• Topic 4 alweer, wat ik bij deze open omdat ik met mijn laatste post het vorige topic heb gesloten.

    Copy/paste uit het vorige topic:

    Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

    Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Klopt, maar alle kransjes heb ik er al uit gegeten.


    Veni, Vidi, Coffee.

    Ouder, 19


    "A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

    Hoe laat kom je morgen, meneer?

    Régo wierp een walgende blik over zijn schouder, ook al was Térgo niet te zien.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Hij gilde zo hard dat geen geluid zijn mond verliet.


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Ik voel mezelf zwak worden maar toch krijg ik het op een of andere manier voor elkaar om helemaal op te staan en ik kijk Ice aan, terwijl ik het bloed van mijn neus veeg met de mouw van mijn vest.


    — Inner peace, it's hard to find. —

    Hoek AMC = 90 graden - hoek MAS
    Hoek MSA= 90 graden - hoek MAS
    Dus zijn hoek MSA en hoek AMC gelijk.


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

    Wat nou weer?


    If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

    De kille, bijtende kou van buiten is in de persoonlijkheden gekropen.


    i wanna die with you once or twice.

    ik ken er geen XD

    [ bericht aangepast op 18 jan 2017 - 9:09 ]


    And as we fall, time is frozen I know we break, but we're not broken (Aedion -> YoungbIood)

    “Niet echt,” gaf de kabouter toe. Zijn stem klonk een beetje beteuterd.


    The soul needs autumn.

    Alleen een kriebelig handschrift, vele, vele bladzijden lang.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Flóra knikte en maakte opnieuw een buiging. “Natuurlijk, met alle genoegen.”


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Ze was in slaap gevallen.
    Jaja, spannend!

    “Geen sprake van,” snauwde Thrágon, “Flóra, Daréo, kunnen jullie vooruitlopen om te vinden welk pad we moeten hebben?”


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.