Een paar jaar terug geloofde ik niet in ware liefde, maar wel in soulmates. In eerdere relaties had ik nooit het idee mijn 'ware liefde' gevonden te hebben, omdat ik relaties altijd zat werd na een aantal maanden. Ik had een relatie met mijn ex voor ongeveer twee jaar, maar dat is ook doodgebloed omdat we te veel van elkaar verschilden en ik de klik eigenlijk nooit echt gevoeld had. Hij was er wel van overtuigd dat ik zijn ware liefde was, maar ach. Ik geloof dat mijn huidige vriend nog wel eens mijn ware liefde kan zijn. En als hij dat niet is, dan is hij mijn soulmate wel. Toen we elkaar voor de eerste keer ontmoetten twee jaar geleden, was het bijna letterlijk liefde op het eerste gezicht; ik kon simpelweg niet geloven dat er iemand was met zo'n bijzondere energie. Dat was het, zijn energie, waardoor ik aangetrokken werd tot hem. In de afgelopen twee jaar hebben we letterlijk maar één keer écht ruzie gehad, maar geen van beiden hebben we ooit de neiging gehad om het uit te maken. We voelen elkaar altijd aan door onze hooggevoeligheid en hebben een onbreekbare band met elkaar. Ondanks dat ik voor hem veel relaties heb gehad, heb ik nooit echt van iemand gehouden zoals ik van hem doe. Het is erg apart om uit te leggen, en die definitie is voor iedereen natuurlijk anders. Maar ik geloof dat ware liefde betekent dat je elkaar aanvoelt en respecteert. Zo iemand waarvan je denkt van 'Hey, ik zie jou een prominente plek hebben in mijn toekomst'. Kots, kots, cliché, cliché.
(USER WAS BANNED FOR THIS POST)
Salaryman
