[RPG • 250] Elite Spirits | Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2018 - 10:32 Novilunium is offline

ارواح نخبگان

Elite Spirits

حیوان روح

Het spreekt dus voor zich dat je een indrukwekkende metgezel moet hebben om toegelaten te worden. We hebben het over een erg speciale band tussen mens en dier, waarbij karaktertrekken van het dier sterk terug komen bij die zijn eigenaar. Om een paar voorbeelden te noemen; iemand met een raaf zal nieuwsgierig zijn, onbeschaamd en het niet te nauw met de regeltjes nemen. Ze blijken vaak dievigen te zijn en hebben een wat duistere uitstraling. Iemand met een pauw zal veel geven om uiterlijk, behoorlijk ijdel zijn en iets hooghartigs en koninklijks over zich heen hebben. Mensen met Duitse herders worden vak dienders, poedels vind je veel in de modewereld en windhonden doen het goed op het WK sprinten. Reptielen zijn wat kille, koelbloedige mensen met een scherpe tong en katachtigen worden aanbeden en op hun wenken bediend. Research dus goed, denk er goed over na en zorg dat je Spirit Animal en je Personage goed overeen komen. Je Spirit Animal zelf is gewoon van vlees en bloed en vertoont vaak meer superieure kenmerken dan een normaal dier van zijn soort. Zo kan het dier groter zijn, andere kleuren hebben, een scherper contrast, dikkere vacht, grotere vleugels of een helderdere oogkleur. Wees hier echter subtiel mee en ga niet van alles wat doen, zodat we straks paarse leeuwen met gele ogen hebben lopen waarvan de schofthoogte die van een paard kan meten. De dieren zullen niet beïnvloed worden door het weer, zo zal een sneeuwuil bijvoorbeeld echt geen problemen hebben op de zonnige locatie van de school. Ze hebben wel eten en drinken nodig, kunnen gevoelig zijn voor elkaar (zowel in de zin van soortgenoten in machtsverband, als soortgenoten van het andere geslacht, als een leeuw die een zebra er best smakelijk uit vind zien) en kunnen ziek worden.

مدرسه

Je moet het gebouw zien als een groot vierkant waaruit het midden is weggenomen. In dit midden bevind zich namelijk een enorme binnenplaats in de vorm van een tuin met Indische uitstraling. De tuin is vanuit zo'n beetje iedere hoek te bereiken, aangezien het gebouw aan die kant praktisch open is gewerkt. Het weer is er altijd perfect dus ramen zijn niet nodig. Het is een dure school met een even duur gebouw en interieur. Denk aan wit gesteente, enorme hallen, veel opgepoetst marmer, kroonluchters, balustraden, trappen met lopers, luxe zitkamers, kleine halletjes en terrasjes en aan het oog onttrokken patio's. De hele sfeer moet een beetje buitenlands/Indisch zijn. Zoals eerder genoemd is het weer eigenlijk altijd goed, wat zwemmen in een van de vele zwembaden altijd mogelijk maakt. Er is eveneens een bibliotheek, fitnessruimte en balzaal. Verder heeft iedere leerling zijn of haar eigen uit marmer opgetrokken slaapvertrek, inclusief badkamer met bad en adembenemend uitzicht over de aanliggende zee of aanliggende binnentuin. Er zijn twee verdiepingen waarop je kamer zich kan bevinden. De dames vertrekken bevinden zich op de eerste verdieping en die van de heren op de tweede.

نقش ها

» Avalanche Olwen
» Diana Adara
» Kali Naamit
» Ariel Verdivane
» Esmeray Kaul
» Fallon Maajida
» Isabella Santiago

» Ethan Hunter
» Valente Silvano
» Raiden Rozalez
» Amon Maruto
» Jedediah Wilmington
» Espen Hamlyn
» Astor Fowler
» Maximilien Blanc

» Snow Leopard
» Wolf
» Black Panther
» Lioness
» King Cobra
» Tigress
» Kodiak Bear

» Lion
» Jackal
» Sea Eagle
» Raven
» Fox
» Giant Panda
» Peregrine
» Snow Leopard

» Cunning
» Sombre
» Limnaden
» Sacrilege
» Sprouse
» Aerial
» IrisWestAllen

» Sombre
» Necessity
» Blinder
» Cunning
» Oeps
» Warfare
» Plunkett
» Wheeler

» 1.4
» 1.1
» 1.5
» 1.4
» 1.4
» 1.2
» 1.6

» 1.2
» 1.5
» 1.6
» 1.6
» 1.5
» 1.3
» 1.5
» 1.6

Rollentopic » Praattopic

بسیار سرگرم کننده در طول بازی

Heel veel plezier tijdens deze RPG

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 12:51 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

25 maart 2018 - 19:49 Sprouse is offline

Sprouse 82

ESMERAY INDIGO KAUL

King Cobra • Halls • Alone

Ik slenterde door de enorme, lange hallen, genietend van de sfeer. Ik vond het prettig om weer terug te zijn, en Aurora gleed geruisloos naast me, stil maar aanwezig. De slang maakte nooit veel geluid, maar als ze dit dan deed, kon je het beste de benen nemen. Aurora deinsde er niet voor terug om even te proeven van één van de andere Spirit Animals, ook al had ik dit haar ten strengste verboden. Stoken was nergens voor nodig, bovendien kreeg ze eten genoeg. Een korte ´pling´ klonk vanuit mijn broekzak, en nieuwsgierig pakte ik mijn mobiele telefoon uit mijn zak. Het was een nieuwer model, dat ik had gekocht om een beetje contact te kunnen houden met de buitenwereld. Op het scherm, waar nu al enkele barsten in zaten, zag ik een bericht van Leo staan, waarin hij vroeg waar ik was. Ik typte een kort maar duidelijk bericht terug.

Gang.

Ik was nooit zo van het praten geweest, en veel mensen beschreven me dan ook als afstandelijk en kil. Uitgebreide SMS-berichten waren nu eenmaal niet aan me besteed. Oké, misschien was ik ook wel een beetje afstandelijk, soms zelfs kil. Zeker tegenover Leo, die inmiddels een vriendin had. Ik en Leo hadden enkele keren wat gerotzooid, maar nooit serieus, dat had hij me altijd duidelijk gemaakt. Met mijn telefoon in mijn hand leunde ik tegen de muur, wachtend op antwoord. Ergens was ik wel benieuwd wat hij van me wilde.

Those who are heartless, once cared too much.

Vodka was easier to swallow than the fact that you were not coming back.

25 maart 2018 - 20:51 Novilunium is offline

Novilunium 1529

❅ A V A L A N C H E L U M I O L W E N ❅

непревзойденная красота и необыкновенная тайна

Avalanche krijgt de indruk dat Jax niet geheel op zijn gemak is in het bijzijn van de katten. Ook krijgt ze de indruk dat hij een beetje meer heeft gedronken dan hij aan kan, afgaande op zijn kleine tuimeling richting de vijver. Ze glimlacht naar hem in een poging hem gerust te stellen en volgt Kali haar voorbeeld door Zephyr bij zich te roepen. Ze komt naast Avalanche liggen, alert en met zwiepende staart.
'Kan ik je nog ergens mee helpen?’ vraagt Kali haar nieuwsgierig, wat haar aandacht weer terugbrengt bij de donkerharige dame. 'Heb je je rooster al opgehaald? Of wil je misschien een rondleiding?’
Dat voorstel zorgt voor een glimlach rond haar lippen. Eigenlijk zou ze de school samen met Frost gaan verkennen, maar haar broer is vooralsnog nergens te bekennen. Daarbij, ze doet al zo'n beetje haar hele leven alles met Frost. Misschien kan Kali haar eerste vriendin worden. En misschien Jax een vriend, al weet ze niet zo goed of hij dat wel ziet zitten. Door zijn benevelde staat kan ze hem niet zo goed peilen.
'Een rondleiding zou geweldig zijn. Ik ben per toeval de tuinen binnen gewandeld om eerlijk te zijn. We zijn een uur geleden pas aan gekomen, mijn broer en ik,' verteld Avalanche. 'Hebben jullie ook familie binnen de school?'
Zephyr haar aandacht wordt ondertussen opgeëist door een overvliegende raaf. De zwarte vogel cirkelt eenmaal hoog boven hun hoofd, alvorens te landen in de boom en één keer onheilspellend te krijsen. Zwarte kraaloogjes kijken nieuwsgierig op het groepje neer.
'Komen hier veel normale dieren voor? ' vraagt Avalanche, haar oog op de vogel gericht.

Snow Leopard Zephyr ❅ Gardens ❅ Met Kali&Jax ❅

Marrow deep, soul deep, essence deep

26 maart 2018 - 0:12 Novilunium is offline

Novilunium 1529

I'm not a thief. I'm just really good at acquiring things that aren't mine.

De charme van het aftasten van de grote van elkaars testikelen zal eeuwig aan Amon voorbij blijven gaan. Hij staat dan ook maar doodleuk zijn geweldige zelf te zijn terwijl zijn interesse voor de situatie even snel verdwijnt als dat het was ontstaan. Hij doet een naar zijn mening waanzinnig elegante reverence wanneer Ethan hem ongevraagd voorstelt en werpt er een knipoog achteraan, gewoon om te treiteren.
Deze Astor lijkt niet bepaald gecharmeerd van Amon en daarin is hij niet de eerste en zeker niet de laatste. Er zijn er maar weinigen die de fijnere dingen in het leven direct herkennen.
Buiten zijn overduidelijk nep geschokeerde gezicht bij het horen van Ethan zijn claim dat Amon een dief zou zijn -werkelijk, hoe komt de jongen er bij- brengt Amon verder niets meer in in het gesprek. Zijn wispelturigheid steekt de kop hardnekkig op en hij raakt uitermate verveeld binnen de situatie. Een verveelde Amon is het voorteken van baldadigheid en dat is misschien niet de beste manier om het jaar te beginnen. De toorn van zijn vader staat het hele jaar door wel tot zijn beschikking. No need to actually urn it.
Amon loopt om de bank heen, houdt halt achter Ethan, steunt zijn handen op de rugleuning aan weerszijden van die zijn hoofd en brengt zijn lippen vlak naast die zijn oor, ogen scherp op Astor gericht wanneer hij spreekt. Roi gromt zachtjes en waarschuwend.
'I am bored out of my mind. Ik ga de nieuwe vachten, schubben en veren bekijken,' spint Amon in Ethan zijn oor, alvorens overeind te komen en richting het balkon te slenteren. Nonchalant en soepel springt hij op de tot zijn navel reikende balustrade, draait zich vloeiend om zijn as en salueert hij met twee vingers naar de twee jongens binnen, alvorens er achterstevoren af te stappen en vanaf de eerste verdieping naar de grond daaronder te springen.

Raven › One of the sitting-rooms › Ethan&HotStranger › Outfit

Marrow deep, soul deep, essence deep

26 maart 2018 - 13:01 Perseid is offline

Perseid 8184

♕ Ariel Verdivane ♕
lioness • garden • raiden • bathsheba & nephele

Ariel is ergens opgelucht dat Raiden zonder enig aarzelen mee is gelopen. Een stukje van de anderen af daalt er toch enige rust over het viertal heen, wat haar op dit moment meer dan goed doet.
‘‘Berglucht, dat heeft haar altijd goedgedaan. Poema's daarentegen. . . Laten we het daar maar niet over hebben.’’
Ariel kan de glimlach die bij deze woorden op haar lippen verschijnt, niet verbergen. Nephele heeft haar altijd aangedaan als een ietwat overmoedige persoonlijkheid — alhoewel dat enorm goed lijkt te matchen met haar wederhelft. Met haar enkels voor zich gekruist, kijkt ze uit over de Spirits die de tuinen op dit moment bemannen. Ze is zich er van bewust dat ze bevoorrecht is met een leeuwin zo sterk als Bathsheba — maar dat neemt niet weg dat er nog vele, andere dieren zijn die haar de adem kunnen benemen. Deze school is één grote verzameling van al het pracht en praal dat er in de wereld te vinden is — en elk jaar opnieuw is ze ontzagwekkend trots omwille van de positie die ze heeft binnen deze muren, ten overstaande van al deze individuen.
‘‘Ga maar, meisje.’’
Zodra zijn gevederde compaan in het luchtruim is verdwenen — glijden Ari's blauwe ogen terug naar de jongeman voor haar neus.
‘‘Moet je niet bij de grote koning zelve zijn? Of is hij momenteel te druk met de nieuwelingen te intimideren?’’
Ariel wendt haar blik af, naar Sheba welke haar kop heeft opgetild in de richting van het schoolgebouw, waardoor ze de glimlach kan inhouden die ze anders had laten doorschemeren omwille van zijn woorden. Raiden heeft nooit veel waarde gehecht aan Ethan, noch zijn positie. Ze vraagt zich sterk af of haar eigen status hem überhaupt iets doet. Niet dat het haar bezighoud wat de jongeren op Godshire van haar denken: a lion never loses sleep over the opinion of sheep.
‘‘Ethan is binnen, met Amon. Ik wilde hun broederlijke hereniging niet onderbreken dus ik heb ze aan hun eigen lot over gelaten. Die twee—’’ ditmaal grinnikt Ariel wel terwijl ze haar hoofd schudt en haar ogen opnieuw op Raiden richt. ‘‘Het is een wonder dat ze elkaar nog niet vermoord hebben.’’
Ethan is af en toe zo'n heethoofd. Het is haar absoluut niet ontgaan dat hij gromde in ongenoegen toen ze zijn uitnodiging om bij hem te slapen vannacht open liet. Ze haalt een hand door haar haren en knikt vervolgens naar de leeuwin aan haar voeten, welke omhoog is gekomen en duidelijk niet meer bij het tweetal wil zijn.
‘‘Ik hou ook van jou, She.’’
De leeuwin drukt haar kop heel even tegen haar been voor ze tussen de bomen door verdwijnt in een langzame, maar krachtige, pas. Het is niets voor Bathsheba om van haar zijde te wijken, maar ze is er dan ook niet aan gewend om zich buiten haar gewoonlijke kring te wagen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

26 maart 2018 - 16:48 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAIDEN ROZALEZ

20 • Sea—eagle, Nephele • @ Garden • & Ariel

'Ethan is binnen met Amon. Ik wilde hun broederlijke hereniging niet onderbreken dus ik heb ze aan hun eigen lot overgelaten. Die twee— Het is een wonder dat ze elkaar nog niet vermoord hebben.'
Raiden kan een ietwat verwarde gezichtsuitdrukking onmogelijk onderdrukken. Waarom is het grappig dat twee personen (vrienden) elkaar bijna vermoorden? Raiden wordt er plotseling opnieuw hard mee geconfronteerd dat Ariel en hijzelf in compleet andere werelden leven binnen de school — voornamelijk de personen waar ze mee omgaan, verschillen zoals dag en nacht.
'Ik hou ook van jou, She.'
Raiden verplaatst zijn kijkers naar van Ariel naar de leeuwin — die verdwijnt, waardoor ze plotseling met z'n tweeën zijn. Raiden hoort vaag Nephele's gekras, maar houdt zijn kijkers uit de lucht.
'Volgens mij ben je niet vaak zonder Batsheba, niet?'
Raiden plaatst zijn handen achter zich op de grond zodat hij achterover leunt terwijl zijn kijkers op Ariel gericht blijven. Nephele ging vrij vaak van hem weg, maar kwam altijd weer terug. Beiden zijn ze te vrije vogels continu bij elkaar te zijn, waardoor ze een middenweg hebben gevonden.
Raiden plukt opnieuw wat aan de gaten op het schouderdeel van zijn tshirt, kijkend naar Ariels outfit. Wellicht zou zij erg inzitten over gescheurde kleding. Raiden zucht even — zich opnieuw afvragend waarom hij Ariel zo erg mocht, terwijl ze overduidelijk zo verschillend zijn. Mocht Ethan in de buurt zijn van Ariel, nam Raiden geeneens de moeite haar aan te spreken of zelfs maar te begroeten: geen drama met de zogenaamde koning klinkt hem goed in de oren.
'Het valt nog mee dat hij heeft besloten z'n eigen vrienden lastig te vallen — hij heeft vanmorgen al een aantal eerstejaars de stuipen op het lijf gejaagd. Volgens mij is die koning van je een ass, Ari.'
Raiden denkt terug aan geschrokken gezichtsuitdrukkingen van deze morgen, de zachte fluisteringen over de 'baas' van de school — vol angst en vol ontzag. Raiden heeft de hiërarchie en het machtsspelletje nooit ofte nimmer begrepen. Voor hem is iedereen gelijk — welk spirit animal dan ook.
Raiden leunt achterover op zijn onderarmen, genietend van de zons warmte. Het voelt goed om met Ariel te praten, zelfs als hij haar lieve vriendje afkat. Grinnikend schudt hij zijn hoofd even heen en weer.

Oh, he is lightning and the world is thunder
——— so the timing is never quite right.

•

27 maart 2018 - 23:34 Sombre is offline

Sombre 2828

☽ Diana Venatrix Ferox Adara ☾

Diana&Ferox - Garden - with Espen and ~~Raiden~~ - outfit

Espen leek al wat vrolijker zodra ik het kusje op zijn bovenarm had gedrukt, gelukkig maar. Niemand wordt natuurlijk vrolijk van een boze Espen en een boze panda. Lief vroeg ik of het al wat beter ging, door het kusje natuurlijk.
'‘Mwah, een klein beetje,’ zei Espen en stootte toen plagend met zijn schouder tegen de mijne aan. ‘Maar hey, heb je nog leuke verhalen die je kwijt wilt aan je beste vriend? Summerflings waar ik vanaf moet weten?’ vroeg Espen nieuwsgierig, waardoor ik moest lachen. Summerflings... kom nou. Natuurlijk had ik wel lol gehad, maar het was geen hele gestoorde vakantie.
'Nou, ik heb natuurlijk wel een paar leuke avonden gehad,' giechelde ik met wiebelende wenkbrauwen. 'Maar weet je zeker dat je daar over wilt horen?' plaagde ik Espen. Het was altijd gek om met een jongen over andere jongens te praten, ookal was het je beste vriend. Het waren geen super spannende verhalen, alleen filmpjes kijken en in bed eindigen zoals de meeste flings... maar die details besprak ik liever niet met mensen, ook niet met Espen.
'En ben jij nog mooie dames tegen gekomen?' knipoogde ik speels naar Espen. Mijn hand ging door de vacht van Ferox en ik kon horen dat ze compleet ontspannen was, weer helemaal op haar gemak. Ze voelde zich bij Espen en Umi altijd fijn en op haar gemak.

- thank you for existing -

28 maart 2018 - 1:50 Tahani is offline

Tahani 10512

astor fowler jr

The wing of the falcon brings him to the King,
the wing of the crow brings him to the cemetery.

'Ethan. Dit is Amon. Ik zou op je horloge en ringen letten als ik jou was, als je niet aardig bent zijn ze binnen de kortste keren van de aardbodem verdwenen.' Ik kijk kort langs Ethan heen naar Amon, die buigt. Ik vind hem nu al een irritant joch, maar als zelfs hij als jongen met een raaf omgaat met Ethan, de leeuw, zal hij vast wel iets goeddoen. Niet dat mij dat veel uitmaakt. 'Een slechtvalk, dus,' vervolgt hij als hij op de bank gaat zitten. De leeuw neemt naast hem plaats. Toch lijkt deze houding niet lang stand te houden, want Amon buigt zich naar de andere jongen toe, mompelt hem wat toe (iets met vachten) en vervolgt zijn weg naar het balkon. Hij salueert en springt van het balkon af. Uitslover. Even schud ik mijn hoofd en ik ga dan op een grote, comfortabele stoel zitten, tegenover Ethan.
'Gedraagt hij zich altijd zo?' merk ik op licht spottende wijze op. Kelila spreidt haar vleugels en landt sierlijk op de leuning van de stoel, waardoor ze minstens een halve meter boven me uittorent. Ik glimlach als ik naar haar kijk en ik laat mijn vingers over haar zachte veren glijden. Nog altijd houdt ze de leeuw strak in de gaten, ze lijkt zich nog niet helemaal op haar gemak te voelen. Ze begeeft zich vrijwel nooit tussen zulke grote dieren. Ze is gewend aan de kleine vogels en knaagdieren die ze opjaagt en eet, niet aan enorme leeuwen die haar zo kunnen verslinden. Als iemand Kelila ook maar met één vinger aanraakt, zullen ze het weten. Mijn ouders kunnen alles betalen, zeker heel goede advocaten. Ze kijkt wederom naar de leeuw en klappert met haar vleugels en schudt haar hoofd even en kijkt dan naar mij. 'Rustig maar,' sus ik haar en ik glimlach.

20 — slechtvalk Kelila — Ethan (Roi) & Amon (Rasul) — zitkamer

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

28 maart 2018 - 13:03 Perseid is offline

Perseid 8184

♕ Ariel Verdivane ♕
lioness • garden • raiden • bathsheba & nephele

‘‘Volgens mij ben je niet vaak zonder Bathsheba, niet?’’
Zijn verwarde gelaat heeft plaatsgemaakt voor één van nieuwsgierigheid en rust. Ariel plaatst haar beide handen aan weerszijden van haar lichaam, waardoor ze enigszins achterover kan leunen en haar gezicht nog net het zonlicht raakt dat tussen de bomen door naar beneden weet te vallen.
‘‘Zelden.’’
Haar antwoord is zacht en eerlijk. Er zijn maar weinig momenten waarop de twee zich los van elkaar bewegen: al weet Ariel meer dan zeker dat — dat is ontstaan toen ze beiden nog jong en kwetsbaar waren. De dames hebben zich altijd sterk en onverslaanbaar gevoeld samen: maar tevens ook veilig en comfortabel. Waarom alleen ronddwalen wanneer je een betrouwbare ziel naast je kunt hebben? Het leven is te kort om zonder haar zielsverwant door te brengen. Al zijn er vast velen die er heel anders over denken.
‘‘Het valt nog mee dat hij heeft besloten z'n eigen vrienden lastig te vallen — hij heeft vanmorgen al een aantal eerstejaars de stuipen op het lijf gejaagd. Volgens mij is die koning van je een ass, Ari.’’
Ze houdt haar gezicht in de zon wanneer de felle kritiek een plaatsje opeist in haar recente gedachtegang. Dat klinkt als Ethan: eerstejaars goed duidelijk maken hoe de hiërarchie op Godshire werkt. De jongedame zelf neemt de moeite niet om de jongeren af te gaan: vroeger of later zien ze haar vanzelf voorbij komen en zullen ze automatisch aanvoelen dat macht iets is wat je uitstraalt. Wanneer zij een ruimte in loopt, hoeft ze niet te verkondigen wie ze is. Ethan heeft daar altijd anders over gedacht.
‘‘Gelukkig hebben de eerstejaars jou om op terug te vallen — Rai,’’ een zweem van een glimlach speelt met haar mondhoeken als ze haar lichte ogen op zijn gezicht richt. Roddelen hoort niet bij haar hobbies. ‘‘Ze zullen je vast dankbaar zijn dat je het ten gehore van de Koningin hebt gebracht.’’
Ze houdt de spottende toon op haar eigen titel achterwege, maar leunt wel naar voren op haar ellebogen zodat ze zijn gezicht kan bestuderen. Ethan is niet bepaald Koning geworden om geliefd te zijn. Macht, zo weet Ariel, is een verslaving.
‘‘Ik zal hem tot de orde roepen.’’
Er komt een vermoeide zucht over haar lippen wanneer ze haar blik terloops over de rest van de tuinen laat glijden. Zolang hij geïrriteerd is, is er toch geen land mee te bezeilen. Ari denkt aan voetbal en de try—outs. De debatclub en stemmingen over nieuwe leden. Het uitpakken van haar zomerkoffer en eten. Haar maag begint te rommelen bij het idee alleen al.
‘‘Hé, Robin Hood?’’ haar lippen krullen om tot een scheve glimlach bij deze nieuw verworven bijnaam. ‘‘Zin in om te lunchen?’’

Feel the fire, but do not succumb to it.

29 maart 2018 - 21:08 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAIDEN ROZALEZ

20 • Sea—eagle, Nephele • @ Garden • & Ariel

Raiden houdt zijn kijkers op Ariels gezicht na het uitspreken van zijn woorden. Helaas is er vrijwel niets aan haar af te lezen.
'Gelukkig hebben de eerstejaars jou om op terug te vallen — Rai. Ze zullen je vast dankbaar zijn dat je het ten gehore van de koningin hebt gebracht.'
Raiden kan het niet laten om zijn kijkers rond te laten rollen in hun kassen — Ariel weet dondersgoed hoe zijn standpunt is rondom de zogenaamde hiërarchie. Volgens Raiden zou het beter zijn daar geen waarde aan te hechten.
'Ik zal hem tot de orde roepen.'
Raiden schudt zijn hoofd even — denkend aan de ondertoon van Ariels stem. Waarom is ze überhaupt in een relatie met Ethan? Alleen vanwege hun animals? Dat zou behoorlijk fucked up zijn.
'Hé, Robin Hood? Zin om te lunchen?'
Raiden kijkt op uit gedachten en besluit het onderwerp voor nu te laten gaan. Uiteindelijk heeft hij namelijk ook grote honger vanwege de reis richting school. Raiden hopt gemakkelijk overeind van de grond en kijkt dan op naar de lucht — waar Nephele rondjes cirkelt en het schoolterrein scant op alle bewegingen. Raiden plaatst twee vingers tussen zijn lippen en laat een schelle fluit horen, waarna Nephele met een simpele vleugelbeweging van richting verandert en richting de heuvels vliegt.
'Nephele gaat zelf op zoek naar eten.' Raiden kijkt glimlachend naar Ariel. 'Gaan we naar de kantine? Of heb jij als koningin een luxueuze privé eetkamer waar ik als onderdaan niets vanaf weet?'
Raiden grijnst breed, wetende dat hij Ariel kan plagen op deze manieren — hetgeen hij zo leuk vindt aan haar. Daarmee houdt hij haar ietwat op de grond. Tenminste, dat denkt hij graag. Hierdoor bevindt ze zich meer in de echte wereld en niet in de wereld die Ethan voor zichzelf heeft weten te creëren als koning. Alhoewel Ariel voor zichzelf kan denken, weet Raiden hoe temperamentvol ze is. Niets mis om een goede vriend te zijn, toch?
'Hopelijk is er vis,' mompelt hij mijmerend — denkend aan de zomervakantie, waarin hij kilo's vis heeft gegeven met Nephele. 'Alhoewel het niet vers zal zijn — wat dat betreft kan deze school nog wat leren. Oh, laat me drie keer raden: volgens mij houdt jij van biefstuk, zo rauw mogelijk.'
Raiden stoot een korte, hartelijke lach uit vanwege de verwijzing naar Sheba.

Oh, he is lightning and the world is thunder
——— so the timing is never quite right.

•

29 maart 2018 - 22:32 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo- outfit - zitkamer - ~~Amon~~ & Astor

Nadat ik plaats had genomen op de bank, kwam Amon mijn kant op gelopen. Hij boog voorover en ging met zijn gezicht net iets te dicht bij mijn oor, maar ik verroerde geen spier.
'I am bored out of my mind. Ik ga de nieuwe vachten, schubben en veren bekijken,' spinde hij in mijn oor, waarna hij weg liep richting het raam en daar gallant uit sprong. Wat was het toch een show off soms. Mijn blik viel op Astor, die afkeurend zijn hoofd schudt en vervolgens mijn kant op loopt, om op een grote stoel te ploffen.
'Gedraagt hij zich altijd zo?' vroeg Astor volgensmij meer serieus dan grappend. 'Helaas wel,' antwoordde ik de jongen. De vogel van Astor vloog de lucht in en maakte een mooie landing op de leuning van de stoel, waardoor ze groter was dan Astor en ik. Haar blik was strak op die van Roi gericht, waardoor ik even Roi's kant op keek. Zoals verwacht zat hij ongeïnteresseert voor zich uit te staren, de vogel was toch geen partij voor hem en hij zou er geen moeite voor doen. Zenuwachtig klappert de vogel met haar vleugels en Astor aait geruststellend over haar rug. 'Rustig maar,' sprak hij.
'Roi is geen bedreiging voor hoor, maak je maar geen zorgen.' Vertelde ik meer gericht naar de vogel dan naar Astor. Roi gaf een beledigde brom mijn kant op waardoor ik hem een por gaf. 'Het is zo, je verroert geen haar voor die vogel.' Preekte ik naar Roi. Mijn mobiel trilde in mijn zak en nieuwsgierig haalde ik hem uit mijn broek, waarschijnlijk een berichtje van Esmeray.

TEXT from Esmeray
Gang.

Goh, ze zal ook eens niet een berichtje sturen met meer dan één woord. Snel tikte ik een bericht terug, met mijn locatie, zodat ze gezellig deze kant op kon komen. Natuurlijk had ik haar gemist, ze was erg lang weg geweest.
'Je kent hier nog niemand, denk ik?' vroeg ik de jongen. Hij leek me wel geschikt voor ons groepje, ondanks dat hij Amon niet zo ziet zitten, daar moet hij dan maar mee om leren gaan. Amon hoort er nou eenmaal bij en hij is best nog een belangrijk persoon. Hij weet bijna alles in en rond om deze school en dat kan erg goed van pas komen.

[ bericht aangepast op 29 maart 2018 - 22:32 ]

- thank you for existing -

30 maart 2018 - 2:02 Tahani is offline

Tahani 10512

astor fowler jr

The wing of the falcon brings him to the King,
the wing of the crow brings him to the cemetery.

'Helaas wel,' antwoordt Ethan, maar meer woorden lijkt hij er niet vuil aan te maken. 'Roi is geen bedreiging voor je hoor, maak je maar geen zorgen.' Mijn vingers glijden nog altijd zacht over haar veren heen. Ethan richt zich tot zijn leeuw, die het er niet helemaal mee eens lijkt te zijn. Ik glimlach even kort en zodra Ethan afgeleid raakt door zijn telefoon, richt ik me meteen weer met mijn volle aandacht op Kelila. Ze lijkt steeds meer te ontspannen en durft nu ook haar blik van de leeuw af te halen. Ik zie hoe ze haar vleugels nog een keer spreidt, bijna anderhalve meter breed. Ze is groter dan de meeste slechtvalken en zo maakt ze ook echt een goede indruk. Het is niet voor niets een koninklijk dier.
'Je kent hier nog niemand, denk ik?' vraagt de jongen me dan en ik draai mijn hoofd weer zijn richting op, waardoor ik naar zowel hem als de leeuw kijk. Roi verroert geen spier en sluit zelfs zijn ogen.
'Nee,' zeg ik dan en ik houd mijn hoofd schuin. 'Ik ben vandaag aangekomen en heb naast jullie nog niemand gesproken.' Ik weet dat het voor mij waarschijnlijk vrij lastig zou kunnen zijn om tussen al die groepjes te komen, zeker omdat ze elkaar al zo lang kennen. Met sommigen hoef ik echt geen contact — de vossen hoeven niet — maar leeuwen en andere grote, koninklijke dieren, zijn altijd welkom. Ik ben toch wel benieuwd of er hier nog meer studenten zijn met een slechtvalk, maar ik ga er niet vanuit. Mijn familie is een van de weinige volbloedfamilies met alleen maar slechtvalken.

20 — slechtvalk Kelila — Ethan (Roi) — zitkamer

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

31 maart 2018 - 15:29 Sprouse is offline

Sprouse 82

ESMERAY INDIGO KAUL

King Cobra • Inside

Ethan had me een bericht teruggestuurd met zijn locatie, waaruit ik opmaakte dat het de bedoeling was dat ik zijn kant uit zou komen. Ergens had ik hem wel gemist, voor zover ik mensen miste. Ik was zelfstandig en zorgde ervoor dat ik nooit afhankelijk was van een ander, iets waar ik tot nog toe alleen maar voordelen uit gehaald had. Ik gebaarde met mijn hoofd naar Aurora dat ze met me mee moest komen, een overbodig gebaar, gezien ze me vrijwel altijd overal zou volgen. Ethan was in de zitkamer, dus ging ik richting de zitkamer, met Aurora met hoog opgeheven kop aan mijn zijde. Ethan´s Spirit Animal was een leeuw. Ik was niet snel onder de indruk, en al helemaal niet van Ethan, maar zijn leeuw had toch een koninklijke uitstraling. Het kostte me weinig moeite om de zitkamer te vinden, en even keek ik vanuit de deuropening naar Ethan, en een jongen die ik niet kende. Roi was er ook, en ik hoorde Aurora even zachtjes sissen. Ze was alles behalve geïntimideerd door andere dieren, ook al waren sommigen twee maal zo groot als zij. Ik zag ook een vogel, een slechtvalk als ik me niet vergiste. Ik stapte iets verder de kamer in. ¨Hallo!¨ zei ik koeltjes tegen hen, waarna ik mijn lange blonde haren over mijn schouder gooide. Ik glimlachte er niet bij. Glimlachen deed ik zelden. Ik liep naar een bank toe en ging rustig zitten.

Those who are heartless once cared too much.

Vodka was easier to swallow than the fact that you were not coming back.

31 maart 2018 - 15:45 Frisk is offline

Frisk 8242

J A X

I meant to behave, but there were ~~too~~ ~~many~~ other options.

De dieren verplaatsten zich, maar Jax was er niet meteen minder gespannen door. Het was niet dat hij zich echt bedreigd voelde, maar hij had gewoon iets tegen katten. En vogels. Terwijl de meisjes verder praatten, keek Jax naar één van die vliegende roofbeesten die in de boom landde. Het was een raaf, waardoor Jax even om zich heen keek. Hij zag Amon niet meteen, waardoor hij zich afvroeg of het gewoon een dier was.
Bear leek ook nieuwsgierig te zijn, want ze schoot zo langs iedereen heen, de boom in. Vossen klimmen niet in bomen, maar Bear was zoals haar baasje. Ze trok zich weinig aan van wat je zou moeten doen of waar je zou moeten zijn. Ze snuffelde nieuwsgierig aan de vogel, al hield ze wel haar afstand. Zo stevig stond ze nu ook weer niet op de tak.
"Bloody," mompelde Jax, want nu moest hij wel dichter bij de anderen komen. Hij schoof voorzichtig tussen de luipaarden in en strekte zijn armen naar Bear. Hij wilde haar net beginnen uitschelden, toen hij Avalanches opmerking hoorde. Ze had de raaf ook gezien.
"Komen hier veel normale dieren voor?" Jax rolde even met zijn ogen. De adrenaline en het frisse water zorgden ervoor dat zijn tong weer even zilver was als altijd, waardoor hij al snel een antwoord klaar had: "Als je dieren zoals vossen en raven bedoelt, nee. Wij zijn de enigen. Maar daarvan," Hij wees naar de sneeuwluipaard. "komen er hier wel meer voor. Dus het is maar wat je hier normaal noemt." Hij herinnerde zich nu dat er ook iemand anders was, hier op Astor. Maxilnogiets. En hij zou zweren dat hij er nog eentje had gezien, haar broer waarschijnlijk.
Jax richtte zijn aandacht weer op de oranje vlek in de boom en besloot dat de raaf Azul wel moest zijn. Anders zou Bear er niet zo rustig blijven zitten. Hij kon niet aan de twee 'normale' dieren en besloot dan ook maar gewoon de boom in te klimmen. Behendig, nu hij zich concentreerde, kroop hij tussen de takken en keek hij over het schoolterrein heen, op zoek naar de eigenaar van de zwarte vogel.

~~It's shit, I know, sorry.~~

Bear (vos) - outfit - Met Kali & Avalanche - Tuin - 20 jaar

Mhm?

31 maart 2018 - 19:57 Necessity is offline

Necessity 5612

VALENTE SILVANO
20 – Jackal, Ciro – With Max and Hadès

When the lion strikes, the jackal profits.

Max keek zo ontzettend geïrriteerd over Vals actie van hem over zijn schouder gooien, dat Val alleen maar harder moest lachen. Max zou hem wel vergeven. Uiteindelijk. Dat had hij tot nu toe altijd nog gedaan. Val was gewoon too likeable, zoals hij Max graag vertelde wanneer Max zich afvroeg waarom ze ook alweer vrienden waren.
“Als je dat nog eens doet zul je mijn klauwen in je bips voelen, mon ami,” zei Max ietwat humeurig, maar Val kende Max goed genoeg om te horen dat het gespeeld was. Het lachje dat Max met alle macht tegen probeerde houden zei ook genoeg.
“Oh nee, nu word ik echt bang,” was Vals antwoord. Hij beantwoordde de duw – of, nou ja, de poging tot – alleen met een grijns. Het lukte Max bijna nooit om hem van zijn plek af te krijgen.
Het deed Val goed om Max naar zijn woorden dat hij hem gewoon zou komen ontvoeren te zien glimlachen. Hij wist hoe erg zijn vriend met die bruiloft zat en hij wilde het gewoon wat makkelijker maken voor hem, of hem tenminste opvrolijken.
“Natuurlijk word jij mijn best man, wie zou me anders gaan redden,” waren zijn woorden. “En hopelijk krijgt ze een hartstilstand ofzo, maakt me niet uit zolang ze maar niet achter me aan komt.” Val snapte zijn woorden en zou hem er ook niet om veroordelen. Hij vond Max’ grootmoeder ook niet zo aardig, zeker niet sinds ze hem bij hun eerste en enige ontmoeting apart genomen had en hem verteld had dat ze echt wel wist dat hij alleen deed alsof hij een vriend van Max was omdat Max van een goede familie kwam en hij daar wat graantjes van wilde meepikken. Dat Val haar toen geantwoord had dat hij het jammer vond dat ze haar eigen motieven ook aan anderen moest toeschrijven, waarna hij was weggelopen voor ze zich realiseerde wat hij eigenlijk gezegd had en dus ook niet kon reageren, was haar ook niet de smaak gevallen. Sindsdien hadden ze elkaar niet meer gezien of gesproken, wat misschien maar het beste was.
“Ehh, geen flauw idee, maar deze zomer hadden ze het er nogal schaamteloos over dus ik vermoed binnenkort,” zei Max als antwoord op Vals vraag wanneer de Ontmoeting – met hoofdletter – zou plaatsvinden. “Al hoop ik dat ik het mis heb en ze over tien jaar pas ga ontmoeten, al ben ik dan vast al verdwenen.”
Val knikte medelevend. “Zolang er geen datum is, zit je nog relatief veilig toch?” vroeg hij. “En voorlopig zit je nog veilig hier. ‘Helaas’ moet ook zij wel toegeven dat je schoolcarrière zéér belangrijk is en dat je toch écht niet wat tijd kan missen van die ‘zeer belangrijke’ lessen om haar te ontmoeten, nietwaar?”
“He maar je zal me dan wel een snelcursus Argenstijns moeten geven hoor, het enige wat ik van je land weet is dat jij geweldig bent en Messi. En churo's of was dat Mexicaans? En dan verander ik mijn naar gewoon naar Maxenté ofso, lekker onopvallend.”
Val lachte weer en sloeg zijn arm vriendschappelijk om Max heen. “De belangrijkste dingen weet je dus al,” grinnikte hij. Hij moest nog harder lachen toen hij de reactie van Hadès zag op het vervolg dat hij Hadès wel zou gaan scheren.
Ciro maakte van de afleiding van Hadès gebruik om zonder verdere aankondiging in Vals armen te springen. Het was puur door oefening dat Val hem op wist te vangen. Het toch niet al te lichte beest – al kwam dat door zijn formaat en niet door niet in vorm zijn – nestelde zich lekker in Vals armen tegen zijn borstkas uit. Met een half vrije hand kriebelde Val hem onder zijn kin.
Val keek even schattend naar Hadès. “Hmm, ja, ik zie wel potentieel,” zei hij. Hij hield Hadès goed in de gaten of hij niet te ver ging, want hij had niet zo veel behoefte aan ruzie met hem. “Met het juiste kapsel en misschien wat verf denk ik dat hij een goede guanaco zou maken.” De guanaco was de wilde lama die onder andere voorkwam in Argentinië. Bijna subtiel stapte Val wel iets achter Max, zodat hij een menselijke barrière vormde tussen Val en Hadès.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

2 april 2018 - 17:23 Novilunium is offline

Novilunium 1529

❅ A V A L A N C H E L U M I O L W E N ❅

непревзойденная красота и необыкновенная тайна

'Als je dieren zoals vossen en raven bedoelt, nee. Wij zijn de enigen. Maar daarvan,' Jax wees naar Zephyr. 'komen er hier wel meer voor. Dus het is maar wat je hier normaal noemt.' En zijn woorden zijn dusdanig fel, dat Avalanche beseft dat haar woorden verkeerd zijn opgevat. Ze krijgt een opgelaten blos op haar wangen en voelt eveneens een onaangename steek die neigt naar woede. Ze vind het vervelend dat Jax het opvat zoals hij doet. Vervelend dat hij ook maar kan denken dat ze het op een lullige manier bedoelde. Ze schraapt dan ook een beetje scherp haar keel en kijkt de jongen indringend aan, Zephyr gespannen naast haar zijde door de omgeslagen emoties van Avalanche.
'Ik bedoelde gewonde dieren als in; dieren die geen Spirit Animal zijn. Misschien ging ik er wat te makkelijk van uit dat het een ongebonden dier was omdat ik niet zou verwachten dat hier iemand toegelaten wordt met een raaf, maar ik doelde zeker niet op Bear. Je vos is schitterend!' haast ze uit te leggen, in eerste instantie met een scherpe toon, maar rustiger naar de laatste woorden. Ze meent ze dan ook oprecht. Jax zijn aandacht is echter al weer gericht op de twee dieren in de boom, en Avalanche weet nu bijna wel zeker dat ook de Raaf een Spirit is. Waarom zou hij anders blijven zitten ten overstaan van een vos. Wanneer ze weer naar Jax kijkt is hij overeind gekomen en klimt hij zijn dier achterna. Kali lijkt weinig onder de indruk van de gang van zaken.
Avalanche werpt nog een laatste blik naar boven wanneer Jax zijn claim dat er meer sneeuwluipaarden waren binnen de school door dringt. De kans dat hij Frost en Iclyn heeft gezien is echter vrij groot en ze heeft geen zin om als een bezetene omhoog te roepen voor een antwoord. Ze focust zich met een hernieuwde glimlach op Kali.
'Dus, een rondleiding?' vraagt ze, alvorens overeind te komen en een behulpzame hand uit te steken naar het nog steeds op de grond zittende meisje. Deze pakt haar hand aan en wanneer ook zij staat, lopen ze samen weg.

Snow Leopard Zephyr ❅ Gardens ❅ Met Kali&Jax ❅

I'm not a thief. I'm just really good at acquiring things that aren't mine.

Aangezien Amon zo geniaal is geweest om Rasul weg te sturen, moet hij zijn weg op eigen houtje weten te vinden. Dit bewijst een moeilijke taak, aangezien iedereen zo langzaamaan klaar is met het uitpakken van zijn of haar spullen, en zowel de tuinen als het gebouw zelf bruisen van het leven. Amon had geen geld gehad om zes weken weg te zijn op de motor. Na vier weken was hij genoodzaakt met hangende pootjes terug te keren, aangezien het stelen van zowel eten, als benzine, als het oplichten van mensen voor een slaapplek een beetje te veel van het goede was. Dat is vragen om problemen.
Dus, na vier weken zat zijn avontuur er op en had hij nog twee weken de tijd. Twee lange, eenzame weken, waarin zijn enige gezelschap bestond uit hier en daar een random schoonmaker of klusjesman. Niemand waarvoor hij op moest passen in ieder geval. Dat is nu wel anders. Hij schiet zo hier en daar de schaduwen in, neemt een omweg naar de andere kant van de tuin om Brutus en zijn posse te ontlopen en houdt de gehele tijd zijn oren en ogen open.
Er zijn genoeg indrukken op te vangen. Flarden van gesprekken hier, glimpen op nieuwelingen daar. Ook vertrouwde gezichten, mensen die hij kent, maar waarmee zijn pad later nog wel eens zal kruisen. Zo staat Ariel met Raiden te kletsen, en zitten verderop Diana en Espen. Nergens is echter Val te bekennen, en dat is eigenlijk het enige weerzien waarnaar Amon enigszins uitkijkt.
Uiteindelijk wordt zijn aandacht getrokken door een zwarte panter, welke hij kent, met daarnaast een sneeuwluipaard. Amon weet vrij zeker dat Kali niet bepaald iemand is die zich met Maximilian mengt, maar al snel wordt duidelijk dat dit luipaard een ander toebehoort. Een blonde dame. Amon is gek op blonde dames. Maar goed, ook op brunetten en mannen. Erg breed eigenlijk. Kali en de nieuweling lopen echter van hem weg en voor hij dichterbij kan komen om misschien iets van een gesprek op te vangen, hoort hij een heel erg bekend gekraai en wordt zijn blik omhoog getrokken. Rasul. Correctie, Rasul met Jax en Bear.
Grijnzend neemt Amon een aanloopje, springt, grijpt de laagst hangende tak en zwiept zichzelf soepel de boom in. Zonder enige moeite bereikt hij het drietal en gaat nonchalant naast Jax op de tak zitten.
'Frank en Frey,' begroet hij vrolijk.

Raven › Tree in the Gardens › Jax › Outfit

Marrow deep, soul deep, essence deep

Index RPG Actieve Topics Zoek