[RPG • 250] House of Adoration • Rollentopic - Rollentopics

Stuart Elijah Jones || Vader || Geschiedenis docent/ amateur piloot || Overleden aan een hartstilstand, was 49
Diana Sophie Jones (née Oakland) || Moeder || Docente aardrijkskunde (48)
Trevor Denzel Jones || Broertje || Student Boekhouden (19)

Al sinds die koude februaridag dat de kleine 'Jonah' Jones ter wereld was, zagen ze al dat hun zoontje een apart geval bleek te zijn. Te vroeg geboren en een stevig ondergewicht. Het zorgde ervoor dat Jonah altijd onder de vleugels van zijn ouders terecht kwam. Hij was gelukkig een gezonde jongen, maar was heel erg broos ten opzichte van zijn leeftijdsgenootjes. Een kleine drie jaar later kreeg Jonah er nog een broertje Trevor bij. De twee hielden enorm van ravotten en Jonah was altijd het jochie die op avontuur wilde. Zijn vader lachte altijd met het jochie en noemde hem zijn 'Indiana Jones' een naam die haar tot op de dag van vandaag erg dierbaar is. Als klein jochie kon hij uren naar de verhalen van zijn vader luisteren, hij is een fan van geschiedenis en zag zichzelf net als Indiana Jones een echte archeoloog worden die de grootste mysteries kon onthullen. Hij was niet zo voor de kinderen op zijn school en zij mochten Jonah ook niet. Waar de andere kinderen zaten te voetballen zat kleine Jonah te tekenen in zijn boekjes of de verhalen van Indiana jones te lezen. Het duurde niet lang voor het jochie gepest werd en hij niemand had om naar toe te keren. Tot hij Gabriella leerde kennen. Het meisje was een beetje zoals hem, een loner maar algauw werden ze bevriend en knikkerden ze met elkaar of bekladde de vloeren met stoepkrijt.
Eens Jonah 13 werd kwam het echt besef dat hij niet zoals de andere jongens was. Niet alleen zijn bril en flapoortjes, hij kwam een kop kleiner uit dan de andere, had geen interesse in meisjes of jongens en had een voorkeur naar de dingen dat de meisjes deden dan die van de jongens. Een jaartje later toen hij een slaappartijtje had met Gabriella en hij voor het eerst makeup op had en eens een kleedje mocht aandoen van haar dan viel de bom voor Jonah. Dit was wie hij hoorde te zijn. Uit een moment van vreugde begon hij te huilen waarna een diepgaand gesprek met zijn bestie volgde. Jonah vertelde de volgende dag zijn gevoelens aan zijn vader, wie hem vaak beter begreep dan zijn moeder en niet veel later mocht hij met een psycholoog aan de praat. De eerste sessies ging Stuart mee, echter na een jaar ging zijn moeder mee en na die ene sessie mocht Jonah niet meer naar de psychater van zijn moeder. Dit zorgde voor een helse ruzie en een enorme breuk in zijn relatie met zijn moeder. Ondertussen versterkte de band tussen Jonah en zijn vader enkel maar meer. Zjin vader wilde zijn zoon tenminste begrijpen. Vragen zoals 'Ben je dan aangetrokken tot mannen' of 'hoelang voel je je al slecht in je vel?' waren de kleine steuntjes die hij nodig had van hem. Zijn moeder daarentegen vond alles rondom LGTBQ maar taboe en wilde er niets van weten. Jonah mocht geen jurkjes dragen, niet met poppen spelen en mocht niet meer met jongens omgaan. Niet dat dat een probleem was voor Jonah, want hij begon stilaan gevoelens voor Gabriella te creëren. Zijn vader kneep meer dan eens een oogje dicht voor zijn zoon en liet hem zijn nagels lakken of eens tussen de vrouwenkleding snuisteren in de winkels. Hij hield Jonah wel gedeist, gezien hij niet wilde dat zijn zoon harder gepest zou worden door de pestkoppen op school.

Jonah was 18 toen hij zijn eerste kus met Gabriella deelde en ging met haar kunst studeren in Sidney. Maar het was ook rond dit moment dat ze zijn naam begon te veranderen naar Indy. Haar haren had ze al laten uitgroeien en eindelijk kon ze de kleren dragen die ze wilde dragen. Indy ging op kamers en studeerde photografie. Indy was 19 toen ze het officieel maakte aan haar ouders dat ze transgender is en in een gelukkige relatie zit met Gabriella. Haar vader steunde haar hier volledig in en heeft zelf de kosten voor zijn top chirugie betaald, iets waar ze net van genezen was toen het noodlot sloeg. Het was een druilerige donderdag in maart en Indy was bezig met studeren toen haar moeder haar belde. Na 3 telefoontjes nam ze dan toch met tegenzin op toen hij zijn moeder gebroken aan de lijn hoorde. Haar vader was overleden aan een hartstilstand. De medische dienst heeft hem proberen te helpen, maar het kon niet baten. Indy heeft nog nooit zoveel hartzeer gekend als toen. Haar relatie met Gabriella viel daarbovenop nog eens in duigen en ook voor haar school was ze er niet door. Ze was plots alles kwijt. Ze keerde terug naar huis, al kon haar moeder haar zelf op de begrafenis amper aankijken. Het deed pijn, en Indy besefte dat ze hier niet langer kon blijven. Haar broertje, met wie ze een goede band had en zijn vriendin hadden gelezen over een tehuis in Sidney waar ze eventueel terrecht kon. Tot ze een beetje stabieler was. Dit advies nam ze terharte en kwam met knikkende benen aankloppen. Nu woont ze er al een kleine twee jaar en is erg blij. Gelukkig zal ze zichzelf niet snel voelen, want ze mist de leegte van haar vader, maar eens ze Indiana Jones oplegt op tv of een stukje geschiedenis herleest verschijnt er altijd een glimlach op haar lippen. Ze heeft ook een fotokadertje van een recente foto van haar en haar vader hangen, iets waar ze als ze zich verdrietig voelt soms tegen praat.

Ondanks dat ze geen diploma heeft behaald is Indy begonnen als fotografe voor een kleine magazine. Ze heeft haar onderoperatie ook gehad en is nu aan het sparen om een kleine studio op te richten. Al heeft ze ook ergens een droom om een klein LGTBQ+ café te openen waar queer mensen geliefd kunnen zijn om wie ze zijn.