[RPG • 250] Elite Spirits | Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2018 - 10:32 Novilunium is offline

ارواح نخبگان

Elite Spirits

حیوان روح

Het spreekt dus voor zich dat je een indrukwekkende metgezel moet hebben om toegelaten te worden. We hebben het over een erg speciale band tussen mens en dier, waarbij karaktertrekken van het dier sterk terug komen bij die zijn eigenaar. Om een paar voorbeelden te noemen; iemand met een raaf zal nieuwsgierig zijn, onbeschaamd en het niet te nauw met de regeltjes nemen. Ze blijken vaak dievigen te zijn en hebben een wat duistere uitstraling. Iemand met een pauw zal veel geven om uiterlijk, behoorlijk ijdel zijn en iets hooghartigs en koninklijks over zich heen hebben. Mensen met Duitse herders worden vak dienders, poedels vind je veel in de modewereld en windhonden doen het goed op het WK sprinten. Reptielen zijn wat kille, koelbloedige mensen met een scherpe tong en katachtigen worden aanbeden en op hun wenken bediend. Research dus goed, denk er goed over na en zorg dat je Spirit Animal en je Personage goed overeen komen. Je Spirit Animal zelf is gewoon van vlees en bloed en vertoont vaak meer superieure kenmerken dan een normaal dier van zijn soort. Zo kan het dier groter zijn, andere kleuren hebben, een scherper contrast, dikkere vacht, grotere vleugels of een helderdere oogkleur. Wees hier echter subtiel mee en ga niet van alles wat doen, zodat we straks paarse leeuwen met gele ogen hebben lopen waarvan de schofthoogte die van een paard kan meten. De dieren zullen niet beïnvloed worden door het weer, zo zal een sneeuwuil bijvoorbeeld echt geen problemen hebben op de zonnige locatie van de school. Ze hebben wel eten en drinken nodig, kunnen gevoelig zijn voor elkaar (zowel in de zin van soortgenoten in machtsverband, als soortgenoten van het andere geslacht, als een leeuw die een zebra er best smakelijk uit vind zien) en kunnen ziek worden.

مدرسه

Je moet het gebouw zien als een groot vierkant waaruit het midden is weggenomen. In dit midden bevind zich namelijk een enorme binnenplaats in de vorm van een tuin met Indische uitstraling. De tuin is vanuit zo'n beetje iedere hoek te bereiken, aangezien het gebouw aan die kant praktisch open is gewerkt. Het weer is er altijd perfect dus ramen zijn niet nodig. Het is een dure school met een even duur gebouw en interieur. Denk aan wit gesteente, enorme hallen, veel opgepoetst marmer, kroonluchters, balustraden, trappen met lopers, luxe zitkamers, kleine halletjes en terrasjes en aan het oog onttrokken patio's. De hele sfeer moet een beetje buitenlands/Indisch zijn. Zoals eerder genoemd is het weer eigenlijk altijd goed, wat zwemmen in een van de vele zwembaden altijd mogelijk maakt. Er is eveneens een bibliotheek, fitnessruimte en balzaal. Verder heeft iedere leerling zijn of haar eigen uit marmer opgetrokken slaapvertrek, inclusief badkamer met bad en adembenemend uitzicht over de aanliggende zee of aanliggende binnentuin. Er zijn twee verdiepingen waarop je kamer zich kan bevinden. De dames vertrekken bevinden zich op de eerste verdieping en die van de heren op de tweede.

نقش ها

» Avalanche Olwen
» Diana Adara
» Kali Naamit
» Ariel Verdivane
» Esmeray Kaul
» Fallon Maajida
» Isabella Santiago

» Ethan Hunter
» Valente Silvano
» Raiden Rozalez
» Amon Maruto
» Jedediah Wilmington
» Espen Hamlyn
» Astor Fowler
» Maximilien Blanc

» Snow Leopard
» Wolf
» Black Panther
» Lioness
» King Cobra
» Tigress
» Kodiak Bear

» Lion
» Jackal
» Sea Eagle
» Raven
» Fox
» Giant Panda
» Peregrine
» Snow Leopard

» Cunning
» Sombre
» Limnaden
» Sacrilege
» Sprouse
» Aerial
» IrisWestAllen

» Sombre
» Necessity
» Blinder
» Cunning
» Oeps
» Warfare
» Plunkett
» Wheeler

» 1.4
» 1.1
» 1.5
» 1.4
» 1.4
» 1.2
» 1.6

» 1.2
» 1.5
» 1.6
» 1.6
» 1.5
» 1.3
» 1.5
» 1.6

Rollentopic » Praattopic

بسیار سرگرم کننده در طول بازی

Heel veel plezier tijdens deze RPG

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 12:51 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

14 maart 2018 - 16:18 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo - zitkamer - with Ariel 'my queen' - sheba&roi

Een tevreden blik verscheen op mijn gezicht zodra ik Ariel de ruimte binnen zag lopen. Het was de eerste schooldag en voor ik naar de lessen ging, zat ik altijd even in een van de zitkamers. Roi zat rechtop naast de bank, alles in de gaten te houden en ging rechtop staan zodra Ariel met Sheba binnen kwam wandelen.
'Goedemorgen,' zei ik waarna ik opstond en Ariel een kus op haar voorhoofd drukte en weer plaats nam op de bank. Mijn hand nam die van Ariel en ik trok haar op schoot. Roi was naar Sheba gelopen, die hij ondertussen ook kon tolereren en gaf haar een kop, waardoor er een bescheiden glimlach op mijn gezicht verscheen. De dieren waren hier op school een stuk beter dan de leerlingen zelf, behalve dan die rare panda van Espen. Dan had je natuurlijk ook nog Amon en zijn raaf, wat ik nogsteeds een aparte combinatie vond.
'Heb je er zin in vandaag? Ik ben benieuwd of er nieuwelingen zullen zijn.' vertelde ik Ariel terwijl ik een van haar plukken haar achter haar oor streek. Hier en daar liepen al wat leerlingen voorbij, de meeste bekend. Van een aantal leerlingen kregen Ariel en ik een vriendelijke blik en sommigen hadden zelfs "goedemorgen," gezegd. Natuurlijk waren er ook een paar leerlingen bij geweest die ons vuile blikken gaven, maar dat interesseert me echt vrij weinig. Zels Roi zou er geen snorhaar om verekken. Amon had ondertussen ook al lang hier moeten zijn, als hij zijn eerste dag respect wilt winnen van de leerlingen tenminste. Natuurlijk zou ik Amon beschermen, maar het heeft geen nut als hij het zelf verkloot. Lichtelijk gefrustreerd haalde ik mijn telefoon uit mijn broekzak en tikte ik een berichtje naar Amon.

To AMON: Raven, you're late.

Vluchtig verstuurde ik het berichtje en stopte ik mijn mobiel weer weg. Mijn blik viel weer even op Ariel en mijn irritatie's waren snel weer weg. Tevreden zuchtte ik even en ging ik met mijn hand door haar haren.
'You're gorgeous.' zei ik kort terwijl ik in haar ogen staarde. Ik hoorde Roi wat brommen, waardoor ik even quasi-boos zijn kant op keek. 'Bemoei je met je eigen zaken, Sheba bijvoorbeeld.' riep ik richting mijn leeuw, die direct de andere kant op keek.

- thank you for existing -

14 maart 2018 - 18:38 Sombre is offline

Sombre 2828

☽ Diana Venatrix Ferox Adara ☾

Diana&Ferox - Garden - with Espen and Raiden - outfit

Lachend rende ik met Ferox over de prachtige groene grasvelden. Spelend hoorde ik haar grommen waardoor ik mijn tong naar haar uitstak en harder begon te rennen. Ineens zag ik dat Ferox haar oren alert heen en weer gingen, waardoor ik stopte met rennen en stil bleef staan.
'Wat is er?' vroeg ik terwijl ik haar bekeek. Boven mij hoorde ik een krijs van een zeearend, waardoor ik wist waar Ferox naar luisterde, Raiden was hier ergens. 'Ga Raiden zoeken!' riep ik naar Ferox die vervolgens hard begon te rennen en ik ging haar achterna. Verderop zag ik twee jongens tegen een boom zitten. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik rende zo hard mogelijk achter Ferox aan, die Raiden vol besprong en zijn gezicht aflebberde. Natuurlijk was Alleen Raiden niet goed genoeg, Espen kreeg ook de volle laag van Ferox. Lachend liep ik naar de jongens en ik zag Umi even mijn kant op kijken, met een soort van goedkeurende brom.
'Goedemorgen jongens!' sprak ik opgewekt waarna ik door mijn knieën ging en beide jongens een kus op de wang gaf. Ik maakte het mezelf even comfortabel door wat beter te gaan zitten in het gras en leunde tegen Ferox aan, die naast me was gaan zitten.
'Heb je al zin in jagen?' vroeg ik Raiden met een brede glimlach. Ik had er zeker wel weer zin in, samen met Ferox jagen op konijnen. Ferox was ongelofelijk goed in jagen en ze genoot er echt van. Gelukkig heeft Ferox haar enthousiasme voor jagen met mij gedeeld, zo hoef ik haar bijna niet te voeren, omdat zij altijd de winst mag houden.

- thank you for existing -

14 maart 2018 - 20:18 Novilunium is offline

Novilunium 1529

❅ A V A L A N C H E L U M I O L W E N ❅

непревзойденная красота и необыкновенная тайна

Zephyr gaat de panter te lijf zoals ze dat bij Iclyn zou doen in een speelse bui en in eerste instantie kijkt Avalanche met pretoogjes toe. Er is niets mooiers of meer opbeurend dan twee spelende dieren in haar ogen. Maar zodra de panter Zephyr in het oog krijgt, wordt de complete lichaamstaal anders en voelt Avalanche de situatie omslaan naar iets bedreigends. Zephyr maakt nog een sprong en beland hiermee half op de panter. De twee kunnen zich redelijk meten in grote, maar de bouw verschilt en de kleuren van hun vachten steken fel tegen elkaar af.
In plaats van blij verrast mee te gaan in Zephyr haar enthousiasme, grauwt de panter en haalt uit met een grote poot in een poging een waarschuwing te plaatsen. Zephyr lijkt de omslag in gedrag echter niet te begrijpen en legt eveneens de oren in de nek terwijl ze haar tanden ontbloot en fel blaast. Er komt een grom ten teken van antwoord en Avalanche staat op het punt Zephyr haastig terug te roepen, wanneer een andere stem klinkt.
'Nihar, kom terug,' klinkt het bezorgd, waarop de panter zonder enige twijfel zijn rug naar Zephyr keert en in de richting van de stem loopt. Zephyr staart het dier na en lijkt niet helemaal te begrijpen waarom de situatie uit heeft gepakt zoals het heeft gedaan. Iclyn wil altijd met haar spelen, maar zij zijn dan ook samen opgegroeid. Nieuwsgierig naar de bij de panter horende persoon, loop Avalanche verder om de brede stam van de boom heen en neemt haar vertrouwde positie naast Zephyr in, een geruststellende hand op haar schoft leggend.
Haar ogen vallen op de persoon waarnaast de gitzwarte kat staat. Het prachtige exemplaar heeft dezelfde intense ogen als de dame die naast hem staat en Avalanche moet zich van binnen even bij elkaar rapen. Goed, haar eerste contact met iemand die geen familie of personeel is en Zephyr heeft zojuist haar Spirit Animal 'aangevlogen'. Geweldig. Dapper raapt ze haar moed bij elkaar en tovert een voorzichtige glimlach tevoorschijn.
'Mijn excuses voor Zephyr haar gedrag. Ze gaat er van uit dat iedere katachtige net zo reageert als het luipaard van mijn broer. Ik neem aan dat ze haar lesje nu wel geleerd heeft, is het niet, Zephyr,' legt ze uit alvorens een twijfelende hand naar het meisje te steken. 'Ik ben Avalanche Olwen.'

Snow Leopard Zephyr ❅ Gardens ❅ Met Kali ❅

Marrow deep, soul deep, essence deep

14 maart 2018 - 20:42 Novilunium is offline

Novilunium 1529

In case you ever foolishly forget; Ravens are the symbol of Death

Zijn weg vinden door de school is zowel het gemakkelijkste, als het moeilijkste wat er is wanneer je Amon Septhis Maruto heet. Aan de ene kant is het gebouw iets wat hij geblinddoekt kan doorkruisen. Ieder hoek, iedere traptrede en iedere boom weet hij te vinden zonder problemen. Nee dat is het probleem niet. Nu het schooljaar weer is begonnen en zijn medestudenten terug zijn gekeerd naar de plek die hij ziet als een huis wat geen thuis is, moet hij constant opletten niet de verkeerden tegen het lijf te lopen. Dat maakt een simpele tocht naar de plek waar Ethan hoogstwaarschijnlijk is een hele uitdaging.
Zo'n beetje uit iedere richting komt altijd wel iemand die hem het licht in de ogen niet gunt. Ze doen hem niets, niet zonder aanleiding in ieder geval, maar het doet ook niet veel goeds aan de sfeer, is het wel? Dus Amon zoekt de minst bewandelde paden, luistert en kijkt naar de signalen die Rasul hem geeft. De raaf vliegt boven hem en zorgt er voor dat Amon uiteindelijk zonder problemen Ethan zijn favoriete zitkamer bereikt, zo'n vijf minuten na het ontvangen van het smsje. Hij had net zo goed een hond als Spirit kunnen hebben. Shitzooi.
Rasul zwiept als eerste naar binnen, leidt Ethan en Ariel lang genoeg af voor Amon om onopgemerkt binnen te komen en wanneer zij hun blikken weer van Rasul afhalen staat Amon al voor ze, zelfvoldane glimlach op zijn plek en ondeugende twinkeling in de ogen. Hoe lang heeft hij Ethan zijn manen al niet meer verfomfaaid? En wie anders dan Amon neemt die taak op zich? Juist, niemand.
'Simba. Nala,' groet hij op bloedserieuze toon, alvorens zo zwierig mogelijk te buigen, zijn neus zo ongeveer op kniehoogte, al zal hij zijn ogen nooit neerbuigend afslaan. Amon behoudt dan ook afwachtend oogcontact, zonder zijn pose te verbreken.

Raven › One of the sitting-rooms › Ethan&Ariel

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 20:42 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

14 maart 2018 - 22:13 Naird is offline

Naird 10646

Espen Hamlyn
Giant panda – 18 – Raiden&Diana

Life is more bearable if you remain pawsitive in any circumstances.

Op een langzaam tempo wandelde ik door de gigantische tuin van de school, ergens tien meter achter mij sjokte Umi achter mij aan, terwijl ze uitgebreid de tijd nam om aan elk blaadje en bloemtje te ruiken dat ze tegen kwam. Zo nu en dan draaide ik me om, om er zeker van te zijn dat de beer inderdaad nog achter mij liep, en ik haar niet hoefde te gaan zoeken in een of andere struik. De laatste keer dat ik haar kwijt was geraakt, had het haar namelijk leuk geleken om in een distelstruik te gaan liggen rollenbollen. Dat het een leuk karweitje was geweest om al die distels weer uit haar vacht te plukken kon ik niet beamen.
‘Umi, schiet nu eens op, ik wil in de zon kunnen liggen,’ sprak ik. De beer keek me kort aan en snoof toen luidruchtig, waarna ze demonstratief ging zitten en aan haar neus ging zitten krabben. Ik zuchtte diep en opende mijn tas, waaruit ik een handvol bamboescheutjes haalde. ‘Als je meekomt, krijg je er eentje van deze.’ Meteen had ik haar aandacht en het duurde niet lang voordat ze naast me kwam lopen, terwijl ze zo nu en dan met haar snoet tegen mijn arm aan duwde.
Samen sjokte we richting een boom, die dankzij zijn vele bladeren er voor zorgde dat we van de zon konden genieten zonder levend gebraden te worden. Plotseling richte Umi haar kop op en zag ik haar oren bewegen. Toen hoorde ik het ook, het geklap van vleugels en vervolgens een soort gekrijs. Ik keek op en zag een zeearend vliegen, die van Raiden. Toen viel het me pas op dat, verhult door de schaduw van de bladeren, Raiden tegen de boom aangeleund zat.
‘Hallo hallo hallo, hoe gaat het ermee?’ sprak ik opgewekt en nam eveneens tegen de boom plaats. Umi was plat op haar buik gaan liggen, in de zon, genietend van haar bamboescheut. Voordat Raiden echter kon antwoorden op mijn vraag, werd hij besprongen door een sneeuwwitte poolwolf, die zijn hele gezicht onderlikte. Ik lachte Raiden hard uit, maar schrok me te pletter toen ik opeens een natte tong over mijn gezicht voelde gaan.
‘Goedemorgen jongens!’ klonk Diana's stem en ik keek glimlachend op. Inmiddels was Ferox van me afgegaan en ditmaal kreeg ik een natte zoen van Diana op mijn wang. Ze kwam bij ons zitten.
‘Heb je al zin in jagen?’ vroeg Diana, in het bijzonder aan Raiden. Umi hoorde het woord 'jagen' en liet met een protesterend gekreun van zich horen.
‘Ja ja, jij hoeft niet te jagen,’ sprak ik hoofdschuddend en schoof naar haar toe en klopte haar geruststellend op haar schouder. ‘Hoe was jullie vakantie? Kijk wat ik en Umi nu kunnen,’ zei ik tegen Diana en Raiden. Ik stak mijn vlakke hand op naar Umi. We hadden geoefend met high-fives, en waren er nu best goed in geworden. De beer keek even kort naar mijn hand en verkocht me toen, in plaats van tegen mijn hand, een flinke tik tegen mijn wang, waarbij mijn bril afvloog.

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 22:22 ]

I just caught the wave in your eyes

14 maart 2018 - 22:26 KIaus is offline

KIaus 21035

Isabella Caitlyn Santiago
19 || Kodiak Bear || Patio || Another year, still not completely feeling at home || Alone

Het was elk jaar toch weer vreemd om terug te komen. Ik wachtte nog altijd op het bericht dat er iets was verwisseld en ik gewoon thuis op school zou moeten zitten. Inmiddels had ik mijn koffer alweer uitgepakt in de kamer waar ik al enkele jaren verbleef. Toch voelde het amper als thuis. De sfeer die hier hing, en alleen al de uitstraling van alles, lag zo ver van hoe ik was opgegroeid. Ik snapte niet goed waarom mensen elkaar bestempelden als meer of minderwaardig, puur door hun Spirit Animal. Ik kon er jammer genoeg weinig aan doen. Ik was maar 1 stem in een wereld van miljoenen. Ik liet me hier normaal niet echt door stoppen, maar thuis was al wel gebleken dat je veel meer dan een stem nodig had om iets te veranderen. Ik scharrelde dus maar met Felicity en mijn dikke boek die ik van mijn oma had gekregen naar een van de kleine afgezonderde patios. Hopelijk kon ik daar wat rust vinden voor het schooljaar echt begon. Natuurlijk had ik mijn vrienden wel gemist, heel erg zelfs, maar ik zou ze snel genoeg zien. Nu legde ik me neer tegen de zachte flank van Felicity, die naast me was komen liggen. Ik begon rustig te lezen in mijn moedertaal, iets wat in de vakantie maar weinig was gelukt. Nu ik op kostschool zat, gebruikte ik mijn vakanties om intensief mijn vriendschappen thuis sterk te houden, maar dat liet weinig tijd over voor andere dingen. Het boek heette Homenaje a Cataluña en ging over de spaanse burgeroorlog. Het leek me heel interessant, en ik zette me dan ook neer om hier wel een tijdje te blijven zitten, of in elk geval tot iemand me kwam storen om gezellig te doen. Het was prettig warm, zelfs in de schaduw, dus moeilijk was het niet om geheel weg te zinken in het boek, zonder nog maar iets op te merken van mijn omgeving. Af en toe las ik een opmerkelijke passage voor aan Felicity, maar vooral de stilte tussen ons twee en haar langzame diepe ademhaling brachten me in een soort wereld van ons twee, die niemand anders waarschijnlijk zou begrijpen. Het was een fijne veilige plek, en een plek waar ik het liefst altijd was, zelfs al wist ik ook wel dat, dat onhaalbaar was. Ik genoot dus maar van elk moment dat we zo samen in ons eigen wereldje konden doorbrengen.

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 22:29 ]

Bowties were never Cooler

15 maart 2018 - 0:35 Frisk is offline

Frisk 8242

J A X

I meant to behave, but there were ~~too~~ ~~many~~ other options.

Het stormde in zijn hoofd. Na acht weken bij zijn rottige familie te hebben gezeten, had Jax op ontploffen gestaan. Meer nog dan anders, want zijn op één na jongste zus, had hem in de war gebracht. Sera had constant om hem heen gehangen, terwijl hij normaal altijd alleen zat. Zelfs aan tafel vroeg ze hem dingen, terwijl haar uil aandachtig naar Bear had gekeken. Het was bijna, ja, alsof ze naar hem opkeek. Het had hem de kriebels gegeven. De rest van het gezin had zich niet echt anders gedragen en voor de eerste keer was Jax er dankbaar voor geweest. Hij kon prima tegen verandering, fantastisch zelfs, maar dit... Nee.
Het hele gedoe, de hele storm, had hem opgefokt. Hij hopte en huppelde, maar wankelde vooral over het schoolterrein. Bear had zich als een grote sjaal om zijn nek gewikkeld: haar achterpoten op één schouder, haar voorpoten op de andere, haar kop in zijn nek en haar staart praktisch in zijn gezicht. Alsof ze hem wilde verbergen en beschermen. Dat was best waar, dat wist hij, maar hij kon zo niet van zijn flesje drinken. Jax dacht dat ze sliep, maar de gemene knauw die hij in zijn nek voelde toen hij nog eens van zijn fles wilde drinken, vertelde hem iets anders. Ze gromde vanonder het pluis van die o zo prachtige staart. Ze was warm en zacht, en ze was dicht bij hem, dus Jax kon niet echt protesteren.
"Rrrruustig," mompelde hij, waarbij hij de r over zijn tong liet rollen. "Ik ben oppitoppie okelidokeli." Hij zwalkte, maar dat kon je alleen zien, als je hem goed kende. Een buitenstaander zou nog steeds de elegantie en vlotheid in zijn passen zien, en hem hooguit tipsy noemen. Hij was ook wel tipsy, of dronken, of misschien zelfs ladderzat. Misschien.
Hij liep naar de vijver, voor wat verkoeling, en zag veel te laat de gestaltes onder de grote boom. Veel te laat, want hij botste bijna tegen één van de grote katten. "Whoahkijkuit," brabbelde hij, terwijl hij een overdreven ingewikkelde uitwijkingsmanoeuvre deed. Misschien was hij eerder wat dronken dan ladderzat, want Jax wist met volle controle op zijn twee benen te staan en lachte er zelfs bij. Sowieso niet tipsy, want lachen met twee katten voor zich deed hij niet gemakkelijk.
"Goeie-wat-het-ook-mag-zijn," grijnsde hij groetend naar de dames. De hand met het bijna lege flesje ging in een saluut naar omhoog, terwijl hij met de andere de vossenstaart wat lager duwde, zodat hij geen haren naar binnenkreeg. Heel even was hij nuchter genoeg om een gemengde blik richting de dieren te werpen. Hij was blij dat Bear bij hem was, ook al lag ze muisstil om hem heen. Het was alsof zijn jas een fel overdreven bontkraag had, zo stil lag ze er bij. Jax was echter niet ongerust, zo deed ze wel vaker wanneer hij eens een rustig momentje voor zichzelf met de fles had genomen.

Bear (vos) - outfit - Met Kali & Avalanche - Tuin - 20 jaar

Mhm?

15 maart 2018 - 9:01 Ken_ is offline

Ken_ 18286

MAXIMILIEN ACHILLE BLANC

Douchebag || Hallway || Hadès || With Valente & Ciro

Met snelle maar elegante stappen wandelde ik het al te bekende schoolterrein weer op, hoe hard ik het hier gemist leek te hebben. Je kon het zelfs van Hadès aflezen gezien de normaal best slope luipaard nu ook vrolijk voor me uit trippelde lang de schoolgangen. Naast me liep Jonathan* met zijn spirit Viper om zijn nek heen. Zelf was ik niet bepaald een grote fan van reptielen, maar er was toch een bepaalde schoonheid te vinden in zijn boomadder. Net een mini draak. " Ik ga alvest naar de les, voordat ze besluiten de verwarming lager te zetten." zei de jongen tegen me waarna hij me nog een gedag wuifde. Hij was wel oké, maar de enige reden dat ik echt met hem aan de praat was geraakt was omdat we hetzelfde vliegtuig hierheen hadden genomen. Met mijn handen in mijn zakken en nog steeds mijn befaamde ongeïntereseerde blik in mijn ogen liep ik rustig verder, op het eind van de gang meende ik Amons raaf te herkennen en niet veel later volgde inderdaad de jongen waarna deze ook weer meteen verdween. Ik hoefde er niet eens bij na te denken dat de jongen waarschijnlijk richting Ethan en Ariel liep. Dat haf mij dan ook de keuze, waar ik dan ook de tegenovergestelde kant opliep. Ik mocht Ethan en Ariel wel, héél soms Amon als hij niet weer van die domme opmerkingen had, waar hij me graag mee irriteerde. -de vreemde vogel- .
Hadès liep dan ook de andere kant op waardoor mijn lippen opkrulden. We hielden beiden wel van rust, zeker na deze lange rit achter de boeg te hebben. Echter eens ik Hadès stil zag staan, en de grote pluizige kat met zijn achterste begon te wiebelen keek ik toch even vreemd op. Echter was er maar 1 verklaarbare oplossing. Valente en Ciro waren in de buurt. Met een spurtje liep Hadès op de goudstaartjackhals af en verkocht deze een tik op zijn billen, wat er voor zorgde dat een zacht lachje mijn lippen verliet voordat ik ook uit de schaduwen kwam en mijn beste vriend een grijns schonk. "Ik zou je ook een tik op je billen verkopen, maar Hadès heeft mijn idee gestolen." zei ik plagend tegen Val waarna ik mijn vriend toch een brohug haf, Val was werkelijkwaar de enige op school waar ik ook echt fysiek contact mee maakte zonder dat ik het een probleem vond. " jij hebt vast een betere vakantie achter de rug dan mij , niet?" vroeg ik hem geamuseerd.

[ bericht aangepast op 15 maart 2018 - 9:22 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

15 maart 2018 - 10:55 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAIDEN ROZALEZ

20 // Sea—eagle, Nephele // @ Outside — Tree // & Diana & Espen

Vanuit de schaduwen weet Raiden de meeste begroetingen gade te slaan. Vakanties schijnen altijd het goede bij personen omhoog te brengen in contact, alsof ze elkaar jaren niet meer hadden gezien. Raiden snuift daarom even kort, maar luidruchtig — overdreven gedoe. Nadat hij zijn (zeer weinige) bezittingen allemaal in zijn slaapkamer had geplaatst, was hij direct naar buiten gegaan zodat hij toe kan kijken hoe Nele het schoolterrein aan het scannen is vanuit hun favoriete domein — de lucht.
'Hallo. Hallo. Hallo. Hoe gaat 't ermee?'
Knipperend weet Raiden zijn blik los te scheuren van twee jongedames, waarna deze op het gezicht van zijn beste vriend stil weet te blijven hangen. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij de reuzenpanda loom op haar buik liggen, luid knabbelend — hoogstwaarschijnlijk op een zoveelste bamboesnoepje. Voorzichtig weten de woorden zich te vormen in zijn gedachten, maar voordat hij deze kan uiten — voelt hij plotseling een zwaar gewicht tegen zijn borstkas geduwd worden, waarna een warme vloeistof zijn gezicht dreigt te bedekken. Automatisch schieten Raidens beide handen omhoog, welke zich vastgrijpen binnen een welbekende, zachte vacht.
Worstelend om lucht in zijn longen te krijgen, gaat hij overeind zitten — zodat hij kan zien dat de poolwolf nu Espen als prooi heeft genomen. Grommend veegt hij zijn gezicht af het mouw van zijn shirt.
'Goedemorgen, jongens.'
Nogmaals wordt er iets nats en warms op Raidens gezicht geduwd — maar ditmaal vindt hij het niet erg, Diana's kussen zou hij namelijk nooit afslaan. Glimlachend recht hij zijn rug ietwat en zoekt voor enkele seconden naar Nele in de lucht, blij te zien dat ze dichtbij is gebleven.
'He, beiden.'
'Heb je al zin in jagen?'
Schijnbaar houdt de reuzenpanda niet van jagen, aan het gekreun te horen. Grinnikend schudt Raiden zijn hoofd enkele malen.
'Ja. Ja. Jij hoeft niet te jagen. Hoe was jullie vakantie? Kijk wat ik en Umi nu kunnen.'
Raiden houdt zichzelf stil, totdat hij de reuzenpanda in actie ziet komen waardoor Espens bril door de lucht vliegt en verderop in het gras belandt. Raiden voelt zijn mondhoeken omhoog glijden in een sluwe grijns.
'Goh, zeer indrukwekkend.' Raiden kan het niet laten een lach uit te stoten, vooral omdat de reuzenpanda weer verder gaat met het verorberen van haar geliefde tussendoortje. 'En ja, Diana. Nele heeft flink kunnen oefenen tijdens de laatste weken.' Raiden denkt kort terug aan de periode die hij met Nele heeft doorgebracht in de bergen — hoe heerlijk en vrij dat had aangevoeld. 'Grove, Tide en Yarrow waren allen weer op reis dus mijn ouders en ik zijn naar onze berghut gegaan deze vakantie — best vermakelijk. Nele heeft helaas wel een blessure opgelopen.'
Raidens wenkbrauwen zakken als vanzelfsprekend in een diepe, pijnlijke frons en hij houdt kort zijn linkse arm omhoog — waar drie vuurrode littekens staan. 'Volgens mij dacht ze daadwerkelijk dat ze het in haar eentje wel op kon nemen tegen een wilde poema.'
Raiden schudt zijn hoofd even, maar voelt alsnog trots jegens zijn Nephele.

Oh, he is lightning and the world is thunder
——— so the timing is never quite right.

•

15 maart 2018 - 11:00 Limnaden is offline

Limnaden 77

Kali Luna Naamit

☽ Black Panther – Garden – With Avalanche And Jax ☾

Ik neem het meisje dat haar hand geruststellend op de sneeuwluipaard legt eerst even goed in me op. Haar haar is bijna even wit als de vacht van haar Spirit en haar ogen net zo intens. Voorzichtig verschijnt er een glimlach en komt ze op me aflopen terwijl ze haar excuses aanbied.
‘Ik ben Avalanche Olwen,’ zegt ze met uitgestoken hand.
‘Normaal is Nihar echt niet zo, geloof me! Hij is gewoon nog iets gespannen door de vakantie bij mijn ouders,’ zeg ik terwijl ik Avalanche haar uitgestoken hand aanneem.
‘Ik ben Kali en dit is Nihar, ik hoop niet dat jullie ergens pijn hebben?’ vraag ik bezorgd.
Echter voor dat Avalanche dit kan beantwoorden valt er iemand zowat over Zephyr heen.
‘Whoahkijkuit,’ Nihar kijkt me verveeld en tegelijkertijd geërgerd aan.
‘Laat maar gaan, we zijn het gewend,’ knipoog ik naar mijn panter. Die besluit hierbij dat hij Zephyr toch is beter wil onderzoeken en loopt in de richting van de sneeuwluipaard. Ik weet alleen niet helemaal zeker of hij echt intresse heeft of dat hij liever gewoon Jax ontwijkt.
Er gaat een flesje de lucht in met als begroeting een ‘Goeie-wat-het-ook-mag-zijn’ en een grote grijns.
‘Oh, Jax,’ zeg ik hoofdschuddend.
‘Avalanche, dit is Jax en de dikke staart die die net wegduwd is Bear,’ stel ik haar voor aan de duidelijk dronken jongeman.
‘Ik hoef niet te vragen hoe je vakantie was zo te zien,’ ik begeleid de jongen met enige struggle naar de boom en laat hem daar tegen aan gaan zitten. Ik ken Jax niet heel goed, verder dan dat hij geen fan is van Nihar en vaak te diep in het glaasje kijkt kom ik niet. Toch kan ik het niet helpen dat als ik hem na een feestje weer is rond zie zwalken dat ik hem toch even naar zijn kamer breng, met grote tegenzin van Nihar.
‘Laat die daar maar even zitten,’ lach ik naar Avalanche. Hierbij ga ik zelf ook in het gras zitten en en gooi mijn benen in een kleermakerszit.
‘Dus, vertel is iets over jezelf Avalanche,’ glimlach ik haar toe.

☽[ tab]Everybody Has A Chapter They Don’t Read Out Loud ☾

[ bericht aangepast op 7 april 2018 - 11:25 ]

Salty eyelashes and the endless Ocean

15 maart 2018 - 14:16 Sombre is offline

Sombre 2828

☽ Diana Venatrix Ferox Adara ☾

Diana&Ferox - Garden - with Espen and Raiden - outfit

Beide jongens keken tevreden na de kus waardoor ik me galant in het gras liet zakken. Mijn gewicht liet ik tegen Ferox aan hangen die rustig naast me was gaan zitten. Mijn hand ging door haar vacht en ik hoorde haar wat brommende geluidjes maken omdat ze genoot. Natuurlijk moest ik Raiden vragen naar het jagen, aangezien hij standaard mijn partner was met jagen. Umi kreunde protesterend en rolde wat heen en weer waardoor ik moest lachen.
'Ja ja, jij hoeft niet te jagen,' hoorde ik Espen tegen Umi zeggen. 'Hoe was jullie vakantie? Kijk wat ik en Umi nu kunnen,' Espen ging tegenover Umi zitten en stak zijn platte hand op, als teken voor een high-five. Umi keek naar Espen en haalde haar poot vervolgens door de lucht, niet tegen Espen's hand, maar zijn gezicht. Espen's bril vloog van zijn gezicht en ik kon het niet laten om keihard te lachen. 'Echt indrukwekkend!' grinnikte ik.
'Goh, zeker indrukwekkend!' sprak Raiden al lachend. 'En ja, Diana. Nele heeft flink kunnen oefenen tijdens de laatste weken.' beantwoorddde hij mijn vraag. De zeearend van Raiden was echt ontzettend goed in jagen en vormde samen met Ferox een fantastisch team, net als Raiden en ik.
'Grove, Tide en Yarrow waren allen weer op reis dus mijn ouders en ik zijn naar onze berghut gegaan deze vakantie — best vermakelijk. Nele heeft helaas wel een blessure opgelopen.' vertelde Raiden terwijl hij zijn arm de lucht in hield en een pijnlijk gezicht trok. 'Volgens mij dacht ze daadwerkelijk dat ze het in haar eentje wel op kon nemen tegen een wilde poema.' — 'Oh nee dat is echt pijnlijk...' meende ik.
'Maar, even terug op je vraag Espen!' begon ik vrolijk. 'Ik heb een heerlijke vakantie gehad! Mijn ouders zijn twee weken weg geweest, Emily was ook mee, dus ik had het rijk voor me alleen.' vertelde ik vrolijk terwijl ik Ferox aan het aaien was. Het was oprecht een heerlijke vakantie, om het huis voor me alleen te hebben. Ik had heerlijk gezwommen in het meer, stiekem ook wel eens zonder bikini en het was echt fantastisch.

- thank you for existing -

15 maart 2018 - 15:21 Perseid is offline

Perseid 8184

♕ Ariel Verdivane ♕
lioness • sitting room • Ethan & Amon • Sheba & Roi & Rasul

Ze voelt zich thuis het moment dat het bekende schoolgebouw haar ontvangt. Ariel heeft het altijd als haar kasteel gezien: haar Koningshuis in zekere zin. Haar hoge hakken tikken ritmisch op het marmer — maar de jongedame is in geen enkele haast. Aan haar zijde volgt Bathsheba met geheven kop: haar passen afgemeten op die van Ariel. Samen schrijden ze door de gangen, op weg naar hun favoriete ruimte. De zonnebril die zo even nog op haar neus balanceerde, verdwijnt in haar handtas om haar blauwe ogen het bekende interieur te laten gadeslaan.
Gevoelsmatig wijken de meeste personen die haar tegemoet lopen, al is het slechts een enkele pas opzij. Ze kent de gezichten van haar medeleerlingen, haar dierenrijk. Van sommigen zelfs de namen. Teamgenoten, de meiden waarmee ze fanatiek voetbalt zodra het seizoen begint, krijgen een warme glimlach bij haar knikjes. Anderen passeert ze met minder interesse — haar gedachten bij de persoon waar ze naartoe wil.
Sheba maakt zich extra groot wanneer ze één van de zitkamers bereiken — wetende dat Roi zich daar bevind. Een moment of twee tikt ze haar metgezel aan, laten wetend dat ze haar gang mag gaan, voor ze zich op Ethan richt die netjes op haar heeft gewacht.
'Heb je er zin in vandaag? Ik ben benieuwd of er nieuwelingen zullen zijn.'
Ze maakt het zichzelf gemakkelijk op zijn schoot, genietend van de manier waarop hij haar aanraakt, terwijl ze Roi aandachtig bekijkt. Hij is niet veel veranderd over de afgelopen weken, evenals Ethan zelf. Alhoewel ze hem vaak genoeg heeft gesproken doormiddel van Skype en SMS'jes.
'Ik kan niet wachten tot de try—outs. Ik heb de hele zomer over nieuwe strategieën nagedacht.'
De brede glimlach die haar gezicht opvult is te wijten aan haar passie. Dit wordt haar derde jaar op rij als captain.
'Ik heb wel wat nieuwe gezichten gezien in de gangen. Ik hoorde dat er interessante dieren bij komen dit jaar.'
Afwezig dwalen haar vingers door zijn haar, Ariel's ogen op Bathsheba gericht welke zwiepend met haar staart tegenover Roi staat. Die twee zijn enorm aan elkaar gewaagd: al is hetzelfde te zeggen over Ariel en Ethan.
'Ze is moe van de reis, Roi. Ik zou haar niet pesten op dit moment.'
Waarschuwt Ariel hem dan ook op mierzoete toon voor ze de twee katachtigen laat voor wat ze zijn. Haar kleine koningin kan zichzelf redden.
'You're gorgeous.'
Als haar blik de zijne kruist weet ze weer waarom ze in de eerste plaats ooit voor hem is gevallen. Ariel antwoord zijn woorden met een tedere zoen op zijn lippen, waarbij haar handen onschuldig langs zijn zij omlaag glijden, waarbij ze op zijn heupen blijven liggen.
'Ik heb je gemist.'
Ze buigt opnieuw naar voren om hem te kussen — wanneer een gevederde indringer een einde maakt aan hun momentje. Geïrriteerd volgen haar ogen de vogel, welke tevens de aandacht van Sheba op zich heeft gewonnen. Als geroepen springt de leeuwin atletisch overeind: volledig in haar jachtelement, om binnen een seconde grommend voor Ariel te staan. Haar klauwen, uitgestrekt inmiddels, beloven een waarschuwing aan de onwelkome gast.
'Simba. Nala.'
Amon. Ze had het kunnen weten. Er rolt een vederlichte zucht over haar lippen wanneer hij een buigende positie inneemt, waardoor Ariel een hand van Ethan afhaalt om deze op Batheba's kop te plaatsen. Pas dan stopt ze met grommen.
'Amon,' ze produceert een glimlach omwille van de moeite die hij in de act heeft gestoken. 'Hoe goed zou Rasul vliegen met één vleugel?'
De vraag komt geïntrigeerd over haar lippen gerold, gezien Sheba van nature de jager is tussen hun twee. Ze wil hem er enkel op wijzen dat zijn spelletjes niet altijd goed zullen uitpakken voor hem.
'Hoe was je vakantie?'
Vraagt ze vervolgens, om de sfeer zijn luchtigheid terug te geven. Bathsheba neemt haar tijd om haar tanden te ontbloten richting Amon — voor zij bovenop één van de vrije banken gaat liggen om de situatie vanaf een kleine afstand te overzien.

[ bericht aangepast op 15 maart 2018 - 15:25 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

15 maart 2018 - 15:47 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo - zitkamer - with Ariel 'my queen' & Amon

'You're gorgeous,' meende ik terwijl ik Ariel bekeek. Een glimlach verscheen en Ariel drukte zacht een zoen op mijn lippen. Zacht beantwoordde ik de zoen terug waarna ze weer naar achter leunde. Haar handen gingen via mijn schouders naar beneden en bleven liggen op mijn heupen.
'Ik heb je gemist,' zei ze zacht waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. De kleine perfecte dingetjes die ze kon zeggen, die dingetjes maakte mijn hele dag weer goed. 'Ik jou ook,' zei ik terwijl ik met mijn hand over haar rug gleed en haar weer mijn kant op trok. Net voor haar lippen de mijne konden raken werden we bruut verstoord door een zwart gedaante dat door de lucht vloog. Gefrustreerd liet ik een zucht mijn lippen verlaten en rolde ik met mijn ogen.
'Nu gaan we het krijgen,' mompelde ik terwijl Sheba opsprong, klaar om de vogel in tweeën te splitsen met haar klauw. Roi ligt echter kalm op de vloer, te kijken hoe Sheba energie steekt in de vogel. Roi laat een grom horen waardoor ik even streng zijn kant op keek.
'Simba. Nala.' hoorde ik een welbekende stem zeggen. Mijn blik viel op de jongen met raven zwart haar, Amon. Hij boog voorover terwijl hij oogcontact hield en ik fronste even geïrriteerd mijn wenkbrauwen. 'Amon,' hoorde ik Ariel zeggen. 'Hoe goed zou Rasul vliegen met één vleugel?' snauwde ze zijn kant op. Even kon ik mijn lach niet inhouden en ik keek geamusseerd. Dit is dus precies de reden waarom ik haar wilde hebben, de pit die deze dame bezit is immens.
'Hoe was je vakantie?' vroeg Ariel vervolgens op een iets luchtigere manier, waarschijnlijk probeert ze zoals altijd orde te houden, weer iets wat ik erg waardeer aangezien ik zelf liever fel door ga.
'Voor we over vakantie's beginnen Zazu, nagellak? Amon? Is er iets mis gegaan in je hoofd deze vakantie?' vroeg ik lichtelijk verward maar met een norse toon. Natuurlijk moest ik ook lion king references toepassen, als hij er mee begint kan hij het terug krijgen. Zwarte nagellak, afschuwelijk. Sheba nam plaats op een van de banken en Roi volgde haar al snel en ging naast haar liggen. Zuchtend bewoog ik mezelf een beetje op de bank en ik tilde Ariel een beetje op zodat ook zij weer wat beter kon zitten.

- thank you for existing -

15 maart 2018 - 18:28 Sprouse is offline

Sprouse 82

ESMERAY INDIGO KAUL

King Cobra • Inside • Alone

Na acht lange weken gespendeerd te hebben met mijn moeder, had ik geen enkele behoefte meer aan wat voor menselijk contact dan ook. Ik was moe, zo ontzettend moe. Ik had thuis aangetroffen wat ik verwacht had aan te treffen. Een smerig huis, een hoop lege drankflessen en mijn moeder samen met haar adder Nahlia op de bank, diep in slaap en een uur in de wind stinkend. Aurora had afkeurend gesist bij het zien van de andere slang, die ze in alles als haar mindere beschouwde. De acht weken waren weken van schoonmaken en dingen regelen geweest. Het hele huis had ik schoongemaakt, en ik had mijn moeder overgehaald om in die acht weken haar drankgebruik te beperken tot 3 glazen op een dag, hoewel ik wist dat dit voor haar inmiddels een onmogelijke opgave was. Ik was op zijn zachtst gezegd blij om weer terug te zijn op het terrein. Het was uiteraard prachtig weer, en ik twijfelde of ik even langs de bibliotheek zou gaan of eerst mijn spullen uit zou gaan pakken. Aurora merkte mijn getwijfel en siste boos, waarna ze me de rug toekeerde en richting de kamers gleed. Een zucht rolde over mijn lippen, maar ik ging toch achter haar aan. Aurora was een eigenwijze slang, een karaktereigenschap die ik niet voor lief nam. De kamer was enorm, en met een plof liet ik me vallen op het enorme, zachte bed dat aan mij toegewezen was. Alles in de kamer voelde zo bekend. New York voelde niet langer als een thuis, dit voelde als een thuis. En dan te bedenken dat dit pas mijn tweede jaar was. Ik was moe, maar had nog lang geen zin om te gaan slapen. Ik had niet veel meegenomen naar huis, en had dus ook weinig om in te ruimen. Slechts enkele kleding en een paar boeken, en mijn laptop. Verder had ik niets meegenomen, behalve Aurora, die me in New York trouw overal gevolgd had. De kamer voelde leeg zonder mijn kamergenoten. Ik had geen zin om me bij één van de groepjes te voegen die buiten stonden te praten, dus besloot ik dan maar een rondje door het gebouw te lopen. Ik stond op, en stapte mijn kamer uit, waarna ik in een willekeurige richting begon te lopen.

Those who are heartless, once cared too much.

[ bericht aangepast op 15 maart 2018 - 18:28 ]

Vodka was easier to swallow than the fact that you were not coming back.

15 maart 2018 - 21:45 Naird is offline

Naird 10646

Espen Hamlyn
Giant panda – 18 – Raiden&Diana

Life is more bearable if you remain pawsitive in any circumstances.

Ik zou zweren dat de zwart-wit gekleurde beer mij nu met een enorme, onschuldige ogen zat aan te kijken – ware het niet dat alles er nu uitzag als één grote blur. Op de tast ging ik op zoek naar mijn bril.
‘Goh, zeer indrukwekkend.’
‘Echt indrukwekkend!’
‘Houd jullie mond.’ Eindelijk vond ik mijn bril en plantte ik deze weer op mijn neus, nog net op tijd om Raiden te kunne betrappen op een smalende grijns en Diana deed bepaald geen moeite om haar leedvermaak te verbergen. Ik moest zelf ook lachen, terwijl ik ondertussen mijn bril afzette omdat een pootje was verbogen. Met een panda als Spirit Animal had ik al heel veel monturen van mijn bril zien stuk gaan en mijn huidige bril werd ook voor een deel bij elkaar gehouden met ducttape. Umi liet weer van zich horen, ditmaal door een klagelijk gebrom en toen ik haar kant op keek zag ik dat ze haar snack op had gegeten.
‘Jij krijgt niks meer.’
‘En ja, Diana. Nele heeft flink kunnen oefenen tijdens de laatste weken. Grove, Tide en Yarrow waren allen weer op reis dus mijn ouders en ik zijn naar onze berghut gegaan deze vakantie — best vermakelijk. Nele heeft helaas wel een blessure opgelopen.’ Ik richtte mijn aandacht op mijn beste vrienden en fronste toen ik hoorde dat Nele kennelijk gewond was geraakt. Raiden hield zijn arm omhoog, waarop drie vuurrode littekens te zien waren. ‘Volgens mij dacht ze daadwerkelijk dat ze het in haar eentje wel op kon nemen tegen een wilde poema.’ Mijn gezicht vertrok in een pijnlijke grimas en ik blikte even Umi's kant op. Op dit soort momenten was ik dan wel weer extreem dankbaar dat Umi niet aan jagen deed – no gain, no pain. Alleen zo nu en dan fikse hoofdpijn, wanneer ze weer uit een boom viel.
‘Oh nee dat is echt pijnlijk...’ zei Diana nog als reactie op Raiden en ik knikte instemmend. ‘Maar, even terug op je vraag Espen! Ik heb een heerlijke vakantie gehad! Mijn ouders zijn twee weken weg geweest, Emily was ook mee, dus ik had het rijk voor me alleen.’
‘Klinkt als genieten. Ik en Umi hebben genoten van de zeeën vrije tijd en het zomerse weer, toch Ums?’ Ze draaide zich even naar ons toe en draaide zich toen weer van ons af, na kort van zich gehoord te laten hebben. ‘Maar Nehele en een poema? Wanneer en hoe was dat dan gebeurd?’

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek