Zoals verwacht waren de twee meisjes samen ook twee keer zo erg als alleen. Roxy probeerde hen wel aan te kijken, maar staarde liever naar de grond zodat ze het spottende gesprek niet al te veel hoefde te volgen. Ondanks de luide muziek, hoorde ze toch elk woord, waardoor ze gefrustreerd op haar lip beet.
"Roxy hier, wilde niet met Ty zoenen, zegt ze tenminste. Beetje ongeloofwaardig, vind je ook niet?"
"Pardon? Werkelijk waar, iedere vrouw hier gaat plat voor Ty... En uitgerekend jij niet?" Roxy's scherpe kant - die thuis of bij vrienden makkelijk aanwezig was, maar volledig onder een steen kroop in situaties zoals deze - vond dat het eerder Ty was die voor alles plat ging, maar goed. "Wat probeer je te zeggen... Dat je hem terugzoende uit angst?" Eindelijk kon Roxy weer opkijken, de schrik duidelijk in haar ogen. Gelukkig was het een vraag waarop de twee dames geen antwoord verwachtten, want ze wist niet of ze dat wel kon geven. Ze herinnerde zich alles - jammer genoeg - wel nog ongeveer, maar het was zo... blurry.
Haar gestotter, dat even dapper begonnen was, leek niet echt een indruk te maken bij het tweetal. Roxy kreeg nog minder ruimte tegen haar muur, toen Lori haar gezicht zo dichtbij bracht dat Roxy de drank in haar adem kon ruiken. "Als je aan Ty komt, kom je aan mij." Roxy slikte en sloeg haar blik weer naar de grond. Het werd met de seconde erger en erger, en ze voelde langzaam de paniek opkomen.
"Heb jij Ty al gezien, Gio?" vroeg Lori, maar het antwoord op haar vraag stond al groot en aanwezig bij de dranktafel. Vergeet superkrachten, ik heb een god nodig. Als dit voorbij is, word ik een boeddhistische non met een sluier. "Hoe toevallig, daar zul je hem net hebben. Hé Ty, Gus!" Roxy probeerde niet al te hard ineen te krimpen onder de hand op haar schouder, ook al deed die verder geen pijn. Wonder boven wonder - de verkeerde wonderen, dat wel - leken de twee jongens Lori te horen. "We hadden het net over je, Ty!"
Ondertussen, terwijl de jongens zich een weg naar hen toe baanden, leek Gio te verstrakken. Met grote ogen, en een tikkeltje in de war, ontving Roxy haar dreigende toon: "Got ya now, bitch," gromde het meisje ontzettend giftig. Roxy kromp nog eens ineen en voelde hoe haar ademhaling versnelde. Ze klemde haar kaken opeen en probeerde zichzelf onder controle te houden, wat haar nog aardig lukte.
"Kijk eens wie we daar hebben. Hi Lori," zei Gus met een charmante glimlach. Hij sloeg zijn arm om het desbetreffende meisje heen. Roxy kreeg enkel een vluchtige blik en een korte begroeting, die ze allebei beschaamd ontweek door ergens anders heen te kijken. Wat belachelijk moeilijk ging, nu ze met vier om haar heen stonden. Het was lang geleden dat ze nog zo interessant was geweest, en ze wenste dat dat lang geleden was gebleven. Gelukkig leek Gus zich niet in haar te interesseren, want zijn blik bleef op Gio hangen. Rox was niet helemaal mee met de toproddels binnen de school - in feite interesseerde het haar niet geweldig en van wie zou ze het te horen krijgen? - maar dat er iets gaande was geweest tussen die twee, wist ze wel. Als zij nu ergens anders ruzie zouden maken... Dan moest ze nog altijd met Ty dealen. En die liet zijn kans absoluut niet liggen.
"Ladies," begroette hij hen, waarna hij zijn blik verankerde op Roxy. Die probeerde zich weer wat tegen de muur te drukken, maar Lori's hand vermeed dat, waardoor ze haar schouder ongemakkelijk begon weg te draaien. "Waar ging dat zeer interessante gesprek over, hmh?" Roxy antwoordde niet, al schreeuwde dat scherpe stemmetje ergens in de verte heel wat goede opties. Ze concentreerde zich echter meer op haar benen die als pudding voelden. Al helemaal toen Tylers hand dichterbij kwam. Ze kreeg het ook nog eens steeds warmer.
Hij tilde Lori's hand weg, wat Roxy de kans gaf zich weer tegen de muur te drukken, en gaf er een kus op. Het was echter de knipoog die alle alarmbellen bij Ro lieten afgaan. Ze was naïef en als ze alleen waren geweest, had hij haar vast wel weten te paaien met wat gladde praatjes, maar dit... Dit vertrouwde ze voor geen meter. Automatisch hield ze haar adem in, voorbereid op enkele eeuwenlange, ellendige minuten.
"My, my, eindelijk kom je weer opdagen," richtte Tyler zich weer op haar. Ze voelde zijn blik over haar lichaam gaan, een plotse schaamte overviel haar, en ademde schokkerig uit toen hij het bandje van haar jurkje vastpakte. "Goede keuze, Madison," complimenteerde hij haar. Hoewel ze wist dat ze het niet moest vertrouwen, glimlachte ze toch even, kleintjes, bang. Hij draaide zich weer weg, maar liet haar niet los. "Vinden jullie ook niet?"
Roxy sloot haar ogen voor even en liet de eventuele opmerkingen maar over zich heen komen. Dat was nu het minste van haar problemen. Haar ogen prikten, ze had het te warm, ze stonden te dichtbij en ze wilde zo ontzettend graag naar buiten. Naar huis. Of gewoon naar drie meter verderop, daar zou ze ook al gelukkig mee zijn. Kom op, Rox, keep it together.
"Dus, love," Ze opende haar ogen weer en moest verbaasd vaststellen dat Tyler het nog steeds zo rechtstreeks tegen haar had. Was ze nu echt de interessantste van de vier mensen om hem heen? "Alles goed? Je ziet er een beetje bleekjes uit." Stomverbaasd staarde ze hem aan, al trok ze haar hoofd een beetje weg toen ze zijn vingers op haar wangen voelde. Meteen was het kleurloze probleem opgelost, want haar wangen waren in no time weer knalrood.
"Ik, euhm, ik heb me beter gevoeld," mompelde ze naar waarheid. Ze keek expres niet naar Lori, bang dat dit alles alleen maar aanwakkerde. Ze probeerde het oprecht niet erger te maken, maar Tyler liet haar met zijn blik - en zijn vingers - geen seconde los en ze wist niet meer wat ze moest doen. "Ik heb wat frisse lucht nodig, geloof ik," hoorde ze zichzelf murmelen, maar het leek van een steeds grotere afstand te komen. Ze slikte enkele keren, sloot haar ogen voor een paar seconden, en concentreerde zich op de muur achter zich. Met alle kracht die ze in zich had, smoorde ze de opkomende paniekaanval in de kiem. Voor nu dan.
|
outfit - met Lori & Gio & ty & Gus - tegen een muur (living) 
|
