[RPG | 2OO] Little Pink Ladies — Pinky Promise • Speeltopic 1 - Speeltopics

Vervolg op "Little Pink Ladies — War of Love" by Tefnut Princeton Hall - Californië - 2018: Het is inmiddels 28 jaar geleden dat de beruchte wedstrijd rond de meisjes gestopt werd door een groep Princeton scholieren en in de tussentijd heeft een nieuwe generatie die school al onveilig gemaakt. De generatie met de zonen en dochters van eerdere Princeton scholieren, om precies te zijn. Een bijzonder pijnlijke breuk tussen één van de meest geliefde senior-koppels doet de gemoederen hoog oplaaien en zaait bij iedereen twijfels. Als zij het al niet redden; wie dan wel? Er wordt een pact gesloten tussen de dames, om zichzelf en hun besties te beschermen voor diezelfde hartzeer; alle jongens moeten een test doorstaan om op de date-worthy lijst te komen. Wie zich op het einde van het schooljaar niet als voldoende galant en betrouwbaar bewezen heeft raakt niet meer aan een date. Onder het motto: "All is fair in love and war" kan eender welke jongen getest worden door eender welke meid op... je raad het al... eender welk moment. De heren zijn zich echter heerlijk onbewust van het complot dat achter hun rug gesmeed is en hebben geen flauw vermoeden hoeveel ze met hun gedrag op het spel zetten. Maar is alles wel zo zwart-wit als de meiden het inschatten? En wat gebeurt er als hun slogan zich tegen hen keert?

---

• PERSONAGES • NAAM - LEEFTIJD - STATUS - PAGINA - USER • Oonah Smith - 19 - No status - 2.2 - Virago • Olivia Nova Anderson - 17 - The Rebel - 1.4 - Velns • Eden Isla Sadler - 18 - No status (yet) - 2.2 - Virago • Emilia Anastasia Montana - 17 - Cheercaptain - 2.4 - Venustic • Cassandra "Cassie" Yasmin Hale - 17 - The Sweetheart - 2.3 - Mandalorian • Lexi Rae - 18 - Friend off - 2.2 - Joy_x • Lola Alejandra Guttiériez - 18 - The Princess - 2.4 Norris • Julia Rose Baker- 17 - Bookworm - 2.4 - KIaus • Harper Indiana Green - 17 - The Lucky One - 2.4 - Witcher • Cole Smith-Chamberlain 18 - Class Clown - 2.3 - Beansidhe Hetero • Axl Smith-Chamberlain - 18 - 2.3 - Beansidhe Hetero • Marcos Ricardo Gonzalez - 18 - The jock - 1.5 - KIaus Hetero • Benjamin Clementine Anderson - 20 - Babysitter - 2.2 - Witcher Bi • Matthew "Matt" Austin Anderson - 18 - Troublesome Asshole - 2.3 - KIaus Matt • Samuel Alejandro Montana - 19 - It-boy - 2.2 - Mandalorian Hetero (voorlopig) • Niccolo "Nico" Martel - 18 - The Fez - 2.2 - Beansidhe Homo (niet geweten) • Liam Alexander Coleman - 18 - The Dealer - 2.3 - Velns Hetero (?) • Bodhi Romeo Meisters - 18 - Filmfanatic - 2.4 - Venustic Homo

---

• REGELS • • Minimaal 200 woorden per post. • Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gewoon even door. • We sluiten niemand buiten! • Ruzie in de RPG zelf is prima, OOC doe je je best het constructief te houden. • OOC in het praattopic • Maximum 3 personages per persoon. • 16+ is toegestaan, vermeld het wel even boven je post en zorg dat het rpg hier niet om gaat draaien. • Niemand is perfect!

---

• START • Het is dinsdag 18 februari, de eerste schooldag na het verlengde weekend vanwege Presidents Day. Inmiddels is het lunchpauze, wat de meiden wellicht een eerste kans biedt om hun gesmede pact in actie te zetten. De temperatuur is een aangename 19 graden en het is zonnig, met een zacht briesje.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

"Nee ik sla wel over," zei Axl, maar het enthousiasme spatte nog niet direct van zijn stem af. Heel eerlijk had Emilia ook niet direct verwacht dat Axl zou instemmen, ze wist dat Axl normaal gesproken niet heel graag skipte, het feit dat hij nu instemde zei misschien al genoeg. 'Alles oké?' vroeg Emilia haar beste vriend snel, waarna ze naar hem glimlachte.
Emilia was inmiddels neergestreken op het bankje voor de school en trok haar benen op zodat ze zichzelf in kleermakers zit op het bankje wist te wurmen. In de tussentijd had Emilia een appel in haar tas gevonden, maar net op het moment dat Emilia er een hap van wou nemen werd de appel uit Emilia haar hand gevist. Emilia keek Axl even teleurgesteld aan, de jongen probeerde het nog goed te maken met een flesje kombucha wat hij voor Emilia hield. 'Oef nee,' zei Emilia terwijl ze zijn hand wegduwde, Emilia had nooit de hype rond het drankje kunnen begrijpen. Axl dronk het weg alsof het limonade was, maar Emilia vond er helemaal niets aan, dus zijn drinken mocht Axl bij zich houden. De nootjes die Axl tussen hen in zette waren echter aantrekkelijk, Emilia pakte een handje vol uit het zakje, terwijl ze met haar andere hand haar appel weer terug overnam. 'Thanks, love,' mompelde ze.
"Misschien kunnen we naar de pier toe?" stelde Axl vervolgens voor. "Lijkt me gezelliger dan hier rond te hangen." Net toen Emilia Axl wou zeggen dat ze nog even moesten wachten, omdat Emilia Oonah ook nog had uitgenodigd kwam de brunette vrolijk aanlopen.
"Hier zijn jullie," zei Oonah. 'Oonah,' riep Emilia vrolijk terwijl ze haar hand even naar de jongedame uitstak ter begroeting. "Wat hoorde ik, gaan we lunchen bij de pier?" vroeg Oonah vervolgens, Emilia keek even van Oonah naar Axl, ze had Axl wel over kunnen halen met haar te skippen, maar ze wist niet hoe Oonah daar over dacht.
'Ik heb mijn verkeerde invloeden op Axl uitgewerkt.' zei Emilia terwijl ze een paar nootjes in haar mond duwde. 'We gaan skippen en dan naar de pier voor lunch.' Emilia keek Oonah met een onschuldige glimlach aan. 'Het is fantastisch weer, het zou geweldig zijn als je met ons mee ging.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Het was dat Bodhi een prima conditie had, maar anders had hij waarschijnlijk hijgend naast Harper gestaan, want het tempo wat de jongedame had aangehouden was een stuk hoger dan hij bij kon houden. Gelukkig viel het voor Bodhi nog een beetje mee, dus stond hij uiteindelijk rustig naast Harper haar kluisje. "Bodhi!" kirde Harper enthousiast, waarna Harper Bodhi even tegen zich aantrok. Terwijl Harper hem omhelsde duwde Bodhi een kus op de wang van de blondine. 'Ik heb jou ook gemist,' zei Bodhi grinnikend, het was bijna alsof ze elkaar in geen jaren hadden gezien, terwijl de laatste keer afgelopen vrijdag was.
Bodhi vertelde Harper over hoe hij haar had zitten achtervolgen door de gangen heen, als Harper niet zijn beste vriendin was geweest had men waarschijnlijk gedacht dat hij de jongedame stalkte, maar Bodhi wou gewoon haar gezelschap. "Geen idee, mensen lijken altijd wel plek vrij te maken voor mij." zei Harper. "misschien zijn ze wel bang van me." Een lach rolde over Bodhi zijn lippen, waarna hij speels in Harper haar wang porde. 'Hoe kan iemand nou bang zijn voor jou.' zei Bodhi grinnikend. 'Liefie, jij ziet er veel te schattig uit om eng te zijn.'
Hierna veranderde Bodhi toch al snel het onderwerp, met de vraag of Harper nog wat leuks had gedaan in het weekend. Bodhi had haar het hele weekend niet gezien, Bodhi wist niet of dat betekende dat Harper het enorm druk had gehad of dat ze gewoon geen zin in hem had gehad. Normaal gesproken zag Bodhi de jongedame toch wel even gedurende het weekend, voornamelijk in de avond om een film te kijken. Bodhi had niet voor niets personeelskorting bij de plaatselijke bioscoop.
"Het was echt saai." antwoordde Harper uiteindelijk Bodhi zijn vraag, Bodhi zijn wenkbrauwen schoten even omhoog. 'Saai, waar bleef mijn telefoontje dan?' zei hij lachend. "Mijn ouders waren de drie dagen gaan werken, waardoor ik home alone was. Ik heb dan maar netflix liggen kijken met een facemask op. Ik ben wel wat leuks gaan doen met Liam" voegde Harper zich aan haar vorige woorden toe. 'Facemasks, oh god, je had me echt moeten bellen,' zei Bodhi lachend, terwijl hij Harper zijn hand naar zijn gezicht bracht. 'Ik heb een facemask nodig,' Bodhi grinnikte. 'Maar wat heb je met Liam gedaan?'
"Hoe was het jouwe? Veel kunnen doen?" vroeg Harper vervolgens aan Bodhi, een theatrale zucht rolde over Bodhi zijn lippen, hij wist meteen waar Harper op doelde. Zijn film, afgelopen maand had Bodhi er één afgemaakt en nu moest hij weer helemaal opnieuw beginnen, maar momenteel werkte helemaal niets. 'Writers block.' zei Bodhi, waarna hij een pruillip trok. 'Ik heb het halve weekend gespendeerd met pen en papier in mijn hand, maar er kwam niks uit.' legde hij verder uit. 'Heb jij niet nog wat gossip die me inspiratie kan geven?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Cassandra "Cassie" Yasmin Hale 17 • The Sweetheart • With Cole • Outfit

Ik was maar wat blij dat het pauze was. Ik had maar heel licht ontbeten en had daarom dus honger. Helaas voor mij was mijn vorige les natuurkunde wat twee dingen betekende: Ik heb het afgelopen uur niks meegekregen, en van de leraar mocht ik waarschijnlijk niet eens denken aan eten. De man doet al moeilijk over een flesje water. Veel tijd om over de heilige lunchpauze na te denken kreeg ik net, want ik werd plotseling wat opgetild. Een klein gilletje verlaat mijn mond. "Cassiopeia!" schreeuwde een bekende stem vrolijk, waardoor ik moet lachen. Ik herkende hem uit duizenden: Cole. Ik werd weer neergezet en ik draai me naar hem om. ''Hey you!'' zeg ik cheery en sla mijn armen om zijn nek. "Ik heb je gemist op het feestje zaterdag," zei hij toen en toen ik mij terug trok zag ik zijn ondeugende glimlach. "En na het feestje nog meer," plaagde hij vervolgens waardoor ik moet lachen en geamuseerd mijn hoofd schud. ''Hmh, als je me zo erg mistte had je mij altijd mogen bellen.'' plaag ik hem en klop even speels op zijn borst met een snelle knipoog. "Waar was je?" vroeg hij terwijl hij zijn arm om mijn schouder liet glijden. Ik sla een arm om hem heen en loop door, ik had lunch nodig. ''Hmh, ik moest werken.'' pruil ik. Ik zou het hebben gered, wellicht twee uurtjes later. Maar dat maakt ook niet uit op een houseparty. Maar toen moest ik invallen voor Emily die last minute ziek was en zij had nou net de laatste shift. ''En toen moest ik invallen dus toen was ik stuck tot 2 uur.'' zeg ik en haal mijn schouders op. Ik kon dan nog wel meerijden met iemand want als ik ook nog die nachtbus moest nemen... ''Hmh, geef jij dan geen nieuw feest? Speciaal voor mij?'' begin ik plagend, ''vrijdag ben ik nu vrij?'' vervolg ik op dezelfde speelse toon. Ondertussen maak ik een weg naar de supermarkt die vlakbij de school zit. ''Hmh, ik kan de hele broodafdeling op dit moment op kunnen.''

---

El Diablo.

---

★ 18 ★With Samuel at the cafeteria ★ Slightly annoyed

---

Bij het horen van de bel haalde Lexi opgelucht adem. Ze legde haar pen neer en schudde haar bijna verkrampte hand los. Ze had het tempo van haar scheikunde docent net weten bij te houden maar de les moest geen minuut langer duren of ze had het niet meer gevolgd. Aan de opluchting van de rest van de klas te horen was ze niet de enige geweest. Lexi verzamelde haar spullen bij een en duwde ze in haar tas. "Lexi," de blondine keek op. "Klopt het dat ik nog geen verslag van jou en Samuel heb ontvangen?" Haar wenkbrauwen vormde een verbaasde frons. "Uhm, nee ik dacht dat-" Ze stopte abrupt. Ze wilde haar partner niet voor het blok zetten. "Sorry. We sturen het zo snel mogelijk op!" verzekerde ze haar docent ervan waarna ze met een lieflijke glimlach het lokaal verliet. Die glimlach smolt toen ze de gangen doorliep echter als sneeuw voor de zon. Waarom had Samuel het nog niet ingeleverd? Hij had letterlijk 1 taak gehad. Gefrustreerd was Lexi naar haar kluisje gelopen waar ze wat boeken gewisseld had om daarna op zoek te gaan naar de desbetreffende jongen. Eenmaal in de kantine was de donkerharige jongen niet moeilijk mis te lopen. Hij zat aan zijn vaste tafel maar het verbaasde de dame om hem alleen te zien zitten. Meestal was hij rond dit tijdstip al omringd door een groep mensen die er maar al te graag bij wilde horen. Het was een opluchting dat ze hen in ieder geval niet hoefde te trotseren. Ze greep dan ook haar kans en liep vastberaden op de jongen af. Ze haalde haar tas van haar schouder, liet die op de grond neerploffen en ging naast hem zitten. "Hey!" begon ze vriendelijk terwijl ze haar lunch uit haar tas pakte. Ze legde een bakje met druiven, een sandwich en een pakje crackers op tafel. Samuel moest wel aanvoelen dat er iets was. Lexi kwam nooit tijdens de lunch bij hem zitten. Ze wilde er gelijk over beginnen maar nu ze zo eenmaal zat durfde ze bijna niet. Misschien was er wel iets ergs gebeurd waardoor hij het niet had kunnen doen. Aan de andere kant had hij haar kunnen appen of bellen en had ze het gevoel dat hij het allemaal niet zo serieus nam. Met een kleine zucht besloot ze het toch te vragen. "Waarom heb je me niet verteld dat je het verslag niet hebt ingeleverd?" vroeg ze zacht terwijl ze haar best deed niet geïrriteerd over te komen alhoewel dat niet helemaal lukte. Ze stopte een druif in haar mond en keek hem afwachtend aan.

[ bericht aangepast op 3 maart 2020 - 17:24 ]

Samuel Alejandro Montana 19 • The It-Boy • With Lexi

Blijkbaar kon het niet helemaal gewaardeerd worden dat ik mijn ogen even liet rusten tijdens scheikunde. Wat resulteerde in een hele korte les voor mij en nablijven. Blijkbaar. Het wordt erg vaak gezegd maar tot nu toe ben ik zonder problemen, nooit komen opdagen. Het zorgde er ook voor dat ik meer dan genoeg tijd had om goed na te denken over mijn lunch en even kon verdwalen in de kleine winkelstraten bij de school. Nadat ik de supermarkt half had geplunderd en meerdere warme lekkernijen van de bakker op zak had, maakte ik weer een weg terug naar school. Hier nam ik plaats aan mijn vaste tafel in de kantine, net op het moment dat de bel ging. Waar mijn tafel normaal binnen no-time vol zat, bleef het nu redelijk leeg. Oh well, meer ruimte voor mij en het heilige eten wat ik bij had. Ik wil dan ook net de zak van de bakker uit mijn tas halen, als ik een vriendelijke stem hoor. "Hey!" ik kijk op en glimlach als ik Lexi zie. Ietwat verast, normaal komt ze nooit bij mij zitten maar ach. Ik klaag niet. Ik heb haar altijd wel fijn gezelschap gevonden, zelfs toen het leek alsof ze me niet kon uitstaan aan het begin van onze rare vriendschap. ''Hey you.'' glimlach ik en leg de zak op tafel, express negerend dat er iets aan de hand lijkt te zijn. "Waarom heb je me niet verteld dat je het verslag niet hebt ingeleverd?" vroeg ze zacht en ik kijk op. Oh shit. Dat was het dus. Nou moest ik eerlijk zijn dat mijn hoofd vooral bij het feest van zaterdag zat, waarna ik op zondag een kater kon uitslapen en de volgende dag grotendeels met de familie heb doorgebracht. Maar, er was ook een klein probleem met de eindwaarden. Die ik heel misschien was vergeten op te schrijven. Oeps. De beste manier om slecht nieuws te brengen is met eten. Met die gedachte haal ik een een pakket van twee voorverpakte muffins uit mijn tas en schuif die langzaam haar kant op met een onschuldige blik in mijn ogen. ''Don't kill my pretty face just yet...'' begin ik met een zacht lachje. ''De eindwaarden zijn heel misschien... Weg.. En we moeten dus dat deel heel misschien opnieuw doen?'' Ik toon haar mijn beste lach in de hoop dat het nog enig effect heeft. ''Dus ja... Ehm, die muffins zijn heel goed? Ik heb nog chocola als je dat wil? Pak mijn hele tas maar gewoon.'' probeer ik het goed te maken. Ik schud mijn hoofd. ''Sorry, maar hey. Nu heb je weer een excuus om met mij rond te hangen.'' zeg ik speels en geef haar een snelle knipoog.

---

El Diablo.

---

---

"Je weet de weg naar een man z'n hart." Niccolo slikte de opmerking dat hij dat wel mocht hopen weer in. Hij kende Matt nog maar enkele dagen, en hoewel hij hem reeds in die korte tijdsspanne gaan mogen was voelde hij nog niet de nood om het gesprek over zijn geaardheid met hem te gaan voeren. Bovendien leek het hele gedoe hem dan ook belachelijk. Hetero's moesten toch niet uitdrukkelijk gaan meedelen en met veel flair uitroepen dat ze op vrouwen vielen? Waarom moest zijn voorkeur dan anders behandeld worden? Hij was gewoon Nico, die toevallig op jongens viel. "Dan starten we buiten, want die peuk heb ik wel nodig." De Fransoos zelf voelde de nood nog niet erg dringen, al was hij er niet op tegen er straks eentje te roken nu hij de kans ertoe had. Hij volgde dan ook zonder tegenstribbelen. "Dit is dus buiten. Als je hier wil komen, moet je gewoon de groene bordjes met pijltjes volgen, dan ben je er zo. Doe alleen geen branddeur open, want dan gaat het alarm en de sprinklers af en dan heb je een boel boze docenten en leerlingen op je dak." Nico grinnikte even en keek de jongeman met een onderzoekende grijns aan. Het klonk alsof Matt uit ervaring sprak, al zou hij er niet naar vragen indien zijn gastheer geen indicatie gaf het erover te willen hebben. "Zijn er nog dingen die je perse wil weten? Dan zorg ik dat ik die niet oversla," deelde Nico's nieuwe klasgenoot mee nadat hij een sigaret had opgestoken. "De bibliotheek," antwoordde de uitwisselingsstudent zonder na te hoeven denken. "De kantine. De aula..." In zijn hoofd maakte hij een opsomming van alles wat hij niet op zichzelf weten te vinden had. "En zowat elk leslokaal?" Hij grimaste en haalde zo onschuldig mogelijk zijn schouders op. "Doe maar rustig," verzekerde hij de Amerikaan. Intussen nam hij zijn tas van zijn rug af en deponeerde het boek dat hij tot nu toe in zijn hand had gedragen er in. Hij verruilde het voor een plastic containertje met verse fruitsalade dat de vrouw des huizes van zijn nieuwe gastgezin vanochtend met veel liefde naast de lunches van haar eigen kroost had klaargezet. Hij opende het en stak er gretig het wegwerpvork dat erbij zat in. Terwijl hij smakelijk knabbelde leunde hij een beetje tegen de muur achter zich. "Zijn er plekjes die jij de moeite waard vindt?" vroeg hij nadat zijn mond leeggegeten was. Hij was intens nieuwsgierig naar de schijnbaar zwijgzame, knorrige telg van het Anderson gezin. Zijn oudere broer was een open boek, en ook Olivia's intenties waren vrijwel altijd duidelijk. Matt was echter een ander verhaal, wat hem voor Nico net het interessantste gezinslid maakte.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Cole luisterde naar de reden van Cassie's afwezigheid. Toen zij klaar geweest was met werken moet hij al in de periode gezeten hebben die hij kwijt was. Hoe hard hij ook probeerde, hij kon zich oprecht een flink stuk van de avond niet meer voor de geest halen. Wellicht was het de combinatie van drank met de flinke joint die hij van Liam gescoord had die hem de das om hadden gedaan. Hij haalde zijn vrije hand door zijn haren bij de herinnering aan hoe hij 's ochtends wel heel dicht bij Emilia was wakker geworden. Prompt duwde hij de gedachte uit zijn hoofd weg. Emilia was als een zusje voor hem, de mogelijkheid dat er iets bijzonders gebeurd was schatte hij zeer laag in. ''Hmh, geef jij dan geen nieuw feest? Speciaal voor mij? Vrijdag ben ik nu vrij?" bracht de zoete stem van Cassie hem naar het heden. De grijns die hij eerder op zijn gezicht had gehad kwam terug, maar dan nog groter dan voorheen. Hij moest even lachen om haar opmerking wat haar hongergevoel betrof. Hij wist een dame met een goede eetlust wel te appreciëren, zolang het niet enkel en alleen om ongezonde voeding ging natuurlijk. "Oh, hebben we een reden om feest te vieren?" vroeg hij geveinsd verrast. Het was zeker niet alsof hij een goede reden had, voor een stevig feestje was hij altijd wel te vinden. Natuurlijk was hij echter niet van plan om de knappe verschijning naast zich zomaar op haar wenken te bedienen. "Ik kan natuurlijk ook nog wel wat andere dingen bedenken om je vrijdagavond mee te vullen..." begon hij, zijn stem beloftevol. Het liefst van al wilde hij haar een keertje mee uit vragen maar hij was er niet gerust op dat zij er meer in zag dan wat ze nu hadden en in dat geval wilde hij dat ook niet voor zichzelf verpesten. Hun regeling op zich was prima. Het maakte hem alleen zo verdomd nieuwsgierig naar wat er nog meer zou kunnen zijn. "En je kan het hebben hoor, zolang je maar een bagel voor mij overlaat," antwoordde hij nog, zodra ze de supermarkt binnen waren.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

"Hey cous'," groette Axl zijn nichtje wat droogjes zodra ze zich bij hem en Emilia voegde. De twee dames raakten al snel aan de praat, wat Axl de kans gaf om een paar partjes van zijn sinaasappel tegelijk in zijn mond te proppen. Dit kwam hem allemaal heel goed uit; niet alleen om zijn zeurende honger te stillen maar ook als preventief defensiemechanisme om eventuele vragen over zijn humeur niet te hoeven beantwoorden. "Het is fantastisch weer, het zou geweldig zijn als je met ons mee ging," deelde Baby Montana mee. Hij zag dit als zijn cue om ook iets te zeggen. "Ja ga mee. Em kan me voeren en jij kan mijn drankje vasthouden." Ondanks dat hij eigenlijk liefst van al in zijn bed wilde kruipen om zich voor de gehele wereld te verbergen, of een levenloos object tot puin wilde rammen, was de drang om zijn nichtje te plagen sterker dan zichzelf. Hij zette een grijns op, al verdween deze een pak sneller dan voor zijn recente breuk met Meghan. Dump. Geen breuk. Hij was gedumpt. In de hoop dit te verbergen propte hij snel nog een handvol noten in zijn mond, die hij vervolgens met moeite weg wist te kauwen. "Emdwaabij, hntisvaftruftigmnu. Mweeblekobbetstand."* brabbelde hij met nog een halve mond vol trail mix. Beide dames kenden hem al lang genoeg, ze zouden vast wel weten wat hij bedoelde. *"En daarbij, het is vast rustig nu. Meer plek op het strand."

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 19:01 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Cassandra "Cassie" Yasmin Hale 17 • The Sweetheart • With Cole • Outfit "Oh, hebben we een reden om feest te vieren?" vroeg hij en een lach rolt over mijn lippen. ''Natuurlijk, een vrije vrijdagavond voor mij is een wonder.'' zeg ik speels. Goed, een heel feest hoefde niet. Maar ik moest echt iets doen vrijdagavond, het was namelijk geen grap dat het een wonder is. Vrijdag- en zaterdagavond zijn het drukste. "Ik kan natuurlijk ook nog wel wat andere dingen bedenken om je vrijdagavond mee te vullen..." Ik draai me naar hem om en haal mijn wenkbrauw wat geamuseerd op. ''Ooh, nou dat klinkt interessant...'' zeg ik en sla voor een moment een arm om zijn nek. ''Je bedoelt zeker dat we een heel seizoen van de The Great British Bake Off kunnen kijken?'' zeg ik speels. Ik geef hem een snelle knipoog en sta even op mijn tenen om een kus op zijn wang te drukken. ''Sounds Great!'' zeg ik nog plagend voor ik een weg maak naar de broodafdeling van de supermarkt. "En je kan het hebben hoor, zolang je maar een bagel voor mij overlaat," Ik lach zachtjes en pak een van de zakken, waar ik alvast een bagel in stop. ''You got it.'' zeg ik. Ik stop er nog een paar dingen bij en vis een smoothie uit de koeling die wat verderop staat. ''Hmh, ik heb geen zin in wiskunde.'' zeg ik, doelend op de les die ik na de pauze zou hebben. ''Halp...'' lach ik dan en kijk naar Cole.

[ bericht aangepast op 5 maart 2020 - 11:06 ]

---

El Diablo.

---

★ 18 ★ The best friend ★ With Samuel at the cafeteria

---

Lexi bestudeerde Samuel zijn gezicht goed. Hij keek alsof hij was betrapt. Lexi zuchtte. Ze had al een idee wat eraan zat te komen.''Don't kill my pretty face just yet...'' glimlachte hij onschuldig terwijl hij twee voorverpakte muffins uit zijn tas toverde en ze heel langzaam naar haar toe schoof. De blondine schudde lachend haar hoofd. "Ik ben niet om te kopen Samuel!" antwoordde ze met een kleine glimlach terwijl ze de jongen een speels duwtje gaf. Haar ogen vielen op het pakketje met de muffins die ze besloot open te maken. Bij de blik alleen al liep het water in haar mond. Ze kon ze simpelweg niet weerstaan. "Omdat het muffins zijn ga ik er deze keer in mee, alleen deze keer!" stelde de dame vastberaden terwijl ze met gesloten ogen een hap nam. Zo kon ze er extra van genieten. ''De eindwaarden zijn heel misschien... Weg.. En we moeten dus dat deel heel misschien opnieuw doen?'' Lexi haar ogen schoten open en ze verslikte zich in de muffin. "Ze zijn wat?!" proestte ze uit terwijl ze haar waterfles tevoorschijn haalde en er wat grote slokken van nam. 'Dus ja... Ehm, die muffins zijn heel goed? Ik heb nog chocola als je dat wil? Pak mijn hele tas maar gewoon.'' Lexi haalde even diep adem. "Hoe raakt iemand eindwaarden kwijt?! Het is niet alsof ze kunnen weglopen!" antwoordde de blondine gefrustreerd. Nog voor Lexi door kon ratelen schudde Samuel zijn hoofd. ''Sorry, maar hey. Nu heb je weer een excuus om met mij rond te hangen.'' bood de jongen speels zijn excuses aan gevolgd door een kleine knipoog. Een minuscule glimlach -zo klein dat je er een microscoop voor nodig had om te kunnen spotten- verscheen op de dame haar gezicht. "Ughhh Samuel!!!" acteerde de dame geïrriteerd terwijl ze haar hoofd in haar handen liet vallen. Ze spreidde haar handen zodat ze door haar vingers heen de jongen aan kon kijken. "Waarom kan ik niet boos op je blijven?" vervolgde ze haarzelf terwijl ze haar handen weer liet zakken. Het was een gave die de jongen bezat. Wat hij ook deed, Lexi kon niet lang boos op hem blijven. Tenminste dat was vandaag de dag zo. Een paar maanden geleden had ze hier nooit zo luchtig over gedaan. Het frustreerde haar oprecht dat hij zo nalatig kon zijn maar als ze dan weer samen waren kon ze het hem niet kwalijk blijven nemen. "De volgende keer trap ik niet meer in je charmes," Lexi nam nog wat happen van haar muffin terwijl ze de inhoud van zijn tas bekeek. Hij loog niet. Hij had echt chocolade en heel veel ander lekkers bij zich. Ze pakte er een chocoladereep uit. "en zelfs een bodemloze tas vol met chocolade zal je dan niet redden!" grapte de blondine.

Samuel Alejandro Montana 19 • The It-Boy • With Lexi

'Hoe raakt iemand eindwaarden kwijt?! Het is niet alsof ze kunnen weglopen!" antwoordde ze en ik haal mijn schouders op in een uitbundig gebaar, alsof ik er zelf niks mee te maken zou hebben. Een minuscule glimlach vormde op haar gezicht een een triomfantelijke grijns ontstaat op mijn lippen. Ik zou het bijna gemist hebben, but there it is. "Ughhh Samuel!!! Waarom kan ik niet boos op je blijven?" Ik lach en kan het niet laten om een stuk van de muffin te stelen. Nu ze het toch zo zegt... ''Het is een gave, darling.'' zeg ik speels en werp het stukje muffin in mijn mond. Het zou een van de velen dingen zijn die ik van mijn vader heb, mocht ik mijn moeder weer geloven. "De volgende keer trap ik niet meer in je charmes," zei ze terwijl ze de inhoud van mijn tas bekeek. ''Hmhm..'' hum ik geamuseerd en ik leun wat naar achter. Een chocoladereep kwam er uiteindelijk uit. "en zelfs een bodemloze tas vol met chocolade zal je dan niet redden!" Ik hou mijn hoofd wat schuin en pruil voor een kort moment. ''Dan moet ik het maar proberen met een tas vol snoep.'' grijns ik. Ik pak ondertussen de zak van de bakkerij en vis er een nog warm croissantje uit, de zak laat ik ook open liggen voor haar. De liefde gaat door de maag toch? Uit ervaring kan ik zeggen dat het niet alleen voor mannen geld, goed eten lijkt alles op te lossen. ''Hmh, bekijk het van de positieve kant, als we snel klaar zijn kunnen we nog wat leuks gaan doen,'' begin ik, ''We kunnen naar de arcade, alleen ik versla je natuurlijk wel met alles.'' grijns ik dan plagend. Ik leg mijn hoofd op mijn armen die gevouwen op tafel liggen en sluit mijn ogen voor een kort moment. ''Hmh... Had die leraar nog wat gezegd? Ik werd er nogal snel uitgegooid net...'' mompel ik met een licht lachje. Ik open een van mijn ogen en kijk op naar haar. ''Hoe was Presidents day?'' vraag ik na een tijdje waarna ik eventjes gaap.

---

El Diablo.

BENJAMIN CLEMENTINE ANDERSON

Op m'n gemakje zat ik buiten met een peuk tussen mijn lippen bij 'het rokershoekje'. Ik vond het rotvervelend dat ik hier tussen alle ukkies zat. Mijn brein rotte bijna weg van de verveling. Hoewel, verveling, het was wel een jackpot om wat prooien te vinden. Met een simpele knipoog kon ik al de meeste grietjes laten grinniken en ook mijn gaydar had me nog niet teleurgesteld. Nu zat ik hier onder een afdakje met een nog niet opgelichte sigaret, wat nogal sukte gezien ik mijn aansteker vergeten was in mijn andere leren jack.
Veel zin om te gaan luchen had ik ook niet, gezien ik niet vanplan was om deze namiddag hier nog rond te gaan zitten gangen. De lessen waren saaier dan ik me ooit kon herinneren en ik had dit nu al een half jaar volgehouden, dus eens een Benji dag nemen was geen ramp, vond ik zelf. Vanuit mijn ooghoeken spotte ik een bekend figuur waardoor een grijns rond mijn lippen krulde. "Ey, Marcos!" riep ik naar de zuiderse jongen. Ondanks dat we beide in andere kringen omgingen mocht ik de jongen wel. Hij was een evengrote slet als ik, dus we hadden zeker wat gemeen. Ik deed tegen naar de jongen dat hij naar mij heen moest komen, gezien ik niet veel zin had om op te staan. Eens hij dan ook bij mij stond sprak ik weer. "Hoe is ie man? Toevallig geen aansteker bij?" vroeg ik de jongen dan vervolgens wat geamuseerd.

Harper Indiana Green

Ik knuffelde mijn beste maatje bijna plat ik had hem behoorlijk gemist. Bodhi grinnikte even en drukte een kusje op mijn wang gevold door een 'Ik heb jou ook gemist,' waardoor ik hem tevreden losliet. Bodhi en ik waren al beste maatjes sinds ik me kon herrineren, vandaar dat ik dit ook hartstikke normaal vond. Wie knuffelde er nou niet hun beste vriend bijna fijn? Bodhi vertelde me even door de massa te had moeten heen ploeteren door mij te bereiken. Het deed me er aan denken dat ik altijd plaats had, beetje zoals Moses die de zee voor hem open liet splijten. Misschien was ik eng voor andere mensen? Voor ik me er zorgen om kon maken hoorde ik Bodhi's hartelijke lach, waarna hij me in mijn bolle wangetjes porde waardoor ik hem knipperend met mijn grote ogen aankeek. 'Hoe kan iemand nou bang zijn voor jou.' sprak hij 'Liefie, jij ziet er veel te schattig uit om eng te zijn.' zijn woorden deden me even grinniken en hem zachtjes tegen zijn schouder aanduwen. "Ik kan best wel intimiderend zijn als ik dat wil." sprak ik quasi stoer, waarna ik mijn borst even vooruit duwde, voordat ik lachte, ja oké nee ik denk ook niet dat ik zo stoer overkwam. Ik sprak tegen Bodhi over mijn weekend, die redelijk saai was geweest. 'Saai, waar bleef mijn telefoontje dan?' sprak Bodhi en ik wist even niet wat te zeggen. Ik was inderdaad vergeten om de jongen uit te nodigen. 'Facemasks, oh god, je had me echt moeten bellen,' Vervolgde de jongen lachend, waardoor ik zachtjes mee lachte. 'Ik heb een facemask nodig,' vervolgde de jongen grinnikend, waardoor ik mijn handen oven op zijn wangen plaatste en deze zo duwde dat hij vislipjes kreeg. "Noncense ! Ze zijn babybillzacht!" sprak ik grinnikend tegen Bodhi. "Ik weet het, het was zo'n drukke lui weekend, weet je wat ik bedoel? En in de avonden waren mijn ouders altijd terug, waardoor ik niet ergens heen kon gaan." mopperde ik. Mijn ouders waren erg vriendelijk, maar ze hadden het niet zo graag als ik mijn vrienden uitnodigde zonder hun weten in. 'Maar wat heb je met Liam gedaan?' vroeg de jongen me vervolgens, waardoor ik weer helemaal opfleurde. Ik had het gevoel dat alles eindelijk weer wat beter ging tussen Liam en ik. Na wat hij gedaan had... Hij heeft zich bewezen toch een supervriendje te zijn, toch had ik met het idee van de meiden ingestemd. Het was een soort laatste beproeving. Ik wild eniet jaloers gaan worden zodra Liam met een meisej ging praten, ik wilde mijn vriend volledig kunnen vertrouwen en dit was de manier. Goed Harps terugfocusen. " We zijn burgers gaan eten en daarna heb ik hem meegescleurd op de schaatsbaan." grinnikte ik in de avond hadden we het dan nog gezelliger gemaakt, maar dat soort details kon Bodhi ook wel raden, aan de dromerige toon die ik vaa kopzette als het over Liam ging. " Maar morgen avond gaat filmnight nog door toch?" vroeg ik Bodhi. Vaak ging ik gaan 'stederen' bij de jongen, al keken we dan vaak oude series samen. Toen ik de jongen over zijn weekend vroeg leek hij ook geen geweldig weekend gehad te hebben. 'Writers block.' pruilde Bodhi waardoor ik hem meelevend aankijk. 'Ik heb het halve weekend gespendeerd met pen en papier in mijn hand, maar er kwam niks uit.' verklaarde de jongen. 'Heb jij niet nog wat gossip die me inspiratie kan geven?'ik was wat verrast toen hij me om gossip vroeg. Ik had de jongen met alle liefde het meiden pact verteld, maar slikte mijn woorden weer in. Bodhi was dan mijn beste maatje, hij was wel een jongen en dus ook onderdeel van het experiment. "Eh..." begon ik, waarna ik mijn hoofd schudde. " Hmm niet echt " sprak ik niet echt wetend hoe ik Bodhi kon helpen. "Oh wacht, sommige van de cheersquad vermoeden dat Miss. Hogsley van Fysieka zwanger is, ze is stevig wat bijgekomen." sprak ik bedenkelijk. "Alicia denk zelf dat het van Coach Stevenson is." fluisterde ik iets geschokeerd naar Bodhi. "Drama" vervolgde ik misschien ietsje te enthousiast. Ik hield gewoon van films en series met dat foute drama element eraan.

[ bericht aangepast op 6 maart 2020 - 11:57 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

★ 18 ★ The best friend ★ With Samuel at the cafeteria

---

''Dan moet ik het maar proberen met een tas vol snoep.'' Lachend schudde Lexi haar hoofd. Deze jongen wist echt overal iets op te verzinnen. Alsof er nog niet genoeg lekkers op tafel lag haalde Samuel een nieuwe papieren zak tevoorschijn. Hij opende hem en de geur van vers afgebakken croissantjes drong tot de blondine door. 'Oehh!' uitte de blondine enthousiast terwijl haar ogen begonnen te schitteren. Ze volgde Samuel zijn voorbeeld en pakte er eentje uit de zak. ''Hmh, bekijk het van de positieve kant, als we snel klaar zijn kunnen we nog wat leuks gaan doen,'' Terwijl ze een hap van haar croissantje nam knikte de blondine instemmend. Ze had vandaag niet heel veel meer te doen. Haar dag bestond vooral uit tussenuren met af en toe wat lessen erdoorheen gepropt. ''We kunnen naar de arcade, alleen ik versla je natuurlijk wel met alles.'' Lexi rolde even met haar ogen. "Pff, You wish! Ik ben geboren voor spelletjes!" antwoordde de blondine speels. "Ik zou serieus onder de indruk zijn als je me met air hockey weet te verslaan." stelde ze zelfverzekerd terwijl ze even glimlachte. Dit keer duidelijker. ''Hmh... Had die leraar nog wat gezegd? Ik werd er nogal snel uitgegooid net...'' De les was nog niet eens 10 minuten begonnen of Samuel was er inderdaad al uitgestuurd. "Hm niet veel belangrijks, de les was vooral veel herhaling. Hij vroeg aan het eind waar ons verslag was dus vandaar dat ik jou kwam zoeken." antwoordde ze waarna ze het croissantje verder op at. Om toch nog een beetje gezond te doen stopte Lexi naast de laatste stukken van haar eerder gepakte muffin ook wat druiven in haar mond. 'Hoe was Presidents day?' vroeg Samuel waarna hij even gaapte. "Am i boring you already?" speelde Lexi beledigd waarna ze grijnsde. "Ja wel leuk! We zijn met de familie weggeweest. Om een lang verhaal kort te maken bestond het vooral uit passen op m'n nichtjes en neefjes, honkballen en het bier bij mijn oom weg houden." antwoordde ze terwijl haar een kleine grinnik ontschoot. "Sorry, dit klinkt echt als het saaiste weekend ooit," Het klonk misschien dan wel saai maar Lexi vond het nooit zo erg om tijd met haar familie door te brengen. Ze vond het kalmerend en eigenlijk altijd wel gezellig. "iets zegt me dat jou verhalen boeiender zullen zijn." ging ze verder Samuel uitnodigend om zijn verhalen met haar te delen. Ze wist bijna zeker dat hij wel een goed verhaal had. Daar stond de jongen immers bekend om toch?

---

Het was pauze, en zoals altijd was ik een van de laatsten die de klas uit liep. Ik hield niet van het gedrang bij de deur, de drukte bij de kluisjes, of het geduw bij de tafels van de kantine. Dan deed ik er maar iets langer over om mijn lunch te krijgen. Toen ik eenmaal wel langs mijn kluisje was geweest om mijn boeken te wisselen, kon ik gewoon een plekje zoeken in de kantine, zonder dat allemaal mensen met en zonder dienbladen eten rondliepen op zoek naar zitplek met hun vrienden. Dat was wel een voordeel aan amper vrienden hebben, je was ze ook nooit kwijt. Ik keek rond en zag niet veel plekjes meer. Er was er nog eentje tegenover Lola. Dat vond ik wel vreemd, want volgens mij was Lola best populair. Ik liep naar het tafeltje toe en tikte kort met mijn vingers tegen de rugleuning van het stoeltje. "Mag ik hier zitten?" vroeg ik met een zachte stem en een lief glimlachje op mijn gezicht. Het kon natuurlijk heel goed dat ze de plek voor iemand vrij hield. Dan zocht ik wel verder, of ging ik buiten zitten. Dat deed ik alleen niet graag, want daar zaten de rokers en die geur alleen al zorgde ervoor dat ik geen zin meer had om te eten. Ik hoopte dus maar dat ik hier mocht zitten, in elk geval tot ik mijn broodje op had, daarna kon ik namelijk ook gewoon in de bibliotheek gaan zitten lezen. Ik had bij de Presidents Day uitverkoop een aantal nieuwe boeken weten te scoren voor een fractie van de originele prijs, dus ik kon niet wachten om die van kaft tot kaft te verslinden.

---

Het was een heel belangrijk lang weekend geweest voor mij. Niet alleen had ik vrijdag en belangrijke baseballwedstrijd gespeeld, en zaterdag een nog wel belangrijkere football wedstrijd, die allebei werden bekeken door scouts van bekende universiteiten. Ik had maandag mogen laten zien wat ik kon op het ijs aan en scout. Nu hadden we hier tot mijn verdriet in de wijde omgeving geen ijshockeyteam, maar de scout had toch wel wat dingen kunnen regelen met een ijsbaan een paar uur verderop. Ik had verder nog niets gehoord, maar de scout leek tevreden te zijn met wat ik had laten zien. Tijd voor uitrusten was er jammer genoeg niet geweest, en eigenlijk ook geen tijd voor school, al leek een deel van de docenten dat wel te verwachten. Nu was het pauze en kon ik eindelijk even rustig zitten. Daar zat ik dan, in een klein plekje zon op het gras voor de school, met een nog vrij dikke jas aan, die ik wel open had geritst, zodat de zon zo veel mogelijk van mijn lijf kon beschijnen. Intussen at ik empanadas die mijn moeder voor me had ingepakt. Warm waren ze lekkerder, maar uit de magnetron vond ik ze echt niet te eten. Ik wilde net aan mijn laatste empanada beginnen toen ik mijn naam hoorde. Ik keek om en zag iets verderop Benji zitten. Ik zwaaide en wilde hem net toewuiven om naar me toe te komen, toen hij hetzelfde deed. Achja, dan moest ik maar opstaan. Ik hees mezelf dus maar in de benen, pakte mijn lunchbakje van de grond, en liep naar de jongen toe, waarna ik weer neerplofte. "Hola" zei ik vrolijk voor ik nu echt aan mijn laatste empanada begon. Ik had ook nog een halve zak skittles in m'n tas, die aan het begin van de dag vol was geweest, maar m'n moeder zou woest worden als ik niet eerst mijn 'echte' eten zou opeten. Nu was dit met mijn lunch gen straf, maar ik had toch liever zoetigheid. Ik schudde mijn hoofd bij zijn vraag over de aansteker, terwijl ik snel mijn hap weg probeerde te kauwen. Toen mijn mond eenmaal leeg was zei ik: "Nee, man, sorry. Ik rook niet. Maar het gaat super. We hebben dit weekend de wedstrijden gewonnen en hopelijk hoor ik snel terug van een van de scouts die dit weekend hebben gekeken. Hoe was jou weekend? Heb je het een beetje uitgehouden met je familie?" We kenden elkaar niet super goed, maar ik wist dat er wel spanningen waren tussen de bewoners van huize Anderson. Ik hoopte wel dat hij een goed weekend had gehad, want dat maakte school in elk geval iets dragelijker, voor mij in elk geval wel.

---

Nico leek mijn waarschuwing over de branddeur wel amusant te vinden. Nu lachte hij sowieso wel vaker over uitspraken van mij die ik heel serieus deed. In eerste instantie was ik er echt niet van gecharmeerd, nog altijd niet helemaal, maar ik had al wel door dat erover discussiëren geen zin had. Hij bedoelde het niet slecht, deed er niemand kwaad mee, en hij was een te groot lachebekje om ermee op te houden. Ik rookte rustig mijn peuk, terwijl ik hem vroeg naar wat hij wilde weten. Ik leek misschien niet altijd de beste student, maar zelfs de bibliotheek was geen onbekend terrein voor mij. In tegenstelling tot Ben, die iets verderop met een van de jocks zat te keuvelen. Die twee hadden mogelijk nog nooit een boek opengeslagen, maar goed, dan hadden ze in elk geval iets gemeen. Ik knikte bij Nico's woorden, terwijl mijn eerste peuk langzaam kleiner werd. "Dat doe ik zeker. Maak je geen zorgen." zei ik, terwijl ik nog iets verder achterover leunde en naar de wolken keek. Die gleden altijd maar voorbij, maakt niet uit wat er hier gebeurde. Ze waren er toen de Engelsen de Native Americans verdreven en vermoorden, ze waren er tijdens de revoluties over de hele wereld, en nu ook weer. Ik wist prima dat het maar fijne waterdruppeltjes waren, maar toch. Ik hoorde Nico naast me smullen van de lunch die mama elke dag voor ons maakte. Zelf had ik amper gekeken wat ze nu weer had meegegeven. De helft van de dagen maakte ik het bakje niet eens open om te kijken. Misschien dat ik daarom zo'n achterblijvertje was. Nico haalde me weer uit gedachten, net toen de peuk tegen mijn lippen aan begon te smeulen. Ik maakte het ding uit en gooide het met een boogje in de prullenbak onderaan de trap. "Ik? Het ligt eraan wat je zoekt. De bibliotheek is perfect voor stilte, maar je mag er niet eten of praten. Het computerlokaal is top om te werken en te overleggen, maar je moet er wel eens dealen met idioten die denken dat ze zomaar porno kunnen kijken op de schoolcomputers. In het biologielokaal hebben ze coole opgezette dieren, en daar vind de docent het prima als je er in de pauze komt eten, projecten komt maken, of gewoon even weg wil zijn van de veel te drukke kantine. Bij aardrijkskunde en scheikunde kan dit ook en die hebben elk ook een soort collecting van dingen die bij hun vak horen. En verder... Tja, de kelder, maar daar kan je onder schooltijd niet in, dus die moet ik achterwege laten in de tour." Ik had op zo'n korte tijd nog niet goed kunnen uitvogelen wat hem nu interesseerde. Ja, lezen, maar wat verder zijn idealen, doelen, en dromen waren was me totaal onbekend. Normaal had ik wel snel door wat mensen hun drijfveer was, en wat ze echt op de kast kon jagen, maar bij hem niet. Het was uitermate frustrerend om eerlijk te zijn, maar hopelijk zou hij er snel meer van laten blijken in zijn zeggen, of nog beter in zijn gedrag. Daden zeiden namelijk altijd zo veel meer dan woorden. "Dus, waar wil je beginnen?" vroeg ik, voor ik nog kort een slok koffie uit mijn thermosfles nam. Die zou ik zo in de kantine wel weer bijvullen. Het eten was er niet te eten, maar de koffie was niet verkeerd, wat zeker een grote plus was.

---

Bowties were never Cooler

Samuel Alejandro Montana 19 • The It-Boy • With Lexi

"Pff, You wish! Ik ben geboren voor spelletjes! Ik zou serieus onder de indruk zijn als je me met air hockey weet te verslaan." had ze gereageerd op mijn voorstel waardoor ik moet lachen. ''Okay fine, je krijgt air hockey van me.'' plaag ik haar. Ik was niet vreselijk met het spel, maar toch leek ik 7 van de 10 keer te verliezen. Dat is heel specifiek. Vervolgens begin ik over onze lieftallige docent die het nodig vond me eruit te sturen, terwijl ik heel rustig was al zeg ik het zelf. "Hm niet veel belangrijks, de les was vooral veel herhaling. Hij vroeg aan het eind waar ons verslag was dus vandaar dat ik jou kwam zoeken." Ik knik op haar woorden en gaap zachtjes. "Am i boring you already?" Ik lach om haar woorden en sluit mijn ogen even. ''Natuurlijk niet, jij nooit.'' grijns ik. "Ja wel leuk! We zijn met de familie weggeweest. Om een lang verhaal kort te maken bestond het vooral uit passen op m'n nichtjes en neefjes, honkballen en het bier bij mijn oom weg houden." antwoordde ze en ik open glimlachend weer mijn ogen om haar aan te kijken. "Sorry, dit klinkt echt als het saaiste weekend ooit," Ik haal lichtjes mijn schouders op. ''Mwah, het klinkt leuk vind ik. Maar ik ben een familiepersoon anyway.'' zeg ik lachend. Het was waar, ik was dol op mijn familie en familiedagen waren mijn favoriete dagen. "iets zegt me dat jou verhalen boeiender zullen zijn." Ik schud grijnzend mijn hoofd. "Je verwacht teveel van mij.'' plaag ik, al had ik zeker wel iets interessants.. ''Ik heb eigenlijk ook heel de dag met de fam rondgehangen, in de avond was er een feest georganiseerd in het hotel hier,'' begin ik, doelend op het hotel van mijn vader die zich in het hartje van Princeton Hall bevond. Het was de eerste locatie die geopend werd maar naar mijn mening nog altijd een van de besten wereldwijd. ''Dus daar gingen we heen in de avond. Was wel gezellig, drankjes doen en wat dansen, nieuwe mensen ontmoeten.'' Ik glimlach. Het hotelleven beviel mij persoonlijk wel, je ontmoette mensen van over de hele wereld en er leek altijd wel wat interessants te zijn. ''En toen was er een Russische dame die blijkbaar wel... Interesse in me had.'' Ik lach en schud mijn hoofd, waarna ik mijn schouders op haal. ''Hmh, het werd alleen een beetje laat. Ik was heel misschien vergeten dat ik gewoon naar school moest en mi madre sleurde me nog net niet aan mijn oren naar school. Eigen schuld, zei ze maar.'' Ik kijk haar aan met een onschuldige glimlach. ''Oops?'' zeg ik zo onschuldig mogelijk. ''Ik ben tenminste nog niet half dood neergevallen?''

---

El Diablo.