{RPG} • Camp Half-Blood • Speeltopic - Speeltopics

---

• Rollen •
Kinderen van twee Half-Bloods is mogelijk. Meer info onder 'Extra Informatie'

Cabin 1 (Zeus) • FantasyQueen - Anaïs • Anaïs Westwood, Zeus, pagina 5, af • BlondieBrownie • Zeno Grace, Zeus, pagina 10, af • Cabin 3 (Poseidon) • Artifices - Lene • Julian Jackson, Poseidon|Athena, pagina 4, af • • Cabin 4 (Demeter) • Zusak • Helena "Lena" Alaska Gallagher, Demeter, pagina 14, af • • • Cabin 5 (Ares) •Growlithe • [HC] Cain Jainnis Reese, Ares, pagina 4, af • [G] Damian Xifos Machon - WingedHussar • WingedHussar - Belle • Damian Xifos Machon, Ares, pagina 3, af • Cabin 6 (Athena) • GinnyWeasley8 - Lilly • Lilly Sagesse, Athena, story, af • Raccoon - Saar • Conor Augustus Forester, Athena, pagina 5, af • Cabin 7 (Apollo) • Polovina - Lisanne • Kristiina Bizina, Apollo, pagina 3, af • Ruelle • [HC] Rafe Eòghan Brennan, Apollo, pagina 14, niet af • Cabin 9 (Hephaestus) Constellation - Kato • [HC]Caleb Williamson, Hephaestus, pagina 7, af Artifices • Savannah Claire Morales, Hephaestus, pagina 9, niet af • Cabin 10 (Aphrodite) • BelIona - Sav • Feline Rhainnon Thompson, Aphrodite, pagina 3, af • Remarkeyable - Leonie • Kennith Sinclair, Aphrodite, pagina 7, af • Zusak - Cheryl • Remy Sanders, Aphrodite, pagina 4, af Cabin 11 (Hermes) • • •

Cabin 12 (Dionysus) • • • • Cabin 13 (Hades) Vol! • Mundanes - Gabriëlle • Persia Lilith Morwen, Hades, pagina 4, af • Liminal • Uriah Remus, Hades, pagina 3, af • Santorski - Freddie • Dominik Bain Angelo, Hades, pagina 14, af • xoFrnk • Jace Moonson, Hades, pagina 11, af(?) Cabin 14 (Iris) • Liminal • Carrie Quinn Brant, Iris, pagina 4, af • Samanthablaze • Soley Phirun Enphys, Iris, pagina 12, af • Cabin 15 (Hypnos) Constellation • Rae Yulia Tsvetkov, Hypnos, pagina 16, niet af • • • Cabin 16 (Nemesis) • Polovina [HC] • Mikael Jones, Nemesis, pagina 9, af • • • Cabin 17 (Nike) • Astraeus - Camilia • [HC] Nikephoros Alcippe Metaxas, Nike, pagina 2, niet af • • • Cabin 18 (Hebe) • BlondieBrownie - Iris • [HC] Juna Reeder, Hebe, pagina 3, af • HalfBloodPrince • Alexia Zeta Dorcas, Hebe, pagina 15, af • • Cabin 19 (Tyche) • Raccoon • Asher Evander Mackenzie, Tyche, pagina 10, af • • • Cabin 20 (Hecate) • BelIona • Daniella Guana Medina, Hecate/Poseidon, pagina 4, af • BlondieBrownie - Iris • Léon Incanto, Hecate, pagina 5, af •

• Regels • Algemeen: • Hou de jongens en meisjes een beetje gelijk. • Er is geen deadline voor wanneer je rol af moet, maar ik ga niet eeuwig wachten voordat ik het speeltopic open. Als het me te lang duurt, geef ik een deadline. • Vraag toestemming voor speciale gaves zoals Charmspeak en Fire-use. • Alleen ik maak topics aan. • Compleet in Nederlands, maar met Engelse termen • Geen OOC ruzie. • OOC in het speeltopic tussen haakjes. • Algemene Q regels gelden hier ook. • Alles in ABN. Personages: • Niet meer dan 4 personages per persoon. • Eén kind van de Big Three per persoon. • Eén Head Counselor per persoon. • Niet meer dan één kind met een speciale kracht per persoon (dit liever ook niet). • Niet meer dan 2 meisjes per persoon, meer dan 2 jongens mag wel. Camp Rules: • Zonder toestemming van HC mag je niet iemand anders Cabin binnen. • Nooit alleen het bos betreden. • Je zit altijd aan je eigen tafel tijdens alle maaltijden. • Je mag het kamp niet verlaten zonder toestemming. • Na 11 uur mag je je Cabin niet verlaten, of de Harpies zullen je opeten. • Je bent verplicht deel te nemen aan de verplichte activiteiten. • Topics • Rollentopics: Rollentopic 1 Praattopics: Praattopic 1 Praattopic 2 • Extra Informatie • • Camp Half-Blood en Camp Jupiter zijn vriendelijk. Als je het andere kamp wilt bezoeken, is dat mogelijk. Eerst moet er toestemming worden gevraagd aan Chiron. • Let op: Je mag ook een kind van twee Demigods. Bedenk je wel dat de kinderen van Frank en Hazel onwaarschijnlijk zijn, omdat die naar Camp Jupiter zouden gaan. Als je een kind van twee Demigods wilt, geldt het volgende: een jongen zal in de cabin van zijn vader komen, een meisje in de cabin van haar moeder. Blijf wel realistisch! • Chiron wordt gespeeld door iedereen. • Gebruik de Engelse termen (Capture the Flag, Cabin, Head Counselors) • Link naar Camp Half-Blood wikia: Klik. • Capture the Flag Teams: Blauw: Athena - Leider (2) Poseidon (1) Hermes (0) Aphrodite (3) (hoewel zij meestal niet meedoen) Nike (1) Zeus (2) Hebe (2) Hypnos (1) Demeter (1) Tyche (1) Rood: Ares - Leider (2) Hades (4) Apollo (2) Hecate (2) Nemesis (1) Hephaestus (2) Iris (2) Dionysus (0) (x) = het aantal Q-users in deze cabin • Dionysus is nog steeds op Camp Half-Blood, en gedraagt zich ook nog zoals vroeger. Rachel is nu een volwassene vrouw, maar ook zij woont nog in haar cave tijdens de zomer. • Meer informatie volgt. • Faceclaims • • Margot Robbie • Claire Holt • Magdalena Zalejeska • Save Franco • Nadia Mejia • Reece King • Amanda Steele • Isabelle Fuhrman • Alexander Ludwig • Hailee Steinfeld • Stephanie Bertram Rose • Neels Visser • Meredith Mickelson • Lucy Hale • Lucas Till

---

[ bericht aangepast op 18 okt 2016 - 7:12 ]

---

Geloof niet alles wat je denkt

Yaaash, MT.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT.

---

How far is far

MT

---

take me back to the basics and the simple life

HalfBlood meldt zich ^^

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Mt

---

Stenenlikker

Mt!

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Ik hoorde de eerste noten van het vroege gezang van de vogels door mijn oren galmen, en zag de eerste lichtstralen door mijn gordijn naar binnen vallen. Ik wreef zacht in mijn ogen. Ik had al meer als de halve nacht wakker gelegen, en was intussen maar gaan zitten. Eigenlijk had het nog niet zoveel zin om mijzelf nu al aan te kleden, we gingen voorlopig toch nog niet richting het kamp. Gisteren had ik er al voor gezorgd dat al het nodige al ingepakt klaar stond, zodat ik niet zo vroeg op hoefde te staan vandaag.
Als ik toen had geweten dat ik toch de hele nacht niet zou slapen... Nu was ik het zat om te wachten op de slaap die toch niet zou komen, en besloot me dan toch maar naar de badkamer te verplaatsen en mij aan te kleden, en op te frissen. Niet dat dit veel tijd in beslag nam, maar ik was tenminste een paar minuten bezig. Ik hees mijzelf in mijn altijd zwarte kleding, en werkte mijn oog make-up bij van de vorige dag, waar ik te lui voor was om het er af te halen.
Eenmaal klaar verplaatste ik mezelf naar de keuken, om daar vervolgens alle kastjes en laatjes ondersteboven te keren in de hoop iets eetbaars te vinden. Mijn moeder had het altijd erg druk met werken, dus ik kon het haar ook niet kwalijk nemen.
Na de halve keuken af te hebben gezocht had ik dan toch iets gevonden, en niet zomaar iets, het waren namelijk chocolate chip cookies. Het was nou niet bepaald het gezondste ontbijt, maar mij hoor je niet klagen.
Na mezelf tegoed te doen aan bijna het hele pakje, hoorde ik een auto iets te enthousiast voor mijn smaak toeteren. Ik liep geërgerd door het lawaai, maar ook nieuwsgierig richting het balkon om te kijken welke malloot het had bedacht om dat kabaal precies rond dit tijdstip te veroorzaken. Ik was overduidelijk niet de enig die het gehoord had, en wilde weten wie er verantwoordelijk voor was, want in het wooncomplex aan de overkant was elk gordijn open, en stonden er mensen door het raam naar buiten te staren.
Voor mijn woonwijk was dit wel gebruikelijk. Er was elke dag wel een opstopping van de fel gele taxi's, die gebarend naar elkaar aan het toeteren waren. Af en toe stapt er zelfs een taxichauffeur al foeterend uit om de ander face to face uit te schelden. Dit was nou precies zo'n geval. Ik zuchtte, en leunde verveeld met mijn elle boog op de rand van het balkon, en bleef naar het tafereel kijken, sinds ik toch nog niet echt iets beters te doen had.
Het was maar goed ook dat ik was gaan kijken, want ergens achteraan in de lijn van wachtende taxi's stond zo ook mijn vast taxi, die me ook vandaag bij het kamp af zou zetten. Ik liep weer naar binnen, en liep naar de gang waar ik mijn jas aantrok, en mijn spullen meenam. Ik sloot de deur af, en wilde net vertrekken toen de deur naast ons appartement wild open gezwaaid werd. Ik rolde mijn ogen en vloekte binnensmonds. Mijn altijd bemoeizuchtige buurvrouw was vandaag helaas net zo nieuwsgierig als altijd.
Ik had absoluut geen zin om haar te woord te staan, en trok mijn capuchon over mijn hoofd en deed mijn in tegenstelling tot mijn zwarte kleding, witte oortjes in mijn oren, en liep de gang uit, haar compleet negerend. Ik drukte ongeduldig om de beurd op de twee knopjes van de altijd slome lift. Na een minuut was het ding nog steeds niet op komen dagen. Waarschijnlijk zat er weer iemand klem tussen de deuren met een kinderwagen of zo. Ik besloot de trap maar te nemen, en had er op dit moment echt drie dubbel de pest in dat we op een van de hoogste verdiepingen wonen.
Wat was ik blij dat de deuren van de lobby vanzelf opende, want door mijn verrekte slechte conditie had ik dat nu echt niet getrokken. Nog uit hijgend van het trappen doolhof, stapte ik in bij mijn taxi. In de tussentijd die ik er over deed om naar beneden te komen, was de rij auto's die vast stond gelukkig alweer verdwenen, en konden we gelukkig door rijden.
Ik kende mijn taxichauffeur aardig goed intussen, en hij is dan ook de enige taxichauffeur die ik ken die niet hopeloos praatjes met je probeert te maken, zoals diegene die het niet voor kunnen houden dat het een lekker weertje is of iets dergelijks. Hij weet dat ik van stilte houd, en als ik muziek wil luisteren ik dat wel met mijn oortjes in doe. Toch had hij vandaag wel muziek op, en wat voor muziek. Het martelde mijn oren gewoon. Het was van die techno van tegenwoordig, waar ik het dus echt niet van begrijp waarom mensen er naar luisteren. Maar dat idee krijgen mensen waarschijnlijk ook over de muziek waar ik naar luister. "Kan het alsjeblieft wat zachter?" vroeg ik, en keek hem via de achterruit kijk spiegel aan. Hij deed hetzelfde, en zette de muziek een paar tandjes zachter. "Nog wat zachter, graag." zei ik, en keek hem iets uitdagend aan in de spiegel. Dit bleef ik doen tot hij uiteindelijk de cd uit de radio had verwijderd, en ik tevreden uit het raam keek.
Ongeveer een uur later kwamen we aan bij het kamp. Ik betaalde de man, en stapte uit om vervolgens richting kamp te lopen. Het kamp eenmaal bereikt, zakte ik neer op een random boomstam, en keek wat om me heen. Ik ken bijna iedereen van naam en gezicht, maar had eigenlijk geen idee wie ze in werkelijkheid zijn.

[ bericht aangepast op 11 nov 2016 - 22:05 ]

---

How far is far

---

---

Vermoeid wreef Lena over haar gezicht, terwijl ze samen met Julian de bagageclaim hall in liep. Het grootste gedeelte van de zes-uur durende vlucht had ze slapend door gebracht, ondanks de vele turbulentie (thanks, Zeus), half over de blonde jongen naast haar gedrapeerd. Al was hij dat ondertussen waarschijnlijk wel gewend. Haar vermoeidheid kwam doordat ze de avond er voor tot laat in het ziekenhuis had doorgebracht. Ze had een extra lange ronde gemaakt, omdat ze de rest van de zomer in CHB zou zijn. Die ochtend moesten ze er ook vroeg uit, door de lange vliegafstand, wachttijd op het vliegveld en het tijdsverschil tussen LA en New York.       'Waarom kunnen we niet gewoon Verdwijnselen, zoals in Harry Potter?' zei ze zacht gapend. 'Dat zou een hoop reizen schelen.' Al had ze over het reizen verder eigenlijk weinig te klagen. Ze ging praktisch altijd met Julian, wat niet zo gek was gezien ze slechts een halfuurtje bij elkaar vandaan woonden, en hij liet het toe dat ze hem gebruikte als een menselijke kussen.       Het duurde niet lang voordat de bagage op de banden kwam, en de wachtende mensen gretig er op af ging, haast als een groep zombies op het laatste mens ter wereld. Soort van dan. Lena spotte haar donkerpaarse backpack tussen enkele mensen door, en wurmde zich vervolgens langs een stel mensen (waarbij ze per ongeluk op iemands tenen stond). Eenmaal bij de band, was haar tas haar al bijna voorbij. Snel greep ze de hengels van haar tas, en trok ze die iets te wild naar zich toe, waardoor ze in typische Lena-stijl een klein kind voor het hoofd sloeg met haar tas. Tranen vormden zich in de ogen van het jongetje, en snel hurkte ze bij hem neer, zijn hoofd inspecterend. Het zou slechts een lichte bult geweest zijn,m haast als een automatische liet ze haar "magie" het werk doen. 'Sorry,' verontschuldigde zich tegenover de ouders, waarna ze haar backpack weer oppakte, om bij een wat rustiger stukje te gaan staan, zodat ze haar gitaar daar kon pakken. Enkele minuten later had ze die ook, en ging ze op zoek naar Jules, die door zijn lengte makkelijk te vinden was.       'Ik heb wat suiker nodig voordat we verder gaan,' zuchtte ze.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[MT]

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

MT.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

'We are stars wrapped up in skin'[/color] [nexcol]Vermoeid staat Kristiina op het perron. Ze neemt vandaag namelijk de trein die haar brengt in de buurt van het kamp waar ze rest van het jaar verblijft. In de zomer verblijft ze inmiddels in Rovaniemi, haar geboorteplaats. Omdat daar een heel klein aantal monsters wonen, is ze daar veilig genoeg. Gisteren heeft het vliegtuig genomen naar Amerika en vandaag reist ze naar het kamp. Opeens hoort ze vanuit de speakers dat vandaag het personeel van haar trein staakt. Vloekend gooit ze haar reiskaartje op de grond terwijl ze grijpt naar haar telefoon om een taxi te bellen die haar naar een plek brengt wat niet al te ver van het kamp is. Het laatste stuk zal ze moeten lopen, maar dat maakt haar niks uit. Inmiddels is haar taxi aangekomen en een uurtje later rekent ze af en de taxi is dan al gauw als sneeuw voor de zon verdwenen. Zuchtend loopt ze het laatste stukje naar het kamp en binnen een kwartiertje staat ze voor de ingang. Gauw loopt ze naar binnen en ploft ze neer op een bank. Ze besluit om haar tas alvast uit te pakken in de Apollo-Cabin waardoor ze meteen al naar Cabin 7 loopt. Ze pakt haar spullen uit op de plek waar al een heel wat aantal voorafgaande jaren haar slaapplek is. Daarna pakt ze haar pijl en boog en loopt ze rond. Misschien gaat ze straks weer trainen, misschien ook niet. Misschien gaat ze met iemand praten maar dat is ook niet zeker. Ze weet in ieder geval nog niet wat ze van plan is. Dat ze veilig is aangekomen, vind ze al belangrijk.

[ bericht aangepast op 19 sep 2016 - 16:33 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

MT.

---

Up with the sun. Gone with the wind.

Astraeus schreef:
MT.

---

kindness is never a burden.

---

---

Met een immense pijn in mijn rug werd ik wakker. In een flits herinnerde ik wat er gisteravond was gebeurd in ons nieuwe huis waar we nog geen drie maanden woonden. Ik kreunde en plaatste mijn rug tegen de autodeur. Slapen in de auto was nooit mijn ding geweest. Gelukkig had ik nog altijd mijn vader nog maar ik hoorde hem niet ademen. Mijn hart ging tekeer en keek verschrikt om mij heen. Op dat moment ging de deur van de passagiers kant open.
“Good morning , sunshine,”

Een zucht van opluchting verliet mijn lippen en ik glimlachte.
“Verdorie, pap. Kun je voortaan niet iets zeggen als je weggaat? Vooral wat er gisteravond is gebeurd.” Mijn vader lachte en kreunde van de pijn. Ik stapte uit de auto en maakte de voordeur open waar ik neerhurkte naast mijn vader.
“Ik heb ontbijt gehaald.” De geur van verse croissantjes bereikte mijn neus en ik besefte dat ik een enorme honger had. Avondeten gisteravond is niet veel van gekomen. Ik herinnerde nog dat ik mijn bord naar het monster had gegooid als afleiding. Een lach ontsnapte mijn mond.
“Laat me raden” begon mijn vader. “Het bord met mijn moussaka die je hebt gegooid naar dat.. dat ding.” Ik knikte en ik hoorde mijn vader naast me lachen.
“Daarvoor krijg je nog huisarrest voor.” Ik keek verbaasd naar mijn vader en ik zag dat zijn schouder uit de kom was. Hoofdschuddend stond ik op en greep mijn vaders schouder vast. Mijn vaders gezicht stond doodangsten uit maar knikte uiteindelijk.
“Ohja, huisarrest pa. Alsof ik me daar ooit aan heb gehouden.” Ik hoorde mijn vader grinniken en op dat moment plaatste ik zijn schouder terug. Zijn binnensmondse lach veranderde in een kreun van pijn omdat hij zijn schreeuw van pijn verbeet. Mijn vader schold uiteindelijk in het Grieks en ik lachte.

Jup, dat was mijn leven kortgezegd. Om de zoveel tijd verhuisden we naar een andere staat of zelf naar een ander continent.
“Het is voor werk.” Zei mijn vader altijd maar ik vond het maar vreemd. Er waren altijd monsters die ons vonden en ons hele leven weer omgooiden. En ik? Ik snap er maar niks van wat er allemaal gebeurde in mijn leven. Mijn vader vertelde me maar weinig over mijn moeder alleen dat ze ‘wonderschoon’ was en dat ik ontzettend veel op haar leek maar dan zweeg hij weer voor de komende drie uur.

“Alex?” Ik keek op van mijn overheerlijke croissantje en mompelde met volle mond “Ja?”
“Kun jij rijden? Ik kan niet rijden tenzij we onderweg een apotheek vinden.” Aan mijn vaders gezicht was pijn te lezen en ik rommelde wat in het handvakje en vond een flesje Flugel. Ik maakte het open en gaf het aan mijn vader. Verschillende emoties gleden over het gezicht van mijn vader en goot het flesje achterover.
Ik gooide de passagiers deur achter me dicht en liep naar de bestuurderskant. De auto bromde toen ik de sleutel omdraaide en ik reed van de parkeerplaats af richting de snelweg.
“Waar gaat we deze keer naartoe?” In mijn hoofd maakte ik al een lijstje waar we naar toe konden gaan maar mijn inspiratie liet me al gauw in de steek.
“Long Island.” Mompelde mijn vader en ik kreeg het gevoel dat ik snel zou uitvinden waarom mijn leven een mess was.

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Naam: Feline Rhainnon Thompson. "I'm more of a daddy's girl, but I guess I always looked more like my mom." | Daughter of Aphrodite | 16 | With Kristiina | Outfit | Het was veel te vroeg toen ik wakker werd, misschien zelfs nog vroeger dan wanneer ik school had, maar vandaag ging ik dan zeker ook iets beter doen dan school. Ik ging naar kamp. Ik sprong mijn bed uit en sprintte naar de badkamer. Hoe eerder ik weg kon thuis, hoe eerder ik aankwam bij kamp. Ik kon niet wachten om al mijn vrienden weer te zien. Ik vond het jammer dat ik andere verplichtingen had soms, en niet gewoon altijd op kamp kon zijn. Maar ik moest nou eenmaal naar school, daar viel niet veel aan te doen. Ik was toch niet slim genoeg om ook maar ergens te komen in het leven academisch gezien. Na een douche genomen te hebben huppelde ik naar mijn kast, mijn inloopkast. Het was eerst een aparte, maar na een kleine verbouwing was het mijn kast. Mijn vader zorgde altijd voor dat soort dingen voor mij, ik denk als compensatie voor het feit dat ik geen normaal leven had, mijn echte moeder nooit zag of misschien het feit dat hij soms iets te veel bezig was met mijn stiefmoeder. Ik wist niet helemaal wat mijn vader goed probeerde te maken met me. Ik pakte een vrolijke zomer outfit uit mijn kast en twijfelde heel even of het wel zou matchen met mijn schoenen, maar haalde mijn schouders op. Natuurlijk matchte het, ik kon dingen moeilijk niet laten matchen. Ik twijfelfde nog heel even, of ik niet liever blond was vandaag, maar mijn eigen bruine haar viel netjes over mijn schouder en gaf me een vertrouwd gevoel. Soms was het raar dat ik mijn uiterlijk kon aanpassen, alsof ik iedereen kon zijn die ik wilde zijn. Soms had ik het idee dat ik zoals andere mensen wilde dat ik was. Vond een jongen een brunette aantrekkelijk? Dan was ik een brunette. Vonden ze blonde aantrekkelijk? Dan was een blondine. Maar was de bedoeling niet juist dat je iemand vond die je kon waarderen ondanks je uiterlijk? Dat was de vraag die ik me stelde terwijl ik mijn sneakers aantrok en mijn tassen bij elkaar pakte. Ik gooide alles in mijn vaders auto en stapte in. Op naar kamp dan maar. De reis was niet super lang, maar te lang naar mijn mening. Ik was zeer slecht in lange auto reizen, maar aangezien ik tegen de tijd dat we aankwamen bij het kamp, ik mijn nieuwe ontwerp voor een jurk nog niet af had, zei het wel iets over de lengte van de reis. Ik beet op mijn lip terwijl ik het ontwerp bekeek en hoorde mijn vader zuchtte, terwijl hij wachtte tot ik mijn tassen zou pakken en het laatste stukje zou lopen. Dit deed ik dan ook met plezier. Ik had geen problemen met de tassen dat stukje dragen, al had het niet een langer stuk moeten zijn naar mijn mening. Ik keek mijn ogen uit zodra ik het kamp zag en een glimlach verscheen op mijn gezicht. Het was een prachtig zicht, niet alleen omdat het werkelijk prachtig was, maar omdat ik uit keek naar mijn tijd in het kamp. Ik bracht mijn koffers naar de cabin die bekend stond als Cabin number 10 en liet mijn koffer vallen. Ik nam niet de moeite om ze uit te pakken. Ik liep meteen weer de cabin uit op zoek naar vrienden, bekende gezichten, nieuw avontuur. In plaats daarvan vond ik een meisje met een pijl en boog. Ik had haar eerder gezien, maar niet heel veel interrese gehad in de Apollo dochter. Toch besloot ik me dit keer maar eens echt voor te stellen. Er waren verder toch niet veel mensen "Zo te zien zijn wij zo'n beetje de eerste hier. Ik denk niet dat ik mij eerder heb voorgesteld, ik ben Feline," zei ik vrolijk. Ik stak mijn hand uit. "Kristiina toch?" Ik kende namen, heel veel namen. Maar ik ging met lang niet iedereen om.

---

We've lived in the shadows for far too long.