The Gifted ~ [Speeltopic] - Speeltopics

9 dec 2017 - 20:03 Aesthetica is offline

The Gifted

They look like us
They act like us
They talk like us
But they are nothing like us
They are stronger than us
They are faster than us
They are smarter than us
They are the gifted

Het is het jaar 2245, we leven in een wereld waar niet alleen meer “normale” mensen bestaan. Nee we leven in een wereld waar mensen bestaan die de normale mens overstijgen. Mensen die sneller, slimmer of sterker zijn dan jij of ik, een foutje van de wetenschap worden ze vaak genoemd door de overheid. Een bedreiging voor de mensheid, zoals ze door veel mensen worden genoemd. Of The Gifted, zoals ze zichzelf noemen. 100 jaar geleden voerden wetenschappers onderzoeken uit op mensen, ze probeerden “De perfecte mensheid” te creëren, maar faalden keer op keer. Wat ze echter niet zagen aankomen waren de generaties die zouden komen, kinderen die geboren werden met speciale krachten, krachten die zich begonnen te uiten toen de kinderen in de puberteit kwamen. Lange tijd leefden deze mensen als “gewone” mensen onder ons, maar nu worden ze behandeld met angst en wantrouwen. De overheid doet er alles aan deze mensen op te sporen en in speciale gevangenissen te stoppen waar ze de rest van hun levens zullen wegkwijnen, zodat ze de mensheid kunnen beschermen. Echter is er één beweging die een ander plan heeft voor deze mensen, deze beweging bestaat uit een groep wetenschappers, wetenschappers die zich schuldig voelen en iets terug willen doen. Deze beweging spoort de mensen op vanaf het moment dat hun krachten zich voor het eerst openbaren, en neemt deze mensen mee naar een speciaal onderzoekscentrum, waar ze de rest van hun levens zullen doorbrengen in dienst voor de wetenschap. Of toch niet? Want wat gebeurt er als ze besluiten samen te werken en proberen te ontsnappen? Of als er onderling ruzies uitbreken?

It’s a burden, yes, but it’s also a gift

Wat spelen wij?
Wij spelen The Gifted, en de onderzoekers die zich in het onderzoekscentrum bevinden. Het onderzoekscentrum is een compleet afgesloten gebouw met extra voorzieningen en beveiliging om The Gifted hierbinnen te houden. Van de buitenkant ziet het gebouw eruit als een verlaten bouwval, maar van binnen is het hartstikke modern. Binnen het gebouw zijn verschillende ruimtes die allemaal open en toegankelijk zijn voor The Gifted. Zo is er een enorme woonkamer, bibliotheek, eetzaal, zwembad, sportveld en natuurlijk de slaapkamers. Slaapkamers worden gedeeld met 1 ander persoon.
Ook zijn er onderzoeksruimtes, hierin worden tests en onderzoeken gedaan naar The Gifted en zijn er ruimtes waar (psychologische) gesprekken gevoerd kunnen worden. Deze ruimtes zijn alleen toegankelijk voor de wetenschappers.
Mocht een van The Gifted zich zo erg misdragen en een gevaar vormen voor zichzelf, of anderen dan is er een isoleercel aanwezig.

Dagelijks is er een planning voor The Gifted, die ziet er als volgt uit:

07:00 – 08:00 Ontbijt
08:00 – 10:00 Sport
10:00 – 12:30 Onderzoek/gesprek of vrije tijd
12:30 – 13:30 Lunch
13:30 – 17:00 Onderzoek/gesprek of vrije tijd
17:00 – 18:30 Avondeten
18:30 – 20:00 Verplicht socializen (In de woonkamer zitten)
20:00 – 22:00 Vrije tijd
22:00 – 06:00 Op de kamers (slapen)

De regels

*De huisregels van Q
*Reservaties blijven 48 uur staan
*Perfecte personages bestaat niet
* We blijven vriendelijk tegen elkaar
* Relaties en 18+ is toegestaan, hou het wel netjes, eventueel onder een spoiler met een waarschuwing erbij
*Minimaal 1 keer in de week en post plaatsen, als dat niet lukt geef dan op tijd aan
*Ik ben de degene die topics aanmaakt, tenzij anders aangegeven
*Ik maak de kamerindeling, voorkeur aangeven mag
* Maximaal 2 rollen per persoon
* Gifts eerlijk verdelen
*Tips zijn welkom

You can’t escape what you are

De Kamerindeling

Wetenschappers:
Ieder een eigen kamer.

The Gifted
Aerson & Jason
Boyd & Aiden
Blaze & ...
Teuntje & Robin
Dawn & Tess
Tenley & ...

De rollen

The Gifted

Jongens
* Boyd Jason Sadler ~ AdoreDelano ~ Telekinesse ~ FC: Ethan Dolan
* Aerson Noah Arslan ~ _Iridescent ~ Pyrokinese
*Jason Nicolas Addams ~ Garrett ~ Sensory Manipulation
* Aiden Kellin Nowee ~ AdoreDelano ~ Shapeshifting ~FC: James Charles
* Blaze Miller ~ Undentified ~ Emotion Control
*

Meiden
* Dawn Emily Morgan ~ lilangel ~ FC: Natalie Alyn Lind
* Teuntje Sonnhild Aslan ~ changements ~ Helderhoren ~ FC: Dasha Sidorchuk
* Robin Emmaline Connor ~ FreeThyself ~ Weather Manipulation ~ FC: Megan Fox
* Tess Cleo Livingstone ~ WrittenWords ~ rapid cell regeneration - Afwezig
* Tenley Cyra Reglin Tulua ~ Umbrakinesis/Darkness Manipulation ~ FC: Bridget Satterlee - Afwezig

Wetenschappers

Jongens
* Maxim Roswald ~ h1gh ~ FC: Matthew Daddario
*

Meiden
* Leona Julia Clark ~ WrittenWords ~ - Afwezig
*

Invullijstjes

Rollentopic

[ bericht aangepast op 5 jan 2018 - 20:29 ]

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

12 dec 2017 - 1:18 Aesthetica is offline

Aesthetica 1224

DAWN EMILY MORGAN

««« Outfit | Restaurant | With Tess & Boyd »»»

Nadat Dawn was gaan zitten had ze haar ogen nog eens door de ruimte heen laten glijden, langzaamaan kwamen er steeds meer mensen binnen gewandeld. Toen richtte ze haar ogen op haar boterham en de nutella en slikte ze even, ondanks dat ze echt gek was op nutella had ze er nu toch echt alles behalve zin in. Maar het moest toch maar besloot ze. Langzaam, voornamelijk om tijd te rekken, opende ze de kleine verpakking nutella en begon ze de inhoud ervan uit te smeren over haar boterham. Doordat ze haar aandacht bij haar boterham had gehad, had ze niet door gehad dat iemand naar haar toe was komen lopen en schrok ze ook lichtelijk op toen ze een vrouwelijke stem hoi hoorde zeggen. Toen ze op keek, zag ze dat Tess bij haar was komen zitten en zich voorstelde aan haar.
Een kleine glimlach verscheen op Dawn haar gezicht "Hee!" klonk haar stem opgewekt "Ik ben Dawn, jij bent toch mijn kamergenote? Als ik het goed heb? Een van de wetenschappers hier had je laatst aangewezen." Zacht beet ze op haar lip toen ze opmerkte dat ze begon te ratelen, iets wat ze wel vaker deed als ze wat nerveus was.
Dawn haar ogen gleden naar de jongen die ook bij hen was komen zitten, zijn naam wist ze nog niet. Maar toen hij over douchen begon tegen Tess, kreeg Dawn wel een vermoeden waar Tess de nacht had doorgebracht, al helemaal toen ze zijn onschuldige grijns zag. Toen zag ze dat hij naar haar keek, een onderzoekende blik leek in zijn ogen te staan, waarna hij weer naar Tess keek. Dawn glimlachte vriendelijk terwijl ze haar blik op de jongen gericht hield "Hee, ik ben Dawn." Besloot ze zich aan hem voor te stellen, iets wat ze wel zo netjes vond aangezien hij bij hen was komen zitten.

[ bericht aangepast op 6 jan 2018 - 19:46 ]

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

12 dec 2017 - 2:07 undentified is offline

undentified 173

Blaze Miller

Egoism —
It’s not to live the way you want, but make others live the way you want.

Clothes | Bedroom -> Restaurant | With roomie -> Alone

•••

Een gefrustreerde kreun verliet Blaze zijn lippen toen hij zijn wekker af hoorde gaan. Hij mocht hier dan al wel bijna 6 jaar wonen, nog altijd was hij niet gewend aan het vroege op staan. Dit kon wellicht ook iets te maken hebben met het feit dat hij 's nachts nooit vroeg in slaap kon vallen. Gefrustreerd dat het ding hem had gewekt gaf hij een klap op de wekker zodat het op zou houden met het vreselijke krijsende geluid dat het ding maakte. Hij haalde een hand door zijn haren heen en sleepte zichzelf zijn bed uit naar de badkamer, waar hij de douche koud aan draaide. Nee Blaze was absoluut geen ochtend mens, en niets hielp dan beter dan te beginnen met een koude douche om goed wakker te kunnen worden. Een pretje was het niet, zo'n koude douche, maar Blaze was er achter gekomen dat een koude douche voor hem toch prima werkte om wakker te worden.
Eenmaal gedoucht te hebben trok hij wat kleren aan, gevolgd door zijn schoenen en begon hij zich naar het restaurant te begeven. In de ochtenden, of in ieder geval tot een uur of 9 was Blaze het liefst op zichzelf en kon hij maar weinig om zich heen verdragen. Hoewel er natuurlijk uitzonderingen op de regel waren. In het restaurant aangekomen wierp hij een blik op zijn horloge, het was nog vroeg, hoewel er al genoeg mensen in het restaurant zaten, betekende dit voor Blaze dat hij eerder dan normaal zijn bed uitgekomen was. Voor een kort moment liet hij zijn ogen door het restaurant dwalen en bekeek hij de mensen die er zaten, een aantal seconden liet hij zijn blik rusten op Tess die aan tafel zat met Boyd, en een ander meisje die hij nog niet kende. Hij had haar al wel eens gezien meende hij, maar hij had nog geen kennis met haar gemaakt. Iets waar nodig verandering in moest komen, besloot hij. Maar voor nu zou hij gaan ontbijten.
Zoals gewoonlijk bestond zijn ontbijt uit een kop sterke zwarte koffie en 2 boterhammen met kaas, die hij mee nam naar zijn tafel. Althans, naar de tafel die hij had bestempeld als zijn tafel. Het was een tafel die helemaal achterin het restaurant stond, in de hoek wel te verstaan. Dit was de plek waar hij ging zitten wanneer hij alleen wilde zijn, of in ieder geval wanneer hij rust wilde hebben, zoals nu het geval was. Hij vond het geen probleem als er toch iemand bij hem zou aanschuiven, als deze persoon maar wel besefte dat die zich beter in kon houden.

[ bericht aangepast op 13 dec 2017 - 20:28 ]

I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. - Voltaire

12 dec 2017 - 10:51 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 9:27 ]

12 dec 2017 - 19:08 Nephalem is offline

Nephalem 1152

Aeron Noah Arslan

Pyrokinese ☸ 23 y/o ☸ Eetzaal w/Jason ☸ Outfit

Verrast trok ik mijn wenkbrauwen op terwijl er een kleine glimlach om mijn lippen sierde. ‘Oh, volgens jou zie je er dus goed uit?’ vroeg ik met een plagende stem. Die jongen wist zelf al hoe hij dagelijks rondhing. Zijn lichaam schreeuwde wel om rust, maar zijn hersenen bleven werken. Jason kennende, wist dat hij naar zijn hersenen zou luisteren. Zo’n workaholic had ik nog nooit van mijn leven gezien. Af en toe hielp ik hem wel herinneren om pauze te nemen, maar tevergeefs. Hij was een koppige jongen, net zoals ik. Op een of andere manier wilde ik Jasons slaappatroon toch aanpassen, alleen wist ik niet hoe.

‘Meer voor mij,’ mompelde ik binnensmonds terwijl ik een hap van het broodje nam. Het smaakte niet echt geweldig, maar voor nu maakte het niet uit. Ik had trek. ‘Als je maar niet flauwvalt, want ik ben er niet om je op te rapen.’ Ik schonk hem een glimlach. Quasi kil haalde ik mijn schouders op en at rustig door.
Wanneer hij vroeg of ik goed had geslapen, had ik nog mijn mond vol. Terwijl ik mijn mond probeerde te legen, knikte ik met mijn hoofd. Ik had te grote hap genomen. ‘In ieder geval beter dan jij,’ voegde ik nog aan toe.
Jason begon weer aan zijn notulen. Ietwat nieuwsgierig stond ik een beetje op en gluurde naar het boekje terwijl ik ondertussen probeerde uit te vogelen wat hij allemaal opschreef. Uiteindelijk belandde ik toch weer op mijn plek, zonder enig resultaat. ‘Waar ben jij weer mee bezig?’ vroeg ik, doelend op zijn notities. Jason had wel elke dag iets om te noteren. Ik werd er zelfs af en toe moe van.

Ik had inmiddels mijn laatste hap van mijn brood genomen. ‘Zelfde als gisteren, al zie ik een paar nieuwe gezichten,’ zei ik terwijl ik om me heen keek. Ik wist dat Jason niet echt blij zou zijn met mijn antwoord. Eten, sport en gesprekken voeren. Zo zag het er elke dag eruit. De voedsel van hier was wel redelijk, daar klaagde ik niet over. Ik irriteerde me meer aan die gesprekken. Sinds de dag dat ik hier arriveerde, kon ik geen vooruitgang boeken. Ik hield er gewoon niet van en probeerde bij elk gesprek zo kort en bondig te houden.

12 dec 2017 - 19:53 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Boyd Jason Sadler

Eetzaal - Tess & Dawn

Dat ik enorm weggaf aan het nieuwe meisje, wat Tess en ik vannacht gedaan had, kon me maar weinig schelen. Het was niet dat ik me ervoor schaamde. Tess was gewoon een meisje dat er goed uitzag en ik moest hier toch op een of andere manier aan mijn trekken komen. Ik was gewoon een gezonden jongen en moest af en toe ook wat ontlading kwijt. Tess gaf uiteindelijk toe dat ze heerlijk had gedoucht en lachend schudden ik mijn hoofd, terwijl ik haar hand zwijgend op die va mij liet liggen, maar er niks mee deed. Echt niet dat ik haar ging vragen waarom ze weg was gegaan. Niet vanwege mijn trots, maar ook niet omdat het me niets kon schelen. De douches hier waren niet enorm groot en als je samen douchte, betekende dat ook dat je de helft van je warme straal in moest leveren. Iets waar ik toch niet zo'n zin ik had gehad. Zwijgend nam ik een slok van mijn koffie en gleden mijn ogen terug naar het andere meisje, die zich ondertussen voorstelde als Dawn. Ik glimlachte klein en knikte even kort. 'Boyd.' Stelde ik ook mezelf voor. 'Dus, hoe hebben ze je weten te vinden?' Ik maakte even een rondje met hoofd als teken dat ik de overheid hier bedoelde. Maar lang kon ik me niet op de nieuweling concentreren. Ik verslikte me bijna in een slok koffie en lachte zacht. 'Nog niet genoeg gehad?' Grijnzend keek ik Tess aan en wiebelde ik even met mijn ogen, maar nam nog geen aanstalte om op te staan en naar de kleedkamer te gaan.

Iemand voor Aiden?

[ bericht aangepast op 12 dec 2017 - 19:54 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

13 dec 2017 - 0:38 Aesthetica is offline

Aesthetica 1224

DAWN EMILY MORGAN

««« Outfit | Restaurant | With Tess & Boyd »»»

Kort beet Dawn op haar lip toen ze Tess haar gezicht even zag betrekken en vroeg ze zichzelf af of ze iets verkeerds had gezegd. Maar toen Tess bevestigde dat ze inderdaad Dawn haar kamergenote was verscheen er een glimlachje op Dawn haar gezicht, blij dat ze zich niet had vergist. Dawn schudde haar hoofd bij het horen van Tess haar verontschuldiging en glimlachte wat half naar haar "Geen probleem hoor, ik snap wel dat je het te druk had, daar hoef je je echt niet voor te verontschuldigen."
Toen Tess en Boyd even met elkaar in gesprek waren over het douche verhaal, sneed Dawn een stukje van haar brood af om het vervolgens in haar mond te stoppen en er traag op te kauwen. Ze kon 's ochtends gewoonweg niet snel eten, het stond haar altijd zo erg tegen, maar ze wist dat ze de dag niet kon beginnen met een lege maag dus dwong ze haarzelf om toch iets te eten. Vanuit haar ooghoeken keek Dawn toe hoe Tess haar hand op die van Boyd neer legde.
Nadat Dawn zich had voorgesteld aan Boyd, stelde deze zich ook voor "Aangenaam kennis te maken" glimlachte ze vriendelijk naar hem. Even was ze stil toen ze de vraag van Boyd hoorde, in het verleden was er wel eens vaker niet goed op gereageerd wanneer ze vertelde dat haar vader voor de overheid werkte, en dat hij degene was die haar al 2 jaar op had gejaagd. Maar toch besloot ze gewoon eerlijk te zijn, en er maar het beste van te hopen. "Uhm" begon ze wat twijfelend terwijl ze naar de juiste woorden zocht "Mijn vader werkt voor de overheid, en vanaf het moment dat hij er achter kwam dat ik een gift heb, heeft hij me opgejaagd met als doel me te vangen. Een paar dagen terug kwam ik een van de wetenschappers van hier tegen en die heeft me uiteindelijk overgehaald mee te gaan hierheen, zodat mijn vader me niet naar de gevangenis kon brengen." Hoewel haar stem klonk alsof ze het niet erg vond, had ze er van binnen best wel moeite mee dat het van alle mensen juist haar vader was geweest die achter haar had aangezeten alsof ze een één of de ander wild dier was. Maar dat was iets wat ze niet zou toegeven, althans niet aan vreemden.
Toen Tess opperde om zo alvast naar de kleedkamers te gaan had Dawn het een goed idee geleken. Maar toen ze de reactie van Boyd echter hoorde, twijfelde ze of ze wel welkom was om mee te gaan, gezien zijn woorden wel iets anders insinueerden dan gewoon omkleden. Toen richtte ze haar ogen op haar bord waar haar boterham nog altijd bijna onaangeroerd lag en glimlachte ze half "Ohh ik moet eerst mijn boterham nog op eten, maar jullie hoeven niet te wachten op mij hoor."

[ bericht aangepast op 16 dec 2017 - 0:06 ]

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

13 dec 2017 - 21:43 undentified is offline

undentified 173

Blaze Miller

Egoism —
It’s not to live the way you want, but make others live the way you want.

Clothes | Bedroom -> Restaurant | With roomie -> Alone

•••

Eenmaal hij was gaan zitten liet hij zijn ogen nogmaals door de ruimte glijden. Hij vond het altijd prettig anderen te observeren en te zien in wat voor stemming ze zich bevonden, op deze manier probeerde hij altijd in te schatten hoe de dag zou gaan verlopen, want eerlijk waar, het was niet altijd even gemakkelijk om met zoveel mensen met een gift samen te wonen, en al helemaal niet wanneer sommigen elkaar niet liggen. Rustig begon hij zijn koffie te drinken terwijl hij kort zijn ogen sloot, hij genoot van het warme goedje. Hij kon een dag niet beginnen zonder een kop sterke zwarte koffie, hij had zelf ook altijd het idee dat hij de dag pas aan kon wanneer hij zijn koffie op had. Een van zijn boterhammen klapte hij dubbel waar hij een hap van nam. Hoewel hij eigenlijk niet eens echt van kaas hield was het toch zijn gewoonte geworden iedere ochtend twee boterhammen te eten met kaas erop.
Een trilling in zijn been maakte dat hij zijn boterham neerlegde en zijn mobiel uit zijn broekzak tevoorschijn haalde. Tess. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht bij het zien van haar naam, waarna hij even zijn ogen naar het betreffende meisje liet glijden om vervolgens het berichtje te openen. Zijn glimlachje veranderde nu in een kleine grijns bij het lezen van haar woorden en snel tikte hij een berichtje terug.
Hee Beauty,
Mijn nacht was helaas erg eenzaam en koud
Met jou wil ik altijd wel afspreken babe
Nog leuke ideeën wat we kunnen doen dan? (;
Nadat hij het berichtje had terug gestuurd legde hij zijn telefoon op de tafel neer en richtte zich weer op zijn ontbijt. In een rustig tempo at hij zijn boterhammen op waarna hij zijn koffie op dronk.

I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. - Voltaire

14 dec 2017 - 9:57 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 9:27 ]

18 dec 2017 - 21:05 FreeThyself is offline

FreeThyself 804

Oh, ik wist niet eens dat dit al begonnen was!

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

19 dec 2017 - 6:53 Aesthetica is offline

Aesthetica 1224

FreeThyself schreef:
Oh, ik wist niet eens dat dit al begonnen was!

Aahw dan weet je het nu gelukkig!

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

19 dec 2017 - 20:28 FreeThyself is offline

FreeThyself 804

lilangel schreef:
(...)
Aahw dan weet je het nu gelukkig!

Inderdaad, zal wel pas in het weekend posten gezien ik met een zwaar examen zit vrijdag (;

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

19 dec 2017 - 22:37 Aesthetica is offline

Aesthetica 1224

FreeThyself schreef:
(...)

Inderdaad, zal wel pas in het weekend posten gezien ik met een zwaar examen zit vrijdag (;

Oehh dat snap ik! Succes met je examen alvast! En met het leren ervoor

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

24 dec 2017 - 15:03 FreeThyself is offline

FreeThyself 804

•Robin Emmaline Connor•

•••

Eetzaal | Weathermanipulation

Plotse melodieuze muziek vervulde de kamer waar Robin sliep. Lichtjes grommend knipperde Robin een paar keer verdwaasd met haar ogen voordat ze besefte wat haar uit haar slaap gewekt had. Met toch enige moeite draaide ze zich om in haar bed zodat haar arm het nachtkastje met de spelende wekker kon bereiken. "Laten we jou even afzetten." mompelde ze zachtjes wanneer ze de uitknop aantikte. Een paar seconden bleef Robin gewoon in het bed liggen. Het was haar tweede dag in dit instituut. De dag waarop ze de anderen zou leren kennen. Althans, dat hadden de wetenschappers haar toch wijsgemaakt.
In een snelle beweging sprong Robin uit het bed. Beter zichzelf eens klaarmaken voor het ontbijt dan.

Rustig liep ze de gangen door terwijl ze zich probeerde te herinneren waar de eetzaal nu precies was. De jongen die haar had rondgeleid was redelijk vaag gebleven. Dus moest Robin het zelf maar uitzoeken. Een goeie zeven minuten later dacht Robin eindelijk een hoop stemmen te horen. Zal wel de eetzaal zijn, zeker? dacht ze terwijl ze op het geluid afliep. Vastberaden duwde ze de deur naar de zaal open waarna ze inderdaad een heel stel gezichten zag zitten. Ze glimlachte kort alvorens er een vriendelijke "Goeiemorgen." uit te krijgen. Daarna liep Robin vlug naar de tafel met eten op, om er snel een paar dingen uit te kiezen. Vanuit haar ooghoeken zag ze het personeel al komen om af te dekken. Toen ze zich omdraaide, haar handen vol met haar plateau, zag ze een blond meisje met twee andere mensen. De twee leken er vandoor te gaan maar het meisje (Dawn) leek te willen blijven zitten. Misschien kon ze naast haar gaan zitten? Proberen kon immers nooit kwaad.
Vastberaden liep Robin op het meisje af. Eenmaal aangekomen, plaatste ze haar plateau tegenover die van het meisje. Ze groette nog eens kort de twee andere personen die erbij stonden en ging toen gaan zitten. "Het stoort toch niet dat ik hier kom zitten hé?" zei Robin terwijl ze haar tas thee oppakte. "Ik ben nieuw van gisteren en ken nog niet zoveel mensen." Ze nam haar kop met beide handen vast alvorens een slok te nemen. "Mijn naam is Robin trouwens, maar je mag me ook gerust Rae noemen."

[ bericht aangepast op 24 dec 2017 - 15:05 ]

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

27 dec 2017 - 21:59 Kazama is offline

Kazama 4817

☆ Jason Nikolas Addams ☆

24 - Sensory manipulation - Eetzaal - Aeron - outfit - Listening to: 1, 2 & 3

"Hey, ik heb vannacht minstens vijf uur in bed gelegen en het merendeel daarvan zelfs soort van slapend! Dus ja, in vergelijking met normaal zie ik er fantastisch uit." De glimlach op Jasons gezicht verkocht zijn verhaal als ware het een overwinning was, zonder glimlach had de opmerking een stuk meer geklonken als gezeur over de korte nachten die hij maakte. "Gast, ik ben nog nooit flauwgevallen, ik weet echt wel wat ik aankan. Maak je toch niet zo'n zorgen om mij." Bij de volgende vraag van Aeron kijkt Jason even op uit zijn notitieboekje en ziet hoe de jongen tegenover hem mee aan het kijken was terwijl hij schreef.

"Ow, ik was bezig met een gedachten experiment. Het viel me vandaag op dat elke dag hetzelfde gaat, en eigenlijk iedereen bijna altijd hetzelfde doet en zegt, daarom leek het me wel interessant om te kijken of met genoeg gegevens over vroegere gebeurtenissen de toekomst te voorspellen is. Het is wel mogelijk om een algoritme te schrijven die op basis van voorgaande gebeurtenissen een patroon begint op te stellen en de kans op een bepaalde volgende gebeurtenis uitrekent. Misschien zelfs wel veranderend op basis van verschillende variabelen zoals het weer ofzo. Niet heel spannend dus, maar wel vermakelijk. Al verbaasd het mij ook dat ik er nu pas op kom om dit te onderzoeken." Jason stopte met praten en bedacht zich ook dat hij misschien teveel had gezegd.

In alle rust sloeg hij weer een pagina om in zijn notitieboek en een tekening werd begonnen. Dit was hoe hij meestal begon met tekeningen, gewoon lijnen op papier. Geometrische patronen, gevuld met bekende vormen. Dit was nog maar een schets, pas als hij het idee goed of origineel genoeg vond, maakte hij er ook een echte illustratie van. In zijn deel van de kamer hingen al meerdere illustraties tegen de muur. De meeste gemaakt met zwarte inkt of fineliner, heel soms zat er een kleur bij die de tekening domineerde. Zijn kom met kruesli was ondertussen wel soort van leeg. Jason had nooit zin om elk klein stukje langs de zijkant op te eten, dat koste veel teveel tijd voor de hoeveelheid waarde die aan het stukje kruesli hing. Niet efficiënt genoeg. Jason legde zijn pen neer en boog zich wat naar Aeron toe.
"Nog een leuk gedachten experiment, wat gebeurt er als de orde verstoord wordt? Hoever kunnen we gaan totdat er maatregelen getroffen worden," zei hij, duidelijk een stuk zachter zodat niemand mee kon luisteren. "Hoe extreem zijn mensen gehecht aan hun soort van orde en hoe verschrikkelijk haten ze chaos?"

☆ I'm like four days past my bedtime ☆

28 dec 2017 - 20:17 undentified is offline

undentified 173

Blaze Miller

Egoism —
It’s not to live the way you want, but make others live the way you want.

Clothes | Restaurant -> Gym | Alone -> With Tess

•••

Eenmaal hij zijn boterhammen en koffie op had stond hij op en begon hij zijn spullen op te ruimen. Traag liet hij zijn ogen door de ruimte heen glijden, twijfelend of hij nog bij iemand zou aanschuiven of dat hij wat anders zou gaan doen. Het berichtje van Tess echter liet hem besluiten alvast naar de kleedruimtes te vertrekken. Kort tikte hij nog even een berichtje terug naar Tess.

To Tess:
Sounds good to me, on my way babe

Vervolgens begon hij richting zijn kamer te lopen, hij besefte maar al te goed wat een warming up met Tess zou inhouden, dus leek het hem verstandig nu eerst zijn sport kleding op te halen omdat hij vermoedde dat hij na zijn warming up niet veel tijd meer om zijn spullen op te halen. Bij zijn kamer aangekomen liep hij naar zijn kast waar hij zijn sporttas uit vandaan haalde, hij pakte een joggingbroek, t-shirt en handdoek die hij in zijn sporttas stopte.
op zijn gemak begon hij naar de kleedkamers te lopen, hij wist dat hij Tess op deze manier liet wachten, maar dat vond hij wel een prettig idee. Zij had hem immers de hele nacht alleen gelaten, dus beschouwde hij dit als zijn wraak op haar. Hoewel hij haar ook niet te lang zou laten wachten aangezien het gebouw niet zo heel groot was en hij er al bijna was. Eenmaal bij de kleedkamers aangekomen liep hij de vrouwelijke kleedkamer in en liet hij zijn ogen rond glijden tot ze bij Tess bleven hangen. Traag verscheen er een grijns op zijn gezicht "Hallo, schoonheid" begroette hij haar terwijl hij zijn lichaam tegen de muur aan liet leunen.
Langzaam liet hij zijn ogen over haar lichaam glijden waarna zijn grijns nog breder werd "Looking hot today" knipoogde hij haar toe. Ondanks dat Blaze, Tess nu al iets va 2 jaar kende, verbaasde het hem nog steeds wel eens dat ze er zo goed uit kon zien, ondanks dat ze hier net als hij vastzat. Niet dat je hem hoorde klagen, nee integendeel, hij vond het zeer prettig dat ze er zo goed uit zag, en nog vele malen prettiger vond hij dat ze haar schoonheid met hem wilde delen in de meest pure vorm. Nee Blaze zou je absoluut niet horen klagen.

[ bericht aangepast op 28 dec 2017 - 20:18 ]

I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. - Voltaire

Index RPG Actieve Topics Zoek