Zeer sober door opgesloten als ijsbeertje in kamertje - Stamcafé

Ja, dus een 'beveiligde' afdeling. Mensen zijn wel aardig, maar je mag haast niets (is bovenste afdeling). Tbh snap ik wel waarom mensen hier nog meer doordraaien, had ik zelf ook, door die kleine kamertjes waarin je gaat ijsberen als je denkt.
Nu dus zeer somber omdat ik me zo alleen voel (like er komen wel mensen maar max 1 ofzo per dag en voel me nogal ongelukkig hier, terwijl ik naar buiten zou willen en gewoon in ons eigen huis ofzo. Hier verveel ik me vaak en voel ik me dood alleen

Aan niets denken is ook denken.

Ik snap het niet precies. Hoe moet ik dit opvatten? Wat voor iets is het?

[ bericht aangepast op 21 sep 2017 - 17:42 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sugasyub schreef:
Ik snap het niet precies. Hoe moet ik dit opvatten? Wat voor iets is het?

And as we fall, time is frozen I know we break, but we're not broken (Aedion -> YoungbIood)

Een hal met kamers voor psychiatrie, de bovenste verdieping (voornamelijk Bipolaire stoornissen)
Ik heb echt dat ik me hier niet op mijn gemak voel. De kamers zijn klein en de rest is qua usubality haast gebouwt om mensen gek te krijgen (denk aan douches met vag uvo dingetje) Ik heb uit boosheid 2 glazen stukgeslagen in de eetkamer (ander meisje vond ook dat deze kamers je wel gek laten maken (qua grootte en kleuren)

Ik kan nog heel veel doen en ben avontuurlijk ingesteld maar mag zeer weinig, dit is zo lastig. Ik kan ook nergens even goed mijn energie / boosheid kwijt (ik doe niet aan hardlopen)

Ik voel me behoorlijk down en leeg. Bezoek mag dan wel komen maar max 1 per dag, en de dag duurt dan zo lang... Gelukkig heb ik nu laptop maar mn ipod nog steeds niet PFFFT

Aan niets denken is ook denken.

And as we fall, time is frozen I know we break, but we're not broken (Aedion -> YoungbIood)

Je picca doet het niet

Aan niets denken is ook denken.

Is dat dan wel een goede instelling dat aansluit op jou? Je zit er voor een reden, en hebt hulp nodig (van wat ik begrijp), maar je moet je er ook fijn voelen naar mijn mening. Daarnaast moet je niet vergeten dat het een instelling is, dat is iets anders dan het 'thuis zijn', en je moet er basically gewoon wennen. Dat wennen telt ook mee.
Voor nu kan ik alleen zeggen; maak er het beste van en maak je eigen kamer die van jou (wat wil zeggen; posters ophangen, accessoires, leuke bloemetjes e.d.). Dat laat het misschien wat beter voelen.

[ bericht aangepast op 21 sep 2017 - 20:51 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Mwah. Ik ben sws slimmer dan de rest hier (kan niet over iedereen oordelen maar tja) dus dat botst wel. Zoals altijd. Maar niets aan te doen. Ik wil die slaapmedicatie nog goed afgesteld krijgen, maar eigenlijk wilde ik 2x eerder ook weg. Omdat het net een gevangenis is en qua usability dus heel raar ontworpen is. Ik wil naar buiten, en niet zo'n kleine ijsbeerkamer (daardoor werd ik juist gek)

Aan niets denken is ook denken.

Hmm, dat klinkt best rot... Wat zeggen die therapeuten daarover dan als je het vertelt? Kan je niet vragen of zij kunnen helpen? Misschien iemand die je even kan aanspreken op zulke momenten of een lijstje met dingen die je kunt doen buiten therapie (als je dat daar doet, tenminste... daar ging ik een beetje vanuit).

Life's weird

Ik heb nu een grotere kamer
Nog steeds niet chill maar wel lekker muziekje draaien. Lekker rustig hier ook.

Aan niets denken is ook denken.

Mooi! Probeer ook de goede kanten te zien en schrijf het desnoods op, zodat je jezelf eraan kunt herinneren. Je hebt het over usability? Betekent dat ook dat je steeds meer vrijheden krijgt als er vooruitgang te zien is? Dan zou ik me vooral daarop verheugen en goed proberen mee te doen, misschien wen je dan ook sneller. Als ik het goed begrijp ben je er nog niet zo lang. Het is logisch dat het nog allemaal nieuw en vreemd is, maar je leert anderen vast snel kennen. Wie weet vermaak je je na een tijdje wel heel goed met wat anderen. Hoe meer je laat zien dat je zelf ook vooruitgang wil en hoe meer je je open stelt, hoe meer je begrijpt wat ze precies willen en waarom het daar zo is. Dat hoop ik tenminste voor je.

Life's weird