[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Wel, dat getuigde van vertrouwen.
      Het was een bittere gedachte en Jester stond een beetje te kijken van zichzelf. Yrla had een punt. Dat hij eens Experium had weten te verslaan met die herinneringen, betekende nog niet dat hij meteen ook op de vuist kon met Zebdiah. Ze konden het risico toch ook niet nemen en vervolgens kon hij het niet? Jester wendde zijn blik af.
      "Langs Nenya is een goed idee. Welk plan we ook kiezen." Yrla wilde tijd rekken, maar net als Onyx maakte Jester zich zorgen over de manier waarop. Een naamloze zomaar wegpesten? Het enige resultaat dat Zebediah zelf echt kon zien was dat het meisje werkelijk van school gestuurd werd. Een tiener van vijftien. Ze zat dan wel bij een verrotte afdeling, maar niemand was verrot geboren. Dat meisje veroordelen tot een lot haast erger dan de dood, zat hem niet lekker.
[tab Then again, Zebediah vermoorden ook niet. Maar als hij dan toch op die trolley uit het welbekende ethische probleem zat en iemand móest aanrijden, dan liever Zebediah die al bewezen had een creep en psychopaat te zijn, toch?
      Of was het uiteindelijk niet eerder een kwestie van de trolley stoppen, of er gewoon nooit op te komen? Yrla wilde tijd rekken. Misschien dat het Jester genoeg ruimte opleverde om inderdaad die failsafe te kunnen breken. Dan hadden ze een troef in handen.
      "We pesten niemand écht weg," zei hij toen. "Tijd rekken- oké. Megagevaarlijk en ik ben het er niet mee eens, maar beter dan Onyx' optie. Maar dat meisje wordt niet door ons van school gestuurd. Je doet maar alsof, misschien een paar asshole-moves waar iedereen en dus ook Zebediah's spionnen het kunnen zien en dan vangen Onyx en- ik haar wel op ofzo. Wissen het weer uit haar geheugen, kalmeren haar, whatever. We sturen dat kind níet van school."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Als jij dat wilt," zei hij met een knikje. Maar hij wist niet zo zeker of hij het nu eens was met Jester. Dit was precies de reden waarom hij Jester niet bij zijn eerdere plannen had betrokken, hij was te teerhartig. Jester zou nooit in staat zijn om zoiets te doen als dit. Als hij dit plan zou doorzetten, zou hij dan weer in dezelfde valkuil vallen als eerder? Hij wist het niet zo goed. En hij wenste dat hij iemand anders had om over te praten, iemand anders die weer anders dacht dan Jester of Onyx. Misschien wel iemand die hem gewoon een keer zou zeggen dat hij het goed deed, in plaats van altijd het commentaar. Of gewoon iemand die zou zeggen wat hij zou moeten doen. De eerste optie was niet mogelijk, zijn geheugen wissen. De tweede joeg hem angst aan, hij wist niet of hij dat wel kon, en de derde optie zou iemand onschuldig waarschijnlijk onderdoor aan gaan.
      Hij had echter uit deze drie opties een keuze. Hij wist dat er ooit op een dag met Zebediah gedeald moest worden, maar een moord plegen? Dat liet hij eerlijk gezegd liever aan Dezi of Onyx over. Misschien konden ze een beter plan bedenken, voor een nieuwe dag. Er zou vast nog een dag komen dat ze konden dealen met Zebediah, dat er een ontmoeting geregeld kon worden. Misschien konden ze dan Zebediah inderdaad uitschakelen, op een vredelievende manier. En anders op de manier die Onyx had bedacht, maar hij kon het niet zaterdag doen. Hij vond het risico te groot. Stel dat het mislukte, en dan? Zebediah zou hem niet zomaar laten lopen. Hij had dan wel zijn snelheid en zijn zonnebril, maar er was vast een ander op school die ervan op de hoogte raakte. Dan zou hij zo een mes in zijn rug kunnen krijgen, of erger. Je wist niet wat andermans gaves konden doen. Stel, Maaya was is in het complot! Dan zou hij doodgaan aan nog zo'n hallucinatie, daar had hij echt geen zin in... Nee, hij moest eerst weten van wie het gevaar kwam, en daarna konden ze de leider uitschakelen.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik denk ook niet dat Dezi zomaar een plotse omslag maakte. Ik breek al een week mijn hoofd erover wat ik gemist heb, maar het ging al niet best tussen onze naamloze en Dezi. Vlak ervoor had de jongen haar in het gezicht geslagen, haar als een woesteling aangevallen. Terwijl hij normaal volgens mij best rustig is." Ze keek even opzij naar Fire. Als Zebediah achter dit alles zat, zou een opluchting zijn. Het zou zoveel verklaren en zou kunnen betekenen dat ze niet haar vriendin was kwijt geraakt, dat zij gewoon nog altijd was geweest wie ze was. Maar Phone durfde daar niet op te hopen. "Ik denk dat Dezi hem iets geflikt heeft en andersom pakte hij haar aan, wat uiteindelijk in haar immense woedebui resulteerde. En Naamlozen haatte ze altijd al."
      Fersephone zuchtte. En keek daarna onzeker naar Fire. "Neem me niet verkeerd, Fire. Het zou echt een opluchting zijn als blijkt dat dit allemaal in opdracht van Zebediah zou zijn gebeurd, dat zou kunnen betekenen dat dit allemaal zijn schuld is. Dan zou Dezi niets bewust gedaan hebben, vanuit eigen keuze... Maar ik ken Dezi misschien wel als een van de besten hier op het terrein, en ik weet ook dat ze soms.. dingen kon doen, die niet door de beugel kunnen zeg maar." Ze durfde niet te zeggen wat ze daarmee bedoelde. Ze had Dezi echter wel vaker gezien in een woedebui, waar ze soms echt dingen deden die niet konden. Waarbij het bijna leek alsof ze als een beest tekeer ging.
      Voor heel even viel het meisje stil, maar schudde toen de gedachte aan Dezi van zich af. "Maar dat die kwal nog steeds op het terrein kan komen is inderdaad alles behalve positief. Je zei dat je deze informatie met niemand kon delen? Waarom niet? Het is toch dat het beter is dat iedereen weet dat die kloothommel nog steeds met ons hoofd kan klooien? Iedereen moet weten dat die gevaarlijke gek er nog steeds is..."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hij opereert tot nu toe met een klein groepje,’ legde Fire uit. ‘Waar dus één spion in zit die we dan in gevaar zouden brengen. Maar goed. Misschien moeten we dat er maar voor over hebben,’ zei hij peinzend. ‘Maar als iedereen weet dat Zebediah hier vrij kan rondlopen én dat hij geen verantwoording meer aan de school hoeft af te leggen… Dan breekt de paniek uit. Gaat het bestuur zich ermee bemoeien. Dan gaan er hier wel dingen veranderen. Wordt het nog veel moeilijker om een manier te vinden om te ontsnappen. Dus misschien beschermen we onszelf wel tegen Zebediah… maar we geven er wel een hoop voor op en voelt het misschien écht alsof we in een gevangenis zitten.’ Hij zuchtte zachtjes, had het gevoel dat ze al zo lang zo veel vrijheden hadden dat heel wat leerlingen zouden barsten als ze nu strenge regels opgelegd kregen. Maar wat moesten ze anders? Tijdens paniek was het tien keer moeilijker om iets te organiseren waarbij ze Zebediah in de val konden laten lopen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oh," Misschien was het maar beter dat Fire het denkwerk deed, want zelf was ze waarschijnlijk roekeloos rond gaan bazuinen dat hij er was, als ze het ontdekt had. En om nu nog meer van haar vrijheid in te moeten leveren, leek haar niets. "Misschien beschermen we ons dan zelfs niet eens van Zebediah, maar maken we het alleen maar nog makkelijker voor hem," zei ze met een zucht. Ze keek even naar Fire naast haar. "Wel, dan wordt het nog belangrijker om sneller met een ontsnappingsplan te komen. Ik had er niet zoveel haast achter willen zetten, want bij mij gaan dat soort dingen vaak fout," zei ze schouderophalend. Het was waar, Fersephone had een keer geprobeerd niet roekeloos te zijn. Dat liep meestal fout af. "Maar misschien als jij meedenkt, of evt. Jester of iets, dat we dan op die manier kunnen verzinnen om achter meer informatie over het gebouw te komen. En om te zien hoe we verder moeten."
      Wat Fersephone echter niet vertelde, was dat er al een idee in haar hoofd was komen opdagen. Ze zou Yrla gewoon vragen om nogmaals in te breken in het lab. Misschien konden ze daar de informatie vinden die ze nodig hadden, maar dat aan Fire vertellen was vragen om een reprimande. Niet van Fire zelf, maar vanwege het feit dat hij niet kon liegen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja…’ reageerde Fire langzaam. ‘Maar wat dan? Waar gaan we dan heen? Natuurlijk wil ik hier weg, maar deze plek biedt ons wel enige bescherming tegen een gehersenspoeld leger.’ Hij zag het al helemaal gebeuren dat ze straks werden opgewacht. ‘Het voelt niet echt goed, wegvluchten terwijl ik zo’n vermoeden hebt dat Zebediah straks als een soort Voldemort iedereen onder een imperiusvloek heeft om Muggles uit te moorden.’
      Konden ze beter een aanval plannen als ze búíten dit gebouw waren? Misschien. Hij wist het niet. Feit was wel dat hij weinig manieren kon bedenken om Zebediah te stoppen. Hij was geen probleem dat zich vanzelf oploste, Fire zag eigenlijk maar één oplossing en dat was iets wat hij vorig jaar in zijn woede al bijna gedaan had.
      Iets wat de jongen hem absoluut betaald zou gaan zetten.
      Misschien had Fersephone wel gelijk. Misschien moesten ze inderdaad hier zo ver mogelijk hier vandaan gaan, op afstand helpen. Want Zebediah zou hem in een wandelend kanon veranderen en hem iedereen om wie hij gaf in stukken laten blazen als hij de kans kreeg.
      Zoals in alle films konden schurken maar op één manier worden gestopt en dat was door ze te doden. Maar wat zou Fersephone daarvan vinden? Dat was nogal wat. Hij kon wel een andere Panther bedenken die dat een goed plan vond, maar hij kende dit meisje niet zo goed dat hij kon zeggen dat ze over lijken zou gaan. Zelfs al geloofde hij dat zij de potentie had om het zelf te doen. Of ze het in zich had, was een andere vraag.
      En wat als Zebediah haar in de tussentijd zou rekruteren? Hij wist dat ze een van zijn belangrijkste targets zou zijn. Net als hij. Nee – hij besloot binnenkort Onyx op te zoeken. Hoewel die jongen tot een hoop in staat was, dacht hij niet dat Zebediah veel interesse in hem had. Zebediah veroorzaakte al genoeg nachtmerries, daar had hij Onyx helemaal niet voor nodig. Die bungelde waarschijnlijk ergens onderaan zijn prioriteitenlijstje.
      ‘Je weet dat we alle twee in zijn top-5 lijstje staan hè?’ vroeg hij zacht. ‘Als hij iemand wil inlijven zijn wij het wel. Wees voorzichtig en zorg dat je altijd een zonnebril bij de hand hebt. Het is niet zonder reden dat Zebediahs handlanger uitgerekend jouw zusje om zijn vinger aan het winden is. Een beter pressiemiddel is er niet.’

[ bericht aangepast op 30 mei 2020 - 12:26 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester haalde een hand door zijn haren en slaakte een zucht. Volgens zijn horloge was het net over tienen en normaal betekende dat dat hij nog ruim drie uur van zijn avond overhad, maar hij was doodop. Het voelde als eeuwen geleden dat hij in de geschiedenisles gezeten had en de nacht daarvoor was ook al een korte geweest. Morgenavond was het feestje met de Lions en zou hij een late shift hebben voor de wacht, dus dat werd ook niet een aangename acht uur slaap. Of tien.
      "Morgen dus langs Nenya, zonnebril fixen want je bent toch argwanend vanwege Dezi en ook niet compleet achterlijk en je plan is om de naamloze van de Rhino's te 'pesten'?" vroeg Jester vermoeid. "Misschien is het verstandig om met Fire te overleggen. Die hebben ook een Naamloze waarbij het veel logischer is dat ik haar opvang."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Maar hoe kunnen we vechten vanuit deze gevangenis? Waar je het over hebt is echt schijnveiligheid. We wanen ons veilig, maar zijn we dat wel? We hebben ook nog de zuivering boven ons hoofd. Als de wetenschappers ons zat zijn, maken ze ook een einde aan ons. En daarnaast nemen we zoveel mogelijk mensen met een gave mee als het kan, in ieder geval de belangrijkste. Ik snap dat Zebediah straks als een soort Voldemort rondtrekt, maar kunnen we ons niet beter verdedigen vanuit een plek waar het echt veilig is?" Phone viel even stil. "Waar dat ook is," zei ze zachtjes.
      Ze deelde deze gedachtegang met Fire, niet zeker of ze er zelf wel helemaal mee eens was. Bij zijn laatste woorden keek ze op, dat had ze nog niet eens beseft. "Wel, we weten nu waarom hij voor Fayr gaat," zei ze met een kreun. Ze begroef haar gezicht in haar handen en zuchtte diep. Wat moest ze hier nu mee?

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik vertrouw Fire niet," zei hij mokkend. En hij wendde zijn gezicht van Jester af. "Je beseft wel dat hij onze bondgenoot is, tot het niet meer kan en ons allemaal zo de dood in kan werken toch?" Het moest een keer gezegd worden. Yrla en Fire hadden eigenlijk geen contact gehad, en het feit dat het stemmetje in zijn hoofd zei dat nu vooral zijn jaloezie sprak, hielp niet. "Maar goed, doe wat je niet laten kan. Morgen kijken we verder."
      Hij keek terug naar Jester en er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht. "Welterusten." En opnieuw twijfelde Yrla of hij Jester hier een bed aan moest bieden. Eerder die dag had hij het al bij Onyx afgevraagd, nu bij Jes. Maar Yrla wilde nog altijd niet tussen die twee inkomen, en dus deed hij het niet...

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Fire staat aan onze kant," zei Jester zacht. "Hij kan niet liegen en ik heb hem ook nog met mijn gave overhoord, Yr. Je kunt hem vertrouwen. In ieder geval nu nog en als zij het bondgenootschap op willen zeggen, moet daar wederzijds akkoord voor zijn." Hij kwam overeind van het bed en viste zijn schoenen van de grond. De tijd was gekomen om de draak te verslaan. In zijn eentje, deze keer, net nu die weer giftig was van woede. Die gedachte zond lood in zijn ledematen en heel even overwoog hij nog om gewoon weer naar buiten te gaan en net zo lang te wachten tot Onyx al sliep. Maar dat idee was stom en hij was moe, dus hij deed het niet.
      Jester liep naar de deur toe en bleef daar nog even staan om zich naar Yrla om te draaien. "Ik vertrouw hem," zei hij en hij meende het. "Vertrouw jij mij?" Hij zond zijn vriend een glimlach (althans, dat was de bedoeling) en deed de deur open. "Slaap lekker, Yr," zei hij en stapte de kamer uit.
      Een nare spanning bouwde zich op in zijn borst toen zijn blik op zijn eigen slaapkamerdeur viel. Daarachter zou Onyx zijn. Boze, gekwetste, enigszins moordlustige Onyx. Jester beet op zijn lip, schold zichzelf intern uit voor alles vanaf 'watje' tot 'lulletje rozenwater' en duwde zonder kloppen de deur open om zijn eigen kamer binnen te lopen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ja, dat doe ik," had hij Jester zachtjes achterna gefluisterd. Maar hij wist niet of zijn vriend het gehoord had. Hij legde zijn spullen aan de zijkant, borg zijn aantekeningen van die dag veilig op onder zijn matras en ging in de richting van de badkamer om te gaan douchen. Het was genoeg geweest voor vandaag....

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee, we zijn niet veilig hier,’ mompelde hij. ‘Allerminst. Maar de wereld binnen Experium kennen we, wie weet wat zich daarbuiten allemaal bevindt…’ Hij zuchtte, wreef over zijn voorhoofd. Proberen te ontsnappen was een optie, zeker als ze daarmee voorkwamen dat ze de mensen die hen vertrouwden, die hen lief waren, vermoordden. ‘Misschien heb je gelijk. En misschien moet iemand gewoon de beul spelen.’ Hij kwam overeind, voelde de behoefte om te gaan ijsberen. Dit hele gesprek maakte alles nog tien keer echter. Waar het eerst nog vermoedens, roddels waren geweest, was het nu alsof hij Zebediahs kwaadaardigheid kon voelen. ‘Laten we voor nu maar extra voorzichtig zijn. Zebediah is een planner, we hebben nog tijd. Het is in elk geval goed om te weten dat hij iets van plan is. We komen vast wel ergens op.’ Hij twijfelde even, wilde haar vertellen dat Jester ook in een complot zat maar hield het toch voor zich. Dat was niet aan hem om te vertellen. Misschien maakte hij het ook wel groter dan het allemaal was, stonden Romeo en Zebediah nog aan het begin van hun overname en zou het nog maanden of misschien zelfs jaren duren voordat ze écht grootschalig in actie namen. Maar oh, wat zou het fijn zijn om iets te kunnen ontdekken over het stadium waarin ze zich nu bevonden. Dan wisten ze óf ze nog tijd hadden of dat ze als de wiedeweerga een plan moesten bedenken om Zebediah het zwijgen op te leggen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Even had Onyx zijn kamergenoot gewoon willen negeren, tot hij besefte dat dat waarschijnlijk precíés was waar Jester op hoopte. En dus draaide hij zich op zijn zij, nam Jester in zich op. Blijkbaar waren ze niet echt tot een top-plan gekomen. Logisch, want hij had al opgesomd hoe de andere ideeën fout zouden gaan. Jester zag er doodvermoeid uit en Onyx kon het niet nalaten dat hij een spottende mondhoek optrok.
      ‘Denk maar niet dat jij de komende nachten veel slaapt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De beul spelen? Ze vroeg zich af wat hij daarmee bedoelde... Ze kwam ook overeind, aarzelde om de jongen aan te raken. De waarschuwing van vorige keer zat nog in haar hoofd en ze wist niet of ze dit mocht/kon doen. Ze hield haar hand vlak boven zijn schouder, voelde wel de warmte, maar het straalde er niet vanaf. Voorzichtig legde ze haar hand op zijn schouder en kneep er even zachtjes in. Zijn huid was heel warm, alsof je je hand op een warme kruik neerlegde, maar dit keer brandde ze zich niet. Het warme gevoel trok door haar arm heen naar de richting van haar schouder en liet een klein vlindertje los in haar lichaam. Het diertje leek te dwalen door haar heen, leek samen met de aanraking haar huid te doen tintelen. Het gebaar zag er vreemd uit, aangezien Fire zoveel groter was dan haar. Met een kleine glimlach keek ze naar hem op.
      "Zoals je zegt, we hebben nog tijd. Het is alleen maar prettig dat we dit nu weten, en dat Zebediah een planner is. Zo kunnen we kijken wat we kunnen doen om hem tegen te gaan. Hij kan misschien sterker worden in de tussentijd, maar ook wij kunnen nu mensen gaan zoeken die loyaal zullen zijn aan ons. En daarbij, als we toch op de Harry Potter toer gaan. Wij hebben in ieder geval één ding, wat Zebediah niet heeft," Fersephone wachtte even op het moment dat Fire haar aankeek. "Something worth fighting for."

[ bericht aangepast op 30 mei 2020 - 13:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire glimlachte om haar hoopvolle woorden. Hij wist niet waarom, op de een of andere manier had hij ze niet van haar verwacht. Ze oogde niet als iemand die erg optimistisch was. Hun blik versmolt voor een moment en héél even voelde hij de drang om haar te kussen. Hij schudde het vlug van zich af, keek een beetje ongemakkelijk weg. Hij wist best waar dat vandaan kwam, dat hij met alle shit die aan de gang was naar iets anders zocht, iets wat het inderdaad allemaal waard maakte. Het laatste wat hij wilde, was echter deze prille vriendschap verknallen door het een hele andere richting op te duwen. Dat leverde alleen maar complicaties op terwijl ze nu juist scherp moesten blijven.
      ‘Je hebt gelijk,’ zei hij uiteindelijk, al kende hij Zebediah niet goed genoeg om te beoordelen of hij inderdaad niet ergens voor vocht. Iets moest hem motiveren. ‘Bedankt dat ik mijn ei weer bij je kwijt kon,’ zei hij oprecht. ‘Het voelt alsof er een soort kloof is ontstaan tussen mij en mijn eigen afdelingsgenoten.’ Het was zo – en hij vond het moeilijk. Hij gaf om zijn eigen afdelingsgenoten, maar ze leken allemaal zo jong, zo… onbezonnen, zo… blind terwijl het was alsof de Panthers wél zagen wat er aan de hand was en daar ook mee konden omgaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.