[RPG200] 'het WvO College' • Speeltopic - Speeltopics

---

DE SCHOOL Het Willem van Oranje College (beter bekend als het WvO) op de "grens" van Amsterdam Zuid en Amsterdam Zuid-Oost, oftewel op de grens van de "goede" buurt en de grens van de "slechte" buurt, is een school voor alleen Havo en VWO leerlingen. Het is een kleine, middelbare school met klassen niet groter dan 20 leerlingen en nog nooit waren er meer dan 3 klassen per leerjaar & niveau (dus bijvoorbeeld Havo 2). Leerlingen van VWO en Havo staan over het algemeen bekend als de leerlingen van de verstandige keuzes, de leerlingen die weten wat goed is voor de toekomst en de leerlingen die goed met school bezig zijn. Dit is echter niet zo op het WvO. Hier is het motto van de leerlingen: 'Je leeft maar één keer, dus we doen alleen waar we zin in hebben'. Het WvO heeft van alle scholen in Noord-Holland één van de slechtste reputaties door de grote verschillen in school en door het gedrag van de leerlingen. De leerlingen uit de rijke buurten van Amsterdam Zuid gaan naar het WvO, maar hetzelfde geld voor de leerlingen uit de arme buurten van Amsterdam Zuid-Oost. De leerlingen die door de jaren heen vooral de reputatie van de school hebben verpest. Het type jongeren dat het thuis niet prettig heeft, dus op straat hun plezier zoekt in graffiti, rondhangen, roken, drinken, etc., en daardoor school "vergeet". Het is een wonder hoe deze leerlingen zonder ook maar iets gedaan te hebben, toch in eindexamenklas 5 Havo of 6 VWO aan zijn gekomen. Maar niet dat hun schoolmotivatie beter is. Ze bederven eerder de schoolmotivatie van de mensen die nog wel hard werken, over het algemeen de rijkere mensen. Maar laten we dat niet te hard roepen, ook arme mensen kunnen hard werken en ook rijke mensen kunnen niks doen. Het WvO maakt bij de klassenindeling altijd gebruik van 1 regel: zoveel mogelijk proberen de arme mensen bij de arme mensen in te zetten, hetzelfde geld voor de rijkere mensen. Om zo, ook al kent iedereen elkaar alsnog, de hardwerkende en de slechtwerkende leerlingen zoveel mogelijk van elkaar te scheiden. Dit heeft ertoe geleid dat H5A en V6A klassen zijn met leerlingen uit Amsterdam Zuid-Oost en H5B leerlingen zijn uit Amsterdam Zuid, oftewel de "meer hardwerkende" leerlingen. VERHAAL Wij volgen hier leerlingen uit H5A, H5B en V6A. We zullen ze vooral volgen buiten school, dus hoe ze thuis of op straat leven, hoe ze met feestjes omgaan... De belangrijkste factoren voor de leerlingen zijn vaak ook de factoren die niks met school te maken hebben en feest, sport, alcohol, seks, rondhangen, roken, enzovoort. Dat is waar hun leven om draait. Die toekomst, waar ze zogenaamd van school rekening mee moeten houden, komt in de toekomst wel. We volgen dus de leerlingen in hun dagelijks leven. De ene vind zijn lol in een pakje sigaretten, de andere in een restaurantje. De ene vind ik grappig om dag in dag uit vuurwerk af te steken, de ander plundert liever de Albert Heijn op 5 minuten afstand van school. Ieder zo zijn eigen ding. Maar hoe gaan de "rijke" en de "arme", leerlingen, om zo het onderscheid maar even te maken, met elkaar om? Botst Zuid en Zuid-Oost verschrikkelijk, of loopt het allemaal wel op rolletjes? Daar zullen we gauw genoeg achter komen. LEERLINGEN Klas H5A (Havo 5, klas A) - "Zuid-Oost leerlingen" • Akkie de Mol | Bridget Satterlee | Bisou | 1.2 • Farah Sahar Alfarsi | ? | Zusak | 1.4 • Katelijne Renée Kleijn | Danielle Campbell | maslany | 1.3 • Anna Mahabier | Lana Ogilvie | MirandaCosgrove | 1.5 • Yorick Marijn van der Vegt | Zach Clayton | trasecolare | 1.2 • Zeger Sergeyev van Manen | ? | Vesa | 1.4 • Klas H5B (Havo 5, klas - "Zuid leerlingen" • Noah Melinda van Ypen | Emma Watson | sigil | 1.4 • Adriana Lisa Kuijpers | Baskin Champion | Sunrises | 1.6 • Rykka Johansson | ? | Polovina | 1.2 • Dries Bosman | ? | ruin | 1.3 • Aleczander Bossen | Tyler Blackburn | Thunderfvck | 1.5 • Klas V6A (VWO 6, klas A) - "Zuid-Oost leerlingen" • Norah Hadewych van Leeuwenhoek | Sahara Ray | Astraeus | 1.3 • Bree Wade | Emilia Clarke | Sempre | 1.2 • Jaqueline 'Sjaak' Lenthe de Ruyter | ? | xPaperPlane • Christopher Arthur van der Put | ? | greenlight22 | 1.4 • Mohammed 'Mo' Emir Yilmaz | ? | Cotrona | 1.3 • Micheal 'Kealan' Klaarendeijk | Kian Lawley | Philip RULES • De huisregels van Quizlet • Geen perfecte rollen, niemand is perfect • 16+ is toegestaan, meld dit even bovenaan je post • Het woordenaantal van je posts moet minimaal 200 woorden bevatten • Ik kom zelf niet uit Amsterdam en deze RPG is ook fictief en zelfbedacht, dus ik verwacht geen reacties als "dit is in Amsterdam helemaal niet zo", want dat kan heel goed kloppen. TOPICS • Rollentopic • Praattopic 1 2 • Speeltopic SPEELTOPIC Het is vandaag vrijdag 14 oktober 2016, 16:02 uur. Alle leerlingen die tot het achtste uur les hadden zijn nu ook eindelijk vrij en gaan hun herfstvakantie van een week tegemoet. De meesten gaan niet op vakantie, maar gaan juist helemaal los in discotheken en de stad zelf. Het is nu 11 graden celcius en erg bewolkt. Het heeft de hele dag nog niet geregend, maar het zit er wel aan te komen. Wat de leerlingen nu verder gaan doen, is aan jullie! Wanneer we uitgeschreven zijn met dit tijdstip, zal er een tijdskip plaatsvinden. We zullen dan skippen naar zaterdagavond, 15 oktober. Als iemand leuke ideeën heeft voor een skip, dump ze allemaal maar in het praattopic!

---

take risks

Even stond ik daar alleen, te roken. Als ik niemand meer zou tegenkomen zou ik wel naar huis gaan, maar daar was ook niemand. Veel beter werd het dus niet. Enkel warmer. Wat misschien toch wel een beetje beter was. Ik haal lichtjes mijn schouders op en wil net nog een hijs nemen, als ik Farah aan zie komen. Een glimlachje spreid zich op mijn lippen en ik laat mijn blik kort over haar gaan. Ze bleef een prachtige verschijning waar ik tot op vandaag de dag mijn ogen niet vanaf kon houden. Oh well...
'Hi, Mo,' glimlachte ze en ik knik haar toe, stil voor nu. 'Het is nu al koud, brrrrr.' ik voelde haar koude handen op mijn wangen en een kleine, korte rilling ging door me heen. Nope. Ik en kou. Geen koude combi. 'Heb je zin om ergens iets te gaan drinken, om op te warmen?' Ik grijnsde even. 'Ben ik niet genoeg om je op te warmen?' sprak ik rustig, maar met een speelse ondertoon. Ik sloeg een arm om haar heen en trok haar een beetje naar me toe, maar net op dat moment ging er nog een koude windvlaag langs ons heen. 'Oké, warm drankje klinkt goed.' sprak ik toen ook snel. Met mijn arm nog altijd om haar heen geslagen liep ik naar mijn matzwarte scooter en nam plaats. Ik klopte op de plek achter me, "come on pretty face." zeg ik met een snelle knipoog terwijl ik de motor start.

---

El Diablo.

BREE WADE | 17 | V6A | GOING TO ANNA AND CHRIS WITH KEALAN | | THE AWKWARD ARTSY GEEK | De laatste les was sneller voorbij gegaan dan ik op voorhand had verwacht en met een zucht sloeg ik mijn boek dicht. "Eindelijk," mompelde ik terwijl ik mijn blik door de klas liet glijden en glimlachte toen mijn ogen op Kealan bleven hangen. Zijn haar was in verschillende kleuren gekleurd, iets wat eigenlijk mijn schuld was. De vorige dag had ik namelijk haarkrijt meegenomen en Kealan had me verplicht om het op hem uit te proberen. Uiteraard had ik de krijtjes ook om die precieze reden meegenomen, maar het was leuk om te zien dat hij er nog steeds mee rond liep.       Wat aarzelend stopte ik mijn boeken in mijn tas terwijl ik bij zijn tafel ging staan. "Hoe laat hadden we afgesproken met Christopher en Anna?" vroeg ik terwijl ik een plukje haar achter mijn oor streek. Christopher had het idee gehad om met z'n vieren een avondje iets te gaan doen en hoewel ik misschien niet degene was die op sociaalvlak de meeste ervaring had wist ik wel dat dit heel erg op een dubbel date leek. Anna en Christopher hadden namelijk een relatie zonder stempel wat in mijn ogen gewoon betekende dat ze een relatie hadden. En daarnaast had ik ook het idee dat Chris wist dat ik Kealan leuk vond en hoewel ik zijn bemoeienis ergens wel lief vond wist ik ook dat Kealan een jongen was die wel beter kon krijgen dan mij.       Geduldig wachtte ik tot Kealan ook zijn spullen had gepakt en liep daarna voor hem uit naar buiten. Het was al een stuk kouder geworden waardoor ik blij was met de blauwe panty die ik aan had gedaan, dat maakte het toch wat warmer. Mijn medeleerlingen waren inmiddels er wel aan gewend dat ik met net wat ander kleedde dan anderen maar de blikken waren er nog steeds. Ongemerkt ging ik wat dichter bij Kealan lopen, wetende dat hij mij wel accepteerde zoals ik was. Het was fijn om een vriend te hebben zoals hij, hoewel ik het niet kon laten om te hopen dat er misschien ooit nog meer in zat.       "Ah daar zijn ze!" Merkte ik op, mijn gedachten van me afschuddend, en wees naar een stelletje verderop dat dicht tegen elkaar aan stond. Bijna meteen voelde ik me alsof ik hun momentje onderbrak en dus greep ik Kealan's mauw vast. "Denk je dat we ze nog even moeten laten?" Vroeg ik, mijn ogen nog op het paar gefixeerd.

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 19:22 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Sjaak

Met het puntje van mijn tong uit mijn mond, probeerde ik voor de 15 keer mijn jas dicht te ritsen. Net als de 14 keer daarvoor bleef hij ergens onderaan al steken. Ik zuchtte. Ik kon er niet meer onderuit. Mijn winterjas is te klein geworden. Of mijn buik te dik. Waarschijnlijk het laatste, omdat ik zwanger ben.
Ik trek mijn sjaal uit m'n kluis en doe hem dicht. Het gestreepte sliertje wol, wikkel ik om mijn nek. Mijn tas hang ik aan een schouder en ik waggel naar buiten.
Ik heb drie stappen buiten de deur gezet of een ronkend geluid dreunt mijn gehoorgang binnen. Ik hef mijn blik die valt op een zwartharige jongen met een buitenlands huidje. In mijn maag begint het te kriebelen. Alsof een klein vlindertje wakker word bij het zien van de vader.
Nors draai ik me om en been de andere kant uit.
De nacht waarop het gebeurde herinner ik me vaag. Ik weet dat er genoeg drank was en dat Mo er was. Ik herinner me ook een bed. De rest is denk ik wel in te vullen. Nu 25 weken later zit er iets in mijn buik. Iets wat telkens beweegt als ik die jongen zie.
Een baby.
Mijn blik valt op Dries. De arme jongen zit moederziels alleen op een bankje. Ik zet een glimlach op en loop op hem af. 'Hé Driesje!' Roep ik opgewekt. Ik heb niet veel vrienden, maar Dries is echt de tofste kerel die ik ken.

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 19:16 ]

---

~My Mind Is Free~

---

Allemaal leuk en aardig, hoor, 'vakantie', maar ik heb er dus helemaal niks aan.
Mijn ouders zitten al een week op Ibiza, en al mijn vrienden op de universiteit beginnen aan hun tentamenperiode dus ook die ga ik een lange tijd niet zien. Dat wordt dus een week lang alleen uitgaan, of mijn Netflix-verslaving bijwerken met liters dure champagne en oesters, om daarna alles er weer af te trainen met mijn personal trainer, Marbello.
Ergens wou ik dat ik vrienden had op deze school, maar geen van de mensen lijkt echt mijn type te zijn. Nou doe ik ook geen enkele moeite om vrienden te maken, dus misschien ligt het daar aan.
Na een discussie met mijn docent Nederlands, die meerdere keren gefrustreerd begon over mijn potentie en dat ik daar echt iets mee moet doen, loop ik naar buiten. Die man is niet helemaal goed. Na een eerste schrijfopdracht reageerde hij veel te enthousiast op mijn zogenaamde talent, en beloofde me hoge cijfers als ik zo door zou gaan. Dat ik echter liever tot half zeven in een club rondhang dan dat ik een betoog schrijf leek hij niet te begrijpen, en elke les wil hij me weer even op het hart drukken wat een geweldige gift ik heb. Hou toch op, ik kan alleen een beetje woordjes op papier zetten. Daar bereik je niets mee in het leven.
De buitenlucht voelt koud aan tegen mijn blote benen. Misschien toch niet zo'n slim idee, deze outfit.
Uit mijn rugtas haal ik mijn pakje Malboro Gold en ik steek een peuk op op het schoolplein. Op een bankje verderop spot ik een jongen waar ik ooit wel eens een deal mee gesloten heb, samen met een meisje wiens naam ik niet eens wil weten. Het enige dat ik van haar weet is dat ze een flinke toeter heeft, omdat ze dom genoeg was om zich te laten bevruchten door de eerste de beste jongen met een leuke glimlach. Ze hoopte waarschijnlijk gewoon dat ze mee mocht doen aan het eerste Nederlandse seizoen van 16 & Pregnant, al klinkt Zestien en Zwanger toch iets minder lekker. Maar echt, je kunt beter aan een heroïneverslaving beginnen dan een kind. Tragisch.
Ik stop mijn oortjes in mijn oren, het eerste album van Rihanna op vol volume, en blijf een tijdje vlak voor de deuropening staan. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan, om daar alleen te zitten zijn.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

---

'I'm not here to be average..
i'm here to be awesome.'

---

---

You are beau-I mean Nacho's

---

---

Mijn tong stak een beetje tussen mijn lippen door, terwijl ik de laatste notities van de leraar neer pende. Soms deed ik nog wel eens mijn best in mijn les; hoewel ik negen van de tien keer met mijn hoofd tegen de tafelblad sloeg omdat ik in slaap viel. Vaak was dat aan de begin van de ochtend, maar het kon ook eind middag wezen. Sommige leraren waren gewoon vermoeiend. Daar kon ik niks aan doen.
Met een hard gerinkel weerklonk de bel door de school, wat eindelijk aangaf dat we klaar waren. Mijn laatste woord schreef ik op, voor ik mijn handen in de lucht deed en de pen liet vallen op mijn bureaublad. Zelfvoldaan keek ik naar mijn handschrift die tot de woord notities was samengetrokken. Dat er mensen naar me keken omdat die weirdo zijn pen liet vallen, negeerde ik.
‘Hoe laat hadden we afgesproken met Christopher en Anna?’ hoorde ik plotseling het vertrouwde stemmetje van Bree naast me. Ik haalde mijn hand door mijn blond - en regenboog – gekleurde haren, voor ik met een vriendelijke glimlach omhoog keek naar de brunette. ‘Ik geloof dat Chris en Anna op ons buiten zou wachten..’ bij die woorden stond ik gauw op en stopte mijn spullen in mijn tas. Ik trok mijn tas op mijn rug, waar ik samen met Bree naar buiten liep. Lood was daadwerkelijk voelbaar in mijn schoenen en dat kwam meer door Chris deze keer dan Bree. Chris wist maar al te goed dat ik diep van binnen meer voelde voor Bree dan zij wist. Dat hij echter zo ver zou gaan om mij met haar op een dubbeldate te trekken had ik echter niet kunnen verwachten. Natuurlijk was het wel mijn droom om met Bree ooit op een serieuze date te gaan, gezien we al zo vaak casual afspraken, maar ik wist wel beter. Ik was al gefriendzoned sinds dag één.
Ik kon het niet laten om zachtjes te zuchtte bij die hersenspinsel; hoewel ik snel weer een glimlach op mijn gezicht toverde toen Bree ‘Ah daar zijn ze.’ Riep, waar ze haarzelf meteen op betrapte dat ze misschien niet zo subtiel was. Ze trok dan ook zachtjes aan mijn mauw wat me direct licht liet blozen toen ik een stukje blote huid tegen die van mij voelde schuren.
‘Denk je dat we ze nog even moeten laten?’ vroeg ze terwijl ze nog haar ogen op het koppel had gericht. Ik haalde mijn schouders op, voor ik even naar ze over mijn schouders keek. ‘Misschien is dat wel beter. Kunnen ze elkaar nog even aflebberen, voordat ze ons traumatiseren vanavond.’ Plagend stak ik mijn tong naar het meisje uit, waarbij ik meteen merkte dat ze het best wel koud leek te hebben. Meteen gleden mijn hersenspinsels naar alle hulp tips – die ik krampachtig aanklampte om hopelijk toch nog ooit de eindstreep van de friendzone te vinden – waarin stond dat meisjes het geweldig vonden om als ze koud waren de jas van een jongen wilde krijgen. Ik begreep de link van koud hebben en mijn jas krijgen nog niet helemaal, maar toch deed ik mijn jas uit en sloeg ik deze voorzichtig om haar schouders. Ik pakte ook als een – echte gentleman volgens Eva Gutowski – haar tas beet, die ik om mijn schouders deed. Dat het een vrouwentas was interesseerde me echt niet. Ik nam ook wel eens de tasjes van mijn moeder mee.
‘Is it me, of lijkt dit nogal op een double date wat ze geregeld hebben; volgens mij hebben ze echt niet door wat je smaak is qua jongens.’ Ik krabte ongemakkelijk aan mijn nek, terwijl mijn ogen elk oogcontact met het meisje vermeed en dus maar naar het koppel voor ons staarde; waar we nog enkele meters bij verwijderd stonden.
‘I mean like, wij zijn obviously vrienden en.. en we weten beide dat je een lichte crush op Mo hebt en daarnaast; wie zegt er nou dat we verliefd horen te zijn. Wie wilt er nou liefde; liefde is – uh – stom. Voor losers - niet zoals ons. Bah.’ Stamelde ik het laatste, waarbij ik het meisje een zachte stoot verkocht. Oh great; Kealan. Waar the fuck ben je mee bezig… ik kon mijzelf wel een harde inwendige facepalm van een flat van tien hoog geven.

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 20:11 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

18 jaar | V6A | Waiting for Anna, Bree and Kealan

---

Omdat Christopher deze keer veel te vroeg was geweest had hij al een tijdje staan wachten. Het kwam vaak voor dat Christopher te laat was en daarom had hij er deze keer maar voor gezorgd dat hij wel op tijd was, want hij wou niet iedereen op hem laten wachten. Het was namelijk zijn idee geweest om iets te gaan doen, iedereen laten staan leek dan een klein beetje onfatsoenlijk. De eerste persoon die bij Christopher aan kwam was Anna de jongedame riep zijn naam, maar voordat Christopher zich naar haar om kon draaien voelde hij al twee armen die hem van achteren knuffelden. De jongedame wist hem al snel omgedraaid te krijgen om haar lippen kort op die van Christopher te krijgen. Christopher leunde naar voren, maar Anna haar lippen waren al verdwenen om iets tegen hem te zeggen. Ze vroeg naar de plannen voor vanmiddag. 'Nou ik dacht aan bowlen en misschien daarna nog wat eten ofzo?' Zei Christopher, maar Anna ging alweer door om te zeggen dat als het niet doorgaat dat ze best op date konden gaan met zijn tweeën. 'Anna, hoewel dat echt subliem klinkt weten we best dat wij geen date nodig hebben. Kealen en Bree daarin tegen kunnen wel wat hulp gebruiken.' Zei Christopher. Subliem, echt zijn soort woord, woorden die je niet vaak hoorde aparte woorden waren Christopher zijn ding. Hoewel zijn woordenschat ook weer niet zo groot was dat hij er meteen tien op kon noemen, maar als het kon dan glipte Christopher er een wat ouder en apart woord tussen. 'Maar hè we hebben de hele vakantie nog om op date te gaan, ik denk dat ik al wat ideetjes heb. Ik ga geen bowlen aan jou verspillen dan zou ik komen met iets originelers.' Als het een date was geweest die hij echt deed voor Anna dan zou hij echt iets speciaals doen, nu had Christopher zijn zinnen gewoon net iets meer gezet op de relatie van de twee andere personen hoe stom het ook klonk. Christopher keek heel even op van Anna en spotte meteen Kealan en Bree het was ook wel een opvallend duo op deze manier. Bree had nogal opvallende kleren aan en om een bepaalde reden leek Kealan het een goed idee te vinden om zijn haar in allemaal verschillende kleuren te hebben hoewel het hem niet eens zo verkeerd stond. Christopher liet zijn hand die zonet nog even op Anna haar heup had gelegen afglijden naar haar hand en trok de jongedame enthousiast zoals altijd mee naar de andere twee. 'Dus zijn jullie klaar om verslagen te worden met bowlen.' Zei Christopher zonder een echte begroeting. De jongeman glimlachte breed. 'Ik zou het koppel tegen koppel noemen.' Zei Christopher waarna hij naar Kealan knipoogde, iets wat misschien wel een klein beetje opvallend was, maar hé er moest toch iets van actie in komen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

'Ben ik niet genoeg om je op te warmen?' vroeg Mo speels. Farah lachte zacht terwijl hij haar naar zich toe trok. 'Oh jahoor, mister Yilmaz, je bent erg heet,' grinnikte ze, terwijl ze hem tussen zijn ribben porde. Slecht Farah, erg slecht. Zijn wangen waren in elk geval wel warmer dan haar handen.       'Oké, warm drankje klinkt goed.'       Ze glimlachte triomfantelijk terwijl ze richting de stalling liepen. Ze had wel goede ideeën. Soms, dan. 'Come on pretty face.' Farah klakte met haar tong en wierp een blik op haar fiets, die een eindje verderop stond. Haar broer zou zeker weer zeuren als hij er achterkwam dat ze haar fiets weer eens bij school achtergelaten had. Ze had de afgelopen twee jaar meer fietsen gehad, dan ze op één hand kon tellen. Of ze verder gestolen, of ze raakte de sleutels kwijt, of ze vergat de fiets gewoon op slot te zetten. Oeps. Maar hij had één of andere klus aan de andere kant van het land, en wat niet weet, wat niet deert.       'Ik verklaar je nu wel tot mijn persoonlijke chauffeur, voor de gehele vakantie,' besloot ze, terwijl ze plaats nam op het zitje achter hem, waarbij haar rokje een heel stuk omhoog schoof. Oh well. 'Want nu heb ik geen fiets meer.' * minus zonnebril&hoedje + jas

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

'Ik verklaar je nu wel tot mijn persoonlijke chauffeur, voor de gehele vakantie. Want nu heb ik geen fiets meer.' besloot ze en ik lach kort. 'Whatever you say pretty face...' zeg ik en wacht tot ze achter me zit. Ondertussen kijk ik nog even om me heen, waarna mijn blik kort blijft hangen op Sjaak. Ik bijt mijn lip hard en kijk weer weg. Ik had het niemand laten weten. Niemand hoefde het te weten.
Ik grijns als ik Farah's armen om mijn middel voel en kijk nog even kort naar haar om. 'Hou je goed vast eh?' zeg ik met een snelle knipoog, voor ik weg scheur van het schoolplein. Inclusief hard geluid die laat weten dat Yilmaz is vertrokken. Op hetzelfde harde tempo rij ik door de straten heen, tot ik langzaam afrem en precies stop voor een klein cafeetje. Er waren in de middagen vaker scholieren en studenten te vinden, ergens was het dan ook een van mijn vele vaste plekken. Ik wachtte tot Farah ook weer op de grond stond en sloeg dan weer mijn arm losjes om haar schouders, waarna ik naar binnen liep. Gelijk kwam de warmte me tegemoet, het was niet té. Gewoon precies goed. Ik wist dan ook nog net een tevreden zucht binnen te houden. Bij de bar bestel ik een koffie en chocolademelk voor haar, voor ik plaats neem bij het raam. Ik glimlach even naar haar. 'Dus... Wat heb ik gemist in jouw leventje..?' vroeg ik geïnteresseerd aan haar.

---

El Diablo.

Youri

Met m'n armen over elkaar heen en mijn kin er bovenop luister ik naar de stem van de docent. Glazig kijk ik naar het bord, maar doe geen enkele moeite de aantekeningen over te nemen, waarschijnlijk onthoud ik het toch wel. En anders maar niet, ook best.Ik verzin vaak genoeg een of ander dom verhaal om m'n moeder tevreden te stellen. Daarbij, wat heeft zij te zeuren? Zij heeft niet eens een opleiding.
Wanneer dan eindelijk de bel gaat, schuif ik zuchtend mijn ongeopende schrift in mijn tas en gooi de pen, die ongebruikt in mijn rechterhand rust, er los bij in, die zoek ik na de vakantie er wel weer uit. Of niet, maar dat zien we dan wel weer.
Vakantie. Het dringt nu pas tot me door. Een week lang geen langdradige verhalen over weet-ik-veel-wat, geen docenten die mekkeren over het feit dat ik, wederom, mijn huiswerk niet heb en een week lang tijd voor ongeremd losgaan in de verschillende kroegen van de stad.
Ik trek mijn jas uit mijn kluisje en trek hem los over mijn schouders. Ik pak mijn rugzak en grijp mijn pakje shag uit de rechterzak van mijn jas.
Al draaiende loop ik naar buiten, waar ik tegen iemand aan loop.
Verbaasd kijk ik op, het was Katelijne, een meisje uit mijn klas. Ik ken haar niet bijzonder goed ofzo, maar ze komt over als een aardige chick.
"Oh fack, sorry" mompel ik en ga een meter verderop nonchalant tegen de muur staan. Hier jaagt de wind niet zo hard langs. Ik steek mijn peuk aan en kijk het schoolplein rond, geen zin hebbende om al naar huis te gaan.

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 23:16 ]

---

My smart mouth gets me in trouble, and if it's not my mouth, it's my facial expressions.

Dries Bosman

Ik zat al een aantal minuten op het bankje en ik vond het wel even goed zo. Ik was wat aan het klooien met mijn mobiel. Ik had hem net twee dagen, maar begrijpen deed ik hem nog niet. Telkens als ik iets aanklikte kreeg ik weer wat anders. Of ik tikte verkeerd, of die telefoon was gek geworden. Ach, ik kwam er later wel achter.
Mijn blik gleed over het plein en ik zag een bekend gezicht naderen. Sjaak. Vele vonden haar een grote slet, omdat ze zwanger was en niet met de vader van het kindje is gebleven, maar mijn gedachten is dat ongelukjes gebeuren.
"Hé Driesje!" Riep Sjaak uit en ik glimlachte naar haar, wat zeer deed aan mijn oogkas. Snel zette ik mijn gezicht weer terug in de minst pijnlijke houding.
"Hallo daar mooie meid. Hoe is het met mams en kind?" Vroeg ik nieuwsgierig en ik klopte op de bank naast mij. "Wanneer heb je de volgende echo? Zou wel eens mee willen," zei ik en ik ging iets verzitten, zodat ik Sjaak makkelijker aan kon kijken. Ik vond het altijd maar apart dat eruit een paar cellen een heel mens kon komen.

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 23:31 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

---

---

'Whatever you say pretty face...'       Farah glimlachte tevreden en hoopte dat hij zich er aan zou houden. Anders zou ze hem wel stalken op what's app. Hij begon al snel te rijden en gezien ze geen doodswensen had, sloeg ze haar armen stevig rondom zijn middel. Misschien wat steviger dan nodig was, but no one needed to know that. Het was tegelijk ook warmer, wat wel mocht met die extra koude wind door het harde rijden.       Een zachte zucht kwam over haar lippen toen ze van de scooter afstapte. Ze was vergeten haar donkere lokken in een staart te doen, met als gevolg dat ze nu knopen in haar haar had. Met een lichte frons trok ze er aan, terwijl Mo op nieuw zijn arm om haar schouders sloeg en haar mee naar binnenloodste.       'Dus... Wat heb ik gemist in jouw leventje..?'       'Oh, niks interessants,' lachte ze zag, terwijl ze een van de drie zakjes met suiker, die ze eerder bij de balie gepakt had, open maakte. Ze roerde de suiker door haar drankje, gevolgd door nog een zakje suiker. Er werden wat vreemde blikken haar kant op geworpen, wat waarschijnlijk kwam doordat ze chocolademelk had. She just loved her sugar. 'Ik heb gewinkeld met Anna, maar dat boeit je denk ik niet zoveel, behalve wat ik bij de Hünkemöller "gekocht" heb, misschien,' grinnikte ze zacht. 'Oh, en een outfit voor je feest, natuurlijk. Maar nee, verder het gebruikelijk. Elke dag te laat gekomen op school, as expected. En, heb jij nog spannende dingen meegemaakt?' * minus zonnebril&hoedje + jas

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Sjaak

"Hallo daar mooie meid. Hoe is het met mams en kind?" Vroeg Dries en klopte naast zich op de bank. "Wanneer heb je de volgende echo? Zou wel eens mee willen," Hij ging iets verzitten zodat hij mee aan kon kijken. Een warm gevoel borrelde op in mijn buik bij die blik. Want was hij toch een schatje en nu bood hij zomaar aan om mee te gaan naar een echo! 'Woensdag moet ik weer. Midden in de vakantie.' Ik rolde overdreven met mijn ogen. 'Ze hadden het niet beter kunnen plannen, Ik ben echt bang dat ik het ga vergeten.'
Ik wiebelde met mijn benen en beet op mijn nagel. Ik kijk even om me heen en mijn zicht valt op Kathelijne Renée kleijn. Het meisje met de prachtige ogen. Al vind ik dat zelf. Eigenlijk weet ik niet eens, waarom ik haar hele naam ken.
Maar goed. Ja, het zou geweldig zijn als Dries meeging naar de echo. Elke keer alleen vond ik helemaal niets. De starende blikken van de andere moeders en van de zusters. Ja ik was 17 en zwanger! Maar als Dries mee zou gaan, zouden de blikken dan niet erger worden? Dan zouden ze hem aanzien als tienervader en dat gevoel wilde ik hem niet aandoen.
Het geluid van Mo's ronkende motor dreunt nog steeds door in mijn gehoorgangen. Hij wilde niet de vader zijn. Niemand mocht weten dat hij de vader was. Waarom hoopte ik dan nog steeds dat hij verantwoordelijk voor dit kind zou nemen? Dat kon hij helemaal niet. Al was het alleen al om zijn reputatie.
Ik richtte mijn blik vrolijk op naar Dries. 'Als je kan, mag je woensdag wel mee.' Ik voelde dat er een rode blos op kwam zetten. Waarom moest ik nu blozen? Ik kuchte en wachtte Dries antwoord af.

[right][/right]

[ bericht aangepast op 11 okt 2016 - 12:09 ]

---

~My Mind Is Free~

'Oh, niks interessants, 'Ik heb gewinkeld met Anna, maar dat boeit je denk ik niet zoveel, behalve wat ik bij de Hünkemöller "gekocht" heb, misschien,' sprak ze terwijl ze nog wat meer suiker toevoegde aan haar drankje. Ik grijnsde breed. 'Dat klinkt zeer interessant. Ga je het ook nog voor me showen?' plaagde ik haar en nam een slok van mijn koffie. 'Oh, en een outfit voor je feest, natuurlijk. Maar nee, verder het gebruikelijk. Elke dag te laat gekomen op school, as expected. En, heb jij nog spannende dingen meegemaakt?' vervolgde ze en ik knik zachtjes, waarna ik nonchalant mijn schouders ophaal. 'Mwah... Gevochten, once or twice...' mompel ik en lach zachtjes.
'Niks bijzonders eigenlijk. Gewoon hier en daar wat dingen regelen voor het feest woensdag. Raad eens welke parents naar Turkije zijn.' zeg ik met een brede grijns. Ik had al een hoop. Een leeg huis. Een grote whatsappgroep waarin ik iedereen uitgenodigd had. Een vriend van me zou komen draaien. Nu moest ik alleen nog alle alcohol inslaan. Ook drugs zouden geen probleem moeten zijn. 'Maar nu ben ik wel benieuwd naar je outfit hoor... Geef me een hint.' zei ik tegen haar.

---

El Diablo.

Mt

---

Life is tough, my darling, but so are you - Stephanie Bennet Hendry

Ik haalde een euro uit mijn portemonnee die ik in het kleine vakje van de snoepautomaat in de schoolkantine gooide. Nummer 12 toetste ik in, doritos, mijn favoriete smaak chips. Wanneer ik eindelijk de gladde zak in mijn handen hou, loop ik door de grote deuren van de school. Mijn ogen onderzochten het plein opzoek naar mijn vriendin, Noah. Toen ik haar bekende mooie schoenen zag, liep ik er direct op af. Eenmaal bij haar maakte ik de zak chips open en deed er eèn in mijn mond, hmm dorito, de beste chips ever. Ik hield de zak vragend voor haar. Met mijn ogen probeerde ik haar te zeggen dat ze ook wel eèn mocht. In de verte zag ik een kleine cafeetje die meteen mijn aandacht trok. ''Zullen we koffie halen? Of een aardbeien milkshake, ik heb dorst.'' Ik negeerde dat ik nog een flesje water had in mijn nieuwe rugzak, koffie of een aardbeien milkshake is toch beter dan normaal water? Ik keek haar vragend aan en nam de zak terug. Al snel deed ik een hand vol chips in mijn mond, wat er raar uit zou moeten zien.

Akkie de Mol kleding||haar|rugzak

[ bericht aangepast op 17 dec 2016 - 17:50 ]

---

Life is tough, my darling, but so are you - Stephanie Bennet Hendry