Zoals verwacht waren de meisjes niet bepaald aardig over Roxy's outfit, dit zich voor al die opmerkingen gewoon afsloot. Ze was absoluut geen fashionista en ze had ook echt ontzettend lang over de outfit getwijfeld, maar niet om de gebruikelijke reden. Ze wilde er goed uitzien, maar niet zoals de vorige keer. Niet zo... uitnodigend. Blijkbaar was dit niet zo goed gelukt.
Ze had ook kunnen verwachten dat het groepje niet zou ingaan op haar mededeling. Sterker nog, Gio blokkeerde misschien haar laatste ontsnappingsroute en Roxy voelde de innerlijke muur om haar paniek heen al meteen weer wat afbrokkelen. Ze haatte het, ze haatte dit. Ze richtte haar blik opnieuw op Ty, deze keer met een groot gevoel van spijt... Ongeacht wat ze toen wilde, ze wenste dat er nooit iets gebeurd was, zodat ze nooit zó de aandacht had getrokken.
"Volgens mij is ze een beetje bang van je, Ty," zei Lori. Roxy blikte even naar haar, in haar blik misschien een zweem van de sneer die ze ergens had zitten. Ik ben bang van jullie allemaal. Half de school is dat. Maar de wanhoop en het ongemak waren stukken groter. "Roxy hier, zei namelijk dat ze niet wilde. Gio en ik hadden het er net over en we kwamen tot de conclusie dat dat gewoon niet kan. Je bent namelijk de hunk van de school."
Lori boog zich naar Ty toe en gaf hem een kus op de wang, waarop Roxy maar gewoon de andere kant opkeek. Het kwetste haar niet - zo naïef was ze nu ook niet, ze wist maar al te goed wat voor mannelijke slet Tyler was - maar om er zo op te staan kijken, was... ongemakkelijk. Ze merkte op dat Gus er nogal ongeïnteresseerd bij stond, waarop ze het niet kon laten even naar hem te blijven kijken. Hoe gênant het de vorige keer ook was, hij had haar toen wel uit de brand geholpen. Misschien...
Gio doofde meteen het sprankeltje hoop door er nog een schepje bovenop te doen: "Heb je die rode kleur gezien? Volgens mij wil ze wel meer van je." Roxy's hoofd schoot opzij en geschrokken keek ze Gio aan. Nee, nee, niet doen, niet aanmoedigen. "Ik denk dat mevrouw hier een beetje aan het liegen is. En ik heb een hekel aan leugenaars. Ik vind het een beetje oneerbiedig, denk je niet?" Gio kneep haar ogen samen, terwijl Roxy haar hoofd zachtjes schudde. "Ze moet al blij zijn dat je überhaupt aandacht aan haar besteed hebt."
In alle eerlijkheid zou Roxy nu vooral blij geweest zijn als ze al die aandacht meteen ook weer verloor, maar het viertal - of ja, als ze naar Gus keek waren het er misschien maar drie - leek zich goed te amuseren met haar. "Ik wilde niet...," sprak ze zachtjes, maar haar stem ging verloren in de rest van het lawaai, en ze stopte al helemaal toen Tyler nog wat dichterbij kwam.
"Ik wou net zeggen... See, je moet dankbaar zijn, darling," zei hij. Ze slikte en keek naar zijn borstkas, in plaats van zijn gezicht. Ondertussen hoorde ze Gus iets voorstellen, maar het was niet aan haar gericht en ze was te veel bezig met de opbouwende paniek in haar hoofd en lichaam. Pas toen Gus wel tegen Tyler sprak, met af en toe een knik naar haar, lette ze beter op.
"EnTyler, misschien moet je brunetje hier wat ademruimte geven." God, ja. "Be a gentleman en gun haar haar frisse lucht, get a room..." God, nee! "Of beter nog, besteed je tijd aan iemand die het wat meer waard is... Dus, drank?" Auw. Roxy sloeg haar blik weer neer en knipperde snel wat tranen weg. Ze haatte de aandacht, oprecht, en als ze haar niet belangrijk genoeg vonden, fine... Maar ze wás waardevol. Ik ben waardevol. Ze voelde zich alleen helemaal niet zo.
"Oh, je brengt me altijd op geweldige ideeën." Tylers arm lag opeens om haar schouder, waardoor ze geschrokken opsprong en hem met grote ogen aankeek. Ze rilde even, al kon ze er zelf niet goed aan uit waarom precies. "Er zullen vast nog genoeg kamers vrij zijn." Hij keek haar aan, en haar ogen werden mogelijk nog groter. Ze wilde protesteren, haar hoofd schudden, maar had het gevoel dat ze van één blok stijf beton was gemaakt. "Frisse lucht, hmh?" Eindelijk kreeg ze het voor elkaar te knikken. "Geen probleem. Be right back." En hij loodste haar zonder al te veel moeite door de mensenmassa heen.
Eenmaal buiten haalde ze even diep adem, ook al was de winterlucht een tikkeltje te koud zonder jasje, zelfs met Tyler om haar schouders. Ze was nog altijd bang, onzeker en half in paniek, maar nu er minder mensen en minder lawaai was, kon ze het al wat beter aan. Ze wilde zich net losmaken van Tyler, en toch een poging wagen om... om... Om iets te doen, toen hij alweer tegen haar sprak.
"Beter?" vroeg hij met een speelse grijns die er niet bepaald bezorgd uitzag. Toch knikte ze, lichtjes. Hij duwde een beker onder haar neus, die ze bij de geur automatisch optrok. "Drink up, laat je waarschijnlijk een stuk beter voelen." Ze veerde op toen hij zijn hand naar haar middel verplaatste. Als vanzelf trok ze opnieuw zachtjes aan de rand van haar jurkje, nu zijn vingers daar een stuk dichterbij zaten. Ze pakte de beker maar aan en staarde even naar het goedje, voor ze haar onderlip even likte en opzij keek, naar hem. Ze legde haar vrije hand op de zijne, maar durfde verder niet echt iets te doen.
"Ik..." zei ze, maar ze wist het niet. Het waren maar drie letters die ze moest zeggen, twee klanken: N-E-E, en toch was het zo ontzettend moeilijk. Wat als hij boos werd? Wat als hij haar dan juist erger vernederde? Wat... Wat als ze zoals Thomas werd? Ze moest nog een half jaar, nog maar enkele maanden. Ze dacht aan de eerdere woorden van het drietal dat binnen was gebleven en voelde opnieuw de tranen branden. Ze wilde terug naar haar waardeloze, maar onzichtbare zelf.
"Waarom ik?" vroeg ze zachtjes. "Lori... past beter bij je. Ik... ben ik..." Het was niet echt een afleidingsmanoeuvre meer, de woorden hadden haar geraakt, ze meende het. Ze kneep even in zijn hand, maar trok nog altijd de vingers niet los.
|
outfit - met Lori & Gio & Ty & Gus -> met Ty - tegen een muur (living) - > buiten (terras?) 
|
