Once Upon A Time (speeltopic) ~7 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?

Joseph Lloyd Dombrowski

Het meisje gooide een cape over mij. Spijtig genoeg niet dé cape. Ik hoorde stemmen. Deze werden alsmaar zwakker, ze waren vertrokken. En nu zat ik hier. Ik schudde de cape van me en kroop op een zetel-stoelachtig ding. Ik viel rustig in slaap...

Ik stond op een veld. Het onweert. Ik heb een wapen vast. De vijand komt op ons af. Ze schieten in het wilde weg. Opeens zie ik een kogel op Kay afgaan. Ik sprong ervoor, maar te laat. Gelukkig was het maar een schampschot. Maar de woede in mij borrelt op. Ik kan dit niet meer aanzien. Ik word harig en sta op m'n vier poten. Maar in een plaats van op The Bad Guy's af te gaan, liep ik richting Kay. Deze zocht duidelijk ijverig naar mijn cape. Maar ik hield mezelf niet meer onder controle. Na een zwaar gevecht met Zane, Jay, Cole en Kay hebben er 3 het met hun leven moeten bekopen. Cole kon me gelukkig nog onder controle houden. Want wat de gevolgen zouden zijn geweest als dit niet was gebeurt... Neen. Dat wil ik gewoon niet weten.

Ik schrok wakker. Wat een vreselijke nachtmerrie. Nu weet ik wel terug wat er in het verleden is gebeurt maar... Dat is niet zo positief... Nogmaals rolt er een traan over mijn snuit. Waarom... Waarom... Waarom ik... En huilend val ik terug in slaap...

Vittoria Gold
Graham schudde zijn hoofd "Nee, je gaat niet je leven op het spel zetten voor mij." waarschuwend keek hij mij aan "Beloof je het me?"
Ik keek even twijfelend naar de grond en knikte dan en keek hem weer aan. ´Ja, ja beloofd.´


Rumplestiltskin
"Sorry Mevrouw van mijn vader, hij is niet echt vrolijk vandaag." hoorde ik Jo zeggen en ik rolde met mijn ogen, ik draaide me om naar Regina.
"Ik neem aan dat je hier niet alleen bent vanwege de kennismaking? Dat is allang geweest. Buiten." moppert ze en ik grinnik even. 'Dat klopt, maar ik bedacht me net misschien dat jij deze armband van mijn pols en die van Vittoria af krijgt zodat ik mijn magie weer kan gebruiken.'

Graham

Vittoria staarde even naar de naar grond, maar richtte al snel haar blik weer op mij. ´Ja, ja beloofd.´ Aan de manier waarop ze het zegt heb ik gewoon het gevoel dat ze het niet meent. "Pan!" schreeuw ik nog een keer. "Die Pan komt maar niet opdagen." mopper ik.

Regina

Gold grinnikt. Ik haat het als hij dat doet. 'Dat klopt, maar ik bedacht me net misschien dat jij deze armband van mijn pols en die van Vittoria af krijgt zodat ik mijn magie weer kan gebruiken.' "Maar dat is een armband van Pan." merk ik opeens op. Ik trek een ernstig gezicht. "Hoe kom je daaraan?" was Pan in Storybrooke? hij was niet mee vervloekt. Dit zou nog eens gevaarlijk kunnen worden...

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo

Toen Regina en Rumple in gesprek waren sloop ik stiekem weg, misschien zou ik het hart nu al vinden, en anders lijd ik mezelf even rond...
Onderzoekend liep ik door het grote huis, deze vrouw was rijk!
Waar was ik naar opzoek? Naar een verborgen kamer? Ik voelde langs de wanden, niet echt iets...
Waar zou ik een hart verstoppen? Ja in een verborgen kamer maar waar zou ik die hebben?
Na nog even gezocht te hebben kwam ik er achter dat het zinloos was. Snel liep ik weer terug naar het tweetal en deed alsof ik niet weg was geweest, zouden ze het gemerkt hebben?
Zometeen maar even vragen waar het hart ligt, subtiel...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Na mijn verhaal knikte hij vastberaden. "Interessant. Heb je dat vaak of merk je het bij iemand anders?" Ik keek hem verbaast aan, hij vond het niet raar? Er was iets met hem wat ik niet kon plaatsen, maar hij had mijn aandacht weer. 'Heel mijn leven heb ik dat nog nooit gehad, maar vandaag lijkt alles zo raar.' Ik twijfelde even, maar besloot om alles te vertellen. 'Vannacht droomde ik over een wolf, daar begon het mee.Toen ik aan het werk was, heb ik een dossier gevonden over een wolf in Storybrooke, daar gingen we naar opzoek toen ik dat ongelukje kreeg.' Ik staarde even naar de grond. 'Mijn moeder zegt dat Graham die wolf heeft doodgeschoten, maar zoiets zou Graham nooit doen. Ook al zei hij dat hij het wel gedaan heeft. Het klopt gewoon niet.' Ik keek August twijfelend aan, maar besloot hem maar te vertrouwen. 'En toen ik vanmiddag op het bureau kwam zat er een wolf binnen opgesloten.' ging ik verder. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. 'Ik ben het beest helemaal vergeten,' zei ik verschrikt. 'Waarom wil je dit eigenlijk weten?' Ik keek hem vragend aan. Het voelde fijn om dit met iemand te delen die niet direct zei dat het belachelijk was, want zo klonk het namelijk wel.

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
''Maar dat is een armband van pan.' ze trok een ernstig gezicht. 'Hoe kom je daaraan?' ik zuchtte even. 'Goh dat wist ik nog niet dat dit van Pan was.' ik vertelde haar daarna het hele verhaal van Pan die langs kwam en een of andere boekje wilde. 'Vittoria gaat hem dat boekje geven zodat wij onze magie weer terug hebben.' ik keek even naar Jo die terug kwam van wat ze ook ging doen waarschijnlijk Graham hart zoeken. 'Luister eens Regina.' ik keek haar aan en ging vlak voor haar staan. 'Waar heb je Graham hart eigenlijk gelaten? je mag het gerust vertellen met Jo erbij.' ik kijk snel naar Jo en dan weer naar Regina op een fluister toon ging ik verder. 'Zei heeft haar hart ook niet meer, ze zal niks doorvertellen en niks doen.'

[ bericht aangepast op 16 juni 2016 - 13:34 ]

Lisa

Nadat ze me in de winkel negeren ging ik maar weer terug naar buiten. In liep met Spike over de straten. Wat was het toch saai hier.

Regina

Gold zuchtte. 'Goh dat wist ik nog niet dat dit van Pan was.' Hij vertelde me daarna het hele verhaal van Pan die langs kwam en een of andere boekje wilde. 'Vittoria gaat hem dat boekje geven zodat wij onze magie weer terug hebben.' Ik volgde de blik van Gold, die naar Jo keek. Wat had zij net gedaan? 'Luister eens Regina.' Gold kwam voor me staan. Wat was hij toch van plan? 'Waar heb je Graham hart eigenlijk gelaten? je mag het gerust vertellen met Jo erbij.' Hij werp snel een blik op Jo en gaat op fluisterende toon verder 'Zei heeft haar hart ook niet meer, ze zal niks doorvertellen en niks doen.' Ik fronste mijn wenkbrauw op. "Waarom zal ik aan jou vertellen waar mijn dierbaarste bezit is? Het is dat je nu geen magie hebt, maar anders pak je het zo van mij af. Ik ken je langer als vandaag Rumple." zeg ik woedend tegen hem.

August

Een verbaasde blik betrad het gezicht van Ruby. 'Heel mijn leven heb ik dat nog nooit gehad, maar vandaag lijkt alles zo raar.' Ik zag hoe ze twijfelde, maar ze praatte toch verder. 'Vannacht droomde ik over een wolf, daar begon het mee.Toen ik aan het werk was, heb ik een dossier gevonden over een wolf in Storybrooke, daar gingen we naar opzoek toen ik dat ongelukje kreeg.' Ruby staarde even naar de grond. Dit alles wat ze zij klonk zeer interessant. 'Mijn moeder zegt dat Graham die wolf heeft doodgeschoten, maar zoiets zou Graham nooit doen. Ook al zei hij dat hij het wel gedaan heeft. Het klopt gewoon niet.' De gedachtes van Ruby zijn dus anders dan Regina en Graham. 'En toen ik vanmiddag op het bureau kwam zat er een wolf binnen opgesloten.' ging ze verder. Ze sloeg haar hand voor haar mond. 'Ik ben het beest helemaal vergeten,' zei ze verschrikt. 'Waarom wil je dit eigenlijk weten?' Ze keek me vragend aan. Ik kantelde mijn hoofd richting mijn rechter schouders en linker schouders en hield hem vervolgens weer recht. "Door dit soort gesprekken te houden met mensen krijg ik inspiratie." er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "De gedachtes die je hebt, die moet je vasthouden Ruby." Ik zet een stap dichterbij en leg een hand op haar schouder. "Ze zijn bijzonder en hier héél zeldzaam."

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo

"Waarom zal ik aan jou vertellen waar mijn dierbaarste bezit is? Het is dat je nu geen magie hebt, maar anders pak je het zo van mij af. Ik ken je langer als vandaag Rumple."
"Omdat jouw 'dierbaarste bezit' nu bijna in handen is van Pan, Pan komt zometeen hierheen om hem te vermoorden, wil je dat?" loog ik, het klonk best overtuigend... "Graham is met Vittoria mee, Vittoria kan Pan niet aan, Graham gaat haar sowieso beschermen en geeft zijn leven voor het hare..." zeg, ik word steeds beter in liegen! Het kwam er echt goed uit!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

'Misschien wel als je mijn hele naam zegt.' zeg ik onverschillig en stap een steegje uit. 'Oh, en nog een tip, kijk verder dan je neus lang is. Dus dochter van "de Dark One", kom je mijn logboek teruggeven? Anders gaat hij eraan.'
Ik blijf kalmpjes met mijn handen losjes langs mijn lichaam staan, maar als ze zegt dat dat niet zo is zal ik ze zonder moeite een vuurbal laten verschijnen. Of iets anders, maar het zal erg pijnlijk zijn.

---

obsessive rage

(is het een probleem dat ik m'n naam ga veranderen?)

Harry_Potter007 schreef:
(is het een probleem dat ik m'n naam ga veranderen?)

Ruby

"Door dit soort gesprekken te houden met mensen krijg ik inspiratie." hij glimlachte naar me. "De gedachtes die je hebt, die moet je vasthouden Ruby." Hij kwam een stap dichterbij en legde een hand op mijn schouder. "Ze zijn bijzonder en hier héél zeldzaam." Een lichte schok ging door mij heen. Kort keek ik naar de hand die op mijn schouder lag. Voorzichtig boog ik naar voren en staarde in zijn ogen. Onze hoofden waren op enkele centimeters van elkaar. De tijd leek stil te staan. Verschrikt stapte ik achteruit, waar was ik mee bezig? Ik staarde naar de grond, ik durfde hem niet meer aan te kijken. Ik wist niet precies wat hij bedoelde met wat hij net zei, de woorden drongen ook niet echt tot mij door. Zei hij nou dat ik mijn gedachten vast moest houden? Hij vond ze zeldzaam en bijzonder. Dat deed mij glimlachen.

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
'Waarom zal ik aan jou vertellen waar mijn dierbaarste bezit is? het is dat je nu geen magie hebt, maar anders pak je het zo van mij af. Ik ken je langer als vandaag Rumple.' een klein glimlachje verscheen op mijn gezicht ik wilde net wat zeggen toen Jo haar mond open trok,"Omdat jouw 'dierbaarste bezit' nu bijna in handen is van Pan, Pan komt zometeen hierheen om hem te vermoorden, wil je dat?" wat begint ze ineens te veranderen.
"Graham is met Vittoria mee, Vittoria kan Pan niet aan, Graham gaat haar sowieso beschermen en geeft zijn leven voor het hare..." ik grijnsde en knikte naar Regina.
'Dat is inderdaad waar ja, ze zijn bij Pan en je weet hoe Pan is.'


Vittoria Gold
'Misschien wel als je mijn hele naam zegt.' ik stond op toen ik Pan zijn stem hoorde en draaide me naar hem om.
'Oh, en nog een tip, kijk verder dan je neus lang is. Dus dochter van "de Dark One", kom je mijn logboek teruggeven? Anders gaat hij eraan.' ik keek naar Graham.
'Nou dit is dus snotjong van een Pan,' zei ik. 'Peter Pan,' zei ik er zachtjes en mopperend er achter na ik ging voor Pan staan. 'Ik kom jou vertellen waar het boekje is, als jij mij en mijn vaders magie dan terug geeft.' zeg ik terug geeft komt er dreigender uit dan dat de bedoeling was.

Peter Pan

'Snotjoch is al bekender. Klootzak is voor volwassenen.' zeg ik als Vittoria me op haar eigen boze manier aan de Huntsman voorstelt. Graham, geloof ik.
'Ik kom jou vertellen waar het boekje is, als jij mij en mijn vaders magie dan terug geeft.' zegt Vittoria, lichte dreiging schijnt in haar stem door.
'Dat doe ik, zo gaat het spel, ik breek mijn eigen regels niet.' zeg ik kalmpjes. 'Maar pas na het te hebben gehoord, dan ga ik kijken, en dan krijg je je magie terug. Anders niet.'

---

obsessive rage