[RPG250] Los Angeles' Performing Arts Academy • Speeltopic - Speeltopics

---

---

DE SCHOOL       hal, school van buiten, kantine, audiotorium 1 + 2       Los Angeles' Performing Arts Academy, richt zich zoals de naam al zegt, op performing arts. Het doel van de school is om de jeugd voor de bereiden op de keiharde wereld binnen deze sector, omdat de echt goede acteurs, dansers en muzikanten negen van de tien keer na High School stoppen met school. Jonge talenten krijgen hier hulp met het maken van keuzes en maken snel kans op aangepaste roosters en andere mogelijkheden om hun schoolleven met hun passie te combineren. Het enige wat de school van zijn leerlingen verwacht is inzet en zelf actie ondernemen. Wat je ook worden wilt, jij bent er verantwoordelijk voor dat mensen je leren kennen of niet. Maak dat YouTube account aan, ga voor die figurantenrollen en accepteer het optreden in dat kleine cafeetje. Iedereen moet klein beginnen om groot te eindigen.       Het P.A.A. is een High School gelegen in Hollywood en trekt leerlingen over heel de wereld. Omdat het grootste gros van de leerlingen dus geen huis heeft om na school naar toe te gaan, slapen alle leerlingen in gebouwen naast de school. Freshmans bij elkaar, sophomores bij elkaar, juniors bij elkaar en seniors bij elkaar. Leerlingen zitten dus vier jaar lang met dezelfde mensen "opgescheept" in een gebouw. Het is een vereiste dat de leerlingen hier in ieder geval van maandag tot vrijdag slapen, om zo min mogelijk onderscheid tussen leerlingen te krijgen. Per half jaar maakt de school een nieuwe indeling wie naast wie op een kamer slaapt.       In freshman year krijgen alle leerlingen nog les in alle drie de categorieën van performing arts. Vanaf sophomore year kiest elke leerling zijn favoriete stroming (music, dance of acting) waarin hij of zij de aankomende drie jaren zich op wilt focussen. Per jaarlaag ontstaan er dus drie klassen. De YouTubers onder de leerlingen kiezen een stroming die het meest bij hen past en wat hun eventuele "back up" plan wordt, aangezien YouTube niet een baan kan worden die je tot je pensioen volhoudt.       Over het algemeen hebben de drie klassen redelijk dezelfde vakken, al besteed de music class de helft van de tijd aan het oefenen van liedjes en het bevorderen van hun stemmen. Dit zowel in groepsverband als iedereen per individu. Acting class is grotendeels bezig met het maken van korte films in groepjes en het leren van acteertechnieken. De dans class leert verschillende soorten stijlen dans, ook al zijn enkele leerlingen heel gespecificeerd op één dans, iedereen moet wat van elke dans kunnen. In dance class wordt gewerkt met eigen inspiratie en vaste choreografieën. Eens in de zoveel tijd wordt er ook een dansvoorstelling georganiseerd waar natuurlijk voor geoefend wordt. Bij alle drie de klassen is natuurlijk ruimte voor specialisatie, eigen ingeving en komt overal een feedback van de professionals van school bij kijken.       De school beschikt over onder andere een auditorium waar de muzikanten en zangers hun geluid kunnen laten horen aan publiek, waar de films van de acting class te zien is en waar de dansers hun voorstellingen houden. Omdat het niveau van de leerlingen op school gemiddeld erg hoog ligt, trekken alle drie de categorieën ook veel aandacht van buiten en zijn er vaak genoeg mensen in de zaal bij een voorstelling aanwezig. Daarnaast beschikt het P.A.A. ook over een grote filmruimte met meerdere greenscreens en sets, muzieklokalen, danslokalen met spiegelmuren en natuurlijk een kantine, een bieb/werkplek en klaslokalen.       Om een plekje op het PAA te bemachtigen moet er bewijs zijn dat de leerling bezig is met het krijgen van een toekomst in de performing arts wereld en moet de leerling op gesprek komen. Lang niet elke leerling wordt toegelaten, omdat de school het niveau graag hoog houdt en niet al te volle klassen wilt hebben. Daarom hebben de meeste klassen ook maar 6 tot 8 leerlingen, wat op het eerste gezicht heel weinig lijkt, maar vaak meer dan genoeg is. DORMATORIES       woonkamer 1 +2 + 3 + 4, keuken 1 + 2 + 3 + 4, gang naar trap en trap 1 + 2, badkamer, slaapkamer meisjes + jongens (denk de luxe dingen allemaal weg en verander ze in troep)       Zoals eerder benoemd slapen alle leerlingen in dormatories. Dit houdt in dat alle leerlingen dus verplicht zijn om van maandag tot en met vrijdag in de dormatories te verblijven. Jaarlagen apart en jongens en meisjes apart in een gebouw. De acht gebouwen grenzen allemaal aan een zeer grote tuin die zich op zijn beurt weer tussen de gebouwen en de school in ligt. Zo zijn de dormatories alleen te bereiken vanaf de school en is er weinig kans op diefstal. In de tuin is onder andere een zwembad, veel bloemen en gras, een fontein, en aan de zijkant een heel klein sportschooltje.       Erg strenge regels heeft de school niet: het idee van de dormatories is dat leerlingen juist zelfstandig worden en hun eigen aardappels kunnen koken. De enige echte regels die ze hebben is dat doordeweeks om 23:00 uur de wifi en de lichten uitgaan. Dit doet de school zelf, door gewoon een paar stekkers uit de stopcontacten te trekken.       Binnenkomend vanaf de tuinkant stappen de leerlingen, in welk gebouw dan ook, in een grote woonkamer/keuken, met een links een dubbele hoekbank en televisie en rechts om een muurtje heen een vierkante eettafel met daarachter een keukeneiland. Achter de keuken is nog een kleine zithoek. Wanneer je achter de bank de gang inloopt, kom je bij een trap die leidt naar de slaapkamergang. In deze gang zijn aan beide kanten slaapkamers voor twee, enkele keren drie personen. Per twee slaapkamers is er 1 badkamer, die je dus met zijn vieren deelt. De badkamer is alleen te betreden vanaf de slaapkamers.       Doordeweeks is het verplicht dat iedereen in zijn eigen bed slaapt, maar in het weekend gaat alles nog wel eens door elkaar heen, ook wie in welk gebouw slaapt. School maakt de indeling wie met wie in een kamer slaapt en dit wordt elk half jaar veranderd. REGELS EN EXTRA • De huisregels van Quizlet • Alleen ik, Mouli, maar de nieuwe topics aan, tenzij anders staat aangegeven • Geen perfecte rollen, niemand is perfect • Het woordenaantal van je posts moet minimaal 250 woorden bevatten, exclusief codes • 16+ is toegestaan, maar vermeld dit even bovenaan je post • De fictieve datum van het speeltopic begint bij 1 september 2017 • Als je vragen hebt, stuur dan even een PB'tje, een GB'tje of laat een berichtje achter in het topic

---

---

ROLLEN naam | status | faceclaim | user | pagina       In deze RPG zullen we alleen de seniors van de drie klassen van het PAA volgen, in hun schoolleven, hun leven in de dormatories, maar ook hoe ze buiten school met elkaar omgaan en losgaan op verschillende feestjes. Niks is te gek, alles is mogelijk. DANCE CLASS • Fallon Mikaela Young | The overarchiever | Thylane Blondeau | Ziegler | 1.4 • Cora Ophelia Allegro | Wild Child | Pyper America Smith | Greenlight | 1.5 • Anastasia Duscha Rostova | the Celestial Girl | Valeria Lipovetsky | Anatomy | 1.6 • • Maddox Auden Belmont | Hauntain Ballet Prine | Rhys Kosakowski | naestivate | 1.5 • Gabriel Walker | vrolijke, impulsieve jongen | Diego Barrueco | Micaela | 1.1 • Julien Noah Beaufort | status | Nathan Niehaus | Sappho | 1.5 • Tybalt Mortimer Chapman | the Ice King | Colton Haynes | Obeah | 1.5 MUSIC CLASS • Iris Casey | status | Charlotte McKee | Verstappen | 1.3 • Reyna Seraphina Hudson | status | faceclaim | Phorthos | 1.5 • Valerie Temple | Queen B | faceclaim | Anthemis | 1.6 • • Wolfgang Smith | Rebel | Christian Arno Williams | Kaur | 1.4 • Kyros "Ky" Raith | The shy guy | Jake Cooper | Bathsheba | 1.5 • Simon Benjamin van der Pool | troublemaker | Ansel Elgort | Ziegler | 1.5 • Marciano "Kian" Trujillo | the little tealight | Justice Carradine | Mouli | 1.6 ACTING CLASS • Courtney Rosemary Baker | bouncingball | Griffin Arnlund | Mouli | 1.3 • Dove Anne Hathaway | the eternal child | Josefine Frida Pettersen | Gareth | 1.2 • Rebecca "Becca" Dana Scavo | allemansvriend | Poppy Deyes | Reigns | 1.6 • Celine Oceana Alexander | the Partygirl | Bella Thorne | karmahitsyou | 1.6 • Nova Ledger Graines | dashing dramaqueen | Christian Akridge | naestivate | 1.3 • Nizar Ferguson | tumblrboy | Tony Mahfud | Kendol | 1.5 • Daniël Jonathan Depp | the nerd | Blake Steven | Soco | 1.5 • TOPICS • rollentopic • praattopic 1 2 • speeltopic TIMESKIPS • • • START We beginnen het "verhaal" met 21 seniors op 31 augustus 2018, rond 11.30 uur 's ochtends. Op 1 september zullen de eerste lessen weer beginnen, maar school wilt graag dat iedereen de dag van te voren voor twaalf uur 's middags aanwezig is, zodat de leerlingen de volgende dag niet met een excuus kunnen komen als 'mijn vliegtuig vertrok niet eerder'. Wanneer de leerlingen eenmaal aanwezig zijn, mogen ze zelf weten wat ze de rest van de dag uitvoeren. Rond elf uur kwamen de eerste mensen aan, en langzaam stroomde het terrein voor school, namen leerlingen afscheid van familie, ontmoetten ze na twee maanden vakantie hun vrienden weer en pakten hun koffers uit op de juiste slaapkamer, die een week geleden bekend is gemaakt.       Het weer — 22 graden, loopt in de loop van de dag op tot 26, paar wolkjes in de lucht, volop schijnende zon.       Plaats — rond het schoolterrein       Slaapplekken — Daniël — Kyros Maddox — Tybalt Nova — Wolfgang Nizar — Kian Simon — Julien — Gabriel Reyna — Ashley Dove — Iris Cora — Courtney Celine — Fallon Rebecca — Anastasia

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 7:35 ]

---

take risks

18 • The eternal child • Acting class • Outside • Wolf • Outfit Ik grijns als ik Wolfs berichtje meteen zie en ik rol met mijn ogen. Hij moet ook altijd wat te zeuren hebben, of niet? Gelukkig kan ik hem straks weer onbeperkt vervelen, tot de kerstvakantie aan toe. Ik kan nu al niet wachten. To Wolf Jij bent de nerd, lieve schat. Love ya. <3 Ik heb mijn telefoon amper weggelegd of ik hoor iemand mijn tweede naam en achternaam uitschreeuwen. Ik hoef niet op te kijken om te weten dat het Wolf is en ik voel zijn sterke armen meteen om me heen. 'Oh nee, thank God. Het is Dove maar, mijn Dove. Loop door jullie!' roept hij naar toevallige voorbijgangers en ik kruip tegen de jongen aan. Ik heb hem gemist, serieus waar. 'Dove. Dove. Dove. Vertel me alles over je vakantie. Nee. Wacht. Zit gewoon even hier met me.' Hij neemt meteen een pakje sigaretten uit zijn zak en ik kijk er even naar, waarna ik hem plagend op zijn neus tik.       'Je weet dat die slecht voor je zijn, toch, Wolfgang?' grijns ik en ik schud mijn hoofd. 'Maakt mij het uit, geef me eens een trekje.' Ik geef hem geen kans om te antwoorden want ik trek de sigaret tussen zijn lippen vandaan en neem er zelf een hijs van. Als mijn ouders zouden weten dat ik rookte, zouden ze me ter plekke neerschieten. Ik geef hem de sigaret weer terug en ik blaas de rook met half dichtgeknepen ogen uit. 'Goed, Mozart,' begin ik een volgende zin en ik kijk hem aan, 'met hoeveel meisjes heb je het bed gedeeld in deze afgelopen twee maanden? Je moest natuurlijk iedereen neuken om mij te vergeten, lijkt me.' Onschuldig kijk ik hem aan en ik glimlach plagend. Ik tuit mijn roodgeverfde lippen even en trek mijn benen bij me op het bankje.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Mine

---

I am not as think as you drunk I am

---

Simon was bijna een kop groter dan Nova, waardoor hij behoorlijk naar beneden moest kijken om hem echt aan te kijken. Nova's wangen leken even rood te kleuren toen Simon hem vastpakte, waarschijnlijk omdat de jongen hem had laten schrikken. Simon lachte daarom kort. “Simon, ik een hartenbreker? Jij zou wel beter moeten weten.” antwoordde Nova lachend. Simon knikte als teken dat hij het daarmee eens was en rolde lachend zijn ogen. ”Ik ben een engeltje hoor.” voegde hij daaraan toe. Simon knikte en maakte een soort uhu-geluid, ook al was hij het daar totaal niet mee eens. Nova? Een engel? Nooit.       Simon blikte op Kian en glimlachte toen hij aangaf dat het goed met hem ging. Dat vond Simon goed om te horen, ook toen Nova vertelde dat het goed met hem ging totdat Simon zich bij hen voegde. Grijzend liet Simon de kleine jongen weer los. 'Hé, als je me er niet bij wilt hebben, ga ik wel weer hoor,' grijnsde hij plagend.       'Dus, ik mag meedoen in een serie,' zei Nova vrolijk terwijl hij opsprong. Simon bewoog zich snel weg, omdat Nova anders zijn achterhoofd tegen Simon's kin zou stoten en daar zat Simon niet bepaald op te wachten. Hij keek glimlachend naar de vrolijke jongen en maakte even oogcontact met Kian. 'wat? BRO DAT HAD JE NOG HELEMAAL NIET VERTELD!' moedigde Kian hem aan. Simon kon het niet laten om lachend naar de twee jongens te kijken. Hun vrolijkheid werkte aanstekelijk. 'Het is natuurlijk wel een klein rolletje, maar het is een begin,' ging Nova verder. 'Je moet toch ergens beginnen om door te groeien. Mijn twaalf-jarige zusje probeert me ervan te overtuigen dat ik filmpjes opneem en online plaats, maar ik ben nou nog niet bijster enthousiast. Ik bedoel, straks pakt het helemaal verkeerd uit en dan werkt het juist tegen. Maar ik zou anders ook niet weten hoe ik ooit bekendheid in de muziek moet krijgen,' vertelde Kian. Simon knikte instemmend, ook al wist hij niets af van de acteerwereld.       Vervolgens werd er gevraagd naar Simon's vakantie. Simon haalde zijn schouders op. 'Wat zal ik ervan zeggen?' begon hij. 'Saaie ouders, saaie camping, weinig leuks om naar te kijken,' zei hij. 'Just me and my music, I guess.' Hij maskeerde het feit dat zijn vakantie oprecht saai was door te lachen. 'En jullie nog wat leuks gespot deze vakantie?' Daarmee doelde hij op vrouwen of mannen, maakte niet uit, als het maar leuk was.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

Wolf kijkt door de donkere glazen van zijn zonnebril naar de bloedrode lippen van Dove — haar eigenschap waar iedereen haar aan zou kunnen herkennen. Vanaf het allereerste moment dat hij Dove had gezien — had hij respect gehad voor die bloedrode lippen en had hij het zijn levensopdracht weten te maken om haar te leren kennen.       'Je weet dat die slecht voor je zijn, toch — Wolfgang? Het maakt mij niet uit, geef me eens een trekje.'       Wolf weet een korte lach uit te stoten als zijn beste vriendin de sigaret uit zijn mond weet te nemen. Wanneer hij hem terug van haar over neemt, ziet hij dat er een rode afdruk op staat van haar lippenstift. Wolf glimlacht tevreden — hij had Dove gemist.       'Goed, Mozart. Met hoeveel meisjes heb je het bed gedeeld in deze afgelopen twee maanden? Je moest natuurlijk iedereen neuken om mij te vergeten, lijkt me.'       Wolf maakt een huffend geluid en slaat zijn arm om Dove's tengere schouders.       'Drie maar, helaas. Geen wilde verhalen — ik moest aan mijn grootouders denken, weet je. Trouwens, één daarvan was een meisje dat me ooit heeft gedumpt. Karma is a bitch.' Wolf denkt terug aan de nachtelijke avonturen van de afgelopen zomer. Voornamelijk zijn break—up met Fallon heeft ervoor gezorgd dat hij los was gegaan wanneer het maar kon. 'Hoe zit het met jou? Hoeveel mannenharten heb jij gebroken omdat je weet dat ik de enige ben in je leven?'       Wolf laat zijn vingers afwezig door Dove's lokken glijden die tot haar schouders komen terwijl hij aan zijn sigaret blijft trekken.

---

•

---

‘Gewoon, even loskomen, raar doen, gek doen’ zei Gabriel toen hij Fallon door elkaar schudde. Even wist ze niet wat ze moest doen. Ze was het niet gewend om raar te doen, om helemaal los te gaan, daar was ze gewoonweg niet op gemaakt. Hij draaide haar rond en automatisch verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ze keek toe hoe Gabriel vrolijk rond danste. Ze kon het niet laten om mee te bewegen, ook al was het lang niet zo uitbundig als Gabriel was - maar het was in ieder geval een begin. Ze glimlachte breed en danste met hem mee. Ze ging los, liet al haar gedachten gaan en dacht eigenlijk aan niets. Ze dacht niet aan het strekken van haar benen, de juiste coördinatie, ze dacht aan niets. Ze sprong rond, gooide haar haren los en kon het niet laten om alleen maar te glimlachen.       Fallon schrok op als ze de deur van het danslokaal dicht hoort vallen. Ze draaide zich abrupt om. 'Wie was dat?' vroeg ze aan Gabriel. Ze stond stil en bond haar haren weer bij elkaar in een staart. Op dat moment trilde haar telefoon. Ze liep naar haar tas toe en viste haar telefoon eruit. Ze las het berichtje dat Wolf haar gestuurd had. Acuut bekroop een naar gevoel haar, een gevoel dat ze niet kon plaatsen. Ze had lang niets van hem gehoord en ze had zelf ook bewust niets laten horen.       'Mister Antonelli's,' zei ze bijna geluidloos. Ze wilde zich niet laten kennen. Wolf mocht die bevrediging niet krijgen, dat verdiende hij niet. Hij had haar gedumpt, dus hij mocht ook voelen wat het was om haar te verliezen. Ze keek over haar schouder naar Gabriel. 'Het was Wolf,' zei ze tegen hem. 'Maar trek je niets aan van hem.'       To: Wolf Message: Prima. Ik weet nog niet of ik ga. Ik houd niet meer van pizza.       Dat laatste was gelogen, ze hield van pizza en zeker die van Mister Antonelli's. Het was meer een metafoor voor het feit dat ze niets meer met hem te maken wilde hebben, ondanks dat ze dolgraag met hem zou praten. Ze kon het niet op deze manier afsluiten. 'Zullen we stoppen?' vroeg ze aan Gabriel. Ze was moe en kon wel een douche gebruiken.

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 11:59 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Hij hield hier van. Gewoon nergens aan denken en simpelweg doen. Hij probeerde het steeds vaker, omdat het een manier was om los te komen van perfectionisme. Dat was soms, vaker dan eens, wel goed voor een mens. Zeker voor Fallon. Dat ze het eerst ongemakkelijk vond, kon hij duidelijk aan haar zien. Maar gelukkig ging ze ook los en hij draaide haar, sprong een paar keer om haar heen, lachte even en danste verder in zichzelf. Hij kon hier frustratie loslaten, verdriet, alle emoties die hij niet wilde voelen en vrolijkheid naar boven laten komen.

Al snel kreeg hij het ook warm, ook een voordeel. Ze had zelfs haar haren los gedaan, dit zou hij zeker ook gedaan hebben als hij een meisje was. Zachtjes zong hij mee met het nummer. Hij hield abrupt op met zingen toen hij een deur hoorde. Hij hield er niet van om gestoord te worden. Hun moment was dan ook verbroken, wat hem betreft.

Hij strekte zich even goed uit. Een cooling down was ook niet verkeerd, als danser moest je goed voor je lichaam zorgen. 'Het was Wolf,' ‘Oké’ zei hij enkel, wetende dat deze persoon hem niet mocht. Was dat niet de reden waarom hij juist ook tegen hem aardig deed, omdat hij ergens wilde dat iedereen hem mocht? Er was ook iets aan hem wat hem op zich wel aantrok, maar tegelijkertijd vond hij hem ook maar stom omdat hij hem niet mocht. Hij trok zich in ieder geval nooit wat van hem aan en was altijd zijn vrolijke zelf. 'Maar trek je niets aan van hem.' ‘Was ik ook niet van plan’ meldde hij Fallon.

Hij vond het ook wel genoeg geweest. Hij was uit zijn dans ritme gehaald en had geen zin om er weer in te komen. 'Zullen we stoppen?' ‘Is goed, zie je morgen weer bij de les, he’ zei hij tegen haar, voor het geval dat ze elkaar morgen voor de eerste keer weer zouden zien. Hij liep naar de mannenkleedkamer en douchte even kort. Daarna kleedde hij zich aan, een los hemd met korte zwarte broek. Zijn har zat nog iets in de war van het douchen, hij haalde er enkel een hand door.

Hij stond nu voor de danszaal en ademde nog even na. Hij gaf altijd zoveel energie tijdens het dansen, dat zijn lichaam wel vaker dan eens moest bijkomen. Hij dronk dan ook even rustig wat water en keek door de hal.

---

Aan niets denken is ook denken.

---

---

"Celine, actrice" stelt de blauwharige dame zich op haar beurt ook voor. "Ah, dat verklaart het," grinnik ik. Terwijl dansers bezig zijn om aan de norm te voldoen: lang genoeg, dun genoeg, gespierd genoeg, klassevol genoeg - helaas is het dat nooit- geldt voor acteurs en muzikanten vaak net het omgekeerde: zij doen hun uiterste best er uit te springen, om een indruk te maken die men niet snel zal vergeten. Vaak gebeurt dat door escapades van uitzinnig gedrag of een non-conform uiterlijk. "Vind je het erg dat ik blauw haar heb? Ik vind het zelf juist wel excentriek." klinkt het dan uit Celine's kant. Bij deze vraag trek ik automatisch een wenkbrauw terwijl ik haar onderzoekend aan kijk. Wat een vreemde gedachte. "Ik vind dat dát," antwoord ik langzaam, wijzend naar haar haren. "afleidt van dát." Met een gebaar naar haar gezicht sluit ik mijn zin af. Stel nu dat ik een film op tv zou zien met deze dame, en dat haar talent haar aanwezigheid op deze school inderdaad verantwoord, dan zou ik me ofwel de hele tijd afvragen waarom haar haren in zo'n opvallend kleur zijn geverfd, ofwel zou ik me haar achteraf enkel herinneren als 'je weet wel, die ene actrice met het blauwe haar', en niet per sé om haar prestaties. Natuurlijk is een beetje schoonheid op het scherm wel gewenst, maar dan heb ik het meer over de verblindende lach van Julia Roberts, of de femme fatale power van Charlize Theron. Maar misschien heb ik het wel verkeerd, en is dit allemaal slechts een persoonlijke voorkeur. "Luister, als jij je vrij en natuurlijk voelt met die haarkleur, dan moet je er vooral voor gaan. Maar als het enkel een manier is om bij audities in het oog te springen... Wel - Weet je wat, luister niet naar mij. Wat weet ik nu van acteren?" Ik schenk Celine een kleine glimlach en haal mijn schouders op. Met een verlangende blik kijk ik naar het pakje koffie in mijn schoot en spontaan komt het water me tot aan de lippen. Als mijn maag gaat rammelen besef ik dat het ondertussen ook alweer even geleden is dat ik wat gegeten heb, en daar wordt niemand blij van. "Wat denk je er van als we even naar de keuken gaan? Dan zet ik een kop koffie voor ons beiden, maak ik een snelle pastasalade en als je wilt kan ik je daarna een beetje wegwijs maken in de school. Ten minste, ik neem aan dat je nieuw bent?" Ik wil het niet met de exacte woorden zeggen maar ik ben toch vrij zeker dat zelfs ik met mijn verschrikkelijke geheugen wat mensen betreft me iemand met blauw haar zou herinneren. Ik klem mijn pakje koffiebonen stevig in mijn handen, klaar om het te beschermen met mijn leven als dat nodig zou zijn, en ga alvast recht staan terwijl ik wacht op het antwoord van Celine.

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 12:51 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

18 • The eternal child • Acting class • Outside • Wolf • Outfit 'Drie maar, helaas. Geen wilde verhalen — ik moest aan mijn grootouders denken, weet je. Trouwens, één daarvan was met een meisje dat me ooit gedumpt heeft. Karma is a bitch.' Ik grijns eventjes als ik denk aan zijn ex Fallon. Ach, well, hij kan beter krijgen, denk ik zo. Fallon ken ik niet goed, maar Wolf was er kapot van toen het uitging.       'Je bent zelf een bitch,' glimlach ik onschuldig naar mijn beste vriend en ik leg mijn hoofd rustig tegen zijn schouder aan. Hij blijft rustig roken en ik geniet van het zonnetje dat op mijn gezicht schijnt. Een kleine, tevreden glimlach staat rond mijn lippen.       'Hoe zit het met jou? Hoeveel mannenharten heb jij gebroken omdat je weet dat ik de enige ben in je leven?' vraagt hij me dan en ik schud mijn hoofd als ik hem toch een klein beetje verontwaardigd aankijk.       'Wie zegt dat ik zo ben? Dat ik anderen neuk om jou te vergeten?' grijns ik hem toe en ik geef hem een zet tegen zijn schouder aan. 'Je bent zo verliefd op me dat je denkt dat je de enige voor mij bent,' plaag ik hem en ik grinnik geamuseerd als ik hem aankijk. 'Ik heb je wel gemist, hoor.' Ik buig me naar hem toe en druk een kus op zijn wang, wat ervoor zorgt dat er een rode afdruk op zijn wang komt te staan. 'Nu ben je echt van mij.' Ik pak de sigaret weer tussen zijn vingers vandaan en neem wederom een trek van het ongezonde stokje. Ik rook verder nooit, maar als Wolf het soort van aanbiedt, zeg ik er geen nee tegen. Mijn ouders moeten er niks van hebben, dus houd ik het gewoon op school. Ik zie ze toch alleen maar in de vakanties.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Celine      Oceana      Alexander Ik had mezelf voorgesteld, "Celine, Actrice". "Ah, dat verklaard het," hoorde ik hem op een grappende manier zeggen, wat bedoelde hij daar nou weer mee? "Vind je het erg dat ik blauw haar heb?" Vroeg ik hem quasi-beledigd terwijl ik mijn wenkbrauwen optrok. "Ik vind het zelf wel excentriek." "Ik vind dat dát," antwoorde hij langzaam, wijzend naar mijn haren. "afleidt van dát." Vervolgens wees hij naar mijn gezicht. Ik voelde me gevleid, had hij me zojuis een compliment gegeven? Ik wist niet echt hoe ik hier op moest reageren dus ik bleef hem maar verward aan kijken, hij was niet echt een held met woorden. "Luister, als jij je vrij en natuurlijk voelt met die haarkleur, dan moet je er vooral voor gaan. Maar als het enkel een manier is om bij audities in het oog te springen... Wel - Weet je wat, luister niet naar mij. Wat weet ik nu van acteren?" Tybalt zei het zo nonchalant mogelijk, gaf een kort glimlachje en haalde zijn schouders op. Ik zag hem kijken naar wat hij in zijn hand had, het was een pakje koffie. Even deed ik een vreugde dansje van binnen - Yes, nog iemand die van koffie houdt, denk ik. - Ineens hoorde ik een maag rammelen, het was niet de mijne, dus het moest wel die van hem zijn. Ik moest even grinniken en keek hem lachend aan. Hij zal wel honger hebben. "Heb je honger ofzo?" - zei ik lachend "Je maag klinkt alsof ze een derde wereld oorlog houden." Toen ik dat zei moest ik nog harder om mezelf lachen. Hij keek me even aan en ik hield mijn lach even in. "Wat denk je er van als we even naar de keuken gaan? Dan zet ik een kop koffie voor ons beiden, maak ik een snelle pastasalade en als je wilt kan ik je daarna een beetje wegwijs maken in de school. Ten minste, ik neem aan dat je nieuw bent?" stelde hij beleefd voor. "Dat klinkt als een heel goed idee! Ik houd van koffie, ben je ook goed met Cappuccino's?" Ik stelde de vraag zo enthousiast dat mijn stem van vrolijkheid een toontje hoger ging, ik hield van koffie en vooral van Cappuccino's. De pasta salade klonk me ook wel goed in de oren, alleen wist ik niet of hij van plan was die te delen. Nieuwsgierig en uitdagend keek ik hem aan. "Mag ik dan ook wat van die pasta salade? Dat klinkt wel erg aangenaam." Ik vroeg het voorzichtig met een vleugje gein, zodat als hij nee zou zeggen, ik zou kunnen zeggen dat het een grapje was - van binnen was ik dood serieus, want salades vond ik heerlijk omdat ik niet van zwaar eten hield - en als hij wel serieus was, kon ik hem gewoon nonchalant bedanken. "Ohja! En die rondleiding door de school lijkt me ook wel wat, ik ben inderdaad nieuw hier. Ik zat eerst op een andere school voor kunst-, creativiteit en toneel." Ik glimlachte vriendelijk naar hem en wachtte tot hij zou opstaan om naar de keuken te lopen. .

---

- thank you for existing -

---

---

She was a wildchild, always stealing the stars and getting drunk on the souls of earthbound misfits

‘Pretty sure dat het what happens in Vegas, stays in Vegas was – en niet Florida.’ was wat Julien Cora vertelde terwijl hij de deur van zijn nieuwe kamer open duwde. Tot Cora haar opluchting waren Julien zijn kamergenoten niet aanwezig, niet dat Cora iets tegen Simon of Gabriel had. In tegendeel ze mocht beidde heren graag, maar ze was nu met Julien ze wou nu alles weten wat de afgelopen maanden in zijn leven had afgespeeld. ' Ja maar hetzelfde geld voor Florida. Geloof me nou maar ik weiger je alle details te geven.' ‘Maak je geen zorgen hoor Cora, ik heb alleen de brave verhalen gehoord.’ stelde de jongeman haar uiteindelijk toch nog gerust. Een lach rolde over Cora haar lippen waarna ze plaats nam op een van de bedden in de kamer. ' Maar wie zegt dat er ook minder brave verhalen bestaan.'. zei Cora plagend omdat ze zelf wel duidelijk had gemaakt met hoe ze over de vakantie sprak dat het zeker niet allemaal 'braaf' was geweest. Toen Cora al snel het verhaal over Courtney en Julien afkapte leek Julien zelf hier maar al te blij mee te zijn. Wat misschien wel genoeg zij over de relatie met zijn vriendin, echter hoopte Cora ergens niet dat het uitging tussen de twee zelf al gunde ze beide het beste. Ze was gewoon bang dat het ongemakkelijk zou worden tussen haar een Julien wanneer hij niet meer met haar beste vriendin ging en ze mocht deze jongen gewoon heel graag. Het verhaal over Yosemite leek Julien ook maar al te grappig te vinden. ‘Gezien je nog volledig heelhuids voor me staat, neem ik aan dat het een lieve beer was,’ zei de jongeman. Cora liet een lach over jaar lippen rollen en schudde haar hoofd. ' Nee een gene beer, maar hij stond wel zo'n honderd meter verderop en zodra ik dat beest zag ben ik in de auto gesprongen. '. was wat Cora zei om haar verhaal over de beer, wat eens zo spannend had geklonken, te ontkrachten. ‘en dat is maar goed ook, want ik heb je nog steeds nodig om mee te dansen... daar over gesproken–’ nogmaals rolde er een lach over Cora haar lippen, dat was dus het enige waar ze goed voor was? ‘–wat zeg je ervan?’ ving de jongeman verder, Cora keek naar zijn uitgestoken hand en nam deze vervolgens aan zodat ze zich zelf er overeind in kon trekken. ' Wacht gewoon hier in deze kleine kamernof in de danszaal. ' dat de kamer klein was was misschien een overdrijving, maar Cora moest zeggen dat ze graag haar ruimte had wanneer ze danste.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

“Friday night and the lights are low. Looking out for a place to go, where they play the right music. Getting in the swing.” ‘Nee een gemene beer, maar hij stond wel zo'n honderd meter verderop en zodra ik dat beest zag ben ik in de auto gesprongen,’ vertelde Cora verder over haar ontmoeting met de beer, die plotseling een stuk minder heldhaftig en avontuurlijk klonk dan eerst.       ‘Je bent wel echt Wonder Woman 2.0 hè?’ zei ik plagend. Cora pakte mijn uitgestoken hand vast en trok zichzelf overeind van de sofa.       ‘Wacht gewoon hier in deze kleine kamer of in de danszaal?’ antwoordde ze op mijn voorstel om met elkaar te gaan dansen. Ik keek mijn kamer onderzoekend rond en keek Cora verwonderd aan. Oké, ik moest toegeven dat 'ie misschien niet bijzonder geschikt was om er een uitgebreide dansroutine in te gaan dansen, maar ontzettend klein was 'ie nu ook weer niet. Ik dacht even na en trok Cora toen met me mee de kamer uit. Ik zette het op een lopen, richting één van de vele dansruimtes, die er nu nog vrij verlaten bij lagen, gezien de lessen pas morgen zouden beginnen. Ik stopte voor de deur van een voor ooks vertrouwde danszaal en liet toen Cora's hand los. Vervolgens draaide ik me naar Cora om, opende de deur en gebaarde dat ze voor mij naar binnen mocht.       ‘Is dit groot genoeg voor madame?’ vroeg ik en sloot de deuren achter ons. ‘Heb jij misschien nog wat oude muziek op je telefoon staan?’ 18 – Dancing class – Ballroom/Latin – Dance hall – Cora

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 22:53 ]

---

I just caught the wave in your eyes

---

---

Wolf sluit genietend zijn kijkers op het moment dat zijn beste vriendin met haar hoofd tegen zijn schouder aan weet te leunen — het voelt ontzettend veilig om op deze wijze het laatste schooljaar te beginnen, voornamelijk aangezien het zijn gedachten aan Fallon als sneeuw voor de zon verdwijnen op deze wijze.       'Wie zegt dat ik zo ben? Dat ik anderen neuk om jou te vergeten? God, je bent zo verliefd op me dat je denkt dat je de enige voor me bent. Ik heb je wel gemist, hoor.'       Wolf lacht zachtjes tijdens Dove's tirade over het gegeven dat ze niet het bed in zal duiken met andere jongemannen omdat hij zich toevallig op een andere plaats bevindt. Daarom vindt Wolf zijn beste vriendin zo leuk — ze zal andere personen altijd vertellen waar het op staat, zonder achterbaks te worden of een valse schijn op te houden.       'Nu ben je echt van mij.'       Wetend dat hij een rode afdruk van haar lippen op zijn wang heeft staan — blaast Wolf zijn wangen vol met lucht zodat deze prominent is te zien voor iedereen in de wereld. Wolf is niet bang voor het gegeven dat andere personen zouden denken dat Dove en hij een relatie hebben — die roddel was al meerdere malen ontstaan en is ook meerdere malen doodgebloed nadat helder werd dat zowel Dove als Wolf er geen enkele moer om gaven. Wolf heeft precies het idee wat hij heeft aan zijn beste vriendin en dat laat hij niet veranderen door een stel leeghoofdige roddels.       'Dat was je altijd al, Dove.'       Wolf is normaal gesproken niet zo zoetsappig, maar de eerste dag van het nieuwe schooljaar brengt altijd emotionele gevoelens bij hem naar boven omdat hij iedereen simpelweg heeft moeten missen en de tijd in wil halen om weer op één lijn met ze te komen. Daarnaast lopen er te veel homoseksuele personen rond op deze school en dan zou alles of iedereen wel een paar dramatische trekken overnemen — om maar niet te praten over de personen op deze school die binnen de acteurs—sectie thuis horen, zoals Dove.       'Ik vraag me af waar het welkomstfeestje dit jaar plaats gaat vinden. Heb jij al iemand om mee te gaan? Ik heb net gehoord dat Anastasia Russische wodka mee heeft genomen, dus laten we dicht bij haar in de buurt blijven.'       Wolf haalt met enkele simpele bewegingen zijn telefoon uit zijn broekzak omdat hij hem zojuist voelt trillen. Automatisch weet hij dat het berichtje van Fallon afkomstig is en dat hij het eigenlijk niet zou moeten lezen — maar alsnog kan hij de aandrang niet weerstaan. Voorzichtig glijden zijn kijkers nogmaals over de woorden — terwijl hij een brok weg tracht te slikken die zich in zijn keel heeft weten te vestigen. Waarom zei Fallon hem dat ze niet meer van pizza houdt — die jongedame kon 's nachts zelfs wakker gemaakt worden voor pizza. >>> Fallon Don't shut me out. Ik neem pizza voor je mee — like it or not. Ik heb je gemist.       Wolf zet zijn telefoon op stil als hij het apparaat opnieuw in zijn broekzak laat glijden — waarna hij Dove wat dichter tegen zich aan weet te trekken en zijn wang op haar asblonde lokken laat rusten.       'Het wordt een mooi jaar, Dove. Dat beloof ik je. Met jou als mijn geluksengeltje — of duiveltje — kan het niet misgaan, toch? Ik zeg het je: aan het einde van de week heb ik met minstens één iemand gezoend — al dan niet meer.'

---

•

♬ TAKING what I want & call it mine ♬

Voor Valerie was Los Angeles ongeveer zeven uur vliegen, als je het vergeleek met de vluchten van de Europese studenten viel dat eigenlijk nog wel mee. Toch was Valerie uitgeput van de vliegreis terug naar LA. Ze had 's nachts gevlogen en dus niet zo goed kunnen slapen, die vliegtuigstoelen waren gewoon niet comfortabel te noemen - zelfs niet als je Business Class vloog. Het voordeel van rijke pleegouders was dus dat je altijd het beste van het beste kreeg, het nadeel was dan wel dat liefde daar niet onder viel. De vakantie was voor Valerie dan ook niet bepaald een gezellig familie-onderonsje te noemen. Voor de verandering werd ze weer eens volledig aan haar lot overgelaten maar daar was ze na zes jaar wel aan gewend geraakt. Daarom had ze haar vakantie maar gevuld met heel veel feestjes, fake friends, drank en een heleboel one-night stands zodat ze zo min mogelijk tijd alleen hoefde door te brengen. Valerie was daarom blij dat ze weer naar school kon, hier voelde ze zich toch meer thuis dan bij haar pleegouders. Ook al voelde ze zich hier ook nog vaak alleen, ze had tenminste een doel om te bereiken en genoeg mensen die haar kenden en die haar wilden. Dit alles schoot door Valerie's hoofd heen terwijl ze achterin een taxi de laatste kilometers naar haar school aflegde. Haar laatste schooljaar hier zou vandaag officieel beginnen en ze kon zich alleen maar afvragen hoe het zou gaan. Het was nu toch echt de bedoeling dat ze zichzelf op de kaart ging zetten en zo veel mogelijk bekendheid werven voor ze het jaar afsloot. Ze wist niet goed wat ze van dit laatste jaar moest verwachten en nog minder wat ze kon verwachten als het hier eenmaal afgelopen was. De afgelopen jaren had Valerie zo af en toe wel wat covers en originele liedjes op haar youtube-pagina gezet maar dit had nog niet tot een grote doorbraak geleid dus hoe kon dat na dit jaar nou ineens anders zijn? Ze zuchtte en haalde een hand door haar blauwe haren, ze zette haar muziek wat harder om de gedachten in haar hoofd te overstemmen. Ze had geen zin om hier nu aan te denken - of aan al de andere miserabele dingen in haar leven. Haar handen gingen naar het pakje sigaretten op haar schoot en ze stak een sigaret in haar mond, het kuchje van de taxichauffeur deed haar beseffen dat ze in de taxi natuurlijk niet mocht roken en ze liet hem daarom maar niet opgestoken in haar mond hangen en zuchtte nog maar eens. Eindelijk kwam Los Angeles' Performing Arts Academy in zicht. Valerie ging wat rechter zitten en rolde het raampje van de taxi naar beneden om alles goed in zich op te nemen. Ze stak haar hoofd naar buiten en haar haren wapperden in de wind en ze haalde eens diep adem. "yes.." fluisterde ze zachtjes tegen zichzelf. De taxi draaide de parkeerplaats op en op haar telefoon zag Valerie dat het net elf uur geweest was, goed op tijd was ze dus. Zodra de taxi stil stond drukte ze haar chauffeur een aantal biljetten in de hand, veel te veel waarschijnlijk, en sprong de auto uit. Voordat de chauffeur haar kon helpen had ze haar twee reuze koffers er al uitgetrokken en liep ze richting de ingang van de school. Even bleef ze staan en stak ze haar sigaret op, ze nam een flinke haal en genoot er even van voor ze de rook weer naar buiten blies. 'even rustig worden..' dacht ze bij zichzelf terwijl ze nog een haal van haar sigaret nam. Daarna zette ze er flink de pas op haar nieuwe zwarte laarsjes - echte designer schoenen, nog zo'n voordeeltje van rijke pleegouders. Zelfverzekerd liep ze naar de dorms, veel freshmans keken vol ontzag naar haar en daardoor kwam er een brede lach op haar gezicht - wat had ze dat gemist. Aangekomen bij haar kamer zag ze dat Reyna er nog niet was en dus kon ze mooi het bed bij het raam claimen, ze hield ervan om met de zon op haar gezich wakker te worden. Ze vroeg zich af hoe het de komende tijd zou zijn op een kamer met Reyna, ze vond het best een prima meisje om mee om te gaan, vooral omdat ze vaak niet echt met je in discussie ging en Valerie nu eenmaal graag haar gelijk had. Ze legde haar koffers op bed en liep toen haar kamer uit, op zoek naar iemand die haar hopelijk gemist had. Zoals Gabriel misschien, of Wolf, al had ze hem na hun one-night stand eigenlijk niet echt meer gesproken.

[ bericht aangepast op 12 juli 2017 - 22:32 ]

---

I am not as think as you drunk I am

Gabriel Walker
Cheerful & impulsive boy ~ Modern & Ballet dance ~ 16 ~ Valerie

Hij stond daar uit te rusten van een enigzins uitputtende danspartij. Natuurlijk, hij deed wel intensievere dansen, maar de danslessen waren nog niet begonnen. Hij zou hier niet voor een eeuwigheid kunnen staan, dus rekte hij zich kort uit en liep met zijn spullen richting de slaapzaal. Hij had geen zin om in zijn eigen kamer te zitten, want daar zat naar zijn idee nog niemand.

Hij moest even sociaal doen, gezien hij dat deze dag nog niet erg veel voor zijn doen had gedaan. Wie o wie kon hij opzoeken. Hij liep langs de kamerdeuren om inspiratie te krijgen en bleef staan in de hal. Hij zag daar Valerie lopen, alsof het lot bepaald had dat ze met elkaar moesten praten! Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Valerie kon hem Tybalt doen vergeten. ‘Hee Valerie!’ riep hij en hij liep vrolijk op haar af. Al snel gaf hij haar een knuffel. Hij zong even kort het nummer Valerie van Amy Winehouse, hij kon het niet laten. Met zo’n naam vroeg je er om en hij hield enorm van zingen. Nog een passie die hij hier op zich ook wel zou kunnen uitoefenen, mits het niet het vak was waar hij voor ingeschreven stond. ‘Je ziet er goed uit, hoe gaat het met je?’ ‘Hoe was je vakantie?’

Hij was oprecht geintresseerd in mensen, dat moest ze inmiddels weten. Zijn nieuwsgierigheid kende vaak geen grenzen en dus vroeg hij ook meteen naar haar vakantie. Hij vond Valerie een prachtige verschijning, vooral die blauwe haren stonden haar goed en maakte haar bijzonder. Hij mocht haar ook graag. Het was dan misschien ook geen verrassing dat ze samen in bed waren beland en hij hield er van om door de gangen met haar te lopen. Wat hun relatiestatus was? Hij had werkelijk geen idee. Het was ingewikkeld. Want hoewel hij leuk met haar kon flirten, haar mooi en aantrekkelijk vond en de seks zeker goed was, wist hij niet of hij wel echt verliefd op haar was. Nee, hij dacht eigenlijk van niet. Maar hoe kon hij haar hart breken?. Hij wilde haar ook niet kwijt als vriendin, en eigenlijk ook niet omdat hij haar gebruikte als een dekmantel voor het feit dat hij op jongens viel.

'Ooh I love your shoes!' sprak hij, voordat hij een lok van haar haar achter haar oor deed. Ze zag er nog prachtiger uit dan normaal. Zijn armen lagen om haar middel en hij kuste haar passioneel. Kon je van iemand houden ondanks dat je niet verliefd op diegene was..?

[ bericht aangepast op 13 juli 2017 - 8:23 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Hoewel ik hardop wilde vloeken om die stomme koffer, probeerde ik kalm te blijven en zei ik alle vloekwoorden die ik me kon bedenken in mijn hoofd op. Hoezo had ik niet gezien dat die koffer het aan het begeven was? Daar wilde ik me ook niet teveel zorgen om maken. Het was de eerste schooldag en om eerlijk te zijn was ik onzeker of iedereen me nog kende. Tijdens de vakantie had ik niet met iedereen contact gehad, wel met sommige. Ik was benieuwd of sommige net zo enthousiast waren om mij terug te zien als ik hen.       Opeens merkte ik op hoe iemand bij me neergeknield kwam zitten. Ik zag dan ook hoe een paar handen naar mijn kleren grepen om ze dan op te plooien. Langzaam liet ik mijn blik naar boven glijden en herkende ik de jongen zijn gezicht meteen. Maddox. Was hij me nu aan het helpen? Erg lief van hem! Ik had helemaal niet zien aankomen dat iemand me hier zou opmerken en dan zou helpen. Blijkbaar had ik het wel mis.       “Blijkbaar heb je een nieuwe koffer nodig.” Ik lachte even stom. Daar had hij meer dan gelijk in. Ik zag hoe hij mijn kleren terug in de koffer stak.       "Ja, dat is nu wel duidelijk," zei ik glimlachend.       “Laat mij die koffer maar dragen.” Nog voordat ik kon protesteren, had hij de koffer al opgetild. Het leek voor hem niets, dat hele gewicht. “Zullen we dan maar eerst naar jouw kamer gaan?”       "Euh..." Ik keek van Maddox naar mijn koffer en dan terug naar hem. "Oké, is goed." Wat kon ik zeggen? Ik was blij dat hij me hielp om dat rotding te dragen. Wat als hij erger scheurde en ik nog meer last ging krijgen met alles dat er zou uitvallen? Profiteerde ik nu van hem? Nee, toch? Ik begon dus maar te lopen. Richting mijn kamer die ik met Anastasia zou delen. Toen ze pas nieuw was had ik haar rondgeleid in Amerika en gaf ik haar Engelse bijles. Vond ik leuk om te doen. Het was op die manier ook fijn om een nieuw persoon te ontmoeten.       "Hee, bedankt," zei ik tegen Maddox, terwijl ik hem even aankeek. "Dat je even stopte om me te helpen en nu met me meeloopt naar mijn kamer. Dat apprecieer ik echt." Ik glimlachte even en zag dat we dichter bij mijn kamer kwamen. Eenmaal hier aangekomen, merkte ik dat er al twee mensen waren. Anastasia en Courtney. Oh, Court! Mijn partner in crime!       "Hey meiden!" riep ik enthousiast. "Hoe is het?" Vervolgens keek ik naar Maddox. "Nogmaals bedankt. Nu lukt het me wel," glimlachte ik, waarna ik mijn koffer van hem overnam. "Als ik ooit iets terug kan doen, dan zeg je het maar."

---

16 - 09 - '17