Naam: Jonathan Pine. Hij wordt door velen Apollo or Teiresias genoemd door zijn mutatie, hij noemt zichzelf gewoon Jonathan.
Jonathan Engels, 'God heeft gegeven'
Pine Engels, 'Dennenboom'
Apollo Grieks, Griekse God van onder andere Voorspellingen en Geneeskunst
Teiresias Grieks, Blinde man uit de Griekse Mythologie die de toekomst kon zien
Leeftijd: 17, 31 October
Specificaties van mutatie: Reanimatie en Proscopie.
De sterkste van de twee is zijn Proscopie: de kracht om in de toekomst te kijken. Nu verandert de toekomst met elke keuze die je maakt, maar met de jaren is hij over de jaren ook beter geworden in het zien door keuzes van mensen heen. Toch houd deze kracht altijd een bepaalde mate van suggestiviteit en onzekerheid. Later zou dit kunnen veranderen in definitieve visioenen, die in steen gezet zijn, maar zo ver is het nog lang niet.
Zijn andere kracht is die van reanimatie, maar zit aan strenge grenzen gebonden, omdat het hem compleet uitput. Hij kan, als een levend wezen sterft, binnen een kwartier van het overlijden, reanimeren, waarbij ook diens wonden tijdelijk worden herstelt. Toch kan hij het ook zeker niet langer volhouden dan enkele minuten, anders zou hij er zelf door kunnen sterven van uitputting. Zo zou hij in principe kunnen helpen met onder andere een moordonderzoek, als hij deze krachten onder controle zou kunnen houden, en er niet zelf bijna aan onderdoor gaat als hij het probeert op iets groters dan een hond. Op olle potentie zou Jonathan mogelijk doden naar wens permanent kunnen doen herleven, maar of hij ooit zo sterk zal worden is de vraag
Uiterlijk: Jonathan's uiterlijk is niet erg uitnodigend. Hij is lijkbleek en zijn warrige haren zijn zwart als de nacht. Zijn ogen hebben nog kleur, donkerbruin om precies te zijn, maar zijn dof en staren leeg de wereld in. Dit is ook een van de meest onheilspellende uiterlijke kenmerken van de jongen en het legt meteen zijn grootste zwakte bloot: Jonathan is blind. Hij kan de toekomst zien, maar de normale wereld is voor hem onzichtbaar. Verder is Jonathan's uiterlijk ook niet een erg uitnodigend iets. Hij is broodmager, met benige ledematen en vingers. Jonathan draagt meestal van top tot teen zwart, en als hij naar buiten gaat ook nog een zonnebril. Nu is hij best een lange jongen, zo'n 1,85m, maar door zijn magere frame, en het feit dat hij het meeste van zijn tijd zittend op de grond doorbrengt, denken de meeste mensen dat hij eigenlijk aan de korte kant is. De jongen heeft gewoon een onheilspellende aura om zich heen hangen, en wordt dan meestal ook compleet gemeden, tot mensen zijn diensten nodig hebben.
Innerlijk: Jonathan is over het algemeen een stille en onzichtbare jongen, al heeft hij verschillende gezichten. In het uitzonderlijke geval dat hij namelijk een vriend heeft, kan hij erg opgetogen en vriendelijk zijn. Hij is er altijd voor degenen om wie hij geeft en doet weldegelijk mee met de gezelligheid als de sfeer en zijn stemming het toestaan. Het probleem is dat hij nooit echt vrienden heeft gehad, en de paar die hij had is hij verloren toen hij naar Xavier's school for the gifted ging, toen zijn gave erger werd. Dit heeft ervoor gezorgd dat de vrolijke enthousiaste jongen van vroeger, die altijd voor iedereen klaarstond en probeerde iedereen gelukkig te maken, compleet is verdwenen. Hij is nogsteeds de gast waar je naartoe gaat als het niet goed met je gaat, want zelfs al weet hij wat er in de toekomst allemaal voor verschrikkelijks gaat gebeuren, zal hij je altijd proberen op te vrolijken. Het maakt hem meestal compleet kapot van binnen, maar hij ziet mensen liever kortstondig blij, dan doodongelukkig voor de rest van hun leven, wat soms verschrikkelijk kort kan zijn. Hij haat het om mensen ongelukkig of verdrietig te zien, wat zijn gave misschien nog wel erger maakt voor hem, omdat het meeste van wat hij ziet, of in elk geval wat er achterblijft na zijn visioenen, verschrikkelijke beelden zijn.
Een andere kant van Jonathan is zijn meer duistere kant. Deze kant van hem komt eigenlijk nooit boven, maar als het toch naar buiten komt, is het enige wat deze kant van hem achterlaat verwoesting. Hij is dan koud, genadeloos, en zelfs wreed. Je kan beter rennen als je ooit tegenover deze versie van Jonathan komt te staan. Hij zal je misschien niet letterlijk doden, maar hij zal je verleden, heden, en toekomst je voor altijd laten achtervolgen, voor de rest van je verschrikkelijke en hoogst waarschijnlijk korte leven. Deze kant laat zich gelukkig alleen zien als je zijn geliefden iets aandoet, of als hij in zijn visioenen je onmenselijke wreedheden ziet plegen. Ondanks dat zijn visioenen soms vaag en op meerdere manieren interpreteerbaar zijn, zijn ze vaak wel definitief, en hij reageert er dus ook op alsof het in steen staat, wat op dit punt nog niet zo is.
De derde kant van Jonathan is de hopeloze romanticus. Dit is misschien wel de stilste en meest geheime kant van hem. Hij heeft al problemen met het omgaan met zijn emoties en dan vooral het uiten ervan, maar liefde is toch echt de moeilijkste voor hem. Hij vind het geweldig om mensen te vertellen dat ze geliefd zijn, liefde zullen vinden, hen gelukkig te zien, maar hij gelooft niet dat het ooit voor hem weggelegd zal zijn. Als hij dan toch een keer verliefd wordt, eindigd dat altijd in een gebroken hart voor hem, omdat hij hen in een visioen gelukkig en verliefd ziet met iemand anders. Hij haat het en probeert het nu ook te voorkomen, wat verre van succesvol is tot vandaag de dag.
Jonathan is misschien een jongen van vele gezichten, maar over het algemeen is hij een stille jongen die geen aandacht naar zichzelf toetrekt. Hij is stil, beleefd, en onleesbaar. Mensen denken dan ook vaak dat hij verlegen is, maar hij luistert gewoon liever naar mensen dan nutteloze woorden te spreken, daar heeft hij nooit het nut van ingezien. Zijn visioenen zorgen ervoor dat hij nog wel eens dromerig lijkt, maar dat is zeker niet zo. De visioenen hinderen hem in elk aspect van zijn leven, en hij kan niet naar buiten gaan, of überhaupt contact maken met een ander wezen, zonder een visioen te krijgen.
Jonathan is door de onzekerheid van wat hij wel kan zien, zelf ook erg onzeker. Hij wil gewoon geliefd worden door iemand en genegenheid voelen, maar door zijn visioenen kan hij het niet aan om rond mensen te zijn, zeker als het langer is dan heel even. Hij probeert nog altijd zijn visioenen onder controle te krijgen, maar begint langzaam de hoop op te geven, net als zijn hoop op een normale toekomst.
Verleden: Jonathan is geboren in een relatief normaal gezin. Zijn moeder had een zeer afgezwakte versie van zijn krachten, waardoor ze eigenlijk gewoon extra gevoelig was voor evenementen die nog niet waren voorgevallen. Zijn vader heeft geen enkele extra kracht, waardoor het juist eigenlijk vreemd is dat hij zo'n krachtige mutant is geworden. Jonathan's twee oudere broers zijn jongens zonder merkbare gaven, waardoor ze dachten dat hij ook een normaal kind zou zijn, maar het tegendeel was waar. Van kleins af aan merkten ze al dat hij een voorgevoel had voor dingen die nog niet waren gebeurt, waardoor hij bijvoorbeeld begon te huilen voor hij viel, of begon te juichen voor een doelpunt. Zijn ouders hoopten dat het daarbij zou blijven, maar dat is jammer genoeg niet zo geweest. Nog voor zijn middelbare school begon hij moeite te krijgen met zijn krachten, wat allemaal nog veel erger werd toen de puberteit hard toesloeg en zijn krachten exponentieel sterker en oncontroleerbaarder werden. Binnen een half jaar was het zo erg, dat Jonathan zijn ogen eruit heeft proberen te krabben met een vork. Dit eindigde helaas voor altijd zijn zicht, maar deed niets aan de visioenen, die alsmaar sterker bleven worden. Zijn omgeving was van deze actie compleet geschokt, omdat niemand ooit had gedacht dat de vrolijke en enthousiaste jongen hier ooit toe in staat zou kunnen zijn, zeker omdat hij de maten van zijn visioenen lang geheim heeft proberen te houden. Hierna was de jongen niets anders meer dan doodongelukkig, wat zijn ouders en broers ook probeerden om hem op te vrolijken. Het heeft net genoeg geholpen om zijn vele zelfmoordpogingen te voorkomen, maar sinds de dag van het incident is hij het huis niet meer uit geweest, behalve voor een noodgeval. Ook sloot hij zich heel snel van hen af, waardoor hij alleen achterbleef, ongelukkig en eenzaam, maar met zo min mogelijk visioenen. Hij probeerde nog vanuit huis te studeren, maar al snel hebben zijn ouder besloten hem hierheen te sturen in de hoop dat hij zijn krachten onder controle krijgt en de jongen van vroeger weer terug kan komen.
Relaties:
Extra: Toen Jonathan op zijn 13e hier op school kwam, en een plekje voor zichzelf wist te vinden, alleen en donker, hebben zijn docenten hem ingeschreven voor het programma met asieldieren, in de hoop hem iets meer vrijheid te geven met een dier, en hem te dwingen te bewegen en van zijn kamer te komen. Dit heeft verrassend goed gewerkt. Een echte geleidehond heeft hij nooit gehad, en hij loopt altijd nog met een stok, maar doordat hij vaker dan eens visioenen heeft gehad over het terrein, en de bewegingen van een hond inmiddels goed kan aanvoelen, geven de dieren hem een boel vrijheid. Toch laat hij ze het liefst uit als hij bijna zeker is dat er niemand anders op de gangen naar buiten is, en het buien ook zo stil mogelijk is. Hij kan dit inmiddels heel erg goed horen, omdat hij toch bijna volledig afhankelijk is van zijn oren voor oriëntatie en het herkennen van gevaar, wat voor hem ieder ander is. Hij krijgt vooral dieren toegewezen die angstig of wantrouwig zijn en veel 1 op 1 aandacht nodig hebben, die hij hen kan geven, omdat hij weigert naar de lessen te gaan, want daar zijn anderen, en hij kan ook op zijn kamer zijn braille boeken lezen.
In zijn jaren hier heeft hij 1 hond, tegen alle regels in, gehouden:
Sophie, een grote pluizige Samoyed, met wie hij direct een band had. Ze kan best heel intimiderend zijn, maar meestal ligt ze aan Jonathan's voeten of hobbelt door zijn kamer. Ze vertrouwen elkaar met hun leven. Ze is dan misschien geen echte geleidehond, maar ze zorgt ervoor dat hij veilig blijft in de grote boze buitenwereld, zowel van zichzelf als van iedereen die hem pijn zou willen of kunnen doen, op welke manier dan ook. Dat is ook de reden waarom je hem nooit aan moet raken zonder zijn toestemming, tegen hem moet gillen, of hem proberen te bedriegen door zijn blindheid, want ze laat je hardhandig weten dat het niet okay is dat je zo doet.
[ bericht aangepast op 30 maart 2016 - 14:19 ]
Bowties were never Cooler
