[RPG • 0] Experium || 12 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 12:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx snoof. 'Als jij het gedrag van jou en Yrla van de afgelopen twee jaar kan gelijktrekken aan wat Dezi en Yrla hebben uitgevreten de afgelopen drie weken dan ben je niet goed bij je hoofd. Wat hij Adam heeft aangedaan...' Hij schudde wild zijn hoofd. 'Dat is geen keuze. Dat is doelbewust iemand haten. Doelbewust iemand zichzelf laten haten, alleen omdat ze volgens een geschifte oud-leerling ooit een bedreiging kunnen gaan vormen.' Hij was Adams paniekaanval niet vergeten, hij was niet vergeten hoe leeg zijn blik was toen hij daar verstijfd en onderkoeld onder de douche zat. Dingen die nooit waren gebeurd als Dezi en Yrla geen achterlijke plannetjes hadden gesmeed. En het maakte hem onverwacht boos dat Jester het allemaal maar een beetje glad probeerde te strijken. Onyx had hem verteld hoe erg het was als iemand je hoofd fuckte, hoe erg het was om aan jezelf te twijfelen, hoe lang dat aan de gang kan blijven. Maar dat Yrla zoiets had gedaan? Ach, een foutje. Kan gebeuren. 'Tief toch op,' bromde hij. Hij kwam overeind en beende kamer uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Michiel

Hij glimlachte ook toen hij zag dat Marisse ook een glimlach op haar gezicht kreeg. "Het is vreemd," zei hij eerlijk. "Ik heb geen idee waar ik ben, waarom ik hier ben en wat er gebeurd is." Hij keek opzij naar de jongen naast hem. Hij voelde zich schuldig. Michiel had gehoopt dat de naam van de jongen nog wel op zou komen, maar het kwam niet. En nu hij Marisse herinnerde, kon het niet anders dan dat hij hem vergeten was van de jongen naast hem. "En ik weet ook niet wie jij bent, sorry." Hij had de neiging om de arm van de jongen aan te raken, maar hij wist niet zeker hoe en wat. Hij wist niet hoe de verhoudingen waren.
      "Wat weet je nog wel?" Hij keek op naar zijn zus en dacht diep na. "De picknick in het park, mijn verjaardag - weet je nog, ik baalde ontzettend. We zouden het vieren in de tuin en de hele dag viel in het water." Hij lachte om de herinnering eraan. Hij had samen met Marisse een hut binnen in huis gemaakt en daar hadden ze samen zijn verjaardag gevierd. Niemand mocht erin komen, het was alleen van hun twee. "En de eerste schooldag. Wel grappig, je stelde je aan mij voor met een hele andere naam! En je was aan het vliegen!" Hij voelde hoe een steek door zijn hoofd ging. Kreunend greep de jongen naar zijn hoofd, terwijl er een steek door zijn hoofd heen ging. De steek werd erger, waardoor een schreeuw aan zijn lippen ontsnapte. Hij voelde direct aan hoe de anderen om hem heen hem bezorgd aankeken.
      "Genoeg Merr, hou er mee op. Niet jezelf pushen oké?" Michiel knikte even en liet zijn hoofd toe om zich weer te legen. Merr? Was dat een nieuwe bijnaam?

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 22:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Herinneringen...' fluisterde hij. 'Het zijn herinneringen.' Hij keek Vienna indringend aan, daarna boog hij zich naar Michiel toe. Vlug keek hij om zich heen. 'Al onze herinneringen zijn weggehaald,' fluisterde hij. 'De — de verpleegkundigen en de leraren mogen het niet horen. Niemand buiten ons. Oké? We zullen het je straks allemaal uitleggen.'
      Het was een rare gewaarwording dat Michiel niet meer wist wie hij was en de gedachte dat de herinneringen misschien wel nooit meer terugkwamen, kneep zijn hart samen. Straks had Dezi er evengoed voor gezorgd dat hun vriendschap beëindigd werd... Hij wankelde achteruit bij die gedachte tot hij tegen zijn bed aan kwam.
      'Hé, je moet weer liggen,' zei Fox, en hij hielp hem op het bed.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester fronste. "Ik bedoel alleen maar dat- Onyx, wacht!" Jester kwam nog half overeind van zijn bed, maar de jongen was al verdwenen en Jester had de puf niet om voor de zoveelste keer in korte tijd op eieren te sprinten en te proberen Onyx zo ver te krijgen dat hij zou luisteren.
      Misschien was het ook beter om te wachten tot die irritatie was bekoeld. Jester had het gevoel dat hij iets verkeerd had gedaan, terwijl ze alleen maar een gesprek hadden gevoerd. Natuurlijk wist hij hoe beschermend Onyx was over Adam, maar als hij er anders over dacht moest hij dat gewoon zéggen. Niet- niet meteen zo boos weglopen en snauwen dat hij moest optiefen. Jester probeerde te doen alsof het niet stak, dat Onyx zo snel het praten al opgaf en zijn eigen conclusies trok. Het kostte meer moeite dan hij dacht.
      Yrla had Adam niet verkracht. Of met ijspegels bekogeld. Dat was Dézi en die was afzonderlijk van Yrla te werk gegaan. Natuurlijk was Yrla begonnen en natuurlijk was dat allemaal fucking kut en natuurlijk viel dat niet récht te praten, maar dat deed hij toch ook niet? Als Adam wist hoe alles precies in mekaar stak, kon dat toch helpen om die trauma's te verbreken? Of in ieder geval wat te verzachten? Wat Yrla ook gezegd had, als de jongen zelf zou zeggen dat er niets van waar was en dat het hem speet... dat moest toch ergens wel effect hebben?
      En moest Onyx niet gewoon aan Adam overlaten om over Yrla te oordelen?
      Jester liet zijn hoofd tegen de muur aan rusten en sloot zijn ogen.
      Idioten waren soms verdomd lastig om mee om te gaan. Laat staan om stiekem verliefd op te zijn. Jester zuchtte en opende zijn ogen weer. Volgens zijn horloge was er ruim twee uur verstreken sinds hij terug was gekomen van Yrla en hij hoopte maar dat het overleg met Fire niet in die tijd had moeten plaatsvinden. Hij deed een greep naar zijn tas en viste zijn iNet eruit, om te zien of er al nieuws was van Merrin.
      Twee berichten van Vienna en twee gemiste oproepen. Hij fronste. Dat betekende weinig goeds. Vlug opende hij eerst de twee berichten, die van voor het bellen waren. Blijkbaar zouden ze worden verhoord over wat er was gebeurd. Lokaal A03.
      Door... Maxwell. Meneer de aardrijkskundedocent-maar-stiekem-ook-weer-niet himself. Die zouden ondertussen vast al bezig zijn. Jester scrolde gehaast door naar het tweede berichtje. Merrin was bij- goden zij dank. Hij moest langsgaan, zodadelijk. Ook bij Adam even kijken. Dat betekende vast dat die gemiste oproepen waren voor dat verhoor, iets wat hij toch een stuk minder belangrijk vond. Vienna kon nog wel even wachten voordat hij eindelijk terug zou bellen.
      Jester wilde niet overeind komen, maar deed het uiteindelijk toch. Hij pakte zijn dossier weer op van de vloer en overwoog even om het net als Yrla in zijn matras te stoppen, toen hij besloot dat hij dat een slecht idee vond. Hoe minder mensen van een verstop plek wisten, hoe beter. Jester keek even om zich heen en viste toen de stoel uit de hoek en zette hem op zijn bed neer. Een wiebelige constructie, maar het bracht hem hoog genoeg om het plafond te kunnen bereiken. Voorzichtig om niet te vallen, tilde hij één van de plafondtegels op en legde het dossier in de stoffige holle ruimte tussen het plafond en het dak. Vervolgens liet hij de tegel weer zakken en er was niets meer van te zien.

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 22:29 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze ging naast Merrin op het bed zitten. Ze veegde met haar hand zijn haar uit zijn gezicht en keek hem met een glimlach aan. "Luister naar 8175, oké? Het komt allemaal goed. Als de doktoren vragen of je nog iets weet, zeg je dat alles zwart is." Ze keek Merrin even dringend aan. De jongen knikte. Herinneringen, het benauwde Vienna. "Ik bel Jester. Misschien weet hij wat." Ze keek de jongen aan - de jongen die zojuist beweerd had dat hij haar broertje was. Ze kon er nog niet bij met haar hoofd. Familie... Zouden ze echt familie zijn. "Ik ben zo terug," zei ze tegen de jongen, voor ze richting de gang rende. Ze viste haar iNet uit haar broekzak en belde Jester zijn nummer. Er werd niet opgenomen. Vienna probeerde het nog een keer, maar weer geen bereik. "Fuck!" schold ze. Vienna liet zich even machteloos tegen de muur aanzakken. Hij loog niet, Merrin loog niet. Ze voelde in elke vezel van haar lichaam dat hij gelijk had. Nu hij het uitgesproken had, leek het haar zelfs logisch. Waarom had ze het niet eerder bedacht?

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 22:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Hij was eerst. Dat zou Maxwell vast niet erg vinden. Hij had vast ook het meeste te vertellen. Hij ging tegenover Maxwell zitten op een tafel en keek de man aan. Hij zou niets laten merken van zijn nieuwe houding, van zijn veranderde plannen. Hij moest nog met Zebediah spreken vanavond en hij wilde niet dat er nieuws zich rond spreidde voor hij de onbetrouwbare jongen gesproken had.
      "Wat is er vandaag precies gebeurd?"
Yrla begon met vertellen over wat hij gezien had. De binnenkomst van de jongens, de actie van Dezi, zijn eigen werk en hoe de anderen gehandeld hadden. De volgende vraag had hij zien aankomen. "Waarom?" Yrla begreep het. Vandaar dit verhoor, ze wilden weten wat Dezi ertoe had gezet te flippen. En hij wist niet heel zeker of hij dat moest vertellen of niet.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox merkte dat Adam van slag was door het feit dat zijn vriend hem zich niet meer kon herinneringen en wel andere, gevaarlijke herinneringen had. Adam keek steeds opnieuw opzij. Fox voelde aan dat hij gestrest was. Was hij bang dat hij zojuist een vriend was kwijtgeraakt? Misschien was dat ook wel zo. Zijn hand gleed even in die van Adam en hij gaf een kneepje toen hij zijn ademhaling sneller hoorde gaan. Het gemak waarmee hij een paniekaanval kreeg was ook niet normaal. Was dat een bijwerking van zijn gave?
      'Zijn lichaam heeft een flinke oplazer gehad,' zei Fox zacht. 'De herinneringen aan voor Experium zakken straks wel weg en de recente komen wel weer terug. Een vriend als jij vergeet je heus niet zomaar.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Agami stapte voorzichtig naar voren. "Hi," zei ze. "Misschien een rare vraag," begon ze zacht, "maar hoe heet je?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam voelde zich ongemakkelijk toen Fox opeens zijn hand vastpakte. Dat had alleen Michiel gedaan en dat had hij fijn gevonden. Dat was zijn beste vriend. En Fox… Hij wist niet wat Fox was. Hij was aardig en lief, maar hij vond hem ook een beetje overweldigend en soms had hij het gevoel alsof Fox zijn persoonlijke grenzen overschreed. Zoals zomaar zijn kamer binnengekomen, een briefje aan Michiel lezen, naast hem in bed komen zitten en nu zijn hand vasthouden. Het bezorgde hem een knoop in zijn maag. Het voelde bijna alsof hij óók een gat in zijn geheugen had, alsof Fox andere herinneringen had dan hij. Zou dat straks ook bij Michiel en hem zo zijn? Ze konden niet verdergaan waar ze gestopt waren, en dat nu juist nu het weer goed was geweest tussen hen… Subtiel trok hij zijn hand uit die van Fox vandaan.
      ’Ik ben moe,’ zei hij zonder te liegen. ‘Ik wil graag slapen.’
      Hij zag de teleurstelling in Fox’ ogen en frunnikte opgelaten aan het laken.
      ’Oké,’ mompelde hij. ‘Doe rustig aan dan.’ De jongen keek hem niet meer aan toen hij van het bed klom.
      Het was alsof er een loodzware tas over zijn schouders hing. Ergens had hij er spijt van, maar de hele situatie met Michiel verwarde hem en maakte hem bang en Fox gaf hem niet de kalmte die hij wel altijd van Michiel kreeg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

      Fayr schudde haar hoofd. "Ik denk het niet? Anders had hij toch nooit zo geholpen? Want het kwam door hem dat Merrin en 8175 bij de artsen konden komen - op tijd - en hij heeft jou hierheen gebracht zodat mijn gave optimaal zou werken. Als hij aan dezelfde kant stond als Dezi, dan had hij dat allemaal niet gedaan, toch?" Ze kon zich niet voorstellen dat überhaupt iemand dit een ander zou willen aandoen en de gedachte dat Yrla net als Dezi zou proberen iemand pijn te doen, vond ze afschuwelijk.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Hij keek het meisje met het zwarte haar aan. Hij toverde een glimlach op zijn gezicht. "Het is Michiel. En jij? Wat is jouw naam?"

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 23:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was altijd zo makkelijk in de omgang... Waarom was het dan zo verdraaid moeilijk om een band met Adam te krijgen? Hij liet hem maar niet dichterbij komen, op welke manier hij het ook probeerde. Het frustreerde hem en hij liep de kamer uit. Daar zag hij Vienna met haar rug tegen de muur zitten, haar hoofd in zijn handen. Even staarde hij verbaasd naar haar aangezien Merrin redelijk in orde leek op wat geheugenverlies na, maar opeens realiseerde hij zich dat hij haar zijn zus had genoemd. Dat moest een schok zijn, dat kon hij zich wel indenken. Hij zakte naast haar neer en legde een hand op haar knie. 'Gaat-ie?'

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 23:12 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

"Je hebt vast gelijk. Kom, we gaan wat eten." Ze sleurde Fayr mee naar de eetzaal en haalde bij Yara het eten voor zowel haarzelf als voor haar zus. Als enige Panthers gingen ze aan de tafel zitten, wat best vreemd was rond lunchtijd. Blijkbaar was toch iedereen nog druk met van alles. Ze nam haar eerste hap en kreunde. "Oh, hier was ik echt aan toe," zei ze met een grijns. Ze trok haar iNet uit haar zak en zag het vreemde bericht van Vienna, gevolgd door het bericht dat Merrin ontwaakt was. "Oh zie, alles komt goed." Ze liet het berichtje aan Fayr lezen. "Het is ons gelukt!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

Michiel. De naam die hij van Adam gekregen had. 8102 keek even over haar schouder, maar Fox en Vienna waren ondertussen buiten gehoorsafstand.
      "Ik heet Agami," stelde ze zich toen voor, ietsje dapperder dan ze zich voelde. Ze wist niet waarom hij zich niets meer kon herinneren, maar ze had het akelige gevoel dat zodra de wetenschappers erachter kwamen, hij zich ook zijn vorige leven niet meer kon herinneren.
      "Ik zit bij je op school. Daar zijn we nu." Ze keek heel even naar Adam. Zou ze Merrin gewoon vragen naar zijn leven? Misschien dat hij het dan straks niet meer wist, maar zij wel. Dan kon ze dat aan hem vertellen. "Je herkende dat andere meisje van net, of niet? Met wie ik binnenkwam?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze keek met een glimlach op naar Fox die naast haar was komen zitten. De hand op haar knie voelde warm aan. "Vandaag is zo vreemde dag. Eerst dit hele gebeuren met Dezi, dan de zorgen om Merrin en dan dit." Ze keek met een glimlach naar hem op. "Ik kan het nog niet helemaal geloven wat Merrin zegt, maar ergens van binnen voel ik wel dat hij gelijk heeft. Maar Fox, stel dat... Stel dat hij gelijk heeft..." Ze keek met angstige ogen naar hem op. "Dan leef ik al een jaar naast mijn broertje zonder dat te weten. Dat is toch raar?"

---

It's never gonna happen, Guys.