[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Valley Viper Captain - 18 - With Ronnie and Nick

Clyde was echt niet van plan geweest Ezra echt een klap te verkopen, al had het daar voor de rest van het team waarschijnlijk wel naar uit gezien. Hij kon Nick en Ronnie toch niets laten merken over het ding dat tussen hem en Ezra speelde? Dus besloot hij maar de douchebag uit te hangen, zo zou hij nog het minst argwaan wekken, hij was namelijk meestal de douchebag. Ezra deed het zo te zien vrij weinig het was echter Nick wie het voorval zich in het verkeerde keelgat schoot. Natuurlijk moest hij weer de held uithangen. Het had Clyde zijn ogen laten rollen. Dezelfde ogen die hij enkele seconden later met geen mogelijkheid van Ezra meer af kon houden. Inmiddels was Laurel ook gearriveerd om Ezra mee te krijgen naar hun training. Ergens vond Clyde het jammer dat zijn ogen afscheid moesten nemen van de jongen maar met de zijn teamleden erbij kwamen ze toch sowieso niet erg ver. Vervolgens begon Nick weer met praten. "Kom vanavond maar niet langs, jullie willen tenslotte niet met losers geassocieerd worden," dit liet Clyde nogmaals zijn ogen rollen. "Kom op Nick, dat slaat nergens op. Waarom mag hij me wel uitdagen en mag ik er niet op in gaan? Bullshit." zei Clyde mokkend en sloeg zijn armen daarmee over elkaar. "Hij zou inmiddels wel beter moeten weten dan me uit te lokken. Het is zijn eigen schuld." zei hij en trok Ronnie nu aan zijn arm. "Maar goed, laat maar weer zitten. Laten we ons maar gewoon bezig houden met de training." zei hij nog altijd op een mokkende toon en sleepte zijn broer mee naar het veld. Clyde snapte ook wel dat hij soms te ver ging maar in zijn ogen was dit niet te ver gaan. Hij zou te ver gegaan zijn als hij Ezra op de grond had geworpen en hem een bloedneus had geslagen of zo, iets wat ook maar zo gebeurd had kunnen zijn Clyde kennende. Hij vond dat hij zich nog netjes ingehouden had. Blijkbaar dacht Nick daar anders over. Clyde liet zijn ogen enigzins pissig over het veld gaan en werd uit zijn gedachten gehaald door zijn telefoon die af ging. Hij stopte zijn pas voor een moment en keek op zijn scherm. Zoals hij eigenlijk al had verwacht stond Ezra zijn naam in beeld. To Ezra: Nu ben je me eigenlijk ook een avond programma verschuldigd, Morisson. Door het voorval met Ezra waren plots zijn plannen voor vanavond gewijzigd en voor naar huis gaan voelde hij eerlijk gezegd niet zo veel. En iets zei hem dat Ezra het helemaal niet zo erg zou vinden zijn avond met Clyde te spenderen.

---

How far is far

---

---

"Nou laten we maar gaan." Opgelucht haalde Laurel adem. Er hing een bepaalde sfeer in het gezelschap die nogal bedrukkend, benauwend was en hoewel de gemoederen in het muzieklokaal allerminst optimaal waren verkoos ze toch het laatste. Met een trotse glimlach keek ze Ezra aan terwijl hij haar de arm aanbood. Gewillig kopieerde ze het gebaar. "Die jongens zien nog wel wat deze losers voor elkaar kunnen krijgen, in een goed team." "Amen," wist ze enkel te zeggen, al had ze nog steeds niet veel vertrouwen in de kansen van Double Trebble, tegenover de woeste Cobra's en Vipers. Ze liepen een korte afstand in stilte, wat de blondine op zich wel prima vond. Het gaf haar de kans stiekem nog een keer over haar schouder te kijken, naar Ronnie. Tegen beter weten in wierp ze hem nog een kleine glimlach toe. Hoewel ze toe moest geven dat ze liever aan zijn arm had gelopen, verplichtte ze zichzelf ook eerlijk naar hem toe moest blijven en hem zijn eigen keuzes laten maken. Met dat besef kwam het tegelijk in haar op dat ze liever een dom blondje was geweest. Dat moest wel simpeler zijn dan alles tien keer overpeinzen, toch? "Sorry dat ik te laat was of ben. Ik weet niet wat ik dacht." Laurel haalde even haar schouders op. Ze kon zichzelf heus wel in Ezra's schoenen plaatsen. Misschien een beetje te goed. Zij was dus de laatste die hem de wind van voren zou gaan geven omdat hij hart gedurende enkele ogenblikken zijn verstand wist te overschreeuwen. "Ik heb echt een hekel aan mezelf," doorbrak Ezra de stilte opnieuw. "Of nou ja in principe hou ik nog altijd heel erg van mezelf, maar ik bedoel ik haat mijn gevoelens." Hierom moest ze zachtjes lachen, maar al snel tikte ze zichzelf op de vingers. Hij leek behoorlijk serieus. "Ik heb echt wel betere dingen te doen dan de hele dag over een stomme jongen te obsederen." "Hmm," protesteerde het blondje stilletjes. "Nee... Nee niet waar. We zijn tieners, ik ben vrij zeker dat dit is wat we horen te doen," ging ze verder. Ze gaf hem een goedkeurend kneepje in de arm. Er werden liedjes geschreven en films gemaakt over tienerhartzeer, dus het moest wel normaal zijn... Ze waren in elk geval niet de eersten die zich zo gevoeld hadden en absoluut niet de laatsten bij wie het ooit zo zou zijn. "Wees niet zo streng voor jezelf. Jij hebt tenminste het lef ervoor te gaan." Het gedacht alleen al dat ze ooit aan Ronnie zou moeten toegeven dat ze iets voor hem voelde, laat staan hoe diep dat zat bezorgde haar koud zweet. Nu zou ze kunnen gaan beweren dat Clyde een idioot was, maar ze wist zelf als geen ander dat je niet kon kiezen voor wie je viel. "Dus..." bracht ze het gesprek op een ander pad. "Welke solo heb je in gedachten voor Sectionals?"

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ik snapte echt niet hoe Kaylee zo rustig kon blijven. Ik was echt ziedend, en dat gebeurde niet heel snel, al zou je dat nu niet zeggen. Wat verwachtte je als je werd vertelt dat je toekomstplannen afhangen van en bestuur wat zonder problemen twee sports teams zou afschaffen als een stel losers een zangwedstrijdje wonnen. Wedden dat al die lapzwansen uit het bestuur van het zangkoortje kwamen, anders zou dit toch niet eens in je opkomen? Ik kon er gewoon niet bij. Ik snapte eigenlijk ook niet helemaal waarom ik dit aan Kaylee vertelde. Ze was ooit mijn beste vriendin geweest, misschien dat ik haar dus uit reflex alles vertelde, maar sinds zij een relatie had met mijn ex, was dat helemaal over. Dat deed je toch niet je beste vriendin aan? Zij blijkbaar wel. We moesten wel samenwerken in het team, zeker met dit bericht, maar dat betekende niet dat ik daar blij mee was of dat ik haar had vergeven. Ik wilde alleen niet mijn toekomst vergooien om iemand die niet de basisregels van een vriendschap kon respecteren. Ik wilde naar college, maar dat kon alleen als dit team bleef bestaan en ik een studiebeurs kreeg. Anders was het niet voor mij weggelegd. Dat iemand die kans van me wilde afnemen omdat een paar losers een keertje een Grease-medley zonder al te veel valse noten kon zingen, deed mijn bloed koken. Kaylee gooide het nu over een andere boeg. Het hielp niet echt om mijn woede te koelen, maar het zorgde voor een klein beetje afleiding. Een klein beetje maar, want in tegenstelling tot velen was op vakantie gaan niet iets wat normaal was voor mij en mijn familie. Mijn vader had altijd gewoon dienst en ook mijn moeder moest meestal gewoon werken, en dat was maar goed ook, want de huur en het eten betaalde zichzelf niet. "We zijn twee keer naar de dierentuin gegaan en hebben een weekje bij oom Jamie, tante Janet, opa, en oma op de boerderij gelogeerd. Dat was wel leuk." We gingen elk jaar een of twee weken naar de boerderij. Zo waren we er ook even uit. Het was heel leuk, maar als je dan hoorde van anderen die op verre reizen gingen, was het toch niet heel bijzonder. Toch was ik al blij dat we daarheen gingen en niet alle weken thuis hoefden te zitten. Mama en papa deden hun uiterste best voor ons en dat waardeerde ik enorm. De rest van de tijd had ik in de turnhal doorgebracht. "En ik ben geselecteerd voor het team voor de Pan American Championships. Dus dat is heel gaaf. Het maakt alles alleen wel lastiger want die vallen middenin het seizoen." Dat was echt naar, maar als ik met cheerleading geen beurs kon krijgen, was het wel mogelijk via dit kampioenschap als ik op het podium wist te komen. Nu was dat al heel lastig, maar ik moest het proberen. Ik wilde het team echt niet in de steek laten, maar dit was een kans die ik ook niet wilde verspelen. Dit was ook een manier om aan de toekomst te werken, en een die nu wel minder op losse schroeven stond dan het cheerleaden. Ik keerde me nu tot June, die toch wat stil was geweest sinds ik me bij de twee had gevoegd. Nu wist ik dat ik best kon ratelen als ik eenmaal begon, maar ik wilde ook niet dat ze ondergesneeuwd raakte, terwijl ze wel wat te vertellen had. Daarbij had ik weinig behoefte om te horen op wat voor exotische reis Kaylee was gegaan dit jaar. "En jij, June? Wat heb jij gedaan deze vakantie?" Ik keek hierna even rond en zag ook wat van de jongens op het veld. Geen van de teams was ook maar een klein beetje compleet. Gek, want je zou toch denken dat iedereen hiermee in zat en er meteen vol in wilde om te voorkomen dat de teams werden opgeheven. Het zien van Ronnie gaf wel een steek door mijn hart. Ik probeerde me maar te focussen op June, want ik wilde niet dat de woede die ik nog voelde om de beslissing van het bestuur, zich zou verenigen met de woede die ik nog steeds voelde naar Kaylee toe, want zelfs al vond ik het niets, we hadden haar nodig om te kunnen winnen.

---

Het was altijd fijn om met Sienna te praten. Ze leek me echt te begrijpen, en het feit dat we allebei wat te verliezen hadden, zorgde ervoor dat ik veilig durfde te vertellen over mijn problemen. Ik wist namelijk vrij zeker dat zij het niet door zou vertellen. Bij anderen kon je daar nooit zeker van zijn. Ik kon haar gelukkig wel weer laten lachen. Dat was mooi, want ik vond het echt naar om haar ongelukkig te zien. Daarbij wilde ik toch zo goed als ik kon haar helpen zich goed te voelen. Dan was het namelijk voor haar ook makkelijker om het vol te houden. Net als voor mij. Ik lachte ook door haar opmerking, en nog wel meer door het feit dat ze zich schijnbaar rustig had gehouden. "Jij en rustig? Ik kan het niet geloven. Dat is echt het achtste wereldwonder." lachte ik. "Maar ik niet echt. Ja, vader die me probeert over te halen om hem toch op te volgen, ondanks dat Julia veel geschikter is. En ik krijg het gewoon niet door zijn dikke schedel heen dat hij haar moet hebben en niet mij. Het was gewoon heel stressvol en ik ben weer blij dat ik terug ben. Al deze shit is ook stressvol, maar toch eens stuk beter dan dat." Ik haalde nog eens een hand door mijn haren. "Gelukkig heb jij wel uit kunnen rusten. Dat is iets. Ik weet zeker dat jullie de competitie volledig afmaken. Het kan niet anders. En dan is in elk geval een team gered." Ik wist het van mijn team nog niet zo zeker. Er waren een aantal hele sterke tegenstanders en ik had geen idee hoe de anderen uit de vakantie waren gekomen. Hopelijk konden wij het net als de meiden waarmaken. Het zou toch balen zijn als wij het voor hen zouden verpesten. "Zullen we zo anders naar het veld gaan? Voor de coaches ons moeten zoeken en we strafrondjes moeten lopen." Het kwam als een grap uit mijn mond, maar ik wist dat in elk geval mijn coach dat zeker zou doen. Zelfs al stond dit nog niet als training op de agenda. "Of is er nog iets wat je graag kwijt wil voor alle chaos weer begint? Ik zie je sowieso wel straks nog even, of niet?" Ik wilde met alle liefde nog blijven zitten en luisteren, maar hier voor niets blijven had ook geen enkele zin. Het was wel gezellig, maar voor gezelligheid ging de zon niet op. Hard werken hoorde er nu eenmaal bij, en hopelijk zou dat genoeg zijn om de teams in stand te houden.

---

Bowties were never Cooler

            SKIP
Het is 4 november. Iedereen heeft iets grandioos te vieren; elk team heeft een plaats op Regionals weten te bemachtigen. De Vipers zijn voor hun Sectionals met ruime voorsprong op de eerste plaats geland. De Venoms en Double Trebble sleepten beiden een derde plaats in de wacht. Natuurlijk moeten prestaties van zo'n formaat gevierd worden; de trotse ouders van Nick, Laurel en Layla laten hun kroost dan ook toe thuis een feest te geven voor alle betrokken jongeren.
Inmiddels is het al zo'n 23:30 en zijn de kids nog lang niet moegefeest. De tweede kom punch is inmiddels ook al flink gespiked en de perfecte playlist galt door de woonkamer. Er wordt gedanst, en gelachen, en tot nu toe lijkt alles -ondanks enkele incidenten- vrij vlot te verlopen. Maar hoe lang blijft de vrede nog duren?

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Hoewel ze wellicht de laatste was waar mensen oog voor hadden, voelde Laurel zich toch een beetje bekeken. Hoe Layla haar had kunnen overtuigen het zwarte niemendalletje van haar te lenen en ook daadwerkelijk aan te trekken; ze was het niet geheel zeker meer. De bijhorende hakken was ze reeds kwijt gespeeld, omdat ze zich een reus had gevoeld, waardoor ze nu blootsvoets door het huis liep. Een beetje onwennig trok ze aan de onderkant van het jurkje, in de hoop toch iets meer te kunnen bedekken. Het probleem daarmee was echter dat hierdoor haar boezem wat meer bloot kwam, en ze wist niet geheel wat ze erger vond. Ze liet haar blik over de druk feestende jongeren glijden, op zoek naar iemand die haar kon helpen. De enigen die echter in haar onmiddellijke gezichtsveld stonden waren degenen die dat zeker en vast niet zouden doen. Op dat moment galmden de eerste noten van Sucker door de speakers, waarop iemand heel luid ging beweren dat dat lied hun "jam" was. Voor Laurel het goed en wel besefte ontglipte er haar een lachje, al was het maar omdat ze zichzelf zo erg in het liedje kon vinden. Haar plezier duurde zo'n twee seconden, voor ze een stoot in de ribben van Lexie kreeg - die hoogstwaarschijnlijk niet zo per ongeluk was als de blauwharige dame deed overkomen. Compleet verrast door het plotselinge lichaamscontact verloor Laurel haar evenwicht, waardoor ze eerder onhandig zichzelf overeind probeerde te houden. Het goede nieuws was dat ze daarin leek te slagen. Het slechte nieuws was echter dat ze hierdoor tegen degene die achter haar had gestaan aanbotste en daarbij zowat de gehele inhoud van haar beker over zichzelf heen kreeg. "Oh het spijt me!" bracht ze uit, terwijl ze zich omdraaide naar het slachtoffer van haar klunzigheid. Prompt inspecteerde ze de kleding van degene op natte plekken, en pas toen ze er zeker van was dat hij droog was gebleven wist ze zich om haar eigen outfit te bekommeren. "Oh nee, nee , neeneenee... Layla vermoord me," jammerde het blondje. Waren het haar eigen kleren geweest dan had ze zich er bijlange na niet zo druk om gemaakt, maar ze had de jurk zien hangen in Layla's kast, toen deze haar eigen kledij voor vanavond aan het kiezen was en was er spontaan verliefd op geworden. En nu was hij hoogstwaarschijnlijk naar de knoppen. Met elke seconde die verstreek kreeg de paniek Laurel steviger in zijn grip, tot ze op het punt was waar geen enkele logische gedachte nog tot haar wilde komen. Versteven staarde ze in het lege bekertje in haar handen, terwijl ze haar onderlip voelde zakken en de tranen haar in de ogen sprongen. "S-sorry," hakkelde ze opnieuw, naar degene waarvan ze nu pas écht zag dat het Gus was. Al waren haar woorden eerder naar Layla bedoeld; hij was de eerste die ze zag. "Het sp- ik - ik - het was niet mijn -" Elk laatste beetje coherentie ging de deur uit toen het Laurel ten volle doordrong dat ze zojuist tegen de attacker van het lacrosse team was aangebotst. De attacker met het korte lontje...

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Als Nick volledig eerlijk was, dan moest hij toegeven dat hij verwacht had dat er op dit punt al een hevige ruzie zou uitgebroken zijn tussen de verschillende groepen. Tot nog toe leek alles echter behoorlijk vredig te verlopen. Hier en daar werden wel eens smerige blikken rond gestrooid, maar zo lang het daarbij zou blijven hoorde je hem niet klagen. Klagen zou hij op dit moment echter sowieso niet doen, niet terwijl hij met z'n Layla in de armen stond; zijn voorhoofd tegen het hare geleund, starend in haar ogen. "I'm a sucker for you You say the word and I'll go anywhere blindly," fluisterde hij het refrein mee, zijn woorden enkel voor haar bedoeld. Het was een onnozel liedje, dat besefte hij wel, maar het klopte voor hem. Hij kon oprecht zeggen dat hij Layla overal zou volgen, omdat hij wist dat ze nooit iets van hem zou vragen waarvan ze wist dat hij het niet zou willen. Een brede glimlach sierde zijn gezicht terwijl hij zich bedacht hoeveel hij precies van dit meisje hield. Liefdevol drukte hij zijn lippen op de hare terwijl hun lichamen wat mee bewogen op de muziek. Op dat ogenblik verdween de oorverdovende muziek naar de achtergrond en was het alsof er verder niemand om hen heen stond. Hij trok Layla nog wat dichter tegen zich aan, en kriebelde haar onderrug zachtjes. Hij probeerde zichzelf er aan te herinneren op tijd en stond adem te halen, maar als dit de manier was waarop hij moest gaan dan had hij daar ook niks op tegen. Uiteindelijk besloot hij dan toch maar om stilletjes aan een einde aan de kus te breien, wat veel te maken had met de reden dat het hem niet bepaald koud liet en hij zichzelf een beetje in wilde houden. "Drankje halen?" fluisterde hij tegen Layla's lippen aan. Zijn was droog geworden door alle opwinding.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

JASON LEONARD RENFIELD

---

Met een smeulende peuk tussen mijn lippen zat ik buiten lichtelijk te mokken terwijl de rest binnen stond te feesten. Erg vrolijk was ik bepaald niet, hoe kon iedereen zo feesten, terwijl we nog steeds onze passie konden verliezen? Ik sloeg mijn armen over mijn benen en liet mijn kin even op mijn knieën rusten. In mijn rechterhand had ik mijn peuk zitten en in mijn linkerhad had ik zonet een redcup met punch vastgehad, welke ik wijselijk naast me had geplaats. Ik werd snel aangschoten, en ik was te koppig om even mijn zorgen te willen vergeten. Ik kon hier uren met een zuur gezicht zitten, was het niet voor de straatkat die mijn aandacht kwam vragen. Mijn mondhoekjes krulde licht omhoog terwijl ik de gestreepte kleine kat even liet ruiken aan mijn vrije hand. Ik werd meteen een stuk blijer toen ik waardig leek te zijn voor het beestje en ik werd gezegend met een likje en een kopje. " Waar kom jij plots vandaan?" vroeg ik met een klein glimlachje, waarna ik een laatste trekje nam van de peuk en deze uitdrukte op de het trapje waar ik opzat.
De muziek dreunde luid dat ik zelf van hier alles perfect kon horen. " I'm a sucker for you, yeah. I've been dancing on top of cars and stumbling out of bars
I follow you through the dark, can't get enough. You're the medicine and the pain, the tattoo inside my brain, And, baby, you know it's Obvious " zong ik naar de kleine kat doe, welke nogsteeds liefkozend haar kop tegen mijn hand aanwreef. "Wat is jou naam snoespoes?" vroeg ik het beestje al schok ik zelf toen haar ogen iets vergroten en de terug de bosjes invluchtte. Meteen draaide ik me om en keek naar Lexie die hier ook blijkbaar moest zijn... Ik keek haar even fronsend aan, nam een slok van mijn drankje. Ik vergat even dat er sterke drank inzat en kuchte even door het onverwachte brandende gevoel. "Lexie." mompelde ik wat kort als een sobere begroeting , waarna ik wegkeek van de dame en mijn peuken weer bovenhaalde. "Het feestje is binnen te doen." mompelde ik vervolgens iets vreugdeloos.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Ik had het best naar mijn zin op het feestje en het was best heel gezellig, maar het werd met het uur lastiger om van de drank af te blijven. Mensen werden steeds verder dronkeen, de punch rook steeds aantrekkelijker, en het water wat ik dronk smaakte steeds minder. Ik kon een feestje niet afslaan, daarbij hadden we echt veel te vieren, maar het was voor mij toch ook altijd heel lastig om op het rechte pad te blijven bij dit soort feestelijkheden. Ik hoopte altijd maar dat de drank snel op was, zodat de verleiding ook weg was. Ik had al best even gedanst en stond nu iets meer aan de zijkant wat jelly beans te eten. Mijn ogen gleden over de menigte, die bestond uit vele kleinere groepjes. Ondanks dat zowel de cheerleaders als de zangvogeltjes hier samen waren, was dat aan de kleding amper af te lezen. Eigenlijk elk meisje zag eruit als een slet, en mij hoorde je daar niet over klagen. Daarbij was wat rotzooien met een dronken Trebble ook niet het einde van de wereld. Dan kon ze misschien nog leren haar keel voor iets anders te gebruiken dan zingen. Ik stak net de laatste jelly bean in mijn mond toen er plots iemand mijn kant op viel. Automatisch probeerde ik haar tegen te houden, maar ze lag al tegen mijn borstkas aan. Ze begon zich meteen te verontschuldigen. Ik trok een wenkbrauw op en keek hoe ze eerst mij voor een volle minuut afscande, voor ze nog verder in paniek raakte. Nu zag ik wel vaker meiden, en soms ook jongens, kijken, maar dit was wel heel lang. Ik wachtte maar gewoon tot ze klaar was. Het was eigenlijk best heel entertaining, vooral omdat ze echt leek te denken dat ik een bloeddorstig monster was ofzo. Nu had ik een kort lontje, dat wist iedereen, maar de meesten wisten ook dat die niet vanzelf opbrandde. Je moest de lont eerst aansteken, en een botsing op een feestje was verre van genoeg daarvoor. Een lach rolde over mijn lippen en ik legde mijn handen op de smalle schoudertjes van het meisje. Het was grappig voor nu, maar ik wist ook dat het snel irritant kon worden als ze hiermee doorging. Ik wilde het feest echt niet verpesten door een vechtpartij te beginnen of Nick's zusje te laten huilen. Dat kon ik mijn vriend niet aandoen. "Hey, rustig aan maar. Ik ga je niet opeten." zei ik nog half lachend. Ik had inmiddels wel de typische wijnvlek, of punch vlek, op haar jurkje gezien. "Die vlek gaat er zo uit, geen probleem." Ik pakte haar arm en begon haar mee te trekken naar de keuken. "Kom. Jullie hebben vast sodawater en zout in huis." zei ik terwijl ik haar meetrok. De vlek mocht niet indrogen, anders werd het lastig, en ik moest nu niet aan de witte wijn gaan zitten, al werkte dat wel heel goed. De verleiding zou te groot zijn. Ik wist niet waarom ik haar hielp, maar dan had ik in elk geval iets te doen wat niet te maken had met drank. Dat was ook wel fijn voor de verandering. In de keuken leunde ik tegen de muur en wachtte tot zij de dingen zou pakken die we, of eigenlijk zij, nodig hadden. Nu maar hopen dat ze niet weer zo in paniek ging raken, want anders zou ik haar misschien wel een keer flink door elkaar schudden.

---

Ik had het zeker wel zin op dit feest. De punch was lekker sterk, de muziek was goed, en tot nu had ik redelijk de nerds kunnen ontwijken. Ik snapte nog steeds niet dat de nerds überhaupt zo ver waren gekomen en dat nog niemand het schoolbestuur had ontslagen omdat ze durfden voor te stellen de sporten op te doeken. Ik had me zo voorgenomen om vanavond echt lol te hebben en de nerds te negeren. Dat ging alleen echt niet toen er eentje veel te dichtbij en veel te vrolijk langskwam. Kon ze niet gewoon bij haar eigen clubje blijven. Nu had ik wel een gelukje, dat Gus hier stond. Hij had een berucht kort lontje en leek niet zo vrolijk op dit moment. Dit kon nog leuk worden. Ik gaf haar een vals elleboogje in haar rug terwijl ik langs liep en bleef iets verderop staan kijken. Jammer genoeg schoot hij alleen maar in de lach, balen. Ik ging nog maar een beker punch halen, om dit weg te spoelen. Ik schonk een bekertje vol en liet mijn blik door het raam afdwalen. Daar buiten zag ik een zieltje alleen zitten en rook omhoog dwalen vanuit het silhouet. Je ging toch niet buiten zitten mokken op een feestje voor wat je team heeft bereikt? Ik nam een slok uit mijn beker en liep naar de deur om deze zielige ziel mee naar binnen te sleuren voor die Nick's feestje zou verpesten met z'n gemok. Buiten bleek het de zang-emo te zijn. Ik snapte niet goed waarom hij was gekomen. Maar goed, hij kon of plezier gaan hebben of weg gaan, want dit was een feestje een het moest wel gezellig blijven. Ik trok een wenkbrauw op toen het eerste van hem hoorde was dat hij mijn een snoespoes noemde. Ik zag vanuit mijn ooghoek iets wegschieten. Het was waarschijnlijk een kat, maar dit was te leuk om uit te spelen. Ik zette een glimlach op mijn gezicht en liep heupwiegend naar hem toe. "Dat is inderdaad mijn naam, moppie." zei ik, voor ik naast hem neer plofte en nog een slokje van mijn drankje nam. Eens kijken hoe snel ik hem ofwel hitsig binnen kon kijken ofwel hoe snel ik hem zo ongemakkelijk kon maken dat hij vertrok. Ik leunde wat tegen zijn schouder. "Dat weet ik, dus waarom zit je hier zo alleen?" Toch was een beetje flirten wel leuk, ondanks dat ik liever in de sterke armen van een Viper wilde hangen. Ik zou wel zien waar het heen ging, maar ik ging in elk geval weer naar binnen als er geen kans meer was dat hij het feestje zou verpesten.

---

Bowties were never Cooler

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

Met mijn inmiddels al vijfde beker drank ik de hand paradeerde ik in mijn dronkenstaat helfdansend door het Hansonhuis. Ik kende deze plek vanuit mijn broekzak en toch lukt het me telkens weer om mijn broerlief in de massa kwijt te geraken. Nu vond ik het ook niet zo erg, hij was de eerste reden waarom ik nu al aan mijn vijfde drankje zat. Waarom moest mijn laatste jaar hier ook weer zo'n ramp zijn? Ik was oprecht blij met onze overwinning, maar bij beide teams had ik gewonnen... Dit betekende meer trainingen en meer kiezen. Ik wilde niet kiezen, ik kon niet kiezen... Fuck, gulzig nam ik een nieuwe slok van de gespikete punch. In de verte hoorde ik wat geroezemoes heel kort, al stopte dat wel. Echter na drie minuten zag ik de lange rosse verschijning van Gus voorbij stappen gevolgd door de kleine Laurel. "What." kwam er dan ook ongelovig over mijn lippen, ik vreef even in mijn ogen maar toen ik deze weer opende waren ze weg. Huh, kwam vast door de bewegende muren.
Hmm, ik wilde een nieuwe slok nemen maar mijn cup bleek leeg te zijn. "Refil!" kirde ik dan ook tegen niemand minder dan mezelf waarna ik door de menigte heen strompelde. Ik merkte een bekende dame op, de lange bruine lokken deden me denken aan Kaylee, dus sloeg ik ongegeneerd mijn armen om haar middel heen en mijn kin op haar schouder. "Hey daar lekker ding." grijnsde ik , niet doorhebbend dat ik eigenlijk Sienna beet had.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Hoewel de Venoms nog niet uitgesloten waren en een plek hadden bemachtigd, zat het haar nog altijd dwars. Die derde plek was niet goed genoeg en zelf voelde het alsof ze gefaald had tijdens hun eerste wedstrijd met haar als captain. Misschien was Sienna dan ook één van de weinigen die vanavond niet erg enthousiast was en de drank eerder gebruikte als afleiding dan om iets te vieren.       Net toen ze een nieuw drankje had genomen en zich wilde voegen bij een clubje, sloot een paar armen zich om haar heen en belandde een kin op mijn schouder. ''Hey daar lekker ding'' Nog voor ze zijn stem hoorde, herkende ze zijn geur, wat het moeilijker maakte om te reageren. Automatisch verstijfde Sienna bij het horen van zijn stem. Enigszins paniekerig duwde ze zijn handen weg en draaide ze zich om, waarop ze hem een dodelijke blik toe wierp.       'Ronnie, what the fuck,' vluchtig blikte ze rond om te zien of iemand het gezien had. 'Straks ziet iemand ons,' Ze zou hem geen echte 'nee' kunnen verkopen maar hij kon toch wel op zijn minst snappen dat dit niet een handige actie was? Hij had een vriendinnetje. Het laatste wat ze wilde was de relatie tussen hen verpesten, al had ze ergens het idee dat ze dat al aan het doen was.

---

---

Laurel's adem stokte in haar keel toen Gus onverwachts begon te lachen. Pas toen hij zijn gigantische handen op haar schouders plaatste begon het tot haar door te dringen dat hij in elk geval niet kwaad leek te zijn. Dat gevoel werd versterkt door het feit dat de aanraking los bleef, en niet bedoeld om haar pijn te doen. "Hey, rustig aan maar. Ik ga je niet opeten." "Veel zou je er niet af halen," prevelde de blondine. Haar vader noemde haar wel eens een gespierd potlood; lang en smal met weinig pak aan. Gus leek haar echter niet gehoord te hebben, en bevestigde zijn gebrek aan vijandigheid nogmaals door haar te verzekeren een oplossing voor haar probleem te hebben. "Kom. Jullie hebben vast sodawater en zout in huis." Een beetje verdwaasd door het hele voorval, deze nieuwe kant van de ster-attacker en hoogstwaarschijnlijk ook het feit dat de punch die ze op had heel anders smaakte dan bij het begin van de avond, liet ze zich mee trekken richting de keuken. Waarom ze het precies zo grappig vond wist ze niet geheel zeker, maar toch moest ze zachtjes lachen om het feit dat Gus zo goed zijn weg in haar huis leek te kennen. Terwijl Ronnie zich nog steeds wel eens van deur durfde te vergissen en hij hier minstens wekelijks over de vloer kwam. Een beetje aarzelend keek ze de roodharige lacrosse speler aan, terwijl deze tegen de muur aangeleund stond. Ze voelde zijn blik op haar branden en wist niet exact wat hij hiermee bedoelde. Nerveus streek ze haar handen over haar jurk, waardoor ze er weer attent op gemaakt werd dat dat de reden was van hun uitstapje naar de keuken. "Oh." Met dat besef bracht ze zichzelf opnieuw in beweging en probeerde zich te herinneren wat haar redder in nood precies zei nodig te hebben. "Sodazout - sodawater. En zout," herhaalde ze zijn woorden. Ze begaf zich naar de berging, waar ze algauw beide items bij elkaar gesprokkeld had. Met uitgestrekte armen bood ze Gus het flesje en de strooibus met zout aan. "Ik weet nie hoe-" gaf ze wat onwennig toe. Hoewel ze heel wat huishoudelijke taken op zich nam, was gemene vlekken verwijderen daar niet één van. Bovendien had haar vader er ook nooit een probleem van gemaakt als zijn kroost met vuile kleren thuis kwam. Wat de wasmachine niet meer schoon kreeg werd vervangen. Nu het echter niet om haar eigen kleren ging wilde Laurel maar wat graag dat het koste wat het kost schoon te krijgen viel. "Pap is niet bepaald een huishoudprinses," glimlachte ze, ietwat melancholisch. Ze was pas vijf toen haar moeder overleed, en voor de zoveelste keer in haar leven moest ze toegeven dat ze zoveel van de vrouw had kunnen leren. Sinds kort was er wel Linda, maar hun band was niet zoals die van Layla en Linda. Laurel betwijfelde of het ooit zover zou komen, er was telkens een bepaalde afstand, een drempel. Met een diepe teug adem ontwaakte ze zichzelf uit haar neerwaartse spiraal van gedachten. Hier zat Gus vast ook niet op te wachten, ze waren ten slotte wel op een feestje. "Hé, gefeliciteerd trouwens," bracht het zangeresje het gesprek op vrolijkere noot. Ondanks haar lengte moest ze alsnog omhoog kijken om Gus' gezicht te kunnen zien. "Jullie hebben een fantastische wedstrijd gespeeld op Sectionals." Net als altijd had Laurel op de eerste rij gestaan om Nick en de tweeling aan te moedigen. Daarbij was echter het talent van de spelers haar ook niet ontgaan. "Al moet ik jou krediet geven voor die winnende goal. Die Rocker Dodge, na een hele wedstrijd Question Marks was echt een geniale zet." Uren had ze, toen ze nog een pak kleiner was, haar broer getergd met de vraag 'en wat is dat?' tot ze ondertussen heel wat tactische plays wist te herkennen. Ook bij football en baseball wedstrijden op tv zat ze vaak met vaders mee te schreeuwen naar het scherm, helemaal verzonken in het spel. Ze wist een goede zet wel degelijk te appreciëren.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Kaylee Felicia Whitesides • 17 • The Viper Venom Cheerleader • With Ezra • outfit • De Viper Venoms hadden met moeite een plaats weten te bemachtigen voor Regionals. Kaylee was enorm opgelucht toen ze hoorde dat ze door waren met de derde plaats. Ze had een slordigheidfout gemaakt en dacht dat dit het einde was voor de Venoms. Ze had geprobeerd haar volle aandacht bij het cheerleaden te houden, maar halverwege de act dwaalde haar gedachtes toch af naar de tweestrijd in haar hoofd. De strijd tussen de Trebble’s en Venoms. Haar passie tussen het cheerleader zijn en zingen. Ze had zo hard geprobeerd haar focus te leggen bij haar teamgenoten, want ze wilde het voor hen niet verpesten. Kaylee wist hoe erg ze er van hielden om cheerleader te zijn. Ze had dan ook de schuld bij haarzelf gelegd, maar het viel haar ook op dat hun Captain, Sienna, zichzelf verantwoordelijk nam voor de uitslag. Het was een slechte start geweest voor het team en ze waren met hakken over de sloot gekomen en waren nog altijd in de race. Het Lacrosse team daarin tegen was al vrij snel zeker van een plek in Regionals en lieten maar weer blijken hoe goed ze waren. Met een flinke voorsprong hadden de jongens de eerste plek weten te bemachtigen. Een prestatie waar iedereen zeer trots op was. Kaylee was vervolgens ook gaan kijken bij de wedstrijd van Double Trebble. Als de groep zich niet zou plaatsen voor Regionals was de strijd over en kon ze haar volledige aandacht weer focussen op het cheerleader zijn en zou ze de strijdbijl in haar hoofd eindelijk kunnen begraven, maar toch hoopte de blondine dat de zanggroep door zou gaan. Tijdens het optreden had ze in gedachtes de liedjes meegezonden die ze van Ronnie te horen had gekregen, terwijl ze onder de indruk was geweest van het optreden. Ze had lichte jaloezie gevoeld en had ook graag op dat podium willen staan. Met alle drie de teams een plaats in Regionals was de strijd voor de toekomst van de clubs nog altijd gaande. Het verbaasde Kaylee dan ook toen ze hoorde dat er een feestje werd gegeven voor alle teams. Het leek nou niet bepaald een slims plan om de teams onder elkaar te brengen in deze omstandigheden, maar Kaylee was iemand die nooit een feestje uit de wegging en was met een positieve sfeer er naartoe gegaan. Het was inmiddels al over half 12 geweest en er was nog altijd geen ruzie ontstaan. Kaylee had de gehele avond voor een vrolijke sfeer gezorgd. Ze kon met iedereen wel een praatje maken, ze hielp mee eerste schaal punch leeg te maken en ze zorgde ervoor dat de dansvloer in gebruik bleef. Ze besloot een korte break te nemen en vulde een beker met punch, toen ze Ezra zag staan. Ze sprak niet vaak met de jongen, maar tijdens een feestje waren de twee met elkaar in gesprek geraakt en leek er wel een overeenkomst qua interesses te zijn. Beide hielden van zingen en dansen en diezelfde avond had Ezra haar meegesleurd naar de karaoke set en hadden ze samen een lied gezongen. Sinds dien was Kaylee blij als ze Ezra op een feestje kon ontmoeten. ‘Als je daar mijn partybuddy niet hebt,’ begroette ze de jongen vrolijk. ‘Ik heb je nog helemaal niet kunnen feliciteren met de derde plaats. Jullie waren best wel goed.’

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Inmiddels was Ezra alweer een tijdje op het feestje wat Laurel samen met haar broer Nick had gegeven. Een feestje voor zowel de Double Trebbles als de Vipers. Ezra wist niet wanneer die twee hadden besloten dat dat een goed idee was, niet alleen zou het Ezra niet verbazen dat de avond verkeerd af zou lopen, hij zelf vond het ook gewoon minder leuk. Nu moest hij opzoek naar zijn teamgenoten tussen alle jocks die hij niet wou zien en om één of andere reden leken alle Double Trebble leden even verdwenen te zijn. Vandaar dat Ezra uiteindelijk alleen was beland bij de schaal met punch, waarvan Ezra inmiddels ook al iets te veel had gedronken. Misschien moest hij er ook niet recht naast blijven staan, want elke keer dat zijn bekertje leeg dreigde te gaan voelde Ezra zich toch net iets te geneigd om het rode bekertje weer tot de top te vullen. Eigenlijk had hij ook veel meer zin om te dansen dan hier een beetje aan de zijlijn te blijven staan, maar zelf met Ezra zijn overvloed aal zelfvertrouwen zag hij het niet perse zitten om hier in zijn eentje te gaan staan dansen. Vooral niet tussen alle jocks die toch al dachten dat hij een loser was, hij had geen zin om de hele tijd aangestaard te worden.
‘Als je daar mijn partybuddy niet hebt,’ hoorde Ezra ineens iemand tegen hem zeggen. Toen hij zich omdraaide zag hij Kaylee staan, een grote glimlach verscheen op Ezra zijn lippen, dit was nou precies de danspartner die hij zo hard nodig had. 'Kaylee,' zei hij dan ook vrolijk terwijl hij zijn armen om de cheerleader heen sloeg. Hij duwde een kus op haar wang. 'Wat ben ik blij jou te zien,' zei hij nog altijd even opgewekt.
‘Ik heb je nog helemaal niet kunnen feliciteren met de derde plaats. Jullie waren best wel goed.’ zei Kaylee, Ezra glimlachte breed. 'Best wel goed,' herhaalde hij haar. 'We waren heel goed, ik snap nog steeds niet dat we niet gewoon eerste zijn geworden.' Ezra glimlachte, hij vond serieus dat hij de sterren van de hemel had gezongen en ook zijn teamgenoten hadden het heel goed gedaan, maar de eerste plek was nog niet voor hen weg gelegd. Het deed er ook niet echt toe, zolang ze bij Natioanals maar wel eerste werden.
'Jij ook gefeliciteerd met jullie plaatsing, ik kan niks zeggen over hoe jullie het deden, ik moet eerlijk zijn dat ik daar niets van heb gezien.' Ezra grinnikte kort. 'Maar je was vast geweldig.' Ezra was zich er wel van bewust dat hij momenteel iets te veel aan de praat was, het was iets waar hij wel vaker naar geneigd was als hij een paar drankjes op had. 'In ieder geval, ik heb zin om even een dansje te doen. Wil je met me mee?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

De dame om wie ik mijn armen had gewikkeld bleek Sienna te zijn, en dit maakte mijn -dronken- avond alleen maar beter. Echter duwde ze mijn armen haastig weg waardoor deze slap lang mijn lichaam heen bengelden en ik mijn hoofd lichtvragend schuin hield. 'Ronnie, what the fuck,' sneerde Sienna me toe waarna ze schichtig om zich heen keek en ik keek ook wat slomer om me heen. Iedereen leek druk bezig te zijn, ze zouden ons vast nooit opmerken. 'Straks ziet iemand ons,' ik grijnsde lichtjes waarna ik me naar haar toeboog. " Dan kunnen we maar beter ons eigen plekje opzoeken niet?" sprak ik in haar oor met een zacht grinnikje. Een speelse grijns krulde om mijn lippen, waarna ik Sienna zonder pardon bij haar hand nam en haar meesleurde naar de hall waar er niemand was. "Niemand zal ons voor even missen hmm?" vroeg ik speels en boog me naar de blondine toe. "I could use some Sienna time". ik beet even op mijn onderlip, waarna ik ook besefte dat ik nu geen nieuw drankje had... Misschien maar goed ook want ik was mezelf nu al in de problemen aan het werken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Laurel leek niet te hebben verwacht dat ik geen agressieve roodharige gorilla was, of ze was gewoon heel dronken, of allebei. Ik had geen idee wat er in het koppie van het zusje van een van mijn beste vrienden omging, maar goed. Ik kon haar wel helpen met die vlek. Ik was zeker geen huishoudprinses, maar als het op drank aankwam kende ik alle trucjes. Ik nam haar mee naar de keuken en wachtte hier tot ze zou pakken wat we nodig hadden. Zelf leek ze dit pas laat door te krijgen. Ik kreeg dus wel het gevoel dat ze in elk geval al een flinke borrel op had, zoals wel meer hier. In tegenstelling had ik nog helemaal niets op. Daar was ik trots op, maar aan de andere kant kostte het bloed zweet en tranen om niet toch iets te pakken. Met een zachte 'Oh' begon ze te zoeken en al snel kwam ze als een trotse kleuter terug met de twee dingen ver voor zich uitgestrekt naar me toe. Ik pakte ze aan en schonk haar een glimlach. Haar verhaal dwaalde wat rond en ik wist van de verhalen van Nick ook dat hun vader het nog wel eens zwaar had. "Komt goed. We doen het samen." zei ik met een glimlach. Hopelijk kon dit haar wat opbeuren, want ik zag een grijze wolk over haar gezicht trekken. Ik hoopte maar niet dat ik haar feestje had verpest door haar aan haar moeder te laten denken. Toen ze toch weer lachte en begon over de Sectionals, begon mijn gezicht ook te stralen. "Dank je, maar het was volledig teamwork. Iedereen weet dat ik hou van een klassieke zet en deze situatie was echt tekstboek hoe het hoort te gaan en waar je er zo een moet gebruiken. De jongens en ik hebben gewoon gedaan wat we moesten doen, en gelukkig zijn we daar heel goed in." zei ik enthousiast. Ik had niet verwacht dat ze zo veel wist van Lacrosse, en dat maakte me toch minder geneigd om haar alleen te helpen en dan weg te gaan. "Jij ook gefeliciteerd. Nick heeft ons een stukje laten zien en het klonk echt goed." Ik had geen idee hoe de zangwereld in elkaar zat, maar het had voor mij zeker goed geklonken. Daarbij was Nick trots geweest op zijn zusje, en dat was voor mij genoeg om te weten dat ze het goed hadden gedaan. Toch was het ergens jammer, want als ze het iets minder goed hadden gedaan, dan was de toekomst van het lacrosse en de cheerleaders zeker geweest. "Wijs jij de weg naar het washok? Dan kunnen we daar kijken naar die vlek. Daar is hopelijk ook wat beter licht dan hier." Het licht op het feest was sfeervol, maar niet goed voor het zien van vlekken. Dat was ook weer goed, maar niet in onze situatie. Daarbij zou alleen zijn met dit meisje, een mooi meisje wat iets afwist van sport, ook meer voordelen hebben. Was ze nu maar niet de zus van mijn vriend geweest en een Trebble. Dan was alles zo makkelijk geweest. Zoveel geluk had ik niet, en om eerlijk te zijn was dat te voorspellen, want ik had met dit soort dingen nooit geluk in het leven. Ik liep achter haar aan naar het washok en sloot de deur achter me, waarna ik het licht aandeed. Het was ruimer dan verwacht, maar nogsteeds klein genoeg dat we redelijk dicht bij elkaar moesten staan. "Heb je daar een bh en ondergoed onder aan? Het is mij om het even, maar misschien vind je het anders fijn om eerst even een shirt ofzo over je jurk aan te trekken voor je hem uit doet." Begrijp me niet verkeerd, ik zou haar graag naakt zien, en misschien meer dan dat, maar niet als ze dat echt niet wilde. Ik wilde niet dat ze zich naar voelde en dat zij en Nick straks rare dingen begonnen te denken. Als ik op mijn sodemieter kreeg voor iets wat ik had gedaan, dan was dat een ding, maar ik wilde geen ruzie of problemen krijgen voor iets heel onschuldigs wat verkeerd overkwam.

[ bericht aangepast op 27 sep 2019 - 19:47 ]

---

Bowties were never Cooler