[RPG • 0] Experium || 01 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 25 feb 2020 - 23:47 ]

It's never gonna happen, Guys.

Met grote ogen keek Adam naar het draakje dat opeens voor hem zat en hem met grote, gouden ogen aankeek. Zijn hart bonkte in zijn keel. Zou het hem aanvallen? Het diertje snuffelde aan zijn hand en heel voorzichtig aaide hij de schubben. Opeens schoot Michiel naar achteren en begon te schreeuwen. Verschrikt keek Adam opzij. Daar bleef het niet bij – de jongen schoot ook nog eens naar achteren met zijn stoel en op de een of andere manier kwam er een skelet tot leven dat begon te dansen. Heel even sprong zijn hart op van schrik, daarna zag hij in dat iemand hen aan het plagen was. Michiel was inmiddels echter al overeind gevlogen en had de tafel omgegooid, waar hij daarna zelf ook overheen was gevallen. Vlug sprong Adam overeind en tilde de tafel omhoog zodat die niet meer half op zijn vriend lag. Zijn haar hing slap langs zijn gezicht en was felpaars. Zonder erover na te denken legde hij een hand op Michiels schouder, die trilde.
‘Het was maar een flauwe grap,’ zei hij zacht. ‘Er is niets aan de hand.’ Hij beet op zijn lip. ‘Heb je je pijn gedaan?’ Hij ving een glimp op van Michiels gezicht en zag dat die veel langer was dan even daarvoor.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Het eerste wat hij zag, was Adam zijn lieve gezicht. Het feit dat Adam hem gerust probeerde te stellen en hem vertelde dat het een grap was, zorgde ervoor dat hij sneller kalmeerde. Hij lachte ietwat nerveus zijn angst weg, waardoor het hoofd van 7223 weer normaal trok en langzaamaan zijn paarse haar weer terugkeerde naar normaal. "Mijn rug doet een beetje zeer, maar dat overleef ik wel," zei hij met een glimlachje. Adam hielp hem net weer iets overeind komen, toen hij Jester iets hoorde zeggen over brutaliteit. Het viel hem op dat het skelet was gestopt met dansen en dat ook 8102 naar achteren was geschoten, maar voor de rest niemand geschrokken leek te zijn. Net op het moment dat hij weer terug op zijn stoel wilde gaan zitten, kwam Sogat naast hem staan. "Dat ben ik helemaal met je eens, 5184. 7223, als je niet op wil letten, kom je de volgende keer maar niet mijn les binnen. Ga je maar heel gauw melden bij Gerrit!" De man wees woest in de richting van de deur en 7223 raakte in paniek door zijn woorden. "Maar meneer, hier kon ik niets aan doen!" Sogats snor wiebelde nog eens gevaarlijk bovenop zijn liep, wat de irritatie van de professor weggaf. "Niets te maren, ERUIT!"

It's never gonna happen, Guys.

[ bericht aangepast op 24 feb 2020 - 20:39 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam keek de leraar verschrikt aan. Dat kon toch niet? Michiel had helemaal niets gedaan.
'Maar meneer...' zei hij.
De priemende blik van de leraar zorgde ervoor dat hij iets in elkaar kromp. Het had geen zin, zag hij in, de leerkracht was net zo'n pestkop als de anderen. Een beetje terneergeslagen ging hij weer aan de tafel zitten. Hij vond het moeilijk dat iedereen zo onaardig deed tegen Michiel, hij begreep maar niet waarom... Een beetje sip keek hij naar zijn vriend op, met zijn blik probeerde hij sorry te zeggen omdat hij niet wist hoe hij hem verder kon helpen.

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Vienna sprong van het skelet van het zeewezen af, waar ze al die tijd op had gezeten. Nu ze haar krachten gebruikt had, voelde ze de vermoeidheid toeslaan, maar ook het effect van de bijwerking leek minder te worden. Langzaam zweefde het meisje weer naar beneden, tot ze vlak achter 7223 kwam te staan. Ze voelde het schaamrood naar haar kaken schieten. Hoewel ze het een enorm leuke grap had gevonden en helemaal in een scheur had gelegen om zijn schrikreactie en die van de nieuwelingen, was dit nu ook weer niet de bedoeling geweest. Ze had 7223 nooit in de problemen willen brengen, al moest ze zeggen dat de aanmoediging van Jester niet helemaal zuiver klonk. Ergens vroeg ze zich af of hij zijn gave had gebruikt op Sogat, maar ze durfde het niet te vragen. Ze durfde daarentegen ook niet tegen Sogat te zeggen dat dit haar schuld was dat 7223 zo opgesprongen was. Ze wilde zelf ook niet in de problemen komen, die had ze al genoeg gehad deze ochtend. Ze nam zich voor het goed te maken met 7223, zodra ze hem het lokaal uit zag lopen met beteuterd gezicht. Gauw ging ze weer op haar plek naast Fayr zitten, het schuldgevoel knagend aan haar maag.

[ bericht aangepast op 24 feb 2020 - 20:52 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fayr Fixfault

''Was dat nu nodig,'' fluisterde Fayr berispend, toen Vienna weer op haar eigen plek zat. ''Ik weet dat hij een beetje knullig kan zijn, maar dit gaat ook weer een beetje te ver.'' Zelf opende ze alvast haar boek en bladerde naar de juiste bladzijde. Sogat was nu al een beetje chagrijnig en dat wilde ze liever niet erger maken. Bovendien, straks moesten ze toch een toets maken en dan had ze liever alles in de les kunnen behandelen. Minder huiswerk en zo. Ze hield er dan wel van om met haar neus in de boeken te zitten, maar meer dan nodig was hoefde nu ook weer niet.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Het was niet mijn bedoeling, oké?" siste ze woest in de richting van haar beste vriendin. Ze voelde zichzelf al schuldig genoeg, daar had ze Fayr niet voor nodig om haar ook nog eens terecht te wijzen. "Ik probeerde de nieuwelingen iets te laten schrikken, het was in eerste instantie niet eens de bedoeling hem zo te laten schrikken." Mokkend sloeg Vienna haar armen over elkaar en keek Fayr de rest van de les niet meer aan.

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Nadat de bel ging, hing 7223 nonchalant in de buurt van het geschiedenislokaal. Hij hoopte Adam aan te kunnen schieten, zodat ze samen naar de volgende les konden gaan. Met zijn hoofd naar beneden stond hij in de gang, verder niet kijkend naar zijn klasgenoten. 7223 had een uur kauwgom krabben voor straf gekregen. Na schooltijd moest hij zich gaan melden bij Gerrit. Zo op deze manier kon hij leren omgaan met 'respect voor de meubels van school'. Wat dat ook mocht betekenen. Terwijl de anderen het lokaal uitstroomden, ving 7223 een glimp op van Vienna. Hij wist niet zeker of hij nu boos op haar was of teleurgesteld. Of dat hij haar ook niets kwalijk mocht nemen, omdat ze niets kon doen aan het besluit van Sogat. Als één van de laatste kwam Adam naar buiten en bijna opgelucht, sprak Michiel zijn beste vriend aan. "Hey!"

It's never gonna happen, Guys.

'Hé!' Adam liep vlug naar Michiel toe. Hij had zich niet meer zo op zijn gemak gevoel nadat zijn vriend was weggestuurd. 'Wat was dat een rotstreek zeg.' Hij bleef naast hem staan, het andere meisje met wie hij naar buiten was gelopen, was hij vergeten zodra hij de jongen had gezien. 'Zijn alle leraren zo onaardig?'

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr Fixfault

      ''Vienna.'' Fayr had snel haar boeken opgeruimd en haastte zich achter haar vriendin aan. ''Kom nou, je had zelf toch ook kunnen bedenken dat dit niet goed zou aflopen. Waarom wilde je dat groepje eigenlijk laten schrikken? Ik weet dat je van plagen houdt, maar zo'n grap zou ik eerder bij iemand als Onyx of Jester verwachten,'' zei ze, toen ze Vienna eenmaal had ingehaald en ze kon het afkeurende toontje in haar stem er niet helemáál uit houden.

[ bericht aangepast op 24 feb 2020 - 21:47 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

"Ach, ik ben het wel gewend," zei de jongen schouderophalend. Hij begon weg te lopen van het lokaal met Adam naast zich. Hij was blij dat Adam hem meteen op kwam zoeken, al was hij wel ietwat onzeker. Adam had nu de keerzijde van zijn gave gezien en de meesten vonden hem er maar raar voor. "Uhm, is alles goed tussen ons twee?" vroeg hij daarom dus maar ietwat onzeker.

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx had droge kleren aangetrokken, daarna was hij alvast naar het muzieklokaal gegaan. Daar bracht hij sowieso graag zijn tijd door, al nam hij zijn eigen instrumenten hier nooit mee naar toe. Die zaten in een kluis op zijn kamer, zodat hij er zeker van was dat niemand erbij kon. Zijn vingers zweefden boven de pianotoetsen terwijl hij een lied componeerde, zijn ogen gesloten terwijl er beelden door zijn hoofd schoten en hij zo een droom spon die hij later aan iemand zou kunnen sturen.
Een vrij duistere droom, aangezien hij weleens een beter humeur had gehad. Hij drukte de recorder op pauze toen de bel klonk en het einde van de geschiedenisles was aangebroken. Hij onderdrukte een zucht – dat betekende dat de rust weer verstoord zou worden.

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam keek hem verward aan. 'Wat bedoel je?'

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.