• Curfew

    Welcome to hell, darling.

    Tenebris is bekend als één van de gevaarlijkste landen ter wereld. Overdag blijkt het leven in dit landje meer dan gewoon : de ouders gaan werken, boodschappen doen, studenten gaan naar school, kleine kinderen leren lezen en schrijven ... Maar 's avonds is alles anders. Criminelen zitten je overal op te wachten. Je kan worden vermoord, verkracht, ontvoerd, gemarteld... Enkele jaren geleden werd het zo ernstig dat de regering besloot om een avondklok te vestigen. Het is ten strengste verboden om zich na 20u nog buiten te laten zien. Niemand is er om je te beschermen, en als je het toch waagt is het op eigen risico, want er is veel kans dat je nooit terugkomt.
    In deze RPG volgen we het leven van een mannelijke criminele bende en een groepje ontvoerde meisjes. Elk meisje heeft de avondklok een keertje niet gerespecteerd, en dit heeft hun leven volledig verandert.
    Iedereen weet dat de bende al jaren in één van de grootste en mooiste villa van de streek verblijft, maar het is nooit iemand gelukt om binnen het huis te geraken.


    Roles
    Kidnapped Girls VOL
    — Bethany Allanah Spring ~ Surrexit 1.5
    — Ember ~ Vault 1.4
    — Ophelia Delaney Palmer ~ Suzak 1.6
    — Adriana Lisa Flys ~ Sunrises 1.5
    — Anna Rosalie Littleton ~ Metamorphoses 1.4
    — Lexa Kalea Hoarau ~ Syoxisia 1.5
    — Roxanne Elise Valentina ~ GinnyWeasley8 1.6
    — Vajen Martinez ~ Vincentia 1.7
    — Rae Adanthe Bones ~ Vincentia 1.8

    Criminals VOL
    — Jazmín Valeria Fuensanta ~ Cahira 1.5
    — Raphael "Rave" ~ Windigo 1.1
    — Ezra Archibald ~ Byers 1.5
    — Sebastian "Bas" Ryther ~ Frisk
    — Billy Palmer ~ AdamSandler 1.6
    — Allen Royce ~ Syoxisia 1.4
    — Alex Jason Spare ~ GinnyWeasley8 1.7
    — Chey Avèlie Amstrong ~ Pappilon 1.7
    — Shawn Cameron Jim ~ _Pappilon 1.7

    Other
    —



    The house



    1. Ingang



    2. Keuken



    3. Woonkamer



    4. Woonkamer die zich buiten bevindt



    5. De bar (plaats waar ze zich altijd in de avond bevinden)




    6. Zwembad



    7. Trappen 2e verdieping



    8. Gang 2e verdieping



    9. Badkamers





    Rules
    —Dit is een MSV, dus schrijf in de derde persoon verleden tijd
    — Hou jongens en meisjes gelijk pleas
    —Sluit niemand buiten
    —Wees aardig met elkaar, geen ruzie buiten de MSV
    — Max 3 personnages bespelen
    —Have fun!

    BEGIN :
    Het is al laat in de avond dus iedereen bevindt zich in de bar. De meisjes hebben elk een dienst*. Het eten was vanavond heerlijk, en de sfeer is tot nu toe best goed.

    *Diensten van deze avond :
    Aan de bar // Lexa, Adriana, Rae
    De bende serveren // Bethany, Ember, Ophelia
    Het eten klaarmaken (dit is al gedaan in de RPG en ze mogen dus gewoon in de nachtclub rondlopen of andere helpen) // Anna, Vajèn, Roxanne

    [ bericht aangepast op 5 nov 2016 - 18:36 ]


    ~ I have found that if you love life, life will love you back.

    Ezra opende zijn ogen opnieuw toen hij iemand in de handen hoorde klappen. Hij vond al snel de bron van het geluid: Billy Palmer. Ezra trok zijn neus op. De man was een creep en Ez bleef het liefst zo ver mogelijk bij hem uit de buurt. Niet enkel daarom natuurlijk. Palmers lijfgeur werd overstemd door de zware geur van eau de cologne en sigaretten, en dat was nu niet bepaald iets waar Ezra fan van was.
          Zijn ogen gleden naar de persoon naast hem achter de bar. Haar geelgroene ogen zou iedereen uit de duizend kunnen onderscheiden. Ze zag er verveeld en geïrriteerd uit, al kon dat aan Ezra's gebrek aan mensenkennis liggen.
          Hij duwde zichzelf uit de zetel en liep naar de bar toe. In plaats van een drankje te bestellen aan één van de meisjes, zoals de gewoonte was, besloot hij zichzelf te bedienen en liep om de bar heen. Hij moest half tegen Ember plakken om te kunnen passeren.
          "Sorry." Ezra keek glimlachend van Ember naar Billy. "Ik hoop dat ik niks stoorde," zei hij, al indiceerde de ondertoon in zijn stem het tegengestelde. "Ember, weet je waar de gin staat?" Met een ingenomen glimlach plaatste hij zijn handen in zijn zij en zocht de rekken tegen de muur af naar de juiste fles. Hij moeide zich dan niet graag met andermans zaken, maar soms kon hij het niet laten de andere jongens dwars te zitten.


    kindness is never a burden.

          Ember klemde haar kaken op elkaar. Het was hilarisch, min of meer, om die woorden uit Billy's mond te horen komen. Aangezien zij degene waren die er voor zorgden dat zij geen basis had. Hij had het vast ontzettend zwaar. Billy had klaarblijkelijk andere plannen, en de fles bleef tussen hun gezichten inhangen. Ze deed een beroep op de woorden waarmee ze zich uit deze situatie zou kunnen redden — maar daarvoor hoefde zij helemaal niets te zeggen. Haar ogen schoten over Ezra heen, en als ze niet zo'n gesloten gezicht had gehad hadden haar ogen vast veelbetekenend gekeken. In plaats daarvan herpakte ze zichzelf en haalde ze zonder enige omhaal een lege fles gin onder de bar vandaan.
          ‘Er staat er één achter.’ Haar wenkbrauwen kropen iets naar elkaar toe. De voorraadkast was geen plek waar ze zomaar naartoe konden: ze wisten wel beter dan wanhopige meisjes toegang te verschaffen tot een plek met drank en ander spul tot aan het plafond. Dat betekende dat ze sleutels nodig had. En een chaperone. ‘Maar er is cognac en whiskey.’ Met dat, plukte ze de bijna volle fles uit Billy's hand.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

          Toen Ezra was verschenen had Billy flink gebaald maar probeerde het zo min mogelijk te laten merken, daarom stak hij nog een sigaret op en probeerde niet tegen te stribbelen toen de nog bijna volle fles whiskey uit zijn handen werd geplukt. Ze was er zo mooi onder uit gekomen en Ezra had daar zeker bij geholpen. ''Je stoorde enkel ons gesprek maar veel aan waardes hechten we toch niet in dit huis, blijkt maar weer.''
    Billy trok aan de rits van zijn vest en gooide hem over de bar, ''wij kunnen wel even naar achter, als je dat wilt Ember?''


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Beide meisjes keken hem verbaasd aan toen hij om een glas water vroeg. Bas vond het zelf nu niet echt zo speciaal, hij dronk best vaak water, al moest hij wel toegeven dat dat meestal niet aan een bar was. Hij knikte naar Lexa ter bevestiging en keek Alya cynisch aan. De voorbije week was rot geweest, en zij hoefde hem daar niet aan te herinneren.
          "Dat zie je toch," mompelde hij nors, waarna hij het glas water van Lexa aanpakte. Hij nam een slok zonder haar te bedanken en schudde zijn hoofd. Het glas draaide rond in zijn vingers en hij dacht na over wat hij zou gaan doen die avond. Hij was niet erg praatgraag, dus in de bar blijven vond hij nu niet zo'n aantrekkelijke optie. Hij kon altijd even gaan trainen, het was tenslotte even geleden, maar na een week eenzaamheid in het kleinste kamertje, had hij toch behoefte aan iet of wat gezelschap. Tenslotte was hij niet volkomen gevoelloos.
          "En... Wat zijn jullie plannen?" vroeg Bas plots. Hij was zelf verbaasd dat die vraag door hem gesteld werd, maar de woorden waren er nu uit. En hij verveelde zich echt.


    Mhm?

    Ezra fronste. Dat zou weer zijn geluk zijn. De enige alcoholische drank die hij graag dronk en de fles was leeg. Hij nam de lege fles van Ember aan en trok een pruillip. Met een zucht wierp hij de fles in de mand onder de bar, bij de rest van de lege drank flessen. Het was best triest hoeveel flessen de mensen in het huis per week verzopen. Je zou denken dat ze iets beters weten om hun geld aan te verspillen, maar nee.
          Hij trok een wenkbrauw op bij Embers woorden. "Nee, dank je. Niet echt mijn soort spul." Zijn aandacht verschoof naar Billy die zijn jas had uitgetrokken en een sigaret had opgestoken. Met een mild bekritiserende blik trok Ezra opnieuw een wenkbrauw op naar de andere man, maar deed geen moeite om op diens uitspraak te reageren. "Juist ja. Ik ga om gin." Hij haalde een sleutelbosje uit zijn broekzak en rinkelde er even mee, vooraleer hij zich opnieuw tussen Ember en de muur wurmde.


    kindness is never a burden.

          Ember trok een wenkbrauw de hoogte in toen Billy zich van zijn vest ontdeed. Ze hoopte dat het daarbij bleef. Niet dat ze probeerde te raden naar wat er onder andermans kleding zat. Ze had min of meer verwacht dat Ezra niet voor iets anders zou gaan, waardoor ze zich voor een tweede maal tegen de bar aan drukte om hem te laten passeren. In zijn voorbijgaan, echter, gaf ze een zachte duw tegen zijn been.
          ‘Aanlokkelijk aanbod, maar er moet meer aangevuld worden. Ik ben zo terug.’ Niet dat ze dat vertelde uit de goedheid van haar hart. Hopelijk inspireerde dat hem om te blijven, en zichzelf niet uit te nodigen in dat krappe hol. Ember schudde haar hoofd en liep voor beide heren uit. Ze stopte pas met lopen toen ze de voorraadkast bereikte en haalde een wrange hand door haar haren.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

          Billy had de mild kritiserende blik van Ezra heus wel opgevallen maar besloot er niet op in te gaan maar wierp enkel een dodelijke blik zijn kant op. Hij verplaatste zich vervolgens kort naar de zij en liet Ember er netjes langs terwijl zijn blik vluchtig over haar gestalte liet gaan.
    Ember nam vervolgens de leiding naar de voorraadkast en Billy had zijn horloge goed gedraaid terwijl hij met een open hand aangaf dat hij de sleutels wou, zwijgend wachtte hij toe en leunde tegen de deur aan terwijl hij zijn handen over elkaar vouwde.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Nope,' antwoordde Ayla terwijl ze met een tevreden glimlach de inhoud van de fles in het lege glas schonk. Eigenlijk was het niet toegestaan, maar als geen van de jongens er iets van zei ging ze zich er niet aan houden. Als ze er wel iets van zeiden, was het alsnog vraag of ze er naar zou luisteren.
          Een spottend lachje kwam over haar lippen toen Bas vroeg over hun "plannen". 'Solliciteren voor een nieuwe baan, naar de kapper gaan, olifanten jagen, plannen voor werelddominatie,' meldde ze sarcastisch, waarna ze met haar ogen rolde. Alsof ze ooit plannen kon maken in dat stomme huis. 'En dan zeggen ze dat domme vragen niet bestaan, not true,' murmelde ze, waarna ze een grote slok van het alcoholische goedje nam.

    [ bericht aangepast op 10 nov 2016 - 22:31 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    De duw tegen zijn been ontging Ezra niet en hij trok een wenkbrauw op, terwijl zijn blik even verduisterde. Hij keek Ember na terwijl ze naar de voorraadkast liep en Ezra was van plan haar te volgen, tot hij Billy zag staan. De oudere jongeman trok opnieuw een wenkbrauw op en in plaats van de sleutels in Billy's hand te laten vallen — zoals die waarschijnlijk had gewenst — sloot hij zijn hand rond de sleutelbos en trok een mondhoek op. "Sorry, Bill. Je kent de regels. Sleutels worden niet uitgedeeld. Je zal je eigen sleutelbos moeten halen als je iets uit de voorraadkast nodig hebt. Ik denk trouwens dat het wat krap wordt met drie, dus geniet nog van je whiskey. Ik breng haar straks wel terug bij je." Hij klopte twee keer op de schouder van de man — een tikkeltje harder dan een vriendschappelijke schouderklop — en volgde Ember naar de kast.
          Ezra zei niks tegen het meisje naast hem, toen hij de deur opende en het licht aanstak. Hij nam de kleine voorraadkast even kort in zich op en gebaarde naar Ember dat ze naar binnen kon gaan. Toen ze binnen was, sloot hij de deur opnieuw en begon door de kamer te lopen, terwijl zijn ogen over de rekken gevuld met verschillende soorten alcoholische en niet-alcoholische dranken gleden. Hij vond ook een rij met snacks en propte een zakje M&M's in de borstzak van zijn hemd.
          "Waar staat de Bombay Saphire? En de tonic?"

    [ bericht aangepast op 13 nov 2016 - 13:59 ]


    kindness is never a burden.

    Zweet parelde lichtjes op de brunette haar voorhoofd en terwijl haar vuisten hardhandig tegen het leer aan knalde, galmde het geluid daarvan zacht door de kamer heen.Jazmín had zich teruggetrokken in de ruimte van Bas, waar hij voor zichzelf trainde én waar hij haar trainde. Ze had echter op dit moment geen behoefte aan hulp. Op dit moment wilde ze in rust haar eigen stoom afblazen en daarbij hielp een bokszak het beste; deze klaagde namelijk niet, of leidde haar ook niet af; wat de jongeman echter wel wist te doen.
          Haar jukbeen brandde nog licht van de klap die ze eerder vandaag te verduren had gehad toen haar vlugge vingers net iets te langzaam waren en een mollige oude vent haar gezicht liet kennismaken met zijn vuist. De gedachten alleen liet Jazmín opnieuw grommen en gaven haar slagen tegen de zak een stoot aan meer kracht. Het mocht dan wellicht niet voor het eerst zijn dat ze een knal kreeg, maar wel voor het eerst dat een vent dit gewaagd gehad en nog in haar gezicht ook. “Bellota.”


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

          In situaties als deze, was Ember dankbaar dat ze niet claustrofobisch was. Ze treuzelde enigszins in haar bewegingen, wetende dat ze hier niet zou kunnen blijven hangen tot ze toestemming zou krijgen om zich terug te trekken. Knipperend tegen het schrale licht, pakte ze uiteindelijk twee flessen tonic die bovenop een stellingkast hadden gestaan. Na het controleren van de datum, hield ze de flessen sceptisch in één arm voor ze op zoek ging naar de bombay saphire. Ze kon zich niet herinneren dat het was binnen gekomen, maar een eerder bezoek aan de kast had haar laten weten dat er nog wel één moest staan. Dranken als whiskey en wodka waren er ten overvloed. Maar meer exquisite soorten? Eén van haar mondhoeken krulde de hoogte in toen ze de beoogde fles vond.
          ‘Bedankt.’ Hij had even goed Billy kunnen laten gaan -- en dat wist Ember maar al te goed. Ook al zou Ezra het allesbehalve zo zien. Ze stak één van de flessen naar hem uit, omdat drie niet zo gemakkelijk droeg, voor ze haar hoofd schudde. ‘Zijn mijn diensten echt nog vereist vanavond?’ Ember betwijfelde het, aangezien het behoorlijk rustig was.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Billy had geërgerd met zijn ogen gerold, als het Ezra zijn bedoeling was om hem zo uit het plaatje te drukken was het hem goed gelukt. Billy ging echter niet lopen tegenstribbelen en ondanks de stevige muren hoorde hij het gegalm van een boksbal. Het konden maar twee mensen zijn en zelf had hij ook wel zin om zich in het zweet te werken.
          Toen hij de deur opendeed zag hij Jazmin nog de benodigde scheldwoorden roepen terwijl ze de boksbal aan het vernietigen was. 'Alles goed?'


    Everything is illuminated by the light of our past.