Once Upon A Time (speeltopic) ~7 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?

Peter Pan

'Best, dan denk je dat lekker.' zeg ik onverschillig. 'Jij brengt me naar mijn logboek, waarmee ik mensen niet eens kwaad kan doen, omdat ik toen ik het maakte nog niet kon toveren, en dan geef ik jou meteen je magie terug. Dan gaan we naar Rumple en geef ik ook hem zijn magie terug. Dan zal je geen last meer van me hebben.'

obsessive rage

Joseph Lloyd Dombrowski

Opeens hoorde ik een luidde "Bonk!". Ik wist dat het meisje ~ dat Ruby heet ~ me had verboden binnen te komen, maar ik moest gewoon weten wat er was gebeurt. Zachtjes sloop ik binnen. Van achter een hoekje zag ik ze liggen. Wat kon er gebeurt zijn? De enigste persoon die op dit moment om me gaf, was Ruby. En zij lag hier nu, bijna levenloos op de grond. Ik rende naar buiten, maar onderweg stompte ik een tafeltje om met daarop een vaas. Het maakte een luid kletterend geluid. Ik bleef rennen, hopend dat ze niet te weten kwamen dat ik hier was geweest...

Jens Potter

Na wat in de stad te hebben rondgelopen wandelde ik binnen in de antiekwinkel. "Goed volk hier!" Schreeuwde ik door de winkel, hopend dat er iemand kwam opdagen.

Rumplestiltskin
'Mooi,' zei ze op een zachtte toon. 'Je vertelt me eerst wat je wilt doen met Graham, vervolgens beloof je me dat je mijn gezin met rust laat en niet weer onverwachts voor de deur staat met dat kreng.'' ze gaf een klein knikje naar Jo. 'En JIJ mag Ruby uitleggen als er iets gebeurd met haar vriendje of heb je daar al een oplossing voor?'' ik lachte even. 'Ik heb Graham nodig voor wat,' ik stopte even met praten. 'Gevaarlijke dingen.' loog ik. 'Wat jou Ruby betreft ik kan heel die Graham uit haar geheugen wissen, zodat ze hem nooit heeft gekend.'
'
Vittoria Gold
'Best, dan denk je dat lekker.' zei Pan nog onverschillig. 'Jij brengt me naar mijn logboek, waarmee ik mensen niet eens kwaad kan doen, omdat ik toen ik het maakte nog niet kon toveren, en dan geef ik jou meteen je magie terug. Dan gaan we naar Rumple en geef ik ook hem zijn magie terug. Dan zal je geen last meer van me hebben.' Ik knikte. '
'Beloofd?' vroeg ik en ik draaide van ze weg om aanstalten te maken om naar het bos te gaan waar ik het logboek heb begraven. 'Volg mij maar.'

Peter Pan

'Beloofd.' zeg ik. Het zou geen enkele zin hebben dat niet te zeggen, gezien een deal met Rumple je einde kan worden. Ook al is Rumple mijn zoon.

obsessive rage

Graham

De deal tussen Pan en Vittoria en mij is eindelijk gesloten. Ik was nog steeds verbaast dat dat kind zo brutaal was. Die houding tegenover ons... Vittoria loopt voorop om de weg te wijzen. Ik ga achter Pan lopen zodat hij niks geks kan uithalen.

Regina

Opnieuw kwam die vreselijke lach van Gold. 'Ik heb Graham nodig voor wat,' het bleef kort stil. 'Gevaarlijke dingen. Wat jou Ruby betreft ik kan heel die Graham uit haar geheugen wissen, zodat ze hem nooit heeft gekend.' Ik schudde mijn hoofd. "Ze mag hem kennen alleen als Sheriff. Geen vriendje" het laatste voegde ik snel bij. "Ze mag herinneren dat ze in het bos was gevallen en Graham haar heeft gevonden en naar huis heeft gebracht." Ik maak de touwen rondom Jo los. "Geen gekkigheid nu meid. Die touwen zijn zo terug." Ik richt me weer tot Gold. "Eerst het geheugen dan het hart." Ik kijk geschrokken om als ik opeens iets hoor omvallen. "Wie is er hier binnen gedrongen?" roep ik kwaad, terwijl ik richting de achterdeur loop.

Do I look like Mother Teresa?

Jens Potter

Ik hoorde geen antwoord en zocht de fiets. "Hallo? Is er iemand thuis?" Schreeuwde ik nogmaals. Anders zou ik gewoon een briefje achterlaten met wat geld erbij en weggaan. "Hallo??? Vittoria? Is hier iemand?" Schreeuwde ik als laatste hoop.

Vittoria Gold
Ik knikte en liep naar het bos toe Graham bleef achter Pan lopen waarschijnlijk om hem in de gaten te houden, niet dat hij iets kon uithalen als Pan iets zou doen waarschijnlijk hoop ik zou Pan ook niks doen hij wilt alleen dat boekje. Ik loop dieper het bos in na een van de grootste en oudste eiken.


Rumplestiltskin
Regina schudde haar hoofd. 'Ze mag hem kennen alleen als Sheriff. Geen vriendje. Ze mag herinneren dat ze in het bos was gevallen en Graham haar heeft gevonden en naar huis heeft gebracht.' ze maakte de touwen rondom Jo los. 'Geen gekkigheid nu meid. Die touwen zijn zo terug.' zei ze en ze richte zich weer tot mij. 'Eerst het geheugen dan het hart.' ik knikte. Regina keek geschrokken om, ik volg haar blik als ik ook iets hoor omvallen. 'Wie is er hier binnen gedrongen?' riep ze kwaad en liep naar de achterdeur ik liep haar maar achterna.

[ bericht aangepast op 19 juni 2016 - 10:44 ]

Joseph Lloyd Dombrowski

'Wie is er hier binnen gedrongen?' riep de burgemeester kwaad. Ik liep buiten langst de achterdeur, weg van hier. Ik bleef rennen. Totdat ik ver genoeg was. En dan bedacht ik dat Ruby daar nog was. Ik rende terug, maar zag van op een afstand dat de burgemeester er nog stond. Ik stond in het zicht, dus liep ik zo snel als mogelijk naar een bosje, en verschool me erin.

Regina

Gold volgde me richting de achterdeur. Er lag een vaas op de grond, die gebroken was. Ik zuchtte diep. Met magie tilde ik de vaas weer omhoog en repareerde deze. Even dacht ik dat ik wat in de tuin zag, maar ik liet het voor wat het was. "Regel nu maar dat geheugen Gold." zei ik ongeduldig. Het was eigenlijk wel fijn dat ik het hart niet meer had. Stel je voor dat Ruby nieuwsgierig zou worden en op onderzoek zou uitgaan of stel je voor... Henry?!

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik volgde Regina en Gold mee naar buiten, Regina was niet aardig voor me maar ze was wel goed in magie gebruiken, langzaam ging ik naar Regina toe, "Regina... zou u me willen leren om magie te gebruiken?" vroeg ik lief, ik zou het zo fijn vinden om magie te kunnen gebruiken, én te kijken of mijn 'vader' waarheid spreekt. Ik keek haar smekend aan.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
"Regel nu maar dat geheugen Gold." zei ze ongeduldig, ik keek even naar mijn armband dat er nog steeds om zat en daarna naar Regina. 'Wat ik me net herinnerde is dat ik nog steeds geen magie kan gebruiken dus ik niks met haar geheugen kan doen.' ik keek naar Jo toen ze naar Regina liep.
Regina... zou u me willen leren om magie te gebruiken?' ik keek zo neutraal mogelijk gaat ze nou aan elke heks en tovenaar vragen of ze haar magie wilt leren wat is ze van plan?

Regina

"Regina... zou u me willen leren om magie te gebruiken?" ik keek verbaast van Jo naar Gold en weer terug. Vroeg ze dit nou serieus aan mij als The Dark One haar vader is? Ik grinnik even, maar negeer haar volkomen. Ik pak de pols van Gold en bestudeer de armband. "Het is de armband van mijn moeder, maar Pan heeft deze verbeterd." ik trek een serieus gezicht en bekijk de armband wat beter. "We weten allebei dat je magie geneutraliseerd is, maar er is een probleem." ik laat zijn pols los en kijk de twee even om te beurt aan. "Pan werkt vermoedelijk met bloedmagie. Alleen mensen met zijn bloed kunnen dit verbreken." Ik wijs naar de armband. "Dat ding zit om jou, dus jij kan het niet." Ik richt mijn blik op Jo. "En zij is niet sterk genoeg."

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Regina grinnikte even maar negeerde me, verontwaardigt keek ik haar na, ze ging naar Rumple en ze hadden een gesprekje,
"En zij is niet sterk genoeg." zei ze terwijl ze naar mij keek, "Waarom ben ik niet sterk genoeg?" vroeg ik verontwaardigt terwijl ik bij het tweetal ging staan, waarom ben ík nou weer niet sterk genoeg...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Regina negeerde Jo haar vraag. Ze pakte mijn pols en bestudeerde de armband. 'Dus het enigste wat we kunnen doen is hopen dat Vittoria die boek snel terug geeft aan Pan zodat ik mijn magie weer heb.' Zeg ik met een diepe zucht er achter aan. Ik keek Jo aan en daarna weer naar Regina. 'Inderdaad ze is niet sterk genoeg.'
'Nog niet,' fluisterde ik er achteraan.

Joseph Lloyd Dombrowski

Nadat de mensen uit het zicht waren verdwenen rende ik de straten van het dorp in. Ik begon zwervend over de straten te trekken. Waar was mijn cape toch? "Awoehoehoe!!!" Huilde ik. Ik ging ergens in een donker steegje naar de hoofdstraat kijken. Misschien kwam Graham, de sheriff, wel voorbij.