Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
"Hij heeft wel gelijk, wat hebben wij jou ooit aangedaan?" zei Jo, mijn mondhoeken trilde even, er gingen nou verschillende emoties door me heen, ik wist dat de meerdere voor Bae waren en maar eentje voor Jo, en dat was woede. Ik keek haar aan en lachte op zo krankzinnige manier. Ik hief mijn hand op alsof ik haar keel dicht kneep en tilde haar met magie op, ze kreeg geen lucht meer.


Baelfire
'Dit bedoel ik nou vader, je macht, je lafheid, je arrogantie alles nu, je bent zo veranderd je geeft om niemand, je zal zelfs mij vermoorden om je hachje te redden.' ik keek even naar Jo met verdriet in mijn ogen dat ons vader haar zo pijn doet. 'Papa hou op, hou nu onmiddellijk hier mee op.

Vittoria Gold
'Dankjewel.' zei hij lachend, bij mij kon er alleen maar een klein lachje er vanaf. 'Vittoria!' ik wilde weg lopen toen Graham mijn naam riep en mijn pols vastpakte. 'Dankjewel en zie ik je gauw weer?' hij drukte zijn lippen op die van mij en ik beantwoorde die heel even. 'Dankjewel.' fluisterde hij opnieuw maar deze keer in mijn oor. Ik glimlachte voorzichtig. 'Graag gedaan en tot snel.' met die woorden liep ik snel het politiebureau uit.

Ruby

Een zwak glimlachje verscheen op haar mond. "Hij zal Storybrooke niet snel verlaten hoor." Ze pakte Henry's bord weg en tikte op de klok. "Kom jullie niet te laat voor school en werk?" Ik knikte en propte snel de laatste hap naar binnen. Ik trok mijn Jack aan en gaf Regina een kus op haar wang en woelde plagend door Henry's haar. 'Tot vanavond,' riep ik met volle mond voordat ik het huis uit sprintte. Zo snel als ik kon liep ik naar het bureau. Ik glimlachte toen Vittoria naar buiten kwam lopen. 'Hey, ik ben laat voor werk, maar we moeten binnenkort gauw weer afspreken.' Zei ik snel voordat ik naar binnen liep. Zolang als ik mij kon herinneren waren wij al vriendinnen. Dat kwam omdat mijn moeder en Gold elkaar al heel lang kennen. 'Morgen,' groette ik mijn collega Graham. 'Bedankt nog dat je mij gisteren hebt gered.' Ik glimlachte kort naar hem. Vervolgens liep ik naar het koffiezetapparaat en pakte een kop koffie. 'Dus wat staat er voor vandaag op de planning?' Zei ik zakelijk.

---

When you believe your dreams come true

Jo
Rumple lachte en hief zijn hand op, meteen kreeg ik geen lucht meer en vloog omhoog, ik spartelde in de lucht, dit hou ik niet lang vol!
'Dit bedoel ik nou vader, je macht, je lafheid, je arrogantie alles nu, je bent zo veranderd je geeft om niemand, je zal zelfs mij vermoorden om je hachje te redden. Papa hou op, hou nu onmiddellijk hier mee op..." riep Bae, wel lief dat hij het voor me opneemt maar ik denk niet dat het werkt, "Bae, zeg maar niets meer..." zeg ik half stikkend en hoestend, hij mag niet in gevaar komen. "Bae, alsjeblieft..." smeek ik Bae, daarna keek ik weer naar Rumple, "Ik haat je..." siste ik naar hem, "Als je me echt zo graag pijn wilt doen, doe het dan zonder Bae.." zei ik zodat Bae het niet kon horen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Ik kom binnen stormen bij Jo, Rumple, en blijkbaar ook Baelfire. Als ik zie wat Rumple doet gooi ik hem aan de andere kant van de zaal, goed, ze blijft een Lost Girl. Ze is niet mijn favoriet, maar toch.
'Zijn jullie elkaar aan het vermoorden? Wat leuk, mag ik mee doen?' vraag ik met een lachje.

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Ik zag Pan naar binnen stormen die mij aan de andere kant van de zaal gooit.
''Zijn jullie elkaar aan het vermoorden? wat leuk, mag ik mee doen?' vroeg hij met een lachje.
Ik stond moeizaam op en keek hem dreigend aan. 'Ach ben je er weer? rot joch.' ik lachte even. 'Kon je mij niet missen.' ik liep naar Pan toe. 'Nee, je mag niet mee doen mijn winkel uit nu.'
Ik keek even naar Baelfire. 'Bae het spijt me, ik ben inderdaad een monster.' met een handbeweging liet ik mist rondom hem komen en verdween Bae, hij moest hier niet tussen geraken als enige zonder magie.

[ bericht aangepast op 22 juni 2016 - 12:41 ]

Jo

Opeens komt Peter binnenstormen en gooit Rumple aan de kant zodat ik val, ik haal even goed adem voordat ik hoest. "Peter..." mompel ik, moet ik nou blij zijn of niet?
Rumple toverde Bae weg, langzaam stond ik op en liep naar de beiden, "Bij wie hoor ik nu?" vroeg ik, ik weest bij wie ik hoorde, Peter, maar Rumple had mijn hart dus als hij wou dat ik bij hem hoorde kon hij dat zo regelen. "Rumple heeft mijn hart..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Joseph Lloyd Dombrowski

Ik rook onraad. Ik rende en rende, zonder te beseffen naar waar. Uiteindelijk kwam ik aan een winkeltje, 2 mannen en een vrouw waren aan het ruziën. Ik moest ingrijpen. Ik sprong op de deur, deze vloog open en eens binnen sprong ik op de oude man. Ik liet hem kennis maken met mijn tanden, die hij binnenkort zal mogen aanvoelen... In gromde.

Vittoria Gold
Ik zag Ruby even en ik knikte vriendelijk naar haar. 'We moeten zeker snel weer afspreken.' ik liep terug naar de winkel van mijn vader. 'Ik ben te..' wilde ik zeggen maar ik stopte toen ik Peter Pan zag, Rumplestiltskin met Joseph op zich en Jo. 'Uhm, volgens mij kom ik een beetje ongelegen.'
Ik keek naar Joseph. 'En Joseph als je dadelijk nog wilt leven zou ik nu snel van hem af gaan.' ik lachte wat ongemakkelijk.

Joseph Lloyd Dombrowski

'En Joseph als je dadelijk nog wilt leven zou ik nu snel van hem af gaan.' Riep Vittoria met een ongemakkelijk lachje in haar stem en op haar gezicht. "Oké... Maar als hij ook maar 1 foute beweging maakt dan..." Ik slikte mijn woorden in. Vittoria's blik zei genoeg. "Sorry meneer." Zei in tegen de man die door mij op de grond lag. Ook al wist ik dat hij mij niet verstond.

[ bericht aangepast op 22 juni 2016 - 13:10 ]

Jo
Opeens kwam er een grote hond / wolf de kamer ingestormd, waarom als er 1 vijand is komen er duizend mensen binnen!
Het dier sprong op Rumple en ik schoot in de lag, haha Rumple! Meteen daarna kwam mijn half zus binnen, ze was gewoon te aardig dus ik vond haar niet erg in deze familie passen, 'En Joseph als je dadelijk nog wilt leven zou ik nu snel van hem af gaan.' zei ze, Joseph, als hij doodgaat boeit het me niet erg maar als hij zo Rumple kan bezighouden kan ik andere dingen doen, zoals die stomme armbanden weg proberen te halen!
Maar de hond begon te grommen, of wat hij dan ook maar deed. Het was een vaag gezicht.
"Leef je nog Rumple?" vroeg ik grijnzend, geweldig was het als hij pijn kreeg, ik zou ook een spreuk kunnen doen, als ik pijn heb dan heeft hij ook pijn, maar dan niet andersom!... slim, maar dat kan pas als ik die stomme armbanden van mijn handen af heb, hopelijk komt hij niet op hetzelfde idee want dan heb ik dubbel pijn, en van Rumple en van mezelf...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Vittoria. 'Graag gedaan en tot snel.' ze draaide zich snel om en liep weg het politiebureau uit. Ik was weer alleen, maar niet voor lang. 'Morgen,' ik keek naar de deuropening en zag dat Ruby binnen kwam lopen. "Hey, goedemorgen. Je bent laat." zei ik terwijl ik tussen de papieren zat te snuffelen. 'Bedankt nog dat je mij gisteren hebt gered.' Er verscheen een korte glimlach op haar gezicht. "Euh, iedereen zou hetzelfde gedaan hebben in mijn situatie." Mijn ogen volgde Ruby naar het koffiezetapparaat. 'Dus wat staat er voor vandaag op de planning?' wat was er mis met Ruby ze klonk zo zakelijk. "Ik heb gisteravond doorgewerkt dus alle administratie is klaar. Ik heb alles weer op orde, dus het is gewoon een kwestie van patrouilleren, alles in de gaten houden en donuts eten." zei ik al lachend. "Gaat het alweer een beetje of niet?" vroeg ik bezorgd. Ze leek nog een beetje last van wat hoofdpijn te hebben.

---

Do I look like Mother Teresa?

Peter Pan

'Winkel uit? Wat een saai idee.' zeg ik met een frons. Ik loop naar Jo toe en haal de armband eraf. 'Oh, en ik kom mijn Lost Girl weer ophalen. Een stuk veiliger dan bij jou, is het niet, jochie?'
Ik grinnik. 'Of ik doe deze bij jou om. Een beetje een goede thuissituatie gun je je kind toch wel? Ik ben misschien geen goede vader... Maar laat me dan in elk geval zien dat jij dat wel kan zijn.'
Het komt er nogal spottend uit, maar het laatste meen ik wel. En dan misschien niet voor hem, maar voor Odi. Door haar ben ik weeskinderen gaan verzamelen.

---

obsessive rage

Vittoria Gold
Ik loop achter wat vitrinekasten waar ik de dolk van mijn vader tevoorschijn tover. Ik loop van achter op mijn vader af en voordat hij kan reageren op Pan begin ik te praten.
'Vader, voordat je reageert op Pan moet je weten dat je beter moet weten wie je kan vertrouwen voor al wie je zijn dolk toevertrouwd.' Ik richt de dolk op zijn borst.

Joseph Lloyd Dombrowski

Nadat Vittoria's dolk tegen de man zijn borst wordt gedrukt begin ik te grommen en laat ik m'n tanden zien.

Jo
'Vader, voordat je reageert op Pan moet je weten dat je beter moet weten wie je kan vertrouwen voor al wie je zijn dolk toevertrouwd.' Vittoria richt haar dolk op zijn borst,
"Vittoria, wat doe je?" vraag ik gespannen, ik weet dat ik hem niet mag maar ze was toch altijd lief voor hem? Wat was er aan de hand!?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]