[Rpg • 0] Experium || 04 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 14:26 ]

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Dat zien we dan wel weer," grijnsde het meisje. Ze ging op haar bed zitten en klopte even naast haar. Ze wist dat nu elk moment Jester en Onyx de jongens tegen zouden komen. Wat zouden ze doen? Jester en Onyx leken woest te zijn, tot wat waren die jongens in staat? Ze keek Fox aan en schoot toen zachtjes in de lach door zijn manier van kijken. "Dit is eigenlijk best vreemd dat je hier zit, ik weet eigenlijk vrij weinig van je. Dus, vertel eens iets over jezelf."

[ bericht aangepast op 6 maart 2020 - 8:08 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox draaide zich naar haar toe. 'Nou - ik ben dus Fox. Prins op het witte paard, mysterieuze redder, onverschrokken held.' Hij trok een mondhoek op. 'Ja, ik schrijf graag ballades over mezelf. Niemand anders zal het waarschijnlijk doen, dus ik verkoop me mezelf meteen maar goed. Wat wenst u te weten, mademoiselle?'

Every villain is a hero in his own mind.

Tony

Een sterke arm had zich om zijn keel gewrongen en Tony kreeg amper lucht. Hij begreep niet wat er gebeurd was. Hoe het kon dat ze hier door twee kerels werden opgewacht. Hij zette zijn nagels in armen van de jongen en haalde reutelend adem.
'Laat hem knielen,' klonk het ruw.
Een paar tellen later vertelde de roodharige hem dat hij op zijn knieën moest gaan zitten. Waarom wist hij niet, maar het leek inderdaad de beste optie. Pas toen de andere jongen hem bij zijn nek vastgreep en zijn gezicht in het matras duwde, probeerde hij zich weer te verzetten.
'Dus je vindt het normaal om andermans intieme delen te betasten? Eens kijken of je dat nog steeds vindt als ik met je klaar ben.'
Opeens sjorde de jongen zijn broek naar beneden.
'Zullen we eens kijken hoe ver we deze bezem je reet in kunnen douwen?'
Zijn maag verkrampte, hij kokhalsde van angst.
Een zachte stem vertelde hem dat hij rustig moest worden, dat er geen reden was om te schreeuwen, dat hij wist dat hij deze straf verdiend had.
Had hij het verdiend? Het was misschien ook wel een harde tegenactie, ze had alleen yoghurt over zijn hoofd gegooid.
Maar daar ging het niet om! Ze was verwaand, ze kende haar plaats niet.
Plotseling verkrampte zijn lichaam, hij wilde kronkelen van de pijn. Maar dat lukte niet, hij had de zeggenschap over zijn eigen lijf verloren. Nooit eerder was hij zo jaloers geweest op de gave van zijn vriend, die wel aan deze mensonterende marteling kon ontsnappen. Hete tranen rolden over zijn wangen en zijn eigen snikken bleef in zijn hoofd echoën.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx keek zwijgend op de bevende, huilende jongen neer. Wat een stuk verdriet. Dit wel iemand anders aan willen doen en zelf janken als een baby. Walgelijk.
Hij keerde zich naar Jester toe en zag aan zijn bleke gezicht dat hij liever eerder had willen ingrijpen.
'Nou, Tony-boy? Is dat zo? Was deze... innige kennismaking met onze bezem overtuigend genoeg om voortaan met je fikken van welke Panther dan ook te blijven?'
'J-ja,' hakkelde hij. 'Ik zal niet... Ik zal nooit...'
'Goed zo.' Hij klopte op zijn hoofd. 'Nou, je mag kiezen. Of jij gaat nu terug naar je kamer en we nemen je vriendje nog even stevig onder handen, of je vriendje mag de veiligheid van zijn bedje opzoeken en wij gaan door naar ronde twee.'

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx liet zich tevreden op het bed zakken. Dat luchtte op. 'Die bezem kunnen we morgen ritueel verbranden.'

Every villain is a hero in his own mind.

Tony

De pijn schoot door zijn onderlijf bij iedere stap die hij zette en hij voelde het bloed langs zijn benen sijpelen. Zijn ogen brandden. Nog nooit had hij zich zo vernederd gevoeld. Hij wist zeker dat hij Astreal nooit meer zou durven aankijken. Het maakte hem misselijk dat hij voor zichzelf had gekozen, maar hij had het gewoon niet nog een keer aangekund.
Eenmaal terug in zijn kamer kroop hij onder de dekens. Algauw begon hij weer te snikken en hij was blij dat zijn kamergenoot nog steeds verdwenen was. Hij moest er niet aan denken dat hij hem zo labiel gezien zou hebben, maar hij kon niets tegen de tranen beginnen. De komende weken wilde hij zijn slaapkamer niet meer uitkomen.

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Vienna grijnsde bij zijn woorden, dit was taal die zij sprak."Oh, dus kortgezegde ben je arrogant, brutaal en nogal vol van jezelf." Vienna haalde een hand door haal lange bruine haren en sloeg het voorover over haar schouder. "En ik ben natuurlijk de prinses in nood, die gered moet worden." Even knipperde ze overdreven met haar wimpers, terwijl ze hem aankeek. "Mijn held!" Ze schudde zachtjes lachend haar hoofd, ervoor wakend Fayr niet wakker te maken. Wat wilde ze van hem weten? "Wat doe je het liefst?"

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox pruilde. 'Waarom nou zo negatief? Dat krenkt het ego van deze zo gevoelige jongen!' Hij streek over zijn hart, daarna krulden zijn lippen om in een grijns. Hij leunde naar achteren. 'Wat ik het liefst doe? Hmm. Ik vertel graag verhalen, ik ben gek op oude mythologieën.' Zijn ogen fonkelden ondeugend. 'En ik ben graag een beetje rebels, ik heb er een handje van om te komen op plekken waar ik niet mag komen. Mijn nieuwsgierigheid is onuitputtelijk.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Het lukte hem niet. Hij kreeg het niet voor elkaar Adam zijn gezichtstrekken tevoorschijn te halen. Hij had het doosje geopend, zoals Jester hem had opgedragen, en hij had het beeld van Adam voor zich. Maar toch kreeg hij het niet voor elkaar. Het frustreerde hem en hij wilde net opgeven, toen hij zich iets bedacht. Jester had gezien dat zijn gave totaal anders was dan hij in eerste instantie bedacht had, misschien moest dit ook wel op een andere manier. Wat had Jester gezegd? Voel je gave, hij ligt aan de oppervlakte. 7223 sloot zijn ogen, en probeerde zijn gave te voelen die langs zijn huid gleed. Dit keer kon hij de tinteling sneller vinden, het vibrerende gevoel langs zijn huid. 7223 haalde het gezicht van Adam tevoorschijn en beeldde zich in dat hij zijn gave in een vorm smeedde. Hij dacht aan de jongen met het zwarte haar, dat in een kuif overeind stond, aan de lichtgebruinde huid met de lichte blos erop. Hij trok zijn gave weer in zijn huid en deed daarna angstig een oog open. Was het gelukt?

It's never gonna happen, Guys.

Adam

In eerste instantie deinsde Adam een beetje achteruit toen Michiels gezicht begon te vervormen en andere kenmerken kreeg.
'Holy shit!' zei hij toen hij duidelijk zichzelf herkende, al leek zijn kaak wat hoekiger, waren zijn lippen smaller en dacht hij dat zijn wenkbrauwboog iets anders was. En zijn ogen - die waren nog steeds zo blauw als die van Michiel. Maar wauw, dat was griezelig, zoals hij naar een levend spiegelbeeld keek. Hij strekte in een impuls zijn hand uit en liet vingertoppen zachtjes langs Michiels wang glijden, alsof hij zich ervan moest verzekeren dat het echt iemand van vlees en bloed was die tegenover hem zat en niet een of andere holografische projectie. De huid was echter soepel en warm, en hij wreef ook even langs zijn eigen gladde wang alsof hij wilde beoordelen of de textuur hetzelfde was. 'Dit is maf zeg.' Hij liet zijn hand weer zakken en staarde de andere jongen nog steeds verbijsterd aan.

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Oh, help. Vienna hoopte dat hij geen geschiedenisfreak was. "Dan kun je me vast helpen als ik bijles nodig heb voor Geschiedenis," maakte ze er maar van. Toen hij over dat laatste begon, keek ze hem geïnteresseerd aan. "Werkelijk?" Fayr draaide even in haar slaap, waardoor Vienna even geschrokken haar adem inhield. Het herinnerde zich eraan dat ze niet op haar eigen kamer was en bezorgd keek het meisje naar de deur. "Ik vraag me af hoe het met de jongens gaat en wat ze aan het doen zijn," mompelde ze, niet wetend dat ze dit hardop zei.

It's never gonna happen, Guys.

Fox

'Ik geloof niet dat Tony en Astreal ook maar enige tegenstand verwachtten, dus waarschijnlijk raken ze meteen in paniek en maken zich uit de voeten.' Hij aarzelde. 'Ik kan wel even poolshoogte nemen als dat je geruststelt?'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Het was een beetje vreemd dat Adam zo zijn gezicht aanraakte. Maar het was nog vreemder de blik waarmee hij hem aankeek. Michiel rende naar de spiegel, om te kijken. Hij keek terug naar Adam, en toen weer naar de spiegel en schoot in de lach. "Het is me nog niet helemaal gelukt he," zei hij lachend. 7223 was echter super trots op zichzelf, hij was al verder dan hij ooit was gekomen, maar het was nog niet perfect. "Oke, morgen een nieuwe poging. Eerst slapen. Wil je me helpen terug met de stappen van Jester." De jongen dacht eraan om eerst zichzelf terug te veranderen naar hemzelf. Voor de spiegel zag hij hoe zijn gezicht weer terugveranderd naar zijn eigen vertrouwde trekken en ging weer op de grond zitten. "Brand maar los," zei hij met een grijns.

It's never gonna happen, Guys.