[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8242

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mhm?

24 mei 2020 - 23:44 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"You don't need a driver license to ride me."
Owner of Dani & Audrey ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ Outfit ♕ Dani's room w/ Dani

Ajax is nog maar net de douche uit gewandeld wanneer hij een blik op de klok werpt. Luide vervloekingen verlaten zijn mond wanneer hij naar zijn kleding grijpt en deze aan weet te krijgen binnen een record tempo. Uiteindelijk haalt hij een kam door zijn haren, gooit het staartje erin en nog geen seconde later is hij al onderweg naar een bepaalde Latina die hij nog eens beloofd heeft te pakken te krijgen — op verscheidene manieren maar de minx blijft zich telkens van hem weg keren.
Eerder, voor zijn douche, heeft hij Audrey nog even opgezocht om haar gemoedsrust te peilen, maar voor haar is dit stukken makkelijker dan voor de meeste dames, ondanks dat ze inmiddels de nieuwste is. Het was niet eens gepland, het was een simpel vrijgezellenfeest dat hem naar de betreffende locatie had gelokt waar Audrey haar perfect geronde billen aan het schudden was voor een miniem geldbedrag.
In tegenstelling hoe de meeste heren hun dames weten te verkrijgen, heeft Ajax dit dan ook geheel anders aangepakt. Het was eerder een zakelijk gesprek te noemen, waar hij haar een fantastische deal heeft weten te bieden om haar zonder teveel poespas mee te krijgen naar Animal Hotel. De belofte om haar familie te voorzien van geld is hij echter niet van plan te breken.
Elizabeth was nog zoveel malen makkelijker, deze dame kwam zijn pad op doordat deze op veel te jonge leeftijd een wees was en simpelweg op straat leefde omdat haar pleegouders niet voor haar wilden zorgen. Ook zij kwam met open armen binnen Animal Hotel terecht, waar deze nog altijd vol enthousiasme werkt — eten, drinken en een dak boven haar hoofd is alles dat de nymphomaniac verlangde, en nog altijd doet.
Het is echter een bepaalde Latina, die hij met veel plezier heeft overgenomen van Juve, welke zijn gedachten wilder lijken te maken met het jaar dat hij hier is. Vier jaar lang achterblijven met de nodige frustraties zorgt ervoor dat "nee" niet meer welkom is tussen hen, en dat hij dat maar al te gauw in een "ja" gaat laten veranderen.
Eenmaal voor haar deur klopt hij viermaal, een gebruikelijke handeling vanuit Ajax, om vervolgens de deur te openen zonder echt hoorbaar te maken wie het is — iets dat haast een gegeven is door zijn specifieke klopje. 'Dani—' Wanneer zijn ogen over haar heen glijden groeit er een vermakelijke grijns rond zijn lippen maar vooral een ondeugende twinkel in zijn ogen — zijn woorden inslikkend over hoe ze moeten vertrekken. 'Wat doe je me aan?' Zijn hoofd kantelt lichtelijk, terwijl hij subtiel de deur achter zich sluit. Pas wanneer hij de klik hoort van het vallen in het slot, maakt hij zijn weg naar de dame toe — haar gelaat ongegeneerd in zich opnemend.
Eenmaal vlak voor haar boren zijn ijsblauwe ogen zich in haar donkere kijkers. 'Je gaat de mannen gek maken vanavond.' Haast op liefkozende wijze glijdt zijn hand langs haar wang af, waarna het overgaat van zijn vingers langs haar hals en haar sleutelbeen. 'Dit is toch gewoon oneerlijk. . .' Grijnzend trekt hij zijn hand terug, hoopvol dat het eens effect op haar zal hebben, terwijl hij een stap achteruit zet — zijn blik opnieuw over haar heen glijdend.
Een goedkeurende klak met zijn tong is hoorbaar wanneer hij vervolgens zo nonchalant mogelijk zijn weg naar haar bureaustoel maakt. Rustig neemt hij plaats, rust hierbij zijn ene been koeltjes over de ander. 'Ik neem aan dat ik jou niet meer in hoef te lichten over hoe of wat?' Opnieuw speelt er een grijns over zijn lippen bij het idee haar enkele dingen te laten zien. Ajax grijpt iets willekeurigs van haar bureau af, speelt er wat mee door het tussen zijn beide handen te gooien — zich voor even concentrerend op het voorwerp voor hij zijn blik weer op de Latina richt. Uitnodigend klopt hij op zijn schoot om te indiceren dat ze moet gaan zitten — een stilzwijgend bevel verstopt in een subtiel gebaar.

[ bericht aangepast op 24 mei 2020 - 23:44 ]

I'm your little ray of pitch black.

25 mei 2020 - 0:29 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Black Cat

Luna's Room — Luna — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit

De afgelopen week is als een slechte grap geweest en er is weinig wat Ace op andere gedachten kan brengen. Hij heeft bijna geen voet meer binnen het hotel gezet na het hele rampscenario met de achteraf des duivelse Libanese en heeft nog niet de kans weer gehad haar privé te spreken — zijn gedachten regelmatig afdwalend naar herinneringen aan de onbevreesde ogen die hem vanaf de andere kant van de kamer vervloekten. Die kopzorg was echter niets vergeleken met het plotselinge vertrek van Ravi — al kan hij niet zeggen dat hij er heel rouwig om is — en het voor onbepaalde tijd genomen verlof van Juvenalis. Er is vaker gesproken over de optie Ace te promoveren tot vierde leider, maar dit was in voor hem rustigere tijden. Ze zijn maanden verder, hij heeft meer zaken lopen dan ooit tevoren, is nog geen stap verder in de Mason-zaak, heeft te doen met een onstabiele schakel binnen de organisatie en is nu ook nog eens aangewezen als vervanging voor zijn beste vriend.
Zijn aanstelling verandert in zoverre weinig dat hij zijn taken gewoon blijft vervullen zoals het was, zij het nu met meer inspraak over andere regelingen. Ty begrijpt echter als geen ander hoe belangrijk Ace zijn initiële taak is en de overeenkomst dat dit werk altijd voor zal gaan was snel gemaakt. De agent zijn dekmantel is belangrijker dan ooit en hij heeft zich voorgenomen Malikah op te zoeken zodra hij daar de kans toe ziet.
Ace zijn aanstelling heeft echter nog één onvoorziene bijkomstigheid meegebracht en ook dit is er geen waarmee hij al te blij is. Het is de reden dat hij nu zijn eigen kamer binnen het hotel verlaat en koers zet naar die van een zekere blonde dame. Er is nooit gezegd dat Juve niet een ontzettende klootzak kan zijn zo nu en dan, de man zijn laatste eis voor hij weg ging er geen een waar Ace het mee eens was. Het dreigement Luna iets aan te doen al zou hij haar laten gaan in plaats van haar onder zijn hoede te houden zorgt er echter voor dat hij akkoord is gegaan, het vooruitzicht dat ze doorverkocht zou worden al zou hij weigeren haar over te nemen evengoed geen mogelijkheid. Er is echter nog geen week verstreken of de klachten stromen bij hem binnen, en hoewel hij met zekerheid kan zeggen dat hij enige ongemak voelt bij het feit dat het William zijn dochter is, kan het niet zo door blijven gaan. Niemand betaald geld voor een huilende prostitué en het is tijd haar hierop te verwijzen. Eenmaal voor haar deur neemt hij een diepe teug adem tot zich en klopt vervolgens tweemaal resoluut.

[ bericht aangepast op 27 mei 2020 - 13:56 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

25 mei 2020 - 7:04 Reeses is offline

Reeses 1269

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress ▢ 19 years old ▢ Ace's girl ▢ Luna's room --> Ace ▢

Met een gesmoord kreetje schoot de negentienjarige blondine in paniek omhoog, de lakens als een soort dwangbuis om haar lichaam gewikkeld. Pas toen ze besefte dat ze gewoon in bed lag, in haar gedeelde slaapkamer, daalde haar hartslag tot een normaal ritme. Zweetdruppeltjes parelden langs haar slapen naar beneden en ook de rest van haar lichaam voelde warm en klam aan. Met trillende handen bevrijdde Luna zichzelf van de lakens en sloeg haar benen over het bed. Met een diepe teug adem probeerde ze zichzelf te kalmeren en de nachtmerrie van zich af te zetten.
De afgelopen week was zo mogelijk de ergste week die Luna had meegemaakt sinds ze in Animal Hotel was gearriveerd. Sinds de rampzalige avond, met alle gevolgen van dien, had Luna nauwelijks meer geslapen. Hoewel Mason haar fysiek niet meer kon lastigvallen, speelde hij nu op tijdens de weinige uurtjes slaap die ze wist te krijgen. Elke keer dat Luna in slaap sukkelde had ze steevast dezelfde nachtmerrie over een dode Mason die weer tot leven was gekomen en haar achtervolgde, compleet met kogelgaten en zombie-achtige verschijnselen. Wanneer ze weer wakker schrok – na hooguit een uur onrustig te hebben geslapen, maar vooral gedraaid – was Luna er weer klaar mee en begaf ze zich naar de leefruimte voor de meisjes, voornamelijk om haar kamergenootjes wel een goede nachtrust te geven.
Luna begaf zich naar de badkamer en draaide de douchekraan open, om het klamme zweet van zich af te wassen. Dat die eerste week vol veranderingen zat hielp ook niet erg mee aan haar gemoedstoestand, waarvan de belangrijkste misschien wel het onverwachte vertrek van Juve was. Of Luna dat erg vond, wist ze niet. Hij had haar ‘overgedragen’ aan Black Cat en of Luna daar zo blij mee was, was haar ook nog onbekend. Al had ze de desbetreffende man de hele week nog niet gezien. Dat klanten klaagden en dreigden naar haar pooier te stappen, deed Luna echter vermoeden dat een ontmoeting met de onbekende Cat niet lang zou duren – nog iets waar ze als een berg tegen opzag.
Na zich gewassen te hebben, draaide Luna de douchekraan dicht, droogde zich af en sloeg de handdoek om haar bovenlichaam heen, waarna ze zich terug naar de slaapkamer begaf. Dat ze steeds meer make-up moest gebruiken om haar bleke gelaatskleur en de wallen onder haar ogen weg te werken viel de andere uiteraard ook op. Op opmerkingen reageerde ze echter vaag en probeerde ze zoveel mogelijk uit de weg te gaan.
Als vanzelf dwaalden Luna’s gedachten af naar de Libanese, de enige binnen het Hotel die op de hoogte is van wat zich daadwerkelijk heeft afgespeeld in Masons kamer. Dat Luna haar nu volkomen negeerde had de Libanese vrouw echter aan zichzelf te danken en hoewel Luna smachtte om haar hart te luchten, was ze niet van plan om op hangende pootjes terug te keren Malikah. Zij was degene die haar had verraden en Luna had het donkerbruine vermoeden dat dat de reden was voor Juve’s onverwachte vertrek.
Geklop op de deur deed Luna verschrikt doen opkijken en gehaast greep ze een string en een babydoll van haar stoel, die ze de avond ervoor al had klaargelegd. “Wacht even,” riep Luna naar de deur. Ze had geen idee wat ze vanavond moest verwachten van de zogenaamde ‘nieuwe avond’ en wist ook niet wat ze moest verwachten - die informatie was volledig langs haar heen gegaan. Ze haalde een borstel door haar haren en snelde toen naar de deur.
Hoewel ze hem ergens wel verwacht had, deed het feit dat hij ineens zo voor haar deur stond, Luna toch doen schrikken. Als ze nog enige kleur in haar gezicht had gehad, zou dat volledig zijn weggetrokken en onbewust deinsde Luna een beetje achteruit. Haar blik schoot naar de klok, maar ze was niet te laat. Of had ze zich in de tijd vergist? “I.Ik ben k.klaar hoor,” stamelde Luna en de spanning in haar lichaam nam weer toe, terwijl ze naar het zwarte kattenmasker keek. “Ben ik te laat?”

25 mei 2020 - 8:48 Elentiya is offline

Elentiya 12343

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Her room w/ Ajax • Outfit •

De nachten waren een hel. Daar waar de donkere schone het al verwacht had waren de nachtelijke terrors teruggekeerd de afgelopen dagen; beelden van een dode Mason teisterde haar dromen wanneer ze haar ogen sloot. Ze overleefde het wel, precies zoals enkel zij alleen dat op haar manier wist te doen. Het plotselinge vertrek van Juve droeg er niet veel goeds aan bij, vertelde haar precies hoe het allemaal werkelijk in elkaar stak — hoe het haar onbewust stak.
Een zachte zucht verlaat haar lippen als Dani een blik werpt in de lange passpiegel in de hoek van haar gedeelde kamer. De veranderingen binnenin het Hotel waren bijna resoluut geweest, maar sommige aspecten niet minder nieuw meer voor de brunette. Toch balde er lichte zenuwen in haar onderbuik, de hint naar het wel nog onbekende een stille sluimering in haar lichaam.
Er werd geklopt op haar deur — eenmaal, tweemaal, driemaal en bij de vierde klop op het houtwerk sloeg haar hart een slag over. Ajax. Dani reageert niet als de deur daarna geopend word, ze vanuit haar spiegel ziet hoe de lange, brede man binnenstap en haar onderbuik licht een keer samen knijpt. Kort nemen haar donkere kijkers hem op, terwijl hij hetzelfde op een ongegeneerde wijze bij haar lijkt te doen — haar naam op een andere wijze uitgesproken dan de uitdrukking die zijn gezicht liet zien. "Wat doe je me aan?"
"Je moest een weten," mompelde Dani zacht, een flauwe glimlach haar lippen strelende. Vanuit haar ooghoeken zag ze hem naderen, waarop ze met een geheven kin naar hem toedraait zodat ze recht voor hem stond.
"Je gaat de mannen gek maken vanavond," zegt Ajax, terwijl hij zijn hand naar uitsteekt om haar op een bijna liefkozende wijze aan te raken — via haar wang, naar haar hals en met de toppen van zijn vingers over haar sleutelbeen heen.
Dani vertrok geen spier, maar zoals het altijd gedaan had de afgelopen jaren, trok er een stille huivering door haar heen — niet vanwege ongemak, maar een sluimerend genot. Het was niet dat ze de man telkens afwees omdat hij haar koud liet, integendeel zelfs. Het was de opwinding die de brunette voelde, de belofte welke Ajax met een van zijn ondeugende blikken wist over te brengen, maar waaraan ze weigerde toe te geven en tevens de reden waarom ze tussen zijn vingers doorglipten; telkens terug naar Juve. Dien laatste was echter niet meer aanwezig. Sterker nog, ze was zonder pardon in handen van de man voor haar geschoven — alsof ze niets was.
"De eerste is al onderweg," prevelde de brunette zoetjes doch fluisterend — haar donkere kijkers met een ietwat uitdagende twinkeling op de zijne gericht — doelend op het gek maken van de eerste man voor haar. Ze wist dondergoed wat ze deed, wat voor effect het kon zijn dat ze bij de mannen op wist te roepen. "Dit is toch gewoon oneerlijk. . ." brengt Ajax uit, doet daarbij een stap achteruit en laat zijn blik schaamteloos nog een keer over haar heen glijden alvorens een goedkeurend geluidje te laten horen. Dani rolde met haar ogen, maar volgt hem met een licht opgetrokken wenkbrauw wanneer hij plaats neemt op een bureaustoel.
"'Ik neem aan dat ik jou niet meer in hoef te lichten over hoe of wat?" klinkt het dan, waarna de man iets simpels van het bureau oppakt om er kort mee te spelen. Het subtiele bevel wat zijn klopje op schoot droeg ontging haar niet. Dani draaide zich echter van hem af, blikte nog eenmaal naar haar spiegelbeeld en besloot het masker nog even af te laten. Losjes woelde ze door haar lange donkere krullen heen en rolde haar lippen subtiel over elkaar heen om de donkerrode lippenstift goed te verdelen.
Voordat ze toegaf om op zijn schoot te kruipen, plaatste Dani zich vervolgens recht voor hem tegen de rand van haar bureau aan. Een van haar voeten plaatste ze doelgericht tussen zijn benen op de stoel waar hij zat, waarna ze haar vingers een keer over de rand van haar stocking heen liet glijden, wetende dat deze perfect zat zoals hij zat, maar enkel om de plagerij niet te kunnen weerstaan. Een miniem trekje speelde rondom haar mond — vormde de eerste indruk van een uitdagende zet.
"Hm," humde de brunette vervolgens, liet haar voet tussen zijn benen vandaan glijden en boog naar voren om op zijn schoot te kruipen. Haar vingers speelde met een van de touwtjes van zijn trui, wond hem kort rondom haar wijsvinger, terwijl ze haar gezicht dichtbij het zijne bracht.
"Misschien ben ik wel het een en ander vergeten en moet je het me toch nog eens voor doen.."
Dani grijnsde vermakelijk, streelde met haar wijsvinger over zijn baardje heen en liet haar blik afdwalen van zijn blauwe kijkers naar zijn mond. Voor enkele luttele seconden bleef ze zitten, alvorens ze zich volledig terug trok en van zijn schoot afgleed. De verleiding was nog altijd te groot en eens kwam het haar duur te staan, maar Dani was zichzelf niet als ze ook Ajax zijn limiet niet bleef testen — zelfs nu ze onder zijn bewind viel en weg vluchten een stuk moeilijker werd met het vertrek van Juve.
"Laat maar zitten, ik heb werk te doen."
Ze poogde bij hem vandaan te stappen, ver genoeg buiten zijn bereik te raken om te doen alsof het haar allemaal wederom koud liet — om haar voeten in de centimeters hoge killerheels te stoppen, als ze dit al haalde.

[ bericht aangepast op 25 mei 2020 - 14:18 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 mei 2020 - 8:57 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 17:39 ]

25 mei 2020 - 14:08 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"You don't need a driver license to ride me."
Owner of Dani & Audrey ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ Outfit ♕ Dani's room w/ Dani

Het beeld dat hij bij entree heeft zorgt het er niet voor dat dit gemakkelijker is, dat het serieuze gesprek dat hij poogt uit te voeren teniet zal vallen nu hij haar in enkel dat heeft gezien. De manier waarop ze door middel van de spiegel naar hem kijkt, haar flauwe glimlach opmerkzaam. Hij wuift het voor nu nog maar weg onder het motto dat ze nerveus is voor de komende avond, besluit het niet op te halen op dit directe moment.
'Je moest een weten.'
Terwijl hij haar nadert keert ze zich tot hem, hem daarmee ontnemend van de blik op haar gevormde lichaam, haar rondingen duidelijk tentoongesteld in het setje dat de dame helemaal zelf heeft mogen kiezen — iets waarvan hij verdenkt dat niemand anders deze keuze heeft mogen maken.
'De eerste is al onderweg.'
Klinkt de zoete fluistering die ze terugkaatst. Ze heeft fucking geen idee hoe erg gemakkelijk het nu zal zijn haar simpelweg tegen de muur aan te gooien, en hoe dicht hij bij dat randje te vinden is gewoon te nemen wat hij wil — zich maar al te bewust van de huiveringen die hij opwekt wanneer hij tegen haar spreekt of haar specifieke blikken geeft. Het is echter de uitdagende fonkeling in haar kijkers dat hem zijn ogen lichtelijk doet vernauwen, een duidelijke waarschuwing die enkel "soon" zegt. Zijn antwoord erop volgend duidelijk.
Eenmaal hij haar gewenkt heeft besluit ze er toch nog even vandoor te gaan, haar ronde billen opnieuw naar hem kerend. Wanneer ze haar handen door haar lange lokken laat woelen kantelt zijn hoofd wat door het uitzicht — het lichte schudden van haar billen vooral. Hij wil haast een God bedanken waar hij niet in geloofd omdat hij nog net kan zien hoe haar lippen over elkaar rollen voor de lipstick. Of misschien moet hij eerder een van de koningen van de onderwereld bedanken, omdat het hem enkel moeilijker maakt zijn handen thuis te houden.
Het verbaasd hem echter niets dat ze zijn kant op komt en juist niet doet dat hij verwacht van haar — Dani zou Dani immers niet zijn anders. Haast nonchalant leunt ze tegen haar bureau aan, het is echter het de voet die gevaarlijk dicht bij zijn edele delen te vinden is dat zijn wenkbrauw op doet trekken — zijn blik niet vertrekkende van haar kijkers. De manier waarop ze vervolgens in de weer gaat met haar stockings laat hem echter even diep in— en uitademen. In alle eerlijkheid is het enige dat hem nu ervan weerhoudt iets te doen deze komende avond, want met deze frustraties verwacht hij niet dat het Dani soepel af zal gaan nadat hij klaar is met haar.
'Hm.'
De manier waarop Dani op zijn schoot weet te kruipen zorgt voor een lage grom vanuit zijn binnenste. Het ergste aan dat alles is nog dat ze het touwtje van zijn hoodie om haar vinger windt, alsof ze denkt dat ze dat met hem ook aan het doen is. Het ontwaakt de donkere kant binnenin hem meer en meer, waarop het hem moeite kost zich te bedwingen. Zijn ene hand omklemt het voorwerp hardhandig, alsof dit hem kan helpen niet toe te slaan als het roofdier dat hij is.
'Misschien ben ik wel het een en ander vergeten en moet je het me toch nog eens voor doen.'
De haast zelfingenomen grijns rond haar lippen zorgt ervoor dat Ajax zijn kaken op elkaar klemt — waardoor hij haar naam waarschuwend uitspreekt in een lagere ondertoon. De aanraking die zijn baard krijgt maakt hem haast jaloers, maar de afleiding is daar in de vorm van een minx. Een dame die haar ogen van zijn eigen ogen naar zijn lippen laat gaat — nog altijd niet dom te noemen, maar verstandig is dit spelletje zeker niet meer. Niet nu, niet nu Juve geen vangnet meer is en Ajax geen reden meer heeft zichzelf in te houden. Zijn handen glijden soepel naar haar heupen toe, waar deze zacht geplaatst worden — zich toch bewust van de koude douche die ze hem gaat geven.
Ze gleed soepel van hem af, welke bewegingen hij niet geheel gevolgd heeft gezien zijn ijsblauwe poelen zich in de hare hebben geboord op waakzame wijze. Zijn ogen tinten donkerder sinds hij binnengewandeld is, zijn lust duidelijk afleesbaar erin. Schaamte heeft hij er niet voor, nooit gehad immers.
'Laat maar zitten, ik heb werk te doen.'
En daar is de koude douche, figuurlijk maar niet minder behulpzaam. Behendig weet hij haar pols echter nog vast te grijpen voor ze er daadwerkelijk vandoor kan gaan — de grip rond haar tengere pols duidelijke indicatie dat ze toch iets te ver is gegaan vandaag, dat dit het verkeerde moment was omdat ze weet dat hij niets kan maken nu. Niet deze avond. Niet ervoor althans. In een snelle beweging komt hij overeind, keert hij haar terug naar hem en drukt hij zichzelf tegen de Latina aan, zijn vrije arm een stevige grip rond haar slanke taille — zijn vingers drukkende in haar heup. De hand om haar pols maakt zijn weg naar boven, pakt hiermee grotendeels van haar lokken beet om haar hoofd lichtjes te kantelen voor zijn volgende handeling. Zijn mond zoekt ditmaal haar oor op, maar in plaats van een simpele fluistering bijt hij eerst in haar oorlel — een limiet zoekende gezien het zeker niet zachtjes is, maar ook weer niet te hard om daadwerkelijk blijvende schade achter te laten. Eenmaal los glijden zijn lippen er zacht langs. 'Game. On.' Een zachte fluistering, duidelijk hoorbaar nu zijn mond niet dichterbij kan komen. Een pijnlijke pauze tussen de woorden, waardoor zijn adem langs haar oor streelt tussen de woorden in. Hij heeft immers de winnende kant — dat weten ze beiden.
Met een simpele beweging grijpt hij naar het masker op het bureau, neemt hiermee ook wat gewenste afstand van haar — zijn andere hand in zijn broekzak stoppend alsof wat er zojuist gebeurt is de onschuld zelve is. Het masker biedt hij aan, maar mocht ze ernaar grijpen trekt hij deze terug met een ondeugende lach, zacht maar hoorbaar. 'Masker of niet, ik vind je wel, Queen.' Waarschijnlijk een minder gebruikte bijnaam, maar eentje die een letterlijke vertaling is van haar tweede naam. Ondanks de hoge betekenis van het woord zelve, spreekt hij deze echter uit alsof hij haar wil uitdagen — uitdagen om hem letterlijk over die rand te trekken.

I'm your little ray of pitch black.

25 mei 2020 - 15:48 Elentiya is offline

Elentiya 12343

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Her room w/ Ajax • Outfit •

Dani voelt de rilling door haar heen trekken bij de subtiele waarschuwing die Ajax haar met één blik toe wist te werpen. Soon. Ze wist dat er geen ontkomen meer aan was, dat er geen veilige haven meer in de buurt leek waar ze zich kon terug trekken — ver buiten zijn bereik, omdat de donkere schone meer bang was dat ze verslaafd ging raken aan wat zijn donkere zijde haar te bieden had. Een stille honger, welke Dani de voorbijgaande jaren tactvol had weten onderdrukken, maar een die oplaaide wanneer Ajax in haar buurt kwam.
De brunette poogde dan ook niks te laten blijken wanneer ze op zijn schoot zit, terwijl ze het touwtje om haar vingers wond precies zoals ze tracht met hem te doen — wetende dat het eerder andersom zou wezen, daar het een macht was waarvoor Ajax zich niet dom hield. De lage grom die uit hem klinkt maken het dat ze snel weer bij hem vandaan wil gaan; zichzelf niet vertrouwt in zijn aanwezigheid, omdat hij net als een drug was. Als de brunette zijn ruwe baardje onder haar vingers voelt schiet er een beeld door haar hoofd heen, welke haar bijna laten voelen waar ze zijn ruwheid nog meer wilde hebben. De lust die daarmee gepaard gaat in Ajax' blauwe kijkers maken het dat Dani hem op figuurlijke wijze zijn meest favoriete douche allertijden geeft door van zijn schoot af te kruipen, eens ze dit met woorden duidelijk heeft gemaakt.
Ze is echter nog geen halve pas bij hem vandaan — bijna had ze buiten zijn bereik weten te komen — als Dani zijn hand om haar pols voelt; stevig, hard en een eerste indruk van wat er nog volgen kon. De waarschuwing o-zo duidelijk dat ze voor vanavond niet te ver kon gaan, omdat hij nu niks kon doen. Het was een fout die Ajax beter niet prijs had kunnen geven, hetgeen ze misbruik van besloot te maken nu ze veilig was vanwege het feest. In een snelle beweging komt Ajax overeind uit de stoel, weet haar behendig naar zich toe te draaien en drukt zijn brede lichaam tegen dat van haar aan. Dani voelt hoe haar hart zich versnelt, de opwinding op elke vlugge slag mee stuwt door haar hele wezen heen terwijl ze een vrije hand tegen zijn borstkas aan legt — een halfslachtige poging om zich van hem af te drukken. Onbewust bevochtigd ze haar rode lippen met haar tong, haar ogen een subtiele tint donkerder als zijn hand een stevige grip uitvoert op haar donkere lokken; de ander steviger dan anders haar heup omklemt.
Miniem trekt Dani een mondhoek iets op. Echter, weet ze haar kaken optijd op elkaar te klemmen als zijn mond haar oor opzoekt; waar hij ruw in haar oorlel bijt. De pijnscheut die het oplevert, doet ditmaal haar onderbuik haast wanhopig samenknijpen, waar ze haar dijen weigert tegen elkaar te drukken. Dit was nog niks, dat wist de brunette dondergoed. Hij was nog niet eens begonnen.
"Game. On."
Onhoorbaar hapt Dani naar adem, sluit daarbij haar ogen voor luttele seconden terwijl ze moeizaam slikte. Als ze verloor, dan had hij precies wat hij wilde — dan had Ajax haar precies waar hij haar hebben wilde. Toch kan ze het niet helpen haar lippen naar zijn wang toe te draaien, de ruwe stoppels te strelen als hij zich van haar terug trekt. Fuck you, werpt Dani hem met haar meest veelzeggende blik toe; donkerder gekleurd vanwege een stille hunkering in haar binnenste, haar lippen vaneen geweken omdat haar ademhaling iets sneller ging dan anders.
"Masker of niet, ik vind je wel, Queen."
Met een ondeugende lach reikt Ajax haar het masker aan dat ze zorgvuldig had uitgekozen, maar trekt deze voor een kort moment terug als de brunette hem aan wil nemen. Met ietwat vernauwde kijkers blikt Dani naar Ajax op. Hij daagt haar uit, enkel zoals alleen hij dat kon doen — zoals hij dat was blijven doen door de jaren heen, waarop ze niks anders deed dan hem ontzeggen wat hij zo graag wilde. Hetgeen ze zelf anders eveneens verdomd graag wilde hebben.
Een lieflijke glimlach krult zich op haar lippen, wanneer Dani iets naar voren komt om alsnog het masker tussen zijn vingers vandaan te halen. Ze schroomt zich niet om hem aan te raken door haar vingers vederlicht over zijn hand heen te laten glijden. Als ze het kanten spul te pakken weet te krijgen stapt ze vrijwel meteen bij hem vandaan, draait zich opnieuw van hem af zodat Ajax wederom enkel van het aanzicht dat haar ronde billen geven kan genieten.
"Dat je me weet te vinden, cariño," prevelt ze zoet doch hees, haar blik op de lange passpiegel gericht terwijl Dani het masker kort voor haar gezicht houdt om het effect ervan te kunnen zien, nog voor ze hem daadwerkelijk om zou doen. "wil niet zeggen dat je me ook te pakken kunt krijgen."
Zacht zinken haar tanden in haar onderlip. Dani had zojuist het startschot afgevuurd voor de uitdaging die de blonde man haar toegereikt had. Het gevaarlijke sluimerde aan de oppervlakte, de dreiging een stuk groter nu er niemand meer was waar ze op terug kon vallen, maar de verleiding was te groot — hij was nu degene die haar in zijn bezit had en hoelang ze het ook poogde te rekken, er was geen ontkomen meer aan. Het was een kwestie van tijd vooraleer ze in alles van hem was. Dani huiverde van een stil genot.
Met haar voeten weet de brunette blindelings haar hoge hakken te vinden, welke ze naast elkaar voor de spiegel op de grond had gezet en waar ze één voor één in stapt — haar lengte centimeters laat groeien door de hoogte ervan. Wanneer haar donkere kijkers zijn heldere blik vangen via de spiegel, laat ze het masker zakken, een glimlach duivelachtig spelend rondom haar mond. "Game. On."

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Tyrone's Girl • Dungeon w/ Tyrone • Outfit •

Er was een week verstreken — een week waarin zoveel was gebeurd dat Kesari het nog altijd niet helemaal leek te bevatten. De veranderingen in het Hotel vooropgesteld, de aanpassingen in het beleid dat gehanteerd werd, maar ook het veelzijdige wat werd uitgebreid. De brunette had haar bedenkingen bij het nodige gehad en voelde de onrust in haar binnenste steeds meer toenemen bij het idee dat er een dag kwam waarop ze er niet meer onderuit kwam; het moment waarop Tyrone besloot dat ze toch echt weer volledig terug aan het werk moest. Voor nu prees ze zichzelf gelukkig met haar taak voor vanavond.
Zenuwen stroomde ondanks alles toch door haar aderen heen. Kesari wiebelde licht op haar hoge hakken, niet omdat ze ook maar enigszins onvast stond, maar om niet nog nerveuzer te raken dan ze in werkelijkheid al was. Haar blik glijdt rond, nemen in zich op wat er langzaam binnen lijkt te komen, waarbij de brunette zacht op de binnenkant van haar wang kauwt. Als Tyrone in haar zichtveld verschijnt weet een onbewuste glimlach zich over haar lippen heen te verspreiden.
"Je ziet er goed uit, as always," begroet de donkere man haar. Schuins kijkt Kesari naar hem op, dwingt daarbij het weke gevoel in haar buik naar de achtergrond. Het werd een frustrerend gegeven dat haar plannen telkens leken te wijzigen — dat wat ze zich had voorgenomen een geheel andere koers op dreigde te gaan als ze nu niet in greep.
"Red je het een beetje?"
Kesari knikte kort. De veranderingen omtrent Tyrone waren haar ook niet ontgaan, nu er nog meer van hem verwacht werd was het masker hetgeen ze steeds meer te zien kreeg — wat een perfect contrast wist te schetsen wanneer zijn blik op haar gericht was; verzachtend, meegaander. Het werkte tevens ook niet mee in haar eigen bedoelingen. Ze wilde dat hij net zo afstandelijk tegen haar deed als tegen de rest, of de vreemde om hen heen, maar gelijktijdig raakte ze op een subtiele wijze zo aan hem verknocht dat ze juist zijn andere zijde wilde blijven zien.
"Ik hou je in de gaten, maak je geen zorgen."
Zacht legt Tyrone een hand op haar heup en betrapt de brunette zichzelf erop dat ze hierdoor onbewust iets te veel naar hem toe leunt. "Het lukt me wel," weet Kesari uit te brengen, haar groene kijkers heel even op de zijne gericht alvorens ze weer rondblikt. "Het gaat een stormloper worden, hé?" vraagt ze hem dan, doelend op het geheel nieuwe concept en alles wat daar bij kwam kijken. Er stroomde nu al geleidelijk aan veel mensen naar binnen, de belofte die hen geboden werd was er een die maar weinig mannen zouden weerstaan.
"Ik weet nog steeds niet wat ik er van moet vinden," mompelde Kesari vervolgens, haar blik op een van attributen gericht waarop ze moeizaam een keer slikte — nog altijd niets wist of het nou opwindend moest zijn, of juist afstotelijk.

[ bericht aangepast op 25 mei 2020 - 18:07 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 mei 2020 - 20:48 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

We are

all bad in

someone's

story

Luna's Room — Luna — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit

Wanneer de deur even na haar uitroep te wachten word geopend, is hij allerminst voorbereid op de schaars geklede dame die hem verwelkomt. Sexy geklede vrouwen, naakte vrouwen, vast geketende vrouwen — er is niets wat hij niet heeft gezien en niets wat hem ook maar enige vorm van ongemak laat voelen. De 'kleine meid' van zijn ex-partner zien staan in een blauw lingerie-setje is echter iets wat hem enkele seconden doet stillen in de deuropening, zijn tegenzin dit gesprek aan te gaan enkel groter. Was hij een betere man dan zou hij zich misschien schamen voor het feit dat dit is wat hem het eerst opvalt, in plaats van de ziekelijk witte kleur van haar gelaat of de donkere kringen die onder haar ogen liggen. Was hij een betere man dan zou hij rechtsomkeert maken en haar vrijlating per direct regelen. Ace stapt haar kamer binnen.
Haar terugdeinzen ontgaat hem niet, de manier waarop haar lichaam automatisch bij het zijne weg beweegt des te meer indicatie van haar wantrouwen. Vroeger was ze niet deze schim, de Luna voor hem slechts een fluistering van het lachende meisje aan de keukentafel. Haar ogen die schichtig richting de klok darten en hem dan weer vinden zijn roodomrand ten teken dat ze heeft gehuild, of in ieder geval in haar ogen heeft gewreven. De handen die nonchalant in de zakken van zijn broek rusten verstrakken onbewust tot vuisten — de beweegreden misschien een egoïstische, misschien een gefrustreerde of een combinatie hiertussen.
“I.Ik ben k.klaar hoor,” stamelt de blonde dame, haar lichaam vooralsnog ineengedoken alsof hij haar ieder moment iets aan zal doen. “Ben ik te laat?”
De vlaag die hem aangrijpt weet hij te plaatsen onder frustratie, hetgeen hem wel vaker tegemoet komt wanneer het haar betreft. Niet tot haar gericht, maar juist altijd naar de situatie er omheen. Haar ogen nemen hem zo angstig in zich op, terwijl ze juist kijkt naar iemand die tot noch toe nooit anders dan moeite heeft gedaan haar hier weg te krijgen. Goed, als hij het echt zou willen dan zou hij het kunnen, vooral met het oog op de positie welke hij nu bekleed. Juvenalis is echter nooit een man van loze woorden geweest en zal zelfs geen uitzondering maken voor Ace. Misschien in dit geval juist niet voor Ace.
"Niet te laat." De mechanische stem laat zijn woorden eeuwig bruusker klinken dan bedoeld, al is het misschien beter dan het stabiele en weinig veranderlijke timbre wat hij anders heeft. Hij zou willen vragen of dat is wat ze aanhoudt, wetend dat het misschien meer valt onder de normale gang van zaken binnen het hotel en niet onder het thema waarop de anderen nu aan hebben gestuurd. Blauw kant is altijd nog braver dan zwart leer en hij slikt zijn woorden in, bereid zich in plaats daarvan voor op hetgeen hem hier heeft gebracht. Doelgericht draait hij zich van haar weg en sluit met een rustige klik de deur, alvorens zich weer tot haar te wenden — zijn eigen gestalte beduidend langer dan de hare.
"Ik krijg klachten," zegt hij, nooit bekend om het winden van doekjes om belangrijke zaken en benadrukt dan met een stap in haar richting— "te veel klachten."

Marrow deep, soul deep, essence deep

25 mei 2020 - 23:40 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"You don't need a driver license to ride me."
Owner of Dani & Audrey ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ Outfit ♕ Dani's room w/ Dani

Die fucking reacties die haar lichaam hem bieden duiden erop hoe graag ze dit wil, hoe gemakkelijk het zou kunnen zijn als ze gewoon toe zou geven hieraan. De hand tegen zijn borst aan, overduidelijk niet zo oprecht als ze over wil komen, deert hem dan ook niet. Deze mag daar rusten zolang deze daar zijn huis wil maken — daar ligt zijn focus namelijk helemaal niet. Niet nu. Genoeg fantasieën over wat Dani met haar handen kan doen, maar dat is het laatste waar hij nu behoefte aan heeft.
De hand die haar haren beet weet te pakken lijkt ook de nodige reacties uit te lokken, het bevochtigen van haar lippen en vooral het feit dat haar ogen tinten donkerder zijn intussen. Zijn ogen glijden dan ook kort van haar lippen naar haar ogen, maar al gauw maakt hij duidelijk wie er de baas is — dat Dani dit spelletje kan spelen, maar dat ze toch verloren heeft.
Eenmaal hoorbaar gemaakt dat hij het spel doorheeft, en gereed is deze te spelen, ondanks zijn duidelijke winst, lijkt Dani er weer op in te willen gaan. Haar lippen zijn baardje strelend alsof deze de aandacht verdiend en hijzelf niet. Haar ogen stralen een welbekende emotie uit, eentje die hij niet geloofd. Fuck you zeggen haar adembenemende kijkers, maar het feit is simpel — haar lichaam zegt het tegenovergestelde. Haar handelingen wijzen erop dat dit een leugen is, wat juist zijn mondhoeken in een tevreden grijns laat opkrullen.
De haast onschuldige glimlach op haar gezicht zorgt voor het optrekken van zijn wenkbrauwen, welke nog net niet in een frons weten te belanden. De enige reden waarom ze het masker mag aannemen is omdat hij haar deze kans geeft, al een irritatie voor het ding voelende voor deze ook maar iets van haar gezicht weet te verbergen. De aanraking die ermee gepaard gaat doet hem laten zuchten, vooral uit frustratie — enkel en alleen omdat zijn mantra vanaf nu moet zijn "niet nu", iets dat niet bij hem past. Wat hij wil, wanneer hij wil en hoe hij het wil — dat is zijn gebruikelijke houding.
Als ze zich wegdraait van hem klemmen zijn kaken zich nogmaals op elkaar, zichzelf dwingende niet opnieuw een blik te werpen op haar achterste om zichzelf de extra lading frustratie niet te bezorgen.
'Dat je me weet te vinden, cariño, wil niet zeggen dat je me ook te pakken kunt krijgen.'
Het ergste aan deze zin? Het koosnaampje dat Dani Juve heeft gegeven, en waarschijnlijk voor de meerderheid aan mensen hierbinnen besteed is. Het zijn echter haar laatste woorden die hem willen laten reageren, juist omdat haar zin gepaard gaat met de hese tonen. Zijn ogen vernauwen zich direct, zijn ogen donkerder dan ooit tevoren. 'Ik zal je pakken, en hard ook.' Duidelijker kan het niet, en het interesseert hem niets dat het de wereld in is.
De soepele wijze waarop ze haar schoenen aan weet te trekken weet even zijn aandacht te vestigen, zijn wildere kant wat te bedaren — niet omdat het beeld hem niet zint, maar omdat het de nodige afleiding biedt van het vermoeide spel. Het vermoeide spel dat stiekem alles behalve vermoeiend is en hem elke keer weer met meer energie achterlaat dan ervoor. Eenmaal in haar schoenen te vinden, een stel hakken waar je u tegen zegt, glijdt zijn blik langs haar rondingen omhoog — haar blik uiteindelijk opvangend via de spiegel.
'Game. On.'
Alles wat erbij komt kijken ontglipt hem helemaal, zijn ogen vernauwd door haar keuze dit spel aan te gaan. Het zijn dan ook doelgerichte passen die hij haar kant op maakt, gehaast zodat ze niet eens de kans heeft om te reageren en haar rug nog altijd zijn kant op gekeerd is wanneer zijn lichaam harder tegen de hare aan weet te belanden ditmaal, de hoogte van haar hakken direct opmerkzaam — waardoor hij ditmaal via de spiegel haar ogen opzoekt. Zo kalm als hij kan veegt hij met beide handen de haren uit haar hals, de lange lokken brengt hij vervolgens over naar één zijde, waardoor de andere open en bloot is.
Eén hand glijdt langs haar vormen af om haar middel heen — deze rustend op haar maag, waar hij met zijn wijsvinger net iets onder het middelste stuk van haar bh glijdt, net genoeg om het materiaal wat omhoog te wippen, zodat deze haar huid weer raakt wanneer zijn vinger er weer onderuit glipt. Terwijl de stof haar huid weer raakt drukt AJax zichzelf ook net in zijn geheel tegen Dani aan, zich geheel bewust van hetgeen dat ze nu kan voelen van zijn opwinding.
Zijn andere hand maakt vervolgens traag zijn weg van haar hals, naar haar kaken, waardoor hij haar ditmaal dwingt hem niet langer meer aan te kijken via de spiegel, maar dat ze zijdelings naar hem moet kijken. 'Let op met waar je aan begint, Dani. We willen niet dat iemand bezeerd wordt. . .' Veelbetekenende woorden, vooral gezien Ajax het niet achter gesloten deuren houdt waar hij van houdt in bed — of waar dan ook, kieskeurig is hij alles behalve. Zijn stem heser tezamen met het sarcasme dat er vanaf druipt, zich geheel bewust van het feit dat als hij nu niet vertrekt, dit uit gaat lopen op iets dat hen beide in de problemen zal werken. Hem meer dan haar ditmaal.
Wanneer zijn lippen zacht op de oorlel geplaatst worden welke hij zojuist nog bezeerd heeft, is dit haast liefkozend te noemen — om hier meer op in te spelen haalt hij de hand van haar kaken af. Vervolgens drukt hij een zelfde soort kus op haar kaak, vervolgt hierbij zijn pad naar haar nek toe — waar hij zijn tanden in lijkt te willen zetten, elk deel van zijn houding duidt erop. Het is echter dan dat hij terugtrekt. De hand die nog onder haar bh te vinden was dwaalt echter af, langs haar slipje af in een soepele beweging, voordat elke aanraking plots van haar af is — hopend dat het het gewenste effect heeft achtergelaten bij Dani.
De stap naar achteren is nodig om het contact vanuit zijn kant terug te nemen, maar het achteruit lopen richting de deur is om haar ditmaal gek te maken. 'We moeten gaan.' De frustratie dat hij zojuist deze moeite voor niets heeft gedaan eet nu al aan hem, ziedend dat andere mannen mogen genieten van de natheid die hij zojuist gevoeld heeft, toch is hij er klaar voor hier een einde aan te knopen.

Tyrone Price
"What's the matter — afraid of temptation?"
Owner of Montana & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Outfit ♕ Dungeon w/ Kesari

De stilte die Kesari met zich meebrengt is een vernieuwend contrast met de afgelopen dagen, en de dood van Mason die nog altijd boven hun hoofd hangt. Het kost hem moeite haar niet te omhelzen, zichzelf even te verliezen met zijn hoofd in haar zachte lokken en de geuren die deze met zich meebrengen. Haar antwoorden blijven uit, wat normaliter een akelig onderbuikgevoel op zou wekken bij Tyrone, maar op deze dag, eigenlijk deze hele week, is hij gaan beseffen dat ze simpelweg veranderd is. Verandering die hij haar opgedrongen heeft, waardoor hij er geen woord over deelt. Het is iets dat hij uit de lucht wil hebben, vooral nu hij glimpen meekrijgt van de Kesari voor Animal Hotel.
'Het lukt me wel.'
Hun ogen vinden elkaar kort, maar al gauw glijden haar kijkers weer rond — toch blijven de zijne op haar gericht. 'Dat zei ik ook zeker niet.' De hand op haar heup geeft haar een zacht kneepje, haar laten wetend dat hij het enkel goed bedoeld. Deze dame is overduidelijk niet op haar mondje gevallen wanneer puntje bij paaltje komt, daar is hij vaak genoeg slachtoffer aan gevallen. Terecht, maar dat neemt niet weg dat hij vreest voor haar.
'Het gaat een stormloper worden, hé?'
Zijn ene mondhoek krult op in een scheve grijns terwijl hij haar een knikje toewerpt. 'Dat hopen we althans. Het is een poging een grote stap in de juiste richting te zetten. . .' Bitterzoet is het zeker, maar deze week heeft Tyrone ook zeker geleerd dat de zaken echt voorop moeten staan. En hoe graag hij Kesari en Montana ook uit dit gedeelte wil houden, hij heeft geen kans daarin. Dat mag hij zichzelf niet gunnen, juist omdat anderen er dan ook mee weg mogen komen. Deze avond, om haar verwondingen die ene extra dag te gunnen, wil hij zijn ogen nog even sluiten — zich maar al te goed beseffend dat Kesari het als hostess ook zeker goed zal doen. Een prachtig beeld bij binnenkomst, als dat geen goede start is weet hij het ook niet meer.
'Ik weet nog steeds niet wat ik er van moet vinden.'
Een zachte lach rolt er over de lippen van Tyrone — zichzelf erin herinnerend voor een moment. Zijn handen hebben hun plek in zijn broekzakken gevonden intussen, Haar ogen glijden over de verschillende materialen en voorwerpen heen, welke hij volgt — kloksgewijs de ruimte door. 'Dat valt je alles behalve kwalijk te nemen. . . zelf ben ik ook geen fan.' Een glimp in zijn gedachten, opnieuw iets dat enkel Kesari uit hem weet te lokken. Zijn woorden klinken dan ook niet anders dan oprecht.
Tyrone glimlacht naar een handje vol mensen dat binnen komt stromen, zich ergens afvragend waar iedereen precies blijft. Er zijn enkelingen te vinden in de Dungeon, maar ook de andere heren hebben nog heen aanstalten gemaakt de ruimte te betreden. Nu weet Tyrone ook maar al te goed hoeveel problemen Luna Ace nu al bezorgd, waardoor hij hen voorlopig nog niet zozeer verwacht. Abe zal hopelijk vanzelf wel boven water komen en verder mist hij de andere mannen ook nog — waaronder Roman en Ajax. Het gebrek aan dames in de ruimte zorgt er echter voor dat zijn zorgen weer op beginnen te spelen. 'Waar blijft iedereen?' De woorden schieten tussen geklemde kaken heen, frustratie duidelijk hoorbaar erachter.
Hoofdschuddend keert hij zich tot Kesari. 'Gelukkig ben jij op tijd op komen dagen.' Zijn donkere kijkers staan dankbaar, zich geheel bewust van het feit wat deze dame hem aan kan richten en met zijn gemoedsrust kan doen. Zolang het echter maar zo goed blijft, zal er geen negatief woord zijn mond verlaten. 'Fijn te weten dat er nog iemand kan luisteren. . .' Zijn waardeloze poging tot humor, die hij alweer een tijdje verloren is. Een lichte variant van de vroegere humor die hij leek te bezitten zal te herkennen zijn, mits erop gelet wordt — zo diep is deze zijde begraven.

I'm your little ray of pitch black.

26 mei 2020 - 1:28 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • With Audrey

Zuchtend laat ik een hand over mijn gezicht gaan nadat ik de laatste spullen uit mijn weekendtas heb opgeborgen. Ik was terug van een few days off, waarvan ik niemand precieze details had gegeven behalve dat het urgent was. Dat was het ook zeker, nu mijn moeder behoorlijk ziek is geworden. Je kon veel van me zeggen, maar familie was mijn alles en dan met name mijn zusje en moeder. Tot nu toe leek ze weer redelijk stabiel te zijn, maar mijn zusje zou het mij laten weten als er ook maar een verkeerd kuchje klonk. De hele situatie gaf me meer stress dan normaal en het normaal vrij koele karakter wist ik moeilijk op te houden nu. Mijn temperament begon iets te erg op te treden.
Ondertussen wist ik wel precies wat er gaande was in het hotel en ik kan niet supererg klagen. Misschien was het goed dat we een nieuwe weg waren ingeslagen, maar ik had mijn dames beter dan ooit duidelijk gemaakt dat er geen plek meer is om grappig te doen. Zeker nu ik de consequenties zou moeten krijgen. Nu moest ik zeggen dat ik helaas 'gezegend' ben met de koppigste figuren in dit hotel, dus de irritatie zal wel weer snel oplopen. Ik weet het niet, behalve de waarschuwing heb ik ze niet gesproken.
Langzaam loop ik naar de deur en neem diep adem voor ik die open. Showtime. Ver kom ik echter niet want Audrey verschijnt al snel voor mijn neus. Onbewust glijd er toch een glimlachje op mijn gezicht en laat ik mijn blik langzaam over haar heen gaan. Nou, dat noem ik pas interessant. Hello you... 'Oh, nee, dat dacht ik dus even niet,' begon ze duidelijk dominant en de glimlach veranderd in een grijns. Haar hand legt ze op mijn borstkas en langzaam loop ik mee naar achter. Natuurlijk kon ik het makkelijk tegenhouden, maar ik vond het veel te leuk om te zien waar dit heen ging.
Bij het bed duwde ze me achterover en ik bijt op mijn lip wanneer ze haar voet tussen mijn benen zet. My my.. Kort slik ik wanneer ze zachtjes op mijn lid drukt. 'Waar dacht jij naartoe te gaan?' Ik grijns ondeugend en haal mijn wenkbrauw wat op bij het horen van de zweep, al verlaat mijn blik voor geen seconde die van haar. ''Hmh, ik dacht naar het feest,'' begin ik en plaats mijn vingers zachtjes op haar enkel. ''Maar ik denk dat ik het hier toch een stuk leuker ga hebben.'' grijns ik en laat mijn vingers zachtjes over haar been gaan. "Dios mío, je ziet er adembenemend uit Mami...'' prevel ik en laat mijn blik weer kort over haar heen gaan. ''Misschien moet ik je maar voor mezelf houden vanavond.'' grijns ik dan en knipoog snel naar haar. Zachtjes streel ik over haar been. ''I'll be all yours.''

El Diablo.

26 mei 2020 - 10:47 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 17:39 ]

26 mei 2020 - 13:38 Elentiya is offline

Elentiya 12343

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Her room w/ Ajax • Outfit •

Dani wist precies welke snaar ze raakte op het moment dat het koosnaampje, welke ze voor vele gebruikte, haar mond verliet. Zijn blik vernauwde, zijn ogen donkerder zij het ditmaal niet vanwege lust. Ajax had er een hekel aan dat ze hem eveneens zo noemde en zij kickte er op in de wetenschap dat de man er zo over dacht. Oh, ze kon vele andere liefkozingen voor hem bedenken, maar dat punt hadden ze vooralsnog niet bereikt.
"Ik zal je pakken, en hard ook."
Beverig ademde Dani diep in, poogde haar blik zo nonchalant mogelijk te houden terwijl zijn woorden van binnen aan de juiste draden wist te trekken. Verschillende wilde ideeën schoten door haar hoofd heen, kneedde haar onderbuik en maakte het dat ze subtiel haar benen tegen elkaar aan drukte. Enkel een flikkerende emotie verried kortstondig wat er precies door haar gedachten heen schoot. Come and get me.
Het is een fractie van een seconde dat Dani te laat opmerkt wanneer Ajax in ferme passen haar kant op komt. Van wegschieten was geen sprake meer, zodra hij haar beet heeft staat ze vast in zijn armen — als een prooi gevangen in een val dat speciaal voor haar was opgezet. Uiterst kalm veegt Ajax met beide handen de donkere krullen over één schouder heen, legt daarmee de ander bloot.
Dani kan er niks aan doen dat de slagen van haar hart als vanzelf versnellen, dat haar ademhaling op een subtiele wijze gejaagder lijkt te gaan — vooral wanneer één hand lager afdwaalt, zijn vingers plagend onder haar BH door glippen, waardoor haar borsten plots een stuk zwaarder aan lijken te voelen. Verlangend naar een aanraking die Ajax haar niet gaat geven. Met zijn andere hand dwingt de man haar om zijdelings naar hem op te kijken.
"Let op met waar je aan begint, Dani. We willen niet dat iemand bezeerd wordt. . "
Ze snoof. Deed het overkomen alsof de belofte in die woorden haar nog minder deed, terwijl de werkelijkheid heel anders in elkaar stak — haar vochtig maakte bij het idee alleen al, in combinatie met de harde opwinding die tegen haar achterste aandrukte. Haar donkere kijkers vernauwen zich desondanks, trachtte niks te prijs te geven terwijl ze een poging doet haar kaken uit zijn grip te krijgen.
Wanneer Ajax een kus op haar oorlel drukt, degene hij eerder in gebeten had, huivert de brunette tegen zijn lichaam aan. Vederlicht trekt hij een spoor over haar kaak, in de richting van haar hals en verder, terwijl de hand op haar buik steeds lager zakt. Dani slikt moeizaam als zijn vingers soepel langs haar slipje af weten te dwalen — wanneer ze hem bewust maken van de groeiende hitte tussen haar benen. Haar donker kijkers schieten geschokt open als alle aanrakingen plots verdwenen zijn, wanneer ze Ajax spot als hij bij haar vandaan gaat. La bellota.
Ze wilde naar hem grommen, haar nagels over zijn huid heen trekken op plekken die nu veel te bedekt waren. Dani wierp echter in plaats daarvan een donkere blik zijn kant op, knarste zacht met haar tanden wanneer hij steeds verder bij haar vandaan stapt. Hij maakte haar gek — gek van verlangen nu er geen weg meer terug was. Het enige belonende was het zien van zijn eigen irritatie. En Dani wist precies waarom.
"We moeten gaan."
"Dat moeten we inderdaad," fluistert ze zacht — haar stem heser dan deze normaliter was vanwege de huidige staat waarin ze verkeerde. Als Ajax besloot om haar opgewonden en nat de deur uit te sturen, dan zou haar wraak niet minder zoet zijn. De vurige latina schikte met beide handen haar BH goed, liet één hand afdwalen precies zoals hij dit seconden eerder had gedaan, waarbij ze tot in de laatste detail het pad volgde dat zijn hand had afgelegd — waar zijn vingers de natheid voelde, welke hij had weten veroorzaken. Dani kende geen schaamte, al helemaal niet wanneer het haar eigen lichaam betrof, waarop haar tanden opnieuw in haar onderlip zinken als ze de opgewonden staat voelt waarin ze zich verkeerd.
"Somebody needs to get fucked tonight," prevelde Dani zoet, terwijl ze haar hand terugtrok en vervolgens behendig het masker voor haar gezicht bond zonder haar blik ook maar even van de man voor haar af te halen. Ze glimlachte flauw — doch des duivels zoals zij alleen dat kon zijn. Misschien dat ze het spel bij de eerste slag al verloren had, maar dat betekende niet dat de brunette zich direct gewonnen gaf. Haar macht reikte tot zover Ajax nog niet toesloeg. En ze zou genieten van elke minuut dat de frustratie geëtst lag in zijn uitdrukkingen. Hij kon op dit moment namelijk helemaal niks, zo vlak voor het feest.
"Ik zal er van genieten, telkens weer."
En ze loog. Spon de leugen zo subtiel voor hem uit dat hij hem wellicht niet proefde, maar het miste de kern van waarheid die er in hoorde te liggen. Het tegendeel was namelijk eerder waar — Dani zou er alleen maar gefrustreerd door raken, wetende dat ze de hele fucking avond moest faken als de beste wanneer verwacht werd dat ze klaar kwam. Het was op ieder andere avond al vervelend geweest, maar nu ze gretiger werd naar de verlossing die Ajax haar kon bieden, was het een nog vreselijker gegeven.
Op weg naar de slaapkamerdeur benadrukt Dani tijdens het lopen al de rondingen die ze bezat, welke meer dan zichtbaar genoeg zijn — heupwiegend als ze Ajax in een eerste gedachten voorbij lijkt te gaan. Vlak voor ze hem daadwerkelijk passeert om de deur te openen, houdt ze dan toch kort voor hem stil. Nu haar voeten in de juiste paar hakken prijkten was Dani precies op een juiste hoogte om niet meer op haar tenen te hoeven gaan staan, wanneer de brunette besluit om haar bordeaux rood gestifte lippen op de scherpe lijn van zijn kaak te drukken — het baardje dat deze sierde eerder liefkoost dan ze hemzelf voor nu wil doen.
"En ik zal aan je denken vanavond wanneer ik dat doe," sprak ze uit, als een toevoeging op de woorden kort hiervoor. Ditmaal betrof het geen enkele leugen. "Telkens weer."

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Tyrone's Girl • Dungeon w/ Tyrone • Outfit •

Kesari werpt Tyrone een kleine glimlach toe, wanneer ze het kneepje in haar heup voelt. Ze wist dat hij het niet letterlijk gezegd had, maar wilde eveneens een eventuele gedachten erover ontkrachten. Dit was iets waarin ze kon uitblinken — dat hij haar maar liet hosten zovaak als hij wilde, dan zou ze zeker niets te klagen hebben. De werkelijkheid is echter anders, hetgeen de onrust in gehele lijf doet roeren. Vooral nu er een nieuw concept op touwen was gezet; touwen waar ze liever in letterlijke zin bij vandaan bleef.
"Dat hopen we althans. Het is een poging een grote stap in de juiste richting te zetten. . ."
Met een twijfelachtige blik keek de brunette van hem weg, dit keer niet eens zozeer omdat ze niet naar hem wilde kijken, maar omdat ze simpelweg nog altijd niet goed wist wat ze nu precies van de veranderingen vond. Het was het onbekende dat hij op een afstand wilde houden, los van het feit dat Kesari er liever helemaal niets mee te maken wilde hebben. Diep van binnen wist ze namelijk dat er aan het einde van de rit geen ontkomen meer aan was.
"Dat valt je alles behalve kwalijk te nemen. . . zelf ben ik ook geen fan."
Licht trok de brunette haar wenkbrauw op, scheurde haar blik los van de materialen om hen en staarde schuin op naar de lange man naast zich. Het ging als vanzelf, een zweem van een glimlach op haar lippen — de milde ongeloof in haar groene kijkers.
"En toch bied je het op een presenteerblaadje de andere aan," sprak ze zacht doch hoorbaar genoeg voor Tyrone om het kunnen verstaan. "Weet je zeker je zeker dat je geen fan bent?" Ze plaagde hem. Voor het eerst in de jaren die ze nu in het Hotel verbleef wist Kesari als vanouds een plagerij zijn kant in te werpen. Het verraste haar vermoedelijk nog meer dan het hem zou doen, waarop ze weer rond kijkt alsof ze zojuist niks gezegd heeft.
"Waar blijft iedereen?"
Het was de brunette ook al opgevallen dat het merendeel van de meisjes nog niet aanwezig was, zelfs Malikah had ze nog niet gespot, waarop ze zich begon af te vragen waar deze bleef. Een frons nestelde zich kort tussen haar wenkbrauwen als ze zich tevens ook realiseert dat Tyrone vrijwel de enige van de jongens is die op tijd lijkt te zijn.
"Gelukkig ben jij op tijd op komen dagen."
Wanneer haar blik die van Tyrone kruist spot ze de dankbare gloed in zijn donkere kijkers. Miniem schokschoudert ze een keer. Kesari was zelden te laat en dat terwijl ze er in dit Hotel niet eens meer haar best voor deed — haar inwendige klok was zo afgesteld dat het haar haast onmogelijk lukte om ook maar ergens te laat te komen.
"Fijn te weten dat er nog iemand kan luisteren. . ."
Het is de verborgen humor welke Kesari bijna direct weet te herkennen. Het brengt herinnering in haar te boven die ze telkens weer poogde weg te stoppen, het liet haar voelen hoe het ooit eens echt tussen hen is geweest. Zo anders dan de afgelopen jaren. Toch vind ze de glimlach die daarbij hoorde niet terug in zijn uitdrukkingen en weet ze de drang deze tevoorschijn te halen niet te onderdrukken. Later zou ze zichzelf er om vervloeken dat ze weer meer toenadering had gezocht dan ze zichzelf had voorgenomen.
"Sorry, wat zei je?" hoorde ze zichzelf dan ook uitbrengen. "Ik verstond je niet." Een tactvolle grijns verschijnt licht rondom haar mond, haar armen slaat ze gelijktijdig over elkaar heen als ze hem een schuine blik toewerpt — vervuld met niets minder dan gespeelde onschuld.

[ bericht aangepast op 26 mei 2020 - 15:48 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 mei 2020 - 16:04 Reeses is offline

Reeses 1269

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress ▢ 19 years old ▢ Ace's girl ▢ Luna's room --> Ace ▢

Luna had Malikah verwacht. Of misschien Kesari of zelfs Dani, maar Black Cat... Die absoluut niet. Of in ieder geval niet bij haar kamer. In het jaar dat ze voor Juve werkte, was hij nog nooit bij haar kamer langsgegaan. Als Juve haar wilde spreken deed hij dat in de gezamenlijke leefruimte voor de jongens en de meisjes, of in de keuken.
Terwijl ze zich enige stappen van hem verwijderde, besefte ze hoe niets verhullend het jurkje was dat ze nu droeg. Natuurlijk liep ze er in de club altijd zo bij en ook daar was ze Black Cat meer dan eens tegengekomen, maar dan was er altijd een veilige afstand tussen hen in geweest. Nu stond hij op nauwelijks een meter bij haar vandaan, en om zichzelf niet helemaal bloot te geven sloeg Luna haar armen rond haar borsten.
Enkele seconden twijfelde Luna aan zichzelf, verward door de gedachten dat ze zich had vergist in de tijd, maar de woorden van Black Cat maakte die gedachten algauw van de baan. “Niet te laat.” Zijn toon was bruusk, zoals meestal het geval was waarop Luna stilletjes knikte. Hoewel ze zijn ogen verder niet kon zien, had ze het onaangename gevoel dat hij haar bestudeerde. Was het niet goed? Hoewel Juve had gezegd dat blauw haar goed stond, kon Black Cat daar natuurlijk heel anders over denken. Ze wierp hem een nerveuze, zenuwachtige blik toe. “Is het… Niet goed?”
Het feit dat hij de deur sloot, bezorgde haar kippenvel maar Black Cat sprak pas weer toen hij zich tot haar richtte. “Ik krijg klachten. Te veel klachten.” Klachten. Natuurlijk. Na afgelopen week zat het eraan te komen. Zelfs voor een nieuweling wist Luna dat ze de afgelopen week ver ondermaats had gepresenteerd. Luna slikte, voelde het gal omhoog komen en probeerde ook dat krampachtig weg te slikken. De woorden deden haar ineenkrimpen, achteruit deinzen tot ze met haar rug tegen de muur stond terwijl ze Black Cat met doodsbange ogen aanstaarde. “S.Sorry.” Zelfs haar stem trilde. “I.Ik…” Ik wat? Ze kon moeilijk zeggen dat ze doodop was, dat ze nauwelijks sliep en dat, zelfs nu hij dood was, Mason haar nog dag en nacht achtervolgde. Als vanzelf voelde ze de inmiddels bekende tranen in haar ogen springen. Moest ze hetzelfde zeggen als wat ze een week geleden tegen zowel Juve als Dani had gezegd? Dat was misschien nog het meeste voor de hand liggende. “Ik… Ik kan het niet.” Haar stem was niet meer dan een gefluister. “I.Ik kan gewoon niet… Ik h.heb…” Het gal baande zich echter een weg omhoog. Vliegensvlug draaide Luna zich om richting de wasbak en spuugde kleine beetjes eruit, terwijl ze zich trillend over de wasbak boog.

26 mei 2020 - 18:38 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • With Audrey

'Is dat zo? Wat stel je dan voor dat we gaan doen? Want op deze manier denk ik dat je mijn interesse heel snel gaat verliezen.' Ik bijt weer geamuseerd op mijn lip na deze woorden. Oh, dit is een spel dat ik niet snel zat ga worden vrees ik. ''Oh, we kunnen alles doen darling..'' prevel ik en leun wat meer naar haar toe. ''Ik heb wel wat ideeën..'' plaag ik haar vervolgens. 'Ah, mon lapin...' begon ze na mijn compliment. Mijn hoofd hou ik wat schuin bij het horen van de Franse taal. Ze buigt naar me toe en een van mijn handen glijd ondertussen naar haar middel, waarna mijn blik weer over haar heen gaat. 'Dat weet ik toch,' Een duivelse grijns ontstaat op mijn lippen en ik kijk weer op.
Eenzelfde grijns ontstond op haar gezicht na mijn laatste woorden. 'Wat is het dan jammer dat ik niet van jou ben,' antwoordde ze uitdagend en ik knik lichtjes. Dat is het zeker, al kan ik zeker proberen om dat wel voor elkaar te krijgen. Ik denk dat we beide niet zullen klagen. Ze boog nog wat meer naar voren en grijnzend kom ik haar al tegemoet, tot ze helaas net een paar centimeter verkeerd zit. 'Au revoir, mon lapin,' fluisterde ze plagend en uitdagend, waarna ze van me weg liep. Oh, niet zo snel darling.
Langzaam stap ik op van het bed en pak haar pols, niet hard om haar pijn te doen maar ook niet zacht genoeg dat ze zomaar kan terugtrekken. In een simpele beweging die bijna iets weg heeft van een dans draai ik haar naar mij toe, waarna ik haar dichterbij trek. Dezelfde hand plaats ik vervolgens weer op haar middel. ''Hola Cariño..'' spreek ik nu in mijn eigen taal terwijl mijn andere hand een weg naar haar heup vind. Langzaam leun ik naar haar toe, tot ik slechts enkele centimeters van haar lippen verwijderd ben. ''Er is geen reden voor haast, toch?'' prevel ik plagend.
Zachtjes plaats ik een kus op haar kaak en lach zachtjes. ''I love the attitude, mistress.'' spreek ik zachtjes, het laatste woordje rolt speels over mijn tong. ''Het heeft wel wat.'' grijns ik en trek me wat terug. ''Geloof me, je gaat het met mij veel leuker hebben dan daar beneden.. Blijf nog even.'' fluister ik uiteindelijk en streel zachtjes over haar zij.

El Diablo.

26 mei 2020 - 19:53 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 17:40 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek