[RPG • 0] Experium || 13 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Hij is een vriend... Werkelijk? Merrin keek argwanend naar Fox toe. De spekjes waren wel lekker, maar het voelde nu meer als omkoperij. Als hij een vriend was, waarom zei hij dan geen 'hoi' tegen Merrin. Waarom had Merrin dan het gevoel dat hij heel graag tussen Adam en hem in wilde komen? Zou het komen door de verhalen van Adam dat hij vertelde dat ze hen uit elkaar hadden geprobeerd te jagen. Hij keek even naar Adam zijn vriendelijke ogen. Hij wilde deze zorgen delen met Adam, om een of andere reden wilde hij hem dicht bij hem houden en hem nooit meer loslaten. Maar hij kon zijn zorgen niet delen met Fox erbij. Maar hij kon Adam ook niet dwingen om bij hem te blijven. Hij was degene die niet kon lopen, Adam wel. En hij begreep het allemaal niet, wat enorm frustreerde. Merrin zuchtte. "Je moet zelf beslissen of je gaat of niet. Maar als je gaat, kan ik je dan even alleen spreken voor je gaat?" zei hij zachtjes tegen Adam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Hij was irritant, verschrikkelijk irritant. Dat hij om haar lachte, maakte hem nog irritanter! Ze waardeerde het stiekem dat hij blijkbaar niet zomaar van Dezi's neukertjes was, die voor alles vielen wat ze zei. Maar dat zou ze nooit naar hem uitspreken. Ze draaide zich pontificaal van hem weg. "Ik sloop je hoofd als je niet je mond houdt," mompelde ze nors. Fersephone trok haar knieën op tot haar borst en legde haar kin erop. Stomme mensen, stomme Dezi, stom joch, alles was idioot. Terwijl ze zo bleef zitten voor een tijdje - meneer wijsneus hield zijn mond - merkte ze dat haar woede begon te dalen. Haar frustratie groeide echter. "Heb je niet wat beters te doen?" vroeg ze uiteindelijk na een tijdje.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het kwam niet vaak voor dat Jester niets zei. Onyx vond het maar niets, het was duidelijk dat het initiatief van zijn kant moest komen. Hij begreep dat – hij was immers degene die was weg gebeend en op zo’n afgelegen plek was gaan zitten. Even kwam het in hem op om zijn lippen tegen die van Jester te drukken, net zoals Jester gisteren had gedaan, toen ze ook onenigheid hadden. Maar hij wist zeker dat Jester hem nu zou wegduwen. Het was geen magische oplossing, dat wist hij heus wel. Hij merkte dat hij toch de behoefte had aan een soort van contact als ze niet met elkaar spraken – en misschien dat hij zijn hoofd tegen Jesters schouder had laten rusten als hij niet een stuk kleiner was geweest. Tegelijkertijd stuitte dat idee hem ook meteen tegen de borst en in een stil protest ging hij wat rechterop zitten en leunde met zijn achterhoofd tegen het hout. Hij tuurde naar zijn verbrande hand en plukte aan de blaren, zich afvragend of het litteken nu ook verminkt zou zijn. Was zijn connectie met Maaya dan weg? Of zou Fayr het daardoor niet meer kunnen herstellen?
      ‘Hier zat ik vroeger elke dag,’ begon hij toen aarzelend toen de stilte hem begon te frustreren en hij bang was dat zijn ongemak zich weer naar boosheid zou gaan vertalen. ‘Tot een paar weken geleden. Gewoon zodat ik niemand hoefde te zien.’
      Hij wist niet of hij hier goed aan deed. Maar Jester wilde dat hij zich openstelde en hoewel hij niet wist hoe, liet hij in elk geval iets los.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester keek opzij toen Onyx begon met praten en voor het eerst zag hij de blaren op Onyx' rechterhand. De huid was rood en geïrriteerd en het zag er pijnlijk uit. Een ander soort vuur, had Fire gezegd. Er was nu makkelijk een uur verstreken en als hij dat tegen Onyx gebruikt zou hebben, had het geheeld moeten zijn. Hij wist niet hoe Onyx zich gebrand had, maar na de waarschuwing van Fire zelf, kon hij niet heel veel anders dan opnieuw concluderen dat Onyx de confrontatie had opgezocht. Jester beet op zijn lip en stak toen zijn eigen hand uit.
      Hij zei nog steeds niets — zelfs het betweterige stemmetje in zijn hoofd liet hem nu zitten — en vouwde zijn vingers om Onyx' goede hand heen om hem zacht weg te trekken van de blaren. Jester was geen expert met brandwonden, of verwondingen in het algemeen, maar hij wist wel dat die blaren beter met rust gelaten konden worden. Of Onyx zijn hand meteen weer zou losrukken wist hij niet, maar misschien liet hij dan toch nog de blaren met rust als hij dat wel deed. Jester vlocht zijn vingers door die van Onyx heen en liet hun handen rusten op Onyx' been. En hij wachtte af tot Onyx verder zou gaan.
      Wat wilde hij horen? Geen idee. Alles wat er in het hoofd van zijn vriend omging nu, dat was misschien een begin.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Eigenlijk wilde Adam geen van tweeën teleurstellen en hij voelde zich een beetje in een hoekje gedreven. 'Anders zal ik dan wel snel eten en meteen weer terugkomen, goed? Al zijn Vienna en ik niet zulke goede vrienden, dus misschien is het juist wel goed als jullie een momentje samen hebben zonder mij erbij.' Hij sloeg zijn ogen neer. 'En natuurlijk kan je nog wat zeggen.' Hij keek even naar Fox, die een hand door zijn krullen haalde.
      'Ik wacht buiten wel. Snap dat het allemaal verwarrend voor je is, Merrin. Ik stuur Vienna wel een berichtje.'
      Adam draaide zich weer naar Michiel toe en keek hem bezorgd aan. 'Zal ik anders in ieder geval wachten tot je zus er is zodat je niet alleen bent?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Als ik iets beters te doen had dan zat ik hier niet.' Fire keek op van het schermpje van zijn iNet waarop hij een spelletje was gaan spelen. 'We zijn nu één team, dus ik wil mijn teamgenoten leren kennen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Het was even wennen aan het idee en ergens ook wel een beetje eng om nu hem aan te raken — ze kon haar gevoelens geenszins voor hem verbergen en dat was wel even een drempel. Maar aan de andere kant, waarom zou ze dat willen? Opmerkzame mensen konden er toch wel achter komen wat ze voelde door haar wangen af te lezen, Romeo toevallig als ze hem aanraakte. Zo erg was dat nu ook weer niet.
      Fayr luisterde geduldig naar zijn verhaal. Ze was inderdaad nog steeds wel op haar gemak — een gave was een gave en kom op, ze had zelf gestemd op iemand die met de vrije wil van anderen kon lopen klooien als leider van hun afdeling. Ze was er wel aan gewend om met Jester om te gaan. Romeo zou helemaal niet veel anders moeten zijn. Hij zei het zelf meteen ook al dat hij haar zou willen helpen, dat was juist goed. Fayr zag heus wel hoe Romeo's gave helemaal niet zo plezierig kon zijn, maar dat hij meteen vertelde hoe hij Maaya had geholpen vandaag en zelfs haar zou willen helpen, dat deed haar goed om te horen.
      "Ik ben blij dat je het me vertelt hebt," zei ze geruststellend. "Want het is vast niet fijn om zomaar met al mijn gevoelens overspoeld te worden iedere keer als ik je aanraak," zei ze met een lachje. "Ik zal mijn handen thuishouden," zei ze plagerig. Ze zou hem aan willen stoten, maar als hij al zo'n drukke dag gehad had, was het misschien beter als ze dat niet deed. "Ik heb altijd het idee dat iedereen precies van mijn gezicht kan aflezen hoe ik me voel," zei ze toen en waar wangen werden meteen weer warm. "Omdat ik zo snel bloos, enzo. Dus ik vind het niet zo erg als je misschien denkt. Ben er eigenlijk wel aan gewend."
      Nouja, in ieder geval Fersephone kon het heel goed, haar gevoelens van haar gezicht aflezen. Maar hopelijk stelde het hem een beetje gerust.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Hij snapte dat het allemaal verwarrend voor hem was? Wat moest hij daar nu weer mee? Dat hele joch was verwarrend, nu hij ineens wel direct tegen Merrin sprak. Hij keek toe hoe de jongen wegliep en richtte zich toen naar Adam. "Nee, dat hoeft niet. Al vind ik het wel lief van je," zei hij met een glimlach. Hij zuchtte en vlocht even zijn vingers door die van Adam heen. "Ik moet je wat vragen, maar het zal misschien wel een beetje raar klinken." Hij keek even naar de deur waar de jongen verdwenen was. "Vertrouw je die jongen? Ik heb nu niet echt het idee dat je staat te popelen weg te gaan en.." Merrin verschoof iets in zijn bed, voor zover dat lukte. "Ik weet niet, ik kreeg opeens de ontzettende behoefte om je te beschermen. Als ik al die verhalen hoor, heb ik het idee dat je veel meegemaakt hebt. En om een of andere reden raakte ik in paniek, toen hij je meevroeg." Hij keek Adam recht in zijn ogen aan. "Hij keek niet eens naar me, Adam. Het was alsof ik lucht was. Hij ging regelrecht op jou af en ik had het gevoel alsof hij je letterlijk uit mijn handen trok. Ik weet niet waarom, maar mijn gevoel sloeg op hol. Ik was bang.. bang dat ik je kwijt zou raken als ik je losliet. Dus ik vraag je, vertrouw je die jongen? Als jij dat doet, dan kan ik dat ook wel. Dat zal me veel rustiger maken denk ik."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

"Daar kies je dan een lekker moment voor," zei ze sarcastisch. Fersephone stond op en keek op de jongen naast haar neer. Ze wist wie hij was, niet alleen Dezi's secret lover, maar tegelijkertijd de leider van de Lions. En ze hadden zojuist een bondgenootschap gesloten. Phone wist dat Jester ermee bezig was, blijkbaar was het nu rond. Wat betekende dat ze eigenijk beter niet nors tegen hem kon doen, maar juist vriendelijk. Fersephone rolde met haar ogen, ze kon van zichzelf niet geloven dat ze dit zei. "Best, jij je zin. Maar vind me iets waartegen en waarmee ik kan meppen. Ik heb zin om iets te slopen."

---

It's never gonna happen, Guys.

Jesters stilte zorgde ervoor dat Onyx het gevoel kreeg dat hij geen flauw idee meer had waar hij mee bezig was. Dit was blijkbaar niet wat zijn vriend van hem verwachtte. Toen Jester zijn hand wegtrok zodat hij niet langer aan de blaren zat te pulken en zijn vingers langs die van Onyx vlocht, voelde hij zich alleen maar ongemakkelijker. Waarom deed hij dat? Hij herinnerde zich dat Jester ook al in de ziekenzaal zijn hand vastgepakt. Toen had hij dat niet erg gevonden, nu zorgde het op de een of andere manier voor dat hij het benauwd kreeg. Het was niet prettig en hij trok zijn hand uit die van Jester vandaan. Daar wilde hij niet over nadenken. Niet nu.
      ‘Het avondeten begint zo,’ zei hij. ‘Ik blijf hier vanavond.’
      Zo. Een uitweg voor Jester, die vast iets anders had verwacht dan dat maar een beetje stom voor zich uit zat te staren zonder te weten wat hij moest zeggen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het hielp dat hij er al op voorbereid was dat Onyx zich zou wegtrekken. In ieder geval kregen de blaren alsnog wat rust.
      "Oké," antwoordde Jester. Hij bleef zitten waar hij zat. "Ik had toch geen honger."
      Dat was nou niet helemaal waar, maar hij hoorde heus wel de uitweg die hij van Onyx kreeg. Hij had er alleen bar weinig interesse in. Jester was precies waar hij wilde zijn.
      "Hoe heb je de toren gevonden?" vroeg hij toen. "En bedacht dat als je aan de rechterkant bleef, je er niet dwars doorheen zou vallen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adams hele arm begon te tintelen toen Michiel hun vingers verstrengelde en hij voelde een blos naar zijn wangen kruipen. Hij wilde helemaal niet met Fox mee, niet als dat betekende dat hij zijn vriend moest loslaten. Fox stond echter al te wachten, hij wilde hem niet teleurstellen.
      Hij luisterde naar de zorgen van zijn vriend, maar hij vond het onvoorstelbaar dat hij zo kalm was gebleven toen Yrla binnenkwam terwijl hij wel van Fox in paniek raakte.
      ‘Ik ken Fox niet zo goed,’ zei hij toen zacht. ‘We hebben elkaar maar een paar keer kort gesproken, maar hij was altijd heel aardig en behulpzaam. Hij heeft jou opgevangen nadat ik onze vriendschap had verbroken en jullie hadden het leuk samen. Misschien vindt hij het ook moeilijk dat je hem niet meer kent. Je hebt me eens verteld dat Fox best wel eenzaam is. Eigenlijk was jij degene die zei dat ik niet bang voor hem hoefde te zijn, ook al is hij van een andere afdeling.’ Hij keek Michiel aan. ‘En jou vertrouw ik. Je raakt me niet kwijt. Fox is niet… Als Yrla en Dezi. Hij is gewoon aardig, denk ik.’ Hij schonk zijn vriend een glimlach. ‘Maak je geen zorgen, ik ben terug voordat je het weet, oké?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Romeo

Hij keek het meisje naast hem verbaasd aan. Opeens was hij alle plannen die hij in zijn hoofd had vergeten en keek hij het meisje naast hem alleen verbaasd aan. Ze vond het niet erg? Ze was een van de zeldzame. Er kwam een grote lach op zijn gezicht te staan. "Hoe kan je nu zo zijn, Fayr?" zei hij hoofdschuddend. Hij sloeg zijn been over de muur, zodat hij aan beide kanten van de muur met een been zat. En schoof dichterbij. "Je snap nu wel dat ik je alleen maar nog leuker vind, he?" zei hij met een zachte stem. Hij zocht haar helderblauwe ogen op en ving voor even de lucht die hij daarin zag. Hemelsblauw, geen wolkje aan de lucht. Ergens had hij de neiging zijn lippen op de hare te leggen, hij voelde de spanning tussen hen stijgen. Maar glimlachte uiteindelijk kort naar haar. "De meeste mensen vinden het eng als ze horen wat ik kan. Veel blijven daardoor ook uit mijn buurt, maar ik zal je geruststellen. Ik zal niet elke keer voelen wat je voelt. Ik heb er een schild tegen gebouwd, anders zou ik overlopen van emoties. Dus je kan gewoon rustig je gang gaan zoals altijd. Alleen op dagen als deze, als ik overloop omdat mijn bijwerking heftige emoties in de buurt heeft opgepikt, dan is het lastiger dat schild voor te houden." Hij twijfelde even, maar pakte toen haar hand vast en krulde zijn vingers door de hare. "Dus aanraken mag nog steeds en dat ook nog eens zonder dat je jezelf bloot geeft," zei hij met een grijs, waarna hij een kus op de rug van haar hand drukte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox diepte het nummer van Vienna uit zijn broekzak op, sloeg het op in zijn iNet en stuurde toen een berichtje. ‘Hé duifje. Hier een berichtje van je vosje. Ik wilde de jongens meenemen om wat te eten voordat het druk wordt in de eetzaal maar Merrin mag nog niet van de zaal af. 8175 wel een uurtje, dus ik blijf dan even bij hem. Merrin vindt het niet fijn om alleen achter te blijven, dus wil jij hem gezelschap houden? Misschien kunnen we daarna samen een feestje plannen om de samenwerking van onze Houses te vieren voor vrijdag ofzo, je lijkt me wel iemand die weet hoe ze een feestje moet bouwen . X
      Hij stak het apparaat weer weg en keek even naar binnen. Hij vernauwde zijn ogen iets om beter te kunnen zien. Hielden ze nou ook nog elkaars hand vast? Misschien dat hij iets kon verzinnen waardoor Adam een stapje terug deed…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Merrin kopieerde zijn glimlach en hoewel Adams woorden redelijk klonken, was hij nog niet echt gerustgesteld. Maar hij kon Adam dit niet ontnemen, even de kans om te bewegen. "Oké, veel plezier dan," zei hij met een kleine glimlach. Ergens kreeg hij de neiging om een afscheidskus te geven aan Adam, maar Merrin kreeg het idee dat dat niet gebruikelijk was tussen hen. "Ik wacht wel op mijn zus, die komt zo vast. Komt wel goed." Voor Adam echter vertrok bedacht hij zich iets. "Zou je alleen mijn tas aan willen geven, Vienna heeft hem gebracht. Ik ben wel benieuwd wat erin zit. Kan ik daarnaar kijken, voor ze komt."

---

It's never gonna happen, Guys.