Man, ja ik begrijp waarom je daar niet goed van was! Dat is niet niets! 
Trauma ... well, ik moet zeggen dat ik mijn onzekerheid een overblijfsel is van een jaar uit mijn jeugd, maar of ik dat een trauma kan noemen ... In het tweede leerjaar had ik een leerkracht die me destijds kapot gemaakt heeft. Volgens mijn moeder was er sprake van jaloezie omdat ik het label "hoogbegaafd" gekregen had en ze dat niet kon luchten, maar in elk geval heeft wat ze toen met me gedaan heeft een impact gehad op de ontwikkeling van mijn karakter.
Ze heeft heel veel gedaan, vooral me subtiel zwartgemaakt bij mijn klasgenoten, maar hetgeen ik nooit ga vergeten is dat ze de hele klaslijst afging en bij iedereen vroeg wie ermee bevriend wilde zijn. In het begin van het jaar had ik iedereen te vriend. Op dat moment stak één van de twintig kinderen haar hand op. Ik ga nooit vergeten hoe ik naar een andere "vriendin" keek en dacht "die gaat haar hand opsteken", maar ze het niet gedaan heeft. Dat soort dingen hebben mijn zelfvertrouwen en -beeld een immense deuk gegeven en ik ondervind er nog steeds de gevolgen van. Hetzelfde trouwens door gepest de jaren nadien.
Ik denk niet dat die leerkracht ooit beseft heeft hoeveel pijn ze me ermee gedaan heeft en hoewel ik zeker ben dat ze het bewust deed op het moment zelf, denk ik gewoon niet dat ze de ware impact ervan ooit gezien heeft. Ik heb jaren met haar dochter in klas gezeten en dus zag ik haar af en toe nog en na al deze jaren glimlach ik eens vriendelijk terug als ik haar zie, maar ik moet eerlijk toegeven dat het heel, heel moeilijk is om terug te glimlachen na al wat ze me heeft aangedaan. Well, ik geloof dat ik dat als trauma kan omschrijven. Ik hoop dat dat het juiste label is, in elk geval.
Ik ben er sterker uit gekomen, vind ik persoonlijk, maar het heeft me een hele lange tijd gekost (eigenlijk een jaar of zeven/acht) om mezelf en mijn ware ik, niet het masker dat ik voor mezelf gemaakt had omwille van dit soort zaken, terug te vinden.
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
