Mijn zusje heeft mijn tas ingepikt. Nou, we hebben twee identieke sporttassen op zolder liggen. Een daarvan heb ik mij ook een keer met toestemming toegeëigend en die lag dus onder mijn andere tas bij de trap. Nu kwam ik daarnet boven en viel mij op dat die sporttas niet meer onder mijn andere tas lag. Maar, rarara, op mijn zusje haar kamer, ingepakt om morgen op skivakantie te gaan. Had mijn zusje kunnen weten dat het mijn sporttas was? Ze heeft me als het goed is er wel eens mee zien weggaan, en hij lag -goh- onder míjn andere tas. Dus ja, niet vreemd. Dat was naast mijn kamer, dus ze had op z'n minst even kunnen kloppen om te vragen "hey, is die tas van jou, mag ik die?". Dan had ik haar vriendelijk gezegd "op zolder ligt een ander, precies dezelfde", geen probleem. Maar néé, dat doet ze natuurlijk niet. Nu ben ik ontzettend van streek want stom autisme en ik zit er al half mentaal doorheen door de blok. En zij gaat dat straks over zich heen krijgen, want ik ben nu echt wel kwaad.
Maar dus, ik stel me toch niet aan hè? Ik weet dat velen zullen zeggen "joh, dan neem jij toch die andere". Ten eerste heb ik daar ooit een vies slipje van mijn zusje in gevonden, dus nee bedankt. En ten tweede, het gaat om het idee. Het is die tas die van mij is, en niet die ander, ook al zijn ze hetzelfde. Het is het feit dat ze niet even gevraagd heeft, maar gewoon mijn andere tas opzij heeft gedaan en die tas gewoon maar heeft gepakt. Aaaaagh, ik ben zo kwaad. Het ligt dan toch niet aan mij, of wel?
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
