|
|
Een lang zwart gewaad, een vlijmscherpe zeis en een geraamte waar de wind zijn eigen gure lied op kon bespelen, ik presenteer u: Magere Hein. Althans, dat was hoe ze hem door de eeuwen heen beschreven hadden. Niet dat hij echt bestond, want hij was maar een verzinsel om mensen bang te maken voor de dood, toch?
Fout. Wat als de dood tastbaarder was dan dat wij dachten? Wat als de dood niet alleen een eindbestemming was, maar ook daadwerkelijk een persoon in levenden lijve? Hoewel levend misschien het verkeerde woord was. Imogen Royce was de gelukkige meid die nog een date met hem tegoed had. Al was het wel een date waarbij er levens op het spel stonden en speelde het zich af in een psychiatrisch ziekenhuis. En oh, had ik al vermeld dat de Dood haar patiënt was? Geïnspireerd door Harley & Mr J. Sexy soundtrack (; |
Hij was de pijnlijke waarheid.
[ bericht aangepast op 4 nov 2016 - 20:40 ]
