[RPG • 0] The Domus Empire • speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

13 april 2020 - 16:50 Sombre is offline

Sombre 2828

The Domus Empire
Domus [doh-mus] - the type of house occupied by the upper classes and wealthy

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

THE SETTING

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

De quest die de nakomelingen moeten uitvoeren zal bestaan uit meerdere opdrachten. Deze opdrachten zullen variëren van humane naar minder humane mogelijkheden. Zij strijden tegen elkaar, maar niet om elkaar. Na iedere opdracht zullen de deelnemers 48 uur hebben om tot rust te komen en zich voor te bereiden op de volgende opdracht.

Het uiteindelijke doel van de quest is dat het gezin met de meest succesvolle zoon of dochter van zowel het Griekse als het Noordse rijk een grote prijs zal verkrijgen. Deze prijs zal bestaan uit oneindige eer vanuit de goden Zeus en Odin, een geldprijs, meer macht dan voorheen en een mythisch wezen naar keuze (denk hierbij aan een draak, een nymf, een eenhoorn, etc.)

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

THE START

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

10 augustus 2021 komen de goden en godinnen aan in de villa van Zeus, The Domus Empire. Zij hebben 24 uur de tijd om te acclimatiseren en eventueel nog te trainen. Je kunt natuurlijk ook kennis maken met de andere goden en godinnen, maar pas op met wie je toe laat, je strijdt uiteindelijk tegen hen allemaal. Na 24 uur zal de eerste opdracht van start gaan, Zeus zal laten weten wanneer deze exact zal starten.
De eerste opdracht zal een reis zijn naar Helheim, één van de negen werelden. Dit is de wereld van de doden. De ingang wordt bewaakt door Garm, een enorme en monsterlijke hond, die ervoor zorgt dat geen enkel levend wezen dit rijk der doden zal verlaten. De hellehond laat je zonder gevecht het rijk betreden. Het is de bedoeling om Helheim te betreden en vervolgens een drakenei te vinden. In en rondom Helheim leven meerdere draken, dus genoeg eieren voor iedereen. Op de terugweg is het belangrijk dat je langs de hellehond komt, levend.

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

ROLLENTOPIC // PRAATTOPIC // SPEELTOPIC

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

RULES

De standaard regels van Q gelden hier uiteraard.
Er is geen minimaal aantal woorden voor de posts, ik verwacht echter wel wat kwaliteit.
Ruzie's en geweld binnen het speeltopic is geen probleem, maar buiten dat uiteraard niet.
Voor een reservering van een rol heb je 48 uur, mits je aangeef dat het langer zal duren.
Mocht je post 16+ zijn, geef dat dan duidelijk aan in het begin van je post.
Wees lief voor elkaar en help elkaar als dat nodig is.

liefs Demi

- thank you for existing -

17 april 2020 - 13:45 desastreus is offline

desastreus 200

» Frior Gry «
godin | outfit | achtertuin |met Sören

Even leek het of Frior Sören had laten schrikken, maar hij reageerde daarna zo rustig, dat ze niet zeker wist of ze het wel goed gezien had.
Ze kreeg net de grote kat in het oog, toen Sören antwoordde en vroeg wie zij was. Het kwam kort in haar op om spottend te reageren, maar herinnerde zichzelf eraan dat ze op die manier geen vrienden zou maken. Ze stak haar hand uit, als een teken van vriendelijkheid.
“Ik ben Frior Gry,” vertelde ze trots, “dochter van de god Baldr en godin Nanna.” Hopelijk had hij wel eens over haar gehoord. En dan niet alleen de slechte dingen. Anders zou ze hem laten zien wat voor prachtige godin ze wel niet was.
Haar blik viel weer op de kat, die haar aanstaarde alsof ze in haar ziel kon kijken. “En wie ben jij?” Om niet te laten merken dat ze onder de indruk van de blik van het beest, knipoogde ze ernaar. Misschien had haar charme ook effect op dieren.

17 april 2020 - 13:49 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

NEESHIKA
☽ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☾

❝You speak like constellations,
•´¯`•» but you're just a black hole. «•´¯`•.❞

⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️

💫 Daughter of Hecate and Tartarus 💫 outfit 💫 Athanasia 💫

Neeshika had getraind, eeuwen lang, en iedere keer dacht ze dat haar doel was om uiteindelijk ook een godin te worden. Met haar eigen taak, zoals haar ouders, maar dan beter. Altijd had de jongedame haar eigen plekje gehad in Tartarus waar ze mocht regeren, want ze was de dochter van ''het monster'' op de troon. Dat voelde krachtig, dat voelde sterk en machtig. Voor dat gevoel zou ze alles doen, zelfs meedoen aan deze stomme competitie waar ze eerst geen nut in zag. Pas later ontdekte ze dat er een win-win situatie kon zijn met als winnaar de beide kanten van Neeshika. Ze kon natuurlijk oefenen en ervaring op doen, bla bla bla... of geld verdienen. Machtig worden en haar ouders trots krijgen door gewoon de dagen door te komen. Easy game, zo voelde het te minste. Het enige andere probleem was waarschijnlijk de overige mensen die meededen en daarom had Neeshika liever geen vrienden. Ze hoefde geen bondgenoten die haar plannen konden ruïneren of eigen ideeën investeerden. Bah, dacht ze. Ze kreeg rillingen op haar rug toen ze eraan dacht.
Vanuit Tartarus, waar ze haar vader gedag zei, was Neeshika binnen een vingerknip in de villa. Het overrompelde haar totaal niet. Het enige wat er gebeurde was het licht dat kort haar ogen verblindde. Zonlicht was Neeshika totaal niet aangewend en terwijl ze haar ogen afweerde zocht ze een weg naar de deur. Met een handgebaar kreeg ze deuren open en was er niks dat de weg naar haar slaapkamer tegenhield. Tot nu toe had ze niemand ontmoet en dat wilde ze totaal niet. Voor de rest van de dag had Neeshika een rustig dagje gepland, misschien ook iets van trainen en voornamelijk dingen doen in totale eenzaamheid.
Ze hoopte zo erg dat ze de eerste was in de ruimte, maar de gebeden van een duivel al Neeshika werden vaak overgeslagen. Nu ook zag ze dat er al een jongedame, genaamd Athanasia had ze ergens gehoord, al in de ruimte was. Zonder een woord te zeggen liep ze de kamer in. Uit haar zak haalde ze haar spullen die nu nog maar minuscuul waren. Ze spreidde de kleine spullen over haar bed, terwijl Neeshika een spreuk mompelde. Langzaam werden haar spullen de normale grootte en zonder een tas of spier te gebruiken had ze al de dingen die ze nodig had meegenomen. Vol voldoening besloot ze alles een plek te geven. De jongedame had nog steeds geen woord gezegd en nog steeds hoopte Neeshika dat ze het ook niet ging doen.

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 13:50 ]

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

17 april 2020 - 15:23 Basim is offline

Basim 18642

S Ö R E N

Halfgod ~ Zoon van Freya ~ Buiten ~ Frior

De godin voor hem leek even te twijfelen, maar stak haar hand uit. Op dat moment besefte hij zich dat hij misschien wat bot geklonken had, maar ze leek het niet erg te vinden. Leek, ze zou waarschijnlijk net zoveel emoties ongezien houden als hij deed. Hij haalde even zijn schouders op en nam haar uitgestoken hand aan.
'Ik ben Frior Gry,' stelde ze zichzelf voor, 'dochter van de god Baldr en godin Nanna.'
Ze is wel prima, maar pas wel op: ze kan je verleiden tot het doen van dingen. Hoewel jouw krachten meestal niet op haar zullen werken, werken de hare wel op jou. De woorden van zijn moeder kwamen in hem op zodra hij haar naam hoorde. Eerder had hij niet veel over haar gehoord, maar hij kende het verhaal van haar ouders. Daarnaast was ze een Aesir en hoewel Freya goede contacten had met enkele van hen, leefden de Vanir over het algemeen gescheiden van de Aesir en had Sören ook maar weinigen van hen ontmoet. Helaas voor hem waren alle Noordse goden hier Aesirkinderen, waardoor hij als Vanirkind extra opviel.
'Sören Pradl, zoon van Freya, maar dat wist je denk ik al wel?' Hij glimlachte vluchtig naar haar en liet haar hand los.
Ondertussen was Friors aandacht gericht op Köttr, die rechtop was gaan zitten en haar ietwat achterdochtig zat aan te staren.
'En wie ben jij?' vroeg de godin haar, haast alsof ze verwachte dat de kat terug zou praten. Köttr was dan misschien een onsterfelijke kat, maar dat betekende niet dat ze ook kon spreken. Wel viel het Sören op hoe Frior naar haar knipoogde, maar Köttr bleef onaangedaan terug staren. Vertel me nou alsjeblieft niet dat dat stomme beest beter tegen de krachten van de goden bestand is dan ik, dacht hij bij zichzelf en zuchtte alvorens haar voor te stellen.
'Dit is Köttr. Ik zou haar niet van mij durven noemen, maar ze volgt me graag.' Op dat moment bedacht hij zich dat Frior inderdaad één van de betere hier was die hij kon treffen, dus hij had haar op het eerste moment goed ingeschat. Daarnaast zou hij hier vrienden nodig hebben, want zijn positie hier was zwak als halfgod. Het kon zeker geen kwaad om haar bedoelingen naar hem toe te peilen en zich wat vriendelijker naar haar te gedragen.
'Kom op meid, je mag wel wat minder chagrijnig kijken,' vertelde hij de kat en kroelde haar een beetje op haar kop. 'Ik denk dat we Frior wel kunnen vertrouwen?' Hij richtte zijn blik weer op de godin en keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan, zo zijn vraag kracht bij zettend.

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 15:27 ]

Stenenlikker

17 april 2020 - 23:34 Naird is offline

Naird 10646

─ Melaina ─

Hoewel er verder geen spier vertrok in Andronika's strakke gelaat vermoedde Melaina dat ze de godin toch succesvol had weten te laten schrikken, dit vanwege de snelheid waarmee haar ogen waren opengevlogen. Een kort gevoel van pret overspoelde haar, al helemaal toen ze met een sneer werd aangekeken — bijna zouden er pretlichtjes verschijnen in haar normaliter altijd emotieloze ogen, bíjna. Met een geamuseerde grijns begon ze een langzaam rondje om haar gezelschap heen te lopen, zoals een jachtdier om een prooi heen sloop. In werkelijkheid had Melaina echter weinig weg van een jachtdier, al helemaal vergeleken met een vaardige krijger als Andronika, vandaar dat ze wel een veilige afstand van haar bewaarde.
'Wel, ik zie dat ze tegenwoordig iedereen maar overal binnenlaten,' werd ze giftig toegesproken. Abrupt stopte Melaina in haar tred en met opgetrokken wenkbrauw keek ze neer op de witharige dame die een stuk kleiner was dan zijzelf. Ze wist dat ze echter absoluut niet de dodelijke fout moest maken Andronika om die reden te onderschatten. Elke millimeter van dat weliswaar kleine lichaam maakte namelijk onderdeel uit van een door Ares hemzelf getrainde vechtmachine die met gemak al de botten in haar lichaam kon breken in een oogwenk. Zelf beschikte ze alles behalve over die vaardigheden, met haar luciferarmpjes kon ze nog geen speerwerpen — nee, haar kracht lag in mind-games en mensen zo van binnenuit kapot te maken.
'Och, waarom zo vijandig, Andronika?' sprak Melaina zoet, haast fluisterend. 'Je zou me bijna kwetsen, ik ben toch niet zomaar "iedereen"?'
'Wat brengt jou hier? Wil je graag een eenhoorn winnen?'
'Een eenhoorn? Vind je mij een type voor roze wolken en regenbogen?' Een gestoorde grijns verscheen op Melaina's gezicht terwijl haar ogen plots gitzwart kleurden. Kort verscheen er een soort mist in de trainingsruimte samen met een levensecht beeld van een doodbloedende eenhoorn. 'Tenzij ik 'm zo kan krijgen lijkt mij een basilisk of zoiets veel leuker.' Zo snel als de mist verschenen was trok deze ook weer weg, samen met het beeld van de creperende eenhoorn. 'Ik denk dat ik jou niet hoef te vragen wat je hier doet...' Vluchtig gleed haar blik over de trainingsruimte. 'Ga je je hier de rest van onze tijd hier opsluiten of ga ik je nog een keer een theekransje zien houden met Kalani?'

Cause we are the same in the dark
☾
Nyx & Erebos — Goddess of Nightmares & Fears — Andronika

I just caught the wave in your eyes

18 april 2020 - 9:26 Sombre is offline

Sombre 2828

𝑯𝑨𝑳𝑫𝑶𝑹 𝑽𝑰𝑫𝑨𝑹

Haldor︱ son of Thor and Ostara︱outfit︱with Kalani︱at the gardens

Dat mijn ogen in het boek van de dame tuurden mocht niet baten, ze sloeg het boek per direct dicht. Al wist ik niet helemaal of dit kwam door mij of door de schrik dat ik ineens voor haar stond. Ik was er toch van overtuigd dat ik nou niet bepaald een gluiperd was, in tegendeel, ik was nogal lomp. De dame keek me dan ook redelijk verschrokken aan en staarde me voor in ieder geval een minuut aan. Een beetje ongemakkelijk staarde ik dan ook terug, in de hoop dat ik wel antwoord kreeg op mijn vraag.
'Niets interessants,' probeert ze me te vertellen, ondanks dat het overduidelijk niet waar is. Ze was helemaal verzonken in het boek dat ze las, zo diep dat ze me niet had horen aankomen. Dat moest wel iets interessants zijn. Mijn wenkbrauwen gingen dan ook een beetje ongelovig de lucht in. De dame glimlachte voorzichtig en probeerde haar lach te verbergen achter een mooi gemanicuurde hand.
'Als je wil mag je met me meelezen? Er is genoeg plek op het bankje,' sprak de dame uitnodigend terwijl ze zacht met haar hand op het bankje klopte, op de plek naast haar. Gehoorzaam nam ik plaats naast de dame en glimlachte ik als antwoord op haar uitnodiging.
'En met wie heb ik het genoegen?' vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik de dame bekeek. Ze kwam me niet heel bekend voor, maar ze was een plaatje voor het oog. Mijn ogen gingen even over haar blauwe jurk, die straalde in ieder geval uit dat ze van een goed gezin kwam.

- thank you for existing -

18 april 2020 - 15:54 Novilunium is offline

Novilunium 1529

𝔄𝔫𝔡𝔯𝔬𝔫𝔦𝔨𝔞
Training ruimte - Alleen - Outfit

𝔖𝔥𝔢 𝔴𝔦𝔩𝔩 𝔯𝔦𝔰𝔢 𝔴𝔦𝔱𝔥 𝔞 𝔰𝔭𝔦𝔫𝔢 𝔬𝔣 𝔰𝔱𝔢𝔢𝔩 𝔞𝔫𝔡 𝔞 𝔯𝔬𝔞𝔯 𝔩𝔦𝔨𝔢 𝔗𝔥𝔲𝔫𝔡𝔢𝔯

tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

"Och, waarom zo vijandig, Andronika?" vraagt haar stem mierzoet. Andronika's instincten stellen echter haar gehele lichaam op scherp, zorgen er als automatisch voor dat ze klaar is om actie te ondernemen mocht dat nodig zijn. Niets aan Melaina is mierzoet, niets van de hele sfeer rond haar persoon nodigt uit tot niet op je hoede zijn. Haar ogen zijn net te kil, de trek rond haar mond iets te wreed. "Je zou me bijna kwetsen, ik ben toch niet zomaar 'iedereen'?"
Wat in haar eigen opzicht geen antwoord nodig heeft, want niemand heeft ooit gezegd dat Andronika niet vijandig is. Daarbij krijgt de godin van angst tenminste nog een begroeting, hoe kordaat ook — het is meer dan menig ander zou krijgen.
"Ik jou kwetsen? Je zou bijna denken dat je soft aan het worden bent, Melaina," antwoord ze toonloos, haar ogen geen moment afwendend van de dame voor zich. Hoe een brenger van nachtmerries ooit het gezicht van een droom heeft kunnen krijgen is iets onverklaarbaars, maar zodra Andronika haar eenhoorn opmerking heeft afgevuurd laat de blauwogige haar ware kleuren zien. Haar glimlach vormt zich tot een grijns, welke haar gezicht iets waanzinnigs geeft, en het blauw word opgeslokt door een intens zwart. Om haar heen vormt zich een onnatuurlijke mist, de eenhoorn te midden van het geheel iets gekwelds en weerzinwekkends. Het is niet zozeer het beeld van een gewond dier wat Nika tegen de haren strijkt, als wel de achteloze vertoning van bovennatuurlijke kracht.
"Een eenhoorn? Vind je mij een type voor roze wolken en regenbogen? Tenzij ik 'm zo kan krijgen lijkt mij een basilisk of zoiets veel leuker." En niets in die revelatie is verbazend voor de dochter van Ares. Ze recht haar rug nog net dat beetje verder terwijl Melaina haar grip op de onwerkelijkheid weer laat verdwijnen. "Ik denk dat ik jou niet hoef te vragen wat je hier doet... Ga je je hier de rest van onze tijd hier opsluiten of ga ik je nog een keer een theekransje zien houden met Kalani?"
Andronika heeft geen idee of Melaina uit is op nog negatievere emoties van haar kant, maar dat is zeker wat ze krijgt. De frons die op haar gezicht ontstaat doet haar neus rimpelen en haar wenkbrauwen geïrriteerd samenkomen. Nu is het duidelijk dat — ja, ze had zich meer moeten verdiepen in wie er mee zouden doen.
"Is die ξανθιά διορατική hier ook?" vraagt ze, de weerzin doorklinkend in haar stem. Niets kan haar geestelijk voorbereiden op samenzijn met mensen die positief en vol vreugde in het leven staan. Ze zou nog liever met Prometheus ruilen dan opgesloten te worden met Kalani. "Dan lijkt het antwoord me wel duidelijk niet? Daarbij maak je mij niet wijs dat jij zit te springen op haar gezelschap."

Marrow deep, soul deep, essence deep

18 april 2020 - 16:17 desastreus is offline

desastreus 200

» Frior Gry «
godin | outfit | achtertuin | met Sören

Frior luisterde geduldig toe hoe Sören zichzelf voorstelde en beantwoordde met een knik zijn vraag. Het viel haar op dat hij kort naar haar glimlachte en ze reageerde door ook even haar glanzende tanden te laten zien.
Een beetje bezorgd keek ze weer naar de kat. Ze had toch echt het gevoel dat het dier alles over haar wist. Misschien was dat ook wel zo.
Dat idee zorgde ervoor dat haar nekharen licht omhoog veerden, maar ze kreeg het zonder moeite voor elkaar om te doen alsof de kat haar niet zenuwachtig maakte.
“Dit is Köttr,” vertelde Sören. “Ik zou haar niet van mij durven noemen, maar ze volgt me graag.”
Frior zakte door haar knieën, in de hoop dat Köttr wat vriendelijker zou kijken. Onbewogen bleef de kat haar aanstaren. Met een frons ging ze weer staan. “Ze mag me niet, denk ik.” Ze lachte erbij, alsof het niet belangrijk was. Toch maakte het beest haar ongerust.
Sören aaide Köttr over haar kop. “Kom op meid, je mag wel wat minder chagrijnig kijken,” zei hij. “Ik denk dat we Frior wel kunnen vertrouwen?” Hij keek Frior vragend aan.
Haar mondhoeken gingen bijna automatisch omhoog. Dat klonk wel positief. Het was snel om haar nu al te vertrouwen. Maar daar haalde ze in gedachten haar schouders bij op. Dat is zijn keuze, natuurlijk. Toch had ze er ook wel invloed op. Maar ze was het zo gewend, dat ze het bijna onbewust deed.
“Ik denk het wel,” zei ze half grappend, half serieus. “Ik neem aan dat ik jullie ook wel kan vertrouwen?” Daarbij knikte ze even naar Köttr, die als reactie op haar stemgeluid haar oren in Frior’s richting draaide.
“Het zou fijn zijn om wat vrienden te kunnen maken.” Ze liet haar stem wat kwetsbaarder klinken. “Tenslotte wonen we voorlopig in hetzelfde huis.” Niet dat dat haar wat uitmaakte; ze had haar leven samen met haar tweelingbroer in één huis gewoond en had dat ook overleefd. Maar ze dacht dat Sören dat wel zou kunnen waarderen.

[ bericht aangepast op 18 april 2020 - 16:24 ]

18 april 2020 - 18:59 DarkOne is offline

DarkOne 2666

center]

Athanasia

Athanasia hoorde de deur van haar kamer, een zucht was te horen ze was teleurgesteld dat haar kamergenote niet op mysterieuze wijze van de aardbodem is verdwenen of is overleden. Maar dat zal waarschijnlijk ook lastig zijn voor een dochter van Tartarus en Hecate, ze had een plek waar ze zeker veilig was maar had daar in tegen waarschijnlijk nooit die prachtige zon gezien.
Athanasia keek niet op toen ze binnen kwam, ze begroette haar ook niet, haar spullen had ze al op geruimd en ze zat nu naar haar ketting te kijken, ze hoorde Neeshika haar spullen opruimen en ze besloot uit eindelijk om toch even naar de vrouw te kijken. Meermalen probeerde ze haar met haar gedachtes te doden maar dat lukte niet, een zucht was weer hoorbaar.
´Die verdomde vloek ook,´ zei ze zachtjes met een boze trilling. ´Waarom moest mijn bloed eigen vader mij dit aan doen?’ ze wist donders goed waarom haar vader deze spreuk op haar liet uitspreken die haar kracht soort van op slot zetten, haar kracht was nog aanwezig maar ze kon die kracht niet meer gebruiken, haar vader wist goed wat voor prijs haar kracht had op zijn dochter.
Athanasia keek Neeshika met een giftige/dodelijke blik aan, een grijns verscheen op haar gezicht en ze hoopte vurig dat ze toch op onverklaarbare wijze dood zal neervallen.
Al moest ze toegeven dat Neeshika wel een godin zou zijn waar zij mee om zou gaan.

[/center]

18 april 2020 - 19:07 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

K A L A N I
☀️ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☀️

❝A happy soul is the best shield
•´¯`•» for a cruel world. «•´¯`•.❞

◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊

🌻 Daughter of Theia and Apollo 🌻outfit 🌻 Alone 🌻

,,En met wie heb ik het genoegen?'' Kalani opende het boek op een willekeurige pagina en liet haar hand erover heen glijden. Haar vingertop raakte ieder woord van Annabel Lee en een warm gevoel, langzaam kruipend, omhoog in haar buik maakte Kalani verlangen naar haar eigen liefdesverhaal. Misschien was die ver weg of misschien zat die naast haar. Het verlangen naar een persoon om haar leven mee te delen was niet ondragelijk, maar ook niet onzichtbaar en terwijl de glimlach nog steeds niet van haar gezicht verdwenen was begon ze de jongeman naast haar voor te lezen.
,,It was many and many a year ago, in a kingdom by the sea, that a maiden there lived whom you may know by the name of Annabel Lee; And this maiden she lived with no other thought, than to love and be loved by me.''
Speels keek ze de onbekende jongen aan. ,,Als je de naam van dit gedicht raad zal ik je mijn naam vertellen, maar als je het fout hebt zal je jouw naam eerst moeten vertellen. Akkoord?'' Haar pink omhoog halend om een mogelijke deal te sluiten besefte ze dat hoe dan ook, of hij het raadde of niet, Kalani hem toch haar naam ging vertellen. Wat moest ze anders, als ze samen in deze competitie zaten. Elkaar vaker zien zou sowieso gebeuren en de jongedame vond dat helemaal niet erg. In gezelschap zijn van anderen vond Kalani gezellig en tussen hem en haar zou een goede vriendschap kunnen ontstaan. Het felle licht scheen in haar ogen en om niet verblind te raken schermde ze haar ogen af met haar hand, waardoor ze het boek niet meer kon aanraken en open en bloot op haar schoot had liggen. Ze kon nu niet in de gaten houden of hij zou spieken of niet, maar ze vertrouwde erop dat hij eerlijk met haar zou spelen. Haar pink stond nog steeds in zijn richting, maar haar ogen gleden naar een vlinder die toevallig langs hen vloog, waardoor ze lichtelijk vergat waar ze mee bezig was.

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

19 april 2020 - 13:04 Sombre is offline

Sombre 2828

𝑯𝑨𝑳𝑫𝑶𝑹 𝑽𝑰𝑫𝑨𝑹

Haldor︱ son of Thor and Ostara︱outfit︱with Kalani︱at the gardens

De dame besloot niet direct antwoord te geven op mijn vraag. Ze sloeg het boek open op een willekeurige pagina, liet haar vinger over het stuk papier glijden en begon dromerig met een glimlach op haar gezicht te spreken.
'It was many and many a year ago, in a kingdom by the sea, that a maiden there lived whom you may know by the name of Annabel Lee; And this maiden she lived with no other thought, than to love and be loved by me.' Terwijl ze de woorden uitsprak ontstond er een glimlach op mijn gezicht. Dit kwam me ontzettend bekend voor. Dit las mijn moeder vaak, ze gebruikte ook heel vaak zinnen uit het boek om mijn vader te betoveren, zodat ze haar zin kreeg met iets. Die vader van mij had echter niets door, hij dacht gewoon dat mijn moeder een of andere creatieve poëet was.
'Als je de naam van dit gedicht raad zal ik je mijn naam vertellen, maar als je het fout hebt zal je jouw naam eerst moeten vertellen. Akkoord?' Stelde de dame voor, waardoor ik weer even uit mijn gedachten werd gehaald. Deze uitdaging was uiteraard aangenomen. Ik knikte met een glimlach en haalde even diep adem voordat ik begon met spreken.
'I was a child and she was a child, In this kingdom by the sea. But we loved with a love that was more than love — I and my Annabel Lee — With a love that the wingèd seraphs of Heaven. Coveted her and me.' De woorden kwamen lichtelijk twijfelend over mijn lippen, het was al een tijdje geleden dat mijn moeder dit gedicht aan mij had voorgelezen, maar ik kende het nog zeker.
'Mijn moeder is groot fan van Edgar Allan Poe,' glimlachte ik de dame toe. 'Mijn naam is Haldor,' zei ik terwijl ik de hand van de dame in mijn handen nam en er zacht een kus op drukte. Als mijn vader er achter zou komen dat ik een dame niet op deze manier zou begroeten, zou ik waarschijnlijk een tik tegen mijn hoofd krijgen.

- thank you for existing -

19 april 2020 - 15:43 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

K A L A N I
☀️ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☀️

❝A happy soul is the best shield
•´¯`•» for a cruel world. «•´¯`•.❞

◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊

🌻 Daughter of Theia and Apollo 🌻outfit 🌻 Alone 🌻

Hij knikte met een glimlach op Kalani's uitdaging. Ze had ook niks anders van hem verwacht. ,,I was a child and she was a child, In this kingdom by the sea. But we loved with a love that was more than love — I and my Annabel Lee — With a love that the wingèd seraphs of Heaven. Coveted her and me.'' De twijfel in zijn stem liet Kalani alleen maar grinniken, want hij had gelijk. Ieder woord klopte, zoals zij het in haar hoofd had. Zonder te spieken, ook al lette de jongedame daar totaal niet op. Dat was echt een overwinning.
,,Mijn moeder is groot fan van Edgar Allan Poe,'' glimlachte hij naar Kalani. ,,Mijn naam is Haldor,'' zei hij. Haar hand ging naar zijn lippen en zacht werd er door hem een kus opgedrukt. Verder met waar hij gebleven was sprak ze: ,,And this was the reason that, long ago, in this kingdom by the sea, a wind blew out of a cloud, chilling. My beautiful Annabel Lee; so that her highborn kinsmen came and bore her away from me, to shut her up in a sepulchre. In this kingdom by the sea.'' Ze hield zijn hand nog steeds vast toen ze haar eigen naam uitsprak. ,,Kalani,'' klonk ze opgewekt, ,,het is leuk om je te ontmoeten, Haldor.''
Omdat ze zo op hem gericht was, vergat ze het boek op haar schoot die er ook van afgleed en met een plofje de grond raakte, waardoor ze kort schrok. Ze moest zijn hand we loslaten om het ding van de grond af te rapen, ook al liet ze zijn hand het liefst nog lang niet los, ook al leek het bijna ongepast. Haar duim kon via de zijkant de goede pagina weer vinden, maar ze sloeg het nog niet openen. ,,Zou jij ons gedicht willen voortzetten, Haldor?'' Liefjes knipperde ze met haar ogen, terwijl ze haar haren met de andere hand achter haar oor deed. Het gaf een goed gevoel dat ze de inhoud met een ander kon delen, sinds niet iedereen dezelfde interesses met haar deelde. De jongeman leek daarom voor haar een geschenk uit de hemel, ook al zou dat ook wel eens letterlijk zo kunnen zijn, sinds hun ouders goden waren.

NEESHIKA
☽ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☾

❝You speak like constellations,
•´¯`•» but you're just a black hole. «•´¯`•.❞

⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️

💫 Daughter of Hecate and Tartarus 💫 outfit 💫 Alone 💫

Door de diepe zucht van haar kamergenote werd de jongedame van haar werk gehaald. ,,Die verdomde vloek ook,'' werd er aan de andere kant van de ruimte zacht uitgesproken. ,,Waarom moest mijn bloed eigen vader mij dit aan doen?'' Uit die woorden kon je het antwoord zonder nadenken opvatten, een vloek. Haar kamergenoot had waarschijnlijk last van daddy issues, als hij degene was die haar vervloekt heeft. Zelf had Neeshika wel een goede relatie met haar vader, sinds hij ophield met druk op haar leggen nadat ze uit zijn doolhof was ontsnapt, maar haar moeder daarentegen, die wou ze soms gewoon opsluiten achter een deur op een plek erger dan Tartarus. En dan te bedenken Tartarus is de plek waar moordenaars écht gestraft worden.
Eerst leek Neeshika gedesinteresseerd door te gaan met haar bed opmaken, maar vanbinnen was ze erg benieuwd naar het verhaal waar ze zich eigenlijk niet mee moest bemoeien. Ook al hield ze van wel van een beetje drama, opdringerigheid is nooit een goede eigenschap. Nog steeds met haar rug naar haar kamergenoot toe zat ze op haar bed een tweestrijd te voeren. Het was niet dat ze vaker zich met andermans zaken bemoeide... Wie houd je voor de gek? Om dit argument werd ze hard in haar hoofd hard uitgelachen en uiteindelijk besloot ze het gesprek te openen.
,,Ik voel je giftige ogen in mijn rug branden,'' zei de jongedame onverschillig, terwijl haar nagelvijl langs de scherpe punten van de top schuurde. Langzaam draaide haar lichaam 90 graden de rechterkant op, zodat de twee elkaar recht in de ogen konden kijken, ook al wendde Neeshika zich niet af van haar bezigheid. ,,Als je iets dwars zit kan je het me altijd vertellen, darling.''
Roddelen kon wel, maar als die over haar gingen; oh no. Als haar kamergenoot haar mond maar over Neeshika opendeed zal dit een ergere straf krijgen dan een simpele ''vloek''. Ze legde haar nagelvijl naast zich neer en met haar mondhoeken omhoog keek ze Athanasia aan. Haar benen vormden de kleermakerszit, want dit gesprek kon op verschillende tempo's voortgezet worden en dan zit je het liefste in een comfortabele positie.

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

20 april 2020 - 1:07 Naird is offline

Naird 10646

─ Melaina ─

De spanning in de trainingsruimte was om te snijden, geen van de twee liet de ander haar blik los. Ondanks deze tensie was de sfeer echter niet per sé vijandig of agressief, het leek eerder alsof de godinnen elkaar aan het testen waren. Haar ogen nog steeds strak in die van Andronika borend trok Melaina uitdagend een wenkbrauw op terwijl één van haar mondhoeken omhoog krulde in een geamuseerde grijns.
'Ik jou kwetsen? Je zou bijna denken dat je soft aan het worden bent, Melaina.' Deze sloeg schamper lachend haar ogen neer, daarmee zich gewonnen gevend, en schudde haar hoofd.
'Jij en ik weten allebei heel goed dat het waarschijnlijker is dat Tantalos eindelijk zal mogen eten en drinken dan dat dát mij zal gebeuren.' Opnieuw viel er een zware stilte in de ruimte, die enkel werd verstoord door het ritmische en onophoudelijke getik van het grote slaguurwerk verderop. Het voortdurende geluid echode in de voor de rest stille kamer, het werkte haast hypnotiserend op Melaina en ze geraakte dan ook in een soort trance. De godin werd verzwolgen door de eeuwig voortrazende chaos van verschrikkingen in haar hoofd. Ze hoorde gegil en gekrijs, zag de meest afschuwelijke beelden zich voor haar ogen afspelen. Een luide bel bracht haar weer terug in het hier en nu, haar ogen vlogen open. De klok had twaalfuur geslagen.
'Is die ξανθιά διορατική hier ook?' In de weerzin in Andronika's stem kon Melaina zich meer dan goed vinden. 'Dan lijkt het antwoord me wel duidelijk niet? Daarbij maak je mij niet wijs dat jij zit te springen op haar gezelschap.'
'Absoluut niet, maar ironie wil dat ik geen andere optie heb, één of andere eikel daar...' Nonchalant wees ze naar boven, wetend dat Zeus haar disrespectvolle woorden hoogstwaarschijnlijk had gehoord. Melaina zou echter Melaina niet zijn als dat haar weinig deerde, ze wist heel goed dat Zeus ontzag had voor haar moeder, puur omdat zij de wereld al langer kende dan hij en de meeste anderen. Dat gegeven maakte haar dikwijls arrogant en roekeloos in haar bespottingen jegens de Olympos. '...heeft mij op een kamer gezet met die μεμακκοακότα.' Melaina zuchtte vermoeid. 'Maar goed, laten we alsjeblieft geen woorden meer aan... haar vuilmaken. Laat eens zien waar je mee bezig was.' Melaina stak een arm uit richting een halter en liet haar vingers er vederlicht overheen gaan. 'Wat doe je hier mee, gooien?' Quasi-onwetend keek ze Andronika aan. 'Wat heeft papa Ares jou allemaal geleerd?'

Cause we are the same in the dark
☾
Nyx & Erebos — Goddess of Nightmares & Fears — Andronika

[ bericht aangepast op 20 april 2020 - 1:13 ]

I just caught the wave in your eyes

20 april 2020 - 11:54 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Athanasia
‘Ik voel je giftige ogen in mijn rug branden,’ hoorde ze Neeshika onverschillig zeggen, Athanasia onderdrukte een klein lachje.
Langzaam draaide Neeshika haar lichaam 90 graden om. Athanasia wende haar blik geen enkele moment van de vrouw af, ze knipperde niet eens met haar ogen.
‘Als je iets dwars zit kan je het me altijd vertellen, darling.’ Zei ze.
‘Ik zal je eens vertellen wat mij dwars zit.’ Een grijns verscheen op Athanasia haar gezicht.
‘Het zit mij dwars dat jij hier bent, niet mysterieus bent verdwenen en helaas ook niet dood bent neergevallen, dat is wat mij dwars zit.’
Athanasia kijkt Neeshika diep in haar ogen na, proberen om te kijken of ze haar met haar gedachtes pijn zou kunnen doen, misschien kan ze haar bewusteloos maken of een of ander soort slaapvloek in onder brengen.
Ze zal eens de boeken moeten gaan raadplegen, ze grinnikte even bij die gedachtes, om de hoop die ze heeft om haar kracht volledig terug te krijgen en misschien zelfs uit te bereiden.
Dat ze de grootste slechterik en de grootste en beste moordenaar ter wereld zou kunnen worden, zelfs die de geschiedenis ooit heeft gekend. Daar was ze goed naar op weg als haar vader er geen stokje voor had gestoken.
‘Maar ooit zal ik mijn krachten volledig terug krijgen en dan zal ik heel deze wereld vernietigen.’ Het laatste zou ze zachtjes met haar tanden op elkaar, zodat Neeshika moeite had om het te verstaan.

[ bericht aangepast op 20 april 2020 - 11:54 ]

20 april 2020 - 15:35 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

NEESHIKA
☽ 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖘 ☾

❝You speak like constellations,
•´¯`•» but you're just a black hole. «•´¯`•.❞

⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️

💫 Daughter of Hecate and Tartarus 💫 outfit 💫 Alone 💫

,,Ik zal je eens vertellen wat mij dwars zit.'' Een grijns die Neeshika niet aan de goede kant kon plaatsen verscheen op Athanasias gezicht.
,,Het zit mij dwars dat jij hier bent, niet mysterieus bent verdwenen en helaas ook niet dood bent neergevallen, dat is wat mij dwars zit.'' Hiermee zat ze dus opgescheept. Een teef die gelijk op je af kwam rennen om te vechten, ook al heb je nog geen één verkeerd woord gezegd. Gelukkig wist Neeshika hoe ze dit moest aanvechten zonder gewonden. Athanasia fluisterde iets onverstaanbaars, maar het was niet alsof de jongedame er enige interesse in ging tonen. Nee, haar prioriteiten lagen ergens anders.
Met haar lange nagel draaide ze een plukje om haar wijsvinger die ze langzaam naar beneden bewoog. Eventjes nam ze een pauze en bekeek ze haar huisgenoot van top tot teen, tot dat ze weer bij het gezicht belandde. ,,Wat jammer nou. Blijkbaar hebben we beiden ongeluk. Het lot heeft mij ook geen cadeautje gebracht,'' doelend op het feit dat ze met Athanasia in een kamer zat. ,,Gelukkig heb ik nog wel wat manieren bijgeleerd om sympathiek over te komen of in ieder geval me in te houden.'' Het volgende plukje raakte verstrikt in Neeshika haar vinger, terwijl de jongedame zelf grinnikend op het bed zat. Vijanden maken was ze beter in dan vrienden en zin in een spelletje had ze. Voor haar was de opkomende discussie alleen maar een spel en klaar om enige wapens of voorwerpen te ontwijken zat ze nog steeds op het bed. Nu met haar benen over elkaar, leunend op haar hand. De grijns op haar gezicht was goud, maar giftig. Bijna... Duivels.

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

20 april 2020 - 20:41 Basim is offline

Basim 18642

S Ö R E N

Halfgod ~ Zoon van Freya ~ Buiten ~ Frior

Frior ging door haar knieën, waarschijnlijk in de hoop op Köttrs aandacht te trekken, maar tevergeefs. Even later stond ze weer overeind en Sören kon het niet laten om even te grinniken. 'Ze mag me niet, denk ik,' merkte ze op en Sören twijfelde of het een grapje was of dat ze zich serieus zorgen maakte om de mening van Köttr.
'Maak je geen zorgen, ze mag de meeste mensen en goden niet.' Al was hij er nog niet volledig zeker van of het een kwestie was van niet mogen of dat ze gewoon niet van nieuwe mensen hield, tenzij ze een hele positieve aura hadden die haar direct beviel. Naar de meeste mensen ontdooide ze namelijk vanzelf wel, tenzij het kattenhaters waren. Ook dat leek ze heel fijn aan te voelen.
'Ik denk het wel,' reageerde ze op zijn vraag aan Köttr of ze Frior konden vertrouwen. 'Ik neem aan dat ik jullie ook wel kan vertrouwen?' Daarbij knikte ze ook even naar Köttr. Hij vond het bijzonder dat ze inderdaad ook waarde aan Köttrs mening leek te hechten. De meesten mensen bleven haar of aaien, of negeerden haar. Haar als een persoon behandelen deden maar weinig en ergens kon Sören Frior daar wel om waarderen. Köttr zou het waarschijnlijk ook wel waarderen, al liet ze dat nog niet echt zien. Ze was haar aandacht in Frior weer verloren en gaapte uitgebreid, om zich vervolgens te gaan wassen. Ze veinsde onverschilligheid, maar Sören wist dat ze zou blijven opletten.
'Het zou fijn zijn om wat vrienden te kunnen maken,' vervolgde Frior. 'Tenslotte wonen we voorlopig in hetzelfde huis.' Köttr staarde haar weer even aan en ging toen verder met wassen, maar het was voor Sören toch een teken om wat meer op zijn hoede te zijn. Hij dacht wat kwetsbaarheid in haar stem te horen, maar hij dacht er verder niet over na. Ergens kreeg hij het gevoel door Köttrs gedrag dat Frior niet volledig eerlijk was.
'Zolang je ons geen kwaad doet en vriendelijk genoeg bent, zijn wij te vertrouwen.' Hij keek even naar Köttr, maar rolde met zijn ogen toen ze besloot om hen beide te negeren. 'Ik in ieder geval. Köttr heeft haar eigen mening, maar doet over het algemeen geen kwaad. Daarnaast ben ik echt niet van plan om met iedereen hier vrienden te worden, niet ieder persoon hier lijkt me daar even geschikt voor.' Zijn moeder had hem uitbundig gewaarschuwd voor enkele van de goden die zo korte metten met hem zouden kunnen maken als ze zouden willen, en van wie ook enkelen niet de vriendelijksten waren. Het zou hem goed doen hen zoveel mogelijk te mijden. 'Maar hier enkele vrienden maken, kan zeker geen kwaad.' Hoewel hij steeds meer gewend was geraakt aan het hebben van weinig vrienden, vond hij het toch altijd wel prettig om nieuwe mensen te ontmoeten en daar eventueel vriendschappen mee te sluiten. Naast dat hij het sociale contact nodig had, kon het ook zeker geen kwaad om enkele vrienden buiten de Vanir te hebben. Je wist maar nooit wanneer het hem een keer van pas zou kunnen komen.

[ bericht aangepast op 20 april 2020 - 20:42 ]

Stenenlikker

Index RPG Actieve Topics Zoek