[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

22      ♥      Homosexual      ♥      Living room      ♥      With Manuel

Iets zei Joel dat de verschillende milkshake smaken die de over en weer genoemd werden niet zoveel meer te maken hadden met daadwerkelijke milkshakes. Toen Manuel over de karamel smaak begon die hij afgelopen avond had gehad wist Joel het zeker. Joel zou niet Manuel zijn eerste milkshake zijn vandaag. Joel zijn grijns werd alleen maar breder toen Manuel naar hem toe kwam lopen en hij daarmee had bereikt wat hij wilde. Met iedere stap die Manuel zijn kant op zette, zette Joel weer een stap achteruit -tot hij niet meer verder kon gezien hij de muur had bereikt. Enkele seconden later stond Manuel recht tegenover hem. Joel kon het niet laten om de jongen voor hem nog eens goed te bekijken. Manuel was absoluut geen slechte smaak milkshake om te kiezen. Terwijl hij de jongen bekeek likte hij het laatste beetje milkshake van zijn lippen af en keek toe hoe Manuel de rest op dronk en de beker in de prullenbak liet verdwijnen. Zijn volgende woorden lieten Joel zijn ogen weer op die van hem richten. "Hmm, ik ben nu wel benieuwd welke smaak ik volgens jou ben." zei Joel met een speelse grijns. Joel zijn adem stokte voor een moment toen Manuel dichterbij kwam. Hij kreeg kippenvel van Manuel zijn adem die hij langs zijn oor voelde gaan. "Oh, ik lust nog wel een vanille milkshake." zei Joel zachtjes terwijl hij Manuel zijn gezicht nog eens van dichtbij bestudeerde. Deze jongens was zeker knap maar als hij eerlijk was liet hij Joel zijn hart niet sneller kloppen, er was maar één persoon die dat kon. Dat betekende echter niet dat hij hier minder plezier in had. Op dit moment deed hij er alles voor om zich ook maar iets beter te voelen en tot nu toe leek het aardig te werken. "Je hebt daar nog een beetje zitten." mompelde Joel alvorens hij zacht zijn lippen op die van Manuel drukte. Hij hield de kus niet al te lang aan, hij deed het immers alleen maar om het laatste beetje milkshake weg te halen...

---

How far is far

Hij keek weer naar mij. "Hmm, ik ben nu wel benieuwd welke smaak ik volgens jou ben." zei hij toen met een speelse grijns. Ik lach zachtjes. Oh, tijd zat om dat uit te zoeken toch? Ik had geen haast en mocht hij dat wel hebben, nou ja. Dat is dan jammer. "Oh, ik lust nog wel een vanille milkshake." zei Joel zachtjes toen ik dichterbij kwam. ''No Problem,'' prevel ik zachtjes. Even was het stil tussen ons. "Je hebt daar nog een beetje zitten." mompelde hij en opeens voel ik zijn lippen zacht op de mijne, waardoor ik licht lach. Ik had zo mijn effect op mensen. Het duurde helaas niet al te lang, maar nu was het eigenlijk al te laat.
"Hmh, thank you..." zeg ik en ik kijk weer naar hem. ''Maar nu vraag ik me nog steeds af...'' mompel ik en plaats mijn lippen zachtjes in zijn nek. ''Welke smaak jij bent... Ik ving het niet goed op nu net.'' vervolg ik zachtjes. Zo ga ik even verder, waarna ik lichtjes grijns. 'Hmh... Vanille en aardbei...' mompel ik en trek me wat terug, zodat ik in zijn ogen kan kijken. ''Very sweet." zeg ik dan grijnzend.
Ik draai mijn hoofd wat als ik iets in mijn ooghoeken zie, Liam. 'Hmh, goedemorgen.' zeg ik en haal mijn wenkbrauw wat op terwijl ik knik naar de tafel. 'Niet geïnteresseerd?' plaag ik, doelend op het eten wat er ligt. Voor een kort moment kijk ik weer naar Joel. ''zeker een goede morgen.'' zeg ik en knipoog naar hem, voor ik langzaam terug loop naar de tafel en mijn tanden zet in een big mac.

---

El Diablo.

22      ♥      Homosexual      ♥      Living room      ♥      With Manuel & Liam

Ondanks het immense schuldgevoel dat bij Joel los kwam genoot hij ook van Manuel zijn aanrakingen, zijn geur, zijn aanwezigheid. En ook al rook de jongen momenteel naar een vettig broodje van de McDonalds, Joel genoot ervan. Voor zover het nog kon gooide Joel zijn hoofd naar achter waardoor Manuel beter zijn werk kon doen. Joel kon het niet laten te grinniken, of nou ja op dit punt was het meer giechelen, om Manuel zijn ondervindingen. Het klonk net of hij een culinair proever was en Joel het gerecht was. Joel grijnsde tevreden toen Manuel hem weer aan keek. "Hmm, en laten vanille en aardbei nou heel goed samen gaan." zei hij wat hees en draaide zijn hoofd automatisch met Manuel mee. Het was Liam, waarschijnlijk uit zijn slaap getrokken door de onvermijdbare McDonalds lucht die door het hele appartement hing. Of door Joel zijn voorval met de tafel vanochtend... Joel schraapte zijn keel en zette zichzelf af van de muur om vervolgens naar Liam te knikken. "Goedemorgen, Liam." zei hij met een kleine glimlach. Hij voelde Manuel zijn blik weer op hem branden en keek Manuel weer aan. Hij beet kort op zijn lip en grijnsde naar de jongen. Zo wilde hij de ochtend wel vaker inwijden. Hij streek zijn blouse weer glad en liep richting de tafel met het McDonalds buffet erop. "Geloof het of niet Manuel, maar jij lijkt toch echt de enige te zijn die om zeven uur 's ochtends behoefte lijkt te hebben aan McDonalds." zei Joel met een vermakelijke grijns. Joel liet zijn blik even over de tafel gaan waar ook zijn bord met boterhammen nog op stond. Hij pakte het bord beet en schoof deze naar Liam toe. "Misschien een betere optie?" vroeg hij aan de jongen. Het was misschien niet erg gezond, maar het was in ieder geval geen McDonalds.

---

How far is far

INDY STUART JONES

---

Het was een lange avond geweest, heck de avond had ik doorgetrokken tot nu deze ochtend. De frisse lucht deed echter wel goed en ik haalde ondertussen met gesloten ogen een hand door mijn vettige haren. Ik had de hele avond gefeest en gedanst, iets wat ik wel vaker eens deed. Ik stonk naar zweet en seks, al had ik naast tegen dansende mensen aanschuren niets gedaan. Naast dansen had ik wel wat joints gekocht met het restje geld dat ik over had, en de rest van de avond was het maar op drankjes getrakteerd worden om er zo een leuke avond van de maken. Het was wel prima geweest, al was het moeilijk om echt nog geweldige avonden te beleven zonder Joel. We waren nog maar een kleine drie weken uit elkaar en met elke week vond ik het moeilijker om mezelf op de rails te houden. Een beetje wankelend kwam ik bijna bij the house aan en wilde dan ook naar binnen gaan, tot een zwarte vlek op me kwam aangelopen en me omverliep. Mijn reactievermogen was er dan ook niet, waardoor ik verward knipperde en vreemd genoeg niet met mijn bips op de grond was beland. Het was het nieuwe gezichtje van Dominic dat tegen me aan was gebotst en me optijd overiend hielp.
"Well hello." kwam er aangenaam verrast over mijn lippen. "Sorry, ik val graag met de deur in huis." grijnsde hij terug waarna hij me los liet en ik nog een beetje wankel ook op mijn eigen benen stond. Ondertussen trok ik mijn versleten shirt ook wat beter. "Laat het me goed met je maken," sprak Dominic vervolgens waardoor ik nieuwsgierig en met eenzelfde lichte grijns de jongen aankeek. "Ontbijt, jij en ik, ik betaal." knipoogde Dom en een zacht lachje verliet mijn lippen waardoor een geamuseerde glimlach op mijn lippen verscheen. Ik had niet gegeten sinds gisteren ochtend dus een appel of lekker broodje zou me wel zeker smaken. "Jij weet hoe je jongens voor je voeten moet laten vallen zeg, letterlijk." grinnikte ik waarna ik mijn wenkbrauwen even optrok terwijl ik mijn blik grondig over de jongen heen liet gaan. "Kom op, je gaat me niet vertellen dat je nee gaat zeggen tegen een vers gemaakte wafel." vervolgde Dominic waardoor ik mijn lippen even likte en mijn maag hongerig hoorde knorren. "Nou...' begon ik dan ook even nadenkend waarna mijn ogen terug de zijne kruisten. Domenic mocht er zeker wezen, de meeste jongens van het house waren toch wel echt een lekkere snack. "Dat is een snack dat ik wel lust ja, welke plek had je in gedachten?" vroeg ik de jongen dan speels terwijl ik wat tegen de muur aanleunde omdat mijn evenwicht een beetje gesneuveld was van de hoeveelheid alcohol dat nog in mijn bloed vertoefde.

[ bericht aangepast op 7 juli 2019 - 23:44 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20      ♥      Homosexual      ♥      At Wallaby Waffles      ♥      With Amor

Amor leek net zo aangenaam verrast te zijn Dominic tegen te komen als dat Dominic was Amor tegen te komen. Het lot had hun wederom weer bijna letterlijk in elkaars armen laten vallen. Het was namelijk niet de eerste keer dat Amor bijna in Dominic zijn armen belandde, hetzelfde gebeurde namelijk tijdens hun eerste ontmoeting, al was het toen wel omgedraaid. Dominic was naast verschrikkelijk hyper ook nog eens een enorme kluns en struikelde geregeld over zijn eigen voeten heen. Dominic bestudeerde de jongen tegenover hem even en had al snel het antwoord op zijn eerdere vraag gevonden. Zo te zien kwam Amor net thuis van een... wilde avond. Hij had zonder twijfel betere dagen gezien maar dat maakte hem zeer zeker niet minder aantrekkelijk. Er was maar weinig wat dat knappe gezichtje niet kon hebben. Om de een of andere reden stonden zelfs wallen die bijna op zijn knieën hingen hem goed. Dominic grijnsde op Amor zijn opmerking. Hij haalde zijn schouders wat nonchalant op. "Ik loop ze stiekem gewoon allemaal omver waardoor ze denken dat ze voor me gevallen zijn." zei hij met een scheve grijns en knipoogde naar de jongen. Dominic sloeg zijn armen over elkaar, wachtend op het verlossende antwoord dat Amor hem hopelijk ging geven. Je kon zijn maag drie straten verder nog horen knorren dus Dominic schatte zijn kans hem mee te krijgen groot in. "Dat is het juiste antwoord." grijnsde hij. "U mag uw prijs in ontvangst nemen: een ontbijtje met mij." lachte hij en pakte zonder te waarschuwen de jongen zijn hand beet. Dominic keek niet zo uit met lichamelijk contact. Als hij iemand zijn hand vast wilde houden dan deed hij dat, iets waar niet iedereen van gediend was. Amor daarentegen zou gratis ontbijt van hem krijgen en mocht niet zeuren vond hij. De jongen zag er nog niet helemaal wakker uit dus wat begeleiding kon geen kwaad. Dominic was hier nog maar een kleine drie weken maar wist na een week al bijna alle eet tentjes te vinden. Dominic hield van eten, ook al vergat hij het zo nu en dan te doen. Stiekem was het ook een onderzoek geweest om de beste plekjes voor dates te ontdekken. Al was er niets romantisch aan de eettent waar de koers nu naar gezet was maar het eten was geweldig. Het kleine restaurantje in één van de vele steegjes rondom het appartement heette Wallaby Waffles en Dominic had het idee dat het vooral gemarket was richting kinderen. Het scheelde dat Dominic eigenlijk gewoon een groot kind was. "Niet bepaald romantisch, wel lekker eten." grijnsde Dominic alvorens hij de jongen het restaurant in sleepte en zichzelf in één van de retro bankjes parkeerde. "Oh, en, niet schrikken als er ineens een enorme kangoeroe naast je staat, ze hebben een mascotte." grinnikte Dominic waarna hij het menu Amor zijn richting op schoof. Terwijl Amor de menukaart bestudeerde, bestudeerde Dominic op zijn beurt Amor. Dominic kende nog niet iedereen even goed die in the House verbleef maar hij had van de meeste al wel een aardig beeld. Amor had hij de laatste week zien aftakelen en het baarde hem best zorgen. "What's on your mind, lovely?"

[ bericht aangepast op 7 juli 2019 - 2:51 ]

---

How far is far

---

“Nee, dank je,” zei Liam en hield zijn mok en een pakje sigaretten omhoog. “Dit is even genoeg.” Hij plofte op de bank, en hoopte hiermee de interactie tussen Joel en Manuel te verstoren. Het irriteerde hem dat de twee zo close deden. Of nou ja irritatie… Liam kende zichzelf inmiddels en wist dat het eigenlijk een beetje jaloezie was. “Jullie waren er al vroeg bij,” merkte Liam op en kon de irritatie in zijn stem niet helemaal weglaten, al wist hij niet goed waarom. “Ook wakker geworden van dat lawaai?” Hij keek de twee jongens even aan, maar wendde zijn blik algauw af. Zonder antwoord af te wachten pakte Liam de afstandsbediening van de tv en begon langs de zenders zappen, maar op het moment was er eigenlijk op tv. Liam slaakte een zucht, drukte de tv uit en keek de twee jongens weer aan. “Jullie waren er vroeg bij,” herhaalde Liam. Zijn blik gleed over Manuel. “Ontbijt je altijd bij de McDonalds?” Liam kende de jongen eigenlijk niet goed, al dacht hij dat Manuel al zeker zo’n vijf jaar in het huis. Toch vond Liam hem er niet onaantrekkelijk uit zien, al had hij dat bij de meeste jongens in het huis. Liam nam nog een slok van zijn koffie, maar pakte toen toch een boterham met sprinkles erop. Het smaakte niet eens zo slecht en Liam knikte goedkeurend naar Joel, hoewel hij waarschijnlijk alles goedkeurde wat Joel maakte. Stiekem had hij nog steeds een beetje een zwak voor de jongen, al zou hij dat natuurlijk nooit toegeven…

---

Voor Gemma maakte het niet uit hoe laat ze de vorige avond naar bed was gegaan, eigenlijk was de jongedame altijd wel vroeg uit haar bed. Of ze nou slaap had gehad of niet, Gemma haar biologische klok dwong haar voor acht uur uit bed te stappen. Als Gemma dan nog niet genoeg slaap had gehad compenseerde ze dat vaak met een paar grote koppen koffie. Voor vandaag leek dat echter niet nodig te zijn, ze was gister redelijk vroeg haar bed in gestapt waardoor Gemma er nu ook opgewekt weer uit kon stappen. Zoals bijna elke ochtend vond Gemma al redelijk snel haar weg naar de badkamer die ze vaak langer bezet hield dan nodig. Douchen was bij Gemma nou eenmaal een heel proces. Hoewel een groot deel van dat proces ook bestond uit mee blèren met haar favoriete liedjes die ze door de kleine badkamer liet klinken. Het douchen zelf duurde bij Gemma echter niet heel lang, ze had niet een uitgebreide haar routine zoals andere dames. Gemma was gezegend met haar wat zonder veel moeite en producten al snel goed viel. Wat haar routine buiten de douche betrof viel het bij Gemma meestal ook wel mee, ze was zeker niet het meisje wat een hele laag make-up op haar gezicht smeerde. Meestal een beetje mascara en haar wenkbrauwen een beetje op zijn plek kammen en dan was ze klaar, hoewel er ook genoeg dagen waren waar ze helemaal niks aan haar gezicht deed. Het bleef dan ook een vraagteken hoe Gemma toch altijd zolang bezig kon zijn in de badkamer.
Klaarmaken duurde bij de jongedame sowieso al heel lang, want als ze dan eenmaal klaar was in de badkamer kwam nog het meest tijdrovende deel, een outfit uitkiezen. Gemma mocht dan niet bijzonder veel tijd spenderen aan haar make-up of haar haar, haar outfit was altijd zorgvuldig uitgekozen, hoewel ze het vaak wou doen lijken alsof dit niet zo was. Tegen de tijd dat Gemma haar outfit had uitgekozen lag haar halve kledingkast vaak alweer op haar bed, waar de kleding vaak ook bleef liggen tot Gemma haar bed in de avond weer moest gebruiken.
Ook voor vandaag duurde het een tijd voordat Gemma haar outfit uit had gekozen, maar uiteindelijk kwam ze bij iets redelijks simpels terecht. Een t-shirt en een broek die de hele outfit al direct opleukte. Om de outfit af te maken koos Gemma nog een simpele ketting uit, hoewel daarmee misschien ook wel de grootste struggle van de ochtend aan was gekomen. Gemma kon nooit goed begrijpen hoe mensen deze kettinkjes bij zichzelf om kregen, want Gemma was het waarschijnlijk nog nooit gelukt. Helaas was er even niemand hier die haar kon helpen, dus maakte Gemma haar weg naar de woonkamer waar al geluid vandaan kwam, misschien was daar iemand die haar kon helpen.
De woonkamer bereiken deed Gemma echter niet, voordat ze in de woonkamer kwam liep ze langs de kamer van Lillian, Domonic en Amor, maar in de kamer zag Gemma nu alleen Lillian zitten. 'Hey,' zei Gemma terwijl ze door de openstaande deur liep. 'Goedemorgen,' voegde ze er aan toe, waarna ze glimlachte naar het jongere meisje. Lillian was er nog niet heel lang, waar Gemma de meeste andere mensen inmiddels al redelijk goed kende kende ze Lillian eigenlijk totaal nog niet. Ze had nog niet echt de kans gehad om echt met Lillian te praten, wel een paar keer in groepsverband, maar niet echt een op een.
'Lekker geslapen?' vroeg Gemma. 'Zou je trouwens mij kettinkje voor me om kunnen doen? Ik krijg hem zelf niet.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

"Geloof het of niet Manuel, maar jij lijkt toch echt de enige te zijn die om zeven uur 's ochtends behoefte lijkt te hebben aan McDonalds." Ik stak mijn handen wat verdedigend omhoog. 'Hey, in my defence...' begin ik en neem snel nog een hap. 'Het voelt voor mij momenteel als half 12 's avonds.' vervolg ik. Het was geen leugen. Slaapproblemen heb ik al jaren maar mijn ritme is de laatste maanden echt verpest. Slapen doe ik vaak in de middag, want de avond en nacht zijn meer mijn ding. De vroege ochtend gebruik ik dan vaak om bij te komen, zoals nu. Natuurlijk zorgt dat ervoor dat ik niet helemaal gelijk loop met de rest.
“Jullie waren er vroeg bij,” hoorde ik Liam zeggen en volgens mij viel hij in de herhaling. Ik haal mijn schouders lichtjes op. 'Er is geen vaste tijd voor wat, fun..' zeg ik nonchalant en ik hou mijn hoofd wat schuin. “Ontbijt je altijd bij de McDonalds?” Ik schud mijn hoofd. "Nah, soms wissel ik het af met wat KFC of Taco Bell.'' grijns ik. Natuurlijk deed ik dit lang niet altijd, maar ik had nu echt gewoon cravings. Maar ik bedoel, ik krijg waarschijnlijk een stuk minder pleziertjes als ik 100 kilo weeg. En dat is wat gaat gebeuren als ik dit elke ochtend zal doen.
Ik laat mijn blik kort over Liam gaan. 'Anyway blondie, no need to be jealous.' begin ik en ik grijns even. 'Als je mee wilt doen met onze, blijkbaar vroege, fun, dan moet je het gewoon zeggen. Ik zal in ieder geval niet klagen.' vervolg ik op een ietwat speelse toon. Ik kon het gewoon niet laten.

---

El Diablo.

22      ♥      Homosexual      ♥      Living room      ♥      With Manuel & Liam

Joel grinnikte om Manuel die zichzelf aan het verdedigen was. Dat was waar ook, negen van de tien hier draaide de dag met de nacht om en leefde grotendeels 's nachts. Joel had dit ook een hele tijd gedaan toen hij nog met Amor samen was. Met Amor bij zijn zijde leek hij ook niet veel slaap nodig te hebben gezien de jongen hem energie gaf en de jongen zelf ook energie voor twee had. Als hij niet beter had geweten dacht hij zelfs dat hij net zijn stem van buiten horen komen. Hij miste Amor meer dan hij toe wilde geven. Hij kwam er iedere dag weer opnieuw achter dat hij eigenlijk niet zonder die idioot kon. Een typisch voorbeeld van niet zonder en niet met iemand kunnen. Ook al had Joel nu leuk gezelschap hij zou nu veel liever bij Amor zijn als hij eerlijk was. Hij had vaak genoeg op het punt te staan om zich over te geven en zijn excuses aan te bieden, toch had iedere keer iets hem ervan weerhouden. Joel werd uit zijn gedachten gehaald door de nog wat rauwe ochtendstem van Liam waar duidelijk irritatie in te horen was. Hij begreep de irritatie wel, als Joel er geen deel van uit had gemaakt had hij ook niet echt zitten wachten op twee luidruchtige jongens die achter elkaar aan het aanvangen waren met McDonalds om zeven uur 's ochtends... Joel glimlachte wat flauwtjes op de opmerking van Manuel. Waar Joel net nog helemaal in de mood was geweest voor wat "fun", zoals Manuel het noemde, leek hij nu nergens meer zin in te hebben en wilde hij zich het liefst terug trekken en zich verschuilen onder een stapel dekens. Joel beet even kort op zijn lip na Liam zijn vraag over het lawaai van vanmorgen. Hij haalde zijn schouders op. "Ik heb niks gehoord." mompelde hij en speelde wat met een paar verdwaalde sprinkles die op tafel gerold waren. Niemand hoefde te weten dat Joel dat kabaal had veroorzaakt, het gebeurd al veel te vaak dat hij met zijn gekluns voor overlast zorgde. Soms was zijn lengte een vloek. Toch moest Joel wel lachen om Manuel die ons een paar van zijn favoriete ontbijt plekjes vertelde. "Ik houd het denk ik toch bij mijn sprinkles." zei Joel en keek toe hoe Liam toch bezweken was voor de boterham. Een tevreden grijns sierde Joel zijn gezicht. "Zie, niemand kan ze weerstaan." zei hij en ging verder met zijn missie om alle sprinkles weer op het bord terecht te laten komen, al hielp het niet dat Liam ze nu vrolijk tussen zijn broodje uit liet vallen op de vloer. Het was algemeen bekend dat Joel de enige debiel was die, die dingen op zijn brood deed. Hij keek op na het voorstel van Manuel en fronste. Het was geen feestje waar je zomaar iedereen voor uit kon nodigen. Als Liam in zou zijn zou Joel out zijn. Niet omdat hij Liam niet mocht of niet aantrekkelijk vond, dat was de blonde jongen zeker, maar Joel hield er niet van om met meerdere mensen tegelijk te zijn als het aan kwam op romantiek. Het was duidelijk dat Manuel daar geen last van had maar Joel vond het nooit zo'n strak plan. Waarschijnlijk was deze reactie ook te wijden aan het feit dat hij gewoon nukkig was nadat zijn gedachten weer afgedwaald waren naar Amor. "Ik wens jullie veel plezier samen maar ik sla over, ik heb een beetje last van buikpijn, waarschijnlijk van al dat vette eten zo op de vroege morgen." zei hij met een kleine grijns richting Manuel. Hij schoof zijn stoel van de tafel vandaan en liep terug naar het aanrecht. Voor even leunde hij op het aanrecht alvorens hij één van de keukenkastjes open trok om er paracetamol uit te halen. Normaal kon hij zijn gedachten er wel vanaf zetten maar hij leek er vandaag erg veel moeite mee te hebben. Die paracetamol had hij zeker wel nodig wilde hij de hoofdpijn voor zijn die al deze gedachten hem vast en zeker zouden gaan bezorgen.

[ bericht aangepast op 7 juli 2019 - 16:01 ]

---

How far is far

---

Waar mijn ogen net over de jongen heen waren gegleden, merkte ik op dat ik net dezelfde behandeling toegediend kreeg van Domenic, niet dat me dat stoorde, I like what i see before me. Domenic zag eruit alsof hij net wat gesport had, al had ik hem niet meteen een ochtendpersoon geschat toen ik hem voor het eerst zag. Het was toen net uit met Joel, waardoor ik de jongen niet echt de aandacht had geschonken dat hij van mij verdiende.
Hij was knap, dus dat somde op een aardig potje aandacht van Amor. Domenic haalde nonchalant zijn schouders op bij mijn opmerking waardoor mijn rechterwenkbrauw nieuwsgierig omhoog gleed om het antwoord van de jongen aan te horen. "Ik loop ze stiekem gewoon allemaal omver waardoor ze denken dat ze voor me gevallen zijn." knipoogde hij waardoor een lachje mijn lippen verliet ik speels met mijn wenkbrauwen wiebelde. "Zo te horen vallen ze als bosjes voor je. Misschien moet ik die techniek de volgende keer ook eens met je uitoefenen." sprak ik subtiel waarna ik mezelf weer van de muur afduwde zodat ik de jongen een antwoord po zijn voorstel kon geven. Eten dat gratis was smaakte altijd tien keer beter, dus weigeren zou ik niet snel doen.
"Dat is het juiste antwoord." grijnsde Domenic "U mag uw prijs in ontvangst nemen: een ontbijtje met mij." lachte hij vervolgens en greep plots mijn pols beet, waarna hij me meesleurde. Doordat ik al wat wankel liep dag ik het niet meteen aankomen en strompelde ik de eerste paar stappen vooraleer ik zijn pas kon bijhouden en een enthousiaste lach mijn lippen verliet. Ik wierp nog een snelle blik achter me op het huis, waar ik door de ruit een snelle glimps van Joel opving vooraleer we een andere straat insloegen. Mijn hart had een kleine steek gegeven al negeerde ik deze koppig en zette mijn zinnen nu op de jongen voor me, wat me wel een beetje energie haf. Iets wat ik wel nodig had, gezien ik anders om mijn bek zou belanden.
We hadden al een paar weggetjes ingeslagen, en stilaan begon ik de plek waar we naartoe gingen ook te herkennen, de geur van de zoetige wafels drong te binnen, waardoor mijn maag nog heviger protesteerde dan eerst. Ik moest eten binnen hebben en wel snel. Ik merkte dat we vaart minderden waardoor ik ook wat minderde zodat ik niet volop tegen de jongen aanknalde en even opkeek naar het plakaat waar er duidelijk Wallaby's waffles stond. Dit leek me ook een plek waar de andere mij en Gemma zouden dumpen als we weer eens te luidruchtig waren thuis. "Niet bepaald romantisch, wel lekker eten." grijnsde Dominic waarna hij me mee naar binnen nam en zijn bibs parkeerde in een van de booths. "Oh, en, niet schrikken als er ineens een enorme kangoeroe naast je staat, ze hebben een mascotte." vervolgde de jongen waarna ik al grinnikend tegenover hem ging zitten en het menu va ham aangereikt kreeg. Niet dat ik echt moest kiezen, want mijn maag verlangde gewoon naar een simpele sobere wafel. Ik was een kieskeurige eter en vond simpelere dingen het beste smaken. Toch opende ik de menu kaart even om te zien wat ik erbij zou kunnen gaan drinken en dwaalden mijn gedachten even af bij gisteren avond. Misschien had ik mijn laatste centen niet moeten verdoen aan dat pakje weed, zelf een wafel zonder wat op kon ik niet eens betalen en een glas water zouden ze hier ook snel aanrekenen, wat ik maar pure bullshit vond.
"What's on your mind, lovely?" klonk Dominic plots waardoor ik wat opschrok en de jongeman even aankeek. "Wafles." klonk het melig over mijn lippen waarna ik zwak grijnsde, al snapte ik wel dat dat niet was wat hij bedoelde. Ik mocht Dominic wel, maar ik verwachtte ook niet dat een leuke jongen als dit mijn liefdestroubles zou waarderen, zeker niet gezien ik zo nu en dan eens met hem flirtte. Vervolgens gleed mijn blik even naar het ballenbad waardoor er een kinderlijke grijns om mijn lippen speelde. "Ooh na de wafels moeten we daar ook es in. " begon ik dan onbewust het onderwerp van het gesprek veranderend. "Je kent het gezegde niets zo hot als twee gays omsingeld door ballen."

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20      ♥      Homosexual      ♥      At Wallaby Waffles      ♥      With Amor

Dominic zou liegen als hij zou zeggen dat hij zijn ochtend niet elke dag zo zou willen besteden. Nu was hij toevallig wakker omdat hij voor geen meter in slaap kon komen, maar normaal gesproken was hij zeer zeker geen ochtend mens. Normaal kwam hij rond een uur of twee eens uit zijn nest rollen. Vaak at hij dan snel wat en keerde hij linea recta terug, al was het maar om gewoon chill op bed te kunnen liggen, hij had immers genoeg vrije tijd op het moment. Iets wat gevaarlijk was voor iemand als Dominic. Hij had structuur nodig in zijn leven wilde hij niet weer volledig ontsporen. Hij was hier nog maar een kleine drie weken en had nog niet fanatiek naar een inkomsten bron gezocht. Of hij er zin in had was een tweede maar hij moest zo langzamerhand wel. Nu leefde hij nog op het beetje geld dat hij op straat had weten te werven en wat geld wat hij uit voorbijgangers hun zak had weten te vissen. Hij wist dat het slecht was maar hij deed het dan ook alleen maar van mensen die het aan hun aanzicht te zien niet eens zouden missen. Hij was heus niet te lui om te werken maar wie wilde hem nou aannemen? Hij zag er letterlijk uit als tuig van de richel en zijn gedrag stond er ook naar. Hij was nou eenmaal recht voor zijn raap en zei gewoon wat hem dwars zat. Hij zag het persoonlijk liever zo dan mensen die anderen en zichzelf constant aan het voorliegen waren. Toch leek maar een handje vol mensen dat te kunnen appreciëren. Misschien wilde ze hem wel aannemen als mascotte bij de halvegare wafel tent waar hij Amor meer naartoe nam. Als hij nou gratis wafels zou krijgen was dat idee nog best verleidelijk... Dominic zijn grijns verbreedde naderhand Amor verder flirtte. "Hm, daar zeg ik geen nee tegen hoor. Jij mag me altijd wel omver lopen." zei hij met een brede grijns en knipoogde nogmaals naar de jongen. Hij kon zich hier de hele dag zo wel vermaken maar als hij Amor nu niet mee zou slepen zou dat daadwerkelijk ook gebeuren. Hij greep de jongen bij zijn pols en nam hem mee naar de bestemming. Dominic parkeerde zichzelf op één van de bankjes in het nu nog kind vrije restaurant en wachtte tot Amor hem vertelde wat hij wilde eten. Hij merkte dat Amor wat in gedachten afdwaalde. Dominic verwachtte niet dat Amor zijn hele levensverhaal zomaar op tafel zou gooien maar Dominic wilde de jongen oprecht helpen als hij ergens mee zat. Hij wist zelf als geen ander hoe fucked up het was als je bij niemand terecht kon met je gevoelens. Dominic zijn mondhoeken schoten omhoog na het antwoord van Amor, daarmee duidelijk makend dat hij geen behoefte had om ergens over te praten. Natuurlijk accepteerde Dominic dit gewoon en knikte hij. "Stop," grinnikte Dominic en sloeg zacht met het menu op Amor zijn hoofd. "Je maakt me hongerig." grijnsde hij. Dominic zag Amor zijn blik afdwalen en volgde deze. In hoeverre Dominic zijn glimlach nog kon verbreden deed deze dat toen hij door kreeg waar Amor naar keek. Dominic keek Amor weer aan. "Na de wafels? Die wafels kunnen wel wachten, we hebben het hier over een ballenbak." grijnsde hij. Hij kon het niet laten te lachen om Amor zijn volgende opmerking en stond op. "Let's go gay." zei hij en trok de jongen nu mee de ballenbak in. Dominic had geen idee of dit gewaardeerd ging worden onder het personeel maar dat was een probleem voor later. "Ah, de heerlijke geur van zweterige kindervoetjes en volgescheten luiers." lachte Dominic. Hij had geen idee wat een ballenbak nou precies zo leuk maakte. Misschien had Amor gelijk, het feit dat het ballen waren maakte het misschien wel leuk. Dominic keek een beetje beteuterd de ballenbak rond. Het ding was zo ondiep als maar wezen kon. "Iets zegt me dat we hier iets te groot voor zijn." grijnsde hij naar Amor en kon het niet laten een plastic bal zijn kant op te gooien. Hij schoof iets dichter naar de jongen toe en keek hem aan. "Je hebt me nog niet verteld wat je de afgelopen avond hebt uitgespookt." zei hij en hield zijn hoofd een beetje schuin. "No offense, maar, je ruikt naar een gebruikte sportsok die in de tequila heeft liggen weken." zei hij en kon het niet laten om, om zijn eigen woorden te lachen. "Maak je maar geen zorgen," zei hij en legde zijn hand op die van Amor. "De lucht van deze gore ballenbak wint het." grijnsde hij. "Daarbij ben ik veel te veel afgeleid door je knappe gezichtje."

---

How far is far

---

"Stop," grinnikte Dominic waarna hij me een tik haf met het menu toen ik het over wafels had, waardoor ik mijn tong even naar hem uitstak. "Je maakt me hongerig." grijnsde hij vervolgens waardoor ik lachte. "Dat is toch goed, ze hebben hier wafels genoeg." zei ik onschuldig waarna ik mijn schouders optrok.
Vervolgens leken we allebei de ballenbak op te merken waardoor we net twee enthousiaste peuters leken. "Na de wafels? Die wafels kunnen wel wachten, we hebben het hier over een ballenbak." grijnsde hij waarna hij lachte over mijn opmerking .Dit leek hem ook enkel te motiveren om met mij de ballenbak in te duiken.
"Let's go gay." Enthouasiast stond ik op en liet me meesleuren naar de speelbak waar we insprongen of nou ja tot onze knieën inzonken. 'Heh, volgensmij ben ik gegroeid sinds de laatste keer" grapte ik "Ah, de heerlijke geur van zweterige kindervoetjes en volgescheten luiers." lachte Dominic vervolgens wat me ook deed lachen echter trok de jongeman al snel een pruillip. "Iets zegt me dat we hier iets te groot voor zijn." grijnsde hij vervolgens waarna hij een rode bal mijn kant op gooide." Hey!" zij ik quasi geschrokken, waarna ik Domenic bij zijn hand beetgreep en me achterover liet vallen in de ballen en de jongen met me mee trok. Of Nou ja bijna op me trok gezien we met z'n tweeën languit amper in het badje pasten. "Nu ben je es voor mij gevallen." grapte ik lachend tegen de jongen waarna ik een bal nam en deze tegen zijn hoofd mikte. "Ooh blue balls." ik wiebelde met mijn wenkies en lachte weer waarna ik het me gemakkelijk maakte in het Ballenbad en mijn armen achter mijn hoofd vouwde. Dominic lag naast me en leek wat dichterbij te komen, ik draaide mijn hoofd wat zodat ik hem recht aan kon kijken in zijn groenige ogen. "Je hebt me nog niet verteld wat je de afgelopen avond hebt uitgespookt." Sprak Dom nieuwsgierig terwijl hij zijn hoofd wat kantelde. "No offense, maar, je ruikt naar een gebruikte sportsok die in de tequila heeft liggen weken." zei de jongen met een klein lachje, waardoor ik ook even gniffelde en ik een hand door mijn haren haalde. "Maak je maar geen zorgen, de lucht van deze gore ballenbak wint het." grijnsde hij waarbij Dom mijn hand even beet nam en ik mijn blik even over onze handen liet glijden. "Daarbij ben ik veel te veel afgeleid door je knappe gezichtje." ik grinnikte even, al had ik mijn blik nog steeds op onze handen gericht. Mijn andere hand nam deze nu ook beet en ik liet mijn vingers even de omtrek aflijnen van zijn handen. Ze waren een beetje ruw, ruwer dan die van Joel en ook ietsje kleiner. Joel had gewoon abnormaal lange maar dunne vingers in mijn opinie, waarbij de topjes iets ruwer waren van het muziekbeoefenen. Wat Dominic deed wist ik niet precies, maar hij zag er me ook wel een artsy bean uit. "Nou, ik kan je geen ongelijk geven ik ruik naar seks en heb er niet eens wat gehad." kreunde ik zacht tegenpruttelen nog steeds mijn blik op zijn hand gericht waar mijn vingers nu even over de lijnen van zijn handpalm kietelden. " Ik ben een beetje wild gegaan in de nachtclubs vannacht, ik ben verzot op dansen en goede beats." sprak ik waarna ik Dominic weer aankeek. "En mezelf blut drinken dat het geen naam heeft." grijnsde ik vervolgens. Ik beet vervolgens echter op mijn lip, beetje knagend gezien het gedoe met Joel me nogsteeds op mijn maag lag en ookal vond ik het heerlijk om te flirten met Dominic, de verdoemde blondine bleef door mijn gedachten spoken. Dus veranderde ik maar het onderwerp. " Ik weet dat dit normaal een derde date kinda vraag is, maar hoe ben je eigenlijk in the house terrecht gekomen? En gewoon het antwoord being gay voldoet niet." grimaste ik waarna ik zijn hand losliet en me beter naar de jongen toedraaide, mijn best doen niet te verdrinken in deze oceaan van gekleurde ballen. "Tenzij je het er liever niet over hebt, dan mag je me je liefde voor wafels expliceren." grinnikte ik vervolgens.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20      ♥      Homosexual      ♥      At Wallaby Waffles      ♥      With Amor

Dominic was er inmiddels achter dat Amor net zo'n slechte smaak in humor had als hijzelf en kon zijn lach dan ook niet inhouden als de jongen weer een bijdehante opmerking maakte. Dat ze hier genoeg keuze in wafels hadden was geen geheim, toch zouden enkel die wafels zijn honger niet kunnen stillen. Het woord hongerig had eigenlijk een dubbele boodschap gehad. Dominic was ook hongerig naar wat romantiek in zijn leven. Amor deelde niet alleen dezelfde humor met Dominic, maar zo ook zijn kinderachtige gedrag. Zodra Dominic een glijbaan of ballenbak zag moest hij er mee spelen, geen twijfel mogelijk. Gelukkig dacht Amor er ook zo over anders had Dominic hier alleen gelegen. Dominic grinnikte om Amor zijn opmerking en schudde kort zijn hoofd. "Lul niet, ik geloof niet dat de laatste dat jij met ballen bezig bent geweest zo lang geleden is." plaagde hij de jongen alvorens hij één van de balletjes behendig op Amor zijn hoofd liet belanden. Dominic zijn lach veranderde in een verbaasd geluidje toen hij door Amor zich naar achter liet vallen en hij meegetrokken werd. Hij landde praktisch óp Amor, iets waar hij wel vrede mee had. Dominic kon een lach niet inhouden na de opmerking van de jongen en liet zijn voorhoofd even op Amor zijn borst rusten. "Shit, dat blijkt maar weer dat je me aardig aan het veroveren bent." zei Dominic terwijl hij Amor zijn ogen nu van dichtbij bestudeerde. Dominic rolde snoof even en rolde met zijn ogen. "Oh, dus je bent er zo een." grinnikte hij. De weg naar Dominic zijn hart bevatte slechte en inapropriate jokes dus Amor was wel degelijk goed op weg. Dominic zijn belachelijk brede glimlach veranderde voor enkele seconden in een wat verbaasde blik toen Amor bezig was met zijn handen. Dominic beet even kort op zijn lip alvorens zijn glimlach weer terug keerde. Het was een aandoenlijk gezicht hoe Amor zo gefocust bezig was met zijn hand. Dominic pruilde met Amor mee. "Aw, arm ding, wat verschrikkelijk. Wil je erover praten?" grijnsde hij. "Hmh, zoiets verklapte de lucht al ja." grinnikte hij zacht alvorens hij weer aandachtig naar Amor luisterde. Het klonk alsof hij een aardig drank probleem had, iets wat hij hem niet kwalijk kon nemen. De meesten in the House hadden wel last of last gehad van een soort verslaving. Amor leek het niet langer meer te willen hebben over dit onderwerp en veranderde deze dan ook. Dominic zijn mondhoeken schoten weer iets omhoog na Amor zijn volgende woorden. "Date? Is dit een date meneer Chesterfield?" vroeg hij de jongen grijnzend. "Dit moet dan wel echt by far de meest romantische date zijn die ik ooit gehad heb." treiterde hij de jongen. "Ja maar Amor," zei Dominic gespeeld serieus. "Ik bén gay." grijnsde hij en stak zijn tong naar Amor uit, wetende dat dit niet het antwoord was waar hij op wachtte. "Oké, oké, ik zal eerlijk antwoorden. Mits we daadwerkelijk die derde date bereiken." grijnsde hij. Hey, hij moest wel een stok achter de deur hebben voor Amor een ander slachtoffer zou vinden om de ballenbak mee in te duiken. "Het antwoord is simpel." zei Dominic nonchalant en haalde kort zijn schouders op. "Anders had ik nu onder de grond gelegen in plaats van hier." zei hij luchtig terwijl hij zich bezig hield met de kraag van Amor zijn shirt. "Met een extreem homo fobische en alcoholistische vader leven als je definitie van gay bent werkt niet echt." lichte hij zijn antwoord toe. Het was niet dat hij er niet over wilde praten dat hij zo weinig informatie gaf, er was gewoon niet veel meer over te vertellen. Daarbij wilde hij er ook niet meer woorden aan vuil maken dan nodig was. Het lag in het verleden en hij was blij dat het over was en hij hier nu met een van knapste jongens die hij ooit had gezien in de ballenbak lag. "Die is ook simpel," grijnsde Dominic waarna hij zacht op het puntje van Amor zijn neus tikte. "Wie houd er nou niet van wafels?" zei hij. Hierna nam Dominic een voorbeeld aan Amor en maakte zich het ook comfortabel en staarde nu naar het plafond. "En, mag ik jou hetzelfde vragen of wacht ik daar beter mee tot onze derde date?" vroeg Dominic. Dominic was net het aantal vettige vlekken op het plafond aan het tellen toen ineens een gezicht zijn zich belemmerde. Hij schrok van het plotselinge aanzicht en ging van schrik rechtop zitten. "Wij moeten u verzoeken om het pand te verlaten, u bezorgt nogal wat overlast." Voor enkele seconden was Dominic te erg met stomheid geslagen om te antwoorden. Ze leefden wel op naar hun naam. Dit was het meest kinderachtige kinderrestaurant wat hij ooit meegemaakt had. Dominic kon wel stennis gaan staan maken maar hij zou ze meer pijn doen door hem als klant te verliezen, Dominic kwam hier namelijk geregeld. "Prima," zei Dominic kortaf waarna hij Amor aan zijn hand omhoog trok en samen met hem uit de ballenbak stapte. "Ik ga achteraf toch veel liever bij een restaurant eten wat niet homo fobisch is." zei Dominic extra hard zodat de rest van de klanten het ook konden horen. Dominic wist dondersgoed dat het wel degelijk kwam om het feit dat Amor en hij samen in de ballenbak lagen, het was namelijk niet echt een goed advertisement twee jongens die lagen te "rollebollen" in de ballenbak. Aan de ene kant snapte Dominic het dan ook wel. Hij wilde er wel op een volwassen manier mee omgaan maar zijn mond was hem voor geweest. Hij trok Amor mee naar buiten en dacht er niet over na om zijn hand buiten lost te laten. Hij kon het niet laten om toch even in lachen uit te barsten, het was namelijk allemaal best komisch. "We kunnen ook wat meenemen en op de kamer op eten? Genoeg plekken die wafels verkopen." grijnsde hij naar de jongen.

---

How far is far

---

Het was het eerst sinds de breakup met Joel dat ik echt nog eens goed met een iemand had kunnen lachen en chillen zegmaar. Met Harper was de kans al snel dat het onderwerp Joel te boven kwam drijven of ik de blondine daadwerkelijk tegen kwam en met de meiden was het ook wel leuk natuurlijk, maar moest ik mijn schaamteloze gedrag inhouden en als ik bij Phoenix kwam aankloppen zat de vervelende Liam doodsblikken naar me te vuren dus het wel wel fijn om mijn nieuwe roomie beter te leren kennen hier in het ballenbad. Dominic leek er zeker geen erg in te hebben om bovenop me te belanden, al wist ik niet zeker of ik hem als een top zijn aanzien met zo'n kontje zag hij me er eerder een goede bottom uit. "Shit, dat blijkt maar weer dat je me aardig aan het veroveren bent."zei de jongen terwijl hij zijn voorhoofd even tegen mijn borstkas liet leunen waarna hij rollend met zijn ogen lachte op mijn opmerking. De jongen deelde mijn sense of humor wat altijd wel een plus was, het stoorde me altijd als ik ge-sushed werd omdat ik een zoveelste sexopmerking maakte in een eettent. Helloo het was niet alsof deze kiddo's besmet zouden worden met het 'gayvirus'. "Aw, arm ding, wat verschrikkelijk. Wil je erover praten? Hmh, zoiets verklapte de lucht al ja." sprak de jongen toen ik hem had verteld dat ik niets had gescoord gisteren wat me deed lachen. " Hmm ik denk dat het wat aan mij lag, ik ben een beetje picky ya know." grimaste ik naar de jongen "Ik ga niet met de eerste de beste het ballenbad induiken." vervolgde ik luchtig en grijnsde uitdagend naar Dominic alvorens ik hem vroeg hoe hij in the house beland was.
"Date? Is dit een date meneer Chesterfield?" vroeg hij me plagend terug "Dit moet dan wel echt by far de meest romantische date zijn die ik ooit gehad heb." rvervolgde Dom waardoor ik even grijnze en hem een plagend duwtje haf. "Ja maar Amor," vervolgde de jongen dan serieus waardoor ik mijn wenkbrauwen even ophaalde en me iets beter naar de jongen toedraaide, benieuw naar wat hij te zeggen had. "Ik bén gay." deze woorden deden me lachen waarna een lachende "Oh fuck off" mijn lippen verliet en ik een balletje naar de jongen toegooide. Me zo in spanning laten was rude, ik was een nieuwsgierige jongen en werd niet graag aan het lijntje gehouden. "Oké, oké, ik zal eerlijk antwoorden. Mits we daadwerkelijk die derde date bereiken." grijnsde hij en ik beet grijnzend op mijn lip. Meerdere dates met Dominic zou ik wel zien zitten als ze allemaal zo simpel verliepen als deze. "Het antwoord is simpel.Anders had ik nu onder de grond gelegen in plaats van hier." sprak de jongen luchtig waardoor mijn mond bijna open viel, het feit dat hij het er een beetje nonchalant uitgooide dat de dood een ander gevolg zou kunnen zijn intrigeerde me ergens, maar knaagde ook wat. Dom vermeed mijn blik even en leek zich bezig te houden met mijn shirt. "Met een extreem homo fobische en alcoholistische vader leven als je definitie van gay bent werkt niet echt." vervolgde Dominic en ik knikte even begrijpend. Moest geen simpel leven zijn, ik kende min of meer iedereens orgins story in het huis en werkelijk niemand van ons had echt een prettig leventje gehad hiervoor. Het was soms oneerlijk. Waar ik zelf nog na die vier jaar hier nog moeite heb om mijn verhaal te delen, leek het voor Dominic er zo zorgeloos uit te glijden wat me ergens wel intrigeerde en ervoor zorgde dat ik de jongen wel kon vertrouwen. Het zette me evenals aan het denken, als Dom zo simpel kon zeggen dat hij vermoord zou geweest zijn door zijn vader, waarom kon ik Joel dan niet vertellen dat ik een junkie was in mijn verleden. Mijn blik gleed afwezig naar de roze pluk in zijn donkere haren. Dominic beantwoorde ook mijn wafel vraag wat mijn gedachtestroom even leek te blokkeren waardoor mijn mondhoekjes weer omhoog krulden en ik mijn blik terug op zijn gezichtje richtte.
Ik kreeg een 'boop' op mijn neus waardoor ik meteen weer afgeleid geraakte door de jongen die me met een brede grijns aankeek. "Die is ook simpel, Wie houd er nou niet van wafels?" zei hij en ik knikte instemmend. "Beste antwoord Mr O'Connel" sprak ik quasi streng alsof er een fout antwoord bestond.
"En, mag ik jou hetzelfde vragen of wacht ik daar beter mee tot onze derde date?" vroeg Dominic over mijn geschiedenis waardoor ik me ook weer op mijn rug rolde en een paar balletjes aan de kant gooide. Ik wilde net mijn mond openen toen er een met acne besproeid gezicht zich boven ons hooverde. Dominic leek op te schrikken en ik keek de dame enkel met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Wij moeten u verzoeken om het pand te verlaten, u bezorgt nogal wat overlast." klonk het waardoor ik even met mijn ogen rolde. Ze moesten natuurlijk weer alle pret verstoren. Mijn blik gleed naar Dominic die er kortaf een "Prima," uitsneerde waarna hij mijn hand nam en we overeind hielp. Gezien we niet langer welkom waren ging ik ze ook geen goede revieuw geven. "Ik ga achteraf toch veel liever bij een restaurant eten wat niet homo fobisch is." zei de jongen naast me luid waardoor enkele ouders en hun kids ook opkeken en luid begonnen te roezemoezen. Ik griste echter nog een blauwe bal dat verloren was gelopen van de grond vooralleer we het restaurant verlieten. "Bij nader inzien hadden ze hier toch geen lekekre wafels." zei ik met een opgtrokken neus en lachte toch even om het feit dat we zijn buitengegooid in een fucking kinderrestaurant.
"We kunnen ook wat meenemen en op de kamer op eten? Genoeg plekken die wafels verkopen." grijnsde Domenic waardoor ik teruggrijnsde naar de jongen en een zacht kneepje in zijn hand haf. "Hmm ik heb een beter idee." sprak ik bedenkelijk waarna ik de blauwe bal aan de jongen had. "Volg mij!" kirde ik vrolijk waarna ik nu eens de jongen achter me mee sleurde naar één van mijn lievelingsplekjes ookwel bekend als het park. Ze verkochten er van die suikerige belgische wafels maar ook ijsjes en suikerspinnen. Echter was het niet naar een wafelkraampje dat ik de jongen bracht, maar naar de grote schommelband waar je gemakkelijk met twee kon opzitten. Ik had joel hier ook al een aantal keren heen gebracht, maar ons plekje was toch bovenop de klimtoren iets waar ik niemand anders naartoe wou brengen voor het moment.
Eens bij de schommelband plofte ik me erin en trok Dom lekker op mijn schoot. Hier liepen er ook wel kinders rond, maar niet zo veel rond dit uur in de morgen. "Dus verhaaltjes tijd over de kleine baby Amor." begon ik bedenkelijk terwijl ik met mijn been ons wat afduwde zodat we kwamen te schommelen. "Het is een best lang verhaal dus eh, ik zal het ook iets inkorten." grimaste ik lichtelijk. "Zo'n drieëntwintig jaar geleden werd ik als baby gevonden door de liefste vrouw van de hele wereld, mijn moeder. Mijn biologische ouders moesten al sinds hun eerste blik op mijn niets van me weten dus dat is altijd fijn." ik haalde mijn schouders op al brnadde het toch een beetje na in mijn keel. "Mijn mams was zo lief ze adopteerde me en haf mij de naam Amor. Amor komende van haar man die ze een aantal jaar ervoor verloren was, maar ook naar de god van de liefde gezien ik haar hart gestolen had." ik grinnikte even en schonk Dom een knipoogje. "Helaas moest ik vroeg afscheid van haar nemen, ze eh... kreeg een beroerte doen ik acht was, ik kon haar niet helpen heck ik was een kind, en zonder pardon gooiden ze me een weeshuis in. Niemand wilde mij , behalve mijn mams dus ik bleef maar in die verdomde plek zitten tot ze me eruit gooiden." ik was er nog steeds bitter over en twijfelde of ik Dom zou vertellen over wat er daarna gebeurde, dus hield ik het ook kort. " Laten we zeggen dat ik er ook niet meer zou zijn als Lady Felicia me niet zou gevonden hebben, leven op straat is geen geintje." ik wende mijn blik wat af en wreef even over mijn arm, ik had een shirt aan met langere mouwen, waardoor de kleine littekentjes ook niet te zien waren en maar goed ook. Ik wilde niet nog mensen wegjagen omdat ik een junkie hoorde te zijn, nou ja hardcore junkie gezien ik nog een zakje wiet had zitten in mijn kontzak. "En nu zit ik hier al een eindje en heb ik er een zeer leuke roomie bij." grijnsde ik vervolgens waarna ik Dominic een knipoogje schonk. "Okay maar nu weer over jou, ben je een top of bottom?" leek me een goeide vraag om mijn roomie beter te leren kennen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Na een lange ochtendwandeling was het altijd fijn om onder de douche te staan en nog even terug te denken aan de mooie zonsopkomst die ik had gezien. Ondanks dat ik dit elke dag deed, bleef het me iedere keer weer bewonderen hoe prachtig het was . Dat was dan wel een van de voordelen van autistisch zijn, je kan honderd keer dezelfde serie kijken of elke dag voor maanden dezelfde zonsopkomst zien maar je raakte er nooit verveeld door. Er was altijd wel net iets anders wat mijn aandacht trok. Nadat ik de shampoo uit mijn haar had gespoeld, draaide ik de kraan dicht en stapte voorzichtig op de koude tegels buiten de douchekabine. . Mijn buik knorde, een teken dat ik honger had. De kleren die ik vanmorgen had klaargelegd, lagen nog perfect waar ik ze had neergelegd. Een netjes, opgevouwd stapeltje. Ik deed mijn haren in de nog deels beslagen spiegel en verliet toen de badkamer opweg naar de keuken voor een welverdiend ontbijtje. Eenmaal beneden aankomen trof ik wat jongens in de woonkamer aan.       'Goedemorgen, lieverds,' sprak ik opgewekt. "Iemand die ook pannekoeken wilt?' vroeg ik aan niemand in het bijzonder. De typische geur van vette hap had mijn neusgaten bereikt en mijn blik viel op Manuel die wel vaker ontbeet met ongezonde burgers en ander junkfood, niet echt mijn ding, zeker niet zo vroeg in de ochtend. Quasi-afkeurend schudde ik mijn hoofd, terwijl ik de koelkast opende en alle spullen die ik nodig had op het aanrecht zette. Vervolgens opende ik enkele kastdeuren om een kom te pakken om het beslag in te mixen, en een koekenpan om het in te bakken. Als laatste pakte ik een kookboek en bladerde naar de juiste bladzijde voor het recept. Braaf las ik de stappen door, gooide ik alle ingrediënten in de kom en begon te mixen met een garde.

---

• His arms feel more like home than any house ever did. •