OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Terwijl ik mijn hele verhaal had gedaan had Elsa al die tijd aandachtig naar mij geluisterd. 'Jammer niet zo Quinn,' hoor ik grootmoeder Cora nog zeggen. 'Wat moeten alle mannen wel niet van je denken. Al dat gejammer steeds...' Ik hoopte dat Elsa me nu een stuk beter zou begrijpen en me niet richting mijn moeder zou pushen. "Dankje dat je mij dit verteld, ik begrijp het nu. Ik zal er niet meer naar vragen en als jij er klaar voor bent om wel contact te zoeken dan kun je op mij rekenen." glimlachte Elsa naar mij en gaf me vervolgens een knuffel. Ik glimlachte terug naar haar en was erg blij dat ze me begreep. We waren ondertussen aangekomen bij de bibliotheek. "We gaan de vloek verbreken," Elsa klonk nu vol zelfvertrouwen en daar was ik blij mee. Een aantal minuten geleden leek ik wel bijna in een Iglo te zitten en nu was ze vastberaden om die vloek te verbreken. Ik liep achter Elsa aan de bibliotheek in. Elsa was druk bezig met allerlei boeken te zoeken, maar ik liep rustig de boekenkasten af. Ik was op zoek naar één specifiek boek. Het had dan wel niks te maken met de vloek, maar wel iets met mij. Ik ging met mijn vinger langs alle ruggen van de boeken die in de kast stonden. Echter stond het boek wat ik zocht hier niet bij. Waar kon het toch zijn? Had Gold die soms ook in zijn winkel? Dan pak ik maar een boek waarop staat, 'De geschiedenis van Storybrooke.' Grappig er waren zelfs boeken bijgekomen door de vloek. "Heb jij al iets?" vroeg ik naar Elsa in de hoop dat zij al iets gevonden zou hebben.

---

Do I look like Mother Teresa?

Het blijft weer even stil tussen ons beide, maar toch verbreekt Regina deze keer de stilte. "Graham.. Het spijt mij zo" ik hoorde hoe haar stem trilde. Ze was net zoals ik niet klaar voor deze confrontatie. Ik kon het niet helemaal 100% uit haar ophalen, maar het leek erop dat ze moeite had met haar emoties. "Ik..ik" met mijn armen over elkaar kijk ik Regina met een serieuze/neutrale blik aan. Ik was goed in het verbergen van mijn gevoelens geworden, aangezien ik die een lange tijd niet had kunnen voelen. "Ik had je nooit mogen vermoorden. Ik had nooit je hart mogen nemen." Het bleef even stil en ik was lichtelijk verbaast om deze reactie. "Zeg het maar," vervolgt ze. ik blijf nog even stil. "Wel wil ik dat je weet dat ik veranderd ben," ik gaf een kort knikje. "Veranderd?" zeg ik met een klein spottend lachje. Ik bestudeer Regina eens goed en stop mijn handen in mijn zakken. "Je had alle recht om mij te vermoorden Regina." zeg ik dan. "Alleen had je het eerder moeten doen." zeg ik erachter aan. "Jij hebt mijn hart niet verpulverd, maar gebroken," zeg ik na even gedacht te hebben. "En niet alleen mijn hart, maar ook die van Emma." ik schud ongeloofwaardig mijn hoofd. "Wat heeft ze je ooit aangedaan?" een zwak glimlachje kwam op mijn gezicht. Grappig, dat laatste zinnetje had ik als een eerder tegen Regina gezegd, maar toen stond ze bekend als The Evil Queen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

'Wie doet zijn eigen kind nou pijn dan is het alleen maar goed dat hij weg is, nu kan hij je niet meer pijn doen.' ik kijk de man onderzoekend aan, er is iets met hem, te aardig, dat sowieso maar nog iets... Ik bedoel, niemand vind de familie Gold aardig waarom hij wel.
Bij mijn opmerking dat hij loog keek hij me weer aan, 'je bent een slimme meid. Mevrouw Gold,' ik sla mijn armen over elkaar, deze taal ken ik, deze sarcastische manier. En ik heb het gevoel dat ik weet wie het is, het begint met Dark en eindigt op One, oftewel mijn vader. Ik ken hem uit duizenden, dit was hetzelfde gedrag als hij extreem aardig deed. 'Ik ben net nieuw hier en wilde gewoon een beetje de stad verkennen toen kwam ik deze winkel tegen, en dacht laat ik hier maar eens kijken.' ik kuch even en kijk hem ongelovig aan, "Of course..." er komt een grijns op mijn gezicht, "Dark One..." zeg ik op een ietwat sarcastische manier.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

'Dark One...' zei ze op een wat sarcastische manier, ik keek haar aan proberen te verbergen dat ik schrok van die ene woord, ze wist het maar hoe? niet iedereen zou er zo snel doorheen prikken wat moest ik doen, haar geheugen wissen? haar ontvoeren? haar vermoorden? even wist ik het niet te overdonderd dat ze gewoon nu al wist wie ik echt was zenuwachtig zette ik even een paar stappen achteruit richting de deur om weg te gaan.
Maar wat moest ik met haar? ze mocht het niet doorvertellen en ik wilde zelfs niet dat zei het wist maar goed ik ga binnenkort toch wraak nemen op al die mensen hier dan verzin ik wel iets extra's voor haar een gemene grijns verscheen even op mijn gezicht. Maar nu ga ik me eerst er proberen uit te praten.
'Dark one? waarom zeg je dat? ik ben gelukkig niet de dark one, zou er niet aan moeten denken.'

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Ik zag duidelijk dat de man schrok, ja, sowieso hem. Hij zette een paar stappen achteruit, sowieso! Hij is een bangerik die vlucht als er iets tegenzit...
Een gemene grijns was heel even te zien op zijn gezicht wat mij een stapje achteruit liet doen, ik zuchtte van opluchting toen hij begon te praten, gelukkig, geen pijn ofzo... 'Dark one? waarom zeg je dat? ik ben gelukkig niet de dark one, zou er niet aan moeten denken.'
Er komt een grijns op mijn gezicht, "Je kent me niet meer he?" vraag ik terwijl ik een stapje dichterbij zet, "Ik weet huis wel mijn 'vader' te herkennen. Je bent hem ja, maar je hebt soms nog wel een paar trekjes van hem, dearie..." het laatste woord spreek ik duidelijk uit, "Mij maak je niets wijs..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

'Je kent me niet meer he?' vroeg ze verbaasd keek ik haar aan, waar zou ik haar van moeten kennen? ze zette een stapje dichtbij. 'Ik weet heus wel mijn 'vader' te herkennen. Je bent hem ja, maar je hebt soms nog wel een paar trekjes van hem, dearie...' het laatste sprak ze duidelijk uit. 'Mij maak je niets wijs.' ik veranderde weer in mijn zelf en liep dreigend op haar of. 'Je hebt gelijk de dark one is terug.' ik hou mijn gezicht dicht bij haar gezicht. 'En ik ben sterker dan ooit.' zei ik dreigend. 'En hoe durf je mij je vader te noemen?' op zo psychopatische manier keek ik haar aan en lachte ik. 'Ik heb geen kinderen en ook nooit gehad.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

De man veranderde weer in zichzelf, Rumple, of eigenlijk The Dark One 'Je hebt gelijk de dark one is terug.' hij houd zijn gezicht dicht bij die van mij zodat ik extreem graag een stap naar achter wil zetten, maar dat toont zwakte uit en dat wil ik niet 'En ik ben sterker dan ooit.' zegt hij dreigend waardoor ik hem nog neutraler aankijk 'En hoe durf je mij je vader te noemen?' ugh, Psychopaat! Soms is hij best wel eng 'Ik heb geen kinderen en ook nooit gehad.'
Er komt een valse grijns op mijn gezicht, "Nee gelukkig niet zeg! Moet je bedenken wat daaruit komt! Gadver, vieze kindjes hoor, doe maar niet..." ik kijk hem aan,
"En nee, jij bent niet mijn vader, dat is de man waar je in zit, dus als je niet wil opvallen als The Dark One en als er nu iemand binnenkomt moet je doen alsof ik je kind bent anders heeft iedereen door dat The Dark One is terug gekomen, en dan is je plannetje verprutst, is het niet?" de laatste drie woorden zei ik poeslief met een paar oogknippers ertussen. Ik grijns, sarcastisch was het wel, een soort bedreiging, "Maargoed, je weet dat ik het zo aan heel Storybrooke kan vertellen, is het niet?" ik wacht even, "En je weet dat ik dat heel graag voor je doe..." ik kijk hem vals aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

Er kwam een valse grijns op haar gezicht die ik graag van haar gezicht af zou willen slaan. 'Nee gelukkig niet zeg! Moet e bedenken wat daaruit komt Gadver, vieze kindjes hoor, doe maar niet..' ik keek haar verontwaardigd aan. 'Én nee, jij bent niet mijn vader, dat is de man waar je in zit, dus als je niet wil opvallen als The Dark One en als er nu iemand binnenkomt moet je doen alsof ik je kind bent anders heeft iedereen door dat The Dark One is terug gekomen, en dan is je plannetje verprutst is het niet?' ze zei de laatste drie worden poeslief. een grom ontsnapte uit mijn keel wat een rot kind als ze al zijn dochter was geweest dan snap ik niet waarom hij haar niet heeft afgemaakt. 'Maargoed, je weet dat ik het zo aan heel storybrooke kan vertellen, is het niet? En je weet dat ik dat heel graag voor je doe..' ze keek me vals aan snel schoot mijn hand naar haar keel en kneep ik er in. 'Jij... jij... gaat niks zeggen, ik vind het wel prima zo dat ze denken dat ik dood ben of ben verdwenen.' ik duwde haar een stukje naar achteren. 'Ik ga dadelijk weer weg naar mijn huis die jij nooit zult vinden, om...' ik grinnikte even. 'Wel om mijn plan in werking te zetten, ow maar eerst jou geheugen wissen.'

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Meteen schoot de hand van The Dark One naar mijn keel en kneep erin zodat ik haast geen lucht krijg, 'Jij... jij... gaat niks zeggen, ik vind het wel prima zo dat ze denken dat ik dood ben of ben verdwenen.' hij duwde me naar achter waardoor ik grijns, "Natuurlijk weet ik dat, daarom wil ik het ook vertellen..." grijns ik zover het kan, 'Ik ga dadelijk weer weg naar mijn huis die jij nooit zult vinden, om...' ik kijk hem een beetje boos aan, 'Wel om mijn plan in werking te zetten, ow maar eerst jou geheugen wissen.'
Ik kijk hem nu boos aan trap op zijn schenen, "Dat doe je niet!" zeg ik boos.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

Ze keek me boos aan en trapte op mij schenen 'Dat doe je niet!' zei ze boos ik stapte daardoor even achteruit en leunde even op een tafeltje woedend keek ik haar aan en kwam ik weer dreigend op haar afgelopen, ik duwde haar tegen de muur aan en zorgde dat ze niet weg kon. ''Hoe durf je! dat jou vader je nooit vermoord heeft, ik snap wel waarom hij jou pijn deed arrogant kind!' mijn ademhaling versnelde en weer de neiging om haar te dode kwam naar boven. 'En waarom zou ik dat niet doen?' ik grijns en streel haar wang even. 'Nou vertel dan?'

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

The Dark One deed een stap naar achter en leunde tegen een tafeltje, dus de zwakke plek van Rumple was ook die van hem haha. Opeens kwam hij weer dreigend mijn kant op lopen en drukte me tegen de muur, verdomme! Nu kan ik niet weg! ''Hoe durf je! dat jou vader je nooit vermoord heeft, ik snap wel waarom hij jou pijn deed arrogant kind!' zijn ademhaling versnelde waardoor ik wist dat hij erg boos was, fijn... 'En waarom zou ik dat niet doen?' hij streelt mijn wang waardoor ik naar beneden kijk en probeer er niet aan te denken, 'Nou vertel dan?' mijn blik gaat weer naar zijn ogen,
"Omdat je daar te laf voor bent..." zeg ik spottend.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

Nadat ze een tijdje naar beneden keek keek ze nu weer naar mijn ogen. 'Omdat je daar te laf voor bent..' zei ze spottend ik sloeg haar recht in haar gezicht.
'Je vader was laf, ik ben misschien nog wat laf maar ook dat zal binnenkort verdwijnen dan is alles van hem weg.' ik grijns. 'Laten we beginnen met je geheugen, het kan zijn dat je vijf minuten buiten bewustzijn bent. Wel.' ik grinnikte. 'Dan heb ik tijd om weer te verdwijnen.' ik sprak een spreuk uit dat alle herinneringen uit haar weg zou halen van wat er hier is gebeurd. 'Wie noem je hier nou laf?' zei ik sissend.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Hij sloeg me recht in mijn gezicht, wat al snel een bloedneus en een bloedlip werd.
'Je vader was laf, ik ben misschien nog wat laf maar ook dat zal binnenkort verdwijnen dan is alles van hem weg.' hij grijnst 'Laten we beginnen met je geheugen, het kan zijn dat je vijf minuten buiten bewustzijn bent. Wel.' ik kijk hem woedend uit 'Dan heb ik tijd om weer te verdwijnen.' hij sprak de spreuk uit waardoor ik niet veel kon uitbrengen dan nog een reden om het niet te doen. 'Wie noem je hier nou laf?' ik kijk hem nog even aan, langzaam verdwenen mijn herinneringen, ik had gelukkig nog net genoeg over om hem te herinneren. "Nu eerder dom..." zeg ik een beetje verzwakt terug, "Ik weet iets wat je misschien wel handig vind om te weten, alleen als je mijn herinneringen terug geeft en het nu laat ophouden vertel ik het..." zeg ik snel, langzaam voelde ik alles vervagen, "Alsjeblieft, ik zeg niets over je in de stad..." zeg ik met mijn bijna laatste herinnering

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

'Nu eerder dom,' zei ze verzwakt terug. 'Ik weet iets wat je misschien wel handig vind om te weten, alleen als je mijn herinneringen terug geeft en het nu laat ophouden vertel ik het...' zei ze. ik stopte de spreuk en gaf haar de herinneringen terug geen idee of het een goede actie was, maar als ze inderdaad iets wist wat ik wel wilde weten, moest ik er gehoor aangeven, ik zal het weten. 'Alsjeblieft, ik zeg niets over je in de stad...' zei ze, al haar herinneringen zouden nu inmiddels terug moeten zijn. 'Vertel het me.' zei ik op een dwingende toon. 'En misschien laat ik jou wel leven.' dat was uiteraard een leugen.

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

Ik sla mijn boek dicht, het orde der vampiers is officieel afgelopen. Ik hoor ineens Jo, met iemand anders. Snel hol ik naar beneden en zie mijn kleine zusje Jo met nog iemand staan. 'Eehm... Hallo.' Ik loop langzamerhand verder naar beneden. 'Jo, is dat wie ik denk dat het is...' Ik ben wel een klein beetje bang ineens, ik heb bijna nog nooit angst gevoeld. Alleen nu, op dit moment is het geen prettig gevoel...

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 19:22 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?