100 | Speeltopic| Hollow Grove - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

26 april 2020 - 20:18 Kefe is offline

Kefe 5051

♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱

HOLLOW GROVE

♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱

☾☾☾

☽☽☽

Het is hartje winter en het is koud in Hollow Grove - het perfecte moment voor de eerste bloedveiling. Het gezellige stadsplein wordt omgetoverd tot een plek waar bloedlustige vampieren op zoek kunnen gaan naar vers bloed. Dit wordt ironisch genoeg verpakt als een buurtfeest waar iedereen bij aanwezig wil zijn. Het is immers de gebeurtenis van het jaar. Tussen het bieden en verkopen door hangt er dus eigenlijk een ontspannen, voor sommigen zelfs gezellig sfeer. Ondertussen worden de criminelen één voor één gepresenteerd. Laat het bieden beginnen!

I'm your little ray of pitch black.

26 april 2020 - 20:21 Perseid is offline

Perseid 8184

Feel the fire, but do not succumb to it.

26 april 2020 - 20:21 Principality is offline

Principality 260

Guardian of the Eastern Gate

26 april 2020 - 20:23 Tahani is offline

Tahani 10512

MT.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

26 april 2020 - 20:24 Novilunium is offline

Novilunium 1529

YES

Marrow deep, soul deep, essence deep

26 april 2020 - 20:25 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

MT.

(Komt er een speciale volgorde voor de criminelen?)

•

26 april 2020 - 20:27 Vanth is offline

Vanth 23147

Hi there :Y)

El Diablo.

26 april 2020 - 20:28 Kefe is offline

Kefe 5051

Ríoghán O’Brien

⊱ Invester Hollow Grove ||| Born in Bronze Age ||| Born Irish ||| "English" gentleman ||| Outfit ||| Near town square w/ Adeline ⊰

Ríoghán aait Stark even onder zijn kin, voordat deze op een rustig tempo wegloopt op een verveeld tempo. Sinds Adeline ook in is getrokken is er niets anders dan onrust in het beest te vinden. Ondanks dat het ras normaal aardig sociaal is aangelegd, is Stark daar echt een tegenpool van. Het dier kan eerder vals overkomen tegen alles en iedereen — zelfs bekenden als Adeline. Het maakt haar echter wel een goede waakhond, en dat is iets dat wel belangrijk is. Juist omdat ze ook wel degelijk graag het gezelschap van Ríoghán op komt zoeken wanneer hij eens met een goed boek op de bank zit, daarbij haar hoofd op zijn schoot plaatsend.
Ongeduldig tapt Ríoghán met de bal van zijn voet tegen de houten vloer aan, terwijl hij zijn best doet zijn enthousiasme in te houden. Het gehele idee achter de veiling heeft hem vanaf dag één al verkocht eraan, zich bewust van het feit dat het de nodige problemen op zal wekken, maar vooral gelukkig dat hij eindelijk naar buiten kan treden als zijn ware ik — dat hij daar eindelijk in geaccepteerd zal worden. 'Sandlin.' Schreeuwen doet hij niet, het is eerder een fluistering — zich bewust van de opmerkzame oren die de dame bezit.
Wanneer ze eindelijk tevoorschijn komt verschijnt er een tevreden grijns rond zijn lippen, waarna hij uitnodigend de deur opent. 'Je ziet er weer prachtig uit, natuurlijk.' Ríoghán wacht tot ze het huis verlaten heeft, en wandelt vervolgens op een rustig tempo richting zijn baby — zijn Bugatti Divo. Ook hier opent hij de deur voor Adeline, die dit gedrag inmiddels wel gewend is van hem. De deur wordt, wanneer ze zit, weer rustig gesloten, waarna hij op snelheid naar zijn eigen kant flitst, instapt en binnen de kortste keren alweer wegrijdt.
Op de radio is een of ander poplied hoorbaar, waardoor hij diep zucht. Vanuit zijn ooghoek kijkt hij even naar een van zijn oudste vrienden. 'Nog altijd geen behoefte om monogaam te worden?' Een vermakelijke ondertoon is te vinden in Ríoghán's stem, gezien hij overduidelijk duidt op hoe zij zichzelf van bloed voorziet. Het gas wordt wat harder ingedrukt tijdens het uitspreken van de woorden, waardoor de sportauto een aangenaam geluid laat horen. Ondanks dat de auto hem dierbaar is, is hij er zeker niet vies van deze soms eens even uit te testen — waardoor hij aangenaam de bocht mee weet te glijden, overduidelijk bekwaam om zich te verplaatsen in de prachtige wagen.
Een iets wat jongensachtige grijns is er rond zijn lippen te vinden als hij vervolgens de straten van Hollow Grove op een normaal tempo benaderd, en zijn weg maakt richting het stadsplein. De sneeuw heeft hem tot dusver nog geen enkel probleem geboden, zelfs niet met het rijden, waardoor je hem niet hoort klagen. Zijn ogen glijden kort richting Adeline, voordat hij zich gereed maakt de auto te parkeren. 'Wat zijn jouw plannen voor deze avond?' Ondanks dat zijn aandacht gevestigd is op het parkeren van de wagen, werpt hij haar tussendoor eens een nieuwsgierige blik toe.
Al gauw brengt hij de Bugatti tot stilstand, en haalt hij de sleutels uit het contact. Na nog een snelle blik op Adeline geworpen te hebben stapt hij met een tevreden uitdrukking uit — de deur achter zich sluitend in haast dezelfde handeling. Zijn blik glijdt richting het dorpsplein, waar overduidelijk een schaatsbaan te vinden is, enkele kraampjes die warme of alcoholische drankjes verkopen en de geur van gebraden vlees — evenals verscheidene zoete delicatessen waar Ríoghán nog niet bekend mee is. Hetgeen dat er echter dik bovenuit steekt voor hem is de geur van het bloed, waardoor hij onwillekeurig zijn lippen aflikt. 'Eenmaal... andermaal...'

I'm your little ray of pitch black.

26 april 2020 - 20:45 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Big girls cry when their hearts are breaking

26 april 2020 - 20:46 Sombre is offline

Sombre 2828

mine.

- thank you for existing -

26 april 2020 - 20:49 Elentiya is offline

Elentiya 12349

Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 april 2020 - 21:44 Principality is offline

Principality 260

AMBROSE JAMES DAWSON

-| Vampire | At the square | Alone |-

I can dim the lights and sing you songs full of sad things
We can do the tango just for two

AJ gromde en draaide zich om in zijn bed, zijn hand blind uitgestoken richting de mobiele telefoon en het alarm dat afging, met het zoetsappige Queen nummer waarvan hij nooit zou toegeven dat hij daarnaar luisterde. Hij had een reputatie hoog te houden, of zoiets. De coole, suave vamp™.

I can serenade and gently play on your heart strings
Be your Valentino just for you

Hij greep zijn telefoon vast en drukte het alarm weg. Slaap had de vamp niet echt nodig, maar hij vond het fijn om te doen. Het zorgde ervoor dat de tijd sneller ging en tijd werd nogal vreemd als je lang genoeg onsterfelijk was. Daarbij stoorden anderen hem niet en was het een manier voor hem om gewoon even te relaxen. Wakker worden was een ander verhaal, absoluut niet zijn favoriete ding om te doen.
Hij gleed in enkel zijn boxershorts tussen de zwarte satijnen lakens vandaan. Zijn slanke lichaam bestond vooral uit scherpe hoeken, lange ledematen en heupen die met net iets teveel swagger bewogen. AJ hees zich in een zwarte skinny jeans, het type waarbij je moest springen om hem helemaal omhoog te krijgen en rook aan een donkergrijs shirt voor hij besloot dat het wel kon en deze ook aantrok. Voor de spiegel haalde hij nog even een hand door zijn bruine haar dat vooral alle kanten opstak en nooit echt zin had om te doen wat hij wilde, maar hij had ook geen zin om er veel tijd aan te besteden.
Het was dat hij niet graag wilde opvallen en probeerde thuis te horen onder alle anderen hier, anders was hij vandaag gewoon mooi in bed gebleven. Dit was echter geen optie voor hem, dus maakte hij zich met tegenzin verder klaar. Even zijn gezicht laten zien en dat was het. Hij had het niet zo op bloedzakken en ging liever voor vrijwilligers, het was leuk om er een feestje van te maken.
Hij droeg zwarte Chelsea booths gemaakt van slangenleer, een lange zwarte jas omdat het sneeuwde en omdat hij nou eenmaal niet het beste gevoel voor style had, een paar zilveren kettingen en for good measure een ring met een grote, rode steen erin. De zwarte nagellak die hij droeg zat er nog maar half op, maar hij vond dat het wel bijdroeg aan zijn hele aesthetic. Shabby chic was een ding, toch? Of was dat in de jaren negentig?
Nadat hij zich klaar had gemaakt, verliet hij zijn flat. Hij had een auto, maar omdat hij redelijk dichtbij het centrum woonde, besloot hij om gewoon te lopen. Hij stak zijn handen in de zakken van zijn strakke broek, wat maar net paste, en liet richting het dorpsplein. AJ was een beetje aan het pruilen en het mokken omdat hij er eigenlijk niet wilde zijn, met een algemeen humeurige houding. Hij was nou eenmaal een beetje een dramaqueen en ondanks dat er geen bekenden waren om het aan te zien, deed het hij alsnog.
AJ hield zich afzijdig aan de buitenkant van het dorpsplein, waar hij wat rondkeek en rondliep. Er waren al wat personen aanwezig en hij perkte wat op toen hij ontdekte dat er alcohol aanwezig was. Het had niet heel veel invloed op hem, maar hij dronk het toch.

Guardian of the Eastern Gate

26 april 2020 - 22:37 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1005

Eva Johnson

22 ━ Stadsplein ━ AJ ━ outfit

Ondanks het feit dat Eva handschoenen droeg, moest ze alsnog in haar handen blazen om ze warm te houden op een kille winterdag als deze. Haar wangen voelden gedeeltelijk verlamd en het puntje van haar neus was haast van rode tint. Ze begroef haar neus in haar dikke sjaal en telde de overige koekjes die ze nog in haar mandje had. Drie. Haar mond veranderde in een o vorm uit verbazing. Dat was snel.
Eva had zoals elk jaar zich als vrijwilliger gesteld om geld in te zamelen voor de plaatselijke girls scout. Die dan weer het geld zouden gebruiken om kleine pakketjes te maken voor daklozen. Hoewel ze er zelf geen lid van was - daarvoor was ze ook veel te oud - vond ze het toch altijd leuk om een bijdrage te kunnen hebben. Zo kende ze de meeste scouts ook persoonlijk en ze vond het altijd zo hard warmend om te zien dat ze haar als een oudere zus zagen. Vlug liep Eva weer snel terug naar het kraampje waar een aantal van de meisjes stonden. ‘’Nu al terug?!’’ Vroegen ze in koor waardoor Eva automatisch moest lachen. ‘’Hoe krijg je het voor elkaar? Wat zijn je geheimen, spill it.’’ Vroeg Amy verbaasd terwijl ze het mandje van Eva weer bijvulde. Eva haalde haar schouders op. ‘’Geen geheimen, alleen maar glimlachen.’’ Ze knikte dankbaar toen haar mandje weer vol was tot op het randje en liep weer terug de menigte in. Zonder te aarzelen liep ze op de eerste beste persoon af dat haar kijkers in beeld zagen. Een stukje verderop zag ze een man - compleet in het zwart - aan komen lopen en voor een moment stilstaan. Bingo. Eva hees het mandje omhoog en ging recht voor de vreemdeling staan met een brede glimlach. ‘’Zou ik u wat koekjes mogen aanbieden? Ze zijn nog vers en warm.’’

[ bericht aangepast op 26 april 2020 - 22:38 ]

26 april 2020 - 22:51 Elentiya is offline

Elentiya 12349

Adeline Doan Sandlin

”Damaged people are dangerous.
They know how to make Hell feel like home.”

• 26/333 • Vampire • Tegen Regime • w/ Ríoghán • Outfit + Nails •

Lichtjes rolde de brunette met haar ogen terwijl ze de bordeaux rode kleur op haar lippen bijwerkte. Haar scherpe gehoor pikt elk tikkend geluid op dat de knappe jongeman beneden met zijn voet ongeduldig aan het maken was — op dat front werkte zijn enthousiasme niet erg aanstekelijk en werkte het geluid haar tegelijkertijd op de zenuwen. Mede daarom besloot ze plagend om nog iets langer de tijd te nemen
Adeline ging mee voor hem. Ryan had haar gevraagd om mee te gaan naar de veiling van vanavond, het deel waarin ze zijn enthousiasme nog minder leek te delen, maar na alles wat hij voor haar gedaan had zag ze het als een subtiel gebaar van waardering die ze hem op zijn minst wel kon tonen.
"Sandlin."
Een tikkeltje geamuseerd vormt zich een glimlach op haar mond, alvorens ze haar lippen een keer over elkaar heen rolt en de lipstick aan kant zet. De toon waarop Ryan haar naam al fluisterend door het huis heen liet klinken, vertelde Adeline dat hij niet veel langer meer op haar bleef wachten. Ze besloot dan ook om de heer des huizes geen minuut langer met zijn ongeduld alleen te laten. Haar humeur was goedgezind vanavond nu ze haar honger enkele uren geleden met een voorafje gestild had — de jacht nog vers in haar geheugen en de kick daarvan nog in een zwakke adrenaline stoot door haar lichaam heen — dus liet de brunette zich niet zo snel de kast op jagen. Voor nu althans.
"Je ziet er weer prachtig uit, natuurlijk," grijnst Ryan haar tevreden toe, eens ze de lange trap afdaalt en hem al wachtend bij de deur tegemoet komt. Een voldane twinkeling gleed kort door haar donkere kijkers heen.
"Altijd toch?" prevelt Adeline hem zoetjes in het voorbij gaan toe — wetende dat haar alledaagse outfit in het niet viel bij de jurk die ze nu droeg. "Maar jij mag er ook wel zijn hoor." Ditmaal grijnsde ze met een geveinsde onschuld, waarna de brunette haar blik schaamteloos over Ryan heen laat glijden als hij, eenmaal bij de auto aangekomen, het portier voor haar openhoudt.
Soepel glijdt Adeline op de met leer bekleden passagiersstoel en nog voor ze twee keer met haar ogen had kunnen knipperen, zat de lange jongeman al naast haar achter het stuur en liet hij de motor van zijn lievelingsauto al brullend tot leven komen.
"Nog altijd geen behoefte om monogaam te worden?"
Licht trekt Adeline haar neus op en werpt ze Ryan een blik toe die vermoedelijk heel veel boekdelen sprak. Het regime druiste op alle fronten volledig tegen haar instincten in. Het idee dat het haar vrijheid zou kosten was een van de voornaamste redenen om er vooral niet mee in te gaan — ze hechtten er simpelweg veel te veel waarden aan.
"Schatje, je kent me toch? Monogamie en ik gaan niet samen, zij deelt niet graag en ik eet liever van meerdere wangetjes," reageerde Adeline met een zoete ondertoon. Met een schuine blik kijkt ze naar de man langs haar op, terwijl het versnellende geronk van de motor als muziek door haar heen trekt. Zijn beweegredenen om wél voor het regime te kiezen bleven voor de brunette nog altijd een zooitje aan gemengde gevoelens waar ze geen zin in had om al te diep over na te denken. Het was een vastgestelde feit dat ze haar eigen manier van voeden boven al het andere stelde.
"Wat zijn jouw plannen vanavond?"
Een zachte doch bedenkelijk hum was het eerste geluid dat Adeline liet klinken, waarbij ze één van haar schouders subtiel optrok terwijl haar blik naar buiten gleed. Voor nu had ze nog geen concreet plan gehad — deelnemen aan de veiling was in ieder geval één ding dat ze niet ging doen.
"Waarschijnlijk kijken of het me dan vanavond eindelijk gaat lukken om stom dronken te worden."
Adeline kon het niet helpen enigszins een vorm van dubbelzinnigheid te laten klinken terwijl ze een glimp van haar scherpe hoektanden laat zien wanneer ze Ryan een glimlach schenkt. Beiden wisten ze dondergoed dat een complete dronken bui niet aan hen besteed was, maar de brunette speelde graag — vooral met haar eten.
Eens de snelle wagen tot een stilstand komt en Adeline uit de auto is gestapt, glijdt haar blik een keer rond alvorens ze naar het dorpsplein kijkt. Verschillende geuren drongen haar neusgaten in; teisterde het ene en streelde het ander. Er was er uiteindelijk maar één die de bovenmaat te pakken had, hetgeen ze ook opmerkte aan Ryan vlak langs haar.
"Eenmaal... andermaal.."
"En door naar de volgende bieder," mompelde Adeline zacht, waarbij ze miniem met haar hoofd schudden. Het woordje 'verkocht' ging haar mond op geen enkel moment deze avond verlaten — of ze moest op bijzondere wijze dan toch dronken zijn geraakt.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 april 2020 - 23:13 Kefe is offline

Kefe 5051

Ava Mae Fells

⊱ Worthless thief ||| World class actress ||| Master manipulator ||| Enjoyer of life ||| Outfit ||| On the stage w/ Indigo ⊰

De verplichte douche was vreselijk, en heeft niets goeds aan de gemoedsrust van Ava Mae gedaan. Het gebrek aan warm water, en een redelijke straal heeft haar doen vloeken. In plaats van echter uit te halen naar haar hadden ze gewoon de straal uitgezet nadat haar shampoo eruit gespoeld was. Privacy is verdwenen, wat wel duidelijk wordt wanneer ze in haar handdoek door het sportcentrum moet wandelen om ergens anders kleding uit te zoeken aan een dozijn aan rekken. Natuurlijk gaat Mae er vandoor met de zwartste kleding die ze maar kan vinden, voordat ze zichzelf aankleed.
Een van de bewakers stuurt haar door naar de ruimte vol bureaus met spiegels erop — iets waardoor Mae direct resoluut haar hoofd schud. Ze gaat zich echt niet optutten voor een vampiertje, ze zijn het niet waard. Normaal loopt ze graag rond met een dramatische winged eyeliner, maar haar gezicht zal nu een stuk schoner ogen zonder het uitlopen daarvan aan het einde van een lange dag.
'Gereed!'
Mae kijkt verward op door het geschreeuw dat door de verscheidene verdiepingen van het sportcentrum lijkt te klinken. Mompelend en half vloekend maakt ze haar weg dan ook maar richting de ingang, zodat ze er klaar mee is en niet nogmaals in de problemen komt. Die zullen er nog genoeg komen. Zonder klagen of zuchten zal het haar echter niet lukken.
Eenmaal buiten voelt Mae direct de ijskoude lucht die er heerst tegen haar blote wangen aan. Ze krijgt een sjaal en beanie in haar handen geduwd, die ze geheel vrijwillig opzet — al helpen de donkere kleuren. De beanie zorgt er enkel voor dat haar krullen nog weelderiger ogen, maar de sjaal is perfect om grotendeels daar weer onder te verstoppen.
Voordat ze het podium betreed krijgt ze een bordje om haar nek, waar ze haar eigen informatie op leest. Een sarcastische lach rolt over haar lippen. 'Bitch, daredevil, know-it-all?' Hoofdschuddend wandelt ze het trapje op, niet geheel beseffend dat het vol ligt met sneeuw, waardoor ze bijna plat op haar gezicht gaat. Een dramatische zucht verlaat haar lippen, terwijl ze zich laat leiden richting haar toegewezen plek.
Mae merkt dat ze geplaatst wordt naast een aantrekkelijke dame, niet veel langer dan haar en met een korte boblijn. Nieuwsgierig leest ze wat er op het bordje van de andere dame te vinden is. Ze kan het echter niet laten een vermakelijk geluidje te laten ontsnappen bij het lezen van de naam van de dame. 'Indigo? Interessante naam.' Mae is er zelf verbaasd over hoe oprecht ze kan klinken, gezien ze enkel bezig is om haarzelf af te leiden van de groeiende menigte voor hen — al maakt dat de woorden niet minder waar.

[ bericht aangepast op 26 april 2020 - 23:13 ]

I'm your little ray of pitch black.

27 april 2020 - 1:15 Novilunium is offline

Novilunium 1529

Indigo Lefèvre
AB- — Twentyseven — On stage — With Ava Mae — Outfit

"Tout le monde reste sur ses pieds sales avant de crier toute cette enchère ensemble!" sneert Indigo de dichtstbijzijnde medewerker toe, haar ogen zo vol vuur dat ze haast verwacht de man ter plekken in rook op te zien gaan. Hij lijkt zeker niet aangedaan door haar woorden of de manier waarop ze naar hem uithaalt wanneer hij wederom poogt haar richting de douches te loodsen. Haar woede word enkel aangewakkerd door de manier waarop hij grijnst — alsof ze zijn dag niet completer kan maken dan tegen hem te schreeuwen. Furieus tegen zichzelf mompelend geeft ze zich uiteindelijk gewonnen, wetend dat hij zijn zin toch wel gaat krijgen zij het niet goedschiks dan wel kwaadschiks. De eer aan zichzelf houden is hier niet mogelijk, aangezien die al compleet is weg-gestript. Ze kan er enkel het beste van maken door haar kin hoog te houden.
Dat is dan ook wat ze doet, terwijl ze na de ijskoude douche haar handdoek laat voor wat het is en zonder enige vorm van schaamte in de aangewezen richting paradeert. Naakt zijn is niets nieuws en niets waar ze moeite mee heeft zolang ze er zelf voor kiest. Resoluut voor zich uitkijkend beent ze uiteindelijk naar de aangewezen kleding rekken en grist hier op goed geluk de meest groot uitziende kleding uit die ze kan vinden. Ze heeft zichzelf genoeg verkocht in haar leven, nu het voor haar beslist word gaat ze zeker geen moeite doen zichzelf mooi aan te prijzen. De broek valt slordig om haar benen en verhult wat rondingen, evenals de oversized zwarte trui die ze zichzelf toe-eigent. Voor ze echter nog iets anders kan grijpen dan een paar random gympen word ze al weer doorgeloodst.
Vlak voor ze het podium op word gedwongen worden haar nog enkele items aangeboden, maar ze sist naar hem als een kwade kat en pakt er niets van aan. Zodra de koude echter door begint te dringen heeft ze daar spijt van, haar nog zeiknatte haren niet bepaald bevorderlijk onder de huidige weersomstandigheden. Op het moment dat ze af word geleid door die gedachtegang, voelt ze hoe koud metaal zich om haar polsen sluit op hetzelfde moment dat er iets om haar hals word gehangen. Ze komt niet verder dan een verontwaardigd geluid alvorens ze een zetje krijgt richting de trap en deze vloekend en wel betreed, geconcentreerd op haar voetenwerk aangezien haar balans niet word bevorderd door de handboeien. Klaarblijkelijk konden ze het niet op prijs stellen dat ze haar beveiliger vanochtend haast de ogen uit het hoofd had gekrabd. Indigo neemt zichzelf voor niet naar de gegadigden te kijken en haar blik gewoonweg op een vast punt te blijven richten. Ze staat echter nog maar net stil of word hier alweer van afgebracht.
"Indigo? Interessante naam," klinkt het naast haar, waarop ze een nog steeds smeulende blik werpt op de dame die daar is verschenen. Er valt weinig te ontdekken tussen de stof van de beanie en de sjaal, maar warm-bruine ogen blikken terug in de hare. Verwarring overvalt haar kort, want wat? Maar dan valt haar oog op het bordje om de vrouw haar hals en begrijpt ze dat zij iets soortgelijks om haar hals heeft hangen. Ze leest haar naam — Ava Mae — en kiest er dan voor zichzelf van de domme te houden.
"Bitch heb ik anders ook nog niet vaak gehoor," antwoord ze in haar dikke Franse accent, doelend op de eerste van de drie karaktertrekken van Ava alsof het haar naam is. "Zeg me alsjeblieft dat mijn bordje er beter uitziet dan de jouwe."

teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstt

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 11:32 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

Index RPG Actieve Topics Zoek