[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

''You did?'' Sienna begon te grijnzen, al had ze zelf ook geen zin om dit langer te rekken nu ze hem eindelijk voor zichzelf had. Ronnie zorgde ervoor dat ze nog dichter tegen hem aan stond waardoor er geen pink meer tussen viel te krijgen. Schijnbaar was het geduld van Ronnie ook nergens meer te vinden, aangezien hij zijn handen op haar wangen legde en de zoen daarbij meteen ruiger maakte, waarbij zijn onderlichaam tegen het hare schuurde. Even was ze vergeten dat ze een jumpsuit aan had en toen ze zijn hand omlaag voelde gaan langs haar shirt, wachtte ze ongeduldig tot zijn hand haar huid zou raken. Dat deed hij niet en al snel besefte ze zich weer waarom. Shit, waarom had ze niet gewoon haar tweede keuze aangetrokken?       ''Deze vormen voldoen ook wel.'' Een zachte lach verliet haar keel zodra ze zijn handen voelde en grijnzend keek ze hem aan. Ze verwachtte wel dat hij verder zou gaan maar dat deed hij niet. Met opgetrokken wenkbrauwen bestudeerde ze zijn gezicht toen hij plotseling stil leek te vallen en naar haar kleding staarde. Ze zuchtte en schudde haar hoofd. Ze had het kunnen weten. Hij was hartstikke dronken.       'Ronnie?' Ze duwde hem zachtjes iets naar achteren uit angst dat hij zo meteen besloot alle drank weer eruit te gooien. 'Jij moet naar bed,' Fuck, daar ging hun momentje, maar als hij zó dronken was dan had ze hier echt geen zin in. Ze liet haar handen naar zijn borst glijden en duwde hem opnieuw wat naar achteren zodat ze niet meer tussen hem en de muur geklemd zat.       'Kom, ik leg je wel in Nick zijn bed,'

Kaylee Felicia Whitesides • 17 • The Viper Venom Cheerleader • With Ezra • outfit • Er was een brede glimlach om het gezicht van Ezra verschenen bij het compliment dat Kaylee hem gegeven had over zijn performances met de Double Trebble. Ze wist dan ook dat een compliment altijd in de smaak viel bij de jongen en dat hij deze met liefde in ontvangst zou nemen. Ze kende hem immers langer dan vandaag. Haar compliment was echter wel gewoon oprecht geweest, want ze had stiekem enorm genoten van het optreden. Op haar beurt kreeg Kaylee een felicitatie terug met haar overwinning die ze had behaald met de Venoms. Al noemde ze de derde plek zeker geen overwinning. Ze had de felicitatie vriendelijk in ontvangst genomen, maar twijfelde over de oprechtheid van deze felicitatie. Ze wist dat Ezra een zeer fanatiek persoon was en zeker als doel had gesteld om Double Trebble de beruchte strijd te laten winnen. Kaylee wist maar al te goed dat alle leden van Double Trebble graag het einde van de Vipers zouden willen zien, maar dat dit ook gold voor de Vipers tegenover de Glee Club. Zelf vond Kaylee dat ze de felicitatie helemaal niet verdiend had en vertelde de jongen dan ook eerlijk dat ze helemaal niet zo goed was geweest tijdens de wedstrijd. Ezra had haar performances niet gezien, dus ze wist dat hij er geen beeld bij had. 'Ahw, schat, valt vast wel mee en ander is dat alleen maar meer reden om je de volgende keer te bewijzen, toch?' De woorden van Ezra brachten wat meer geruststelling bij haar al was ze bang voor de mening van haar medecheerleaders. Ze was het daarom ook met Ezra eens en moest haar de volgende keer volledig bewijzen en ze zou nog beter haar best moeten doen op de trainingen. Ondanks dat ze een eigenlijk een pauze had willen houden, besloot Kaylee toch in te stemmen met het voorstel om te gaan dansen met Ezra. Ze had hem immers de hele avond nog niet gezien en op andere feestjes hadden ze al minstens één duet gezongen bij de karaokemachine. Echter was dat nu iets wat Kaylee niet zo snel zou doen met alle Venoms en Vipers in de buurt. Ondanks dat Kaylee een ruime hoeveelheid punch had geconsumeerd kon ze nog altijd helder nadenken en waren haar gedachtes teruggevallen naar de strijd die nu al een geruime tijd in haar hoofd afspeelde. Ze had vrolijk staan dansen met Ezra, maar besloot toch de vraag te stellen die op haar lippen brandde. De jongen leunde wat meer naar haar toe om de vraag te kunnen verstaan door de luide muziek. Ze kon zien dat Ezra de vraag niet had zien aankomen door zijn korte frons. Het leek erop dat hij moest nadenken over zijn antwoord en dat stelde Kaylee minder gerust. 'Ik denk dat je wel Glee-waardig zou kunnen zijn. Je kan zeker wel zingen.' Klonk uiteindelijk het antwoord van Ezra zijn kant. De jongen glimlachte vriendelijk naar haar, terwijl hij verder sprak. 'Maar who cares, jullie doen het vast geweldig met de cheerleaders. Zolang de Vipers het maar niet te goed doen hè.' Een zacht lachje rolde over haar lippen, terwijl ze haar hoofd schudde. ‘Een beetje concurrentie ga je toch niet uit de weg Ezra?’ vroeg ze plagend. ‘Het zal je alleen maar meer stimuleren om goed te presteren met je club. We doen je gewoon een plezier,’ plaagde ze verder, terwijl ze kort haar tong uitstak naar de jongen. Ze was blij geweest met het antwoord dat Ezra gegeven had, maar ergens had ze stiekem gehoopt dat hij nee had gezegd. Dan was alles veel makkelijker geweest. Ze dacht dan ook goed na of ze de volgende vraag zou moeten stellen, maar besloot het toch te doen. Het was immers een feestje en er was al voldoende alcohol benuttigd door de meeste mensen. ‘Zeg Ezra, wat zeg je ervan. Zullen we samen een nummertje doen hier?' Normaal was het Ezra die Kaylee meesleurde, maar dit keer trok Kaylee de jongen mee richting de muziekapparatuur om een liedje uit te kunnen kiezen.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

---

Geschrokken door de plotse wending klampte Laurel zich vast aan de viper, die haar zonder enige waarschuwing wist op te tillen alsof ze een pluimpje was. Ze piepte even toen haar billen al gauw in aanraking kwamen met het koude aanrecht en drukte zichzelf onbewust nog steviger tegen Gus aan. Na enkele seconden wende het gevoel wat, en liet ze haar armen om de jock vandaan glijden. Daarmee drong het ook ten volle tot haar door dat de twee zich in een -naar haar mening- behoorlijk intieme positie bevonden. Wat daarbij echter vooral opviel was het feit dat ze hier minder moeite mee leek te hebben dan ze van zichzelf gedacht had. Haar ogen gleden over Gus' gezicht, zoekend naar een reden waarom ze hier precies beland was. Toen ze bij zijn lippen kwam besefte ze echter dat deze bewogen, en deed ze onmiddellijk een poging terug bij de les te komen. "... iets extra nodig, zodat het op een volledige outfit lijkt." "Huh?" bracht ze verward uit. De eerste verklaring die haar te binnen sprong was de opmerking die Gus nog geen vijf minuten eerder gemaakt had; dat zijn shirt haar beter zou staan. Laurel had er even om gelachen, maar nooit gedacht dat hij dit serieus meende. Verstomd liet ze haar blik nog wat lager zakken, naar de hand die inmiddels druk bezig was het hemd in kwestie los te maken. Ze had toch wel een aantal serieuze bedenkingen bij het voorstel om dadelijk rond te paraderen in Gus' kleren, maar ze leek haar woorden even snel weer te vergeten als deze in haar opkwamen. "En maak je geen zorgen. Niemand weet dat het van mij komt. Daarbij lukt het andere meiden ook nooit om mijn aftershave van die van Nick te onderscheiden, dus als je zegt dat het een hemd van je broer is, zal niemand er iets van denken." Laurel voelde één van haar wenkbrauwen omhoog gaan bij deze uitspraak. Nu had ze de roodharige adonis nog nooit besnuffeld, maar ze was vrijwel zeker dat hij en Nick niet bepaald dezelfde smaak hadden. Overmand door nieuwsgierigheid nam ze het hemd in haar handen, en bracht het wat dichter bij haar gezicht. Het luchtje drong haar neusgaten binnen en bezorgde haar een laag kippenvel over haar hele huid. Zoals ze verwacht had kon ze de gelijkenis niet meteen vinden. Nick's standaard geurtje was zoet en vol, had bijna iets vanille-achtigs. Wat ze nu rook deed haar eerder denken aan hoe het bos rook na een regenbui, maar dan nog tien keer beter. Het had aardetonen, gepaard met iets heel erg zomers. Alleen kon ze het niet precies benoemen. Toen ze wederom opkeek voelde ze al snel haar eigen gezicht de glimlach van Gus weerspiegelen. Ze slikte de opmerking dat die meiden idioten waren gauw weer in. Laurel voelde er weinig voor slecht te spreken over anderen, zelfs al was ze soms overtuigd van die gedachtes. Ze besloot even te genieten van de stilte die tussen hen in hing en een bepaalde, positieve spanning met zich meebracht. Hierdoor creëerde ze voor zichzelf de ruimte een stap terug te nemen en even na te denken wat er precies in haar binnenste gaande was, in plaats van erdoorheen gepusht te worden. Op dat moment realiseerde ze zich dat er toch wel enige vorm van opwinding door haar lichaam heen raasde, gepaard met een nieuwsgierigheid van een andere aard dan ze daarnet ervoer met het shirt. Ze bedacht zich dat ze alleen maar voorover zou moeten leunen om die nieuwsgierigheid te vervullen. Maar tegelijk drong zich ook een ander persoon in haar gedachten weer naar de voorgrond. "Fuck," mompelde ze onder haar adem, eens ze in de gaten kreeg waar ze precies mee bezig was. Ze haalde even diep adem, en legde voorzichtig een hand op de borstkas van haar eigenste nieuwe superheld. Vervolgens zocht ze wat twijfelend oogcontact, en glimlachte nogmaals voorzichtig. "Je hoort het vast niet vaak, maar hier komt vandaag geen seks van," fluisterde Laurel de attacker toe, ergens met spijt in het hart. Ze was uiteindelijk niet van steen gemaakt, en daar werd ze ook nu pijnlijk mee geconfronteerd. Bovendien had ze Gus zich wel in haar ondergoed laten zien, waardoor het op een bepaalde manier wel voelde alsof ze het hem verschuldigd was. Het minste dat ze hem kon bieden was dan ook de reden achter haar afwijzing. "Het is lief dat je zegt dat hij me niet waard is, en je weet niet hoe hard ik al gewenst heb dat ik die knop zo makkelijk om zou kunnen draaien. Het werkt helaas niet zo. Ik wil gewoon -" Ze schudde haar hoofd en haalde even adem, kwaad op zichzelf dat ze zich zo liet overmannen. "Ik wil gewoon dat wanneer ik nog een keer met iemand de lakens deel het is omdat ik iets voel voor diegene. En niet om een leegte op te vullen." Hoewel het niet Laurel's intentie was uit de doeken te doen dat ze geen maagd meer was, voelde het als een opluchting dat het hoge woord er uit was. Tot nu toe had ze dit met niemand kunnen delen en het voelde als een immense last, grotendeels door haar eigen schuld in de afloop ervan. "Die fout heb ik één keer gemaakt en ik wil niet nog iemand hoeven kwetsen." Micah was een aardige jongen en ondanks dat hun relatie niet heel diep ging had ze toch het idee serieus op zijn hart getrapt te hebben. Vreemd genoeg kwam Gus nog kwetsbaarder over, en dat wilde ze al helemaal niet op haar geweten hebben. "Je hemd krijg je niet terug, though," voegde ze er, op een speelsere noot aan toe. In haar binnenste schreeuwde een stemmetje haar toe dat ze Gus wel degelijk beter wilde leren kennen, al hield ze er slechts een vriendschap aan over. Hij was zo anders dan ze dacht, zo immens de moeite waard. Langzaam liet ze haar hand van zijn borstkas af glijden, en nam één van zijn handen tussen haar tengere vingers terwijl ze alle moed die ze had bijeen schraapte om haar volgende vraag te stellen, "Zou je misschien zin hebben om vrijdag na lacrosse naar The Arc-" verder kwam het blondje echter niet. Ze schrok zich een hoedje door het dichtslaan van de deur en vreesde dat Nick hen zo dadelijk de volle laag zou geven. Maar in plaats van haar broer was het Jason die het washok was binnen gekomen. "Ah fuck ik wilde niet eh.. storen? Oh shit..." Zodra Laurel zag hoe de jongen erbij liep vergat ze snel haar eigen schroom, en kwam haar bezorgde kant naar boven. "Jason..." bracht ze uit, verbaasd, kijkend over Gus' schouder. Hij zag er niet uit. Zijn hemd was half open, zij haar stond alle kanten uit en zat ook nog eens vol met takjes en blaadjes. Als kers op de taart had hij een vreemde blik in zijn ogen en leek hij nog meer op zijn ongemak dan gewoonlijk. "Gaat het wel? Wat is er met jou gebeurd?" Onbewust schoof ze wat verder naar voor, haar lichaam verbergend achter dat van Gus, niet wetend dat ze nog steeds zijn hand vast had.

[ bericht aangepast op 6 okt 2019 - 11:15 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Om eerlijk te zijn wou Ezra het niet verder met Kaylee hebben over de gleeclub, vooral niet wat betrof Kaylee haar eigen deel daarin. Naar zijn mening was dat deel voor Kaylee momenteel heel erg klein, hij vond Kaylee echt geweldig, maar hij wou alleen echt gemotiveerde mensen in de gleeclub. Vandaar dat Ezra ook niet echt bij was met haar vriendje, Ronnie, in hun club. Met zijn dubbele bedoeling, Ezra kon gewoon niet helemaal begrijpen wat een jongen zoals hij in de club deed. Vooral omdat hij ook al eens een repetitie had moeten missen vanwege lacrosse training, dat liet wel zien waar zijn prioriteiten lagen, niet op de juiste plaats wat Ezra betrof.
‘Een beetje concurrentie ga je toch niet uit de weg Ezra?’ zei Kaylee plagend, ‘Het zal je alleen maar meer stimuleren om goed te presteren met je club. We doen je gewoon een plezier,’ Ezra knikte een beetje kortaf. Competitie vond hij helemaal geen probleem, het zorgde ervoor dat hij harder werkte, maar dit nieuwe systeem van de school stond hem niet aan. Wat hem betrof moest iedereen vooral lekker doen wat ze wouden, lacrosse, cheerleaden, hij mocht dan wel denken dat het grootste deel van de spelers de grootste achterbakse kwallen waren ooit, als dat was waar ze blij van werden moesten ze het vooral doen. Dat het verlies van de een een overwinning voor een ander was in deze situatie vond Ezra gewoon bullshit. Dan moesten de leraren maar wat minder geld uit geven aan het dure koffiezetapparaat wat in hun lerarenkamer stond of al het gratis eten wat ze altijd leken te krijgen. Er waren genoeg andere plekken om te bezuinigen. 'Natuurlijk niet,' antwoordde Ezra uiteindelijk. 'Maar ik vind het gewoon sneu voor jullie, dat mijn winst jullie verlies zal worden.'
. ‘Zeg Ezra,' begon Kaylee vervolgens weer, duidelijk geen intentie hebbend om met Ezra te blijven dansen. 'wat zeg je ervan. Zullen we samen een nummertje doen hier?' Hoewel Ezra nog wel uren kon staan dansen vond hij dit voorstel van de brunette helemaal niet zo slecht. 'Ik dacht dat je het nooit zou vragen.' zei hij vrolijk, terwijl hij de jongedame achterna huppelde naar de muziekinstallatie.
'Dus wat zeg je Kaylee?' vroeg Ezra terwijl hij de brunette aankeek. 'Ik dacht zelf aan don't go breaking my heart' zei Ezra, terwijl hij enthousiast naar Kaylee lachte, hij wist niet of dit echt in Kaylee haar straatje viel, maar persoonlijk was Ezra niet de grootste fan van de hedendaagse pop. Ezra hield meer van de muziek waar zijn grootouders ook altijd naar hadden geluisterd of de overdreven musical liedjes. Don't go breaking my heart was dus precies in Ezra zijn straatje, hoewel hij betwijfelde of mensen op dit feestje het echt zouden waarderen naar dit liedje te moeten luisteren. Hoewel iedereen misschien nu wel te ver heen was om zich daar druk over te maken, waarschijnlijk konden ze momenteel op elk liedje wel dansen. 'Wat zeg je?' vroeg Ezra. 'Wil je de Kiki tot mijn Elton zijn.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

Alles duizelde om me heen en wat beduust probeerde ik mijn evenwicht te houden, het leek net alsof de vloer zo hobbelde als de woeste golven van de zee. Het hield dan ook niet toen Sienna haar hoofd schudde, mijn hoofd schudde bijna automatisch mee met haar. 'Ronnie?' Ze haf me een duwtje waardoor ik Sienna wat schuintje aankeek, nee ik voelde me plots niet zo lekker meer. 'Jij moet naar bed,' ze leek plots mijn moeder wel waardoor een tegenstribbelende "MAar!" over mijn lippen bulderde. Haar hand legde ze op mijn borst "Wacht ehh.. Bed in welke manier?3 kwam er loompjes over mijn lippen, al was Sienna haar blik niet meerzo gepassioneerd als eerst. 'Kom, ik leg je wel in Nick zijn bed,' Veel moeite hoefde ze niet te doen om me bewegende te krijgen, want al stompelend liep ik al naar Nicks kamer. "Oh jee." prevelde ik zacht, toen mijn maag helaas een vreemd geluid maakte. Ik spurrte snel naar het raam en opende deze waardoor ik even alle Punch naar buiten dumpte. "Nuuuuh!" kwam er kreunend over mijn lippen, waarna nog een lading kwam. Mijn hele lichaam trilde en ik had zin om te janken. "ik drink nooit meer." jammerde ik . "Siennaa, laat me niet alleen." kerme ik zielig terwijl ik half uit het raam ging in Nicks kamer. Mijn best doent om niet uit het raam te vallen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Laurel klampte zich aan me vast als een baby aapje aan d'r moeder. Het was best aandoenlijk en gaf me ideeen die voor nu echt te ver gingen. Toch hoopte ik in elk geval een kus van haar te kunnen krijgen vandaag. Was het raar dat ik daar nu genoegen mee nam, terwijl normaal home base het uitgangspunt was? Achja, het was ergens ook wel leuk om het een keer rustig aan te doen, zeker omdat het normaal allemaal wel erg makkelijk ging. Daarbij wilde ik echt geen klap op mijn neus van Nick als ik wel over de lijn zou gaan. Laurel leek niet helemaal door te hebben waar ik het over had, maar gelukkig werkte ze me niet tegen en was mijn onhandige opmerking van daarnet niet een te grote afknapper geweest. Laurel leek me niet echt te geloven toen ik zei dat meiden dachten dat mijn luchtje op die van Nick leek. Ik dacht ook van niet, maar goed, dit was het oordeel van best een aantal dames. Ik gaf haar het shirt en tot mijn verbazing, maar stiekem ook wel mijn genoegen, nam ze het aan en rook ze eraan. Zag ik daar nu kippenvel op haar armen en een glimlach op haar gezicht? Alleen het idee al deed me spontaan breder glimlachen. Er hing een fijne stilte tussen ons, waarin mijn handen rustig op haar onderrug lagen een haar handen mijn shirt vast hadden. Het was fijn, en dat kon alleen een goed teken zijn. Wat ook een goed teken was, was dat ze naar me toe leunde. Ik leunde ook een beetje naar haar toe, maar net voor ik een kusje van haar lippen kon stelen mompelde ze iets wat niet veel goeds kon betekenen. Hierop volgde een hand op mijn borstkas en en twijfelachtig glimlachje. Ik luisterde stil naar haar uitleg, waarbij mijn ogen van haar ogen naar haar mond gingen en weer terug. Sex was al een long shot geweest, daar was ik al wel achter, maar het was toch pijnlijk om te weten dat ik haar gedachten niet van een ander kon afhalen. Zeker omdat die ander haar helemaal niet zag staan. Ik snapte haar wel, sex om een leegte te vullen was niet fijn, voor niemand niet. Wel verbaasde het me dat ze geen maagd meer was. Daar leek ze me wel het type voor, maar aan de andere kant leek ze ook niet het type om veel van sport te weten en dat deed ze ook. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, iets wat me niet veel gebeurde. Toch rolde er een lach over mijn lippen bij haar laatste toevoeging. "Hij staat jou toch beter dan dat die mij staat." zei ik, terwijl ik het ding om haar schouders hing. "En maak je geen zorgen. Als je geen seks wil hebben, zijn er genoeg gezellige dingen om te doen in een washok op een feestje." Ik gaf haar een speelse knipoog en grijsde. Achja, dan moesten we er maar het beste van maken. Zelfs al eindigde dat met ganzenborden in plaats van strippoker. Mijn teleurstelling was toch verre van zo groot als ik zou verwachten. Zelfs het idee van kaarten met haar in dit hok of aan de eettafel de rest van de avond klonk verrassend aantrekkelijk. Vreemd. Haar vingers lieten een warm spoor na op mijn borstkas. Het voelde wel fijn, want het was hier echt niet zo warm als boven. Toen ze mijn hand pakte en onze vingers vervlocht kwam er weer kort een blosje op mijn wangen en kreeg ik het toch weer even helemaal warm, zelfs zonder hemd. Laurel begon te praten over iets wat wel erg klonk als een date, toen plots de deur dichtsloeg. In een reflex trok ik haar dichter tegen mijn borstkas aan en keek scherp om. Daar stond gelukkig niet Nick, maar wel een van de jongens van Laurel's koortje. Hij zag er niet uit. Ofwel had hij net sex gehad in een struik ofwel was hij zo dronken dat hij in een plantsoen was gevallen. Ik gokte het tweede, want veel actie kenden de meeste zangers van onze school toch niet echt. Hij stamelde wat ongemakkelijk. Ergens was ik echt niet blij met hem, en had ik hem heel graag opgepakt en letterlijk naar buiten gesmeten. Het enige wat mijn kokende bloed in bedwang hield was het gevoel van Laurel in mijn armen. Ze sprak hem aan en ik luisterde, maar de woede bleef toch wel flakkeren in mijn ogen. Hij had dit toch echt voor me verpest, mogelijk voor altijd, en nu hij ons zo had gezien kon er zelfs meer verpest zijn dan alleen dit. Rotjong. Laurel was alleen maar bezorgd, wat de situatie voor mij echt niet beter maakte. Waarom moest deze groep nu net niet mensen kunnen zeggen even te wachten? En bestond kloppen niet meer? Wat me pas echt iets meer wist te kalmeren was Laurel zelf die tegen me aan kroop, waardoor ik haar hartslag tegen mijn borstkas kon voelen. Het was net een kolibrie die licht fladderde, maar dan wel wat trager natuurlijk. Ik gaf haar een zacht kneepje in haar hand en bewoog mijn hand die nog op haar rug lag wat naar boven om haar goed tegen me aan te houden. Hij had nu toch al te veel gezien, dus loslaten had echt geen zin meer, dus waarom zou ik het doen als dit wel heel fijn voelde? "Bedden zijn om in te slapen, het plantsoen niet." zei ik, net iets korter af dan ik had gehoopt. Tot mijn verrassing wilde ik toch wel een beetje een goed figuur blijven slaan tegenover Laurel, zelfs al kon ik echt zo'n opmerking niet binnenhouden. Ik hoopte maar dat hij uit zichzelf snel zou vertrekken, want ik was niet van het delen, en ik wilde echt wel weten waar deze avond kon leiden, al was het maar een date en een afscheidskus. Daarbij liet ik me echt niet wegjagen door een lulletje rozenwater zoals 'Jason'. Ik bleef hem dus maar strak aankijken en hoopte dat hij snel zou afdruipen, zonder dat Laurel achter hem aan wilde gaan, want dan was dit echt over en zou er denk ik van die date echt niets komen. Daarbij durfde ik haar ook niet echt te appen, want als Nick over mijn of haar schouder per ongeluk mee zou lezen, of zou vragen wie ik aan het appen was, dan was het hek van de dam en wist ik niet wat de gevolgen zouden zijn. Spelen met vuur was te doen, zeker als het vuur zo prachtig was als Laurel, maar ik ging echt geen onnodige risico's nemen.

[ bericht aangepast op 6 okt 2019 - 23:38 ]

---

Bowties were never Cooler

---

'Maar!' De poging tot protest van Ronnie kwam er niet heel overtuigd uit. ''Wacht ehh.. Bed in welke manier?'' Ze rolde met haar ogen en maakte hem duidelijk dat ze hem in Nick's bed zou leggen. Dat ze er niet bij in ging liggen liet ze maar achterwege, dat moest hij zelf maar bedenken. Ze begon hem voor zich uit te duwen en gelukkig werkte Ronnie mee zo goed als hij kon waardoor het Sienna niet al te veel moeite kostte.       Ineens begon Ronnie te rennen naar het raam en de geluiden die hij vervolgens produceerde, zorgden ervoor dat Sienna haar eigen maag nog net niet omdraaide. Ze kromp iets in elkaar en deed haar best om er niet al te veel aan te denken. Gadverdamme. Ergens was ze wel opgelucht dat Ronnie niet ook nog eens binnen of over haar heen had gekotst, dan had ze dat ook nog op kunnen ruimen.       ''Ik drink nooit meer. Siennaa, laat me niet alleen.'' Even sloot ze haar ogen. Waarom gebeurde dit weer waar zij bij was? Misschien had ze dit ook wel verdiend. Ze liep dan toch naar hem toe en sloeg haar armen van achteren om zijn middel, ergens in de hoop dat het zou helpen zodat hij niet uit het raam zou donderen. Dan waren ze veel verder van huis. Haar hoofd legde ze tegen zijn rug aan en ze zuchtte opnieuw diep.       'Rustig maar, ik ben hier,' mompelde ze tegen zijn rug aan. 'Of wil je dat ik Kaylee haal?' Het kwam er iets botter uit dan de bedoeling was, waardoor ze enkel kon hopen dat Ronnie het in zijn dronken staat niet opmerkte.

JASON LEONARD RENFIELD

---

Met grote ogen keek ik naar het 'betrapte' koppeltje in het washok. Toch vormde er al snel een lichte frons op mijn gezicht toen ik alle puzzelstukjes bij elkaar legde. Laurel met de rooie van de vipers, nee dit was echt vreemd... Waar ik eigenlijk eerst het woeste grbrom van de jock had verwacht die me een klop zou geven om vervolgens buiten te kipen, was het de stille Laurel dat eerst haar mond opende. "Jason..." Laurel piepte langs de brede schouders van de Jock langs, terwijl haar blik bezorgd stond. Ik kende haar al best lang en kon ook in deze staat snel onderscheiden hoe Laurel zich soort van voelde. "Gaat het wel? Wat is er met jou gebeurd?" ondanks dat ik de blik in haar ogen wel herkende, had ik haar bezorgdheid om mij niet meteen verwacht... Hierdoor keek ik haar kort schaapachtig aan, waarna ik kort naar mezelf blokte en snel mijn open hemd weer dicht knoopje, hier en daar nog een knopje missend. "H- het gaat prima.Niets aan de hand" loog ik koppig, geen zin om mezelf te verklaren in het bijzijn van een viper. Erg bang om nog onpopulairder te worden was ik niet, maar onbewust wilde ik niet dat Lexie hierom de grond ingeboord zou worden...
"Bedden zijn om in te slapen, het plantsoen niet." zei de rooie viper me kortaf waardoor ik hem een zure blik schonk. Ik mocht hem niet en het was ook zonder nadenken dat de volgende sneer mijn mondverliet. "En het washok is om vuile kleren te wassen, niet vlekken bij te maken." sneerde ik terug en ontweek even Laurels blik, omdat ik bang was mijn vriendin te kwetsen. "Sorry ik- ik ging toch zo weg " mompelde ik , waarna ik lichtelijk aggresief te blaadjes uit mijn haren schudde. De adrenaline in mijn lijf was stilaan aan het wegebben en ik voelde de kleine schrammetjes op mijn armen licht gloeien. Ik verdiende dit wel...
"Ik laat jullie maar eh.. Verder wassen." vervolgde ik droogjes en wilde de deur van het washok weer openen.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

Daar ging ik dan half uit het raam, jammerend om mijn stommiteiten. Ik had zowat tot de mililiter mijn maag geleegd, en het frisse briesje hielp me echter wel om ietsje helderder in mijn hoofd te worden. En de geur van punch weg te voeren naar de buren. Ik voelde twee zachte armen zich om mijn middel binden, gevoeld door een warmte op mijn rug. Het was Sienna die als een soort geruststellend gebaar tegen me aanleunde en het hielp me wel. Ik werd er rustig en moe van. 'Rustig maar, ik ben hier,' Ik sloot mijn ogen even, Sienna haar stem was altijd al kalmerend geweest, zacht en teder en met momenten zo aantrekkelijk. Een zachte zucht verliet mijn lippen, waarna ik mijn hoofd op mijn arm liet rusten, terwijl ik nog wat onhandig over de ruit heen leunde. 'Of wil je dat ik Kaylee haal?' vervolgde Sienna, iets korter dan net, het zachte van haar stem leek hier amper te bespeuren te zijn. Ik schudde echter zacht mijn hoofd en stopte zodra ik merkte dat dit niet goed voor me was op dit moment. Oh jee, alles draaid.
"Nee..." zei ik super zacht. "Ik verpest toch alles, ik had jou er niet in moeten betrekken." mompelde ik zacht, terwijl ik zachtjes snoof, tegen mijn opwellende tranen heen vechtend. HEt was dat het alcohol in mijn systeem nu aan mijn emotionele zijde zat, dat mijn mond een hele spraakwaterval was. "Ik had het bijna verpest met de valleys , en ook mijn optreden met double trebbles was een ramp." ging ik ongestoord mokkend verder. "Ik weet niet of ik dit alles nog langer volhoud." mompelde ik. "En Clyde! Clyde ik stel hem vast zo teleur, wat moet ik nou Kaylee?" ratelde ik treurig verder. "Sienna." verbeterde ik mezelf dan, beseffend dat ik hier een foutje had gemaakt. "Sienna, shit ik ben een ramp..." vervolgde ik iets paniekerig, echter had ik het fut niet om te bewegen en bleef ik gewoon staan...

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

''Nee... Ik verpest toch alles, ik had jou er niet in moeten betrekken.'' mompelde Ronnie, waardoor Sienna een diepe zucht niet langer in kon houden. ''Ik had het bijna verpest met de valleys, en ook mijn optreden met double trebbels was een ramp.'' Wacht, wat? Verbaasd hief ze haar hoofd op en keek ze naar Ronnie - maar veel meer dan zijn rug kreeg ze niet te zien.       ''Ik weet niet of ik dit alles nog langer volhoud. En Clyde! Clyde ik stel hem vast zo teleur, wat moet ik nou Kaylee?'' Ronnie had geluk dat Sienna te erg afgeleid was door de uitspraak over de double trebbels - anders was ze er meteen vandoor gegaan. ''Sienna.'' verbeterde hij zichzelf maar dat was al te laat. ''Sienna, shit ik ben een ramp...''       Langzaam schudde ze haar hoofd en liet ze hem los. Ze zette een paar stappen van hem weg en liet zich vervolgens op de grond zakken met haar rug tegen de muur terwijl ze voor zich uit staarde. Haar hersenen leken overuren te maken om te begrijpen wat Ronnie zojuist gezegd had tegen haar. Double trebbles? Verpesten? Als hij dat al zou doen was het niet erg, toch? De valleys konden maar beter winnen toch? Ze fronste en wreef eens met haar handen door haar gezicht in de hoop dat het haar gedachten wat helderder zou maken. Het hielp niet. Het enige waar ze op kwam was dat Ronnie lid was van de double trebbles en dat was onmogelijk. Toch? Althans, dat probeerde ze zichzelf wijs te maken.       'Ik haal Kaylee wel voor je,' mompelde ze nog altijd verward terwijl ze zich weer overeind duwde.

---

---

Het was Laurel niet ontgaan; hoe gespannen Gus' grip geworden was. Daar waar hij eerst zo voorzichtig met haar geweest was, zo vastberaden leek hij nu haar zo dicht mogelijk bij zich te houden. Ze twijfelde of het haar een veilig gevoel bezorgde of de sfeer er toch net iets te gespannen door werd. Ze deed haar uiterste best haar focus op Jason gericht te houden, ze maakte zich oprecht zorgen om zijn verwarde verschijning. Toch viel het haar moeilijker dan ze dacht; was het omdat de bonenstaak zich doorgaans prima zelf wist te redden en haar tot nu toe amper reden had gehad gegeven hem te hulp te moeten komen, of kwam het door het feit dat ze inmiddels zo dicht tegen de Viper aan zat dat bij elke ademhaling zijn borstkas de hare raakte? Het waren beiden situaties waar het blondje zowat nul procent ervaring mee had en ze verweet het aan precies die reden dat ze zich zo hulpeloos voelde. "Bedden zijn om in te slapen, het plantsoen niet." Laurel's innerlijke strijd werd onderbroken door de harde, in haar mening onnodige woorden, van Gus. Plots stoorde het haar dat ze hierbij zijn gezicht niet kon zien. Het contrast met de jongen waar ze het amper een minuut geleden zo fijn mee had was zo sterk dat ze bijna ging twijfelen of ze zich zijn woorden van net had ingebeeld. "Hey," sprak ze de lacrosse ster toe, zonder enig spoor van verwijt of woede in haar stem. Ze wilde enkel zijn aandacht trekken, te weten komen waarom hij dezelfde aardigheid die zij had gekregen niet aan Jason kon schenken. Voorzichtig legde ze haar hand op zijn wang, zodat ze zijn gezicht weer naar haar kon toe draaien. Zo gauw als zijn ogen in zicht kwamen probeerde ze zijn blik te vangen. "Waar ben je heen?" fluisterde ze hem toe, stil genoeg opdat haar Double Trebble collega het niet zou horen. Waar was die geduldige en warme jongeman waar zij net op getrakteerd werd? Hoewel ze Gus amper kende, had ze toch het idee gekregen dat hij daarnet heel oprecht was geweest. Zij wilde zelf ook hun gesprek graag verder zetten, maar Jason had onmogelijk kunnen weten dat ze hier waren toen hij binnenkwam -het was een washok, in godsnaam, terwijl er boven een feest aan de gang was- en ze nam hem dan ook helemaal niks kwalijk. Ergens in haar achterhoofd verscheen de vraag of Gus misschien zo vijandig deed om wat ze eerder met hem gedeeld had. "Jason is een vriend," verklapte ze hem dan ook. Hoewel ze de lange kerel heel erg mocht; meer dan vriendschap voelde ze niet voor hem. Daarmee was de kous echter niet af, want met die uitspraak kwam het volgende idee zich aandringen; was Gus jaloers? "En het washok is om vuile kleren te wassen, niet vlekken bij te maken." De onverwachte repliek die Jason serveerde voelde als een slag in Laurel's gezicht. Ze verbrak het oogcontact met Gus en liet haar hoofd hangen. Dacht hij echt dat ze het type meisje was dat in was voor een vluggertje in het washok? Ze kon zich alleen maar afvragen of Micah alsnog uit de biecht had geklapt over hun fling deze zomer, en of mensen daaruit een conclusie als die van Jason zouden trekken. Ze voelde de tranen achter haar ogen branden, maar vertikte het te gaan huilen. "Sorry ik- ik ging toch zo weg. Ik laat jullie maar eh.. Verder wassen." "Je kan je opfrissen in onze badkamer. Boven, tweede slaapkamer rechts. Er zitten ontsmettingsmiddel en pleisters in het kastje boven de wasbak." Nog steeds keek ze geen van beide jongens aan. Ze zou Jason echter niet tegenspreken wat zijn vertrek betrof, daarvoor had zijn opmerking haar te diep geraakt en ze wilde hem nu even liever niet in de buurt - als ze dan toch maar zo hoog in zijn achting stond. Maar ze kon hem toch zo niet laten rondlopen? Layla zou het vast niet erg vinden dat hij hun gedeelde badkamer even zou gebruiken. Bovendien gebruikte zij meestal die van Nick, en lagen er ook amper spullen van haar. Ondertussen haalde ze haar hand van Gus' wang af; vergeten dat deze er nog lag. Ze wist niet goed wat ze ermee moest, en begon dan maar met een pluk haar te spelen. "'t Spijt me," zei ze tegen de Viper. Ze zat verveeld met het hele voorval. Gus had haar alleen maar willen helpen, en nu werd hij afgeschilderd als een geile klier. Dat was niet de bedoeling geweest.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Kaylee Felicia Whitesides • 17 • The Viper Venom Cheerleader • With Ezra • outfit • Kaylee was blij dat ze deze avond Ezra gevonden had. Ze had het uitstekend naar haar zin gehad op het feestje, maar een feestje was geen feestje zonder haar partybuddy, Ezra. Ze was dan ook blij toen de jongeman haar had gevraagd om de dansvloer op te gaan. Tijdens het dansen waren de twee in gesprek geraakt over het zingen en het cheerleaden, maar Kaylee kreeg het gevoel dat het een onderwerp was waar Ezra nu even niet over wilde spreken. Iedereen wist het nieuws nu al een geruime tijd en ondanks dat was het voor vele, waaronder Kaylee zelf, een gevoelig onderwerp. Kaylee had bijna de gehele avond gedanst en had eigenlijk een pauze willen inlassen totdat ze haar danspartner tegen was gekomen. Om toch een kleine danspauze te kunnen krijgen vroeg ze aan Ezra of hij met haar een duet wilde zingen. De cheerleaders en Lacross spelers waren hier wel aanwezig, maar op een feestje zouden ze heus niet opkijken wanneer een vermoedelijke dronken Kaylee opeens een microfoon zou pakken en zou gaan staan zingen met iemand. 'Ik dacht dat je het nooit zou vragen.' Antwoordde de jongen vrolijk, terwijl ze merkte dat ze geen moeite hoefde te doen om de jongen verder mee te sleuren richting de muziekinstallatie. 'Dus wat zeg je Kaylee?' vroeg Ezra. Kaylee keek op van de muziekinstallatie waar ze net de microfoons, die ze had zien liggen, had op aangesloten. 'Ik dacht zelf aan don't go breaking my heart' bij het horen van zijn voorstel betrad er een brede glimlach op het gezicht van de brunette. Ze zag zelf dat Ezra enthousiast was over hun optreden wat ze spoedig zouden gaan geven aan de anderen. 'Wat zeg je?' vroeg Ezra. 'Wil je de Kiki tot mijn Elton zijn.' Enthousiast knikte Kaylee ja op zijn antwoord. ‘Ik zou vereerd zijn als ik jou Kiki mag zijn Elton.’ Antwoordde net zo enthousiast terug, terwijl ze de jongen een microfoon in zijn handen drukte. ‘Aan jouw de eer te beginnen, laten we ze een prachtig concert geven.’ Ze draaide zich kort weg van de jongen en liet de muziek spelen. Al bij de eerste klanken swingde ze mee op en muziek en wachtte ze tot Ezra zijn eerste klanken liet horen, waarna ze hem zou volgen. Don't go breaking my heart (Ezra) I couldn't if I tried (Kaylee) Oh honey if I get restless Baby you're not that kind Don't go breaking my heart You take the weight off of me Oh honey when you knock on my door Ooh, I gave you my key Ooh, nobody knows it (Samen) When I was down I was your clown Ooh, nobody knows it (Nobody knows it) Right from the start I gave you my heart Oh, I gave you my heart So don't go breaking my heart I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart And nobody told us Because nobody showed us And now it's up to us babe Oh, I think we can make it So don't misunderstand me You put the light in my life Oh, you put the spark to the flame I've got your heart in my sights Ooh, nobody knows it When I was down I was your clown Ooh, nobody knows it (Nobody knows it) Right from the start I gave you my heart Oh, I gave you my heart Don't go breaking my heart I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Ooh, nobody knows it When I was down I was your clown Ooh, nobody knows it (Nobody knows it) Right from the start I gave you my heart Oh, I gave you my heart Don't go breaking my heart I won't go breaking your heart Don't go breaking my Don't go breaking my Don't go breaking my heart Don't go breaking my Don't go breaking my I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Don't go breaking my I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Don't go breaking my I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Don't go breaking my I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Don't go breaking my I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Don't go breaking my I won't go breaking your heart Don't go breaking my heart Nadat de laatste muzieknoten langzaam zachter werden omhelsde Kaylee Ezra stevig. Het was een tijd geleden dat ze een liedje met de jongen gezongen en ze had het gemist. Ondanks dat ze onder lichte invloed was van de punch vond ze dat ze zelf goed had geklonken en Ezra klonk uiteraard ook geweldig vond ze. Ze was dan ook blij dat ze toch besloten had om te gaan zingen op het feestje, ondanks de aanwezigheid van bepaalde personen. Ze liet de jongen los na een kleine kus op zijn wang gedrukt te hebben als dank voor het duet. ‘Wow, dit heb ik gemist. Moeten we vaker doen.’ Nog altijd klonk het enthousiasme in haar stem tegenover de jongen. ‘Je klonk weer super Ez. Wat zeg je ervan om even een drankje te gaan halen?’ Het dansen en het zingen had haar weer dorst gegeven.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Laurel had als eerste het woord genomen, waarschijnlijk vooral omdat ik echt mijn best deed om deze loser niets aan te doen. Al mijn spieren waren gespannen en hij moest nu geen verkeerde dingen gaan doen of zeggen, anders maakte het me niet meer uit of Laurel erbij stond of niet, dan was hij toast. Hij zei dat er niets aan de hand was, terwijl een blinde nog kon zien dat het niet zo was. Waarom kwam je anders tijdens een feestje alleen naar een washok? Daarbij kon ik het echt niet laten om hem een flinke sneer toe te werpen. Hij had de hele situatie in een keer omgedraaid en volledig verpest. Het was alleen omdat Laurel hier was dat al zijn ribben en tanden nog heel waren. Ik bleef hem aanstaren en werd eigenlijk hier pas uitgesleurd door haar stem en haar hand op mijn wang. Normaal kon mijn woede dan heel makkelijk overslaan op iemand anders, maar net als bij haar broer wist zij me terug te brengen. Als een hond waarbij een ruk aan de ketting wordt gegeven. Ik keek haar aan en voelde het vuur iets temperen. Ik had geen idee wat ik kon zeggen op haar vraag. Waar ik heen was? Nergens, hij had alleen mijn lontje aangestoken, en die was maar heel erg kort. Nu deed ik zelfs nog moeite om de grote klap te verhinderen. Haar volgende woorden brachten een vreemd soort opluchting, niet veel en vooral heel verwarrend, maar wel een beetje. We, en vooral ik, hadden nog heel veel te vrezen voor onze reputaties en vooral voor Nick. Als die dit zou weten, zeker als hij het zou horen van een loser als Jason, was ik degene zonder voortanden. Mijn armen ontspanden wel een klein beetje, net als mijn kaak, maar binnen de kortste keren schoot mijn hoofd weer naar de jongen in de deuropening en stonden al mijn spieren weer strak. Het vuur in mijn ogen brandde feller dan eerst. Ik wist prima hoe dit eruit zag, en voor mij zou het niet de eerste keer zijn, zelfs niet in dit washok, maar vertel dat maar niet aan de bewoners hier, maar k vond het verschrikkelijk dat hij zo over Laurel dacht. Vreemd, maar waar. Haar hand op mijn wang voorkwam een explosie, maar voor hoe lang ze mijn ketting kort genoeg kon houden was maar de vraag. Hij leek nu ook in te zien dat hij ergens fout zat. Ik wist niet waar, maar hij was in elk geval iets minder katterig. Tegelijkertijd voelde ik Laurel's hoofd tegen mijn borst hangen. Ze begon te praten over ergens waar hij heen kon, terwijl ik hem strak in de gaten hield. Hij stond al bij de deur, maar als hij nu gewoon weg kon gaan zou dat echt super zijn. Misschien viel de situatie dan nog te redden. Ik voelde langzaam Laurel's hand van mijn wang glijden en keek naar haar. Ik zag haar fijne gezichtje niet meer, alleen haar haren. Haar woorden waren zo zacht dat ik ze amper hoorde, maar ze zorgden voor veel verwarring. Waarom zei ze nu sorry? Ik haalde traag een hand van haar middel en legde een vinger onder haar kin om die op te heffen, terwijl de woede mijn aderen weer verliet, alsof zij persoonlijk de knop wist om te zetten, terwijl ik niet eens wist waar de knop zat. "Je hebt niets om je voor te verontschuldigen." Mijn stem was weer teder en zacht. Ik drukte mijn lippen kort op haar voorhoofd, maar net zo dat Jason het hopelijk niet kon zien, als hij nog niet weg was. Hopelijk was hij dat wel, want ik wilde echt niet ontploffen in de buurt van Laurel, nog minder dan bij haar broer in de buurt. Ik wilde haar gewoon niet teleurstellen, en ik had wel het gevoel dat ik dat had gedaan, zeker omdat ik nu ook goed zag dat ze tranen in haar ogen had. "Het spijt mij dat ik zo'n schoonheid als jij tranen heb bezorgd." Hopelijk kon Jason me niet horen, want als iemand dacht dat ik een zwakte had, zou er toch echt weer onrust, en daarmee ook geweld, naar de gangen van de school komen, en de vrede was daar dit jaar al zo fragiel met de kans op het verlies van financiering. Ik vond mijn tweede plek in de rangorde namelijk helemaal prima, maar dacht maar niet dat ik me naar een derde plek of nog lager zou laten vallen. Daarbij zou ik ook vechten om Nick bovenaan te houden. Dingen waren goed zoals ze waren, maar een teken of gerucht van zwakte zou dat wel kunnen veranderen. Ik keek nog even over mijn schouder om te zien of de pottenkijkende loser er nog stond. Mijn bloed was inmiddels iets afgekoeld, maar ik kon hem nog altijd met een hand buiten gooien als hij hier bleef staan treuzelen. Dan kon hij misschien zelf een meisje zoeken om mee bezig te gaan, al betwijfelde ik het of ere ook maar een meisje was, zeker een sober meisje, die ooit iets met hem zou willen hebben.

[ bericht aangepast op 14 okt 2019 - 20:39 ]

---

Bowties were never Cooler

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

De warmte die me eerder had omhelst verdween stilaan en in lichte paniek keek ik om naar Sienna die met haar hoofd schudde en van me weg liep. Een klein zielig geluidje verliet mijn lippen als teken dat ze niet weg mocht gaan, al ging ze tegen de muur aanleunen en liet ze zich wat zakken. Ze leek mijn geratel niet goed te kunnen verwerken, waardoor ik hard op mijn lip beet termijl ik mezelf overiend probeerde te houden door aan de ruit te gangen. "Sienna ik-" 'Ik haal Kaylee wel voor je,' mompelde ze eens ze recht kwam en een misselijk gevoel overspeolde me , niet door de alcohol, maar de pure paniek. "Nee Sienna, alsjeblieft." smeekte ik haar. "Ik - ik wilde niet- het is me te veel." een snik verliet mijn lippen, waarna ik me op mijn bibs op de grond liet vallen en verward mijn handen door mijn haar haalde. Ik had het fut niet om haar tegen te houden, straks stond Kaylee hier en moest ik haar half uitleggen hoe ik mezelf had verklapt en haar interesse in muziek dan ook had verteld en dat was nooit mijn bedoeling geweest....

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Het was eigenlijk best leuk, maar plots verstarde hij. Ik keek naar hem op, maar merkte niet dat hij achteruit kroop, tot het te laat was. Hij viel achterover de bosjes in en ik viel bovenop hem. Dit schudde me al een beetje wakker, maar wat me echt weer een beetje liet nadenken was het feit dat hij me ook in de bosjes duwde en toen vertrok. Ik bleef even beduusd zitten en keek hem na. What the fuck had ik net gedaan? En what the fuck was er net gebeurt? Die jongen moest blij zijn dat hij eens aandacht van een meisje kreeg, en dan me ook gewoon zo in het struikgewas laten liggen. Eikel. Ik had al geen goed woord over voor die zanglijsters en dit verbeterde de situatie niet. Traag stond ik op, nog licht wankel, maar het lukte zonder op de grond te vallen. Ik klopte mijn jurk af een schudde mijn haren uit, voor ik weer naar binnen ging. Die jongen had echt een probleem, maar ik was nu eerst van plan om wel echt lol te maken. Ik ging mijn nacht namelijk echt niet laten verpesten door zo'n losertje zonder manieren. Ik liep naar de dranktafel en pakte nog een grote beker punch, voor ik de kamer door keek. Ik miste een aantal Venoms en Vipers, al was dat standaard. Je kon op feestjes meestal beter het washok, de bezemkast, en de slaapkamers mijden als je niet iemand wilde betrappen. Het betekende alleen wel dat ik nu even alleen stond, waar ik toch niet zo heel blij mee was. Ik zag eigenlijk alleen Kaylee, maar er was no way dat ik naar haar toe ging. Het ging de laatste tijd dan wel beter, maar toch. Daarbij stond zij ook bij zo'n loser en daar had ik wel weer genoeg van voor een nacht. Verder zag ik hier en daar nog wel een koppeltje, maar echt iemand die ik eruit kon pikken zag ik zo op het eerste gezicht niet. Ik nam dus maar een grote slok punch, in de hoop het voorval van daarnet even te vergeten. Ik keek rond, op zoek naar Max. Als er iemand het voor elkaar kreeg om me dingen te laten vergeten dan was Max het. Hij kreeg het zelfs voor elkaar om me af en toe Ronnie te laten vergeten, en dat was al heel wat. Als ik de rest van de nacht in die bink z'n armen kon hangen zou ik heel erg gelukkig zijn. Clyde zou ook nog kunnen, maar die was als een broer voor me, dus dat was toch wel anders. Na even zoeken en nog een slok punch vond ik Clyde tussen de rest van de mensen op de dansvloer. Ik liep zo goed en zo kwaad als het ging naar hem toe, gelukkig viel het zwalken wel mee. Ik gaf hem een knuffel als begroeting en schonk hem een glimlach, terwijl ik tegen hem aan bleef hangen. "Hi Clyde. Waar was jij de hele avond?" vroeg ik aan hem. Man, wat was ik blij om hem te zien. Hij was misschien niet mijn eerste keus, maar zeker een goed alternatief.

---

Bowties were never Cooler

---

‘Aan jouw de eer te beginnen, laten we ze een prachtig concert geven.’ gaf Kaylee aan terwijl ze één van de twee microfoons aan Ezra overhandigde. Daar zei Ezra natuurlijk geen nee tegen, hij ging de kans om in de spotlights te staan zeker niet uit de weg. Ook al zou hij zijn spotlight nu met Kaylee moeten delen, iets wat hij vaak liever niet deed, maar voor Kaylee maakte hij graag een uitzondering. Hoewel ze niet van Ezra moest verwachten dat hij minder zijn best ging doen om bij haar niveau te blijven.
Toen de muziek begon bewoog Ezra automatisch mee op de muziek, de tekst van 'Don't go breaking my heart' wist hij by heart, maar hij moest ook zeggen dat dat natuurlijk niet heel lastig was. Het grootste deel van het liedje was herhaaldelijk zingen 'don't go breaking my heart' toch was dit liedje één van Ezra zijn lieveling liedjes, maar Ezra was nou eenmaal een grote sucker voor een goed Elton John liedje.
Nadat Ezra de laatste woorden van het lied had gezongen draaide hij zich nu weer volledig naar Kaylee toe, die haar armen om Ezra heen sloeg. Een glimlach brede glimlach verscheen op Ezra zijn lippen. Ezra stond graag zelf in de spotlight, maar hij moest zeggen dat hij het toch vaak ook wel leuk vond om het podium met iemand te delen, zeker als het Kaylee was. Het gaf toch net een wat andere dynamiek, zoals men ook wel eens zei 'hoe meer zielen hoe meer vreugde.'
‘Wow, dit heb ik gemist. Moeten we vaker doen.’ zei Kaylee, Ezra knikte enthousiast. 'Ik was even vergeten hoe leuk het is om met jou te zingen.' zei Ezra terwijl hij een kleine stap deed weg van het geïmproviseerde podium om de volgende mensen de ruimte te geven. Wetend dat vanaf nu de ruimte waarschijnlijk weel voornamelijk gevuld zou worden met katten gejank. Niemand zou in ieder geval over de performance heen komen die Kaylee en Ezra net hadden gegeven. 'Je klonk weer super Ez. Wat zeg je ervan om even een drankje te gaan halen?’ zei Kaylee, Ezra grijnsde, zijn ego was weer een beetje gestreeld. 'Dank je, jij klonk ook heel goed.' zei Ezra. 'En een drankje klinkt goed.' Ezra pakte nu Kaylee haar hand in de zijne en trok haar terug naar de plek waar ze de avond samen waren begonnen. De drank tafel. 'Wat wil je?' vroeg Ezra de jongedame terwijl hij al een beker pakte er eigenlijk van uit gaand dat Kaylee voor de punch zou kiezen. 'Niet om arrogant te zijn of wat dan ook, maar we waren echt goed hè?' zei Ezra terwijl hij een beker vol punch schepte. 'We moeten echt vaker samen zingen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.