[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Het was het begin van het schooljaar, wat betekende dat ik weer om 6 uur 's ochtends in de gymzaal stond om 2 uur te trainen voor school, omdat ik na school geen tijd meer had om te turnen, omdat ik dan cheertraining had. Het was niet helemaal makkelijk, maar het was het meer dan waard. Ik wilde geen van beiden opgeven, en hierdoor kon dat. Dat hoopte ik in elk geval, want op school had ik verschrikkelijk nieuws gekregen. Er was nog maar geld voor ofwel cheering en lacrosse ofwel glee club. Ik had geen idee waarom een stel zingende nerds evenveel geld kregen als twee teams met atleten die de school ook nog eens nationale bekendheid gaven buiten hun eigen niche. Fuck die nerds. Die konden ook gewoon gaan zingen in het buurtcentrum ofzo, daarbij was daar toch ook geen studiebeurs mee te verdienen. Cheering was mijn kans op een beurs, en ik was vast niet de enige. Daarbij zouden twee teams worden afgeschaft omdat een aantal sukkeltjes niet 10 minuten wilden lopen na school om ergens anders te zingen. Ik was niet snel agressief of boos, maar dit maakte echt mijn bloed aan het koken. Tijdens de lessen deed ik mijn best om op te letten, maar het lukte niet helemaal lekker, vooral om deze bom die ze hadden laten vallen, maar ook om mijn ex samen te zien met iemand waarvan ik had gedacht dat ze een vriendin was. Het grootste probleem was dat we 10000% samen moesten werken en alles moesten geven om die nerds te laten zien wat hun plaats was. Ik kon niet boos op haar zijn, maar elke keer als ik ze samen zag was het nog altijd een steek door mijn hart. Het ging wel iets beter, maar dit was verraad van de hoogste orde en ik wist niet of ik haar ooit zou kunnen vergeven. Toch zou ik haar in elk geval tijdelijk te vriend moeten houden om mijn passie en mijn kans op een vervolgopleiding veilig te stellen. Na de laatste bel snelde ik naar het trainingsveld. Er stonden nog geen tijden, maar ik ging er maar vanuit dat we wel moesten komen. Mijn kleding lag in mijn locker, maar voor nu stormde ik gewoon door naar het veld. Daar hoopte ik de coach aan te treffen, maar ik viel even stil in mijn gang toen ik precies degene zag die ik niet had willen tegenkomen, zeker niet met Ronnie in de buurt, die nog iets verder stond. Ik slikte een paar keer om de brok in mijn keel en mijn trots weg te slikken, voor ik naar June en Kaylee liep. Gelukkig was June er in elk geval om me tegen te houden als het toch mis ging. "Fuck die losers! Wie denken ze dat ze zijn om überhaupt te denken dat ze meer recht hebben dan de TWEE teams die de fucking school op de kaart zetten." mopperde ik luidop. Ik was niet gekend voor mijn subtiliteit, en de meiden wisten dit ook. Als ze het niet zinden, gingen ze maar weg. "Daarbij hoe kan dit iets zijn waar over nagedacht moet worden door het bestuur? Iets waar we voor moeten strijden met die sukkels? Twee teams die tientalle mensen aan een studiebeurs kunnen helpen afschaffen om een veredelt achtergrondkoortje te laten bestaan? Zijn ze allemaal op hun achterhoofd gevallen ofzo?" Nee, ik was echt niet te genieten. Ik kon er gewoon echt niet bij dat dit kon gebeuren. Hopelijk kon de coach duidelijkheid scheppen, want dit was gewoon niet okay.

[ bericht aangepast op 11 aug 2019 - 13:18 ]

---

Bowties were never Cooler

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

"Ik weet gewoon veel van winnende tactieken af, Roger." Een huivering ging door mijn lichaam heen eens mijn broerlief mijn oh zo geweldige naam uitsprak. Clyde wist dat hij me hiermee niet al te blij maakte en ik vernauwde mijn blik even naar de jongen. Echter werd ik meteen afgeleid door de andere musketier waardoor Clyde geluk had dat ik hem geen snerende opmerking terugschonk. "Ronnie en Nick Unstopable, Bro, geen enkele tegenstander krijgt een bal in onze goal." zei Nick trots nadat Nick mijn mooie haren in de war had gebracht, waarna Clyde hem dezelfde behandeling terughad na Nick een dikke smakkerd op zijn voorhoofd te geven en de jongen grijnzend een schatje te noemen. "Weet ik, Het gebeurt vanzelf."was Nick antwoord daarop en k zag Coach al zuchtend met zijn ogen rollen. Tja hij kan er niet veel aandoen dat we net een stelletje kleuters waren. En natuurlijk zou Nick , Nick niet zijn dat hij Clyde nu terugpakt voor zijn actie met mij net, door de jongen liefkozens Charliesnoesie te gaan noemen waardoor ik natuurlijk weer strijk lag.
Echter voor aleer de visieuze cirkel van geplaag en geteister tussen ons drie ook maar iets verder kon gaan, verprutste Ezra het voor ons door zich gewoon in onze omgeving te begeven… Oh boi…
Doordat ik eigenlijk de Glee jongen negeerde, had ik gehoopt dat Clyde en de andere het ook zouden doen. Nick ging er vooral mee in met mij en ging ook vrolijk verder praten met onze Coach. µechter wanneer Nick zich omdraaide om ook Clydes mening over het onderwerp te horen sprak de jongen een vragende “Clyde?” uit waardoor ik al kon vermoeden dat Clyde in uiterste woede achter Ezra aangegaan was. Stiekem hoopte ik dan ook dat Nick het gewoon ging negeren en dat ik even niet meegesleurd werd…
Dit verlangen groeide echter meer en meer toen ik in de verte drie van mijn favoriete cheerleaders spotte. June, Kayle en Lexie stonden wat verderop te praten en met alle liefde had ik me graag even bij de dames gevoegd. "Uh-oh," Nick haalde me even uit mijn gedachten en ik moest de vlaag van teleurstelling in mijn onderbuik even onderdrukken toen ik naar Nick keek die Clyde wilde gaan zoeken. "Oh fuck, oh fuck. Komaan, bropower," Zei Nick tegen me en ik keek hem even moet een pruillipje aan. “Nog eventjes?3 mompelde ik met enige tegenzin al hoorde Nick me niet gezien hij zich al tot Coach had gericht. Met een lichtte zucht haade ik een hand door mijn blonde haren heen en richtte ik nog een laatste blik op Kaylee en Lexie, vooralleer ik Nick achtervolgde in de richting waar Clyde hoogstwaarschijnlijk heen gelopen was.
"Slechte dag?" vroeg Nick me doelend op Clydes humeur en ik knikte. “Nogal, het nieuws ligt hem al zeker niet goed.” Zei ik tegen Nick. “Mij ook niet bepaald tho.” Vervolgde ik zacht, het was onvermijdelijk geweest, maar Nick had me al eens zien optreden met de Glee club. Hij kwam namelijk kijken naar Laurel en Layla en coach Vascez vond het niet kunnen dat ik me laatste moment eronder uit wilde gaan wurmen… Hierdoor weet Nick van mijn geheimpje, al had hij gezworen het niet tegen anderen te vertellen. Onze bro pact. Lang zoeken was het niet tot we Clyde vonden, die Ezra al vol geweld tegen de lokkers aangedrukt hield. Ik keek dan ook wat schaapachtig toe hoe Nick zich tussen de twee jongen wurmde. "Woah woah woah," Here we go… "Ga nou geen stoten uithalen op de eerste schooldag," Sprak Nick vervolgens, en ik facepalmde mezelf even, dat was niet de manier. Nick schonk me een blik als teken dat ik moest inspringen en ook Clyde draaide zich met een opgetrokken wenkbrauw even aan. Clyde haalde zijn armen nietsbegrijpend in de lucht waarna hij ‘Waarom?’ naar me miemde met zijn lippen en ik mijn schouders nietbegrijpend ophaalde. Ik wist wel dat Nick geen grote fan was van Bullying, maar om eerlijk te zijn, Ezra had er net ook echt om gevraagd… Op ons veld komen, Clyde uitdagen met een nogal vaag verwijt? Nee moest ik Clyde zijn zou ik de jongen ook we een mep willen verkopen. Alleen had ik gehoopt dat het niet op de eerste verdomde schooldag was.
"Luister, ik weet niet wat er net gebeurde, maar het is gewoon geen slim idee om Clyde uit te dagen," "Nick..." zeurde Clyde vervolgens, waarna een zucht mijn lippen verliet en ik sloompjes naar de jongen liep. "Waarom zou je dat trouwens doen?" vervolgde Nick nieuwsgierig waarop Clyde kattig antwoorde . "Omdat hij jaloers is." Clyde sloeg nijdig zijn armen over elkaar en ik schonk mijn broer een steunend schouderklopje. Ik moest wel eerlijk toegeven dat ik het was vreemd vond dat Clyde zich redelijk rustig hield… Ik had eerder al een inelkaargeslagen Ezra verwacht, nog geen 20 minuten geleden dat hij datzelfde lot bijna aan een junior toegediend omdat hij Clyde vreemd had aangekeken… "Of niet soms , Ezzie?" Vroeg Clyde vervolgens uitdagend aan Ezra en ik keek de jongen nu ook even met een waarschuwende blik aan. "Ezra hier kan het gewoon niet hebben dat ons team meer kans maakt dan dat koortje van hun." Voegde Clyde eraan toe waarna hij naar Ezra toeliep. Hierdoor gleed mijn hand ook van zijn schouder af en lande slapjes naast mijn lichaam heen.
“Sowieso.” Sprak ik ietsje kil. “ Misschien wil hij de Valley vipers wel joinen, al zou je eerder een venom zijn Ezra, no offence.” Sprak ik, om Clyde ook wat te plezeieren , waarna ik mijn arm in die van Nick haakte en Clyde nu ook een lichtelijk strenge blik toewierp. “Komaan jongens, Coach zal niet blij zijn. Laat hem toch, hij heeft al genoeg schaamte met zijn glee club.” De laatste woorden verlieten wat stiller mijn mond, waarna ik koppig Nick al probeerde mee te trekken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

JASON LEONARD RENFIELD

---

Laurel was duidelijk ongemakkelijk door mijn statement, waardoor ze eerst mijn blik vermeed. Haar handen hadden zich echter wel op de mijne gevonden, terwijl ik het deuntje van Chasing cars speelde. Voor Laurel leek dit haar wat te helpen om de toetsen vanbuiten te leren, dus zei ik er niets van. Ik was geen fan van lichamelijk contact, maar een opportuniteit om muziek te leren ging ik de dame niet ontnemen.
Echter na even opende Laurel dan toch haar mond waardoor ik haar een nieuwsgierige blik schonk en stopte met spelen. ”Wat wil je dat ik daarop zeg?" Vroeg ze me niet wetend wat te zeggen en ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. “De waarheid.” Beantwoorde ik haar neutraal terug. "Er zijn geen winnaars in dit scenario. Iedereen verliest, de één simpelweg wat meer dan de ander. Het is gewoon helemaal fu-" Laurel stopte midzin al was ik ergens toch aangenaam verrast dat ze eindelijk eens haar eerlijke gedachtes deelde. Niet de zoetsappige zooi om iedereen te vriend te houden. Mijn blik brandde nog een luttele seconde langer op Laurel vooraleer ik mijn blik op Coach Vascez liet glijden die de blondine net de mond had gesnoerd.
"Taalgebruik, juffrouw Hanson," sprak Mevrouw Vascez, die haar spullen op haar tafeltje legde, waarna ze de groep even aankeek “Maar in essentie ben ik het met je eens. Ik ga er niet om liegen jongens, op dit punt voelt het alsof we een mirakel kunnen gebruiken," ging de vrouw verder. "Daarom gaan we deze week rond het thema "Hallelujah" werken. Ik verwacht tegen het einde van de week van iedereen een nummer, eender welk nummer dat bij dat woord in je op komt. Oh, en ik wil geen dertien covers van Jeff Buckley horen." Een zachte lach verliet supiel mijn lippen, al was ik niet helemaal fan van het thema. Ik was niet echt gelovig, maar ook wist ik dat een mirakel alleen niet genoeg zou zijn om de snakes uit onze buurt te houden... “Dat is flauw,” hoorde ik Layla grappend mompelen waardoor ik lichtjes grijnsde naar de brunette, waarna ik nog even keek wie er allemaal was. Echter misten we nog 3 man , vier als je Mr.Kobayashi meerekende. Echter was het niet heel moeilijk om uit te gaan rekenen met hoeveel we zouden zijn over een kleine tien minuten. "We wachten nog even tot iedereen er is en dan gaan we aan de slag." Sprak Coach al verliet een zucht mijn lippen. “Dan kunnen we nog lang wachten.” Mopperde ik. Harold had ik vandaag niet eesn gezien, Ezra kwam nooit echt super laat, zeker gezien hij de lead vocalist is en de dubbelspion zou heus zijn populariteit niet afgeven om hier te zijn. "S-solo?" piepte Laurel die haar handen van de mijne afhaalde, waardoor ik mijn handen nu even op mijn schoot liet rusten, terwijl ik mijn blik even richtte op de zwarte lak van de piano die onze reflecties weerhaf. "Jep," bracht Layla dan ook als antwoord uit. "Een solo." Erg behulpzaam. Ik stond op van het paniozitje en traagjes mezelf naar de andere instumenten bracht terwijl ik mijn blik over de verschillende delen liet gaan terwijl er verschillende liedjes door mijn hoofd gingen. Echter na twee minuten had ik het wel gehad met wachten waarna ik me weer omdraaide naar de andere. “Zullen we niet alvast beginnen? Ezra is vast ergens weet ik niet waar, Harold heb ik al een eindje niet gezien en laten we eerlijk zijn, Ronnie gaat heus niet komen.” Kwam er iets bitcherig over mijn lippen. Daarbij als die laatste zou horen van de opdracht zou hij nog zo idioot zijn om toch Jeff Buckley te nemen en de gaan debateren dat zijn versie van de eerste Shrek film afkomstig was. Want zo’n ezel was hij wel. Vervolgens nam ik een trompet op en bestudeerde de knoppen even bedenkend om ik Hallelujah van Panic at the disco misschien kon zingen om nog meer olie op het vuur te gooien.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

De eerste dag was altijd eentje waar ik naar uitkeek. De zomer was echt heel saai gewest en ik kon niet wachten om elke dag weer met de jongens op het veld te staan. De vakantie was verschrikkelijk geweest. Ik was heen en weer gesleurd door mijn ouders, terwijl ik veel liever met mijn zusje was gaan kamperen, maar als minderjarige had je die keuze niet. Ik was dus maar wat blij om de bel weer te horen en door de gangen te lopen en aan te kloten met mijn vrienden. De lessen gingen naar traag voorbij, terwijl ik alleen maar verlangend naar buiten naar het veld kon kijken. Ik had wel getrained in de zomer, maar alleen of met mijn zusje was dat toch anders, en ik had er veel minder tijd voor gehad dan ik had gewild. Nu kon ik er gelukkig wel vol in vliegen, en dat was ook nodig. Ik vond het heel sneu dat we nu moesten strijden voor onze subsidie met de Glee Club, maar er was no way dat we de Vipers ten onder lieten gaan om het voortbestaan van de Trebbles te verzekeren. Misschien kon Julia op pap inpraten om te zien of hij ze wilden sponsoren, maar de sportteams moesten toch echt blijven bestaan, zelfs als dat jammer genoeg ten koste moest gaan van de kunsten. Tijdens de lunch was me iets opgevallen aan Sienna. Ik kon er op dat punt niet zo goed mijn vinger op leggen, maar het bleef toch knagen. Zij wist van mijn problemen, maar ik ook van die van haar. Tot nu toe hadden we elkaar van tijd tot tijd ermee geholpen en zo na de vakantie wilde ik graag weten hoe het met haar ging. Gedeelde geheimen, gedeelde zorgen, en een gedeelde passie voor sport zorgde toch voor een vriendschap, die wat sterker was dan gewoonlijk. Toen de laatste bel ging pakte ik snel mijn spullen en snelde richting de kleedkamers. Ik zou haar hopelijk bij de training zien en haar even apart kunnen nemen. Ik was de deur nog niet door of ik hoorde bekende voetstappen achter me. Ik draaide me om met mijn hand op de klink en zag daar het meisje wat ik zocht. Ik pakte haar bij haar arm en trok haar mee de kleedkamer in. Er was verrassend genoeg niemand. Nu had de coach ons ook niet gezegd om in tenue te komen, dus daar kwam het waarschijnlijk door. Toch was het nu fijn, want dan hadden we wat privacy. Ik nam haar mee naar de bankjes achter de lockers en ging zitten. "Sorry om je zo mee te sleuren, maar het is lang geleden dat ik je heb gezien. Hoe was je vakantie? En hoe gaat het?" vroeg ik aan haar, terwijl ik was aan mijn eigen vingers plukte. Ik had echt moeite gehad om niet te drinken deze vakantie en het was twee keer zelfs mis gegaan, waar ik me enorm voor schaamde. Ik hoopte heel erg dat het haar beter af was gegaan, dat verdiende ze.

[ bericht aangepast op 11 aug 2019 - 14:46 ]

---

Bowties were never Cooler

Kaylee Felicia Whitesides • 17 • The Valley Vipers Cheerleader • With June&Lexie • outfit • Nadat Kaylee een opmerking had gemaakt over het feit dat de minste mensen getroffen zouden worden bij het opdoeken van de Glee Club, zag de blondine een kort knikje bij haar vriendin. June had vervolgens nog gezegd dat er nu niks anders op zou zitten dan keihard te gaan werken. Coach Graystone zou dit jaar nog strenger voor zijn team zijn en het zou Kaylee ook helemaal niet verbazen als er extra trainingen gepland zouden gaan worden. De poging van de blondine om de motivatie bij haar vriendin omhoog te halen leek te werken. Ze zag dat June een kort knikje gaf en er een glimlach rond haar lippen verscheen. "En vertrouwen is natuurlijk het belangrijkste," voegde June eraan toe. Door de woorden van haar vriendin verscheen er ook een glimlach op het gezicht van Kaylee. “Precies!” bevestigde ze enthousiast de woorden van June. De woorden van June waren terecht. Vertrouwen is belangrijk, maar op dit moment wist Kaylee niet of ze zichzelf wel kon vertrouwen. Gelukkig werd het onderwerp snel veranderd naar de vakantie. "Maar goed, even een leuker onderwerp: hoe is je vakantie geweest?" vroeg June. Kaylee voelde een korte aanraking op haar schouder en de lach van June stak haar aan om ook kort te lachen. "we hebben elkaar natuurlijk weer veel te weinig gezien." Het was elk jaar hetzelfde voor de twee vriendinnen. Tijdens het schooljaar hadden de twee de grootste plannen voor de vakantie. De twee waren er zelfs een keer samen uitgestuurd omdat ze liever hun vakantieplannen bespraken dan een oude documentaire over de Amerikaanse revolutie. De plannen waren geheel uitgewerkt, maar één belangrijke dingentje vergaten de dames altijd. Een datum. Zowel June als Kaylee, maar voornamelijk June, hadden hun vakantie al aardig volgepland met andere activiteiten. Dus er was weer een zomer voorbij gegaan waar de twee elkaar nauwelijks gezien hadden. Enkel een keer of twee toen ze beide bij de tweeling waren. "Dus, vertel op." Kaylee trok even een bedenkelijk gezicht. Waar moest ze beginnen? Aan het begin van de vakantie was ze met haar familie een weekje naar Miami geweest, maar meer had ze ook niet gedaan. Ze had haar vakantie voornamelijk thuis doorgebracht en was af en toe bij Ronnie op ‘bezoek’ geweest. “Okay, ik zal het kort houden, want volgens mij heb jij een veel actievere vakantie dan ik gehad,” lachte Kaylee. “De eerste week van de vakantie was ik Miami, Dat is een echte aanrader. Je zou daar..” Kaylee maakte haar zin niet af, toen ze zag dat er iemand hun kant op kwam. Het was Lexie. "Fuck die losers! Wie denken ze dat ze zijn om überhaupt te denken dat ze meer recht hebben dan de TWEE teams die de fucking school op de kaart zetten." Aan de manier waarop Lexie haar mening uitte, was haar mening over het nieuws duidelijk naar voren gekomen. Kaylee beet even kort op haar lip en wist niet of het wel verstandig was of zij degene moest zijn die iets tegen Lexie moest zeggen. Ze voelde dat ze werd bekeken en toen Kaylee zich omdraaide zag ze dat Ronnie nog kort hun kant opkeek. Lexie was echter nog niet klaar met het uiten van haar mening en mopperde verder, waardoor Kaylee haar weer de aandacht schonk. "Daarbij hoe kan dit iets zijn waar over nagedacht moet worden door het bestuur? Iets waar we voor moeten strijden met die sukkels? Twee teams die tientallen mensen aan een studiebeurs kunnen helpen afschaffen om een veredelt achtergrondkoortje te laten bestaan? Zijn ze allemaal op hun achterhoofd gevallen ofzo?" Mocht het nog niet eerder duidelijk zijn geweest, dan wist men het nu zeker. Lexie was het niet eens met de beslissing. Kaylee waagde toch de gok om een poging te wagen om haar oude vriendin proberen te kalmeren. “Het slaat ook nergens op Lexie,” sprak Kaylee kalm, Er was een twijfel of ze een hand op de schouder van Lexie moest leggen, maar dit besloot ze toch niet te doen. “Je zegt het zelf. Het zijn losers en wij gaan ze laten zien dat ze losers blijven. We gaan dit winnen. Ik had het net met June over de vakantie, hoe was die van jullie?” Kaylee hoopte door het onderwerp opnieuw terug te veranderen naar de vakantie dat Lexie wat zou kalmeren.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Op een vreemde manier voelde Ezra zich nu wel goed over zichzelf, Clyde had hem nog altijd geen klap verkocht en waarschijnlijk zei dat wel genoeg. Ezra verwachte ergens ook niet meer dat Clyde zijn vuist zijn gezicht zou raken, maar Clyde zijn lippen... die zouden die van Ezra nog wel eens kunnen vinden. "Uhm, nou, misschien die opmerking." hoorde Ezra Clyde zeggen toen Ezra opmerkte dat hij nooit de intentie had gehad Clyde zijn dag slechter te maken. Ezra haalde kort zijn schouders op, geneigd zijn hand door Clyde zijn donkere haren heen te halen, maar hij hield zich nog even in. Ezra wou Clyde, maar hij wist ook dat Clyde zo de andere kant op kon schieten en was dus nog een beetje voorzichtig met hoe hij de jongen benaderde. 'Ik moest toch op een manier je aandacht krijgen.' zei Ezra, terwijl zijn lippen een klein stukje omhoog krulden. 'Ik denk niet dat je me achterna was gekomen als ik gewoon had gevraagd of je even wou praten.' zei Ezra terwijl zijn ogen die van Clyde vonden. Ezra had gewoon geen idee hoe hij anders aandacht kon krijgen van Clyde.
"Fuck you…" siste Clyde, woorden die dreigend hadden kunnen klinken was het niet dat Clyde Ezra op dat moment dichter naar zich toe trok. Als Clyde hem echt een klap had willen verkopen had hij dit niet gedaan, want je kon van zo dichtbij nooit een beetje kracht zetten. Clyde zijn voorhoofd ruste tegen die van Ezra, Ezra voelde Clyde zijn warme adem al tegen zijn lippen terwijl hun ogen elkaar ontmoetten. Ezra besloot dat hij niet meer hoefde te wachten tot Clyde hem zoende, dit was genoeg, maar net op het moment dat hij het laatste beetje afstand tussen hen wou overbruggen werd Clyde ineens opzij geschoven door Nick, de held.
"Woah woah woah," Ezra kon een zucht niet onderdrukken terwijl hij naar Nick keek. Nick was dus wat we noemden een levende cockblocker, niet alleen in dit kleine moment, maar eigenlijk continu. Ezra gaf Nick de schuld van Clyde zijn verloren interesse in hem en nu hij even Clyde voor hem leek te hebben gewonnen moest de Lacrosse speler het opnieuw van hem af nemen. "Ga nou geen stoten uithalen op de eerste schooldag," zei Nick tegen Clyde, waarna Nick zich naar Ezra omkeerde. Ezra wist niet precies wat hij nu moest doen, Nick had waarschijnlijk in zijn hoofd dat hij Ezra had gered van Clyde, waardoor Ezra hem misschien dankbaar moest zijn, maar hij was alles behalve dankbaar. Ezra zou Clyde nooit expres bij zijn vrienden outten, hoewel Clyde hier wel altijd bang voor leek te zijn, maar hij ging zeker niet voor hem mee zitten spelen. Hoewel Ezra dan wel zijn geweldige acteer skills zou mogen showen.
"Luister, ik weet niet wat er net gebeurde, maar het is gewoon geen slim idee om Clyde uit te dagen," begon Nick uiteindelijk de les aan Ezra te lezen, Ezra rolde met zijn ogen. "Nick..." hoorde Ezra Clyde zeggen, maar Nick was helaas nog niet klaar. "Waarom zou je dat trouwens doen?" Ezra wou iets zeggen, maar Clyde was hem al voor. "Omdat hij jaloers is." zei de jongen, Ezra zijn ogen vonden die van Clyde die hem uitdagend aan keek. De opmerking was enorm dubbelzinnig, maar Ezra begreep niet helemaal waarom Clyde hem zou uitdagend aan wou keken, hij schonk de jongen dan ook dezelfde blik terug. Clyde had het inderdaad precies goed, hij was jaloers, maar hij was niet de moeilijkste. Hij zou het eerlijk toegeven dat hij jaloers was omdat hij Clyde leuk vond, maar dat Clyde Nick leuk vond. Het was echter Clyde die dit liever niet wou weten. "Of niet soms , Ezzie?" zei Clyde, terwijl hij terug naar Ezra liep, om dit maal zijn arm om Ezra zijn schouder te slaan, maar niet op de vriendschappelijke manier. "Ezra hier kan het gewoon niet hebben dat ons team meer kans maakt dan dat koortje van hun." Een schampere lach rolde over Ezra zijn lippen heen, terwijl hij Clyde zijn arm van zijn schouder af duwde. 'Oh ja, want jullie zijn zo'n goed en hecht team.' zei hij sarcastisch. 'Ik dacht dat één van de belangrijkste dingen binnen een team vertrouwen is, maar ergens denk ik dat dat bij jullie toch een beetje ontbreekt.' Ezra keek even van Clyde naar Ronnie die met Nick mee was gekomen, zijn woorden vooral gericht op de twee jongens. Je zou verwachten dat de tweeling elkaar hun geheimpjes wel toe vertrouwden, maar daar juist leek de verhouding nog het scheefst te liggen.
“ Misschien wil hij de Valley vipers wel joinen, al zou je eerder een venom zijn Ezra, no offence.” bracht Ronnie uit, Ezra trok kort zijn wenkbrauw op naar de jongen. 'Sorry, maar dat is gewoon laag, ik durf te wedden dat ik de helft van jullie team er nog uit speel ook.' zei Ezra zelfverzekerd, hoewel dit misschien een lichte overdrijving was. Ezra was nou eenmaal niet geweldig met een bal, maar wat atletisch vermogen betrof lag hij waarschijnlijk redelijk op dezelfde lijn als de jongens van het lacrosse team. Ezra spendeerde niet voor niets veel van zijn tijd op zijn danslessen en in de sportschool.
“Komaan jongens, Coach zal niet blij zijn. Laat hem toch, hij heeft al genoeg schaamte met zijn glee club.” zei Ronnie, Clyde schudde kort zijn hoofd toen hij deze opmerking van Ronnie hoorde, dit was dus precies de reden dat Clyde deze jongen helemaal niet in 'zijn' glee club wou hebben. Hij had geen greintje loyaliteit naar de club, Ezra moest toegeven dat Ronnie echt wel talent had, maar zijn attitude naar de club toe kon Ezra maar slecht hebben. 'Oh ja ik zal snel naar mijn beschamende club toe gaan, hopelijk zijn alle leden er.' zei Ezra, terwijl hij zijn blik kort liet kruizen met die van Ronnie wetend dat de jongen waarschijnlijk niet de moeite zou nemen om op te komen dagen. Wat Ezra betrof mocht hij op dat lacrosse veld blijven ook.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

What the fuck. Sienna kon nog steeds niet bevatten wat er gebeurd was en de uitspraak bleef maar door haar hoofd galmen. Wat als het sportteam en daarmee de cheerleaders echt opgeheven werden? Het maakte haar nerveus. Zonder de cheerleaders stelde ze immers nog maar weinig voor hier. Na een lichte aarzeling had ze dan ook besloten om tijdens de training hopelijk Ronnie even apart te nemen en anders hem een berichtje te sturen om te informeren naar zijn plannen vanavond. Ze had afleiding nodig en niet één of ander meidenavondje waar ze stomme chickflicks keken.       De nervositeit had meteen haar eetlust weggenomen waardoor ze haar lunch weer had geskipt. Terwijl ze de kleedkamer deur achter zich dicht trok en ze begon te lopen richting het veld - ze was schijnbaar de eerste maar dat deerde haar niet - haalde ze haar telefoon tevoorschijn en zocht ze naar een naam. Tot ze ineens aan haar arm gegrepen werd en in een kleedkamer werd getrokken. Sienna kon nog net voorkomen dat haar telefoon op de grond belandde en keek verward op naar de schuldige. Gus.       Zwijgend liet ze zich meeslepen naar de bankjes achter de lockers, waar de jongen plaats nam. Even keek ze met een zucht op hem neer maar ze wist dat ze het niet over haar hart kon krijgen om ervandoor te gaan - hij zou haar niet zo meeslepen als hij behoefte had aan een gesprek en Sienna wist donders goed dat hij alleen met haar over zijn probleem praatte. Net zoals zij met hem deed.       ''Sorry om je zo mee te sleuren, maar het is lang geleden dat ik je heb gezien. Hoe was je vakantie? En hoe gaat het?'' Zwijgend bestudeerde ze hem terwijl hij aan zijn vingers plukte en ze schudde haar hoofd.       'Maakt niet uit, you need to talk.' Het was geen vraag, het was een conclusie. 'Met mij? Prima,' Het was een leugen en hoewel ze wist dat het tegenover Gus niet nodig was om te liegen leek hij meer behoefte te hebben aan dit gesprek dan zij op het moment. 'Met jou? Volgens mij niet goed. Niks persoonlijks maar je ziet er shitty uit,' Sienna liet zich naast hem op het bankje zakken maar plaatste haar benen elk aan één kant van het bankje zodat ze zijn kant op gedraaid zat en ze hem aan kon kijken. Haar telefoon had ze ergens achter zich gelegd op de bank. Het maakte haar nerveus dat ze in een kleedkamer op school zaten en er elk moment iemand binnen kon lopen maar anderzijds; wat was het ergste wat kon gebeuren als ze betrapt werden? Ze konden diegene heus wel wijsmaken dat ze een stiekem affaire hadden of iets in die richting, dat zou nog geloofwaardiger zijn dan de therapeutische gesprekken die ze daadwerkelijk met elkaar hadden.       'Is het mis gegaan?' Ze nam zijn hand vast om het gepulk te stoppen en hield haar blik vragend gericht op zijn gezicht.

---

Camilia hoorde de opmerking van Mevrouw Vascez op Laurel en hoe ze verder ging praten over de opdracht. "Maar in essentie ben ik het met je eens. Ik ga er niet om liegen jongens, op dit punt voelt het alsof we een mirakel kunnen gebruiken, Daarom gaan we deze week rond het thema "Hallelujah" werken. Ik verwacht tegen het einde van de week van iedereen een nummer, eender welk nummer dat bij dat woord in je op komt. Oh, en ik wil geen dertien covers van Jeff Buckley horen. We wachten nog even tot iedereen er is en dan gaan we aan de slag." Ze hadden in Camilia's ogen beiden gelijk in dat er een wonder voor nodig was om te winnen. Dat was duidelijk. In haar hoofd begon ze al na te denken over liedjes die bij het thema zouden kunnen passen. Ze wist niet of het thema veel zou helpen uiteindelijk, maar dat stopte haar motivatie niet meteen. "S-solo?" hoorde ze Laurel zeggen. Dat was niet meteen zo opgevallen bij Camilia, maar nu ze het zo zei was dat wel een goed punt. En waarschijnlijk ook de reden waarom Laurel haar nu aankeek, omdat ze haar stem niet graag liet horen. Terwijl ze als groep misschien nog iets van een kans hadden om te winnen met zo'n stem erbij. 'Jep," had Layla ondertussen droog geantwoord. "Een solo." Dat was het punt van de vraag niet helemaal. 'Wat de boodschap vast mooi over kan brengen, maar kunnen duetten dat niet net zo goed?' vroeg Camilia aan Mevrouw Vascez. Het was dan enkel minder zingen en niet helemaal niet zingen, maar het maakte de opdracht misschien wel iets makkelijker voor Laurel. Dat was tenminste Camilia's intentie met de vraag.

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

---

Sienna leek niet over zichzelf te willen praten, al zag ik prima dat niet alles goed ging. Net zoals zij kon zien dat het met mij niet super ging. "Een vraag ontwijken met een tegenvraag. Well played, Coleman. Maar ik wil zo nog steeds weten wat er is, want ik ben niet de enige die er miserabel uitziet." zei ik tegen haar. Dit was een tactiek die ik over de jaren had geperfectioneerd, en het was geen pretje dat het nu tegen me werd gebruikt. Ik wilde nog altijd weten wat er met haar speelde. Daarbij had ik evenmin zin om over mezelf te praten, maar ergens had ik het gevoel dat ik niets uit haar zou krijgen als ik niet eerst zelf het woord nam. "Ik vertel dit alleen omdat ik er vanuit ga dat je daarna ook eerlijk bent tegen mij. En anders ga ik jee gewoon als een geest achtervolgen tot je me vertelt wat je dwarszit." Het kwam er een beetje als een geintje uit, maar ik meende het zeker wel. Ik ging haar niet laten afglijden terwijl zij mij wel bleef pushen om op het rechte pad te blijven. Pas toen ze mijn handen pakte had ik pas echt door dat ik aan mijn vingers zat te plukken. Oops. Ik keek beschaamd naar mijn handen en dacht er nog heel even aan om haar te pushen om eerst te praten, maar ik was bang dat ze dan al helemaal niets meer zou zeggen. Misschien was het maar het beste om wat informatie te delen om haar aan het praten te krijgen. Ik was namelijk best bezorgd op dit moment, bijna meer dan mijn schaamte over mijn eigen problemen. Bijna. "Ach, vader is nog altijd vader en de scheiding is nog altijd de scheiding. Het wordt alleen erger nu ik bijna klaar ben van school. Dus ja, het is misgegaan en goed ook, maar het gaat wel weer en ik schaam me er enorm voor. Nu school begint hoef ik niet meer naar vader en heb ik genoeg andere dingen om aan te denken." Nu moest ik zeggen dat het feit dat we voor het voortbestaan van het team moesten vechten, me wel weer meer stress gaf, maar ik hoopte dat coach me daarmee kon helpen. Ik draaide mijn handen om, zodat ik nu haar handen in die van mij kon nemen. "En nu, wat is er met jou aan de hand?" We hadden maar weinig gesproken deze vakantie, en dat was ook erg mijn fout, zeker omdat ik eigenlijk geen tijd had gehad om veel na te denken met het getouwtrek van mijn ouders. Had ik maar een idee wat ik na school wilde doen, dan kon ik in elk geval weerstand bieden tegen mijn vader, of dat hoopte ik. "Ik ga je ook niets meer vertellen zonder dat jij mij iets verteld en kom niet af met die 'het gaat prima'-bullshit, want we weten allebei dat liegen tegen elkaar geen enkele zin heeft." Ik was eerlijk geweest en dan verdiende ik ook eerlijkheid van haar. Daar ging ik in elk geval wel vanuit. Tot nu toe had het namelijk zo gewerkt dat we eerlijk waren tegen elkaar en ik was niet van plan om haar die ongesproken regel te laten breken omdat het voor haar misschien makkelijker was. Het leven was niet makkelijk en het was voor mij ook nooit makkelijk geweest om iemand hiermee te vertrouwen. Nu ik zo iemand had, ging ik haar er ook niet onderuit laten komen. Iedereen zei altijd dat het belangrijk was om over dingen te praten, en ergens had ik dat gevoel ook, maar het was ook heel lastig en beschamend/

---

Bowties were never Cooler

---

---

De input die Layla aan het gesprek bracht deed maar weinig om Laurel gerust te stellen, om niet te zeggen niks. Gelukkig leek Camilia de hint wel te snappen, en kwam ze de verlegen blondine te hulp geschoten. Toen Laurel echter aan het gezicht van haar leerkracht zag dat het argument haar niet kon overtuigen, en ze toch echt een solo zou moeten opvoeren, was ze ergens blij dat ze die middag maar weinig naar binnen had gekregen; anders had ze het op dit moment wellicht weer naar boven voelen komen. Het was niet dat ze niet van zingen hield - integendeel. De luttele uurtje show choir die ze per week had waren degene waar ze het meest van al naar uit keek. Ze kon zich er geweldig uitleven, en doen wat ze het liefste deed. Maar hoe graag ze ook bij Double Trebble zat; ze bleef gewoon liever op de achtergrond. Het idee van de spotlights alleen al was genoeg om haar te doen duizelen. Ze was het nooit gewend geweest dat alle ogen op haar gericht waren, had een gave op in de achtergrond op te gaan. Ze vond het simpelweg doodeng. Het was de stem van Jason die haar dreigende paniekaanval een beetje wist te onderdrukken, al was het maar omdat ze iets anders had om zich op te focussen. “Zullen we niet alvast beginnen? Ezra is vast ergens weet ik niet waar, Harold heb ik al een eindje niet gezien en laten we eerlijk zijn, Ronnie gaat heus niet komen.” "Hij komt wel," siste ze, voor ze zichzelf kon tegenhouden. Alsof ze haar woorden ermee waar kon maken liet ze haar blik naar de deur glijden, hopend hem daar inderdaad aan te treffen. Voorzichtig wierp ze vervolgens een blik op de klok. Naast de tijd wist deze haar ook te vertellen dat Jason tot haar grote spijt wellicht gelijk zou krijgen. Maar Ronnie hield van Double Trebble! De manier waarop zijn glimlach zich van oor tot oor rekte als hij lead mocht zingen, hoe hij zo schattig en volkomen onbewust met zijn heupen kon meewiegen als er een aanstekelijk nummer gezongen werd, zelfs hoe zijn verrukkelijke neusje omhoog kon krullen als hij weer eens helemaal in het moment opging... Ronnie mocht dan wel iedereen om de tuin geleid hebben dat hij show choir voor losers vond, maar niet haar. Niet Laurel. Ze kende hem als haar broekzak, en ze geloofde er in dat hij hier wilde zijn. Ze probeerde zichzelf dan ook te sussen met de gedachte dat hij niet per se voor Lacrosse gekozen had vandaag, maar voor Clyde en misschien ook wel voor Nick. Het viel haar in elk geval minder zwaar dan te moeten toegeven dat haar gezelschap alweer tweede keus was voor hem, en dat wellicht altijd zou blijven. "Ik ga wel even kijken waar ze blijven." Het was geen aanbod, of een voorstel. Het was een mogelijkheid om even te ontsnappen aan alle emoties die de kop op staken. Voor ze goed- of afkeuring kon krijgen glipte ze het lokaal uit. Zodra ze de deur achter haar gesloten had haalde ze diep adem en verplichtte ze zichzelf haar tranen binnen te houden. Ze probeerde te bedenken waar Ezra in godsnaam uit kon hangen dat hij Double Trebble zou missen, en met die gedachte kwam het in haar op dat daar maar één reden voor kon zijn en dat die reden als twee druppels op de hare leek. Met een bang hart begaf ze zich richting het veld en voelde ze ietwat opluchting als ze de jongens waarnaar ze op zoek was reeds bij de tribunes aantrof, en ze niet dichter in de buurt van de Venoms hoefde te komen dan haar lief was. Het leek erop dat Nick, geheel trouw aan zichzelf, weer eens aan het bemiddelen was. "Daar ben je!" sprak ze Ezra zo vrolijk mogelijk toe, eens ze binnen gehoorsafstand was. Ze voegde zich bij het bizarre gezelschap en schonk onwillekeurig een blik in de richting van Ronnie, alvorens haar arm in die van Ezra te haken. "We zaten op je te wachten." Ze moest zichzelf ertoe overtuigen haar ogen van de blonde Amber twin los te scheuren en deze op haar teamgenoot te richten. "We schieten al twee man te kort, we kunnen niet hebben dat onze grootste ster ons ook laat zitten." Hoewel ze het allerminst beschuldigend naar Ronnie bedoeld had merkte ze de teleurstelling in haar eigen stem op. "Komaan, ik heb twee tickets voor de train naar Loserville," poogde ze de jongeman te overtuigen. Heel even blikte ze naar Clyde, en vervolgens naar haar broer. "Laurel -" begon Nick. Ze schudde hevig haar hoofd. Ze had geen zin in een peptalk, maar bovenal wilde ze niet uit de mond van Clyde of Ronnie horen komen dat ze wel gelijk had. "Niet doen." Hij kon het alleen maar erger maken. Ze gaf een trekje aan Ezra's arm, hopend dat hij niet teveel zou tegen stribbelen.

[ bericht aangepast op 16 aug 2019 - 10:58 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

"Omdat hij jaloers is." Het antwoord kwam niet van Ezra, maar van degene die hoogstwaarschijnlijk net op het punt stond hem een klap te gaan verkopen. Met een niet-begrijpende blik keek hij achter zich. "Of niet soms , Ezzie?" Nick snapte niet waarom Ezra jaloers zou moeten zijn, hij leek namelijk geen enkele ambitie te hebben lacrosse te willen spelen, en bovendien was het niet alsof hij vrienden had die het wel speelden. Er was iets aan de uitleg van Clyde dat geen steek hield, Nick kon het alleen niet benoemen. Alsof de Captain zijn gedachten gelezen had besloot hij zichzelf te verduidelijken. "Ezra hier kan het gewoon niet hebben dat ons team meer kans maakt dan dat koortje van hun." “Sowieso," viel Ronnie zijn broertje bij, nog voor Nick de kans kreeg iets te zeggen. "Misschien wil hij de Valley vipers wel joinen, al zou je eerder een venom zijn Ezra, no offence.” De defender kon even niet anders met zijn ogen rollen. Hier wilde hij dus geen deel van uitmaken. Hoewel hij maar al te goed begreep wat het was om te willen winnen, hield hij zijn streken doorgaans voor tijdens het spel. Hij had geen enkele ambitie om daarnaast als een bedreiging gezien te worden. “Komaan jongens, Coach zal niet blij zijn. Laat hem toch, hij heeft al genoeg schaamte met zijn glee club." Nick had te doen met Ezra, die een goed argument had maar volledig genegeerd werd door de broertjes. "Oké weet je wat, hier ga ik even de grens trekken, terwijl" barstte hij dan toch uit. Het ging niet meer enkel om Ezra nu, maar Ronnie was zichzelf aan het verloochenen en hoewel Nick nooit uit de biecht zou klappen dat lacrosse niet Ronnie's enige club was kon hij dit niet hebben. Bovendien waren beide jongens nu ook zijn zusje én zijn vriendin belachelijk aan het maken, iets wat hij van hen nooit verwacht had. "Jullie gedragen je zelf als Venoms. Ik bedoel, wat is dit? U.G.L.Y. you ain't got no alibi?" Hij schudde zijn hoofd vol ongeloof. Hij wilde meer zeggen, maar hij stond met de mond vol tanden. Dit viel hem werkelijk zo vies tegen van zijn allerbeste vrienden dat hij er geen woorden voor had. Hij besloot zich dan ook tot Ezra te richten, die misschien wel dom was geweest Clyde uit de tent te lokken maar alsnog volwassener bleek te zijn. "Wat mij betreft is het fair game voor iedereen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, we willen allemaal het beste maken van ons senior year." Hij stak zijn hand uit naar de formidabele show choir zanger, een verzoeningspoging. "Ik wens iedereen succes, niet alleen mijn eigen teamleden." Hij hoorde het voorzichtige getrippeltrappel van Laurel, nog voor hij haar hoorde spreken en keek over zijn schouder. Bij de opmerking die ze maakte over het ledentekort bij Double Trebble deed Nick zijn uiterste best niet naar Ronnie te kijken. Hoewel hij nog steeds niet te spreken was over het gedrag van de broertjes, was het van Laurel ook niet fair. Het was wel degelijk Ronnie's keuze om te maken, en het moest hem vast ook niet makkelijk vallen. Terwijl zijn zusje haar best deed om de vreemde eend in de bijt ervan te overtuigen mee te komen naar hun muzieklokaal, focuste Nick zich weer op Phil & Lil. "Kom vanavond maar niet langs, jullie willen tenslotte niet met losers geassocieerd worden," sprak hij hen toe. Ze zouden vanavond met z'n allen een film kijken, maar daar had Nick geen zin meer in. Hij zou zelf wel rondhangen met Layla en Laurel, voor ook zij de volle laag zouden krijgen van de twee. Hij draaide zich om en liep terug het veld op, waar Coach al druk bezig was met het bespreken van een aanvals-plan.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

''Een vraag ontwijken met een tegenvraag. Well played, Coleman. Maar ik wil zo nog steeds weten wat er is, want ik ben niet de enige die er miserabel uitziet.'' Bijna wilde ze een pruillip trekken door de woorden dat ze er niet uit zag maar ze wist zich in te houden. Zelf had ze die woorden ook gebruikt tegenover hem dus ze verdiende ze terug.       ''Ik vertel dit alleen omdat ik er vanuit ga dat je daarna ook eerlijk bent tegen mij. En anders ga ik je gewoon als een geest achtervolgen tot je me vertelt wat je dwarszit.'' Hoewel het ergens enorm irritant was dat hij haar zo doorzag en haar dwong om te praten, zorgden zijn woorden toch voor een magere glimlach op haar gezicht. Ze gaf een klein knikje als antwoord.       ''Ach, vader is nog altijd vader en de scheiding is nog altijd de scheiding. Het wordt alleen erger nu ik bijna klaar ben van school. Dus ja, het is misgegaan en goed ook, maar het gaat wel weer en ik schaam me er enorm voor. Nu school begint hoef ik niet meer naar vader en heb ik genoeg andere dingen om aan te denken.'' Ze knikte langzaam terwijl ze zijn gezicht bestudeerde. Ze kon hem nu wel berispen en wijzen op de belofte die ze hadden gemaakt; elkaar een berichtje sturen of de ander bellen als ze de fout in zouden gaan, maar hij leek zich er al genoeg voor te schamen. 'It's okay,' zei ze dan ook zacht, in een poging geruststellend over te komen.       ''En nu, wat is er met jou aan de hand? Ik ga je ook niets meer vertellen zonder dat jij mij iets verteld en kom niet af met die 'het gaat prima'- bullshit, want we weten allebei dat liegen tegen elkaar geen enkele zin heeft.'' Een diepe zucht rolde over haar lippen terwijl deze keer zij diegene was die haar blik af liet dwalen naar hun handen.       'Soms haat ik je echt,' mompelde ze. 'maar, okay,' Ze haalde even diep adem en sloot voor een seconde haar ogen voor ze er dan toch aan begon. 'Dat hele cheerleader captain gedoe valt me zwaarder dan ik had gedacht - en vooral nu met de problemen met het budget. Als het sportteam en de cheerleaders opgeheven worden dan heb ik niks meer over.' Dat was nummer één. Nummer twee kostte haar veel meer moeite. 'En, ik heb met Ronnie een.. ding,' Ze schudde haar hoofd lichtjes. 'Ik weet zelf niet eens hoe ik het moet benoemen, toen we beiden dronken waren op een feestje zijn we in bed beland en sindsdien is dat vaker gebeurd. Ik voel me zo schuldig tegenover Kaylee maar het is gewoon zo verslavend,' Ze beet op haar lip en voelde haar wangen rood worden.       'Als je dat ooit tegen iemand vertelt, vermoord ik je,' Hij kon zich dan wel schamen om hetgeen hij tegen haar vertelde; andersom was dat net zo. En dan vooral dat gedoe met Ronnie.

---

Sienna leek er niet echt blij mee dat ik ook haar verhaal wilde horen, maar ze gaf niet teveel weerwoord. We kenden elkaar hiervoor goed genoeg, een beetje te goed misschien zelfs. We leken namelijk ook maar weinig voor elkaar geheim te kunnen houden. We waren net een veel te lang getrouwd stel, terwijl we nooit iets hebben gehad. Het was vreemd en soms erg ongemakkelijk, maar ergens vond ik het van tijd tot tijd stiekem ook wel fijn om met iemand te kunnen praten, zeker iemand die zelf ook met iets worstelde. Zij leek het toch beter te snappen dan een heleboel anderen. Ik gaf haar genoeg om de situatie te begrijpen, maar niet alle details. Ik wilde namelijk ook graag haar verhaal horen, en ik wilde niet het risico lopen dat ze weg liep omdat ik al mijn kaarten al op tafel had gelegd. Een diepe zucht maakte me duidelijk dat ze er niet zo op zat te wachten om te praten, maar goed, ik liet haar dus geen keuze. Ik wilde er voor haar zijn, haar steunen en helpen, maar dat ging niet als ze niets zei. Ik gniffelde kort bij haar woorden dat ze me haatte. "Ik hou ook van jou." zei ik terug, voor ik rustig wachtte op haar woorden. Ze begon te praten en ik luisterde aandachtig. Ik kon me wel bedenken hoe zwaar het was om nu de leiding te hebben, precies de reden waarom ik zo blij was dat ik altijd tweede viool speelde. Haar tweede biecht was een stuk schokkender voor mij. Had het hele cheerleader team iets met Ronnie? Ik probeerde mijn verbazing te verbergen, zodat ze verder zou vertellen. Heel veel meer kwam er niet, behalve dat ze zich schuldig voelde en dat ik mijn mond moest houden. "Was dat niet de afspraak voor dit alles?" Nu was dat een beetje overdreven, maar ik had genoeg te verliezen dat ik mijn vuile was niet buiten wilde hebben hangen. Daarbij wist ik ook wel hoe fel die meiden tegenover elkaar konden zijn en ik wilde haar dat echt niet aan doen. "Ronnie is een heel gelukkige gast." Ik was niet heel jaloers, want dit ging hem vroeg of laat echt grote problemen opleveren, maar aandacht van de prachtige dames van ons cheerleader team was zeker niet verkeerd. Ik veegde een plukje haar uit haar gezicht en drukte een kus op haar wang. "Ik neem het mee naar mijn graf." Ik ging daarna toch weer rechtop zitten. "Maar ik kan helaas niet helpen. Ik zou kunnen kijken of Julia wat geld kan aftroggelen van vader voor de Trebbles of voor een zangprogramma in het buurthuis. Zelf durf ik het niet, want er staat altijd wat tegenover." Als ik hem om ook maar iets zou vragen, zou hij willen dat ik officieel vast zou leggen dat ik hem zou opvolgen in het bedrijf. Ik verkocht nog liever mijn ziel aan de duivel. "Als er iets is waar ik je wel mee kan helpen, kan je altijd op me rekenen." Ik liet haar handen los en kraakte mijn knokkels. "Maar is er ook nog wat leuks gebeurt tijdens je vakantie? Naast je leuke avondjes." Ik gaf haar een speelse knipoog en stak kort mijn tong uit. Een beetje plagen was niet erg, toch? Daarbij was het fijn om ook over de goede dingen van het leven te praten, in plaats van alleen de duistere kanten van het leven.

---

Bowties were never Cooler

---

"Oké weet je wat, hier ga ik even de grens trekken, terwijl" stopte Nick de twee broertjes, Ezra keek kort van Nick naar Ronnie en Clyde. Inmiddels was Clyde zijn arm alweer van Ezra zijn schouder gegleden, waardoor Ezra subtiel een stapje opzij deed. Als Nick en Ronnie er niet bij was geweest had hij liever een stapje in Clyde zijn richting gedaan, maar nu leek dat niet bepaald het goede moment te zijn. "Jullie gedragen je zelf als Venoms. Ik bedoel, wat is dit? U.G.L.Y. you ain't got no alibi?" Ezra grinnikte kort om hoe Nick de twee jongens de les las en plotseling voor Ezra op kwam. Dit was het 'probleem' met Nick, instinctief had Ezra iets tegen hem, omdat de jongen Ezra zijn kansen met Clyde verpeste, maar Nick was oprecht een aardige jongen dus het was moeilijk om Nick echt niet te mogen.
"Wat mij betreft is het fair game voor iedereen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, we willen allemaal het beste maken van ons senior year." zei Nick terwijl hij zijn hand uitstak naar Ezra. "Ik wens iedereen succes, niet alleen mijn eigen teamleden." Ezra wist eigenlijk niet of hij Nick zijn hand aan moest nemen of niet. Op deze manier was hij eigenlijk wel een beetje klaar met de jongens en zou hij veel liever in het muzieklokaal zitten, hij wou dan ook zo snel mogelijk van ze af en Nick zijn hand snel schudden leek dan dé manier te zijn. Aan de andere kant was Ezra het nou niet bepaald met de woorden van de jongen eens, ze zaten in het zelfde schuitje, maar Ezra was veel te competitive om iedereen succes te wensen zoals Nick dat zei. Hij moest en zou winnen.
"Daar ben je!" hoorde Ezra, voordat hij zijn hand naar die van Nick had kunnen brengen. Ezra draaide zich snel om, om naar Laurel te kijken de hun kant op kwam lopen. Ezra zijn mondhoeken krulden lichtelijk omhoog toen hij de blondine zag. "We zaten op je te wachten." merkte Laurel op, Ezra keek nogmaals kort naar Clyde waarna hij op zijn onderlip beet. Laurel was maar al te goed op de hoogte van Ezra zijn crush op Clyde en had waarschijnlijk ook wel door dat hij de enige reden was dat Ezra bij het lacrosseveld rond zou hangen. "We schieten al twee man te kort, we kunnen niet hebben dat onze grootste ster ons ook laat zitten." zei Laurel, nu keek Ezra kort naar de andere helft van de Amber tweeling. Ezra haatte het om toe te geven, maar Ronnie had zeker wel een goede stem. Wat zijn stem betrof was hij een goede aanwinst voor het team, maar met zijn inzet betrof hadden ze Ronnie zeker niet nodig in hun team.
"Komaan, ik heb twee tickets voor de train naar Loserville," Ezra grinnikte kort toen hij Laurel hoorde. 'Nou laten we maar gaan.' zei Ezra terwijl hij zijn arm in die van Laurel haakte. 'Die jongens zien nog wel wat deze losers voor elkaar kunnen krijgen, in een goed team.'
Met Laurel aan zijn arm liep Ezra weg van de jongens. 'Sorry dat ik te laat was of ben.' zei Ezra tegen Laurel toen ze buiten gehoorafstand waren. 'Ik weet niet wat ik dacht.' Ezra keek nog kort achterom naar Clyde terwijl hij zijn telefoon uit de achterzak van zijn broek viste.

To Clyde:
Na de training, onder de Bleachers, als ik je dag nog beter moet maken.

Stuurde Ezra maar daarna keek hij ook al heel snel weer naar Laurel. 'Ik heb echt een hekel aan mezelf.' zei hij dramatisch. 'Of nou ja inprincipe hou ik nog altijd heel erg van mezelf, maar ik bedoel ik haat mijn gevoelens.' klaagde Ezra. 'Ik heb echt wel betere dingen te doen dan de hele dag over een stomme jongen te obsederen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

''Ik hou ook van jou.'' was het antwoord dat ze van Gus kreeg op haar 'ik haat je' opmerking. Ze haatte hem ook niet oprecht en stiekem hield ze ook wel van de jongen - hij betekende meer voor haar dan de meeste anderen, al was het alleen al omdat ze elkaars situatie volledig begrepen. Ze konden met elkaar praten op een manier wat met anderen niet kon - voor hun gevoel.       ''Was dat niet de afspraak voor dit alles?'' Een zachte zucht rolde over haar lippen. Ja, dat was de afspraak maar dat wilde niet zeggen dat ze het soms niet wilde benadrukken. Dit was nog net wat belangrijker voor haar om het geheim te houden.       ''Ronnie is een heel gelukkige gast.'' Sienna trok een wenkbrauw op, zich afvragend hoe hij dat bedoelde maar ze zocht er eigenlijk niks achter. Niet bij Gus. Hij veegde een plukje van haar haren uit haar gezicht en ze ontving een kus op haar wang, waardoor het toch voelde alsof een last van haar schouders viel.       ''Ik neem het mee naar mijn graf. Maar ik kan helaas niet helpen. Ik zou kunnen kijken of Julia wat geld kan aftroggelen van vader voor de Trebbles of voor een zangprogramma in het buurthuis. Zelf durf ik het niet, want er staat altijd wat tegenover.'' Ze knikte begripvol - wetende dat de relatie tussen hem en zijn vader nou niet zo goed lag en vragen om geld zat er al helemaal niet in.       ''Als er iets is waar ik je wel mee kan helpen, kan je altijd op me rekenen. Maar is er ook nog wat leuks gebeurt tijdens je vakantie? Naast je leuke avondjes.'' Ze begon te lachen en gaf hem een speelse duw tegen zijn schouder aan.       'Je bent een engel - op die plagerijen van je na dan,' grijnsde ze plagerig naar de jongen tegenover zich. 'Vooral rustig eigenlijk. Ik heb me eens rustig gehouden voor de verandering,' grijnsde ze onschuldig naar hem. 'Niet echt iets speciaals gedaan. Jij?'