• Ik zat dus te denken over een vakantie in Amerika toen ik 7 jaar oud was. We (familie) stonden dus bij het uitgang van Wallmart en mijn moeder wees naar een bord met echt veel foto's van kinderen. Vervolgens vertelde ze dat die kinderen allemaal vermist zijn. Mijn zevenjarige denkwijze/logica was toen dus dat zoiets echt alleen in Amerika gebeurd. En dat zoiets nergens anders zou gebeuren. Die vakantie durfde ik niet alleen met mijn nicht op de kamer te slapen, wou begrijpbaar naast mijn moeder slapen. En verder werd ik 's nachts of heel vroeg wakker en keek via t raam naar buiten, wachtend op....

    Dus ik kreeg opeens het idee om een topic te openen waar quizletters iets kunnen meedelen dat je als kind getraumatiseerd heeft. Echter besef ik echt wel dat niet iedereen een 'lichte' trauma als de mijne heeft gehad en dat sommige mensen hartbrekende en erge trauma's hebben meegemaakt. En ik snap dan natuurlijk als je zoiets niet graag mee wilt delen. (flower)

    [ bericht aangepast op 30 juni 2017 - 17:45 ]


    -

    idk ik heb geen jeugdtrauma's? o.o


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Reigns schreef:
    De eerste keer dat we met school in het diepe gingen zwemmen, ging ik kopje onder en niemand hielp me. Ik probeerde zelf boven te komen, maar dat lukte niet tot een klasgenootje mij toch hielp. Ik was zo in paniek dat ik opnieuw moest leren zwemmen, maar door de angst voor diepe zwembaden heb ik er echt jaren over gedaan om weer te kunnen zwemmen. Ik probeerde op school vaak smoesjes te verzinnen om maar niet te moeten deelnemen aan de zwemles. Ik kan wel weer zwemmen, maar ik ben nog steeds wel bang in diepe zwembaden.

    Whoa zeg :O Ik zal nooit snappen hoe gemeen mensen wel niet kunnen zijn.


    -

    Yellowstone schreef:
    idk ik heb geen jeugdtrauma's? o.o

    You lucky bastard


    -

    Oh en nog een trauma, al ben ik hier al jaren over heen. Ik wad een jaar of tien ongeveer en mijn vader had net mijn fiets helemaal mooi gemaakt. Nieuw likje verf, van die kraaltjes op mijn spaken, leuke stickers, mooie fietbel en alles. Stoere ik wilde hard fietsen tegen mijn vrienden, tot ik in een putje reed waar een steen lag. Opeens lag ik tegenover mijn fiets op de grond. Ik was zo hard met mijn kin op mijn stuur gevallen dat ik geen adem kreeg. Ik kneep serieus hard in mijn stuur om weer adem te krijgen. Als herinnering heb ik een litteken onder mijn kin. Ik fiets nooit meer zo hard!


    16 - 09 - '17

    Debbaut schreef:
    Ik ben als kind aangevallen geweest door een kip...
    Elke user die ik al gemeet heb zal kunnen beamen dat dat tot op de dag van vandaag gevolgen heeft.:W

    Heb daardoor een gigantische vogelfobie te pakken gekregen en een vogel zien is al voldoende om mijn hartslag de hoogte in te jagen, dus ja, dat zie ik als een trauma.

    Ik toen ik jong was door een geit en naderhand lag mijn hele wang open. Yeey for me. Geen fobie though. Ik vind het alleen rotbeesten. :W


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Ik heb een fobie voor tunnel glijbanen omdat ik een keer een nachtmerrie had dat de tunnel oneindig was.

    Ik zou zo snel niks kunnen bedenken, maar vindt het wel leuk om te lezen allemaal :Y)


    "The stars replaced the emptiness of my heart."



    Deze aflevering van Pingu... :|


    What would Emma do?

    Dunphy schreef:
    SPIEGELS. Ik kon niet alleen in een kamer zijn met spiegels. Want ik had van Bloody Mary gehoord en ik vond mijn reflectie er altijd duivels uitzien.

    mijn god ja, dit is denk echt mijn grootste kindtrauma lol.
    ik was op kamp (vgm was ik toen 7/8 of zo) en paar vriendinnetjes en ik moesten meekomen met de oudere meiden want ze moesten ons wat laten zien om 00:00. haha bloody mary oproepen dus, en na drie keer bloody mary roepen kwam een van die oudere meiden om het hoekje heel hard gillen. ik en die andere kleintjes natuurlijk heel hard gillen en huilen. de leiding was toen ook echt mega boos (logisch natuurlijk) maarja ik geloof er ofcourse niet in maar ik hou gewoon niet van spiegels hierdoor.


    LaAt ZiEn WiE jE bENt

    Een woord: Karbonkel.


    Saetre schreef:
    Een woord: Karbonkel.


    En dat ene woord is meer dan genoeg.

    Voor mij ook spinazie. Wat heb ik daar een hekel aan.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Saetre schreef:
    Een woord: Karbonkel.


    Damn i forgot about that nightmare....


    Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

    Op het kamp van groep 8 ben ik een keer door de hele groep in de steek gelaten. We hadden een kampterrein bij het bos en zouden levend stratego gaan spelen, en dus naar het bos gaan. Een aantal mensen moest even dichte schoenen aan gaan doen (want ja slippers in t bos is niet altijd fijn) en ik ging daarvoor dus ook naar binnen. Echter was ik blijkbaar zo moe: terwijl ik op mijn bed zat mijn veters te strikken, was ik in slaap gevallen. Toen ik wakker werd was het hele kampterrein leeg. Iedereen weg.
    Heeft een beetje bijgedragen aan m'n angst om zomaar verlaten te worden.


    Time is not your enemy. You are your own enemy, and you envy time because it moves on.

    Een deel van mijn familie woont in Amerika en wij waren bij hen op vakantie. Mijn oom werd tijdens het diepzeeduiken aangevallen door een haai. Thank God kwam hij er enorm goed vanaf, maar ik kan me nog herinneren dat hij uit het water werd gehaald door zijn mededuikers en omstanders. So. Much. Blood.

    Sindsdien was ik bang voor haaien en dat is langzaamaan geëscaleerd naar gewoon alle zeedieren en open water in het algemeen. Hou er in dierentuinen ook niet van als er zo'n tunnel is waar je doorheen moet lopen vol zeebeesten, ugh. Ik heb de Titanic niet eens gezien - too much water, hahaha. Inmiddels ben ik al meer dan tien jaar niet meer bij de zee geweest. (no_chears)


    everything, in time

    Meraki schreef:
    Een deel van mijn familie woont in Amerika en wij waren bij hen op vakantie. Mijn oom werd tijdens het diepzeeduiken aangevallen door een haai. Thank God kwam hij er enorm goed vanaf, maar ik kan me nog herinneren dat hij uit het water werd gehaald door zijn mededuikers en omstanders. So. Much. Blood.

    Sindsdien was ik bang voor haaien en dat is langzaamaan geëscaleerd naar gewoon alle zeedieren en open water in het algemeen. Hou er in dierentuinen ook niet van als er zo'n tunnel is waar je doorheen moet lopen vol zeebeesten, ugh. Ik heb de Titanic niet eens gezien - too much water, hahaha. Inmiddels ben ik al meer dan tien jaar niet meer bij de zee geweest. (no_chears)


    Omg. Jeetje! Dat begrijp ik wel.

    Die tunnels zijn inderdaad zo eng. Ik ben altijd bang dat het glas dan breekt en al die dieren en al het water op mij valt.


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.