• THE RED GROUP

    Op een groot stuk land, ergens in the middle of nowhere woont een bij elkaar geraapt zooitje aan verschillende mensen die stuk voor stuk rijk zijn geworden door een wel heel bijzondere business. Ze noemen zichzelf The Red Group, en dit heeft zo zijn redenen. De zes originele leden hebben een eigen bedrijf opgericht waar ze letterlijk slapend rijk worden, al is het ook weer zoveel malen ingewikkelder dan dat. Het is vooral gefocust rondom een website die tegenwoordig eigenlijk haast overvloed wordt door klachten, omdat alle personen constant bezet zijn. Er waren meer mensen nodig, dus na lang twijfelen is er meer nieuw vlees bijgekomen.
          Er is niet zozeer een gemakkelijke uitleg te geven over wat The Red Group doet op de website, juist omdat het zo enorm uitgebreid is (later meer hierover). Onderling zijn er natuurlijk ook de nodige relaties opgebouwd, en kan het soms net een soap opera zijn met zoveel verschillende mensen op één plek. Toch moeten ze natuurlijk hun taken verrichten om het geld in ontvangst te kunnen nemen — al valt dat ook weer niet even letterlijk te nemen. Het geld dat ze verdienen wordt namelijk zowat direct weer belegd, zodat hun kapitaal enkel maar stijgt. Het betekend echter wel dat iedereen minimaal 10 jaar vast zit binnen The Red Group, wat natuurlijk niet iedereen even goed zal kunnen accepteren, al is het contract helaas al getekend voor je binnentreed in de serie van gebouwen.
          The Red Group leden mogen allemaal kiezen aan welke activiteiten ze mee willen doen, en hebben het recht ‘nee’ te zeggen als het ze echt niet lekker ligt. Dit is dan ook allemaal prima in de ogen van de grote bazen, maar onder de andere leden kan dit nogal als egoïstisch gezien worden, gezien in een ‘groepsopdracht’ zij dan ook het geld zouden mislopen natuurlijk.Het is simpelweg grotendeels gebaseerd op acteren, iets dat je soms (helaas) tegenover je medeleden zal moeten uitvoeren.


    DE START

    Het RPG zal van start gaan wanneer de nieuwelingen arriveren — in de vorm van een feest maar liefst. Dit feest wordt openbaar gebroadcast op The Red Group website, tegen betaling uiteraard. Ze hebben waarschijnlijk zo’n kwartier om zich gereed te maken, voor de camera’s in de feestzaal aangaan. De alcohol zal vloeien, de drama zal starten en bovenop dat alles zijn er al geheime weddenschappen onder de kijkers gemaakt en ook al opdrachten gegeven die uitgevoerd moeten worden — een goed begin voor de nieuwelingen om direct geld in hun zakken te steken.
          De sfeer hangt er al in, alle snacks zijn al gereed, de drankjes staan al klaar — tenzij iemand vrijwillig drankjes wil gaan mixen — en de muziek staat op full blast in het huis van The Red Group. Een rondleiding zal nog even moeten wachten, gezien het feest elk moment kan beginnen en de nieuwe leden maar kort de tijd hebben om hun spullen in hun kamers achter te laten en zich te voegen in de feestzaal. Hier is dan ook een duidelijke mededeling over geweest. Dit is dan ook opzettelijk gedaan, zodat de kijkers kunnen zien hoe iedereen met elkaar omgaat. The Red Group OG’s willen dit zo authentiek mogelijk houden.
    07.44 PM (19.44) — 04.03.2020 (03.04.2020) — 91°F (33°C)

    [ bericht aangepast op 3 april 2020 - 14:43 ]


    I'm your little ray of pitch black.

    Mine! ^^


    Faith is everything.

    Mine.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    MT


    El Diablo.

    MT.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Wren      De León
    ⊱      Original Six      |||      SFX makeup artist      |||      Music composer      |||      Scream Queen      |||      Outfit      |||      Makeup      |||      @ Gabriella's room w/ Gabriella      ⊰

    Wren werkt voor de zoveelste keer het laatste uur haar makeup wat bij, voor ze haarzelf richting de woonkamer begeeft. ‘Ugh, waarom is het nog geen tijd.’ IJsberend wandelt Wren door de ruimte heen, voor ze uiteindelijk maar een glas drinken in de keuken gaat halen. Ze giet hier eigenlijk direct wat Tequila in, wat ze direct achterover giet.
          Opnieuw ijsbeert Wren de ruimte rond, voor ze een taxi ziet stoppen die een wel erg bekende blondine afzet. Een grote grijns verschijnt er op haar gezicht, terwijl ze haar weg naar de deur maakt, om deze vervolgens direct te openen. Dramatisch hangt Wren tegen het kozijn aan. ‘Mi case es su casa.’ Grijnzend neemt ze de bagage van haar zusje aan, wanneer deze de treden heeft overleefd, voor ze haar naar binnen leidt. ‘Voorstellen komt straks, maar die email heb je vast ontvangen. Laat ik je naar je kamer begeleiden.’
          Op een rustig tempo maakt Wren haar weg naar de kamer die één enkele deur van die van haar verwijderd is — wat betekent dat de twee zussen gezamenlijk een badkamer delen. Wren kan het zich moeilijk inbeelden dit met een ander te moeten dus, dus is stiekem ook wel blij dat Gabriella er is — ondanks het dubio dat er nog gaande is in haar hoofd om het hele gebeuren.
          Opnieuw opent Wren de deur met een lading aan drama, voor ze de bagage naast de deur neerzet — zodat Gabriella gewoon naar binnen kan wandelen zonder eroverheen te struikelen. Ze slaat haar armen over elkaar, terwijl ze de reacties van haar zusje leest. Tot dusver had ze het huis nog niet gezien, laat staan de kamers. Her en der een selfie van Wren waarschijnlijk, met een gedeeltelijke achtergrond, maar dat is toch stukken anders.
          Uiteindelijk vliegt ze haar zusje dan ook om haar nek. 'Bittersweet, maar ik ben blij dat je er bent.'

    [ bericht aangepast op 6 april 2020 - 9:58 ]


    I'm your little ray of pitch black.

    Gabriella De León.
    'Disfruta la Vida.'
    New member | @Her room with Wren | Outfit

    De taxi rit naar mijn nieuwe onderkomen was sneller voorbij gegaan dan ik in eerste instantie had gedacht, en er verscheen een brede glimlach op mijn gezicht toen ik de taxi uitstapte en de chauffeur mijn koffers uit de auto tilde. Het huis was prachtig geweest, en het overtrof eigenlijk al mijn verwachtingen. Ik keek op toen ik de deur open hoorde gaan, en er verscheen een brede grijns op mijn gezicht toen ik mijn oudere zus tegen het kozijn zag hangen.
    "Mi case es su casa." Ik had met een glimlach op mijn gezicht geknikt, aangezien ik niet direct een reactie had weten te geven omdat ik best onder de indruk was van de grootte van het huis. Ik had natuurlijk wel eens stukjes gezien, maar nu zag ik het totale plaatje. "Voorstellen komt straks, maar die email heb je vast ontvangen. Laat ik je naar je kamer begeleiden."
    "Die mail heb ik inderdaad ontvangen, en ik ben benieuwd. De kamer kon ik verder wel inrichten naar eigen smaak toch?" Wren had mijn koffers overgenomen, en ik keek geïnteresseerd in het rond terwijl ik achter haar aanliep naar mijn kamer. Wren opende de deur met de nodige drama, en nieuwsgierig als ik was stapte ik direct naar binnen zodra Wren mijn koffers naast de deur had gezet. De kamer was licht, en het uitzicht haast adembenemend. Natuurlijk zou ik er mijn eigen draai wel aan gaan geven, maar voor nu was ik meer dan tevreden geweest. Het duurde niet lang voor Wren me om mijn nek vloog, en ik omhelsde mijn oudere zus lachend.
    "Bittersweet, maar ik ben blij dat je er bent." Ik wist dat Wren er geen grote fan van was geweest dat ik hier was, daar hadden we ook wel de nodige discussies over gevoerd.
    "Toch wel? Ik ben ook blij om hier te zijn, het huis is echt.. Geweldig, en dan heb ik niet eens alles gezien." Als ik het mocht geloven was dit huis van alle gemakken voorzien, en ergens kon ik niet wachten om die gemakken te ontdekken.
    "Wie zit er eigenlijk in de kamer hiernaast?" Zoals ik het begrepen had werden de badkamers gedeeld per 2 kamers, en ergens hoopte ik dat Wren zelf dat in mijn geval zou zijn. Ik wist het niet maar.. In een geval als dit zou ik die badkamer toch het liefst met haar delen.


    Faith is everything.







    Alvera Varinia Fuensanta

    "Your first mistake was thinking that I'm one of your sheep."

    • 27 • Party area • /w . . . • Outfit

    Losjes en in lange golven liet Alvera haar haren over haar schouders heen vallen, zodra ze klaar was met het op doen van haar make-up. Ze had de laatste hand gelegd aan haar donkere lippenstift en liet haar voeten nu in een paar hoge hakken glijden, terwijl de brunette ondertussen een paar simpele armbanden om een van haar polsen deed. Alvera keek uit naar het feest van vanavond, evenals naar de nieuwelingen die zouden verschijnen — haar nieuwsgierigheid sloeg alle kanten op, waardoor de ze nog net niet stond te popelen van ongeduld.
          Zodra ze klaar was verliet Alvera haar kamer en liep via de lange gang naar beneden — haar hoge hakken in duidelijke tikken op de vloer. Onderweg naar de ruimte waar het feest plaats zou vinden, stak ze her en der haar neus nieuwsgierig om een hoekje in de hoop een glimp te spotten van een van de andere. Het huis leek bijna uitgestorven, zo weinig van hen kwam ze tegen.
          "Hmph, waar is iedereen?" mompelde Alvera bij het zien van de zoveelste lege kamer, waarna ze losjes haar schouder een keer ophaalde. Misschien waren de andere nog op hun eigen kamers, of waren ze al in de ruimte zelf aanwezig. Heel even aarzelde ze om terug naar boven te gaan, maar schudde dat idee uiteindelijk gauw weer van zich af. Alvera besloot dan ook maar om direct door te lopen en niet meer verder te zoeken.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Wren      De León
    ⊱      Original Six      |||      SFX makeup artist      |||      Music composer      |||      Scream Queen      |||      Outfit      |||      Makeup      |||      @ Gabriella's room » Partyroom w/ Gabriella » Alvera      ⊰

    ‘Die mail heb ik inderdaad ontvangen, en ik ben benieuwd. De kamer kon ik verder wel inrichten naar eigen smaak toch?’
    Wren lacht zachtjes, en knikt vervolgens. ‘Natuurlijk. Je hebt delen van mijn kamer gezien, die bitch is geleidelijk aan omgetoverd tot een horrorhoerenhuis als het ware.’ De rode lichten die Wren dan ook vaak op haar kamer aan heeft staan zorgen ervoor dat de duistere hoeken van haar kamer extra naar voren komen wanneer haar zonwerende gordijnen gesloten zijn. Maar gezien haar kamer nogal een excentrieke bende is, met één wand vol met gekleurde pruiken die verschillende lengtes weten te bereiken, en aan de andere kant heeft ze verschillende instrumenten staan die haar wanden en grond sieren. Voor velen zal het eruit zien als één grote bende, maar voor Wren is het echt haar veilige haven.
          ‘Toch wel? Ik ben ook blij om hier te zijn, het huis is echt.. Geweldig, en dan heb ik niet eens alles gezien.’
          Wren laat haar zusje expres nog even niet los, waardoor haar volgende woorden vlakbij haar oor zullen klinken. ‘Je hebt nog niet eens tien procent gezien.’ Eindelijk laat ze haar los, en laat ze haar blik toch weer even door de kamer glijden, alsof het haar moeite kost om haar eigen kamer erin terug te herkennen. Over de jaren heeft is er toch aardig veel veranderd aan haar eigen kamer, het heeft een grappig effect op haar brein.
          ‘Wie zit er eigenlijk in de kamer hiernaast?’
          Opnieuw maakt Wren een dramatisch gebaar, ditmaal door haar pols enkele draaien te geven, terwijl ze wijst naar de andere deur, degene die haar kamer laat betreden. ‘Dat is moi.’ Vervolgens maakt ze hetzelfde vreemde gebaar richting de deur tussen hun kamers in. ‘Le badkamer.’ Een grijns glijdt direct over haar gezicht. ‘Dus het lijkt erop dat we opnieuw een badkamer delen, sis.’
          Wren werpt even een blik op de klok in Gabriella’s kamer, en komt tot de conclusie dat het wel weer genoeg is voor nu. ‘Volg de rode pijlen… ze duiden erop waar je naartoe moet komen. Tot zo!’ Wren heeft haar een snelle omhelzing, voor ze er lachend vandoor loopt. Haar handen liggen in elkaar tegen haar rug gedrukt, terwijl ze nog net niet weg huppelt. Voordat ze het hoekje om verdwijnt werpt ze nog een brede, een tikkeltje duistere grijns richting haar zusje.
          Zonder nadenken maakt ze haar weg richting de feestzaal, al meeneuriënd met de muziek die ze vanaf deze afstand kan horen. Eenmaal de zaal binnengewandeld is Wren al aan het dansen. Wanneer ze Alvera ziet begint ze opnieuw te grijnzen. ‘Elf! Sinds wanneer ben jij de eerste?’ Haar ogen glijden kort over haar beste vriendin heen, waarna ze goedkeurend knikt naar haar. ‘Dressed to kill, huh?’ De wenkbrauwen van Wren schieten even op en neer op plagende wijze, voor ze de ruimte nog eens rondkijkt. De laatste keer dat zij opruimdienst toen het hier zo’n bende was geworden, dus ze voelt zich gezegend dat ze er ditmaal veilig vanaf komt.
          Met kalme passen maakt ze haar weg richting de bar, waar ze voor Alvera haar favoriete drankje tot perfectie mixt, en voor haarzelf enkel een een Roy Rogers maakt — waar ze de kers elegant op weet te plaatsen. Wanneer ze zich weer tot Alvera keert, biedt ze de andere dame haar drankje aan. 'Op het martelen van de nieuwelingen.' Een ondeugende grijns siert haar lippen, terwijl er een plagende twinkeling in haar ogen te vinden is.


    I'm your little ray of pitch black.


    VALERIA "VAL" ALEJANDRA RAMOS
    22 • "Doll" • Original member • Outfit • Partyroom with ....

    Met een diepe zucht kijk ik naar de berg kledingstukken die op mijn bed ligt. It's hard being a fashionista, okay? Zeker als je er constant op je best uit moet zien. Nou ja, goed. Dat praat ik mezelf een beetje aan, maar ik heb nou eenmaal een reputatie om hoog te houden. Zelfs mijn loungewear is extra. Ik tuit mijn lippen even en kijk naar mijn enorme kledingkast. Misschien als ik er nog eens doorheen kijk dat ik iets vind, even negeren dat ik dat ondertussen al vijf keer heb gezegd. Ik duik weer tussen de kledingrekken en gooi ondertussen nog wat meer kledingstukken op het bed, waardoor de berg enkel groter wordt.
    Dan opeens valt mijn blik op een rode, zijden stof. Ik hou mijn hoofd wat schuin en trek het van het rek. Nou kijk eens aan, zes keer is scheepsrecht? Soms is simpel het antwoord waar je naar zoekt, maar de kleur en stof maakt het dan net dat tikkeltje anders. Perfecto. Ik trek het jurkje aan en combineer het met zilveren sieraden en torenhoge hakken die dezelfde kleur leken te hebben als het kledingstuk zelf. Wat ben ik blij dat ik jong heb geleerd om op hakken te lopen, want nu draag ik bijna niks anders meer. Ik werp een blik in de spiegel en een lichte grijns vormt op mijn gestifte lippen. Kijk eens aan, we komen nog wel ergens. Ik haal nog een laatste hand door mijn gekrulde haren en besluit dan dat het tijd is dat ik ook maar eens mijn aanwezigheid aankondig.
    Mijn blik valt op de berg kleding op mijn bed en ik zucht diep, waarna ik het allemaal mijn kast in gooi. Dat regel ik morgen wel weer. Ik maak een weg naar de feestzaal. De muziek hoor ik steeds beter hoe dichter ik bij de deur kom en de grijns op mijn lippen wordt enkel groter wanneer ik de deuren open gooi. That's what I'm talking about, let's party. Ik vis een drankje weg van de bar, neem een slok en voel dan mijn lichaam langzaamaan in beweging komen op de muziek. Ja, dit was wel weer nodig.


    El Diablo.

    Gabriella De León.
    'Disfruta la Vida.'
    New member | @Her room with Wren 》 On her way to the partyroom | Outfit

    "Natuurlijk. Je hebt delen van mijn kamer gezien, die bitch is geleidelijk aan omgetoverd tot een horrorhoerenhuis als het ware." Ik kon het niet laten om even te lachen, waarna ik kort had geknikt. Ik had inderdaad haar kamer wel eens gedeeltelijk op foto's gezien, en onze oma zou het waarschijnlijk omschreven hebben als een horrorhoerenhuis of iets in die richting. Het was voor mij persoonlijk niet een richting die ik snel op zou gaan, maar op dat vlak verschilden Wren en ik dan ook als dag en nacht.
    "Je hebt nog niet eens tien procent gezien." Het duurde even voor Wren me daadwerkelijk los had gelaten, waardoor ik kort had geknikt. "Ik heb nog tijd genoeg om alles te ontdekken, ik ga namelijk nergens heen." Tenminste, ik was niet van plan om op hele korte termijn nog ergens heen te gaan. Ik had haar gevraagd wie er in de kamer naast mij had gezeten, aangezien ik toch wel wilde weten met wie ik de badkamer zou delen. Wren maakte een van haar.. Bijzondere gebaren naar de deur, en ik keek haar even afwachtend aan.
    "Dat is moi." Er volgde weer hetzelfde gebaar maar nu naar de andere deur, en ik beantwoord haar grijns. "Le badkamer. Dus het lijkt erop dat we opnieuw een badkamer delen, sis." 
    "En onze slaapkamers grenzen ook weer aan elkaar." Had ik met diezelfde grijns gezegd, en ik kon het toch niet laten om heel even in de badkamer te kijken. Mooi, groot met eveneens een fantastisch uitzicht en genoeg ruimte voor onze spullen.
    "Volg de rode pijlen… ze duiden erop waar je naartoe moet komen. Tot zo!" Na nog een korte omhelzing verdween Wren al lachend, waardoor ik nu alleen in mijn kamer stond. Zou ik me om moeten kleden? Alhoewel.. Dat zou betekenen dat ik mijn koffers volledig overhoop zou moeten trekken, en.. Eerlijk? Daar had ik voor nu nog niet bijster veel zin in. Plus, ik was van mening dat hetgeen wat ik nu droeg ook wel zou volstaan. Ik haalde enkel mijn handen even door mijn lange blonde lokken heen zodat het wat beter zou zitten, waarna ik besloot om de aanwijzingen van mijn oudere zus op te volgen en de rode pijlen te volgen. Alhoewel die rode pijlen niet bepaald nodig was geweest gezien de harde muziek die me haast aan leek te trekken en de weg leek te wijzen naast de rode pijlen. Het duurde niet lang voor ik Wren weer in het zicht kreeg samen met wat anderen, en ik keek lichtelijk overdonderd de ruimte rond. Dit was dan iets wat ik nog nooit gezien had op foto's die Wren wel eens stuurde, maar ook dit deel van het huis was simpelweg prachtig geweest.



    Faith is everything.

    Maël      Carise
    ⊱      New member      |||      Fitness fanatic      |||      Fitness fanatic      |||      Virgin      |||      Outfit      |||      @ In front of party room w/ Gabriella      ⊰

    Wat onhandig trekt hij zijn koffer en sporttas de trappen van het huis op, om vervolgens voor een gesloten deur te staan. Hij besluit maar aan te bellen, al merkt hij niet veel later het briefje op de deur op — eentje die duidelijk maakt dat de deur niet op slot is en dat hij het huis gewoon mag betreden. Zijn wenkbrauwen schieten even op, maar zonder verder teveel na te denken opent hij de deur van het prachtige huis, en maakt hij zijn weg naar binnen.
          Zijn bagage zet hij tegen één van de muren van de hal aan, terwijl hij zijn weg naar binnen maakt. Een goedkeurend geluidje schiet zonder enige waarschuwing tussen zijn lippen vandaan, en wanneer zijn ogen richting het geluid glijden merkt hij nog net een blondine op die hem net niet meer heeft gezien. Even twijfelt hij of hij haar moet volgen, wat hij uiteindelijk maar doet. Volgens de e-mail is het huis groot, en kan hij aardig snel de weg verliezen. Plus, het klinkt alsof ze haar weg richting de muziek maakt, waardoor de keus niet moeilijk is.
          Met een sneller tempo maakt hij zijn weg achter de jongedame aan, waarbij hij een poging doet haar in te halen. Wanneer hij eenmaal naast haar staat, vlak voor iets dat niets anders kan zijn dan een inhouse club, pakt hij zacht haar pols vast om haar even te stoppen. ‘Hi, sorry. Ik neem aan dat het feest hier is?’ Zijn dikke Franse accent ligt er goed bovenop. Nog altijd heeft hij niet echt naar de hoeveelheid mensen binnenin de ruimte gekeken, en zijn ogen tot dusver enkel op de blondine gehouden. Haar uitdrukking vertelt hem echter al dat zij net als hem nieuw is. ‘Oh, sorry… zo te zien vraag ik het de verkeerde…’ Een wat onzeker lachje rolt over zijn lippen, waarna hij de ruimte nu echt een goede blik gunt — inclusief de mensen erbinnen.

    Sargon      Gold
    ⊱      Old member      |||      Makes the plans      |||      Arranges the attributes      |||      Professional hugger      |||      Outfit      |||      @ Party room w/ Val      ⊰
    Sargon maakt geduldig zijn weg richting de party room, waar hij twee nieuwelingen passeert. Met een simpele ‘Hey’ groet hij hen, gezien deze in gesprek zijn, waarna hij de feestzaal binnenwandelt. Direct merkt hij het wonderduo van Elvera en Wren op, waarna zijn blik richting een eenzame Val lijkt — al weet Sargon maar al te goed dat deze dame alles behalve eenzaam is. Vrijwel direct maakt hij zijn weg dan ook naar de dame in de prachtige jurk, waarna hij grijnzend een arm om haar middel slaat. ‘We matchen… again.’ Een grap die hij wel vaker maakt, gezien ze beide graag in rood gekleed gaan.
          ‘Heb je de nieuwelingen al een beetje gescout?’ Sargon hangt wat dichterbij om het hoorbaar te maken, terwijl hij al met haar mee begint te dansen. Ondanks dat hij onzekere momenten kan hebben, voelt hij dat niet rondom zijn vrienden in de meeste gevallen, waardoor dit geen vreemd gedrag voor hem is.
          Sargon werpt een korte blik op de bar nadat hij het drankje in Val’s hand gespot heeft. ‘Hmm… dat is verleidelijk nu. Bijna net zo verleidelijk als jij in die jurk.’ Complimentjes zijn ook gebruikelijk voor Sargon, gezien hij mensen graag met een goed gevoel wil rond laten lopen — en geen enkel compliment is een leugen. Ditmaal werpt hij haar een simpele glimlach toe, voordat hij haar weer loslaat en zijn weg richting de bar maakt. Hij kijkt nog even over zijn schouder heen. ‘Zo terug.’
          Sargon grijpt koeltjes naar één van de drankjes die er aan de bar te vinden zijn, waarna hij er direct een slok van neemt. Een tevreden zucht glijdt tussen zijn lippen door, waarna hij zijn weg terug maakt naar Val. Het is niet zozeer zijn muziek, maar hij neemt er genoegen mee voor nu, waardoor hij weer wat begint mee te bewegen op de maat — terwijl hij nog een slokje neemt van het drankje.


    I'm your little ray of pitch black.

    Gabriella De León.
    'Disfruta la Vida.'
    New member | In front of the partyroom with Maël | Outfit

    Mijn ogen gleden nog even door de ruimte heen, en ergens verbaasde ik me er nog steeds over dat dit huis van letterlijk alle gemakken was voorzien. Op het moment dat ik verder naar binnen wilde lopen voelde ik een hand zachtjes om mijn pols, wat me liet stoppen en waardoor ik wat omhoog keek gezien de man langer was dan ikzelf.
    "Hi, sorry. Ik neem aan dat het feest hier is?" Zijn -Ik dacht- Franse accent was duidelijk te horen, maar dat vond ik juist altijd wel leuk, als je een accent kon horen bij iemand. "Ik denk het wel inderdaad, ik moest de pijlen volgen maar uiteindelijk was de muziek voldoende geweest." De muziek stond op zo'n volume dat het waarschijnlijk hoorbaar zou zijn in het grootste gedeelte van het huis, maar dat stoorde me totaal niet. Ik hield van muziek, dat had ik altijd al gedaan.
    "Oh, sorry… zo te zien vraag ik het de verkeerde…" Er rolde een zachte lach over mijn lippen heen, gezien hij het precies bij het rechte eind had gehad.
    "Ik ben hier ook nieuw inderdaad, maar dat geeft niets. Ik ben Gabriella, maar de meeste mensen noemen me Gab, en een enkeling, waarschijnlijk is mijn zus de enige, noemt me Gabby." Zei ik met een glimlach, terwijl ik mijn hand naar hem uitstak. Een andere man liep de zaal binnen met een korte begroeting gericht naar mij en de voor mij nog onbekende man naast me, welke ik beantwoorde met eenzelfde korte begroeting en hem heel even, kort na staarde voor ik mijn blik weer richtte op de andere nieuweling. Voor even had ik getwijfeld of ik me niet toch om had moeten kleden, gezien het feit dat de vrouwen (behalve Wren dan) gekleed waren in lange jurken die ook niet zouden misstaan op een of ander chique feest.
    "Ben je hier net aangekomen, of ben je hier al even?" Ik had hem in ieder geval nog niet gezien, dus het kon zo zijn dat hij hier allang was maar de tijd op zijn kamer door had gebracht, al kon het ook zo zijn dat hij hier letterlijk net aangekomen was.



    Faith is everything.

    — N V T.

    [ bericht aangepast op 18 april 2020 - 12:49 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Maël      Carise
    ⊱      New member      |||      Fitness fanatic      |||      Fitness fanatic      |||      Virgin      |||      Outfit      |||      @ In front of party room w/ Gabriella      ⊰

    ‘Ik denk het wel inderdaad, ik moest de pijlen volgen maar uiteindelijk was de muziek voldoende geweest.’
    Haar antwoord komt helaas voor het kwartje bij hem oprecht kan vallen — voor hij echt haar lichaamstaal leest om te zien of ze daadwerkelijk een origineel lid is of niet. Maël beseft zich dan eigenlijk pas hoe nerveus hij daadwerkelijk is, en hoeveel spijt hij er nu al van heeft gekregen. Maël knikt dan ook als een verlate reactie op haar woorden, terwijl zijn ogen even de ruimte scannen, voor hij zich excuseert dat hij de verkeerde persoon te pakken heeft.
          ‘Ik ben hier ook nieuw inderdaad, maar dat geeft niets. Ik ben Gabriella, maar de meeste mensen noemen me Gab, en een enkeling, waarschijnlijk is mijn zus de enige, noemt me Gabby.’
          De woorden klinken na een lachje, waarvan hij kort verwacht dat ze hem daadwerkelijk uitlacht — iets dat hij probeert weg te wuiven. Hij steekt zijn hand uit wanneer ze zich voorsteld en een soortgelijk gebaar maakt, en knikt op haar woorden. ‘Maël, aangenaam Gabriella.’ Wanneer er dan ook een ander langsloopt en een simpele begroeting hun kant op werpt, geeft Maël hem een knikje, iets waarvan hij weet dat het gebruikelijk is in de US.
          ‘Ben je hier net aangekomen, of ben je hier al even?’
          De woorden richting zijn aandacht weer richting de blondine, die hij ditmaal even in zich opneemt op een doodnormale wijze, waardoor hij al gauw tot het besef komt dat ze aantrekkelijker is dan hij in de eersten instantie verwachtte, of durfde in te schatten althans. Direct verandert zijn houding wat — schouders zakken lichtjes in, en zijn handen plukken wat onzeker aan zijn jasje. ‘I-Ik ben er pas net.’ Hij kan zichzelf vrijwel direct voor zijn hoofd slaan na het uitspreken van die woorden, maar vooral de hapering aan de start. Ergens is hij hoopvol dat de muziek het weet te maskeren, maar hij is niet dom.
          Pas na enkele tellen beseft hij dat hij de vraag niet echt teruggesteld heeft, terwijl dat toch wel netjes is. ‘Ben jij hier al langer?’ De moed begint hem langzaam in zijn schoenen te zakken, en de hitte begint richting zijn blanke wangen te glijden — waardoor hij opzettelijk zijn blik richting de feestruimte draait en zijn ogen nogmaals over de mensen laat glijden. Een grote groep is het niet, maar hij ziet nu al dat ze aardig close zijn. Terwijl zijn blik op hen gefocust is heeft hij het idee dat hij Gabriella wel een vraag kan stellen. ‘Ben jij ook nerveus?’ Niet zozeer een goede vraag, maar goed — een poging is gemaakt.


    I'm your little ray of pitch black.

    Gabriella De León.
    'Disfruta la Vida.'
    New member | In front of the partyroom with Maël | Outfit

    "Maël, aangenaam Gabriella." Er verscheen een lichte glimlach rond mijn lippen toen ik zijn kant weer opkeek, en ik schudde zijn uitgestoken hand voor even. "Ook aangenaam, Maël. Je bent niet van hier, toch? Gezien je accent." Het stoorde me totaal niet en ik vond het altijd wel een leuke toevoeging. Zelf had ik een af en toe hoorbaar accent, al was dit beter te horen wanneer ik woedend was. Zijn houding veranderde wat toen ik hem vroeg of hij hier net was of al iets langer, en ergens vroeg ik me af waarom. Ik zou niet bijten, en hij hoefde in mijn omgeving ook echt niet nerveus te worden.
    "I-Ik ben er pas net." De hapering was duidelijk hoorbaar, maar dat was waarschijnlijk toe te wijzen aan de zenuwen. Nu kon ik dat ook ergens wel begrijpen, ik kende Wren natuurlijk en Alvera een klein beetje, maar hij kende hier letterlijk niemand. "Ben jij hier al langer?" Ik haalde kort mijn schouders op, terwijl ik over zijn vraag nadacht.
    "Ik heb eigenlijk geen flauw idee, maar ik gok nu bijna een uur. Ik heb de tijd niet echt bijgehouden, ik had het drukker met het huis in me op te nemen." En dat was de volledige waarheid geweest. En ik had even naar het geweldige uitzicht staan staren wat mijn slaapkamer me geboden had. Ik volgde zijn blik de feestruimte in, en nu viel me eigenlijk pas op hoe klein en select de groep was. En voor het eerst vroeg ik me af of ik mijn plekje erbinnen wel zou kunnen verdienen, omdat ze ook allemaal erg close met elkaar leken te zijn. Aan de andere kant.. Als ze dat idee niet hadden gehad, had ik hier ook niet gestaan.
    "Ben jij ook nerveus?" Deze vraag liet me weer naar hem opkijken, waardoor de rode gloed over zijn wangen me nu pas opviel.
    "Natuurlijk, dat zou iedereen denk ik wel zijn in onze situatie. Maar aan de andere kant is dat denk ik niet echt nodig, als ze ons niet geschikt hadden gevonden, hadden we hier nu ook niet gestaan." Als ik alleen al terugdacht aan de lange discussies die ik met Wren hierover had gehad.. En die waren er soms ook nogal verhit aan toe gegaan, maar dat was hoe het ging tussen ons in discussies. Gelukkig hadden we die niet te vaak, en konden we gewoon samen door een deur.
    "Wil je iets drinken? Dan kan je me in de tussentijd vertellen waar je vandaan komt, ik ben namelijk erg nieuwsgierig." Had ik met een glimlach gezegd, terwijl ik Maël even aankeek.


    Faith is everything.