Ruhn Danlow
Human (a so called) Criminal 27 AB+ Outfit @ Stage &
|
Gedurende de ijskoude douche is hij doodstil.
Gedurende het kleding verwisselen is hij doodstil. Gedurende de genadeloze afranseling is hij doodstil. Ruhn heeft een plaats verworven op een oncomfortabele houten bank dusdanig verwijderd van de anderen waardoor hij enigszins verborgen blijft. Hierdoor krijgt hij des te meer tijd om de andere gevangenen te observeren. Ruhn ziet mensen uit allerlei verschillende windstreken het overgrote gedeelte van het vrouwelijk geslacht. Waarom, kan hij zichzelf niet vertellen. Hetgeen als een paal boven water staat, is het feit dat hij hier absoluut niet thuis hoort. Vele aanwezigen zijn daadwerkelijk criminelen. En, hij? Nee, hij is simpelweg een ongelukkige. Wanneer de eerste gevangenen hardhandig richting de uitgang worden gestuurd, kruipt Ruhn verder in zichzelf trachtend te verdwijnen. Gaia's perfecte gezicht flitst over zijn netvlies, hetgeen een zachte kreun weet te onttrekken. Direct kruipt de aandrang naar vampiergif omhoog, vlammend niet te negerend. Ruhn heeft het gelukzalige gevoel bijna gevonden in zijn gedachten, wanneer hij hardhandig wordt vastgenomen. De harde en ijskoude lach doen hem beseffen hoe hij er momenteel uit moet zien gebroken, verslaafd, zwakzinnig. Ruhn doet geen enkele poging zijn bewakers tegen te werken, wetende dat het een verloren zaak is om te beginnen. Hierdoor wordt hij half lopend / half slepend meegevoerd in de richting van een gonzende menigte. Ruhn verstijft rondom het plotselinge felle licht van de buitenwereld, de indrukken te veel om te filteren. Terwijl zijn kijkers over de menigte glijden onbewust zoekende naar een bekende glijdt zijn donkerblauwe pet door zijn handen, het enige aandenken aan hemzelf. Wanneer hij geamuseerde blikken in de menigte weet te vinden, richt hij zijn kijkers omlaag. Nerveus schuift hij zijn marine pet op, de klep naar achteren gericht. 'Volgende.' Ruhn kijkt omhoog de veilingmeester druk gebarend in zijn richting, een bord in zijn grote handen vastgeklemd. 'God, niet zo'n een.' Nadat de man het bord rondom zijn nek heeft gehangen, grijpt hij Ruhn's gezicht vast het bruut ronddraaiend. Ruhn weet wat hij ziet: de donkere kringen, de ingevallen wangen en het oncontroleerbare trillen. Grommend laat de man hem hardhandig los, iets uit zijn zak trekkend het op Ruhn's bord plakkend met een gigantisch brede grimas. Ruhn kijkt omlaag ziet de rode ronde sticker ondersteboven op zijn bord zitten, het woord SALE direct zichtbaar. Strompelend wordt Ruhn hardhandig het podium opgeduwd, terwijl twee jongedames het zojuist hebben verlaten. Ruhn staat versteld van hun vurige persoonlijkheden wetende dat ze nieuw moeten zijn binnen de vampier wereld. Niemand met kennis van vampieren zou zichzelf dusdanig kunnen gedragen, zonder dood te gaan van hun angst. 'Volgende: Ruhn Danlow een gebruikte status, een lichtelijke verslaving, een waar koopje! Begin op 500,' Zojuist waren gevangen verkocht voor absurde prijzen het feit dat Ruhn wordt verkocht voor dit luttele bedrag, doet hem slikken. Standvastig houdt hij zijn kijkers op de houten vloer gehouden, de volgende stilte geheel omarmend. Het zou hem niet enigszins moeten verklaren Ruhn was niets binnen deze vampier wereld, dat wist hij. 'Niemand? Wel, het is ook niet bepaald een plaatje. 400, iemand?' |
|
[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 10:31 ]
[ bericht aangepast door een moderator op 21 mei 2019 - 11:23 ]
Slughorn
