bestaat uit een wc, een wastafel en een douche en verder net genoeg ruimte om er te kunnen staan.

Anya is af.

"Family don’t end in blood”

27 dec 2015 - 20:59 MKH is offline

MKH 594

Alexandro "Alex" Rodriguez Junior

Winners never quit, and quitters never win.

~Eventueel een bijnaam~
Alex, soccer boy, Brazil boy.

~Leeftijd~
Alexandro draagt de leeftijd van drieëntwintig jaren oud. Hij is geboren op 9 september, 1992, in het zonnige Brazilië.

~Oude of nieuwe bewoner~
Alex is één van de nieuwe bewoners in het gebouw.

~Uiterlijk~[FC.Oscar Dos Santos]
Alexandro heeft donkerbruine haren, die vaak erg in de war zitten. Gel doet hij er nooit in, en de laatste tijd laat hij ze ook weer wat langer groeien. Dat komt omdat hij nu toch niet moet voetballen en het dus ook niks uitmaakt dat het in zijn gezicht hangt. Hij vindt het ook fijner als het wat langer is, want naar zijn zinnen staat hij niet met zo'n kort haar. Hij heeft een scherpe kaaklijn en smalle lippen, waarboven ook een redelijk smalle neus staat. Zijn wenkbrauwen, die boven zijn bruine ogen staan, zijn dan weer iets dikker, maar zeker geen bos.
Hij is veel in de sportschool te vinden om zijn lichaam in vorm te houden en ook zijn conditie op peil te houden. Hij is eigenlijk altijd al gek op sporten geweest en daarom vindt hij het ook absoluut niet erg om zich elke keer weer naar de sportschool te slepen. Deze jongen weet ook van zichzelf dat hij een goed lichaam heeft, maar zal daar nooit mee te koop lopen. Zijn lichaam is iets dan van hem is en niet van andere mensen. Door zijn gespierde bouw lijkt hij ook langer dan hij eigenlijk is, namelijk 1 meter 79. Sommigen vinden dat best klein voor een voetballer, maar Messi is nu ook weer niet zo groot.
Zoals vele voetballer heeft Alexandro een tatoeage, op zijn rechterarm. "Cada passo que eu dou, cada noite que eu rezo, eu sinto sua falta." Dat betekent: "Every step that I take, every night that I pray, I miss you. " Het is voor zijn overleden grootvader.

~Innerlijk~

Alexandro is opgegroeit in een liefhebbend gezin en is daardoor zelf ook een lieve jongen geworden, die altijd voor andere klaarstaat. Hij vindt het belangrijk dat andere ook aardig voor elkaar zijn en vindt het dan ook niet erg om te bemiddelen bij een ruzie mocht die plaatsvinden. Hij is een betrouwbaar persoon en als je met hem bevriend bent kun je er vanuit gaan dat hij geen dingen over je door zal vertellen.
Ook is hij erg spontaan en flirterig, naar de vrouwen toe. Want ja, Alex is honderd procent voor 'het andere geslacht'. Ondanks dat hij bijna elke dag in een kleedkamer vol mannen staat, heeft hij er nog nooit over nagedacht om iets seksueel met een man te doen. Nee, hij is zo straight als een eenrichtingsweg. Maar over flirten gesproken, de jongeman zit vol met cheesy pick-up lines die hij ook vaak genoeg gebruikt. Echter is het niet zo dat hij vrouwen echt gaat lastigvallen, nee, zo'n jongen is Alexandro zeker niet.
Alex is niet de slimste, aangezien hij altijd meer bezig was met voetbal dan met school. Maar het komt ook een beetje doordat hij, ondanks dat hij al 4 à 5 jaar in Engeland voetbalt, soms de taal nog niet goed begrijpt. Hij kan wel redelijk Engels hoor, maar dan vooral voetbal termen. Daarom zul je hem weleens een paar woordjes Portugees horen spreken.
Maar zoals elk mens heeft hij ook zijn slechte karaktertrekken. Zo is hij weleens sarcastisch en soms ook té enthousiast, wat de mensen rondom hem wel kan irriteren. Maar ondanks dat hij altijd aardig probeert te zijn, kan hij ook wel boos worden. Zo moet je niet zijn familie of vrienden gaan beledigen, want dan krijg je zeker met hem te maken. Zijn familie en vrienden zijn namelijk alles voor hem, die pak je dus beter niet van hem af.

"Cada passo que eu dou, cada noite que eu rezo, eu sinto sua falta."

~Geschiedenis~

Je hoort al aan zijn naam, en bijnaam, dat deze jongeman afkomstig is uit Brazilië. Hij is honderd procent Braziliaan, en is er apetrots op. Om precies te zijn, hij is geboren en getogen in São Paulo. Al van kleins af aan was hij vaker buiten dan binnen te vinden, oefenend om zijn voetbal skills te verbeteren. En ja hoor, uiteindelijk kreeg hij een bericht van een grote Braziliaanse ploeg, met als vraag of hij eens een keer wou komen meetrainen. Zo werd zijn carrière beter en beter, en uiteindelijk geraakte hij tot in de nationale ploeg. En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg hij in 2011 de vraag om naar Engeland te gaan. Chelsea FC. Zijn familie was apetrots en had er ook geen problemen mee om hun kleine jongen zijn dromen te laten volgen.
In zijn carrière had hij ups en downs, maar het laatste jaar was hij de topscorer in de Premier League en hielp hij zo zijn team naar de eerste plaats. Daarom was het ook zo'n shock toen hij in de match tegen Arsenal geblesseerd raakte. Niemand kon er iets aan doen, het was de val, maar het leverde hem wel een gebroken been op. Het was wel duidelijk dat hij daarmee niet kon voetballen. Daarom besloot hij een soort tussenjaar te nemen, om zijn been fatsoenlijk te laten genezen. Echter was dat niet in Brazilië, bij zijn familie, maar ging hij naar New York. Hier is voetbal minder bekend dan in Brazilië, en kan hij dus ook rustig over straat lopen zonder al te snel herkend te worden.

Zo kwam hij terecht in The New Americana, en daar blijft hij ook voor een jaar. Één jaar maar, wanneer hij weer beter is en het nieuwe seizoen bijna van start gaat vliegt hij weer terug naar Engeland. Maar in de tussentijd kan hij goed losgaan in New York.
Maar ondanks al zijn ups, had zijn jeugd ook downs. Zijn familie was opzich best rijk en woonde dan ook in de betere buurten van São Paulo, maar de jongeman had het vaak moeilijk gehad. Op school werd er weleens met hem gelachen, aangezien hij ervan overtuigd was dat hij ooit een profvoetballer zou worden. Echter dachten de andere kinderen daar anders over, ze lachten met hem en vertelden dat hij het nooit zou maken. Maar kijk eens waar hij nu staat.
Dat was niet het enige moeilijke in zijn jeugd, het feit dat zijn opa stierf aan longkanker toen hij nog maar zeven jaar oud was, heeft hem altijd al zwaar op de maag gelegen. Hij was namelijk degene die zei dat hij ervoor moest gaan en hem in alles steunde. Hij was bij zijn eerste voetbal match en kocht zijn eerste paar voetbalschoenen. Alexandro wou dat hij kon zien waar hij nu was gekomen. Vandaar dat hij elke keer wanneer hij scoort een hartje vormt met zijn handen en vervolgens naar boven wijst. Naar zijn grootvader.

~Extra~
Alexandro heeft nog nooit in zijn leven een sigaret aangeraakt en is dan ook tegen roken. Dit komt omdat zijn grootvader, die overleden was aan longkanker, zelf veertig jaar lang had gerookt. Hij wil niet zoals hem eindigen.
Voor wie het wil weten, Alex is een aanvallende middenvelder, die maar al te graag penalty's zet. Hij heeft er dit seizoen dan ook een paar goals gemaakt met zijn speciale penalty's.
Alexandro is christelijk opgevoed, en voor de match zul je hem altijd een kruisteken zien maken.

~Appartement~
Nr. 246
In zijn slaapkamer is zijn voorliefde voor voetbal en Brazilië erg goed te zien. Ook de keuken staat in het thema van Brazilië. Enkel zijn woonkamer en badkamer zijn niet zo Braziliaans maar wel erg modern en ruim.

~Relaties~
Any volunteers?

[ bericht aangepast op 20 jan 2016 - 13:26 ]

I promise you I will learn from my mistakes.

27 dec 2015 - 21:32 Dalis is offline